Kinderen
te koop
en
te huur
1
VOOR SLAVENARBEID IN
FABRIEKEN EN BORDELEN
m
CcidócSouAOtit
grootgebracht in de schrijnende armoede
van de achterbuurten in Bangkok. Ze
was zeven jaar toen ze haar eerste geld
verdiende in een vuurwerkfabriek. Ja
renlang heeft ze gevochten voor de rech
ten van 'slum-bewoners'. Nu wordt ze
op handen gedragen. Niet in de laatste
plaats door internationale corifeeén zo
als prinses Diana en de actrice Audrey
Hepburn.
Ook de westerse ambassades schenken
graag hun donaties aan de Engel van de
Sloppenwijken om te tpnen dat zij
„doen aan armoedebestrijding". Maar
ondanks de aandacht die Phratheep
krijgt, heeft zij haar scherpe tong niet
verloren. „Echte armoedebestrijding
houdt niet op bij giften voor de armen.
Het gaat in de eerste plaats om de verde
ling van de welvaart. Als, zoals nu, de
meeste mensen niet meeprofiteren van
de groeiende welvaart, moeten ze andere
manieren verzinnen om aan geld te ko
men. Iedereen wordt ingezet. Ook kinde
ren. De stap naar het grove geld in de
prostitutie is klein en veel meisjes in
Klong Tei werken in bars en coffee
shops".
Kinderprostitutie
Plattelandskinderen hebben het slechter.
Van de twee miljoen werkende kinderen
die uit een dorp komen, werken 200.000
meisjes in bordelen. Ze worden letterlijk
opgesloten totdat ze de schuld van hun
ouders aan de hoerenbaas hebben afge
lost. In Bangkok zijn enkele opvanghui
zen voor meisjes die uit de bordelen zijn
gevlucht. Naam en locatie moeten ge
heim worden gehouden uit angst voor
represailles van pooiers. Een vrouw van
een jaar of veertig doet het slot van het
hek nadat een vervaarlijk blaffende
waakhond aan de ketting is gelegd. „We
krijgen zelfs familieleden van meisjes
aan de deur", zegt ze. „De politie moet
eraan te pas komen om ze weg te krij
gen. Familieleden willen dat het meisje
teruggaat naar het bordeel om een
schuld af te betalen. Anders moeten ze
het geld dat ze hebben gekregen terugge
ven. Het is afschuwelijk dat je kinderen
van hun ouders moet scheiden".
„We hadden hier een meisje dat zelfs
vóór ze menstrueerde naar een bordeel
was gezonden. Ze was volkomen in de
war. Ze wilde per se haar moeder zien
en we lieten toe dat ze haar moeder
schreef. Na een half jaar was ze stabiel
en we dachten dat het goed zou zijn als
ze haar moeder een weekend zou zien.
Ze is naar huis gegaan, maar nooit meer
teruggekomen. Ze is weer regelrecht naar
een bordeel gegaan".
Waarom accepteren kinderen gedwon
gen prostitutie?
De arbeidsbemiddeling voor meisjes is duurder dan voor jongens. „Meisjes hebben meer
bescherming nodig", zegt een bemiddelaar. Maar die bescherming is slechts van korte
duur
De Verenigde Naties tekenden deze week een internationale con
ventie die de rechten van kinderen beschermt. Wereldwijd wer
ken negentig miljoen kinderen in barre omstandigheden. Het gaat
niet om de krantenbezorger of babysit die wat extra zakgeld wil
verdienen. Het gaat om kinderen van veertien jaar en jonger die
het bestaan van volwassenen leiden, verstoken van ouderlijke
zorg en onderwijs. Om kinderen die militaire dienstplicht vervul
len of opgesloten worden in bordelen. Oorzaak: armoede en on
wetendheid, maar ook hebzucht en materialisme.
