Marco van Basten-show moet WK-reeks alsnog glans geven regel Fanny Blankers-Koen is uitzondering op de 7 uoetballerlei Diego OLYMPIC ORDER VOOR „LEVENDIGE" LEGENDE SPORT £eidóc@ou4a/nt ZATERDAG 11 NOVEMBER 1989 PAGINA 19 71 door Frank Werkman Valdano terug op de velden BUENOS AIRES/MADRID Jorge Valdano trekt de voetbal schoenen weer aan. De 34-jarige oud-international reageerde tij dens de bruiloft van Diego Maradona in Buenos Aires positief op i het verzoek van bondscoach Carlos Bilardo, terug te keren in de nationale selectie.Dat met het oog op de wereldtitelstrijd van Italië, waar de Argentijnen de wereldtitel verdedigen. De beslissing van Valdano is zo opvallend als het verzoek van Bilardo, die de kwaliteit van de huidige generatie topspelers kennelijk te laag acht. Valdano stopte in de jzomer van 1988 met voetballen bij Real Madrid, omdat de ziekte geelzucht maar niet wilde wijken. Sindsdien speelde hij slechts drie, zij het vriend schappelijke, partijen. Overwinning van Vienna ongeldig WENEN De over- winning van 1-0 van Sportclub Vienna op FCS Tirol is door de controlecommissie van de nationale bond ver anderd in een neder laag van 3-0, omdat Vienna de geschorste middenvelder Herbert Gager had opgesteld. Door deze beslissing heeft Tirol, onder lei ding van Happel in de Oostenrijkse voetbal competitie nu alleen de leiding met 29 punten. Roberto Donadoni. ROME Midden velder Roberto Do nadoni van AC Mi lan is weer opgeno men in de Italiaanse selectie van bonds coach Azeglio Vicini. Vanwege blessures was Donadoni een tijdje niet beschik baar. Vandaag speelt Italië een oefenwed strijd tegen Algerije en over vier dagen tegen Engeland. Ancelotti aan knie geopereerd ROME Middenvelder Car lo Ancelotti van AC Milan is afgelopen woensdag in Rome geopéreerd aan de linker knie. Volgens dokter Perugia is hij ongeveer zes weken uit geschakeld. Het is de vraag of hij mee kan doen in de wedstrijd om de wereldbeker voor clubs tegen Nacional Medellin, op 17 december in Tokyo. Het was de vierde keer, dat de Italiaanse inter national aan een knie werd geopereerd. Perugia, die eerder Ruud Gullit behandel de, verwijderde tijdens de in greep stukjes kraakbeen uit de knie. Hoge boete doelman Norwich NORWICH Doelman Bryan Gunn van Nor wich heeft van zijn club de maximale geldboete gekregen: ruim 3200 gulden. Hij had in de pers de spelers van Arsenal de schuld gegeven van het in cident, afgelopen zaterdag, waarbij spelers van Arsenal en Norwich met elkaar op de vuist gin gen. De straf van Gunn komt overeen met zijn sa laris over twee weken. Gunn was woensdag al in staat van beschuldiging gesteld door de Engelse voetbalbond FA. Gullit in maart pas in topvorm MILAAN Ruud Gullit is pas volgend jaar, maart weer in topvorm volgens voorzitter Berlus coni van AC Milan. Gullit is momenteel herstel lende van twee knie-operaties. Deze week meldt hij zich opnieuw in Brussel voor onderzoek. Ver wacht wordt dat Gullit medio december weer voorzichtig speelt. Marco van Basten is de laatste weken in de vorm van zijn leven. Hij kan het glansloze optreden van het Nederlands elftal in de WK-kwalifikatiereeks tot dusver in het laatste duel nog van enige allure voorzien. foto: anp ROTTERDAM De op stelling van interviewer Theo Reitsma afgelopen woensdag bij Studio Sport was er al één, waaruit een zekere reserve sprak. De voetbalcommentator leek wel het verlengstuk van het technisch apparaat van de KNVB en zijn vra gen schenen hem bijna door de uit oud-journalis ten Stolk en Racké be staande afdeling voorlich- ting