Paus: milieu behoort
tot de mensenrechten
ficidóc Qowtamt*
brieven van lezers
kerk
wereld
„We komen niet
met de motor,
maar met Jezus
Christus"
Nieuwe sfeer Zuidafrika niet alleen door De Klerk
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
ficidaeSoivuwit
r
WOENSDAG 6 DECEMBER 1989 PAGINA 2 3
r
Joodse Gemeente Den Haag ondersteunt Surinaamse joden
DEN HAAG De Nederlands Israëlitische Gemeente Den
Haag heeft de Joodse gemeenschap in Suriname steun toege
zegd. Voortaan zal de Haagse rabbijn P.A. Meijers elk half jaar
enkele weken rabbinale bijstand in Suriname geven.
De ruim 120 personen tellende Joodse gemeenschap in Surina
me heeft twee synagogen, de Nederlands Portugees Israëliti
sche Gemeente en de Nederlands Israëlitische Gemeente. Ele
vrijdagavond en zaterdag worden er goed bezochte diesnten
gehouden.
Rabbijn Meijers, die een dezer dagen van zijn eerste bezoek te
rugkeerde, heeft daar diverse problemen opgelost. Het mikwa
(ritueel bad) werd goedgekeurd. Verder waren er problemen
over gijoer (het uitkomen voor het jood-zijn) en over het kosjer
voedsel.
Tijdens zijn bezoek vonden de herinwijdingsceremoniën plaats
van de „Tsedek we Shalom" (gerechtighed en vrede), de syna
goge van de Sefardische (Portugees-Israëlitische) gemeente in
Paramaribo. Dit gebouw, daterend uit 1736, is een van de be
langrijkste historische monumenten in Suriname. Begin dit
jaar werd met de restauratie begonnen.
Spaanse
Jezuïeten
naar El
Salvador
BARCELONA Twaalf
Spaanse Jezuïeten zijn be
reid de plaatsen in te ne
men van de zes ordegeno
ten die vorige maand in
El Salvador werden ver
moord.
De Spanjaarden, behorend tot
het Jezuïetenpro vincialaat
Tarragona, staan klaar om ie
der gewenst moment naar Het
Middenamerikaanse land te
vertrekken. De precieze ver
trekdatum is nog niet bekend.
Half 'november werden zes
Amerikaanse Jezuïeten en
twee vrouwen op het terrein
van de rk universiteit van
Midden-Amerika vermoord.
Onder de slachtoffers bevon
den zich de rector, Ignacio
Elacuria, en zijn plaatsver
vanger, Ignacio Martin Baro.
Aartsbisschop Arturo Rivera
y Damas is ook al enkele ma
len met de dood bedreigd.
Ik droom van zomers
die altijd duren.
Sully Prudhomme
NADRUK OP INDIVIDUELE LEVENSWIJZE
VATICAANSTAD
Paus Johannes Paulus II
heeft de bescherming van
het milieu een van de
mensenrechten genoemd.
In navolging van de vori
ge Noorse premier, Gro
Brundtland, riep hij op
dit vraagstuk in de Uni
versele verklaring van de
rechten van de mens op
te nemen.
In de boodschap ter gelegen
heid van Wereldvredesdag
van de RK Kerk op 1 januari
noemt de paus de ongebrei
delde uitbuiting van de na
tuur, zoals de tropische regen
wouden, en de achteruitgang
van de kwaliteit van het le
ven een bedreiging voor de
wereldvrede.
Het is volgens hem dringend
nodig dat de gehele interna
tionale gemeenschap geza
menlijk de milieuproblemen
aanpakt. Het gaat niet alleen
om het terugdringen van een
verkeerd gebruik van de na
tuur, maar ook en ten diepste
om een terugkeer naar de
bronnen des levens. Het mi
lieuvraagstuk is een gevolg
van de ethische crisis waarin
de mensheid zich bevindt.
