Bewoners Pancras West
kunnen auto niet kwijt
I
STAD OMGEVING
uffrouw Annie al zestig jaar tussen de heren
Leidse delegatie
bezoekt Torun
Voor zonzoekers
dan (87)
langereden
nota van gemeente:
Geen behoefte aan werving industrie
AZL: geen spijkerharde grenzen voor harttransplantaties
VRIJDAG 10 NOVEMBER 1989 PAGINA 13
EIDEN Een 87-jarige fiet-
r uit Voorschoten is gister-
iddag rond een uur in kritie-
toestand overgebracht naar
et AZL nadat hij was aange
ven op de kruising van de
eneraal Spoorlaan en de Ka-
1 Doormanlaan. Volgens de
ilitie kreeg hij vlak na het
igeluk een hartaanval. Over
i oorzaak van het ongeval is
eel weinig bekend. De politie
eet alleen dat er een rode
achtwagen bij was betrok-
>n, die gaas en ijzerdraad
irvoerde. Getuigen wordt
irzocht contact op te nemen
et de Voorschotense politie.
Alcoholcontroles gaan door
LEIDEN De Leidse politie gaat
door met het houden van subregiona
le alcoholcontroles. Gisteren kreejg de
politie een brief van de hoofdofficier
met het advies om doelgericht alco
holcontroles op een laag pitje te zet
ten, dan wel achterwege te laten. Dit
naar aanleiding van een uitspraak
van het Gerechtshof in Den Haag.
„We moeten hierover een woord van
verbittering uitspreken", vond poli-
tievoorlichter D. Graveland vanoch
tend. Leiden houdt in samenwerking
met de Stichting Wetenschappelijk
Onderzoek Verkeersveiligheid en de
groep verkeer van de universiteit re
gelmatig subregionale alcoholcontro
les. Graveland: „Dat heeft ertoe ge
leid dat er ruim 25% minder met al
cohol op achter het stuur wordt gere-
Demonstranten uren versleept
LEIDEN De demonstranten die gistermorgen voor de
abortuskliniek aan het Kort Rapenburg demonstreerden
hebben hun actie tot kwart voor twee volgehouden. Tot
half twee heeft de politie volgens woordvoerder D. Gra
veland „vele malen met de tien demonstranten moeten
schuiven". De tien, die zichzelf omschreven als „indivi
duele christenen", blokkeerden vanaf half negen de
toegang tot de kliniek. Ze gingen steeds in de deurope
ning staan en wilden zo patiënten tegenhouden. Als ie
mand naar binnen wilde kwam de politie in actie. De
demonstranten lieten zich dan vallen en moesten ver
volgens door de politie worden weggesleept.
„Aanvankelijk zou de actie tot ongeveer 11.00 uur du
ren. Toen dat uitliep, werd besloten dranghekken bij de
ingang te plaatsen en de demonstranten te sommeren
daarachter plaats te nemen", aldus Graveland. Toen zij
te horen kregen dat ze eventueel afgevoerd zouden wor
den als ze niet achter het hek zouden blijven, staakten
ze hun actie.
LEIDEN Het is niet zinvol
om in Leiden gericht indus
triële bedrijven te werven. Dat
wordt gesteld in een ambtelij
ke notitie van de gemeente.
Daarin wordt gereageerd op
een pleidooi van het CDA om
de werkgelegenheid te stimu
leren met een plan tot indus
trialisatie.
Volgens de ambtelijke reactie
klopt het wel dat er in Leiden
relatief weinig mensen in de
industrie werken. In de prak
tijk blijkt echter ook dat werk
zoekenden niet uit zijn op ba
nen in die sector. De groei van
werkgelegenheid in handel,
toerisme en kantoor de afgelo
pen jaren sterk is gegroeid
sluit aan op de behoefte van
werkzoekenden. Ook mensen
die eerder in de industrie en
de bouw werkten, geven vaak
een voorkeur op voor een an
dere sector.