in Zeist voorge- j kauwd. „Kon dat nou wel, Frans van Rooy tussen al die andere vedetten van het Nederlands elftal?", „Werd bij Antwerp FC het vuile werk niet door anderen opgeknapt" en „Was er in Zeist iets aan de hand waardoor hij niet werd geselecteerd"? Dat waren een paar prikke lende voorzetten van Reitsma, die Van Rooy echter allemaal moeiteloos, zoals het een ve dette betaamt, terugkopte. „Waarom zou ik iemand de schuld geven als ik niet wordt uitverkoren", kaatste hij de bal behendig terug, waar Reitsma volgaarne een tirade had gezien in de richting van bondscoaches Libregts en De Ruiter. Een scheldkanonnade richting Zeist, die even begrij pelijk als onverstandig zou zijn. Want in het voetbal we reldje mogen dan grote jon gens rondlopen, kleine dingen 'bepalen vaak het verschil tus- jsen wel en niet. En dat heeft Frans van Rooy, inmiddels qua uitstraling buiten het veld al bijna net zo sterk als binnen de kalklijnen, inmiddels al wel geleerd. Liet de Antwerpse vedette zich niet uit zijn tent lokken, anderen die door Reitsma aan het woord werden gelaten wa ren een stuk pertinenter. Col- AMSTERDAM Xenia de Stad-Jong, Netty Wit- ziers-Timmer en Gerda Van der Kade-Koudijs. Alleen de meest fanatieke atletiek-kenner zal deze namen nog associëren met de Olympische Spelen van 1948. Die van hun estafet te-ploeggenote Fanny Blankers-Koen klinkt daarentegen zelfs ver trouwd in de oren van de genen die het rumoerige radioverslag van Peter Knegjens uit Londen nooit hebben kunnen horen. De vliegende huismoeder, Amazing Fanny, the Fly ing Dutch Women; super latieven schoten tekort om een idee te geven van de wereldklasse van Am sterdamse Fanny, die met vier gouden medailles de heldin van de ganse natie werd. Op zaterdag 18 november aan staande ontvangt Fanny Blan kers-Koen (71) in Utrecht, als eerste Nederlandse sporter, de zilveren Olympic Order. Zij krijgt het felbegeerde kleinood van het Internationaal Olym pisch Comité waarschijnlijk uit handen van voorzitter Sama- ranch-himself. Hij staat ver meld op de gastenlijst van de bijeenkomst waarop alle 237 Nederlanders die tussen 1920 en 1988 olympisch metaal mee naar huis hebben genomen een olympische speld krijgen opgeprikt. Daar staat de in Baarn geboren boerendochter in het middelpunt van de be langstelling. Voor de zoveelste keer. „Ik leid goed leven. In mijn tijd waren er geen recht streekse televisie-uitzendingen en kon je niet rijk worden van de sport. Maar toch word ik nog overal herkend. En ik heb nooit nadelen gehad van die bekendheid", aldus Blankers- lega-speler Jan Ceulemans, opponent-trainer Arie Haan en clubcoach Davidovic staken niet onder stoelen of banken dat Van Rooy in het Neder lands elftal thuishoort. „Onbe grijpelijk", was hun eenslui dende mening over het ont breken van de naam van de 26-jarige gezichtsbepaler van de Belgische sub-topper in de selectie van Libregts. „Ik wacht op een kansje", zei Van Rooy daar zelf over. Slechts statistisch Komende woensdag gaat, daar twijfelt niemand over, Neder land zich plaatsen voor het toernooi om de wereldtitel vol gend jaar in Italië. Een bekro ning op een kwalifikatiereeks, die slechts statistisch allure heeft. Sportief was de race er één zonder hoogtepunten. Wat dat betreft heeft het Neder lands elftal, en niet in de laat ste plaats de samensteller van dat team én opdrachtgever Thijs Libregts, nog een schuld in te lossen. En de wetenschap van de noodzakelijkheid van het behalen van slechts één punt en de relatieve zwakte van de Finnen zou de bonds coach