Vliegramp verandert ook levensfilosofie Ivan Edu Nandlall De Moker van Mokum nu op WW aangewezen voetballerlei A i SPORT ÊcidócSouoont ZATERDAG 4 NOVEMBER 1989 PAGINA 19 Marco Brouwers: „Officieel heb ik niets gehoord". AMSTELVEEN Lastig. Ik? droeg Marco Brouwers vorige week zaterdag op een shirt mee. De Amster dammer met de grote mond en de eerlijke tek sten was terug bij Marti- nus in Amstelveen. Bij zijn rentree in de vaderlandse volleybalcompetitie bleef zijn kloffie bijna droog. Zijn maat en Martinus- coach Bert Goedkoop hield hem vooral op de bank in het met 3-1 (17-16 15-7 11-15 15-13) gewon nen, mooie en goede duel tegen ZVH uit Zevenhui zen. „Co, welcome home", stond op het spandoek in sporthal Bankras van Amstelveen. Uit gespuugd door de NeVoBo, die hem niet wilde als assistent van de nationale ploeg; om armd door zijn oude club, waar hij voorlopig geen basis plaats heeft en wel hulptrainer is. Goedkoop: „Hij is goed. Marco bemoeit zich overal mee en daar ben ik blij om". Brouwers: „Ik heb een trai ningsachterstand. Het was af gesproken dat ik weinig speel tijd zou krijgen. Bovendien: Als de ploeg zo draait, ben ik niet nodig. Ik moet de jongens verder helpen, of ik nou in de basis sta of niet. Het zijn jonge honden. Soms lopen ze zich voorbij van enthousiasme. Bert kan mijn hulp ten minste wél waarderen". Marco Brouwers, 31, Moker van Mokum, weet velen ach ter zich. De meerderheid van de spelersgroep, bondscoach Harrie Brokking en technisch directeur Peter Murphy wil den de na de Europese titel strijd gestopte Brouwers als tweede trainer. De bond en de Kommissie eredivisie en natio nale teams (KENT) niet. Waarop Brouwers, inmiddels zonder werk, naar Martinus terug keerde en besloot, met een handicap van 14, golfle- raar te worden. Afbrokkelen Een slecht bondsbesluit, vol gens sommigen. Goedkoop: „Ik ben bang dat het team uit elkaar gaat vallen. De positie ve uitstraling van het volley bal is aan het afbrokkelen, wordt zonder reden afgebro ken. Marco heeft WW moeten aanvragen. Hij schaamt zich dood. Het is schandalig, dat voor hem niets geregeld is door sponsor of bond". Volgens de bond zou Brouwers te dicht bij de spelers staan. Bovendien is hij een zwager van Brokking. „Officieel heb ik niets gehoord", is hij ver baasd. „Brokking heeft het me verteld, de rest heb ik uit de Bert Goedkoop en Marco Brouwers waren de roergan gers van het volleybal als top sport in Nederland. Zij leveren nu de felste kritiek. Niet uit kinnesinne, maar als waar schuwing. Ze zijn bang voor het einde van een periode, waarbij ze emotioneel betrok ken waren of zijn. „De bond heeft niet geleerd, het ontbreekt aan structuur. De spelers krijgen een salaris, maar dat ontvangen sommigen in de competitie ook", aldus Brouwers. „In principe kun nen ze dan net zo goed naar Italië gaan. Er moet iets ko men waardobr ze trots zijn in het nationaal team te spelen; en begeleiding voor als ze niet meer volleyen". Goedkoop: „Besluiten worden genomen door mensen die nooit bij top sport betrokken zijn geweest". Gat geslagen Beiden bestempelen het als ty pisch Nederlands dat moeilijk wordt gedaan over een assis tent. Sterspeler Ron Zwerver sluit zich bij het duo „Door al dat gezeik is eei geslagen in de ploeg", i eerlijk. ,)Voor ons was er maar één goede assistent: Marco. Hij !15j kent de groep, weet hoe de tactiek is. Italië heeft zes hulp trainers, Amerika wel tien. Wij moeten nu voorlopig zon der verder. Als een bal tijdens de training wegspringt, moet