In de notitie wordt ook gesteld
dat er niet veel ruimte is in
Leiden voor nieuwe industrie.
De beschikbare bedrijfsterrei
nen zijn voor een belangrijk
deel ook nodig om de bestaan
de industrie op te vangen bij
verplaatsen of uitbreiding. Het
stimuleren van de bestaande
industrie zou de aangewezen
weg zijn om de werkgelegen
heid in die sector uit te brei-
De verhoudingen tussen in
dustrie en andere sectoren
worden volgens de nota in
Leiden scheefgetrokken door
de aanwezigheid van universi
teit en academisch ziekenhuis.
Daardoor ontstaat direct en in
direct veel werkgelegenheid
buiten de industrie. Met die
beide beeldbepalende instellin
gen binnen de gemeente zou
het niet mogelijk zijn het
plaatselijke beeld van de
werkgelegenheid te laten
overeenkomen met het lande
lijke. Opgemerkt wordt dat
ook landelijk de industriële
werkgelegenheid terugloopt.
Tegelijkertijd zijn er de afgelo
pen jaren in Leiden juist ba
nen bijgekomen en is de werk
loosheid fors gedaald. Wel is
het zo dat relatief veel mensen
met lage opleidingen werkloos
MEER PLAATSEN VOOR VERGUNNINGHOUDERS ZIJN NOODZAKELIJK
LEIDEN De parkeer-
controle moet worden
uitgebreid, het aantal
parkeerplaatsen voor
vergunninghouders ver
groot en de Kaasmarkt
als parkeerplaats behou
den. Dat zijn enkele con
clusies uit de gisteravond
gepresenteerde enquête
van de wijk Pancras
West. Een forum be
staande uit vertegen
woordigers van de groot
ste drie partijen in de
Leidse gemeenteraad on
derkende de problemen
in deze buurt maar wist
geen concrete oplossin
gen aan te dragen.
De enquête werd in mei in
de wijk gehouden. Van de
350 autobezitters stuurden
133 hun formulier terug. Vol
gens de onderzoekers is dit
een duidelijk signaal dat de
parkeerproblemen in de wijk
bij veel bewoners hoog zitten
en veel ergernis opwekken.
Voor een handjevol belang
stellenden, voornamelijk be
staande uit bestuursleden
van andere wijkverenigingen
uit de binnenstad, werden de
resultaten gisteren bespro
ken.
Onrechtvaardig
Uit de inzendingen blijkt dat
het aantal beschikbare par
keerplaatsten voor de beta-
lenden in de wijk veel te laag
is. Er zijn slechts 80 plaatsen
voor 250 vergunninghouders
gereserveerd, die jaarlijks 180
gulden aan de gemeente be
talen voor een „zekere"
plaats in de wijk. „Men er
vaart het als een zekere on
rechtvaardigheid dat men
moet betalen voor een par
keerplaats die in werkelijk
heid vaak niet kan worden
geboden", aldus J. van Meij-
gaarden, voorzitter van de
wijkvereniging.
Zo heeft 92 procent van de
bewoners moeite met het
vinden van een plaats op
koopavonden maar ook voor
meer dan de helft geldt dit
op gewone avonden. Verder
vindt tweederde van de be
woners dat er vaker door de
parkeerpolitie moet worden
gecontroleerd.
Hoe nijpend de situatie in de
wijk is, geven gemaakte tel
lingen aan waaruit blijkt dat
het aantal parkeerplaatsen in
de wijk overbezet is. Veel
vuldig foutparkeren is hier
een van de oorzaken van. De
parkeergarages van Marca en
Sanders geven geen oplossing
vanwege de prijs die daar be
taald moet worden en het feit
dat ze niet dag en nacht geo
pend zijn. Geconcludeerd
wordt dat de garages geen
reëel alternatief voor de be
woners bieden.