moeten aanzetten tot het formeren van een offensief elftal pur sang, dat van de ne gende ontmoeting met de Scandinaviërs een feestelijke gebeurtenis moet maken. Een team, waarin niet de afbraak centraal staat, maar de creati viteit. En juist daarin schuilt in de spelersgroep van Li bregts een pijnlijk manco. Dat met het uitnodigen en opstel len van een dragende speler als Frans van Rooy groten deels zou kunnen zijn verhol pen. Van Rooy zou de tiende offi ciële interlandwedstrijd onder leiding van bondscoach Thijs Libregts de uitstraling kunnen geven, die te vaak heeft ont broken in de negen eerdere duels (waarvan vijf in de WK- reeks) van Oranje sinds sep tember vorig jaar. Niets anders Koen, die nog steeds net zo rap praat als ze vroeger liep. Cruijff Fanny Blankers-Koen, wedu we sinds 1977, is met haar 71 lentes nog altijd een zeer „le vendige" legende. Ze tennist nog bijna dagelijks en 's zo mers trekt ze haar baantjes door het water van de Vinke- veense plassen. Want geduren de vijf maanden per jaar ver ruilt ze haar huiselijke uitzicht op de Amstel voor haar vaste caravan-stek aan de grens van de (voormalige) woonplaats vari Johan Cruijff. ,,Ik heb horen zeggen dat de Olympic Order een waarde ring is voor het feit dat ik me heb ingezet voor de damesatle- tiek", meldt Fanny Blankers, die na haar actieve carrière ja renlang ploegleidster was. „Vooral zo vlak na de oorlog betekende het nogal wat voor de damesatletiek dat ik als ge trouwde vrouw met twee kin deren (Jan en Fanny, red.) aan sport deed. Dat betekende een stimulans voor de atletiek", al dus Fanny Blankers-Koen, die als eerste Nederlandse sporter door de toenmalige koningin Juliana werd geridderd in de Orde van Oranje Nassau. Behalve de olympische fakkel die destijds door de straten van Londen werd gedragen, is de Ridder-orde voor Fanny Blankers-Koen de enige tast bare herinningen aan de gou den tijden van weleer. Vooral toen ze zeven jaar geleden bij de renovatie van haar woning aan het opruimen sloeg, gin gen haar befaamde oranje pof broek, shirts, spikes, trainings pakken, diploma's en start nummer (ook dat van '48) via de Amsterdamse vuilverbran ding in rook op. „Achteraf heb ik daar veel spijt van", biecht ze op. Startschepje „Het had bijvoorbeeld nog leuk geweest voor dat nieuwe sportmuseum. Het enige dat ik dan een futiliteit moet de uit verkiezing van Van Rooy heb ben tegengehouden. De im port-Antwerpenaar sprak eerder tijdens een interview met deze krant over een inci dentje van geruime tijd gele den tussen hem en assistent- bondscoach Nol de Ruiter. Van Rooy had zich toen naar de mening van de in verband met Feyenoord nimmer meer ge noemde hulp van Libregts te weinig onderdanig en geïnte resseerd getoond in een even tueel optreden in de olympi sche- of bondsploeg. Dat, meer van ongewendheid dan van arrogantie getuigende, voor valletje heeft Van Rooy waar schijnlijk tot dusver van een uitverkiezing afgehouden. Voetbaltrainers willen zich nog wel eens lichtgeraakt to ten komen in de voetballerij misschien nog wel meer voor dan in de „normale" maat schappij. Geen duiventil Het argument dat voorheen nog wel eens werd gehoord, „Het Nederlands elftal moet geen duiventil worden", is in dit geval ook niet van toepas sing. Libregts trommelde na melijk voor de negen inter lands onder zijn bewind sinds september vorig jaar niet min der dan 37 verschillende spe lers op. Waarbij dan voor de eerlijkheid Spartaan Edwin Vurens, die optrad in het duel met het Kleurrijk Elftal (Li bregts' tiende duel) mocht