Verkiezing özal in verbitterde sfeer
zing özal in verbitterde sfeer
Haast leidde
tot dood van
Russische
ruimtevaarder
Duitse hereniging bijna onvermijdelijk
Sovjet-partijkrant Pravda zal nooit een 'gewoon9 worden
NIEUWE PRESIDENT TURKIJE GENIET WEINIG STEUN ONDER VOLK
DENT TURKIJE GENIET WEINIG STEUN ONDER VOLK
BUITENLAND
CeidócSouocuit
WOENSDAG 1 NOVEMBER 1989 PAGINA 6
SOJOEZ-1 ONVOLDOENDE GETEST
MOSKOU Ivan Frolov, de nieuwe
hoofdredacteur van de Sovjet-partijkrant
Pravda, heeft een persconferentie voor
westerse journalisten gegeven waarin hij
zich op kritische wijze liet ondervragen
over zijn plannen met het vlaggeschip
van de Sovjet-media.
Michail Gorbatsjov benoemde zijn vertrouwe
ling en adviseur Frolov vorige week tot hoofd
redacteur, nadat hij de conservatief Viktor Afa-
nasjev van zijn functie had ontheven. De 60-ja-
rige Frolov redigeerde in de tijd van Brezjnev
een filosofisch tijdschrift, waar hervormingsi
deeën in besproken werden.
De hoofdredacteur, die ook lid is van het cen
traal comité van de communistische partij, ver
klaarde dat de daling van het aantal lezers niet
te wijten was aan de inhoud van het blad, maar
aan de toewijding van de partijleden.
Van alle Sovjet-bladen is de Pravda altijd een
van de saaiste en droogste geweest, vooral om
dat de krant bijna uitsluitend aandacht besteedt
aan partijzaken. Bovendien is het taalgebruik
in de krant van een zodanig niveau, dat aan
dachtig lezen noodzakelijk is.
Door de grotere openheid in de Sovjetunie heb
ben een aantal bladen, waaronder het vooruit
strevende „Argoementi i Fakti", de oplage van
de Pravda ver overtroffen. Bovendien is on
langs de kunstmatige verhoging van het aantal
abonnees door gekoppelde abonnementen afge
schaft. Voordien moest iemand die een abonne
ment op bijvoorbeeld een filmtijdschrift of de
gewilde Literatoernaja Gazeta wilde hebben,
ook een abonnement op de Pravda nemen.
Vorige maand hebben zegslieden onthuld dat
zich voor volgend jaar slechts tussen de drie en
de vier miljoen nieuwe lezers bij de Pravda
hebben aangemeld. Alhoewel Frolov antwoord
de op de meeste vragen, gaf hij slechts indirect
antwoord op vragen over oplage-cijfers. „Daar
hebben wij geen exacte informatie over, vroe
ger beliep de oplage 10.700.000 exemplaren", zei
hij.
De hoofdredacteur verklaarde dat hij de krant
niet wilde omvormen tot een „onserieuze lichte
krant" die alleen achter het nieuws aanrent en
ongecontroleerde feiten publiceert. „Wij zullen
de oplage niet „ten koste van alles" verhogen,
zei Frolov.
De krant zal gewijd blijven aan partijpolitiek
en partijzaken. Frolov zei dat in het vervolg
ook politburo-leden geinterviewd zullen wor
den. Hij verklaarde dat de partijleiders hadden
besloten dat de berichtgeving over het politbu-
ro en centraal comité uitgebreid moest worden.
Volgens Frolov is een dergelijke beslissing „al
leen voorbehouden aan de partij", die daarmee
duidelijk maakte dat de Pravda geen krant zal
worden die zich tot taak stelt de overheid te
controleren, zoals in het Westen gewoon is.
Op de vraag waarom de Pravda en andere Sov
jet-kranten geen verslag hebben gepubliceerd
van de bijeenkomst van journalisten en partij
leider Gorbatsjov eerder deze maand, gaf Fro
lov een ontwijkend antwoord. Tijdens die bij
eenkomst heeft dé partijleider een aantal redac
teuren de mantel uitgeveegd wegens „excessen
en ideologische afwijkingen", omdat zij teveel
kritiek op Gorbatsjov zouden hebben.
ae nieuwe
-partijkrant
rentie voor
waarin hij
ndervragen
vlaggeschip
n vertrouwe-
;ek tot hoofd-
•f Viktor Afa
ren. De 60-ja-
van Brezjnev
ïervormingsi-
van het cen-
tie partij, ver
klaarde dat de daling van het aantal lezers niet
te wijten was aan de inhoud van het blad, maar
aan de toewijding van de partijleden.
