„Zonder hobo kan ik
i me niet ontspannen"
Extra voorstellingen
Nationale Toneel
kf
Meer bezoekers voor
Mondriaan-expositie
na miljoenenveiling
Toon Hermans geeft zich prijs aan zijn publiek
0>
Leidse Courant: voor meer dan nieuws alleen. Een krant voor u!
PA[UNST/RTV
£eidóc(Eouaant
VRIJDAG 15 DECEMBER 1989 PAGINA 15
erGouden Notekraker"
ebor Mathilde Santing
- QJSTERDAM De Nederlandse Toon-
us nstenaarsbond (NTB) heeft „Gouden
:ormtekrakers" toegekend aan Mathilde
mdhting, Harry Bannink en de popgroep
uitk Goede Doel. Met deze onderscheiding
•ranjlen de amusementsmusici en -arties-
rpsa binnen de bond hun erkentelijkheid
eeflrukken voor collega's die zich bijzon-
g» verdienstelijk hebben gemaakt voor
i D( amusementskunst, aldus een woord-
)rbesrder. Eerdere winnaars waren onder
e ener Jan Akkerman, BZN, Golden Ear-
ite g, Charlie Nederpelt, Carry Tefsen,
ik iifman van Veen, Rob de Nijs en The
l aais. De „Gouden Notekrakers" worden
Half elf journaal
half uur later
AMSTERDAM De
NOS zendt met ingang
van 1 januari het huidi
ge half elf journaal op
Nederland 1 om 23.00
uur uit. Dit elf-uur
journaal is ook tien mi
nuten lang. De zendge
machtigden op Neder
land 1 vinden dat het
nieuwe tijdstip beter
past in de programme
ring.
Ook komt hierdoor een
einde aan het gelijktij
dig uitzenden van het
half-elf journaal en het
programma NOS-laat
op Nederland 3.
Vier architecten maken ontwerp
uitbreiding Stedelijk Museum
AMSTERDAM De Ver-
eniging Vrienden van het
Stedelijk Museum heeft de
architecten Carel Weeber,
Wim Quist, Rem Koolhaas
en Abel Cahen gevraagd
een schetsontwerp te ma
ken voor de toekomstige
uitbreiding van het Am
sterdamse museum. De
ontwerpen worden in de
zomer van volgend jaar
tentoongesteld. Het college
van B en W van de hoofd
stad verleende in novem
ber goedkeuring aan het.
voornemen tot uitbreiding
van het museum. Er is
echter nog overleg gaande
over de architecten aan
wie een officiële opdracht
zal worden verleend. Het
initiatief van de vereni
ging moet primair worden
beschouwd als middel om
de discussie over de uit
breiding levendig te hou
den, aldus het museum.
Het is niet uitgesloten dat
de officiële opdracht uit
eindelijk naar een van bo
vengenoemde architecten
gaat.
Pulchri exposeert
kunstenaars
„van buiten"
DEN HAAG Elf kunstenaars zijn door het
Haags schilderkunstig genootschap Pulchri
Studio uitgenodigd te exposeren in het kader
van „Op uitnodiging", de jaarlijks terugke
rende expositie van niet-Pulchri-kunste-
naars. Het gaat om talentvolle kunstenaars
uit Den Haag, Rotterdam, Amsterdam, Maas
tricht en Dordrecht. Het zijn Willemijn Bou-
man, Bert Bruyn, Nico Emons, Will Ferwer-
da, Ron Gennisse, Cor van Gulik, Arnold
Niessen, Frans Slijpen, Marianne Smits, Wil-
leke van Tijn en Anton Vrede. De opening
van de expositie vindt vanavond plaats om
acht uur in de Grote Zaal van Pulchri, door
voorzitter Haye Smith.
Hexa/Fysica in
Conservatorium
DEN HAAG Hexa/
Fysica, een productie van
de Stichting Danspro-
duktie, staat morgen
avond in het Koninklijk
Conservatorium in Den
Haag.
Hexa en Fysica zijn twee
choreografieën van Bian-
ca van Dillen, op muziek
van Henk van der Meu-
len en in een toneelbeeld
van Tom van den Haspel.
De pers was na de pre
mière op 2 november ui
termate enthousiast over
de verrichtingen van de
dansgroep.