aan treden, maar even buiten be schouwing wordt gelaten. Het hier en daar opklinkende verhaal dat Libregts geen een- dagsvlinders wil creëren snijdt geen hout; daarvoor heeft hij er zelf te veel uitgenodigd. Reekers (Vfl Bochum, Rutten (FC Twente), Fraser (Roda JC) en Verkuyl (Ajax) waren wat dat betreft de beste voorbeel den. Maar ook de meervoudige uitverkiezing van Roy (Ajax) en Huistra (FC Twente) en het nu heb kunnen schenken was een sjawl en het startschepje waarmee we in 1936 bij de Spelen in Berlijn nog kuiltjes moesten graven. Toen had je nog geen startblokken, hè. Zelf heb ik alleen nog maar wat foto's en mijn medailles. Die liggen in een kluis. Niet omdat ze van goud zijn, want het is alleen maar de bena ming goud. Maar ik zou ze niet graag missen. En verder heb ik mijn eigen geheugen". Daarin staat onder meer ge grift hoe ze als dertig(!)-jarige atlete viermaal goud bijeen holde in de Engelse hoofdstad. Na als talentje van 18 jaar tij dens de Spelen van '36 in Ber lijn onaangenaam te zijn ver rast door de Hitlergroet, kon zij zich pas twaalf jaar later voor het eerst op het interna tionale toneel presenteren. En hoe! Met 11,9 seconden op de 100 meter, 24,4 op de 200, 11,2 op de 80 meter horden en een totaaltijd van 47,5 op de 4 x 100 meter schreef Fanny Blan kers-Koen wereldgeschiede nis. Tijdens haar, alleen via de radio rechtstreeks verslagen, finale-wedstrijden werden in Nederland zelfs raadsvergade ringen stilgelegd en bij haar terugkeer in Amsterdam (per boot!) stond de stad op z'n kop. De beroemdste huismoeder al ler tijden („kleren naaien voor de kinderen vond ik enig") had in Londen eigenlijk ook „dolgraag" nog willen mee doen aan het verspringen, maar echtgenoot/trainer- hinkstapspringer Algemeen Dagblad-sportverslaggever (en later chef-sport bij de Tele graaf) Jan Blankers raadde dat ten strengste af. „Het is beter om eenmaal goud te winnen dan tweemaal zilver", moti veerde hij zijn dwingende ad vies om niet op dezelfde dag mee te doen aan de kwalifica tie-strijd voor het verspringen én de finale tachtig meter hor den. „Achteraf bezien had hij daar natuurlijk gelijk in", beaamt de toenmalige wereld hen vervolgens weer afvoeren getuigden niet van erg kon- sekwent selecteren. Hetgeen eveneens geldt voor Gillhaus (PSV) en Krüzen (Kortrijk). Figuren als Eykelkamp (FC Groningen), Van Loen (Roda JC), Koot (PSV) en Koever- mans (FC Groningen) werden opgeroepen als remplacant van niet-beschikbare, vaste krachten. Hetgeen tevens gold voor de doelverdedigers Stan ley Menzo (Ajax), Edward Metgod (Haarlem) en Ruud Hesp (Fortuna Sittard). Defini tief afgevallen zijn inmiddels Troost (Feyenoord) en Suvrijn (Montpellier). Door langdurige blessures viel niet alleen Gullit regelmatig af, maar vooral Si- looy (Ajax) definitief weg. Kortom, voldoende beweging in de tent van Libregts om een invitatie van Van Rooy ook om die reden te rechtvaardi gen. Kleurmaker Een door steeds meer betrok kenen betreurde omissie, die wellicht kan worden ver klaard uit het feit dat de ver antwoordelijke keuzeheer on voldoende de moeite heeft ge nomen zich persoonlijk te overtuigen van de gegroeide kwaliteiten van de kleurma ker van de Belgische competi tie. Libregts koos steevast voor de toppers. Afgelopen weekeinde nog was hij bij de botsing tussen An- derlecht en KV Mechelen. Daar waren weliswaar vijf van zijn spelers actief, maar hun capaciteiten mogen zo langzamerhand bekend wor den verondersteld. En als het al in dit geval zou zijn gegaan om te bepalen of bijvoorbeeld Erwin