Vliegramp verandert
ook levensfilosofie
Ivan Edu Nandlall
De Moker van Mokum nu op WW aangewezen
voetballerlei
A i SPORT
ÊcidócSouoont
ZATERDAG 4 NOVEMBER 1989 PAGINA 19
Marco Brouwers: „Officieel heb ik niets gehoord".
AMSTELVEEN Lastig.
Ik? droeg Marco Brouwers
vorige week zaterdag op
een shirt mee. De Amster
dammer met de grote
mond en de eerlijke tek
sten was terug bij Marti-
nus in Amstelveen. Bij zijn
rentree in de vaderlandse
volleybalcompetitie bleef
zijn kloffie bijna droog.
Zijn maat en Martinus-
coach Bert Goedkoop
hield hem vooral op de
bank in het met 3-1 (17-16
15-7 11-15 15-13) gewon
nen, mooie en goede duel
tegen ZVH uit Zevenhui
zen.
„Co, welcome home", stond op
het spandoek in sporthal
Bankras van Amstelveen. Uit
gespuugd door de NeVoBo, die
hem niet wilde als assistent
van de nationale ploeg; om
armd door zijn oude club,
waar hij voorlopig geen basis
plaats heeft en wel hulptrainer
is. Goedkoop: „Hij is goed.
Marco bemoeit zich overal
mee en daar ben ik blij om".
Brouwers: „Ik heb een trai
ningsachterstand. Het was af
gesproken dat ik weinig speel
tijd zou krijgen. Bovendien:
Als de ploeg zo draait, ben ik
niet nodig. Ik moet de jongens
verder helpen, of ik nou in de
basis sta of niet. Het zijn jonge
honden. Soms lopen ze zich
voorbij van enthousiasme. Bert
kan mijn hulp ten minste wél
waarderen".
Marco Brouwers, 31, Moker
van Mokum, weet velen ach
ter zich. De meerderheid van
de spelersgroep, bondscoach
Harrie Brokking en technisch
directeur Peter Murphy wil
den de na de Europese titel
strijd gestopte Brouwers als
tweede trainer. De bond en de
Kommissie eredivisie en natio
nale teams (KENT) niet.
Waarop Brouwers, inmiddels
zonder werk, naar Martinus
terug keerde en besloot, met
een handicap van 14, golfle-
raar te worden.
Afbrokkelen
Een slecht bondsbesluit, vol
gens sommigen. Goedkoop:
„Ik ben bang dat het team uit
elkaar gaat vallen. De positie
ve uitstraling van het volley
bal is aan het afbrokkelen,
wordt zonder reden afgebro
ken. Marco heeft WW moeten
aanvragen. Hij schaamt zich
dood. Het is schandalig, dat
voor hem niets geregeld is
door sponsor of bond".
Volgens de bond zou Brouwers
te dicht bij de spelers staan.
Bovendien is hij een zwager
van Brokking. „Officieel heb
ik niets gehoord", is hij ver
baasd. „Brokking heeft het me
verteld, de rest heb ik uit de
Bert Goedkoop en Marco
Brouwers waren de roergan
gers van het volleybal als top
sport in Nederland. Zij leveren
nu de felste kritiek. Niet uit
kinnesinne, maar als waar
schuwing. Ze zijn bang voor
het einde van een periode,
waarbij ze emotioneel betrok
ken waren of zijn.
„De bond heeft niet geleerd,
het ontbreekt aan structuur.
De spelers krijgen een salaris,
maar dat ontvangen sommigen
in de competitie ook", aldus
Brouwers. „In principe kun
nen ze dan net zo goed naar
Italië gaan. Er moet iets ko
men waardobr ze trots zijn in
het nationaal team te spelen;
en begeleiding voor als ze niet
meer volleyen". Goedkoop:
„Besluiten worden genomen
door mensen die nooit bij top
sport betrokken zijn geweest".
Gat geslagen
Beiden bestempelen het als ty
pisch Nederlands dat moeilijk
wordt gedaan over een assis
tent. Sterspeler Ron Zwerver
sluit zich bij het duo
„Door al dat gezeik is eei
geslagen in de ploeg", i
eerlijk. ,)Voor ons was er maar
één goede assistent: Marco. Hij
!15j
kent de groep, weet hoe de
tactiek is. Italië heeft zes hulp
trainers, Amerika wel tien.