DEN HAAG Het Nationale Toneelgeeft tijdens de
kerstdagen extra voorstelingen van de succesproducties
„Shirley Valentine" en „Tussen Ons", beiden geregis
seerd door Shireen Strooker. In het eerste stuk speelt
Anne-Wil Blankers de rol van de volksvrouw Shirley
Valentine.
Het stuk, dat nu al anderhalf seizoen lang uitverkochte
zalen trekt, wordt Eerste Kerstdag in de Koninklijke
Schouwburg 's middags om twee uur uitgevoerd. Tweede
Kerstdag zijn er twee voorstellingen van „Tussen Ons",
om twee uur en om kwart over acht. In „Tussen Ons"
worden de hoofdrollen gespeeld door Anne-Marie Heyli-
gers, Will van Kralingen, Han Römer, Marie Louise
Stheins en Peter Tuinman. Kinderen die deze kerstvoor
stellingen samen met hun ouders bezoeken krijgen CJP-
korting.
]HAN DE VRIES CENTRAAL IN TELEVISIE-SPECIAL
^HILVERSUM De
i AVRO begint binnen-
j| iort met de opnamen
Hlyoor een televisie-special
ond hoboïst Han de
ries. In dat programma
|taat diens nieuwe plaat
^Appassionato' centraal,
"et onder andere pianist
.ouis van Dijk reisde de
ian die de hobo bij een
;root publiek bekend
eeft gemaakt naar Lon-
3en om in twee dagen
vANïen elpee/CD op te ne-
nen waarop Ennio Mor-
•icone en Johan Sebasti-
in Bach elkaar ontmoe-
lan: „Het was fantastisch om
net Louis van Dijk te wer-
:en. We kennen elkaar al
Ko*eel lang omdat we samen
eren,an het conservatorium in
t en Amsterdam hebben gestu-
l0r. leerd. Hij is daarna de jazz
sdagagegaan en ik de klassieke
en muziek. Het materiaal op
med^PPassionato' is eigenlijk
er, iePn terrein waarop we elkaar
;n de'eer gevonden hebben. Ik
ïend eb zelf Louis om zijn mede-
l ker'erking gevraagd. Het resul-
ibliek?at is dat hele mooie melo-
ten eieën uit de klassieke muziek
imhoP het wereldrepertoire door
ken, -ouis van een extra dimensie
;én dijn voorzien met een aantal
en dPProvisaties. Hij heeft de
dan ummers voor een groot ge-
eelte aangedragen. Ik had
ërlijk gezegd nog nooit van
nnio Morricone gehoord tot
ng
Louis iets van hem speelde.
Maar ja, er is zoveel in de
muziek gaande, ik kan echt
niet alles weten".
Tijdens dit interview heeft
De Vries (48) een hobo in een
koffertje bij de hand. Want
dat instrument is een deel
van zijn leven. „Weinig men
sen realiseren zich dat het
een heel alledaags instru
ment is. Zodra er ergens
wordt stilgestaan bij dramati
sche gebeurtenissen hoor je
altijd een hobo. Als ik een
vliegtuig binnenstap hoor ik
hoboklanken. Veel mensen
kunnen het geluid van een
hobo niet onmiddellijk plaat
sen of verwarren het met een
dwarsfluit. Daarom wordt er
vaak gedacht dat het een
weinig gebruikt instrument
is. Er zijn trouwens maar
weinig hoboïsten en dat is
voor mij een goede zaak,
want daardoor is de concur
rentie klein. Andere fluitis
ten moeten zich met goedge-
slepen kapmessen door een
oerwoud van fluiten worste
len om aan de bak te komen,
maar voor mij geldt dat niet".
Op z'n twintigste speelde
Han de Vries al vrij regelma
tig mee met het Concert
gebouworkest. Twee jaar la
ter bood dat orkest hem een
contract aan en Han bleef tot
zijn achtentwintigste. „Ik zat
aan het begin van mijn car
rière meteen tegen het pla
fond: Wat kon ik daarna
nog? Als ik wegging verliet
ik het beste orkest van Ne
derland". Maar toch ontdekte
De Vries dat er nog andere
horizonten waren. „Ik heb in
talloze landen in de wereld
opgetreden en dat is toch
weer iedere keer een avon
tuur. Hoewel, het gekke in
mijn geval is dat ik in een
paar uur naar een ander we
relddeel vlieg om daar mu
ziek te spelen die stamt uit
een tijd dat iemand nog per
postkoets reisde".