Koeman zich al vol doende van zijn langdurige blessure had hersteld, dan had ook Libregts' assistent De Rui ter zich daarover een oordeel kunnen vormen. Die was tenslotte ook heel goed in staat om het weekein de vóór het uitduel tegen Wa- recordhoudster ver- én hoog springen. „Dat hoogspringen, daar gaf ik helemaal niks om. Ik was wel wereldrecordhoud ster met 1.71 meter, maar dat vond ik helemaal geen lekker nummer. Maar verspringen had ik graag gedaan. Na de 200 meter kreeg ik een ontzet tende inzinking. Ik verlangde naar de kinderen en ik zei te gen m'n man: „Ik schei d'r mee uit". Hij zei: „Je mag er best mee stoppen, maar ik ben zo dat dat je er later spijt van krijgt" Regenjas Het had overigens weinig ge scheeld of Fanny Blankers- Koen had in haar gloriejaar haar vierde medaille toch nog letterlijk misgelopen. „De esta fette-finale was op zaterdag middag en ik had nog hele maal geen tijd gehad om inko pen te doen. En ik wilde zo graag een regenjas hebben. Ik ging zaterdagochtend, met de les Marco van Basten in Mi laan te bekijken. Een getergde Van Basten die, omdat Li bregts in zijn onnadenkend heid bepaalde toezeggingen en uitspraken had gedaan, alsnog als invaller in Wrexham in het veld kwam. En daar provoce rend en etalerend een half uurtje inleiding verzorgde voor wat hij nu in vrijwel elk duel toont: een topvorm. Van Basten-show Het heeft er dan ook vooraf alle schijn van dat Nederland- Finland de Marco van Basten- metro, Londen in. Maar het was daar vreselijk druk en ik raakte m'n begeleider kwijt. Vanaf het station moest je nog een eindje lopen en ik was nog maar net op tijd terug voor de finale. Je had die gezichten van die meiden moeten zien. Die waren allang aan het inlo pen. Nou, ik denk dat ik daar door extra hard gelopen heb. Toen ik als vierde wisselde dacht ik dat ik die Australi sche (King, red.) die voor me liep nóóit meer zou kunnen in halen. Maar op de laatste me ters lukte het nog net". „Vier jaar later, bij de Spelen in Helsinki, was ik eigenlijk nog béter in vorm. Maar ik had daar vreselijke pech. Een steenpuist op een ontzettende nare plaats. Verschrikkelijk. Later kwam er nog eentje bij en toen was het feest voorbij. Ik heb wel getracht te lopen, maar het kon gewoon niet. Eerst mocht ik niet eens mee van de dokter. Maar ik heb show wordt. Als dat inderdaad gebeurt, zorgt één van de grootste kritikasters van Li bregts dan voor een glanzend besluit van een moeizame WK-kwalifikatiereeks. Waar van het schijnsel dan toch ook afstraalt op de gekritiseerde bondscoach, want hij zal dan toch na Frantisek Fadrhonc en Jan Zwartkruis de derde bondscoach van na de oorlog zijn, die een oranjeteam naar een toernooi om de wereldtitel loodst. Fadrhonc en Zwartkruis kre gen in West-Duitsland (1974) het toch geprobeerd. Ze gaven me penicilline en allerlei in jecties. Ik heb daar nog een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik liep de finale hor den en had het idee dat ik dronken was. Ik had een start, jongens, fantastisch. Maar bij de derde horde lag ik al op m'n gezicht. Veertien dagen later hadden we revanche wedstrijden in Berlijn en toen vrat ik al die meiden op. Dat is natuurlijk nooit een echte re vanche, maar ik vond het toch wel leuk dat ik nog effe kon laten zien dat ik er nog was". Hemelsnaam Pas sinds vorig jaar beschikt Fanny Blankers-Koen over kleurenbeelden van haar le gendarische prestaties in Lon den. „Die beelden heb ik in Engeland gekregen", aldus de Amsterdamse, die nog veelvul dig wordt uitgenodigd voor sportbijeenkomsten