Wij moeten nu voorlopig zon
der verder. Als een bal tijdens
de training wegspringt, moet
je hem zelf ophalen. Dat kost
twintig seconden. Kan niet,
dat betekent achteruitgang.
Blijkbaar ziet de bond de
noodzaak niet in".
Bondscoach Harrie Brokking
spreekt over de zwakke scha
kel, als het gaat om de techni
sche begeleiding. Amerika en
Italië laten tegenstanders be
studeren, stoppen al tijdens
wedstrijden informatie in de
computer, maken video-opna
mes, et cetera. Brokking: „Ik
moet tijdens de training de
ballen aanslaan, controleren
wat gebeurt aan de andere
kant van het net. Dat gaat ten
koste van de kwaliteit. Het is
belachelijk, dat ik in mijn een
tje bezig ben. Ik heb geluk dat
ik gezegend ben met een heel
goede groep, maar we werken
nog altijd in demarge. Ik
denk dat het bestuur de situa
tie niet helemaal goed heeft
ingeschat".
Rechterhanden
Volgens Brokking is één assis
tent zelfs aan de lage kant. Ze
ker voor grote toernooien,
waarvan Nederland er vol
gend jaar een heleboel af
werkt, heeft hij tenminste
twee rechterhanden nodig.
Brokking heeft deze week ge
sprekken met technisch direc
teur Murphy en bondsvoorzit
ter De Bruin. Van de laatste
wil hij wel eens argumenten
horen waarom Brouwers te
licht bevonden werd voor
Verder wil Brokking niets dan
rust rond het team. Het mag
nu niet kapot. „We kunnen
niet meer dan keihard train
Naar ons mag nooit een v
wijt komen. Of dat alleen vol
doende is het niveau vast
houden, dat is afwachten".
Via twee duels tegen Finland
moet Nederland zich eerst
plaatsen voor de B-wereldtitel
strijd in Japan. Brokking weet
niet wat gebeurt, als het team
zich aldaar niet kwalificeert
voor het A-WK in Brazilië.
„Voor de basisspelers liggen
goede aanbiedingen uit het
buitenland. Misschien dat we
in dat geval een nieuw plan
moeten opstellen".
Brouwers hoopt maar dat ein
delijk besluiten worden geno
men. „Misschien, hopelijk, zijn
ze wakker geschrokken. Mijn
ideeën hoeven niet goed te
zijn, maar soms heb ik de in
druk dat ik de enige met idee
ën ben. Als nou honderd men
sen een idee hebben, kunnen
ze er tenminste vijf uitkiezen".
Oostduitse voetballer
naar Vfb Stuttgart
STUTTGARTVfB Stuttgart heeft de negentienjarige aanval-
Ier Mario Barczyk gecontracteerd, die enkele maanden geleden
de DDR verruilde voor West-Duitsland. Barczyk, Oostduits jeug-
dinternational, streek neer in de buurt van Stuttgart en ging
3 spelen bij Hoyerswerda. Daar werd hij door Arie Haan opge-
?i merkt.
i De jeugdige Portugese aanvaller Joao Pin to heeft Boavista ver-
v ruild voor Atletico Madrid. De duur van het contract en de
ij transfersom werden niet bekend gemaakt. Pinto, één van de
r grootste talenten van het Portugese voetbal, gaat bij zijn
club spelen met zijn beroemde landgenoot Paulo Futre.
Varend naar WK
LONDEN Voetballiefheb
bers die goed in hun slappe
was zitten, kunnen volgend
jaar het wereldkampioenschap
per luxueuze vaartocht langs
de Italiaanse kust gaan volgen.
Deze week presenteerde het
cruise-bureau WCC (World
Cup Cruise 1990) in Londen
een spektaculair pakket, n
prijzen tussen de 3.000
15.000 gulden. Het comfort
boord van één van de crui
schepen wordt in combinatie
met de beste zitplaatsen bij de
wereldbekerwedstrijden aan
geboden. De voetbalfans kun
nen tussen 8 juni en 15 juli in
Monte YJarlo, Civitavecchia of
Rome opstappen.
Selectie Finland bijna ongewijzigd
HELSINKI De Finse voetbal-
coach Jukka Vakkila heeft zijn
selectie voor het kwalificatie
duel met Nederland, op 15 no
vember in Rotterdam, nauwe
lijks gewijzigd. De oefenmeester
had daar mogelijk aanleiding
voor, na de nederlaag van 6-1 te
gen de Bondsrepubliek in Dort
mund.