„Die uit zich in hebzucht,
egoïsme en een gebrek aan
respect voor de natuur."
Behalve de vernietiging van
het regenwoud hekelt de paus
het ongecontroleerde gebruik
van grondstoffen, de milieu-
verontreininging door de in
dustrie waarvan de aantasting
van de ozonlaag het gevolg is.
„De milieucrisis heeft zo'n
omvang genomen dat ieder
een er verantwoordelijk voor
is."
Het is de eerste maal dat het
Vaticaan zich zo duidelijk
over het milieuvraagstuk
heeft uitgelaten. De bood
schap (Vrede met God de
Schepper, vrede met de hele
schepping) werd dinsdag ge
presenteerd door kardinaal
Etchegaray en aartsbisschop
Mejia, voorzitter en secretaris
van de Pauselijke commissie
voor gerechtigheid en vrede
(Justitia et Pax). Het Vaticaan
heeft voor het eerst de bood
schap ook in het Russisch ge
publiceerd.
Economische belangen, ex
treem nationalisme en andere
politieke obstakels verhinde
ren een internationale aanpak
van het milieuprobleem, aldus
de paus. Bovendien kan men
niet van de onderontwikkelde
landen vragen zich aan mi
lieu-eisen te houden die door
de geïndustrialiseerde landen
met voeten worden getreden.
Er bestaat een rechtstreeks
verband tussen de armoede in
de Derde Wereld en het mi
lieuvraagstuk. Dat laatste kan
niet worden bestreden als er
geen gestructureerde bestrij
ding van de armoede plaats
vindt. Hij verwijst in dit ver
band naar het schuldenvraag-
stuk. Sommige Derde Wereld
landen zijn genoodzaakt hun
milieu te verwoesten om hun
schulden aan banken in de
rijke landen te kunnen vol
doen.
Alle mensen moeten heel se
rieus hun levenswijze herzien.
Bovendien moet in het onder
wijs het milieu een veel grote
re plaats krijgen. Dat houdt
overigens geen terugkeer
naar oude waarden of naar
een verloren paradijs in.
De milieuopdracht geldt niet
alleen voor het christendom,
maar voor alle wereldreligies,
zo zei Etchegaray bij de pre
sentatie. Hij herinnerde er
verder aan dat de RK Kerk
actief meedoet aan de inter
nationale conferentie over ge
rechtigheid, vrede en het be
houd van de schepping vol
gend jaar maart in Seoul.
Brusselse kerststal
voortaan acfyter glas
BRUSSEL Bezoeker^ van
de Kerststal op de Grote
Markt in Brussel zal het dit
jaar onmiddellijk opvallen: de
schitterende stal, zoals steeds
omringd door een al even
zorgvuldig aangelegde tuin, is
voortaan van het publiek af
geschermd door een kille, gla
zen plaat van onmenselijke
afmetingen.
De stichting Ommegang, ver
antwoordelijk voor de tot ver
buiten de Belgische hoofdstad
bekende tuin en stal, voelde
zich tot deze drastische in
greep genoodzaakt, omdat de
afgelopen jaren steeds vaker
waardevolle objecten uit de
stal zijn ontvreemd. Twee jaar
terug werd tot tweemaal toe
het kindje Jezus ontvoerd.
Vorig jaar lagen twee reserve
beelden klaar, maar die wa
ren niet nodig. De Jozef-fi
guur werd in de oudejaars
nacht in brand gestoken en
daardoor danig verminkt.
Diezelfde nacht ging een dief
er met de kleren van Maria
en van een van de drie konin
gen vandoor. De stichting
Ommegang zou wellicht al
lang met haar kerststal zijn
gestopt, als deze niet zo'n gro
te aantrekkingskracht uitoe
fende. Elk jaar weer is de stal,
tegen de achtergrond van de
eeuwenoude gildehuizen met
hun trapgevels, een toeristi
sche trekpleister van formaat.