Han de Vries begon op de la
gere school met het bespelen
van de blokfluit. Toen hij
dertien werd nam zijn moe
der hem mee naar een ho
boïst. „Die man zei dat ik de
goede mond had voor zo'n in
strument en ook de stand
maandag piano gestudeerd,
maar dat heb ik niet doorge
zet en achteraf vind ik dat
verschrikkelijk jammer. Als
ik nu ouders zie modderen
met onwillige pianospelende
kinderen, dan denk ik: zet ze
maar een beetje onder druk.
Wartf later zijn ze er dolge
lukkig mee. Ouders moeten
hun kinderen nooit laten
stoppen als ze met tegenzin
achter de piano zitten, want
als een kind later compli
menten krijgt omdat het
mooi speelt, werkt dat heel
positief op zijn karaktervor
ming".
Drijfveer
„Mijn allereerste ambitie op
de hobo was om heel erg
mijn best te doen voor de le
raar. Dat was natuurlijk een
hele kinderlijke drijfveer. Ik
wilde complimenten krijgen.
Toen bleek dat ik goed in
hobo-spelen was, betekende
dat een belangrijke zelfbe
vestiging voor mij. Want ik
was een enorme kluns op
school. Ik bracht er niets van
terecht omdat ik niet logisch
kon denken. Ik heb op de la
gere school de meeste tijd
naar buiten zitten kijken. Ik
was altijd verschrikkelijk
bang. Ik werd eens op de
gang gezet en toen verschool
ik me achter een jas. Zo vond
de conciërge me later. Hij zei:
maar jongen, wat ben jij hier
aan het doen? Ik antwoordde
dat ik deklas uit was ge
stuurd. Maar 't is al half acht,
riep die conciërge toen uit.
Die angst is er misschien al
tijd een beetje in blijven zit
ten. Als de dingen in mijn le
ven lastig worden, klap ik
helemaal dicht".
„Ik ben enig kind van een
architect en heb me in m'n
jeugd altijd afzijdig gehou
den. Ik heb wel steeds van
mensen gehouden, maar
wanneer kinderen in een
groep heel erg druk bezig
waren, plaatste ik me er door
m'n gedrag automatisch bui-
Han de Vries: „Ouders zouden best wat meer druk op hun mu
sicerende kinderen mogen uitoefenen".
FOTO: PR
ten. Mijn ouders hebben dat
helemaal verkeerd gestimu
leerd. Zij dachten dat ik door
mijn afzijdigheid een heel
bijzonder jongetje was. Een
soort wonderkind. Ze hadden
moeten zeggen: er is vanmor
gen om zeven uur school
zwemmen en hup, daar ga jij
naar toe. Maar dat deden ze
niet. En daarom zit ik nu met
de gebakken peren. Maar aan
de andere kant pluk ik er
ook de vruchten van, want ze
hebben m'n muzikaliteit ont
zettend gestimuleerd. Mijn
moeder zag er uit als een zi
geunerin en als ze mij van
school haalde, maakte dat
heel wat reacties los. Mijn
ouders leefden helemaal hun
eigen leven en trokken zich
van niemand iets aan".
Eigen leven
„Ik heb van hen geleerd om
ook mijn eigen leven te lei
den. Ik ben een echte work-
a-holic geworden. Als ik op
vakantie ga neem ik altijd
mijn hobo mee. En dan duurt
het dagen voordat ik me kan
ontspannen. Mijn werk
neemt me zo in beslag dat ik
geen kinderen wil. Ik ben
ook niet getrouwd, maar heb
wel een vriendin. Ik ben
trouwens ook een verschrik
kelijke egoïst. Ik probeer wel
heel sociaal te zijn, maar ik
kan niet bij mensen op visite
gaan en uren leuten. Ik denk
dan steeds dat ik in die tijd
beter met een muziekstuk
bezig had kunnen zijn. Ik zit
de hele dag mijn muziekstuk
ken te perfectioneren en
daarbij mis ik natuurlijk de
sociale contacten wel eens.
Maar ik kan niet weggaan als
ik mijn zaakjes niet goed heb
afgewerkt. Ik bedoel: ik moet
het van mezelf verdiend heb
ben om er een uurtje tussen
uit te knijpen".