Van alle Sovjet-bladen is de Pravda altijd een
van de saaiste en droogste geweest, vooral om
dat de krant bijna uitsluitend aandacht besteedt
aan partijzaken. Bovendien is het taalgebruik
in de krant van een zodanig niveau, dat aan
dachtig lezen noodzakelijk is.
Door de grotere openheid in de Sovjetunie heb
ben een aantal bladen, waaronder het vooruit
strevende „Argoementi i Fakti", de oplage van
de Pravda ver overtroffen. Bovendien is on
langs de kunstmatige verhoging van het aantal
abonnees door gekoppelde abonnementen afge
schaft. Voordien moest iemand die een abonne
ment op bijvoorbeeld een filmtijdschrift of de
gewilde Literatoernaja Gazeta wilde hebben,
ook een abonnement op de Pravda nemen.
Vorige maand hebben zegslieden onthuld dat
zich voor volgend jaar slechts tussen de drie en
de vier miljoen nieuwe lezers bij de Pravda
hebben aangemeld. Alhoewel Frolov antwoord
de op de meeste vragen, gaf hij slechts indirect
antwoord op vragen over oplage-cijfers. „Daar
hebben wij geen exacte informatie over, vroe
ger beliep de oplage 10.700.000 exemplaren", zei
hij.
De hoofdredacteur verklaarde dat hij de krant
niet wilde omvormen tot een „onserieuze lichte
krant" die alleen achter het nieuws aanrent en
ongecontroleerde feiten publiceert. „Wij zullen
de oplage niet „ten koste van alles" verhogen,
zei Frolov.
De krant zal gewijd blijven aan partijpolitiek
en partijzaken. Frolov zei dat in het vervolg
ook politburo-leden geinterviewd zullen wor
den. Hij verklaarde dat de partijleiders hadden
besloten dat de berichtgeving over het politbu-
ro en centraal comité uitgebreid moest worden.
Volgens Frolov is een dergelijke beslissing „al
leen voorbehouden aan de partij", die daarmee
duidelijk maakte dat de Pravda geen krant zal
worden die zich tot taak stelt de overheid te
controleren, zoals in het Westen gewoon is.
Op de vraag waarom de Pravda en andere Sov
jet-kranten geen verslag hebben gepubliceerd
van de bijeenkomst van journalisten en partij
leider Gorbatsjov eerder deze maand, gaf Fro
lov een ontwijkend antwoord. Tijdens die bij
eenkomst heeft dé partijleider een aantal redac
teuren de mantel uitgeveegd wegens „excessen
en ideologische afwijkingen", omdat zij teveel
kritiek op Gorbatsjov zouden hebben.
Özal zwaait na zijn verkiezing tot president naar zijn aanhangers.
ANKARA De verkie
zing van Turgut Özal tot
president van Turkije
heeft zich gisteren in een
sfeer van verbittering vol
trokken. Alle oppositiele
den lieten uit protest te
gen de kandidaatstelling
van Özal verstek gaan bij
de stemming in het parle
ment.
De vertrekkende president
Kenan Evren, wiens zevenja
rige ambtstermijn op 9 novem
ber afloopt, riep de afgelopen
weken meerdere malen op tot
eensgezindheid. Maar verte
genwoordigers van de voor
naamste oppositiepartijen, de
Sociaaldemocratische Populis
tische Partij (SHP) en de cen
trum-rechtse Partij van het
Rechte Pad_(DYP), lieten
steeds weten Özal niet als een
volwaardige kandidaat te zien.
Volgens recente opiniepeilin
gen zou Özal op het ogenblik
nog maar de steun genieten
van vijftien procent van de
Turkse kiezers. Dat de 62-jari-
ge premier' gisteren toch tot
president werd gekozen dankt
hij aan de comfortabele meer
derheid die zijn Moederland
partij in het parlement heeft:
285 van de 450 zetels.
Vorige week, bij de eerste
twee stemmingen, kwam Özal
nog steun tekort omdat een
tweederde meerderheid was
vereist. In de derde ronde was
slechts een meerderheid met
één stem voldoende. Özal
kreeg 263 stemmen.
