Slump vreest voor voortbestaan
Kameraden schitteren
in circus van Moskou
Een koning is
nooit gewoon
Overvaller opnieuw ontsnapt
binnenland êcidócsomcmt dinsdag m november i989 pagina
Werkweek artsen
moet veel korter
UTRECHT Een groot aantal vereni
gingen van geneeskundig assistenten, de
Landelijke vereniging van Artsen in
Dienstverband en de Landelijke Vere
niging van Assistent-geneeskundigen
hebben gisteravond besloten tot de op-
i richting van het Landelijk Assistenten-
platform. Het platform zal straks circa
2000 assistent-geneeskundigen vertegen
woordigen. De organisaties willen met
ide bundeling druk uitoefenen op be
leidsmakers in politiek en gezondheids
zorg om de werkweek van onder meer
assistent-geneeskundigen en verloskun
digen vanaf 1 januari 1992 terug te
brengen tot maximaal 48 uur. Nu is dat
vaak nog meer dan 65 uur per week.
NVJ wil actie van Buitenlandse
Zaken voor Van der Leeuw
AMSTERDAM De journalistenvakbond
NVJ heeft gisteren bij het ministerie van
buitenlandse zaken opnieuw aangedrongen
op diplomatieke stappen in de zaak Charles
van der Leeuw, die sinds 28 september in
Bayruth gevangen zit. De journalist werd
aanvankelijk beschuldigd van spionage en
het bezit van vier gram hasj, maar de NVJ
zegt steeds meer aanwijzingen te hebben
dat zijn onafhankelijke journalistieke be
richtgeving de ware reden van zijn arresta
tie is geweest. Ondertussen is gebleken dat
het verzoek van de advocaat om voorlopige
invrijheidstelling is verworpen. De desbe
treffende rechter schijnt zich pas over vijf
tien dagen opnieuw over de zaak te buigertf
terwijl de fysieke en psychische situatie
van Van der Leeuw verslechtert, aldus de
NVJ.
Succes met operatie
Poolse hartpatiënt jes
AMSTERDAM Sinds in 1984 werd begonnen met de
operatie van Poolse hartpatiëntjes zijn in ons land ruim
370 Poolse hartpatiëntjes geholpen in het Wilhelmina
Kinderziekenhuis in Utrecht. Het streven om in de afge
lopen vijf jaar 500 kinderen te opereren is niet gehaald,
maar toch kan van een succes worden gesproken, omdat
er wél vier Poolse operatieteams zijn opgeleid die in Po
len zelf inmiddels 375 kinden hebben geholpen. Dit heeft
C.J. Hoogendijk, voorzitter van Terre des Hommes (de or
ganisatie voor hulp aan kinderen in nood) gisteren ver
klaard na terugkeer van een bezoek aan Polen waar de
resultaten van het project zijn besproken. Het team van
Terre des Hommes werd voor het vele werk onderschei
den door de Poolse regering en de Poolse .afdeling van
het Rode Kruis. De kosten van het project, tien miljoen
gulden, werden door Terre des Hommes bijeen gebracht
via onder meer verschillende televisie-acties.
Veel spijbelaars
in de grote steden
DEN HAAG Naar schatting 50.000 leerlingen
in ons land zijn hardnekkige spijbelaars. Dat
bljkt uit onderzoek vao de Rijksuniversiteit Lei
den.
Volgens dr. Hauber van de universiteit spijbelen
200.000 leerlingen in meer of mindere mate. De
problemen doen zich vooral voor op scholen met
veel leerlingen in de grote steden. Jongens en
meisjes spijbelen even veel. Verder blijkt dat de
criminaliteit onder spijbelaars groter is. Volgens
Hauber zijn de hardnekkige spijbelaars alleen
door individuele benadering te helpen. Als
voorbeeld geldt een experiment in Den Haag.
Op vier scholen heeft een 'spijbelmoeder' het af
gelopen jaar vertrouwelijke gesprekken gevoerd
met hardnekkige spijbelaars. Daarna werd het
spijbelen belangrijk minder.
(Vervolg van de voorpagina)
STROOBOS Veevoe
derfabrikant A.H. Slump
uit Stroobos vreest voor
het voortbestaan van zijn
bedrijf, waar veertig
werknemers een baan
hebben.
„Op korte termijn heb ik zake
lijk gezien maar weinig lucht
meer. Ik kom in steeds kriti
scher vaarwater. Deze week
beslist de bank of ze ons een
krediet geven voor een paar
weken". Hij vreest dat de
schadeclaims van de boeren in
de miljoenen zullen lopen.