je hem zelf ophalen. Dat kost twintig seconden. Kan niet, dat betekent achteruitgang. Blijkbaar ziet de bond de noodzaak niet in". Bondscoach Harrie Brokking spreekt over de zwakke scha kel, als het gaat om de techni sche begeleiding. Amerika en Italië laten tegenstanders be studeren, stoppen al tijdens wedstrijden informatie in de computer, maken video-opna mes, et cetera. Brokking: „Ik moet tijdens de training de ballen aanslaan, controleren wat gebeurt aan de andere kant van het net. Dat gaat ten koste van de kwaliteit. Het is belachelijk, dat ik in mijn een tje bezig ben. Ik heb geluk dat ik gezegend ben met een heel goede groep, maar we werken nog altijd in demarge. Ik denk dat het bestuur de situa tie niet helemaal goed heeft ingeschat". Rechterhanden Volgens Brokking is één assis tent zelfs aan de lage kant. Ze ker voor grote toernooien, waarvan Nederland er vol gend jaar een heleboel af werkt, heeft hij tenminste twee rechterhanden nodig. Brokking heeft deze week ge sprekken met technisch direc teur Murphy en bondsvoorzit ter De Bruin. Van de laatste wil hij wel eens argumenten horen waarom Brouwers te licht bevonden werd voor Verder wil Brokking niets dan rust rond het team. Het mag nu niet kapot. „We kunnen niet meer dan keihard train Naar ons mag nooit een v wijt komen. Of dat alleen vol doende is het niveau vast houden, dat is afwachten". Via twee duels tegen Finland moet Nederland zich eerst plaatsen voor de B-wereldtitel strijd in Japan. Brokking weet niet wat gebeurt, als het team zich aldaar niet kwalificeert voor het A-WK in Brazilië. „Voor de basisspelers liggen goede aanbiedingen uit het buitenland. Misschien dat we in dat geval een nieuw plan moeten opstellen". Brouwers hoopt maar dat ein delijk besluiten worden geno men. „Misschien, hopelijk, zijn ze wakker geschrokken. Mijn ideeën hoeven niet goed te zijn, maar soms heb ik de in druk dat ik de enige met idee ën ben. Als nou honderd men sen een idee hebben, kunnen ze er tenminste vijf uitkiezen". Oostduitse voetballer naar Vfb Stuttgart STUTTGARTVfB Stuttgart heeft de negentienjarige aanval- Ier Mario Barczyk gecontracteerd, die enkele maanden geleden de DDR verruilde voor West-Duitsland. Barczyk, Oostduits jeug- dinternational, streek neer in de buurt van Stuttgart en ging 3 spelen bij Hoyerswerda. Daar werd hij door Arie Haan opge- ?i merkt. i De jeugdige Portugese aanvaller Joao Pin to heeft Boavista ver- v ruild voor Atletico Madrid. De duur van het contract en de ij transfersom werden niet bekend gemaakt. Pinto, één van de r grootste talenten van het Portugese voetbal, gaat bij zijn club spelen met zijn beroemde landgenoot Paulo Futre. Varend naar WK LONDEN Voetballiefheb bers die goed in hun slappe was zitten, kunnen volgend jaar het wereldkampioenschap per luxueuze vaartocht langs de Italiaanse kust gaan volgen. Deze week presenteerde het cruise-bureau WCC (World Cup Cruise 1990) in Londen een spektaculair pakket, n prijzen tussen de 3.000 15.000 gulden. Het comfort boord van één van de crui schepen wordt in combinatie met de beste zitplaatsen bij de wereldbekerwedstrijden aan geboden. De voetbalfans kun nen tussen 8 juni en 15 juli in Monte YJarlo, Civitavecchia of Rome opstappen. Selectie Finland bijna ongewijzigd HELSINKI De Finse voetbal- coach Jukka Vakkila heeft zijn selectie voor het kwalificatie duel met Nederland, op 15 no vember in Rotterdam, nauwe lijks gewijzigd. De oefenmeester had daar mogelijk aanleiding voor, na de nederlaag