DYP-leider Suleyman Demi-
rel noemde de stemming giste
ren „ongeldig" en zei dat de
leden van de Moederlandpartij
de grondwet schenden met de
verkiezing van een „politiek
bankroete Özal".
„Özal bereidt zich voor om de
zetel van de stichter van de re
publiek, Kemal Ataturk, te be
zetten. Maar als Ataturk nog
in leven was, zou hij hem heb
ben weggejaagd", zei Demirel
tegen journalisten.
Burgerpresident
Turgut Özal is de achtste pre
sident van Turkije sinds de
stichting van de republiek in
1923 en is de tweede burger-
president. Het eerste niet-mili-
taire staatshoofd was Celal
Bayar die in 1950 zijn ambt
aanvaardde en in 1960 door
militairen werd afgezet.
Opponenten vrezen dat Özal
het presidentschap ambieert
om op die manier zelf macht
te kunnen blijven uitoefenen.
De leider van de Moederland
partij heeft er geen twijfel
over laten bestaan dat hij on
danks de gebruikelijke neutra
liteit van het presidentsambt
zijn functie zal gebruiken om
in zijn partij en de regering te
blijven meepraten. Volgens de
grondwet van Turkije worden
de banden van het nieuwe
staatshoofd met zijn partij en
regeringsfuncties bij zijn ver
kiezing autonmatisch verbro-
Plaatsvervangend eerste-mi-
nister Ali Bozer wordt naar
verwachting voorlopig pre
mier totdat Özal een opvolger
aanwijst. Orhan Demirtas, de
plaatsvervangend partijvoor
zitter van de Moederlandpartij,
zal Özals functie als partijlei
der overnemen tot een buiten
gewoon partijcongres midden
volgende maand een nieuwe
voorzitter aanwijst.
Özal wil dat Turkije zich naar
westerse modellen moderni
seert. In de zes jaar van zijn
premierschap heeft hij zich
een energiek aanhanger van
een vrije economie betoond en
het lidmaatschap van de Euro
pese Gemeenschap aange
vraagd.
Maandag riep hij zijn partijge
noten op het vrije onderne
merschap' en de vrijheid van
denken, geweten en gods
dienst in ere te houden. Op al
deze terreinen, waar de nieu
we president zich een warm
pleitbezorger van betoont, is
volgens zijn tegenstanders veel
aan te merken.
Opponenten van de kersverse
president verwijten hem zijn
autocratische wijze van bestu
ren. Zij hebben hem ook ervan
beschuldigd een nieuwe „sul
tan" in het presidentiële paleis
Cankaya in Ankara te willen
worden.
Banden
De nieuwe president is de
zoon van een bankemployé en
een onderwijzeres. Hij werd op
13 oktober 1927 geboren in
Malatya in het oosten van
Turkije. Zijn familie zou, naar
verluidt, banden onderhouden
met de verboden sunnitische
Nakshibendi broederschap.
Aan het eind van de jaren
1970 heeft Özal tevergeefs ge
probeerd om als kandidaat
voor een islamitische funda
mentalistische partij in het
parlement gekozen te worden.
De president heeft verscheide
ne keren een pelgrimage naar
Mekka gemaakt. Maar tegen
woordig is hij een vurig aan
hanger van het seculiere
Turkse staatsbestel.
Na de staatsgreep van de mili
tairen in 1980 werd Özal tot
vice-premier benoemd. Twee
jaar later richtte hij de rechts-
liberale Moederlandpartij op.
Na de overwinning van zijn
partij in 1983 bij de eerste ver
kiezingen na de coup volgde
zijn benoeming tot eerste mi
nister. Deze functie kon hij be
houden na de verkiezingen
van 1987 die hem een comfor
tabele meerderheid in het par
lement opleverden. Dit voor
jaar leed de Moederlandpartij
een grote nederlaag bij de ge
meenteraadsverkiezingen. De
partij eindigde daarbij met 21
procent van de stemmen zelfs
achter twee oppositiepartijen.
Maar voor Özal was dat echter
geen aanleiding nieuwe alge
mene verkiezingen uit te
schrijven.
De verkiezingsnederlaag
weerspiegelt de onvrede in het
land over vermeende corrup
tie in regeringskringen en de
economische situatie. De eco
nomische groei van het begin
van de regering-Özal is tot
stilstand gekomen. Türkije
kampt momenteel met een in
flatie van 73 procent per jaar.
