Paul McCartney: „Het is
of ik op vakantie ben"
Expositie werk van
Aldo van Eyck in
Beurs van Berlage
Concert Paul McCartney nog net op tijd in balans
„Als er maar een
gevoel uitspreekt"
Hoge prijzen voor
19e-eeuwse kunst
l\ KUNST/ RADIO/TELEVISIE
CcicUcSooiarit
WOENSDAG 8 NOVEMBER 1989 PAGINA 15
Vier benefiet-concerten
voor nabestaanden
ter dood veroordeelden
DEN HAAG Het South African Community Cultural
Centre (SACCC) en het Sharpeville Zes Comité organise
ren deze maand vier benefiet-concerten voor de families
van 14 zwarte Zuidafrikanen. Deze zogenoemde „Üping-
ton 14" wachten op de behandeling in hoger beroep van
hun doodvonnis. Volgens het vonnis zouden de 13 man
nen en een vrouw betrokken zijn geweest bij de moord op
een zwarte politie-agent. De veroordeling had plaats op
grond van het „common purpose"-principe. Daarbij wordt
gesteld dat zij net als de feitelijke dader hetzelfde doel
hadden. Het concert bestaat uit een optreden van de Brit
se afro-jazz groep Zubop en de dichter Mzwakhe Mbuli.
Het wordt onder meer op 23 november in het Korzothea-
ter in Den Haag uitgevoerd.
Prince in
de Kuip
ROTTERDAM Prince
treedt opnieuw op in de
Kuip in Rotterdam. Za
terdag 2 juni is Neder
land aan de beurt in de
grote Europese tour van
His Royal Badness. Prin
ce start op 27 april in
Dublin. De negen shows
die hij in Wembley in
Londen geeft tussen 19
en 27 juni zijn overigens
al uitverkocht. De voor
verkoop in Nederland,
die begint op 18 novem
ber, zal uitwijzen of dat
ook hier het geval is.
Van Gogh-exposities
goed verzekerd
AMSTERDAM De dekking van zes mil
jard gulden voor de verzekering van de 250
tekeningen en 120 schilderijen die volgend
jaar worden getoond tijdens Van Gogh-ex-
posities in het Van Gogh-museum en het
museum Kröller-Müller, is rond. Afgelopen
juni was het nog niet zeker of dit zou luk
ken, zo bleek toen tijdens een bijeenkomst
die de Amro Bank over deze verzekeringso
peratie belegde.
Nu het gelukt is, is het de grootste verzeke
ringstransactie die ooit op het gebied van
kunst werd afgesloten. In Nederland zijn
ongeveer 40 verzekeraars bij de dekking be
trokken. In Groot-Brittannië nemen on-
gveeer 175 Lloyds' syndicaten en maat
schappijen deel.
AMSTERDAM In de Amsterdamse Beurs van Ber
lage wordt van 10 november tot en met 2 januari een
tentoonstelling gewijd aan het werk van de architect
Aldo van Eyck. Met behulp van tekeningen, schetsen,
foto's, maquettes en videoprogramma's wordt een
overzicht gegeven van ontwerpen voor het Burger
weeshuis, speelplaatsen, woonhuizen en een kampeer
terrein van deze architect door ook in Den Haag zijn
sporen heeft verdiend. Van Eyck (1918) volgde zijn
opleiding aan de Eidgenossische Technische Hoch-
schule in Zurich en doceerde naast zijn werk als ar
chitect veel aan binnen- en buitenlandse universitei
ten. Hij behoorde aan het eind van de jaren vijftig tot
de oprichters van de internationale groep „Team 10".
Charlotte Kohier
Prijzen toegekend
AMSTERDAM De Charlotte Köhler Prij
zen voor Nederlandse kunstenaars tot 35
jaar zijn toegekend aan schilder Mare Mul
ders uit Tilburg, beeldhouwer Guido Geelen
uit Tilburg, architect Peter Kilsdonk uit
Amsterdam, decorontwerper Niek Korte-
kaas uit Antwerpen en, voor installaties,
aan Lidwien van de Ven uit Rotterdam. De
prijzen, waaraan een bedrag van 7.50Q gul
den is verbonden, worden 14 december in
de Stadsschouwburg in Amsterdam uitge
reikt door het Prins Bernhard Fonds.