Over de parkeerproblemen
in het algemeen zei het
PvdA-raadslid T. van Rij dat
als. mensen in Pancras West
willen gaan wonen, ze zich
moeten realiseren dat parke
ren daar nou eenmaal een
probleem is. Verder was hij
het met P. Kliick (CDA) en
E. Koldenhof (VVD) eens dat
de parkeercontrole moet
worden verscherpt maar
over de financiering daarvan
rezen ondelinge verschillen.
Over de Kaasmarkt wilden
de politici geen uitspraken
doen. Pancras West wil dat
de Kaasmarkt niet wordt be
bouwd zolang het aantal par
keerplaatsen voor de betalen
de buurtbewoners niet wordt
gegarandeerd.
ÏEGENTIG EN NOG STEEDS EEN ONMISBARE HOSPITA
SIDEN Ze is zelfs op
uar negentigste nog on-
isbaar voor „de heren",
kt kwam juffrouw Annie
;ze week te weten toen
uit Canada terugkwam.
)e heren hebben me
eel erg gemist. De was
as verkleurd, ze vonden
;t stilletjes en ongezellig
huis. Ze voelden zich
lemaal eenzaam. Dus
at dacht je, ze stonden
e alle acht op Schiphol
te wachten. In hun
ïalrode jacks en met
oemen", meldt de kam-
oene „kamertje verhu-
n". Dit jaar viert ze haar
istigjarig jubileum als
Dspita. Van de weerom-
uit besloot ze voor het
•rst in zestig jaar op va-
intie te gaan. Naar Ca-
ida. En ze kwam onge-
honden en vol verhalen
rug.
iffrouw Annie is nog hele-
aal vol van haar eerste va-
Ïitiereis in zestig jaar. „Je
et je eens indenken om op
negentigste met het vlieg-
ïg helemaal naar de andere
nt van de oceaan te gaan. Ze
apten er in Canada dan ook
lmaal niets van", verhaalt
nog immer zeer kwieke
ispita pur sang. „Trouwens
mensen daar geloofden al
et eens dat ik negentig ben.
e zeiden: ben je gek, je ziet
uit als zestig. Nou ja, in het
ïgels dan".
anleiding voor de reis was de
enlange smeekbede van
lar twee nichtjes uit Canada,
'ijdens de grote reünie eind
ptember ter gelegenheid van
ijn zestigjarig jubileum, zei-
n de heren dat ik nou einde
eens moest gaan. Dat zou
alle verrassingen die mij
reid waren tijdens het feest
n aardige verrassing zijn
lor mijn Canadese nichtje dat
Nederland was. Ik zou dan
eteen mee terug kunnen
idvinder
e trip van een maand naar
Juffrouw Annie bij het fotoboek van haar vakantie in Canada: „Ik dacht dat die politieagent een
padvinder was".
FOTO: WIM VAN NOORT
haar familie is haar enorm be
vallen. „Wat een enorm land,
alles is er voor uitbreiding vat
baar. We hebben honderden
kilometers gereden en heel
veel gezien. Weet je wat leuk
was: winkels waar je bij wijze
van spreken naakt en honge
rig in kan lopen en waar je
dan gevoed, gekleed en boven
dien getrouwd weer uitkomt".
De meeste indruk maakte een
autochtone politieman. „Ik
dacht eerst dat het een pad
vinder was", lacht juffrouw
Annie. „Mijn nicht heeft die
man toen geroepen en we heb
ben een praatje gemaakt. Hij
vond het zo leuk dat ik op
mijn 90ste nog op reis was ge
gaan en al zestig jaar kamers
verhuur, dat hij met me op de
foto wilde. En ik heb van hem
ook nog een officieel politie-
insigne gekregen". Vol trots
laat ze het glimmende klei
nood zien.
Een paar dagen na haar terug
komst is ze al weer helemaal
gewend aan de Hollandse
klein-kneuterigheid. „De eer
ste nacht kon ik vanwege het
tijdsverschil maar niet slapen.