Slump windt er geen doekjes
om. Hij is fout geweest, hij
heeft zaken gedaan met lieden
die 'enorme kilo's boter' op
hun hoofd hebben. „Ik schaam
me diep. Ik heb domme risi
co's genomen, waar ik voor ge
straft word. Maar ik ben niet
te kwader trouw geweest: Ik
wist niets van loodvergiftiging.
Daarvan hoorde ik pas later".
De veevoerderfabrikant zegt
het slachtoffer te zijn gewor
den van „onoirbare praktij
ken" van twee leverancier, De
Bruyn BV in Waspik en Ro-
veghra in Lekkerkerk. Die
hebben een met zink en lood
vervuilde partij van 188 ton
rijstzemelen toch in de handel
gebracht.
Vervuiling
De partij, afkomstig uit Birma,
was eigendom van graanhan
delaar Alfred Töpfer Interna
tional in Hamburg. Toen die
van de vervuiling hoorde
heeft hij aan De Bruyn op
dracht gegeven om de partij te
vernietigen.
De Bruyn deed dat niet, maar
liet de partij door een laborato
rium in Den Bosch onderzoe
ken op zink. Volgens De
Bruyn bevatte die partij maar
vier procent zink. De Brabant
se graanhandel vond dat aan
vaardbaar en liet via Rovegh-
ra de partij drogen bij Mark
nesse in Dronten. Die ver
kocht de 188 ton door aan
Slump in Stroobos en naar
twee fabrikanten in Engeland.
Directeur Slump heeft van 188
ton het kleinste deel ontvan
gen en dat vermengd met tien
andere soorten grondstof tot
de Biks brokken, die later met
lood vergiftigd bleken te zijn.
In totaal gaat het volgens
Slump om 2000 ton vergiftigd
veevoer in Friesland en Gro
ningen. In de Engelse graaf
schappen Cornwall en Devon
moet volgens Slump een veel
voud van het vergiftigde vee
voer in omloop zijn.
Slump vindt alle verklaringen
over hoe het lood in het vee
voer terecht is gekomen 'larie
koek'. „Wie zegt me, dat de
schade in Antwerpen bij het
lossen van het Birmese schip is
ontstaan. Ja, graanhandelaar
Töpfer zegt dat. Maar als je
een vervuilde partij hebt, die
vernietigd moet worden, dan
pak je toch geen graanhandel,
die gespecialiseerd is in scha-
departijen. Dan laat je het spul
toch vernietigen bij de Afval
Verbranding Rijnmond. Ik
vind dat uiterst merkwaardig.
Gevoelsmatig zeg ik: die partij
rijstzemelen kwam al vervuild
en verontreinigd Antwerpen
binnen".
De uitspraak van de recht
bank in Rotterdam gisteren,
dat de leveranciers De Bruyn
en Roveghra 'niet te kwader
trouw' hebben geleverd, is bij
Slump hard aangekomen. „Ik
weet me daar geen raad mee.
Ik ben daardoor erg aange
daan. Ik vind dat die leveran
ciers mij een onrechtmatige
daad hebben aangedaan zon
der mij te waarschuwen. Maar
als volgens de rechter die
mensen te goeder trouw zijn,
wie is dan wel te kwader
trouw?"
CEES STOLK
BUNDEL OVER MONARCHIE EN MYTHEVORMINI
DEN HAAG/LEIDEN De
grote afwezige voor het Ge
rechtshof in Den Haag was
gisteren een 24-jarige Hage
naar. Hij had de behandeling
van het hoger beroep tegen
zijn straf van zes jaar niet af
gewacht en was medio septem
ber uit het Huis van Bewaring
in Scheveningen ontsnapt. Dat
was overigens de tweede keer
dat hij kans had gezien te ont
vluchten. Eerder had de Hage
naar een gevangenisstraf van
drie jaar eigenmachtig onder
broken door er stiekem tus
senuit te knijpen. Toen werd
hij korte tijd later weer opge
pakt. Tot nu toe is de man erin
geslaagd uit handen van Justi
tie te blijven.
Het Hof hield zich gisteren be
zig met het hoger beroep dat
de man en diens broer (22) te
gen hun/vonnis van zes jaar
celstraf hadden aangetekend.