Dan wordt ook de de David Roëllprijs uitge
reikt, die eerder aan de architect prof. Wim
Quist uit Dordrecht werd toegekend. Aan
die prijs is een bedrag van 20.000 gulden
verbonden.
Eric Clapton
een dag in
de Statenhal
Den Haag
DEN HAAG In het
kader van zijn nieuwe
Europese tournee die in
januari begint, treedt
Eric Clapton met zijn
band één dag in Neder
land op.
Op zaterdag 24 februari
is hij te zien en te beluis
teren in de.'Statenhal van
het Congresgebouw in
Den Haag.
ROTTERDAM Elke
avond, voordat Paul
McCartney de eerste to
nen van „Let It Be" op de
piano laat weerklinken,
vraagt hij aandacht voor
het milieu. Het gat in de
Ozon-laag baart hem zor-
gen en niet onterecht na-
tuurlijk. Maar Paul wil
j niet preken, maar slechts
aandacht vragen. Dat doet
hij ook tijdens de perscon
ferentie die hij in elk land
waar hij speelt, geeft.
„Het schoonhouden van de
t aarde is uiterst belangrijk an
ders is er straks niks meer
I voor onze kinderen. Dan kun-
nen we die eenentwintigste
eeuw wel vergeten. Er werd
mij laatst gevraagd: is het niet
vervelend dat iedereen steeds
maar weer over die regenwou
den begint. Ik zei: je kunt kie
zen tussen verveeld raken van
die verhalen of doodgaan. Nou
i dan kies ik voor het eerste",
aldus Paul McCartney.
Maar wat doet McCartney zelf
tegen de vervuiling? Hij roept
de mensen tijdens de concer
ten weliswaar op de regering
te vragen iets te doen aan de
1 vervuiling, maar vliegt zelf
wel elke avond terug naar
huis. En hoewel luchtveront
reiniging bezorgt zo'n vlieg
tuig? Het aan Paul McCartney
vragen op de middag voor zijn
eerste Nederlandse concert tij-
l dens deze wereldtournee blijkt
I onmogelijk. De vragen van
I journalisten zijn door zijn pla-
I tenmaatschappij EMI gecensu-
I reerd. Alleen de alleraardigste
zijn overgebleven zoals: hoe
verloopt de tournee?
Paul McCartney: „De tournee
I is tot nu toe fantastisch ge-
I gaan. We hebben ontzettend
veel lol".
Waarom speel je zoveel Beat
les-materiaal?
atles-materiaal tp willen spe
len. Het uit elkaar gaan van
The Beatles was een nogal
pijnlijke affaire. Het was alsof
we gingen scheiden. Maar het
is inmiddels zo lang geleden,
dat het niet meer zo'n pijn
doet. Dus bij de voorbereidin
gen van deze tournee dacht ik:
wat zou het publiek graag wil
len horen en het leek mij wel
leuk die oude nummers te spe
len. We hebben er dus een
aantal uitgekozen. Het aardige
van die Beatles-nummers is,
dat ik de meeste nog nooit op
het podium had gebracht. „Sgt
Peppers" bijvoorbeeld hebben
we alleen maar gespeeld in de
nacht dat het werd opgeno
men. En dat geldt ook voor
„Hey Jude". „Can't Buy Me
Love" en „Things We Said To
day" hebben we nooit tijdens
onze Beatles-tournees ge
speeld. Voor mij zijn het echt
heel fris klinkende nummers,
misschien zelfs nieuwer dan
mijn solo-werk, want dat heb
ik wel eens op het podium ge
speeld. Ik wil niet onbeschei
den zijn, maar sommige com
posities zijn echt fantastisch.
En er zijn erbij die met pu
bliek in gedachten zijn ge
schreven, zoals „Sgt Peppers"
bijvoorbeeld".