in het bui tenland. „Ik heb die film nu tweë keer teruggezien. In het begin interesseerde het me niet zo. Maar naarmate je ou der wordt, vind je het toch wel steeds leuker. Dan denk je bij jezelf: „Hoe heb ik dat in he melsnaam kunnen presteren?" Fanny Blankers, die 58 Neder landse titels en negen wereld records op haar naam bracht, erkent dat haar hele verdere leven is bepaald door dat éne weekje in het Wembley-sta- dion. Roem heet vergankelijk te zijn, maar zij is de uitzonde ring op de regel. „Dat is zeker niet vervelend. Na '48 heb ik alle delen van de wereld ge zien. In die periode trainde je 's zomers tweemaal en had je op zondag een wedstrijd. Toen was het echt spórt. Ik heb écht een fijne tijd gehad. Die meis jes nu krijgen er een hoop geld voor. Maar voor mij had dat niet gehoeven. Ik zou dat aan tal trainingsuren nooit kunnen opbrengen". FBK Games Aan de schier onafzienbare rij en Argentinië (1978) een man boven zich, die vervolgens niet gespeend van fortuin de oran jeformatie naar de eindstrijd leidde. De vraag of Nederland bij zijn derde optreden op een WK na 1945 weer zo ver zal reiken, zal de toekomst leren, hoewel de huidige generatie voetballers daarvoor potentieel zou moeten kunnen zorgen. Eerst komt aan de orde de kwestie wie Libregts (boven zich) zal moeten dulden. Daar op zal het antwoord al vrij snel worden gegeven. FRANK WERKMAN van lofuitingen die Fanny Blankers-Koen in de loop der jaren ten deel zijn gevallen, wordt er door Samaranch dus nog een gewichtige aan toege voegd. De sportvrouw, die als eerste Nederlandse werd opge nomen in de reizende „Wo men's Sports Hall of Fame" en die in 1982 in New York werd uitgeroepen tot de beste atlete uit de olympische geschiede nis, moest echter ook wat inle veren. Nadat haar naam gedu rende zeven jaar verbonden was aan de internationale atle- tiek-wedstrijden in Hengelo (FBK-games) werd door de or ganisatie overgestapt op een eerbetoon aan de overleden Ad(je) Paulen. Met de „APM Games" zegt Fanny Blankers, maar insiders, beweren dat ze er wel degelijk „pijn" van heeft gehad. „Pijn? Welnee, daar ben ik veel te nuchter voor. Ad Paulen was een grote man en een goede vriend van me. Hij heeft ook heel veel voor de sport gedaan. Trou wens, het stadion heet nog steeds naar mij", berust ze. Zoals ze ook berust in de ver troebelde relatie met Gerda Koudijs, degene van wie ze 41 jaar geleden in Londen (met naar schatting vijf meter ach terstand) het stokje overnam op weg naar haar vierde gou den medaille. Met haar andere ploeggenotes, (de inmiddels hertrouwde. Rijswijkse, Xenia Van Bijlevelt-De Jong en Net ty Witziers-Timmer), heeft de viervoudig olympivch kampi oene sporadisch nog wel con tact. Maar Gerda van der Kade-Koudijs houdt zich bij dergelijke reünies steevast af zijdig. „Jaloezie", beweren boze tongen. „Nou ajuu, hoor", reageert Fanny Blankers nuchter „Ik heb echt geen idee wat voor haar de aanlei ding is. Werkelijk niet. Ik ver wacht het niet. maar ik zou het flink vinden als ze wél naar Utrecht komt". ROB LANGEVELD Er is slechts één trap, die Diego Maradona niet onder controle heeft, de vliegtuigtrap. Dat noodzakelijke verbindingsstuk tussen vertrekhal en vliegmachine, daar heeft de Argentijn aan broertje aan dood. Vooral als hij zich in Buenos Aires bevindt. Het bestijgen van zo 'n ladder is voor hem zo iets als het beklimmen van de treden naar de hel. Want Diego mag dan in Italië onmetelijke rijkdom vergaren, het liefst ligt hij toch aan het strand in Zuid-Amerika. Een cuba libre in de ene hand en