Hen werd ten laste gelegd dat
zij betrokken waren geweest
bij drie overvallen op posta
gentschappen in Leiden en
Den Haag. Volgens de 22-jari-
ge had hij weliswaar meege
daan aan de overval op het
PTT-kantoor aan de Haven in
Leiden op 12 januari 1989,
maar was zijn aandeel in de
andere twee overvallen be
perkt gebleven tot wat advies.
Zes jaar celstraf vond de Hage
naar daarom te zwaar, te meer
omdat hij pas voor de eerste
keer met Justitie in aanraking
was gekomen.
Procureur-generaal mr. H. Fe-
ber vond dat de verdachte zijn
rol bagatelliseerde; zijn aan
deel was volgens hem groter
geweest dan de verdachte
voorgaf. Hij had wapens en bi
vakmutsen verstrekt, de buit
was bij hem thuis verdeeld en
bovendien had hij daadwerke
lijk aan één gewapende over
val meegedaan. De procureur-
generaal noemde de door de
rechtbank opgelegde straf van
zes jaar „heel reëel".
Advocaat mr. J. Kreumer be
pleitte strafvermindering,
mede op grond van het blanco
strafregister van zijn cliënt.
Bovendien had hij de indruk
dat de rechtbank zich bij haar
oordeel teveel had laten leiden
door de verklaringen van de
medeverdachten, die al eerde
re veroordelingen achter de
rug hadden. De raadsman
twijfelde aan de betrouwbaar
heid van hun verklaringen.
Bij verstek werd tegen de ont
snapte broer eveneens zes jaar
geëist. De procureur-generaal
zei dat deze verdachte welis
waar niet bij alle drie overval
len betrokken was geweest,
maar daar stonden verschil
lende eerdere veroordelingen
tegenover om de eis van zes
jaar te rechtvaardigen.
Het Hof doet op 27 november
uitspraak.
Noch Juliana, noch Beatrix hebben zich tijdens hun ambtsperij
de ooit volgens de heersende mode gekleed, soms tot groot ve
driet van Nederlandse couturiers. Zij bleveh bijvoorbeeld m
hoeden dragen toen deze al lang uit het straatbeeld verdwen
waren. foto:
woordig zijn republikeinse
luiden vrijwel volledig v<
stomd.
Wilterdink schetst één van
oorzaken: „Claus heeft dc
zijn optreden vrijwel do
vergeten dat hij ooit van naz
me (althans een nazistisch v<
leden) is beschuldigd. Beid^
leek er veel aan gelegen
juist bij progressieve intellq
tuelen sympathie te verwq
ven: ze nodigden schrijvers
kunstenaars uit, organiseerd1
intellectuele debatten in I
koninklijk paleis en gaven v z
tijd tot tijd blijk van een pil
gressieve gezindheid". I
„strategie" heeft duidelijk z
vruchten afgeworpen, vii
ook socioloog Bram Kempes
Het beroemde interview vt
schrijfster Hella Haasse n;
Beatrix en haar familie noe
Kempers „de bekroning v
een publiciteitsoffensief dat
de jaren zeventig een aan va'
had genomen". Volgens de i
cioloog was het offensief vo<i
al gericht op de culturele 1
venlaag waarin een sterke nc
ging bestond tot kritiek op
monarchie.
„Door het volk gedragen, Koning
schap en samenleving"; Redactie:
Kees Bruin en Kitty Verrips. Uitge
verij Wolters-Noordhoff; prijs:
ƒ34,50.
DEN HAAG Zolang er ko
ningen bestaan, zullen er
sprookjes verteld worden. Of
het nu gaat om vorsten in de
Ilias van Homerus of om de
Oranjes in de Privé, de monar
chie lijkt altijd aan te zetten
tot mythevorming. Koningen
zijn dan ook geen alledaagse
verschijningen. Ze zijn per de
finitie uitzonderlijk en worden
van oudsher geassocieerd met
rijkdom en macht.
Bezongen door aanhankelijke
onderdanen of doelwit van sa
tire, hoon en spot; je zult maar
als koning geboren zijn. Over
belangstelling van „het gewo
ne volk" hebben vorsten nooit
te klagen gehad, al verdiepen
wij onderdanen ons doorgaans
liever in berichten over amou
reuze escapades en luisterrijke
bruiloftspartijen dan in de be
stuurlijke kanten van het ko
ningsschap.