„We werken aan een live-el
pee van deze tournee en regis
seur Richard Lester maakt
momenteel film-opnamen. Het
wordt een concertfilm, maar
dan met wat meer inhoud dan
een gewone muziekfilm. En ik
ben betrokken bij een project
met dirigent en componist
Carl Davies. De bedoeling is
een klassiek muziekstuk te
componeren dat in 1991 uitge
voerd zal worden door het Li
verpool Philharmonic Orches
tra en hun koor. Wat ik daar
na ga doen, weet ik niet. Mis
schien val ik van al dat wer
ken wel dood neer (lacht). Ik
maak maar een grapje hoor".
Wat heb je gedaan om voor
„Een paar jaar geleden deed ik
veel aan joggen. Ik vond het
leuk en gezond, maar moest
stoppen vanwege een blessure.
Het enige wat ik deze keer
heb gedaan om in conditie te
komen, is dagelijks veel zingen
en natuurlijk veel spelen met
mijn groep. Het is eigenlijk het
enige wat je kunt doen. Ik ben
er nu aan gewend om elke
avond twee uur op het podium
te staan".
Probeer je te voorkomen dat
er bootlegs van je concerten
worden
„Het is moeilijk om er iets aan
te doen. Bovendien heb ik er
een tweeslachtige mening
over. Aan de ene kant is het
illegaal en misschien zorgt het
ervoor dat je eigen plaat min
der verkoopt. Aan de andere
kant denk ik niet dat er^ ge
noeg mensen bootlegs kopen
om een serieuze bedreiging te
vormen voor mijn eigen el
pees. Dus ik vind het niet zo'n
probleem. Ik zou dit niet
moeten zeggen, maar zelf heb
ik een Stevie Wonder-concert
opgenomen".
Is het een zware tournee?
„Het is hard werken hoor,
elke avond twee uur zingen.
Wat ik jammer vind, is dat ik
niet meer naar al die feestjes
kan na de show. Het liefst
werd ik elke avond dronken,
maar dat hou ik niet vol. De
tournee heeft een beetje de
sfeer alsof ik op vakantie ben.
Ik heb echt een fantastische
groep en ik hou nu eenmaal
van muziek maken".
Was het niet de bedoeling dat
je ook naar Rusland zou gaan
tijdens deze tournee?
„Die plannen zijn er wel ge
weest, maar ze waren niet in
te passen in het schema. Daar
om kunnen we ook niet spelen
in Portugal. Maar zo gauw er
een gaatje is, gaan we naar
Rusland. Ik heb wel begrepen
dat je moet oppassen met het
weer. Napoleon en Hitier we
ten daar alles van (lacht). Ze
hebben het geprobeerd, maar
ons lukt het wel. Dat zal je
zien. Wij zullen slagen waar zij
faalden. Maar even zonder ge
kheid, we hopen volgend jaar
te gaan".
„Met Gladys Knight. Ze is
mijn favoriete zangeres. Maar
eigenlijk doe ik geen duetten
meer. Ik was namelijk op va
kantie in Jamaica toen een
man tegen mij zei: ik weet
waarom je dat duet met Mi
chael Jackson hebt gedaan. Je
wilt gewoon je carrière een
duwtje in de goede richting ge
ven. Toen dacht ik, als mensen
denken dat ik het doe omdat
ik dan meer platen verkoop,
dan kan ik er maar beter mee
ophouden".
Hoe vind je het dat groepen
als Tears For Fears het Beat
les-geluid copiëren
„Ik heb er over gedacht Tears
For Fears een briefje te schrij
ven om royalties te vragen
voor „Seeds Of Love". Nee,
even serieus, ik vind het een
eer, echt waar. Maar ik geloof
dat er weer volop interesse be
staat voor de jaren zestig van
wege de ideeën die toen leef
den en de diepgang die de cul
tuur toen had. Ik denk dat ie
dereen momenteel is uitge
blust. The Stones, The Who,
Ringo Starr en ik touren weer
en trekken volle zalen. Het is
een eerbewijs voor wat wij in
de jaren zestig hebben bete
kend. Ook op politiek gebied
kijkt men terug. Die hele be
wustwording van het milieu
vraagstuk bijvoorbeeld. Wij
hadden al die ideeën al in de
jaren zestig, maar wij waren
gekke hippies en trokken
vooral de aandacht door onze
gekke kapsels en rare kleding.