HARRY DE JONG
kerngano
oma
ior(
verwierf
PvaHaar rol in
s vo<jn „Bitte-
Zandjst" van
jidig^eur Giu-
,mtel? De San"
•keerin een
,KeeShuis in
wei in coma
L d!n opera-
/am rder deze
d. De 59- i|f|
actrice,
Willm-altijd in
actie. bleef
lijst P on~
age (4 diverse
ij nee^dingen
le lijst' Holly-
rd bi} is kli-
evrouv dood
net hdard-
Zï'SFOTO: AP
Gaaf samenspel Arden Trio
The Arden Trio speelt pianotrio's
van Haydn, Brahms en Ravel. Dili-
gentia, Pen Haag, gisteravond.
Het uit Amerika afkomstige
Arden pianotrio speelt nu vijf
tien jaar samen en dat is goed
hoorbaar. Er wordt op een na
tuurlijke manier samen ge
speeld waarbij de drie musici
haarfijn op elkaar aansluiten.
Het muzikale centrum ligt dui
delijk bij de pianist.
Zoals altijd bij dergelijke trio's
is het vinden van het juiste
evenwicht tussen de machtige
vleugel en de beide strijkers
een kwestie van ervaring, van
muzikale persoonlijkheden en
van interpretatie van de te
spelen werken. Bij de meeste
van de 31 pianotrio's van
Haydn staat de piano centraal.
Pas bij de latere - en het deze
avond in Diligentia gespeelde
trio in D behoort daarbij -
krijgt eerst de viool en dan
langzamerhand ook de cello
een gelijkwaardige rol.
Om deze muziek te verheffen
boven het niveau van de bete
re huisconcertmuziek zou die
echter nog wat lichter en
vooral spiritueler gespeeld
moeten worden dan deze
avond gebeurde. De aanslag
van de technisch uitstekend
spelende pianist was daarvoor
wat te hard en ook de violiste
kon bepaald geen lichtjes in
haar vrij strakke toon toveren.
Om die reden lag Brahms hen
beter en kreeg diens derde trio
in c op. 101 vooral ip zijn snelle
en meeslepende hoekdelen een
betere vertolking.
Op hun best waren de drie
musici echter in de Passagaglia
uit het pianotrio in a van Ra-
vel. De piano zettte de langza
me dans geconcentreerd in,
waarna eerst de schitterende
.-cello en daarna de donker ge-
timbreerde viool het thema
overnamen. De puntigheid en
de spiritualiteit die in de ove
rige delen enigszins ontbra
ken, spelen bij deze langzame
dans geen rol. Het overrompe
lende snelle laatste deel vraagt
veel van de spelers waarbij de
piano in hoge golven over bei
de strijkers heenspoelt, ten
zij.
Ditmaal overspoelde hij hen
inderdaad, waarbij het feit dat
de violiste de minst uitgespro
ken muzikale persoonlijkheid
van de drie leek, zeker een rol
heeft gespeeld.
ERIK BESIER
DEN BOSCH De tentoon
stelling „Piet Mondriaan - een
jaar in Brabant 1904-1905", die
sinds 11 november in het
Noordbrabants Museum in
Den Bosch wordt gehouden,
heeft tot nu toe ruim 10.000
bezoekers getrokken. Donder
dag was het opvallend veel
drukker ondanks het slechte
weer. Deze extra belangstel
ling is waarschijnlijk veroor
zaakt door de publiciteit rond
de veiling van veertien Mon-
driaans, woensdag in Amster
dam, meent directeur van het
museum Margriet van Boven.
Het Noordbrabants Museum
toont tot en met 14 januari on
geveer veertig werken van de
kunstenaar, bijna alle uit zijn
Brabantse periode. De exposi
tie is aangevuld met een foto-
presentatie getiteld „Ontmoe
tingen met Mondriaan". De
ongeveer honderd foto's geven
een beeld van Mondriaan in
zijn artistieke omgeving in Pa
rijs en New York.
Voor zo'n kleine tentoonstel
ling kan worden gesproken
van een „leuke, levendige be
langstelling", aldus directeur
Van Boven. Zij verwacht dit
weekeinde een grote toeloop.
De expositie kan niet worden
verlengd. Wellicht gaat zij
naar Milaan, aldus Van Boven.
Bij Christie's in Amsterdam
werden woensdag veertien
vroege schilderijen van Mon
driaan voor een recordbedrag
van bijna vier miljoen gulden
geveild.