Dat er buiten de pagina's van
diverse roddelbladen nog ge
noeg interessants valt op te
merken over de monarchie en
haar vertegenwoordigers, be
wijzen de sociologen Kees
Bruin en Kitty Verrips. Zij no
digden een negental sociologen
en historici uit voor bijdragen
over de vele aspecten van ko
ningen, vorstendom en monar
chie. Dat leverde een reeks
hier en daar uiterst amusante
artikelen op over onder meer
de relatie tussen vorsten en
mode, de rol van kunst in het
Oranjehuis, de barden met de
pers en de opvattingen van
koningin Beatrix over haar
functie.
Heersende mode
„De kleding van de Neder
landse vorstinnen is al even
onmodieus als die van konin
gin Elisabeth", vindt socioloog
Benjo Maso. „Noch Juliana,
noch Beatrix hebben zich tij
dens hun ambtsperiode ooit
volgens de heersende mode
gekleed, soms tot groot ver
driet van Nederlandse coutu
riers. Zij bleven bijvoorbeeld
nog hoeden dragen toen deze
al lang uit het straatbeeld ver
dwenen waren", constateert
Maso.
Volgens de wetenschapper is
er sprake van een weloverwo
gen keuze. „Juliana heeft de
reputatie niets om kleren te
geven, maar deze onverschil
ligheid is zorgvuldig geculti
veerd. Zo kocht zij tijdens haar
huwelijksreis in Parijs een
aantal robes bij Worth en Mo-
lyneux. Hoewel deze tot de
meest klassieke couturiers van
hun tijd hoorden, vond Wil
helmina hun creaties toch te
extravagant: haar dochter
kreeg geen toestemming ze te
dragen".
Een spijkerbroek met een ge
breide trui zit er voor een
vorst al helemaal niet in. Inte
gendeel, wie als koning wordt
geboren, dient zich te houden
aan uiterst strenge voorschrif
ten, vooral natuurlijk wanneer
de kleding een ceremoniële
functie heeft. Hoe nauw die
voorschriften kunnen luiste
ren, blijkt wel uit de hofmode
van het zeventiende eeuwse
Frankrijk. Zo was de lengte
van de sleep van mantels
nauwkeurig vastgesteld, weet
Maso te melden: „Vier voet
voor de kroonprins, drieënhalf
voor de broer van de koning,
twee voor de prinsen van den
bloede, drie of vier duim voor
een hertog". Volgens de socio
loog grijpen vorstinnen als Eli
sabeth, Beatrix en Fabiola nog
altijd terug naar „de periode
waarin kleding nog ondubbel
zinnig status en distinctie kon
uitdrukken, namelijk de jaren
vijftig en daarvoor'
Petitie
„Waar is de tijd gebleven dat
er onbekommerd op het Ko
ninklijk Huis kon worden ge
kankerd?" vroeg publicist
Martin van Amerongen zich
onlangs in NRC Handelsblad
af. Dat dit verschijnsel, in te
genstelling tot vijftien, twintig
jaar geleden, geheel in onbruik
is geraakt, blijkt ook uit de bij
drage van socioloog Nico Wil
terdink. Werd een petitie te
gen het huwelijk van Beatrix
en Claus von Amsberg in 1966
nog ondertekend door zo'n
65.000 Nederlanders, tegen-
Beeldvorming
Beatrix en Claus nemen v
gens Kempers uitdrukkel'
stelling tegen de beeldvormi
over hun familieleven in
den als Privé. Ze proberen
ook zelf zoveel mogelijk h
publieke optreden te regi^j
ren. En daarmee snijdt Ke;,
pers een thema aan waarop
cioloog Lodewijk Brunt dai
baar kan inspringen: het 1
ningshuis en de (roddel)pen
Tot nog toe is die verhoud
volgens Brunt, altijd gek
merkt geweest door „meer
minder ernstige aanvaringe
Hoe groot de afkeer van
Oranjes is tegen .journalist
ke" belangstelling voor h
privé-leven, blijkt wel uit
voorbeelden die hij geeft. K
ningin Juliana nodigde
haar inhuldiging hoofdredi
ties van Nederlandse kranl
uit op paleis Soestdijk
zocht hen geen aandacht m
te besteden aan de vakant
van het koninklijk gezin,
zou een inbreuk op haar
vacy zijn. Hoe vruchteloos
verzoek was, merken wij
op de dag van vandaag. Öj
de vakanties van kroonpr)
Willem Alexander met
„vriendin" Yolande Adriaj
sens hebben wij de afgelop
maanden menige (foto)repj
tage mogen aanschouwen, j
ook de acties van prinses Ire
tegen het blad Privé dat hi
kinderen tot aan de poort
van de lagere school volg
liggen nog redelijk vers in I
geheugen. Waar onze belai
stelling voor dit soort konii
lijke „sprookjes" vand.
komt, maakt Brunt fijnl
duidelijk: „Psychologen we
al lang dat ae verhalen oi
leden van de koninklijke
milies, met name de verve
verhalen, het karakter
moderne sprookjes bezitt
die een surrogaat-bevredig
leveren voor het helaas v;
saaie, trieste, weinig intei
santé leven van de fam
Doorsnee".