Maar die ideeën die nu weer
boven komen drijven beston
den toen ook al".
HANS PIËT
Paul McCartney en zijn band gisteren tijdens zijn persconferentie, voorafgaand aan het concert dat hij gaf in Ahoy' Rotterdam.
FOTO: ANP
Concert Paul McCartney. Met Paul
McCartney (zang, bat, gitaar, pia
no), Linda McCartney (fotografie,
toetten, zang), Chria Whitten
(drumt), Robbie Mclntoah (gitaar,
zang), Hamiah Stuart (zang, bat, gi
taar) en Wix (toetten). Ahoy', Rot
terdam. Gieteravond. Herhalingen:
Vanavond, 10 en 11 november.
Paul McCartney bezet een bij
zondere plaats in de geschiede
nis van de populaire muziek.
Als een van The Beatles hielp
hij deze tragi-komedie name
lijk voor een belangrijk deel
schrijven. Als exponent van
een jonge generatie bepaalde
dit kwartet voor een groot
deel de toon van de jaren zes
tig en niet alleen op muzikaal
gebied.
Dat hij, samen met John Len-
non, tijdloze muziek compo
neerde, kan na het eerste van
zijn vier concerten in het
Ahoy' Sportpaleis in Rotter
dam alleen nog maar worden
bevestigd. Nummers als „Fooi
On The Hill", „Can't Buy Me
Love" en „Things We Said To
day" klinken nog even fris als
de dag waarop ze werden ge
schreven.
Het aardige is bovendien dat
de componist zelf nog aanwe
zig is om dit klassieke materi
aal uit te voeren. Of een vol
gende generatie eenzelfde
unieke kans krijgt, is maar de
vraag, hoewel Paul McCartney
(47) er nog lang niet aan denkt
er mee op te houden. Daar is
ook geen enkele reden toe,
want op het podium blijft hij
een jonge speelse hond, die te
veel kluiven heeft om uit te
kiezen en zich daarom wel
eens verslikt. Dat gebeurt
vooral in de eerste helft van
het twee-en-een-half uur du
rende concert wanneer hij zich
waagt aan wat rauwere roc
kers en het vocaal op een bijna
pijnlijke manier moet laten af
weten. Hij wil spetteren, maar
zijn nauwelijks soepele stem
banden moeten de kanonsko
gels aan lucht op een wat te
geforceerde manier uit zijn
strottehoofd omhoog duwen.
Hierdoor gaan nummers als
„Jet", „Got To Get You Into
My Life" en „Band On The
Run" vocaal volkomen de mist
in. Het duurt ruim een uur
voordat McCartney zijn week
end-rust uit zijn stembanden
heeft gezongen. Deze oneffen
heid is merkbaar bij het pu
bliek dat in eerste instantie be
hoorlijk lauw op het muzikale
geweld reageert.
Topmusici
Muzikaal en visueel is er ech
ter niks mis. Paul werkt tij-
deps deze wereldtournee met
een aantal topmusici, die bij de
invulling van het materiaal
soms ijzersterk uit de hoek ko
men. Wix, als een kind zo blij
met zijn speelgoedjes, blijkt
een Wtsenwonder, die met
zijn partijen niet alleen sfeer
tjes schept of stemmingen on
dersteunt, maar ook hele sym
fonie-orkesten werkeloos
maakt. Hij copieert ze bijvoor
beeld perfect in het nog altijd
huiveringwekkend mooie „El-
leanor Rigby" (met ontzettend
Engelse types als achtergrond-
projecties) en de triologie vanf
„Abbey Road": „Golden Slum
bers, Carry That Weight" en
„The End", met spetterend gi
taarspel van Robbie Mcintosh.
Deze ex-Pretender krijgt ook
alle kans om zich uit te leven
in het dansbare deel van de
show, wanneer „Sgt Peppers"
(waarbij Paul met piano boven
het podium wordt getild)
wordt gevolgd door „Good day
Sunshine' en „Can't Buy Me
Love". Voor laatstgenoemde
nummer wordt de knap be
dachte en uiterst verfijnde
lichtshow even aan de kant
geschoven en doet het publiek
een stap terug in de tijd. Terug
naar de jaren zestig dus, toen
podia nog slechts werden be
licht met felwit neonlicht.