„Na elke nederlaag is de verlei
ding om het mes in de ploeg te
zetten groot", aldus Vakkila,
„maar ik heb me weten te be
heersen. We zijn op de goede
weg, daar ben ik van overtuigd.
Ik laat me door het verlies tegen
de Westduitsers niet van de wijs
brengen
De selectie van 18 spelers is op
slechts twee plaatsen gewijzigd.
Vuorela (HJK Helsinki) en Ala-
tensio (van het Zweedse IK Bra-
ge) zijn nieuw. Nederland heeft
aan één punt voldoende om zich
te kwalificeren voor de eindron
de in Italië. Vakkila is ervan
overtuigd dat Oranje zal slagen.
„Ik kan me eerlijk gezegd niet
voorstellen dat wij winnen".
De selectie bestaat uit de volgen
de spelers: Laukkanen, Huttu-
nen, Holmgren, Heikkinen, Eu-
ropaeus, Kanerva, Petaja, Tark-
kio, Tauriainen, Tornvall, Ukko-
nen, Myyry, Lius, Paatelainen,
Lipponen, Vuorella, Ikalainen,
Alatensio.
Nigeria krijgt
achttien
profclubs
LAGOS Achttien clubs
in Nigeria, waar de Neder
landse trainer Clemens
Westerhof als bondscoach
fungeert, hebben zich be
reid verklaard toe te treden
tot de wereld van het be
taalde voetbal. Op initiatief
van de minister van sport
zaken Graham-Douglas is
een comité bezig met een
onderzoek naar de haal
baarheid van het professio
nalisme. Het is de bedoeling
dat het volgende seizoen be
taald voetbal in Nigeria
FOTO: Dijkstra wordt ingevoerd.
>et J/
BARGER-OOSTERVELD
G Een enkele maal wil 'n
in vliegmachine wel eens
6 eerder vaste grond onder
de wielen pakken dan
t was voorzien. De gevolgen
zijn doorgaans desastreus.
Zoals op 7 juni in de buurt van
het Surinaamse vliegveld Zan-
TI derije. De Anthony Nesty, een
belegen DC 8 van de Suri-
naamse Luchtvaartmaatschap-
pij raakte fiks het spoor bij-
ster,-negeerde het gezag van
i zijn bejaarde bestuurder en
i zocht op eigen initiatief een
Tlandingsplaats. Nabij de Cola-
kreek, een gewild ontspan-
ningsoord. Een volledig mis-
lukte manoeuvre, 't Recreatie-
ï;|:;j park veranderde op slag in
:j een bloedbad en de restanten
van de lamgeslagen zilveren
vogel werden een afgetekend
decor voor een onthutsende
i horrorfilm. Het merendeel
T van de bijna tweehonderd pas-
i sagiers hing ontzield in de vei-
ligheidsgordels en bloed kleur-
Tj de de brokstukken rood. Felle
j branden bleven achteloos de
baas over een neergutsende
moessonregen. En onder helse
pijnen wachtte een handjevol
i overlevenden op toesnellende
hulpverleners. Slechts veer-
H tien inzittenden brachten het
er levend af; waarvan nader
hand alsnog de helft overleed.
Edu Nandlall is één der weini-
gen, die de ramp kan navertel-
96 len. Met z'n teamgenoten van
het Kleurrijk Elftal zou hij in
het moederland enkele wed
strijden spelen en tot 'n paar
kilometer van Paramaribo
leek niets een vreugdevol
t weekje in de weg te staan. Het
noodlot besliste alsnog anders.
De Cola-kreek wierp zich op
als een genadeloze scherprech
ter en naast Edu bleven alleen
Sigi Lens en Radjin de Haan
Vijf maanden na de ramp gaat
t het met Nandlall „heel goed".
We treffen mekaar in een op
trek boven de Boogie Bar in
Barger-Oosterveld. Z'n thuis,
I toen hij als betaald voetballer
Fj bij Emmen optrad. De contac
ten met uitbater Willem Lub
bers bleven bestaan - ook toen
Vitesse Nandlalls werkgever
werd - en straks gaat Edu een
nieuw etablissement van Lub
bers officiëel openen. „Hij wil
de met alle geweld, dat ik het
ga doen. Niet de één of andere
burgemeester. Ik zei nog: dat
r, kan ik helemaal niet, maar dat
veegde hij van de tafel. Ach,
ik vind het best leuk. Je bent
even weer onder andere men
sen. En ik heb hier erg veel
vrienden. Ik heb van hen
enorm veel steun gehad".