Kloof
Door deze onlangs verschei
bundel krijgen wij op een v
licht meer verantwoorde w
dan gebruikelijk, inzicht in
reilen en zeilen van de mor
chie. Dat zoiets nodig is, bl
niet alleen uit de bevind
van de schrijvers dat de tal!
sprookjes en mythen over
sten en vorstendommen i
maar zelden onderwerp
geweest van sociaal-wel
schappelijk onderzoek. j
Dat er nog steeds een wat z
grote kloof bestaat tussen h
en het volk, maakte konir
Beatrix duidelijk in het i
dergenoemde interview
Hella Haasse: „Ik geloof
hoe gewoon ik mijzelf
voel en hoezeer ik ook prol
mijzelf te zijn in mijn func
neren, in mijn tegemoettre
van andere mensen, er zal
tijd iets zijn waardoor de ar
ren je nooit als volledig
woon zien. Dus hoe innei
ontspannen wij onszelf
mogen voelen, d'r is altijd
barrière. Het is nooit van
kant, het komt altijd van t
kanten en dat is niet van
uit te overwinnen... Nee, hi
niet mogelijk in onze fur
gewoon te zijn, maar dat
niet altijd aan ons".
JEAN-PIERRE GEEI
ESSEN/DEN HAAG
Met dezelfde vaart waar
mee Gorbatsjovs perestroj
ka door de Sovjetunie
dendert, razen artiesten
en dieren door de zaagsel-
loze piste van het circus
van Moskou, dat voor het
eerst in zijn roemruchte
geschiedenis acte de pré-
sence zal geven in twee
Nederlandse steden.
Op donderdag 16 november
heeft de gala-première plaats
in een verwarmde tent op het
Haagse Malieveld, waar ver
volgens tot en met maandag 20
november zes voorstellingen
worden gegeven, de matinees
op zaterdag en zondag inbe
grepen. Daarna trekt de wer
velwind der prominente ka
meraden oostwaarts naar Arn
hem voor een serie van zeven
shows in de Rijnhal.
Het circus van Moskou dat
deel uitmaakt van de door Le
nin in 1919 opgerichte vereni
ging van staatscircussen „So-
jusgotsirk" met 3500 hoog ge
kwalificeerde artiesten, 70
vaste circusgebouwen en 15
met mammoettenten rondrei
zende gezelschappen, is al ja
ren geleden door de Russische
regering onderscheiden met
het predikaat „Bolsjoi", wat
„uitzonderlijk goed" betekent.
Dat was een juiste en wijze be
slissing van het Kremlin.
Want in de parade der potsen
makers, die gedurende drie
adembenemende uren langs
het hooggeëerd publiek trekt,
schitteren uitsluitend sterren
van wereldformaat, terecht
gelauwerd met alle internatio
nale prijzen die er onder het
circusuitspansel te vergeven
zijn.
Fors formaat
De grootste en meest briljante
ster in de ogen der partijbon
zen is de clown Juri Kuklat-
schev, wiens naam dan ook op
de affiches met letters van een
uitzonderlijk formaat gedrukt
is. Zijn rode mallotenhoed fun
geert ook als kapstok, waar
het programma aan opgehan
gen is. Kuklatschev heeft stil
zwijgend het eerste en het
laatste woord in de show en
verbindt daartussen gelijk een
bekwame E.H.B.O.'er alle pro
gramma-onderdelen aan el
kaar met zijn schlemielig ge
toonzette miniaturen. Als hij
aan het slot van de voorstel
ling zijn hoedje door een spleet
in het gordijn steekt en het
publiek vaarwel zwaait, wan
delt hij op hetzelfde moment
blootshoofds de piste in. Het is
zijn laatste visitekaartje, waar
mee hij wil benadrukken:
hoedt u voor namaak. Het is
een overbodige waarschuwing
want inmiddels heeft hij dub
bel en dwars bewezen dat hij
een hele beste clown is in de
beproefde traditie van zijn
leermeester Popov en zijn col
lega Nikolajev.