EVANGELISCHE MOTORCLUB
PSALM 23:
DEN HAAG Ze wor
den wel Gods wegen
wacht genoemd. Ze prij
zen de Heer in het leer.
Een weekblad betitelde
hen eens als de „Heavens
Angels". Dit als een te
genhanger van de be
ruchte „Hells Angels'. We
hebben het over de Evan
gelische Motorclub j,Ps
23" (Psalm 23, over „de
Heer is mijn Herder").
Een interview met twee
stoere motorrijders, die
liever over Gods liefde
praten, dan over cylin
ders en pk's.
Wop Schat (29) uit Driebergen
en Paul Laman (31) uit Zoe-
termeer vertellen maar al te
graag over de motorclub Ps
23. Ze stappen van een stoere
motor, doen de rits van hun
leren jasje naar beneden en
beginnen te vertellen.
Paul, die sinds 1982 bij Ps 23
zit, heeft het over de kracht
van de evangelische motor
club. „Je zet tien motorrijders
op een rij en je trekt de aan
dacht. We gaan gewoon met
een stel jongens aan het rijden
en dan stoppen we ergens op
een pleintje of zo. Mensen ko
men snel op ons af en als we
ze dan een evangelische fol
der in de hand duwen, staan
ze heel verbaasd te kijken.
Aan de hand van die folder
vragen we dan: Gelooft u ook
dat God u liefheeft?".
Eén keer in de veertien dagen
gaat een groep van de evan
gelische motorclub „uit te
zaaien", zoals Paul Laman het
evangelische motoruitstapje
noemt. Wij geven stof tot na
denken. Wij staan helemaal
aan het begin. Als mensen
meer willen weten, adviseren
wij ze naar een kerk te gaan.
Wij doen dus niets aan na
zorg".
Wob Schat, die gelovig is op
gevoed en op z'n 24e bewust
voor God koos, zegt de kracht
van God tijdens de evangeli
satie-acties duidelijk te onder
vinden. „Als je evangeliseert
kun je dat niet uit jezelf. God
geeft je kracht. Dat merk je.
Je durft veel persoonlijk met
mensen te praten. Vroeger
sprak ik alleen maar opper
vlakkig over God en geloofs
zaken. Maar nu merk ik dat
God mij trekt".
Stickers
De meeste mensen staan
vreemd te kijken wanneer ze
leden van de evangelische
motorclub tegenkomen. Er-is-
hoop-stickers en opschriften
als „Jesus loves you" ver
wacht je dan ook niet direct
op een koffer van een zware
motor. „Vaak beginnen om
standers een praatje van „Ik
heb vroeger ook motorgere
den" en dan willen ze verder
praten over de motor, over de
onderdelen en dergelijke.
Maar wij zeggen dan: Daar
gaat het niet om. Wij komen
voor het evangelie van Jezus
Christus", vertelt Paul.
Het concact met de mensen is
lang niet altijd even opbeu
rend. „We lopen vaak tegen
vooroordelen op. Veel mensen
die we ontmoeten, zeggen:
Hoe kun je als motorrijder
nou christen zijn. Veel men
sen denken dat christenen
saaie mensen zijn die niets
mogen en veel moeten. Jam
mer, dat nog zo vaak wordt
gedacht dat je als christen zo
veel dingen niet mag. Als
christen heb je de vreugde in
Jezus Christus. Dat wil niet
zeggen, dat je altijd blij bent,
maar het geloof is wel een ze
kerheid in je leven".
Geloven is net als motorrijden
een plezierige zaak, stellen de
evangelische motorrijders.
Toch gelden er net zoals in
het verkeer bepaalde regels
waaraan je je moet houden als
christen, het geloof is geen
vrijblijvende zaak.
Wob heeft zijn snelle motor
ingeruild voor een toermotor.
„Ik had eerst een hele snelle
motor. Je brengt jezelf dan in
verleiding om snel te rijden.