Loopstok
't Verplaatsen gaat uitsluitend
met nadrukkelijke steun van
een loopstok. En dat is nog een
stevige meevaller. De oud
voetballer hield een dwars
laesie aan de crash over en
dan is doorgaans de rolstoel
het blijvend voorland. „Ik heb
een heel lage dwars-laesie,"
licht Nandlall toe. „De artsen
hebben alle hoop, dat ik ooit
weer normaal kan lopen. Bij
een hoge laesie ben je gelijk
verlamd. Een aantal zenuwen
zit klem, daardoor heb ik aan
de achterkant geen enkel ge
voel. Pas over een paar jaar is
er enig zicht op, in hoeverre ik
genees. Volgens de doktoren
komt het gevoel niet weer te
rug, maar 't lopen zal wel luk
ken. Binnenkort word ik op
nieuw geopereerd. Er zit mo
menteel een compleet systeem
in mijn rug. Dat gaat er weer
uit. Een geheel nieuwe ont
wikkeling bij de behandeling
van dwars-laesies; zes weken
voor het ongeluk uitgevonden
in het ziekenhuis van Nijme
gen. De H-techniek. Na de
eerste ingreep werd me ver
teld, dat de operatie een succes
was. En dat ik weer zou kun
nen lopen".
De teloorgang van de Anthony
Nesty veranderde Nandlalls
levens-filosofie. Niet zo'n beet
je! „Voordien liep ik op een
dwaalspoor. Ik miste de juiste
richting; op weg naar het doel.
Ik was een jonge hond en
dacht niet aan mijn toekomst.
Op mijn leeftijd behoor je een
doel te hebben. Ik leefde niet
doelgericht. Het ongeluk heeft
me totaal veranderd. Je moet
op deze wereld gewoon goed
doen, wat je ook goed kunt
doen".
Een wonder
Hij noemt het een wonder, dat
IJzeren Hein hem bij de Cola-
kreek links liet liggen. Ver
ontschuldigend - alsof hij een
misplaatste list gebruikte om
te overleven - zegt hij: „Al de
andere jongens zijn veronge
lukt en ik ben gered. Dan voel
je je zo terneergeslagen. Het
moest zo wezen. Ik heb geluk
gehad, maar ik vraag me af
waarom? Waarom mijn vrien
den niet? Was ik een goed
mens en zij slecht? Waarom is
het zo gegaan? Dat is niet te
verklaren. God heeft natuur
lijk geen schifting gemaakt.
Hij wilde ook de dood van de
andere jongens niet. Dat zou"
niet eerlijk zijn. Het moest mi-
schien gebeuren".
Het moest misschien gebeuren.
Daarom komt er ook'geen on
vertogen toespeling op moge
lijke mankementen aan de be
wuste DC 8 van de SLM.
„Achteraf hoor je, dat het toe
stel onbetrouwbaar was. En
dat de piloten niet deugden.
Maar ik vind het al geweldig,
dat mijn land een eigen toestel
heeft. Ongelukken komen bij
alle luchtvaartmaatschappijen
voor. Ik heb wel gehoord, dat
Lens en De Haan de SLM ver
oordelen. Kwaad worden als
ze ervan horen. Ook talloze
andere Surinamers. Daar doe
ik niet aan mee. Ik heb geen
notie, wat de oorzaak van het
ongeluk is geweest. En of de
piloten onbekwaam waren. Al
die mensen zijn overleden.
Wat heeft het dan nog voor
zin, moeilijk te gaan doen. Tot
het ongeluk hadden we een
voorspoedige vlucht. Ik zat bij
een raam en onder mij zag ik
het vliegveld al. Ik dacht: nog
even en we zijn geland. Op dat
moment ben ik in slaap geval
len. Heel merkwaardig. Ik
slaap nooit in een vliegtuig.
Van het neerstorten heb ik
niets gemerkt. Ik kwam pas
tot bewustzijn toen de machine
volledig geruïneerd op de
grond lag. Op z'n rug. Boven
mij hingen al die andere jon
gens; het bloed stroomde uit
hun gezichten en het regende
pijpestelen. Een tropische re
gen. Heel gek. Ik geloofde 't
niet; dacht: dit is een droom.