van 6-1 te gen de Bondsrepubliek in Dort mund. „Na elke nederlaag is de verlei ding om het mes in de ploeg te zetten groot", aldus Vakkila, „maar ik heb me weten te be heersen. We zijn op de goede weg, daar ben ik van overtuigd. Ik laat me door het verlies tegen de Westduitsers niet van de wijs brengen De selectie van 18 spelers is op slechts twee plaatsen gewijzigd. Vuorela (HJK Helsinki) en Ala- tensio (van het Zweedse IK Bra- ge) zijn nieuw. Nederland heeft aan één punt voldoende om zich te kwalificeren voor de eindron de in Italië. Vakkila is ervan overtuigd dat Oranje zal slagen. „Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat wij winnen". De selectie bestaat uit de volgen de spelers: Laukkanen, Huttu- nen, Holmgren, Heikkinen, Eu- ropaeus, Kanerva, Petaja, Tark- kio, Tauriainen, Tornvall, Ukko- nen, Myyry, Lius, Paatelainen, Lipponen, Vuorella, Ikalainen, Alatensio. Nigeria krijgt achttien profclubs LAGOS Achttien clubs in Nigeria, waar de Neder landse trainer Clemens Westerhof als bondscoach fungeert, hebben zich be reid verklaard toe te treden tot de wereld van het be taalde voetbal. Op initiatief van de minister van sport zaken Graham-Douglas is een comité bezig met een onderzoek naar de haal baarheid van het professio nalisme. Het is de bedoeling dat het volgende seizoen be taald voetbal in Nigeria FOTO: Dijkstra wordt ingevoerd. >et J/ BARGER-OOSTERVELD G Een enkele maal wil 'n in vliegmachine wel eens 6 eerder vaste grond onder de wielen pakken dan t was voorzien. De gevolgen zijn doorgaans desastreus. Zoals op 7 juni in de buurt van het Surinaamse vliegveld Zan- TI derije. De Anthony Nesty, een belegen DC 8 van de Suri- naamse Luchtvaartmaatschap- pij raakte fiks het spoor bij- ster,-negeerde het gezag van i zijn bejaarde bestuurder en i zocht op eigen initiatief een Tlandingsplaats. Nabij de Cola- kreek, een gewild ontspan- ningsoord. Een volledig mis- lukte manoeuvre, 't Recreatie- ï;|:;j park veranderde op slag in :j een bloedbad en de restanten van de lamgeslagen zilveren vogel werden een afgetekend decor voor een onthutsende i horrorfilm. Het merendeel T van de bijna tweehonderd pas- i sagiers hing ontzield in de vei- ligheidsgordels en bloed kleur- Tj de de brokstukken rood. Felle j branden bleven achteloos de baas over een neergutsende moessonregen. En onder helse pijnen wachtte een handjevol i overlevenden op toesnellende hulpverleners. Slechts veer- H tien inzittenden brachten het er levend af; waarvan nader hand alsnog de helft overleed. Edu Nandlall is één der weini- gen, die de ramp kan navertel- 96 len. Met z'n teamgenoten van het Kleurrijk Elftal zou hij in het moederland enkele wed strijden spelen en tot 'n paar kilometer van Paramaribo leek niets een vreugdevol t weekje in de weg te staan. Het noodlot besliste alsnog anders. De Cola-kreek wierp zich op als een genadeloze scherprech ter en naast Edu bleven alleen Sigi Lens en Radjin de Haan Vijf maanden na de ramp gaat t het met Nandlall „heel goed". We treffen mekaar in een op trek boven de Boogie Bar in Barger-Oosterveld. Z'n thuis, I toen hij als betaald voetballer Fj bij Emmen optrad. De contac ten met uitbater Willem Lub bers bleven bestaan - ook toen Vitesse Nandlalls werkgever werd - en straks gaat Edu een nieuw etablissement van Lub bers officiëel openen. „Hij wil de met alle geweld, dat ik het ga doen. Niet de één of andere burgemeester. Ik zei nog: dat r, kan ik helemaal niet, maar dat veegde hij van de tafel. Ach, ik vind