een half dozijn donkere schonen in de andere is natuurlijk ook verre te prefereren boven de kleffe zoenen van collega-voetballers in Napels na een briljante pass of een onvergelijkbaar fraai doelpunt. Die hang naar zee. zon en zilt is Diego aan te zien. De toch al gedrongen balgoochelaar toont al jaren tekenen van corpulentie, die hem eens zullen doen uitdijen tot een kogelrond kereltje. Wim van Hanegem heeft eens gerept van de conditie van een wijkagent waar het ging om het fysieke doen, waarin een doorsnee profvoetballer verkeert. De lichamelijke staat van Maradona laat zich het best vergelijken met die van de eigenaar van een snackbar. Die ovérigens ziin zaak al lang en breed naar de verdoemenis zou hebben geholpen als hij even plichtsgetrouw zou zijn als de Zuidamerikaanse bal- virtuoos. Maar vanaf deze week verloopt alles vlekkeloos. Als tenminste het verhaal van de is. ontschoten, nog steeds opgaat. Die riep ooit toen een recalcitrante speler van hem in de echt was verbonden dat het daarna beter zou gaan. De huwelijkse staat zou voor ver an t woordelijkh eids besef zorgen. Niet langer elke avond stappen, achter de meiden aan en aan Bacchus offeren; nee, de sokken op tafel en een avondje A VRO. Met vrouwlief, de koektrommel en de afstandsbediening binnen handbereik. Tot afgelopen dinsdag was het bekendste handgebaar van Maradona de beweging, waardoor Engeland tijdens het toernooi om de wereldtitel in Mexico naar een kansloze achterstand werd „gekopt". Nu gebruikt Diego die arm vooral om zijn bruid door Napels te leiden. Diego is getrouwd en Argentinië heeft het geweten. Bruid en bruidegom droegen een outfit, die volgens goed ingelichte bronnen in Buenos Aires meer dan 60.000 gulden heeft gekost. Peanuts vergeleken bij het bedrag dat het echtpaar moest uittrekken om de gasten te laten overkomen: 1,4 miljoen. Onder hen president Carlos Menem, die overigens een broer zou kunnen zijn van Cesar Luis Menotti, dank zij Maradona als coach furore makend. Verder de baas van Gullit, Van Basten en Rijkaard, Berlusconi. Alsmede de Napolitaanse zangers Peppino di Capri, Lucio Dalla en Vasco Rossi. Toch waren er zelfs voor Diego grenzen. Hij vond het Sans Souci-paleis met twee ton huur te duur en ook de band Gipsy Kings, die voor een muziekje 3,5 ton vroegen, kwam de deur van het Luna Park (voor niks) niet in. Maar voor het overige klonk het feest als een klok, die overigens voor Maradona meedogenloos verdertikt. Hij is inmiddels rond de dertig en besluit mogelijk zijn carrière volgend jaar in Italië. Veel langer doorgaan zal er voor Diego waarschijnlijk toch al niet inzitten. Je kunt niet ongestraft aan het strand blijven liggen, terwijl je ploeggenoten zich op een trainingsveld in het zweet werken. Ja, zo lang die pass perfect aankomt en die goal er mooi in vliegt, kun je je veel veroorloven. Maar aan alles komt een eind. Eens zal ook Diego de rekening krijgen gepresenteerd. Het is dan voor hem. zijn mooie blondine Zulema Yoma en zijn dotten van dochtertjes Dal ma Nerea en Gianina Dinorah te hopen dat hij met zijn geld zorgvuldiger omspringt dan met zijn lichaam. Niet iedereen kan een rentree maken als Johan Cruijff. die platzak de piste weer betrad omdat slechte raadgevers hem hadden uitgekleed Want toen dat was gebeurd zat er geen grammetje te veel op zijn lijf. Fanny Blankers-Koen met de olympische fakkel die in Londen werd gebruikt. Haar enige tastbare herinnering aan de gouden tijden van weleer. foto: dijkstra JV

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 19