Zo meteen is het over. Direct
ontwaak ik en is de nachtmer
rie voorbij. Maar het was wel
waar. Misschien was het zo be
doeld; dat ik in slaap viel. An
ders kan ik het niet verklaren.
Er werd aan mijn enkel ge
trokken en ik voelde een hevi
ge pijn. Ik dacht: wat krijgen
we nou. Met mijn andere voet
ben ik gaan schoppen. Het was
een hulpverlener. In het Suri
naams hoorde ik hem schreeu
wen: trek hem eruit, het toe
stel vliegt direct weer in
brand. Daarna weet ik niets
meer. Later hoorde ik, dat ik
in het ziekenhuis heel goed bij
kennis was; zelfs op de televi
sie ben geweest. Ik kan me er
niets van herinneren. Pas in
Nederland kwam het geheu
gen terug. Ik kende m'n eigen
broer niet meer en m'n vrien
din ook niet. Mijn leven is
enorm veranderd. Vandaag
leef je en morgen kun je dood
Steunpilaar
Bij het kleurrijk Elftal was
Nandlall een steunpilaar. Sa
men met Lloyd Doesburg van
bood zijn verontschuldigingen
aan. Zei: Edu het spijt me heel
erg. Hij verkeerde in de ver
onderstelling, dat Vitesse een
speciale commissie heeft, die
zich met zulke zaken bezig
houdt. De spelers van Vitesse
hebben wel direct gereageerd.
Ze zijn bij me in het zieken
huis geweest; met een trai
ningspak, kleding en een
walkman. Bovendien stortten
ze een bedrag van vijftienhon
derd gulden op de rekening
van de nabestaanden. Na Son-
ja hoorde ik, dat Aalbers gelijk
vijfduizend gulden had gebo
den voor een bal. Ook ten bate
van de nabestaanden. Hij wil
de zeker zijn fout goed ma-
Santos
Negen jaar terug kwam Edu
Nandlall als achttienjarige
knaap naar Nederland. „Ik
speelde in het Surinaams
jeugd-elftal en bij Santos, een
amateurclub in de hoogste di
visie. Mijn broer, die hier al
woonde, kwam naar Suriname
en zei: misschien kun je in Ne
derland wel betaald voetballer
worden. Ik waagde de gok. Ik
ben hier naar school gegaan en
volgde een opleiding voor
electro-monteur. FC Utrecht
ontdekte mij bij het straatvoet
bal. Ik kreeg gelijk een con
tract. Vier jaar heb ik bij
Utrecht gespeeld. Toen kwam
Theo Verlangen. Emmen ging
betaald voetbal spelen. Ver
langen had veel interesse in
mij. Zo belandde ik bij Em-
In een overgang naar Vitesse
zag Nandlall een opstap naar
hogere regionen. „Ik koos
voor Vitesse, omdat ik het
hoogste wilde. Je doel is toch
altijd, zo hoog mogelijk te
voetballen. Zowel sportief als
financiëel was Vitesse aan
trekkelijker. Maar op het
menselijk vlak was het bij Em
men plezieriger".
Vitesse bracht niet de ver
wachte opmars naar de top. De
herenclub uit de Gelderse pro
vincie-hoofdstad ontdeed zich
van Nandlall zoals in een
voorbije tijdperk met kolonia
len werd omgegaan. Er was
een televisie-uitzending voor
nodig om de clubleiding op de
ongelukkige voetballer attent
te maken. „Nu kunnen ze me
plotseling wel vinden. Zeggen
ze: Edu, als er problemen zijn,
neem dan contact met ons op.
Maar ik heb geen zin om me
neer Aalbers te bellen. Het
lijkt op bedelen. Dat wil ik
niet. Ze willen me nu ook hel
pen met het vinden van werk.
Toen ik gezond was en alle pa
pieren had, konden ze het niet
eens. Ik werkte bij de Post
bank; als electro-monteur.
Maar daar had ik zelf voor ge
zorgd. Nu hoor ik: wellicht
kunnen we iets voor je versie
ren. Weet je waarom? Omdat
ze dan misschien wat van die
honderdduizend gulden af
kunnen krijgen. Zo slim zijn
ze wel. Ze proberen van alles".