The New London Consort
met Kerstprogramma
in Utrecht en Amsterdam
UTRECHT De stichting
voor Oude Muziek biedt
op 23 en 24 december in
achtereenvolgens de Nieu
we Kerk in Amsterdam
en het Muziekcentrum
Vredenburg in Utrecht
een Kerstprogramma, dat
wordt uitgevoerd door
The New London Consort
onder leiding van Philip
Pickett.
Het omvat muziek uit het 16e
en 17e eeuwse Italië en Duits
land: motetten, madrigalen en
cantates van Caccini, Gaglia-
no, Viadana, Schtltz, Boddec-
ker, Praetorius, Hassler en
Walther. Tot de uitvoerenden
behoren de sopranen Catheri
ne Bott en Tessa Bonner, alt
Christopher Robson, tenor An
drew King en bas Simon
Grant.
Volgende maand worden in
het netwerk voor Oude Mu
ziek nog vijf programma's ge
boden. Andreas Staier, fortepi
ano, speelt werken uit 1750 -
1800 van Bach, Mozart en Dus-
sek op 1, 2 en 3 december in
respectievelijk het Rijksmu
seum Twenthe in Enschede,
de Oosterpoort in Groningen
en Vredenburg in Utrecht.
Jordi Savall en Jan Willem
Jansen geven hun concert
„L'Ange et le Diable" op 10
december in het Concertge
bouw in Amsterdam. Het be
staat uit werken van onder an
deren Marais, Couperin en
Forqueray.
The Locke Consort vertokt op
1 december in het Catharijne-
convent in Utrecht werken
van onder andere Cima, Mari-
ni, Biber en Schmelzer. Het
concert wordt de volgende dag
herhaald in de Caeciliakapel
in Tiel.
The Dowland Consort is verte
genwoordigd met „Heavenly
Noyse" met werk van Holbor-
ne, Byrd, Johnson en Dow
land. Op 7 december is het
eerste optreden in de Lutherse
Kerk in Groningen en de vol
gende dagen wordt gespeeld in
Vredenburg, Utrecht, Mui-
derslot, en de Doopsgezinde
Kerk van Alkmaar
Uitgeversbond pleit voor
Europese aanpak piraterij
AMSTERDAM De strijd te
gen de piraterij op terreinen
als uitgeversrecht en auteurs
recht kunnen het beste op Eu
ropees niveau worden aange
pakt, zodat met meer gezag en
macht kan worden opgetre
den. Voorzitter B. Mathis van
de Koninklijke Nederlandse
Uitgeversbond (KNUB) zei dit
donderdag in Amsterdam in
zijn jaarrede.
Tevens reikte hij de Gouden
Ganzeveer (de culturele prijs
van de KNUB) uit aan prof.
dr. mag. E.C.F.A. Schille-
beeckx als waardering voor
diens bijdrage aan de Neder
landse cultuur en de verbrei
ding daarvan.
„De beteugeling van de pirate
rij, die in veel landen buiten
Europa werkelijk alle spuiga
ten uitloopt, kan zonder twijfel
het best naar Europees niveau
worden getild, omdat vandaar-
uit met meer gezag en meer
macht tegen dit euvel kan
worden opgetreden", aldus
Mathis.
Hij vroeg extra aandacht voor
het behoud van onze taal en
cultuur. Dat moet ook in een
groter Europa toch een zaak
blijven van de Nederlandse en
Vlaamse overheden, vindt Ma
this. „Die zorg zal ook in toe
nemende mate nodig zijn,
want de kans dat het Neder
lands enigzins wordt onderge-
schoffeld, neemt waaarschijn-
lijk wel toe".
;fddeb p'guy Marin in
s. De
^°pr<jiziektheater
ïgewez
rk °(3'ERDAM De Compag.