het best leuk. Je bent even weer onder andere men sen. En ik heb hier erg veel vrienden. Ik heb van hen enorm veel steun gehad". Loopstok 't Verplaatsen gaat uitsluitend met nadrukkelijke steun van een loopstok. En dat is nog een stevige meevaller. De oud voetballer hield een dwars laesie aan de crash over en dan is doorgaans de rolstoel het blijvend voorland. „Ik heb een heel lage dwars-laesie," licht Nandlall toe. „De artsen hebben alle hoop, dat ik ooit weer normaal kan lopen. Bij een hoge laesie ben je gelijk verlamd. Een aantal zenuwen zit klem, daardoor heb ik aan de achterkant geen enkel ge voel. Pas over een paar jaar is er enig zicht op, in hoeverre ik genees. Volgens de doktoren komt het gevoel niet weer te rug, maar 't lopen zal wel luk ken. Binnenkort word ik op nieuw geopereerd. Er zit mo menteel een compleet systeem in mijn rug. Dat gaat er weer uit. Een geheel nieuwe ont wikkeling bij de behandeling van dwars-laesies; zes weken voor het ongeluk uitgevonden in het ziekenhuis van Nijme gen. De H-techniek. Na de eerste ingreep werd me ver teld, dat de operatie een succes was. En dat ik weer zou kun nen lopen". De teloorgang van de Anthony Nesty veranderde Nandlalls levens-filosofie. Niet zo'n beet je! „Voordien liep ik op een dwaalspoor. Ik miste de juiste richting; op weg naar het doel. Ik was een jonge hond en dacht niet aan mijn toekomst. Op mijn leeftijd behoor je een doel te hebben. Ik leefde niet doelgericht. Het ongeluk heeft me totaal veranderd. Je moet op deze wereld gewoon goed doen, wat je ook goed kunt doen". Een wonder Hij noemt het een wonder, dat IJzeren Hein hem bij de Cola- kreek links liet liggen. Ver ontschuldigend - alsof hij een misplaatste list gebruikte om te overleven - zegt hij: „Al de andere jongens zijn veronge lukt en ik ben gered. Dan voel je je zo terneergeslagen. Het moest zo wezen. Ik heb geluk gehad, maar ik vraag me af waarom? Waarom mijn vrien den niet? Was ik een goed mens en zij slecht? Waarom is het zo gegaan? Dat is niet te verklaren. God heeft natuur lijk geen schifting gemaakt. Hij wilde ook de dood van de andere jongens niet. Dat zou" niet eerlijk zijn. Het moest mi- schien gebeuren". Het moest misschien gebeuren. Daarom komt er ook'geen on vertogen toespeling op moge lijke mankementen aan de be wuste DC 8 van de SLM. „Achteraf hoor je, dat het toe stel onbetrouwbaar was. En dat de piloten niet deugden. Maar ik vind het al geweldig, dat mijn land een eigen toestel heeft. Ongelukken komen bij alle luchtvaartmaatschappijen voor. Ik heb wel gehoord, dat Lens en De Haan de SLM ver oordelen. Kwaad worden als ze ervan horen. Ook talloze andere Surinamers. Daar doe ik niet aan mee. Ik heb geen notie, wat de oorzaak van het ongeluk is geweest. En of de piloten onbekwaam waren. Al die mensen zijn overleden. Wat heeft het dan nog voor zin, moeilijk te gaan doen. Tot het ongeluk hadden we een voorspoedige vlucht. Ik zat bij een raam en onder mij zag ik het vliegveld al. Ik dacht: nog even en we zijn geland. Op dat moment ben ik in slaap geval len. Heel merkwaardig. Ik slaap nooit in een vliegtuig. Van het neerstorten heb ik niets gemerkt. Ik kwam pas tot bewustzijn toen de machine volledig geruïneerd op de grond lag. Op z'n rug. Boven mij hingen al die andere jon gens; het bloed stroomde uit hun gezichten en het regende pijpestelen. Een tropische re gen. Heel gek. Ik geloofde 't niet; dacht: dit is een droom. Zo meteen is het over. Direct ontwaak ik en is de nachtmer rie