Foto's
Hamish Stuart blijkt Pauls vo
cale steun en toeverlaat. En
Linda McCartney... die maakt
foto's, drukt af en toe wat toet
sen in en zingt soms te hard
mee op de achtergrond. Ze is
zijn vriendinnetje, zo laat hij
weten, en zonder haar stond
hij er waarschijnlijk niet.
Het concert, dat in eerste in
stantie roemloos ten onder
dreigt te gaan, groeit uiteinde
lijk uit tot een dynamische
happening. McCartney vindt
een prachtige balans tussen
zijn sterkste troeven, mis
schien het best verenigd in
„Live And Let Die", de bal
lads en rockers, en brengt de
zaal aan de kook met puntige
uitvoeringen van onder meer
„Back In The USSR" en „Co
ming Up", dat vooral een solo
uitstapje is voor drummer
Chris Whitten, die ook in het
andere materiaal uiterst fanta
sievol met zijn stokken om
gaat.
Als komediant komt Paul
McCartney minder sterk uit
de hoek. Zijn praatjes tussen
door zijn veelal een herha
lingsoefening van voorgaande
concerten tot zelfs de aankon
diging van het eind van het
concert. Eerst moeten echter
nog een paar sterke troeven
worden uitgespeeld zoals „Let
It Be", „Hey Jude" (met de
zaal als koor) en „Yesterday",
slechts begeleid door zijn gi
taar en Wix.
Uiteindelijk verlaten Paul en
Linda McCartney gearmd het
podium. Buiten wacht de li
mousine die ze naar het vlieg
veld zal brengen zodat ze in
hun eigen bed kunnen slapen,
want ook voor supersterren
geldt: oost west, thuis best.
HANS PIËT
RAY CHARLES VANAVOND IN ROTTERDAM
PARIJS „The Genius"
wordt hij door vakgenoten
en veel fans genoemd. Hij
zou de soul hebben uitge
vonden. Ray Charles is
één van die artiesten' die
bij hun leven al legenda
risch zijn. De zwarte zan
ger/pianist vestigde de
aandacht op zich door
nummers te vertolken als
'What'd I Say', 'Georgia
on my mind' en 'I can't
stop loving you'.
Vanavond staat Charles in De
Doelen in Rotterdam, vrijdag
in het Congresgebouw in Den
Haag. Maakt de oude man een
uitgebluste indruk of kan hij
nog altijd potten breken? Op
een persconferentie in Parijs,
aan de vooravond van zijn Eu
ropese tournee, laat de blinde
Amerikaanse zanger zien dat
het heilige vuur nog lang niet
gedoofd is.
„Dat enthousiasme van jullie
Fransen, heeft me altijd ont
roerd. Ik kom hier nu bijna
dertig jaar en telkens is er
weer zo'n geweldige ont
vangst", zegt hij tegen de ver
zamelde pers in een Parijs ho
tel. „Meneer Charles", klinkt
het honingzoet uit de mond
van een Parijse journalist, „er
doen verhalen de ronde dat U
samen met Charles Aznavour
een duet gaat doen. Is dat
waar?" Charles, die eerst de
I stroop van de microfoon af
veegt, lacht beminnelijk. „Ik
heb de laatste tijd met veel
j mensen duetten gedaan, maar
j aan Aznavour heb ik nog nooit
gedacht. Het lijkt me onwaar
schijnlijk".
Een Amerikaan refereert aan
een film in Israël waaraan
I Charles vorig jaar heeft mee-
I gedaan en vraagt of hij begrip
heeft voor het standpunt van
de Arabieren. De glimlach
wijkt van het gezicht van
Charles. „Ik heb me nooit met
politiek ingelaten en zal dat
ook niet doen. Ik ben Ameri
kaan, ik bemoei me niet met
die zaken daar. Van mij zul je
daaromtrent geen uitspraken
horen", klinkt het gedeci
deerd.