Ik heb daarom besloten om
een toermotor te kopen".
De meeste van de veertig le
den tellende club wonen in
het midden en zuiden van het
land. Belangstellenden kun
nen informatie vragen via het
Postbusnummer 3292, 3003
AG in Rotterdam.
RUURD WALINGA
HOOFDREDAKTEUR SISULU VAN NEW NATION:
AMSTERDAM „Er
heerst duidelijk een nieu
we sfeer in Zuidafrika,
maar het is een vergissing
om te denken dat dat het
werk is van president De
Klerk".
Dat zegt Zwelakhe Sisulu, de
hoofdredacteur van het met
sluiting bedreigde Zuidafri-
kaanse oppositieblad New Na
tion, dat onder meer door de
kerken wordt gesteund. „Die
verandering is het gevolg van
allerlei krachten, binnen
Zuidafrika en uit het buiten
land".
Zwelakhe Sisulu is de zoon
van de onlangs na meer
dan 20 jaar gevangenschap
vrijgelaten zwarte leider Wal
ter Sisulu en van Albertina
Sisulu, de voorzitter van de
anti-apartheidsbeweging Uni
ted Democratic Front. Hij
reist deze week langs een aan
tal Europese landen en was
hij ook een dag in Nederland.
De Zuidafrikaanse autoritei
ten hebben hem een paspoort
gegeven om de EG te bezoe
ken en zij hebben ook tijdelijk
de beperkingen van zijn be
wegingsvrijheid opgeheven.
Als Sisulu aan het eind van
de week terugkeert naar
Zuidafrika is hij zijn paspoort
Zwelakhe Sisulu foto: anp
weer kwijt, moet hij zich weer
twee keer per dag melden op
het politiebureau, heeft hij
tussen zes uur 's avonds en zes
uur 's ochtends huisarrest en
mag hij niet meer dan vijf
mensen tegelijk zien.
Sisulu heeft niet zo'n hoge pet
op van de hervormingen van
de apartheid die president
Fredrik De Klerk heeft be
loofd. Zo kondigde Pretoria
onlangs aan dat de zwemba
den en stranden in Zuidafrika
in het vervolg in principe toe
gankelijk moeten zijn voor
alle rassen, maar „dat was
nou niet precies de verande
ring waar de zwarte meerder
heid van de bevolking op zat
te wachten ...Ik wilde dat ik
kon zeggen dat er echt iets
veranderd was, maar de rege
ring geeft tegenstrijdige signa
len. Zij laat de zwarte leiders
vrij, maar dreigt de New Na
tion te sluiten die hen ci
teert".
Op de tegenwerping dat De
Klerk toch ook toestemming
heeft gegeven voor grote pro
testmarsen, zegt hij:„Ja, maar
dat was nadat aartsbisschop
Tutu en dominee Boesak had
den aangekondigd dat ze toch
de straat op zouden gaan, wat
de regering ook zou doen. Het
zijn de mensen die de veran
deringen bewerkstelligen".
En hij voegt daaraan toe „de
marsen in de grote steden zijn
uitgebreid in het nieuws ge
weest maar een dag later
werd een betoging in Natal
weer gewoon uit elkaar gesla
gen".
Vaag
„In elke westerse maatschap
pij waar een president geko
zen wordt zegt de president
duidelijk welk beleid hij wil
gaan voeren....hij houdt het
niet geheim en blijft niet con
stant het hele land verbazen".
De Klerk is tot nu toe blijven
steken in vage, zeer algeme
ne, uitspraken en goede be
doelingen, vindt Sisulu. Een
goed overzicht van de maatre
gelen die hij wil nemen en
het beleid dat hij zal gaan
voeren heeft De Klerk echter
nog nooit gegeven.