Het blijft overigens een
vreemde, verwarrende zaak,
dat uitgerekend Rusland de
bakermat blijkt te zijn van
goede clowns. Dat de akroba-
tiek er een grote vlucht heeft
genomen ligt meer voor de
hand. Want in een strak gelei
de communistische samenle
ving worden burgers immers
gedwongen zich van jongs af
aan in allerlei bochten te
wringen om te overleven.
Minder logisch lijkt het echter
dat ook de humor met zo'n sy
steem tot volle wasdom kan
komen. Maar wat blijkt: Juri
Kuklatschev levert avond aan
avond het overtuigend bewijs
dat een clown de beste resulta
ten bereikt als voor zijn gulle
lach een post is uitgetrokken
op de staatsbegroting. Demo
cratieën mogen dan heilzaam
worden geacht voor het wel
zijn van de mensheid, maar
voor clownerieën betekenen
ze de doodsteek.
Dompteur
En passant laat Kuklatschev
ook nog zien dat hij een be
gaafd dompteur is. Uiteraard
doet hij dat op eigenwijze wij
ze, waarbij hij zijn krachten
niet meet met leeuwen en tij
gers, maar met vijftien katten
van huis-, tuin- en keukenfor
maat, die op zijn stuntelige
aanwijzingen door de piste
buitelen en op hun poot spe
len. Het is een verrukkelijk en
nog nimmer vertoond staaltje
van topdressuur, waarmee
Kuklatschev bewijst dat hij
waarachtig niet voor de poes
is.
Aan het einde van de voorstel
ling komt hij nog één keer te
rug om een fraai geboetseerde
dame op de eerste rij zijn aan
hankelijkheid te betuigen met
de aanbieding van een lucht
ballon, die keer op keer uit
zijn handen wegglipt en ten
slotte verdwijnt in de richting
van het tentdak. De clown
gaat er achteraan, roept één
van zijn handlangers te hulp,
die hij gebruikt als klimpaal.
SUSKE EN WISKE SAGARMATHA
de drievoudige salto die Juri
maakt tijdens een vlucht over
dertien meter.
Bamboestokken
Het circus van Moskou gros
siert in dat soort ongehoorde
sensaties. Presenteert onder
tromgeroffel de evenwicht
skunstenaar Nicolai Bolotov,
die op zijn fiets met één wiel
vijftien borden op bamboes
tokken laat rondtollen, laat de
frêle, vele malen bekroonde
Elena Panova in de nok van
het circus onder de tonen van
Vivaldi's Vier Jaargetijden
spotten met de wetten van de
zwaartekracht, dwingt topjon-
gleur Grigori Popovitsj tot on
mogelijk geachte handstanden
en zorgt voor een wereldpri
meur met de act van Viktor
Sjensnur.
Voor de uitsmijter heeft het
circus van Moskou gewed op
de paarden van kozakken, die
in vliegende vaart hun rondes
bijeen draven. Voordat ze
weer met een dodensprong
over de pisterand verdwijnen
zijn hun berijders vele malen
op en onder de paardenlijven
doorgekropen. Djengis Kahn
voor vijf minuten uit het graf
herrezen. Het orkest slaat dan
de laatste roffel. Live. Wat op
merkelijk is, want driekwart
van de voorstelling hebben
ook de muzikanten met de
handen over elkaar naar inge
blikte muziek geluisterd.
LEO THURING
Boven:
Kuklatschev
laat met vijftien
katten zien dat
hij ook een
begaafd
dompteur is.
Rechts: De
Mednikovs
laten
bloedstollende
buitelingen
zien.
foto's:
jan drost
Vallend en struikelend ziet hij
na martelende minuten einde
lijk kans de ballon te achter
heden, die hij daarna met een
droevige door merg en been
gaande grimas aan zijn uitver
korene aflevert. De stuntelaar
in de rol van balletdanser
heeft zijn kunststuk van we
reldklasse voltooid.
Met dat soort acts van het
hoogste niveau zit het circus
van Moskou boordevol. Met de
bloedstollende buitelingen van
de Mednikovs, met Anton en
Valera Abadjan die met een
ledenpop sollen, waarin het
elastieke lichaam verborgen is
van hun dochter Larissa, met
de volmaakte luchtakrobatiek
van de twaalfkoppige Stanke-
jevgroep met als hoogtepunt