„Meisjes tussen de tien en vijftien jaar uit Laos
worden de grens overgesmokkeld voor slaven
arbeid in fabrieken in de Thaise hoofdstad
Bangkok. Werkgevers kunnen illegale arbeiders
exploiteren omdat de overheid te log is. Bo
vendien worden zij vaak door de politie be
schermd". Aldus de Thaise parlementariër Su-
rasak Buakhao. Thailand is geen uitzondering.
Kinderen uit het door armoede geteisterde
Laos* zijn goedkoper dan de twee miljoen ge
ronselde Thaise plattelandskinderen. In Malay
sia werken tienduizenden kinderen op rubber-
plantages. Nepalese meisjes worden voor pros
titutie over de grens gesmokkeld. Filipijnse
economische groei van tien procent)
stijgt de vraag naar goedkope arbeids
krachten. Nu zijn er ten minste vijf cen
tra in de Thaise hoofdstad waar kinde
ren te koop of te huur zijn.
De kinderen in de werkplaatsen in Bang
kok zijn voor het grootste deel afkomstig
van hot platteland. Somchai, een veer
tienjarig plattelandsmeisje, is door haar
ouders aan een ijsfabriek in Bangkok
verkocht. De barre omstandigheden wer
den haar te veel en ze is weggelopen. Als
straf moest een collegaatje van haar op
bevel van de baas Somchai met een
bamboestok afranselen. Tegelijkertijd
moest ze haar hand in een bak houden
met chemicaliën. Er is een gerechtelijk
onderzoek, maar het meisje dat haar op
bevel van de baas moest afranselen en
kroongetuige is, is spoorloos verdwenen.
„Als een zaak al voor de rechter komt,
worden werkgevers veroordeeld omdat
ze arbeidswetten overtreden, maar een
strafrechtelijke procedure blijft door
gaans achterwege", zegt Sanphasit
Koomprahant. Hij is coördinator van
het Centrum voor de Bescherming van
de Rechten van het kind in Bangkok.
..Excessen komen niet zo vaak voor.
Uiteindelijk werkt dat averechts voor de
werkgever. Maar de arbeidsomstandig
heden in het algemeen zijn miserabel.
De wet verbiedt nachtarbeid voor kinde
ren. Maar werkgevers leggen dat in hun
eigen voordeel uit. Dat wil zeggen dat
kinderen van 's morgens zes tot 's a-
vonds tien uur werken. Werkdagen van
veertien tot zestien uur komen regelma
tig voor. Kinderen moeten urenlang op
de grond in dezelfde houding blijven zit
ten. Sommige kinderen komen na jaren
kreupel of ondervoed uit de fabriek. Ze
worden gebruikt voor ongeschoolde ar
beid. Als ze ouder worden en te duur,
zijn. hebben ze geen vak geleerd en blij
ven ze werkloos".
Stadskinderen
Stadskinderen werken zelden in fabrie
ken. Zij verdienen hun geld met het ven
ten van kranten, voedsel of bloemen of
zoeken de vuilnisbelten af naar waarde
volle voorwerpen. In Klong Tei, de
grootste krottenwijk van Bangkok, staan
de houten huisjes dicht op elkaar gepakt.
Een netwerk van houten vlonders en ce
menten voetpaden vormt de nauwe
doorgang tussen de huisjes. Met een hese
doorgerookte stem begroet een jong
meisje ons. In gebroken Engels en op
een toon die eigen is aan veel meisjes in
het hoofdstedelijke vermaakcentrum
Patpong vraagt ze ons wat we willen. Ze
brengt ons naar de Engel van de Slop
penwijken, zoals Phratheep Ungsong-
tham wordt genoemd. Phratheep is
„Het respect voor ouders is groot. Ze
voelen zich verplicht hun ouders te hel
pen. Geld verdienen voor ouders is een
soort eerbetoon. Vroeger was er sprake
van bittere armoede in gezinnen. Maar
van de tientallen meisjes die in dit huis
hebben vertoefd, ken ik er zegge en
schrijve twee wier familie van de honger
zou zijn omgekomen als hun dochters
geen geld hadden binnengebracht. Heb
zucht en materialisme drijven ouders
eveneens ertoe om hun kinderen te laten
prostitueren". Zij wijst op een recent on
derzoek in de drie noordelijke provin
cies: Chiang Mai, Chiang Rai en Phyao.