Drugs
De vragensteller geeft het niet
'op, verwijst nu naar een boek
over het leven van Charles en
stipt diens verslaving aan
drugs aan. Volgens hem zou
Charles zeventien jaar lang
aan heroïne verslaafd zijn ge
weest, in drie dagen volkomen
afgekickt zijn en, vreemd ge
noeg, veel meer problemen
hebben gehad om met roken
te stoppen. De zanger ontkent
noch bevestigt het verhaal en
lijkt weinig ingenomen te zijn
met dit soort vragen. „Let's
talk about music, man."
Zo gezegd, zo gedaan. Een op
vallend facet van Charles' mu
ziek is dat hij de 'hokjesgeest'
verfoeit en even makkelijk in
jazz onderduikt als blues-,
soul-, country- of gospelsongs
zingt.
„Voor mij zijn er geen barriè
res. Ik houd van veel soorten
muziek; als er maar gevoel uit
spreekt. Als ik zing wil ik met
de woorden en de muziek een
bepaalde stemming weergeven
en of het nu soul of jazz is, dat
zal me om het even zijn. Elke
avond is die stemming weer
anders. „Georgia" heb ik de
laatste tijd misschien wel dui
zend keer gedaan. Elke keer
klinkt het nummer weer an
ders. Andere noten, een ander
gevoel, in Frankrijk zal het
beslist anders klinken dan in
Holland".
Middels enkele voorzetten
duikt Charles even in het grij
ze verleden. „Met Nat King
Cole stond ik op en ging ik
Ray Charles, hier rechts voor zijn band: „Georgia heb ik wel duizend keer gedaan. Elke keer klinkt het weer anders".
FOTO: CEES VERKERK
naar bed. Met z'n platen dan,
ha, ha. Hij was mijn grote
voorbeeld. Maar er waren er
meer. Ik wou zingen als Char
les Brown, die aan de westkust
een behoorlijke reputatie had.
En pianist Art Tatum adoreer
de ik. Ik was doodsbang toen
ik hem een keer ontmoette.
Dat was zo'n godheid, zo'n
man was echt onbereikbaar."
Met Miles Davis, die op deze
vrijdag ook in Parijs is, heeft
Charles in de jaren vijftig nog
diverse jamsessions gedaan.
Zou hij dat nu weer willen?
„Nee, ik moet het nu rustig
aandoen, ik ben 59 jaar. Hele
nachten opblijven, in combina
tie met het geven van concer
ten en componeren is teveel
van het goede. Dat kan en wil
ik niet meer. Het klinkt mis
schien wat arrogant maar ik
heb alles gedaan wat ik wilde
doen. Ik hoef geen bergen
meer te beklimmen of oceanen
over te steken".
Beatles
Charles heeft heel wat pop
grootheden beïnvloed. Joe
Cocker, Steve Win wood en
The Beatles bijvoorbeeld. Over
laatstgenoemde zegt hij: „Die
jongens hadden iets in unieks
in hun liedjes. Zo rond '62/'63
brachten zij songs die voordien
nooit op een dergelijke manier
gespeeld en gezongen waren.
Het is natuurlijk fijn als je in
spiratiebron kan zijn voor zul
ke geweldige artiesten".
Er wordt hem een vraag ge
steld over de grootte van z'n
orkest, dat uit achttien leden
bestaat. „Ik ga altijd met een
grote band op stap. Die musici
spelen werkelijk alles; zelf
neem ik plaats achter de key
boards. Daarmee kan ik het
echte pianogeluid goed naboot
sen".
Gepikeerd reageert hij als hem
wordt voorgehouden dat hij
vanaf '62 een stuk softer (door
onder ander zoetig vioolgeluid
aan de sound toe te voegen is
gaan klinken. „Dat is helemaal
niet waar. Ik heb toen een
country- en westernplaat ge
maakt en dat is alles. Van een
stijlverandering, wat jij sugge
reert, is geen sprake".