Zwelakhe Sisulu erkent dat
de president onder zware
druk staat van zijn eigen
blanke Nasionale Party, maar
„daar zal hij uit moeten bre
ken. Geen enkele leider van
Zuidafrika kan zeggen dat hij
Zuidafrika wil veranderen
zonder met de traditionele na
tionalistische blanke bewe
ging te breken".
„De Klerk heeft gezegd dat
hij fundamentele veranderin
gen wil doorvoeren, wij had
den verwacht dat hij dan zou
beginnen met de dingen die
onze mensen het zwaarst tref
fen", legt Zwelakhe Sisulu
uit. „Wij maken ons zorgen
over al dat gepraat van geef
De Klerk tijd, geef hem zes
maanden". De Nederlandse
regering heeft in haar regeer
akkoord bijvoorbeeld voorge
steld om een half jaar lang
geen verdergaande sancties te
treffen om de Zuidafrikaanse
president wat ruimte te ge
ven, maar daar is de hoofdre
dacteur het absoluut niet mee
eens.
Het is van beslissend belang
dat Zuidafrika juist nu in het
middelpunt van de belangstel
ling blijft staan zodat de rege
ring gedwongen wordt al haar
mooie woorden waar te ma
ken, betoogt Sisulu. Daarom
pleit de Zuidafrikaanse anti
apartheidsbeweging er ook
voor dat de sancties tegen
Pretoria geïntensiveerd wor
den, want alleen onder druk
zullen de zaken fundamenteel
veranderen. Sisulu maakt
zich dan ook grote zorgen
voor alle aandacht die er in
de Europese landen gaat naar
de hervormingen in Oost-Eu
ropa, de „problemen van
Zuidafrika verdwijnen daar
door steeds verder naar de
achtergrond".
V-olgend weekeinde komen de
meeste Zuidafrikaanse opposi
tiegroepen bijelkaar op de
Witwatersranduniversiteit
van Johannesburg voor de
„Conferentie voor een Demo
cratische Toekomst". De orga
nisatoren noemen de bijeen
komst, waar 2.500 afgevaar
digden worden verwacht, al
één van de grootste bedreigin
gen waar de Nasionale Party
ooit mee te maken heeft ge
had.
Het belang van de conferentie
is volgens Sisulu vooral dat
verschillende anti-apartheids-
groepen, die onderling van
mening verschillen over het
opnemen van blanke anti-
apartheidsactivisten in hun
organisaties en het al dan niet
voeren van een gewapende
strijd, met elkaar praten en
naar buiten komen met een
gemeenschappelijke stelling-
name.
Dë organisatoren hopen dat
alle groepen het eens worden
over de voorwaarden waarin
de regering moet voldoen
voor er sprake kan zijn van
onderhandelingen. De meest
gehoorde voorwaarden zijn
dat eerst de noodtoestand
moet worden afgeschaft, bij
verkiezingen het één-man-
één-stem gaat gelden (de
zwarten hebben nu geen
stemrecht), alle politieke ge
vangenen woren vrijgelaten
en de verboden politieke or
ganisaties worden gelegali
seerd.
„Maar het is gevaarlijk over
de uitkomst te speculeren",
waarschuwt Sisulu. Er is al
heel veel bereikt als de groe
pen met elkaar praten en een
gemeenschappeljk kader kun
nen bereiken, want de opposi-
tiebweging groeit nog steeds.
Op de conferentie zullen geen
leiders naar voren geschoven
worden die met de regering
onderhandelingen kunnen
voeren, want „pas als er poli
tieke activiteiten zijn toege
staan kunnen de leiders aan
gewezen worden".