voorbij. Maar het was wel waar. Misschien was het zo be doeld; dat ik in slaap viel. An ders kan ik het niet verklaren. Er werd aan mijn enkel ge trokken en ik voelde een hevi ge pijn. Ik dacht: wat krijgen we nou. Met mijn andere voet ben ik gaan schoppen. Het was een hulpverlener. In het Suri naams hoorde ik hem schreeu wen: trek hem eruit, het toe stel vliegt direct weer in brand. Daarna weet ik niets meer. Later hoorde ik, dat ik in het ziekenhuis heel goed bij kennis was; zelfs op de televi sie ben geweest. Ik kan me er niets van herinneren. Pas in Nederland kwam het geheu gen terug. Ik kende m'n eigen broer niet meer en m'n vrien din ook niet. Mijn leven is enorm veranderd. Vandaag leef je en morgen kun je dood Steunpilaar Bij het kleurrijk Elftal was Nandlall een steunpilaar. Sa men met Lloyd Doesburg van bood zijn verontschuldigingen aan. Zei: Edu het spijt me heel erg. Hij verkeerde in de ver onderstelling, dat Vitesse een speciale commissie heeft, die zich met zulke zaken bezig houdt. De spelers van Vitesse hebben wel direct gereageerd. Ze zijn bij me in het zieken huis geweest; met een trai ningspak, kleding en een walkman. Bovendien stortten ze een bedrag van vijftienhon derd gulden op de rekening van de nabestaanden. Na Son- ja hoorde ik, dat Aalbers gelijk vijfduizend gulden had gebo den voor een bal. Ook ten bate van de nabestaanden. Hij wil de zeker zijn fout goed ma- Santos Negen jaar terug kwam Edu Nandlall als achttienjarige knaap naar Nederland. „Ik speelde in het Surinaams jeugd-elftal en bij Santos, een amateurclub in de hoogste di visie. Mijn broer, die hier al woonde, kwam naar Suriname en zei: misschien kun je in Ne derland wel betaald voetballer worden. Ik waagde de gok. Ik ben hier naar school gegaan en volgde een opleiding voor electro-monteur. FC Utrecht ontdekte mij bij het straatvoet bal. Ik kreeg gelijk een con tract. Vier jaar heb ik bij Utrecht gespeeld. Toen kwam Theo Verlangen. Emmen ging betaald voetbal spelen. Ver langen had veel interesse in mij. Zo belandde ik bij Em- In een overgang naar Vitesse zag Nandlall een opstap naar hogere regionen. „Ik koos voor Vitesse, omdat ik het hoogste wilde. Je doel is toch altijd, zo hoog mogelijk te voetballen. Zowel sportief als financiëel was Vitesse aan trekkelijker. Maar op het menselijk vlak was het bij Em men plezieriger". Vitesse bracht niet de ver wachte opmars naar de top. De herenclub uit de Gelderse pro vincie-hoofdstad ontdeed zich van Nandlall zoals in een voorbije tijdperk met kolonia len werd omgegaan. Er was een televisie-uitzending voor nodig om de clubleiding op de ongelukkige voetballer attent te maken. „Nu kunnen ze me plotseling wel vinden. Zeggen ze: Edu, als er problemen zijn, neem dan contact met ons op. Maar ik heb geen zin om me neer Aalbers te bellen. Het lijkt op bedelen. Dat wil ik niet. Ze willen me nu ook hel pen met het vinden van werk. Toen ik gezond was en alle pa pieren had, konden ze het niet eens. Ik werkte bij de Post bank; als electro-monteur. Maar daar had ik zelf voor ge zorgd. Nu hoor ik: wellicht kunnen we iets voor je versie ren. Weet je waarom? Omdat ze dan misschien wat van die honderdduizend gulden af kunnen krijgen. Zo slim zijn ze wel. Ze proberen van alles". De tegenslagen kregen Edu er niet onder. Z'n diepbruine ogen schitteren als hij z'n laat ste boodschap ventileert: „Ik heb me heel goed leren aan passen. Me opengesteld. Het is een kwestie van geven en ne men. En als het me tegenzit ga ik er extra