Ik lag maar te woelen tot een
uur of drie 's nachts. En toen
versliep ik me ook nog tot half
elf. De kapper stond toen aan
de deur te bellen". Sindsdien
geniet ze weer met volle teu
gen van het gezelschap van
haar „heren", zoals ze al zestig
jaar „als ongetrouwde vrouw
alleen" tussen de mannelijke
kamerhuurders zit.
Met plezier en heel veel om
haal wil ze wel vertellen hoe
ze in de kamerverhuur ver
zeild raakte en hoe ze het er
zestig jaar lang heeft volge
houden. De verhuur begon in
een voor de familie Van Dijk
zwarte tijd. Vader Van Dijk
verdronk als politieman. „En
daar stond mijn moeder met
haar kinderen en slechts een
bescheiden pensioentje".
Rijendik
Besloten werd de drie kamers
die het gezin over had te ver
huren. Ook na een verhuizing
naar de Johan de Wittstraat
werd het verhuren voortgezet.
„In 1932 konden we een huur
huis betrekken aan de Oegst-
geesterlaan. Dat is dit huis,
want later werd de laan omge
doopt in Boerhaavelaan. Het
was een enorm huis. Mijn
moeder wilde aanvankelijk al
leen de benedenverdieping
huren om daar met haar kin
deren te gaan wonen. De huis
baas wilde echter het boven
huis erbij verhuren. Mijn moe
der vond dat niet zo'n goed
plan. Die zei: wat moet ik met
al die kamers". Het eind van
het liedje was dat moeder Van
Dijk toch het hele huis huur
de. Ze zou de kamers op de bo-
venetages gaan verhuren.
„Het verhaal deed de ronde,
bij mevrouw Van Dijk zijn er
kamers te huur. Zwart stond
het, rijendik stonden de heren
voor de deur. We hadden wel
zés huizen kunnen vullen met
studenten van Minerva", diept
juffrouw Annie vlotjes op.
„We zaten voor medicijnenstu
denten dan ook aan de goede
kant van de spoorlijn. Vroeger
had je dat viaduct niet en dan
stonden talloze studenten me
dicijnen die in het ziekenhuis
moesten zijn voor de bomen te
wachten. Als ze bij ons zouden
wonen waren ze van dat onge
mak af".
Er werden acht nette studen
ten-heren geselecteerd, waar
op er voor de 33-jarige Annie
drukke tijden aanbraken. „Ik
was naaister, maar daarmee
stopte ik omdat het anders
voor mijn moeder veel te druk
zou worden". Die drukte was
het gevolg van de service die
Huize Van Dijk verschafte.
„De heren hadden een klok
met de gewenste wektijd aan
hun kamerdeur hangen. Zo te
gen zessen 's ochtends zei mijn
moeder dan dat het tijd was
om aan het werk te gaan. Ik
liep dan langs de kamers en
haalde de schoenen weg van
de heren om ze gepoetst te
hebben voordat ze weg moes
ten. Intussen werden de heren
gewekt, moest ik thee zetten
en de ontbijttafel gereed ma
ken. Als de heren dan weg
waren haalde ik de bedden af,
liet ik de kamers luchten en
moest het huis worden schoon
gemaakt. Tussen de middag
werd de tafel weer gedekt
voor de lunch en dan werd er
's avonds voor de heren ge
kookt. Het leek hier wel een
hotel, maar wel een goedkoop
hotel. Mijn moeder vond dat
we er niet rijk van hoefden te
worden".
Poetsbeurt
Na 1951, het jaar dat de moe
der van juffrouw Annie stierf,
werd het met de service nood
gedwongen minder. „Toen heb
ik gezegd dat de heren maar
voor zichzelf moesten gaan
zorgen en dat vonden ze hele
maal niet erg". Toch bleef er
voor de immer bedrijvige hos
pita genoeg werk over. Zo
konden de huurders juffrouw
Annie regelmatig zien soppen
in het trappenhuis. „En ik
klopte traplopers, en wat te
denken van de tachtig koper
en roeden die dan ook hard
aan een poetsbeurt toe waren
en het maaien van het gras in
de voor- en achtertuin".