Historische ontmoeting
st
V
HISTORISCHE gebeurtenissen rijgen zich in deze dagen zo^
snel aaneen, dat ze ook in deze kolom nauwelijks zijn bij te^j'
houden. De ontmoeting tussen Gorbatsjov en paus Johannes^
Paulus verdient het echter daar nu nog bij stil te staan. Ale(
eerder hebben verscheidene Sovjet-dignitarissen hun op-pi
wachting gemaakt in het Vaticaan. Adzjoebei, de schoonzoonw
van Gorbatsjovs voorganger Nikita Chroesjtsjov, reisde in®{
1963 naar Rome en het Vaticaan. De voormalige minister
van buitenlandse zaken en korte tijd Sovjet-president, An-b,
drei Gromiko, bracht zelfs vijf keer zo'n bezoek. De bezoe-
kerslijst van het Vaticaan vermeldt tevens de naam van eerC
voormalige president van de Sovjetunie, Nikolai Podgorni. I
Het was dit keer echter voor het eerst in de geschiedenis!
dat de eerste man van de Sovjetunie, een staat die 70 jaar I
lang een genadeloze oorlog tegen de kerken en de godsdienst!
heeft gevoerd, te gast was bij de paus, de man met het groot
ste morele gezag in deze wereld.
Y
Het is bekend dat Jozef Stalin misprijzend vroeg „hoeveel?1
divisies" de paus wel had, toen het Vaticaan in de jaren der
tig protest aantekende tegen de vervolging van de gelovigen?
in de Sovjetunie. Moderne pausen beschikken over geen en
kele divisie. Maar anno 1989 is het duidelijk dat het marxis-^
me-leninisme of het zogenoemde „wetenschappelijk sodalis-^
me" met heel zijn filosofische omlijsting, op sterven na dood}*
is. Wat van de theorieën van Marx, Engels en Lenin is over-£
gebleven, is een techniek tot machtsverovering en machtsbe
houd.
hr
ONDANKS de vervolging is de kerk en de godsdienst insc
Midden- en Oost-Europa springlevend. De kerken waren-gi
trouwens de enige vluchthavens voor al diegenen die onder v>
het verstikkende communistische juk wilden uitkomen. Bo-.g:
vendien vormde de kerk bijvoorbeeld in Polen, Litouwen, S(
Armenië en de Oekraïne, de schatkamer voor het behoud,q
van de nationale identiteit.
tl
SOLIDARITEIT is in Polen voor het grootste deel voortge-
sproten uit de kerk. De volksbeweging in de DDR vond haar ie
oorsprong in de wekelijkse gebedsdiensten in de kerken. De_
Tsjechoslowaakse kardinaal mgr. Frantisek Tomasek heeft—
zich achter de opstand tegen het communistische regime ge
steld. Kardinaal Mindszenty, in 1949 door de communisten in J.
een schijnproces veroordeeld, is onlangs in ere hersteld.
I
VANAF het begin van zijn pontificaat heeft paus Johannes J,
Paulus er geen geheim van gemaakt dat hij Europa heel
Europa van de Atlantische Oceaan tot de Oeral en van de
Noordkaap tot de hiel van Italië wil bewust maken vai
zijn christelijke erfenis. Europa, aldus de paus, zal christelijk
zijn of niet zijn. Direct of indirect zal hij de Sovjet-leider
erop hebben gewezen, dat het „gemeenschappelijke Europese r
huis", dat Gorbatsjov voortdurend propageert, geen béter te-^
huis voor de Europeanen zal zijn, wanneer God buitengeslo-
ten wordt, zoals in de Sovjetunie sinds 1917 het geval is ge-sc
weest.
b.
Gorbatsjov heeft de toezegging gedaan dat daar eenl^
eind aan komt. De Sovjetunie stopt met haar actieve strijd
tegen de godsdienst: Moskou zal voortaan geloofsvrijheid
voor allen toestaan. De Russische leider wil de diplomatieke
banden met het Vaticaan herstellen en om dat te onderstrep-
pen nodigde hij de paus uit voor een bezoek aan de Sovjetu- T
nie. |R
k<
Voor zo'n bezoek vindt de paus het kennelijk nog te ia(
vroeg. Eerst moeten de omstandigheden waaronder de gelo- Q
vigen in de Sovjetunie leven verbeterd worden, de kerkelij-jbj
ke hiërarchie dient hersteld en de sinds 1917 in beslag geno-|di
men kerken dienen te worden teruggegeven.