»n D \aSuY Marin geeft van 4
eur bïmet januai"i vier voor-
fonds^11 'n ^et Amsterdams
Ktheater. Het gezelschap
t „Nou en...!", een pro
van d» van Marin en Denis
;n \tte over het 200-jarig ge-
schier.eest van de Franse revo
lt ston<Twaalf dansers, acht mu-
eschikl twee zangers geven op
maatscbhe wijze hun visie op de
erenighking van deze revolu-
Zijn plgens het Muziektheater
door (produktie ook geschikt
Als Ren jeugdig publiek. De
in Rhij» choreografe en theater-
Maguy Marin wordt be-
werd a^s een van de meest
an het^ëevende vertegen-
ummeM»sters van de Europese
Iyj jjgarde. Van haar waren
-Hubei dr*e produkties in het
'r yerftheater te zien.
m, 14.
itooijerï
Theater Pittoresque, voorstelling
van Toon Hermans. Voor de pauze
met medewerking van Maurice Her
mans, Gemma van Eek en Dick
Rienstra. Muziek: Coen van Orsouw
jr. Gezien in Nederlands Congresge-
bouw, gisteravond.
Toon Hermans, die het zingen
en schertsen met de zaal niet
kan laten, is aan zijn tweede
jeugd begonnen met zijn voor
stelling „Theater Pittoresque".
Hiermee viert hij feestelijk het
feit, dat hij een kwart eeuw
geleden in Carré begon. Hij
staat daar alweer enige tijd en
kwam gisteravond naar het
Nederlands Congresgebouw,
waar het publiek de PW A-zaal
tot de nok toe vulde.
Hij krijgt direct bij opkomst al
een staande ovatie. Hij zou dus
gelijk weer naar huis kunnen,
ware het niet, dat hij het niet
kan verbergen graag „kleine
liedjes" te zingen over geluk
en die dingen des levens die
een warm gevoel wekken in
mensen die het goed met el
kaar menen. Hij zocht het
nooit in geëngageerde geestig
heid, waarin hij de wrede we
reld onderuit haalde, maar
blijft als een humoristische fi
losoof speuren naar wat men
sen bindt.
Daarop voortbordurend be
schrijft hij zijn publiek als een
stuk van zichzelf. Alles heeft
hij hier aan te danken, tot aan
zijn meubeltjes thuis toe en bij
deze wordt iedereen uitgeno
digd om daarin eens gezellig
plaats te komen nemen.
Intussen moet men andermaal
vaststellen, dat men Toon niet
allleen moet bekijken en be
luisteren, maar dat men hem\
vooral moet ervaren, vooral op
die momenten waarop hij naar
de zaal toe zijn persoonlijkheid
open stelt, als het ware prijs
geeft, zoals hij ook in zijn ge
dichten doet.
Met zijn zoon Maurice, die hij
in deze voorstelling pousseert,
ligt het even anders. Die
vormt voor de pauze een soort
duo met Gemma van Eek. Aan
deze twee is overigens Dick
Rienstra toegevoegd om als
een soort tegenvoeter te fun
geren. Gemma en Maurice
hebben bij een eerdere gele
genheid al eens laten weten,
dat zij voor elkaar zijn voorbe
stemd. Dit leidt op het toneel
tot een soort van innigheid,
een in elkaar opgaan, met als
gevolg dat de innerlijke span
ning in hun optredens naar
buiten toe niet werkt.
Voor de pauze beelden zij het
leven uit van Toon-toen-die-
nog-Teun heette. Samen halen
zij met een goed orkest achter
zich heel wat overhoop aan
jeugdherinneringen in Sittard,
maar het is niet aannemelijk,
dat in die dagen de clown Po
pov al tussen de kermisklan
ten wandelde. Zij plukken sa
men heel wat melodieën weg
uit het wereldmusical-reper-
toire, zeker Gemma als zij Do-
ris Day nazingt: „Tea for two,
a girl for me, a boy for you".
Maar in geen geval moet Toon
toestaan, dat Maurice zijn va
der imiteert in de meest komi
sche momenten uit het verle
den van zijn vader, zoals in
„Leg neer die bal". Die zijn als
onvergetelijke herinneringen
zozeer persoongebonden en
voorbehouden aan Toon, dat
elke inbreuk daarop pijnlijk
overkomt.
TON OLIEMULLER
i
Roëll-prijs
Prof. W.G.
Quist,
architect,
spreekt zijn
dankwoord uit
nadat hij de
David Roëll-
prijs in
ontvangst
genomen
heeft. De prijs
van het Prins
Bernhard
Fonds wordt
jaarlijks
toegekend als
bekroning van
het oeuvre van
een
kunstenaar.
Vorig jaar ging
de prijs naar
fotograaf Ed
van der Elsken.
Recht ir. Th.
Quenë,
voorzitter van
het fonds.
FOTO. ANP
A Ebt