Het woord dames komt juf
frouw Annie niet of nauwe
lijks over de lippen tijdens de
spraakwaterval. Kwamen er
dan geen dames in huis? „Nee,
er kwamen geen dames in
huis. We hebben het wel eens
geprobeerd. We hadden er
toen twee over de vloer. Een
ervan was een hele lieve rusti
ge meid, maar de andere was
dermate druk en maakte zo
veel herrie, dat was echt niks
gedaan. Sindsdien houden we
het op heren. Want ook voor
hen geldt dat ze zich keurig en
rustig moeten gedragen. Zo
niet, dan ben ik niet voor de-
poes. En dat weten ze".
Van trouwen is het door al de
drukte niet gekomen. „Maar
denk niet dat ik daar spijt van
heb. Ik kon mijn moeder en de
klapt wel dat ze drie huwelijk
saanzoeken resoluut naast zich
neer heeft gelegd. „Hoewel het
echt keurige heren waren
hoor. En wat moest ik met ei
gen kinderen; ik kreeg ze ge
kleed en al in huis".
Sinds vijf jaar is het echt zwa
re werk echter taboe voor
haar. Ze kwam in het zieken
huis terecht, toen haar bloed-
suikerspiegel opeens toren
hoog werd. „Drie dagen ben ik
buiten bewustzijn geweest,
maar ik ben er bovenop geko
men", meldt ze monter in haar
knalrose jack, een presentje
van haar Canadese familie.
„Maar ik moest me echt kalm
gaan houden. De heren doen
nu dus het werk, ik was alleen
nog wat voor enkelen van
hen. Dat gaf haar de gelegen
heid om voor het eerst in tien
tallen jaren op vakantie te
gaan. „Met de zorg die ik voor
al die heren had, kón ik echt
nooit weg", motiveert ze.
„Maar ook daar heb ik geen
spijt van. In deze ene maand
in Canada heb ik echt zestig
jaar vakantie ingehaald".
ERIK HUISMAN
loedspoor verraadt inbreker
OORSCHOTEN Het kost-
de politie van Voorschoten
innacht weinig moeite om de
eidse dader aan te houden
enkele kledingstukken had
stolen uit de etalage van een
ipsalon/ boetiek aan het Jo
in Vermeerplantsoen. Bij het
irbreken van de dikke ruit
ïd de man zich dusdanig ver-
ond aan zijn arm dat hij een
oedspoor achterliet. Dat leid-
5 naar de woning van een
«mis, enkele honderden me-
fs verderop.
LEIDEN Het Acade
misch Ziekenhuis Leiden
(AZL) hanteert geen spij
kerharde grenzen voor
het uitvoeren van hart
transplantaties. Dat ver
telde de heer Dallinga, lid
van de raad van toezicht
van het ziekenhuis, gister
avond tijdens een verga
dering van de raadscom
missie volksgezondheid.
Hij deed dit naar aanlei
ding van een brief van
raadslid J. Laurier (Groen
Links).
Laurier reageerde op berich
ten in de pers over het niet
meer uitvoeren van harttrans
plantaties bij personen die ou
der zijn dan 55 jaar of perso
nen die de Nederlandse taal
niet voldoende spreken. Dal
linga ontzenuwde deze geruch
ten. „Er worden uitsluitend
medische criteria gehanteerd.