OoK het voorstel van Gorbatsjov diplomatieke betrekkin- ro
gen aan te gaan is op dit moment nog niet aanvaardbaar. av
Voorlopig blijft het bij 'officiële betrekkingen'. Die term is fe
jarenlang gebezigd om de relatie tussen het Vaticaan en Po- q(
len aan te geven, totdat in juli van dit jaar, na de gewijzigde m
omstandigheden in Polen, volledige diplomatieke betrekkin- he
gen werden aangegaan. nr
|CO
ida
Op die manier had het overleg tussen de leider van de mar-lte!
xistisch-leninistische staat, die vanaf zijn ontstaan heeft ge- 9'
tracht de godsdienst met wortel en tak uit te roeien, en de
paus van Rome, een bepaald niet vrijblijvend, maar uiterst !ge
boeiend verloop. Ondanks de diplomatieke voorzichtigheid an
van de paus is het resultaat van de historische ontmoeting va
zeker niet gering te noemen. j
Brieven graag kort en duidelijk geschreven.
De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden
stukken te bekorten.
Diakendag
Op de onlangs gehouden dia-
al aandacht is besteed, noemde
bisschop Möller twéé redenen
voor het in ere herstellen van
het ambt van diaken. Het is
niet zo dat alléén de priester
nood tot de wederinstelling
van dit ambt heeft geleid: dia
kens als een soort mini-pries
ters, wat ze zeer beslist niet
zijn. Bisschop Möller noemde
tevens de kerknood: het ver
lies van contact tussen de kerk
en de samenleving. De diaken
zou, meer dan de priester,
toegang kunnen hebben tot de
wereld van alledag. Immers,
de priester wordt veelal geheel
opgeëist door" zijn werk voor
de parochie of een andere ge
meenschap. De diaken daaren
tegen kan in de wereld zijn.
Hij kan aan het arbeidsproces
deelnemen én als gehuwde
man worden gewijd. De dia
ken zou eerder in staat zijn de
nood in de wereld de secu
larisatie ook op te pakken
en te vertolken. Zijn functie is
overigens meestal nog niet uit
gekristalliseerd.
In verband met de diaken
worden de termen full-time en
part-time gebruikt. Met de
eerste wordt dan bedoeld die
diaken die voor honderd pro
cent in dienst staat van een
parochie. Met de laatste term
wordt geduid op mannen, die
voor een gedeelte van hun tijd
al dan niet in een parochie
werken, doch buiten de kerk
ook nog de kost verdienen. De
full-time diaken is meestal
werkzaam in een parochie of
hij is bijvoorbeeld legeraal
moezenier. Hij beantwoordt
aan de eerste visie op het dia
kenambt, die van de priester
nood. De part-time diaken, die
in eigen levensonderhoud
voorziet en in zijn vrije tijd
voor een parochie kan wer
ken, beantwoordt in zijn
werkzaamheden aan de twee
de visie op het diakenambt,
namelijk die van het lenigen
van de kerknood.
In beide gevallen zijn zij ech
ter krachtens hun ambt pér-
manente diakens. Als gewijde
mannen proberen zij immers
voortdurend bruggen te slaan
tussen de kerk en de samenle
ving. Ze staan in hun taak
voor verkondiging, eredienst
en diakonie. Daarom zou hét
eigenlijk beter zijn simpelweg
te spreken van diakens; zono
dig van parochiediakens. La
ten we hopen dat beide visies
zoals die destijds verwoord zijn
door het tweede Vaticaans
concilie ingang vinden.
E.G. Carrière,
DEN HAAG.
Paul Laman (links) en Wop Schat (rechts) bij hun indrukwekkende motorfietsen
foto: pers unie