De tegenslagen kregen Edu er
niet onder. Z'n diepbruine
ogen schitteren als hij z'n laat
ste boodschap ventileert: „Ik
heb me heel goed leren aan
passen. Me opengesteld. Het is
een kwestie van geven en ne
men. En als het me tegenzit ga
ik er extra tegenaan om te be
wijzen dat ik een goed mens
ben!"
JAN J. RITZEMA
een jaar ga ik over naar de
WAO. Ontvang ik nog weer
minder. Opnieuw een stap te
rug. Erg vervelend; in Neder
land heb je nu eenmaal een
beetje geld nodig om te kun
nen leven. Bovendien ligt er
een claim bij de SLM. Doch de
VVCS wacht even wat er ver
der gaat gebeuren Het kan
zijn dat een schadeloosstelling
via Amerika loopt. Een andere
mogelijkheid is, dat de SLM
een maximum-bedrag uit gaat
keren. Daarbij zou het gaan
om honderdvijftigduizend dol
lar per passagier. Veel Surina
mers willen het evenwel over
Amerika laten lopen. Dan ont
vangen ze ook een uitkering
voor hun familieleden. Maar
de VVCS zegt: gaat het via
Amerika, kan het gemakkelijk
drie jaar duren. Geld interes
seert me momenteel niet. Het
is natuurlijk mooi meegeno
men; wanneer ik straks in de
maatschappij terugkom. Dan
heb ik het nodig. Ik wil wel
proberen, opnieuw een plaats
te veroveren in het arbeids
proces, maar met dit lichaam
zal dat niet zo gemakkelijk
gaan. Volgens de VVCS win ik
het proces tegen Vitesse. Al
nemen ze ook tien advocaten.
Vitesse is fout geweest. De
club had me moeten verzeke-
De problemen met de Arn
hemse voetbalclub zijn een
zwarte bladzijde in het boek
van Edu Nandlall. „Ik heb me
altijd positief opgesteld. Altijd.
Maar de verhoudingen waren
vertroebeld. Na het ongeluk
heb ik niets van ze gehoord.
Pas nadat ik bij Sonja in de
uitzending zou komen, belde
voorzitter Aalbers me op. Hij
Edu Nandlall:
„Bij Vitesse
hadden ze me
niet verzekerd.
Dat kan de
club een ton
kosten".
FOTO: SP
Ajax. „We waren altijd de ba
sis. Ik was hartstikke blij, dat
we met het Kleurrijk Elftal
naar Suriname gingen. Kon ik
eindelijk weer eens spelen. Bij
Vitesse was ik al een half jaar
niet meer aan de bak geweest.
De clubleiding wilde van mij
af en probeerde me afgekeurd
te krijgen. Waarschijnlijk om
de verzekeringsgelden. Ik wei
gerde mee te werken. Ik had
een knie-blessure, maar dok
ter Hermans in Hilversum
keurde mij goed voor het be
taald voetbal. Daarmee ben ik
naar Vitesse gegaan en met de
toestemming van het GAK. De
club wilde echter nergens van
weten. Er kwam een proces en
dat won ik. Maar ik werd niet
meer opgesteld. Daarom was
ik zo gelukkig, dat we met het
Kleurrijk Elftal naar Surina
me gingen. Ik kreeg van Vi
tesse - zwart op wit - permissie
dat ik mee mocht. Naderhand
bleek, dat de clubleiding mij
niet verzekerd had. Iedere be
taald voetballer dient verze
kerd te zijn. Ik kwam niet
voor op de lijst. Vitesse dacht
natuurlijk: zijn contract loopt
af op 30 juni, we maken geen
extra kosten meer. Zë hielden
geen rekening met een moge
lijk ongeluk. Dat breekt ze nu
zuur op".
Honderdduizend
„De Vereniging van Contract
spelers - de VVCS - claimt",
gaat Nandlall verder, „voor
mij bij Vitesse een bedrag van
honderdduizend gulden. Dat is
het bedrag waarvoor een be
taald voetballer verzekerd
moet zijn. Het is nu een juri
disch gevecht. Momenteel loop
ik in de ziektewet, maar over
door Frank Werkman
De Swart
Voor vrijwel elke job op deze,
ook letterlijk regelmatig
verscheurde aardkloot bestaat
wel een opleiding of op zijn
minst een omscholingscursus.