Die criteria zijn nodig want er
zijn te weinig donorharten be
schikbaar", zo zei hij. Er wordt
onder meer gekeken naar de
algemene gezondheidstoestand
van de patiënt, zijn of haar
slechte gewoonten, de instel
ling en de leeftijd van de pa
tiënt. De leeftijdsgrens is ech
ter niet absoluut, aldus Dallin
ga
Een ander belangrijk criteri
um is de communicatie tussen
arts en patiënt. „Die communi
catie moet goed zijn. De sug
gestie dat allochtonen niet geo
pereerd worden, omdat ze de
Nederlandse taal niet beheer
sen, is onjuist. Soms hebben
we tolken nodig en die gebrui
ken we dan ook. Er is geen
sprake van dat mensen wor
den uitgesloten", aldus Dallin
ga.
Voordat de leden van de com
missie zich vergaloppeerden in
een discussie die eigenlijk op
landelijk niveau gevoerd moet
worden, greep wethouder F.
Kuijers in. „Je mag je als be
stuurder niet inlaten met me
dische handelwijzen. Daarvoor
hebben we bijvoorbeeld de in
spectie van volksgezondheid.
Het AZL gaat uiterst zorgvul
dig met deze materie om be
sloot Kuijers.
Maaike Nicola in Jazz on Sunday
LEIDEN De groep Maaike Nicola Friends treedt zondag op
bij Jazz on Sunday. De groep, die al drie elpees heeft gemaakt,
heeft nog nooit in Leiden opgetreden. De bezetting is: Cock
Schelvis (drums), Peter Krijnen (bas), Jan Rath (piano) en Ron
van den Bergen (tenorsax). Maaike Nicola zingt. De band brengt
voornamelijk mainstream jazz.
Het optreden begint om 15.30 uur in café Cheers, Doelensteeg
11, Leiden. De toegangsprijs is ƒ10,- (niet leden), ƒ8,50 (studen
ten/CJP) en ƒ7,50 (leden).
LEIDEN Een vierkop
pige Leidse delegatie
brengt aanstaande dins
dag een driedaags bezoek
aan partnerstad Torun in
Polen.
De delegatie die bestaat uit
burgemeester C. Goekoop,
wethouder H. van Dongen en
twee leden van de wergroep
Leiden-Torun zal de steden
band-verklaring officieel teke
nen. Ongeveer anderhalf jaar
geleden, op 9 mei 1988, werd
besloten die band aan te gaan.
Daarnaast wordt gesproken
over de toekomstige invulling
van de stedenband. Inmiddels
zijn er al verschillende uitwis
selingen geweest. Zo heeft een
Poolse volksdansgroep in de 3-
oktober optocht meegelopen,
nam een Leids politieteam
deel aan een voetbaltoernooi
in Polen en is het koor van de
Regenboogkerk in Torun ge
weest om daar te zingen.
Daarnaast ziin er plannen voor
een uitwisseling van de Louise
de Coligny scholengemeen
schap en van een FNV-delega-
tie. Ook wordt gewerkt aan
een Poolse culturele week die
in 1990 in Leiden moet wor
den gehouden.
Deze sportieve zonnebril
met verwisselbare
oorklemmen wordt
van u na het op
geven van een
nieuwe abonnee.
Deze ontvangt
onze krant de
eerste 14 dagen
gratis.
Noteer als nieuwe abonnee ingaande
j Postcode/plaats:
Telefoon
(voor controle bezorging)
j Deze ontvangt de krant de eerste twee weken gratis.
Daarna wordt het abonnementsgeld betaald per
maand automatisch betalen f 24,24
I kwartaal per acceptgiro f 72,34
i:
i
I Stuur deze bon in een open envelop postzegel met nodig - naar
^Leidse Courant. Antwoordnummer 998,2501 VC Den Haag. i
Stuur als dank de zonnerbril naar
Postcode/plaats:
LU
Ceidóe(3otrumt
De Leidse Kaasmarkt enige jaren geleden. De bewoners van Pancras West willen niet dat de
markt bebouwd wordt zolang er onvoldoende parkeerruimte is voor buurtbewoners met een
parkeervergunning.
FOTO: WIM VAN NOORT