„In de loop der jaren ben ik
niet wezenlijk veranderd. Ik
zing de songs op dezelfde ma
nier als dertig jaar geleden. De
mensen vinden het mooi, de
één komt naar de concerten
voor de soul, de ander voor de
gospel en de derde voor de
jazzy songs, ze willen allemaal
iets van me horen. Ik dank
God dat ik dit werk kan doen
en mensen met mijn songs blij
kan maken".
HENK WANINGE
Vogel en Orri in rammelend stuk
Ellen Vogel en Henny Orri in „Eeu
wige jeugd" van Christian Giudicel-
li. Regie en vertaling: Theo Kling.
Bewegingsregie: Bambi Uden. De
cor: Albert Diederik. Koninklijke
Schouwburg, première, donderdag
7 november, herhalingen aldaar 15
t/m 17 december, in Leiden op 23
en 24 januari.
Na Annie Girardot en Odette
Joyeux staan nu Henni Orri
en Ellen Vogel in de komedie
„Eeuwige jeugd" van de Fran
se schrijver Christian Giudi-
celli. Het stuk steekt een hart
onder de riem van de ouderen
onder ons en vormt een wel
kom vehikel voor twee bege
nadigde actrices. De regie en
de choreografie laat het talent
van de beide dames goed uit
komen.
Toch zal de ervaren theater-
ganger lang niet tevreden zijn
met de Simone en Renée die
op het toneel staan. Ze komen
elkaar bij toeval tegen tijdens
een dorpsfeestje. Simone is
grootmoeder uit een eenvou
dig gezin, Renée was de lera
res. Omdat ze beiden alleen
zijn, besluiten ze de wijde we
reld in te trekken. Hun geld
raken ze op het station al
kwijt, maar al liftend bereiken
ze Parijs. Daar maken ze er
het beste van.
Laten de eerste scènes nog
aardig wisselwerk horen tus
sen de verschillende achter
gronden van de dames, in Pa
rijs loopt het stuk uit de hand.
Daar is het niet van oohlala en.
tralala, maar verkleedt Simo
ne zich als man, roken de twee
hun eerste hasj en laat de
schrijver uit nood het stuk af
lopen met een mislukte vlieg
tuigkaping.
De opgebouwde sfeer wordt
daarmee grondig verpest.
Eerder kan het publiek im
mers genieten van een inven
tief en eenvoudig decor van
Albert Diederik, sierlijke
dansjes van de hand van Bam
bi Uden, een prettige vertaling
van regisseur Theo Klink en
vakwerk van Orri en Vogel.
Als voorstelling is „Eeuwige
jeugd" heel geschikt voor die
genen, die gieren bij een on
vertogen woord van de deftige
Renée. Ellen Vogel en Henny
Orri werken na „Happy ti
mes" bij Comedia nu voor de
tweede keer samen. Drie keer
is scheepsrecht, laten wij voor
de volgende keer hopen op
een beter stuk. Deze Giudicelli
rammelt helaas aan alle kan-
PETER SNEL
AMSTERDAM Op een vei
ling van 19de eeuwse schilde
rijen gisteren bij Sotheby's in
Amsterdam zijn flinke bedra
gen neergeteld. Zo gingen
twee werken van Henriëtte
Ronner (1821-1909), spelende
poezen, voor respectievelijk
253.000 gulden en 138.000 gul
den naar een Britse koper, al
dus het veilinghuis. Voor een
tekening van Fernand
Khnopff (1858-1921) voorstel
lende een vrouwenhoofd (13 x
7,8 cm) had een Japanner
115.000 gulden over. De richt
prijs was 20.000-30.000 gulden.
Een Amsterdams tafereel van
Nicolaas van der Waay (1855-
1936) bracht 89.700 gulden op.
De richtprijs van het schilderij
dat in Nederland blijft, was
12.000-18.000 gulden. Een olie
verfschilderij van de Belg Wil
liam Degouve de Nuncques
(1867-1935) ging naar een
landgenoot van deze kunste
naar voor 97.750 gulden. De
catalogus vermeldt een richt
prijs van 12.000 tot 18.000 gul
den. Tenslotte lagen werken
van Springer, Israels en Klin
kenberg ook goed in de markt,
aldus Sotheby's.