Schoolmeisjes in de hoogste klassen van
de lagere school werd hun beroepskeuze
gevraagd. Een klein percentage noemde
kapster of kleermaakster. Zeventig pro
cent zei dat ze prostituee wilden worden.
„De meisjes staan onder grote druk. Ou
ders, buren, leeftijdgenoten zeggen dat
prostitutie een gemakkelijke manier is
om veel geld te verdienen. En ze gaan.
Dejongste meisjes zie je niet in bars of
coffeeshops. Zij worden opgesloten tot
hun schuld is afbetaald. Ontsnappen is
er niet bij omdat de deur wordt bewaakt.
Soms staat zelfs een politieagent voor de
deur. Binnen hebben zijn collega's een
gratis feestje als blijk van dank voor ver
leende diensten".
W eerzinwekkend
„Voor het overgrote deel behandelen de
klanten de meisjes heel goed. In een en
kel geval komt het voor dat de bordeel
houder de meisjes slaat, maar dat is een
uitzondering. Daar houdt echter de goe
de zorg op. Parfum en kleding moeten
ze zelf betalen. Als ze ziek worden,
moeten ze zelf de dokter betalen. De
bordeelhouder schiet wel geld voor,
maar de schuld wordt groter. En hij re
kent een rente van honderd procent, zo
dat het jaren kan duren voordat het
meisje uit het bordeel komt En dan nog.
Als het meisje uiteindelijk naar huis
kan, verkoopt vader haar direct weer
aan een ander bordeel".
„Het sekstoerisme is een belangrijke fac
tor dat prostitutie aanmoedigt, maar de
meisjes in de bars voor westerlingen
hebben het goed in vergelijking met de
bordelen voor de binnenlandse vraag.
En bordelen vind je niet alleen in Bang
kok maar ook op het platteland. Een
weerzinwekkende variatie daarop is de
vader die zijn dochter van dertien ach
terop zijn brommer neemt en langs de
rijstvelden rijdt, waar boeren de oogst
binnenhalen. Alsof hij koekjes verkoopt,
verhuurt hij zijn dochter voor zeven gul
den aan de landarbeider die zich even
met het meisje wil terugtrekken".
ZATERDAG 25 NOVEMBER 1989
kinderen riskeren hun leven als duikers en in
Vietnamese steden slapen, leven en werken
kinderen langs de straat, louter om te overle
ven.
Mevrouw Josefina Dy van de Internationale
Arbeidsorganisatie (ILO) wijst op het lot van
kinderen in oorlogsgebieden. De Rode Khmer
gebruikt jonge kinderen in Cambodja als am
munitie- en wapendragers of zelfs als levende
mijnenvegers. Hetzelfde doet het Burmese re
geringsleger, dat een al veertig jaar durende
jungle-oorlog voert tegen binnenlandse verzets
bewegingen. Kinderen zijn de zwaksten, omdat
zij geen bescherming genieten, geen organisatie
of spreekbuis hebben en zij te jong zijn om
zich te weren.
Statistieken zijn onvolledig en onbetrouwbaar.
In Azië werken volgens de ILO zestig miljoen
kinderen tussen de tien en veertien jaar. De
ILO telt niet de kinderen onder de tien jaar.
Door beperkte onderzoeksmogelijkheden of ge
brek aan medewerking van de overheid is het
getal zestig miljoen een zeer voorzichtige schat
ting. Nauwelijks is na te gaan hoeveel kinderen
in de huishouding werken, op het platteland of
in illegale werkplaatsen.