tegenaan om te be wijzen dat ik een goed mens ben!" JAN J. RITZEMA een jaar ga ik over naar de WAO. Ontvang ik nog weer minder. Opnieuw een stap te rug. Erg vervelend; in Neder land heb je nu eenmaal een beetje geld nodig om te kun nen leven. Bovendien ligt er een claim bij de SLM. Doch de VVCS wacht even wat er ver der gaat gebeuren Het kan zijn dat een schadeloosstelling via Amerika loopt. Een andere mogelijkheid is, dat de SLM een maximum-bedrag uit gaat keren. Daarbij zou het gaan om honderdvijftigduizend dol lar per passagier. Veel Surina mers willen het evenwel over Amerika laten lopen. Dan ont vangen ze ook een uitkering voor hun familieleden. Maar de VVCS zegt: gaat het via Amerika, kan het gemakkelijk drie jaar duren. Geld interes seert me momenteel niet. Het is natuurlijk mooi meegeno men; wanneer ik straks in de maatschappij terugkom. Dan heb ik het nodig. Ik wil wel proberen, opnieuw een plaats te veroveren in het arbeids proces, maar met dit lichaam zal dat niet zo gemakkelijk gaan. Volgens de VVCS win ik het proces tegen Vitesse. Al nemen ze ook tien advocaten. Vitesse is fout geweest. De club had me moeten verzeke- De problemen met de Arn hemse voetbalclub zijn een zwarte bladzijde in het boek van Edu Nandlall. „Ik heb me altijd positief opgesteld. Altijd. Maar de verhoudingen waren vertroebeld. Na het ongeluk heb ik niets van ze gehoord. Pas nadat ik bij Sonja in de uitzending zou komen, belde voorzitter Aalbers me op. Hij Edu Nandlall: „Bij Vitesse hadden ze me niet verzekerd. Dat kan de club een ton kosten". FOTO: SP Ajax. „We waren altijd de ba sis. Ik was hartstikke blij, dat we met het Kleurrijk Elftal naar Suriname gingen. Kon ik eindelijk weer eens spelen. Bij Vitesse was ik al een half jaar niet meer aan de bak geweest. De clubleiding wilde van mij af en probeerde me afgekeurd te krijgen. Waarschijnlijk om de verzekeringsgelden. Ik wei gerde mee te werken. Ik had een knie-blessure, maar dok ter Hermans in Hilversum keurde mij goed voor het be taald voetbal. Daarmee ben ik naar Vitesse gegaan en met de toestemming van het GAK. De club wilde echter nergens van weten. Er kwam een proces en dat won ik. Maar ik werd niet meer opgesteld. Daarom was ik zo gelukkig, dat we met het Kleurrijk Elftal naar Surina me gingen. Ik kreeg van Vi tesse - zwart op wit - permissie dat ik mee mocht. Naderhand bleek, dat de clubleiding mij niet verzekerd had. Iedere be taald voetballer dient verze kerd te zijn. Ik kwam niet voor op de lijst. Vitesse dacht natuurlijk: zijn contract loopt af op 30 juni, we maken geen extra kosten meer. Zë hielden geen rekening met een moge lijk ongeluk. Dat breekt ze nu zuur op". Honderdduizend „De Vereniging van Contract spelers - de VVCS - claimt", gaat Nandlall verder, „voor mij bij Vitesse een bedrag van honderdduizend gulden. Dat is het bedrag waarvoor een be taald voetballer verzekerd moet zijn. Het is nu een juri disch gevecht. Momenteel loop ik in de ziektewet, maar over door Frank Werkman De Swart Voor vrijwel elke job op deze, ook letterlijk regelmatig verscheurde aardkloot bestaat wel een opleiding of op zijn minst een omscholingscursus. Ook de simpele ziel. die ooit aan de lopende band in een autofabriek een schroefje moet vastdraaien, dient eens te worden uitgelegd welke kant hij op moet draaien. Niet iedereen kan tenslotte zo slim zijn te ontdekken dat het stevig langs elkaar wrijven van twee stokjes op den duur een stevig vuur veroorzaakt. De man of vrouw, die dat ooit heeft