Ook de simpele ziel. die ooit
aan de lopende band in een
autofabriek een schroefje moet
vastdraaien, dient eens te
worden uitgelegd welke kant
hij op moet draaien. Niet
iedereen kan tenslotte zo slim
zijn te ontdekken dat het
stevig langs elkaar wrijven
van twee stokjes op den duur
een stevig vuur veroorzaakt.
De man of vrouw, die dat ooit
heeft uitgevonden leert het
vervolgens aan zijn of haar
kinderen en de eerste
opleiding is ontstaan.
Sinds die tijd van berevel en
apehuid is er het nodige
veranderd. Het geven van
onderricht wordt een
professionele aangelegenheid:
mensen leren hoe ze anderen
wat moeten leren en krijgen
daar vervolgens voor betaald.
Dat gaat lang goed, tot
afslanken en ombuigen andere
benamingen werden voor
domweg bezuinigen. Eeuwige
studenten raken uit de gratie
en voor een middelbare
scholier van zestien jaar moet
duizend piek per jaar extra
worden opgehoest. Leren is
duur geworden, maar
hardleers waren, zijn en
blijven sommigen in dit
ondermaanse tranendal:
bestuursleden van een
sportorganisa tie.
Dat zijn nogal eens figuren,
die ooit voor iets hebben
gestudeerd en vanaf het
moment dat die opleiding is
beëindigd menen de wijsheid
volledig in pacht te hebben.
Hun eigen branche kent voor
hen geen geheimen en ontstaat
er al eens een lichte lacune,
dan is een applicatiecursusje
voldoende om hen bij te
spijkeren. Oogkleppen en een
bord voor de kop zorgen dan
voor de rest. Uitgaande van de
bereikte maatschappelijke
status menen ze dat ze ook
elders geen buil kunnen
vallen.
Mooiste recente voorbeeld van
deze categorie
hemelbestormers en
luchtfietsers is mr. Carlo de
Swart. Fysiek is hij al van een
imposant formaat, hij steekt
letterlijk met kop en schouders
boven mensen van gemiddelde
lengte uit. Zijn spraak is
beschaafd, zijn woordkeus
zorgvuldig. Op grond van zijn
positie in de Rotterdamse
zakenwereld lijkt hij ooit een
perfecte keus voor een
vooraanstaande rol in de
professionele voetballerij.
Het wordt Feyenoord, waar de
verzekeringsman beter kan
solliciteren naar een job bij
stadgenoot Sparta. Daar
immers maakt men er een
traditie van de vuile was
binnenskamers te houden, in
de statige Ridderzaal. De
regelmatig overborrelende
Kuip is nu bij uitstek de
verkeerde plaats voor een
jurist, die tot het moment van
zijn aantreden als voorzitter
van een voetbalclub slechts in
vergaderzalen onder zijn
gelijken vertoeft.
Tot dan is er niks mis met mr.
Carlo de Swart. Sterker, de
soms barbaarse voetbalwereld
kan best een stukje beschaving
gebruiken. Maar het gaat fout
vanaf het moment dat hij zich
met zaken gaat bemoeien waar
hij geen verstand van heeft.
Zich laat meeslepen in de
maalstroom van emoties. Gaat
roepen dat de trainer nog een
weekje respijt heeft. En ook na
zijn aftreden nog allerlei
paniekverhalen gaat
rondstrooien, Zoals de
afgelopen week nog dat
Feyenoord allerlei spelers in
de aanbieding doet om een
bankroet te voorkomen.
Als deze mr. Carlo de Swart
wijzer was geweest, was hij
nooit op de voorzittersstoel bij
Feyenoord gaan zitten. Maar
eenmaal op dat pluche had hij
zich verstandiger moeten
tonen en op bepaalde
momenten zijn mond moeten
houden. Maar zoals dat wel
vaker gaat, de
aantrekkingskracht van
televisie-camera, radio-
microfoon en reporters-
blocnote bleek groter dan het
besef dat een slot op de mond
vaak beter werkt dan een
Dat had De Swart kunnen
hebben geleerd als er voor
bestuurders in die bedrijfstak
ook een cursus zou bestaan.
Politici worden mediamiek
geschoold door figuren als Ton
Planken en Charl Schwietert.
Die de cursisten tenminste
duidelijk maken geen woord
te veel te zeggen over zaken
waar ze geen verstand van
hebben. Je kunt tenslotte niet
alles weten in het leven. Maar
voor dat besef bovendrijft zijn
de eerste bokken al geschoten.
De Swart weet daar nu alles