„Kinderarbeid is nauw verbonden met armoe
de. Zolang armoede niet wordt bestreden, blijft
kinderarbeid bestaan", zegt mevrouw Dy.
„Thailand is in zekere zin een uitzondering.
Het probleem wordt tenminste onderkend en
politici spuien openlijk hun kritiek. In andere
landen, zoals Indonesië, is kinderarbeid een ta
boe-onderwerp. In Thailand zijn inspecteurs
die moeten toezien op arbeidsomstandigheden.
Er zijn zeshonderd inspecteurs en dat is na
tuurlijk veel te weinig voor het hele land. Maar
in Nepal zijn er zes. Op de Filipijnen zijn hele
maal geen inspecteurs. In Thailand hebben we
ten minste een voet tussen de deur", zegt me
vrouw Dy.
O
ar
er
a
/itl
Ie*
9'
!Uf
I
BANGKOK - Tegenover Hua
Lamphong, het centraal station
van Bangkok, is de kindermarkt.
Temidden van de bruisende en
°j soms hectische sfeer van talloze rei-
!z zigers, straatventers en Chinese va-
g] rianten op de 'Winkel van Sinkel'
dj loopt langs het okergele station een
2 straatje waar de zogenaamde bu-
fj reaus voor arbeidsbemiddeling zijn
Igevestigd. Op groene schoolborden
3 staan de vacatures: chauffeurs, au
tomonteurs, obers en 'veel meer'.
im De minimumleeftijd is dertien jaar. De
•ar bemiddelingsbureaus hebben een groot
aanbod van meisjes van dertien of veer
s' tien jaar. De eigenaar van zo'n arbeids
bureau doet geen enkele moeite dat te
M verbergen. Hij geeft zonder enige terug
houdendheid de prijsopgave. Voor bc-
middelingskosten 250 of 180 gulden
Ivoor respectievelijk meisjes en jongens.
Het loon moeten ze zelf overeenkomen,
maar het gangbare bedrag is 56 gulden
per maand.
Nipa Vonghemarat. die een kantoor in
een achterafstraatje heeft, vraagt minder
voor bemiddeling. Hij prijst zichzelf als
j een eerlijke zakenman. Aan hem de
vraag waarom meisjes duurder zijn dan
uli jongens.
aij „Meisjes vragen meer aandacht. Zij
vd moeten worden beschermd. Jongens
it. kunnen zelf van het dorp naar Bangkok
et komen, maar meisjes moeten we opha-
J len. We hebben nu een meisje voor u".
Waarop Nipa een schreeuw uitstoot. Een
moment later komt door de houten
I klapdeur een vijftienjarig meisje uit
Leui, een dorpje in Noord-Thailand.
Honderdtachtig gulden moeten we beta
len als we haar mee willen nemen. Bo
vendien krijgen we drie maanden 'garan
tie'. Dat wil zeggen: „Als het meisje lui
is of wegloopt binnen drie maanden,
krijgt u een nieuwe".
Toch wat duur. Kan het niet wat goed-
koper?
'e Nipa: „Niet in voorraad. Ik moet daar-
J0i voor naar het dorp. Maar als u dat wilt,
.t, kan ik voor duizend gulden een tienjarig
1 jongetje naar Bangkok halen. De ouders
tó moeten meekomen om het jaarcontract
e te tekenen. Naast de duizend gulden
n moet u zorgen voor eten en onderdak.
Maar u hoeft geen loon te betalen".
Afgeranseld
Jarenlang was Hua Lamphong de enige
a 'kindermarkt' in Bangkok, maar met de
I groeiende economie (Thailand kent een
Er zijn tientallen
miljoenen
kinderen zoals dit
jongetje die nooit
een zorgeloze
jeugd zullen
kennen. Zo klein
als ze zijn worden
ze verhuurd of
verkocht om
slavenarbeid te
verrichten.
FOTO: UNICEF