uitgevonden leert het vervolgens aan zijn of haar kinderen en de eerste opleiding is ontstaan. Sinds die tijd van berevel en apehuid is er het nodige veranderd. Het geven van onderricht wordt een professionele aangelegenheid: mensen leren hoe ze anderen wat moeten leren en krijgen daar vervolgens voor betaald. Dat gaat lang goed, tot afslanken en ombuigen andere benamingen werden voor domweg bezuinigen. Eeuwige studenten raken uit de gratie en voor een middelbare scholier van zestien jaar moet duizend piek per jaar extra worden opgehoest. Leren is duur geworden, maar hardleers waren, zijn en blijven sommigen in dit ondermaanse tranendal: bestuursleden van een sportorganisa tie. Dat zijn nogal eens figuren, die ooit voor iets hebben gestudeerd en vanaf het moment dat die opleiding is beëindigd menen de wijsheid volledig in pacht te hebben. Hun eigen branche kent voor hen geen geheimen en ontstaat er al eens een lichte lacune, dan is een applicatiecursusje voldoende om hen bij te spijkeren. Oogkleppen en een bord voor de kop zorgen dan voor de rest. Uitgaande van de bereikte maatschappelijke status menen ze dat ze ook elders geen buil kunnen vallen. Mooiste recente voorbeeld van deze categorie hemelbestormers en luchtfietsers is mr. Carlo de Swart. Fysiek is hij al van een imposant formaat, hij steekt letterlijk met kop en schouders boven mensen van gemiddelde lengte uit. Zijn spraak is beschaafd, zijn woordkeus zorgvuldig. Op grond van zijn positie in de Rotterdamse zakenwereld lijkt hij ooit een perfecte keus voor een vooraanstaande rol in de professionele voetballerij. Het wordt Feyenoord, waar de verzekeringsman beter kan solliciteren naar een job bij stadgenoot Sparta. Daar immers maakt men er een traditie van de vuile was binnenskamers te houden, in de statige Ridderzaal. De regelmatig overborrelende Kuip is nu bij uitstek de verkeerde plaats voor een jurist, die tot het moment van zijn aantreden als voorzitter van een voetbalclub slechts in vergaderzalen onder zijn gelijken vertoeft. Tot dan is er niks mis met mr. Carlo de Swart. Sterker, de soms barbaarse voetbalwereld kan best een stukje beschaving gebruiken. Maar het gaat fout vanaf het moment dat hij zich met zaken gaat bemoeien waar hij geen verstand van heeft. Zich laat meeslepen in de maalstroom van emoties. Gaat roepen dat de trainer nog een weekje respijt heeft. En ook na zijn aftreden nog allerlei paniekverhalen gaat rondstrooien, Zoals de afgelopen week nog dat Feyenoord allerlei spelers in de aanbieding doet om een bankroet te voorkomen. Als deze mr. Carlo de Swart wijzer was geweest, was hij nooit op de voorzittersstoel bij Feyenoord gaan zitten. Maar eenmaal op dat pluche had hij zich verstandiger moeten tonen en op bepaalde momenten zijn mond moeten houden. Maar zoals dat wel vaker gaat, de aantrekkingskracht van televisie-camera, radio- microfoon en reporters- blocnote bleek groter dan het besef dat een slot op de mond vaak beter werkt dan een Dat had De Swart kunnen hebben geleerd als er voor bestuurders in die bedrijfstak ook een cursus zou bestaan. Politici worden mediamiek geschoold door figuren als Ton Planken en Charl Schwietert. Die de cursisten tenminste duidelijk maken geen woord te veel te zeggen over zaken waar ze geen verstand van hebben. Je kunt tenslotte niet alles weten in het leven. Maar voor dat besef bovendrijft zijn de eerste bokken al geschoten. De Swart weet daar nu alles

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 19