Volgens de oppositionele pers
zijn de kosten van levenson
derhoud vertienvoudigd. Ook
de „sociale hervorming" waar
mee de sporen van de jaren
van het militaire bewind
(1980-83) uitgewist hadden
moeten worden, is weinig te
recht gekomen.
Legalisering
Özal heeft in zijn streven Tur
kije een beter aanzien in het
Westen te geven geprobeerd
de mensenrechtensituatie te
verbeteren door op een moge
lijke legalisering van de com
munistische partijen te zinspe
len. Maar onlangs heeft Am
nesty Internatonal Turkije nog
ervan beschuldigd dit jaar 500
gevangenen te hebben gemar
teld.
De zes jaren als premier zijn
Özal niet in de koude kleren
gaan zitten. In de publieke
opinie is hij veranderd van
een politicus met gevoel voor
humor en zelfspot tot een au
toritaire figuur. Voor Özal zijn
berichten in de pers over de
politieke invloed van zijn fa
milie en zijn privézaken nu
steeds aanleiding gerechtelijke
procedures te beginnen en im
mense schadevergoedingen te
Als staatshoofd zal Özal ande
re prioriteiten moeten stellen,
zo zeggen waarnemers. Naar
hun mening moet hij vooral
zijn aanzien veranderen om
voor de Turken de welwillen
de vaderfiguur van het land te
worden.
MOSKOU Sovjet-kos
monaut Vladimir Koma-
rov werd op 23 april 1967
in een baan om de aarde
geschoten aan boord van
een nieuw type ruimte
voertuig, de Sojoez, dat
onvoldoende was uitge
probeerd. Het toestel ver
toonde nog zoveel tekort
komingen, dat het nauwe
lijks een wonder was dat
hij de dood vond toen zijn
toestel neerstortte na het
falen van de parachute.
Dit heeft de Russische
journalist Jaroslav Golo-
vanov onthuld.
De ramp met de Sojoez-1 was
de eerste waarbij een kosmo
naut tijdens de vlucht werd
gedood. Een tweede dodelijke
ongeluk vond plaats met So
joez-11 in juni 1971. Tijdens de
terugkeer naar de aarde ont
snapte alle lucht uit het ruim
teschip, waardoor de driekop
pige bemanning om het leven
kwam. In januari 1967 kwa
men drie Amerikaanse astro
nauten tijdens een test van
hun Apollo-ruimteschip om
het leven en in januari 1986
explodeerde het Amerikaanse
ruimteveer Challenger, waar
bij alle zeven inzittenden de
dood vonden.
Terwijl van de meeste onge
lukken betrekkelijk snel de
bijzonderheden werden ont
huld, heeft het ruim 22 jaar
geduurd voordat er eindelijk
opening van zaken is'gegeven
over de oorzaken van Koma-
rovs dood. Al die tijd hebben
de Sovjets getracht de indruk
te wekken dat het dra'ma-Ko-
marov alleen maar een „be
treurenswaardig incident"
was. Nu geven ze echter toe
dat de vlucht nooit had mogen
plaatsvinden, althans niet op
dat moment.
Niet ondertekend
„Er was sprake van onverant
woorde haast", zegt ruimte
vaartjournalist Golovanov in
de Komsomolskaja Pravda. De
chef van het ontwerp- en con
structiebureau had geweigerd
het op de Sojoez-missie betrek
king hebbende vluchtdocu-
ment te .ondertekenen. Maar
de mannen die het kennelijk
voor het zeggen hadden en
dat waren beslist niet de ont
werpers en bouwers gaven
opdracht de lancering toch
door te zetten, met alle ramp
zalige gevolgen vandien.
Toen Komarov op 23 april
1967 aan boord van de Sojoez-1
van start ging, was dat voor
veel meer dan alleen een test
vlucht. Het was namelijk de
bedoeling dat een dag later
nog een tweede Sojoez zou
worden gelanceerd. Hoog bo
ven de aarde zouden beide
voertuigen aan elkaar worden
gekoppeld, waarna twee kos
monauten zouden overstappen
en met de Sojoez-1 naar de
aarde terugkeren. Het zou niet
alleen een spectaculaire stunt
De in 1967 met de Sojoez-1
verongelukte kosmonaut Ko
marov.
FOTO: PERS UNIE
zijn, maar ook een test van
procedures die een rol zouden
moeten spelen bij een Russi
sche expeditie naar de maan.
Volgens de Russische ruimte
vaartjournalist Golovanov
werd enkele uren na het begin
van Komarovs ruimtevlucht
de lancering van Sojoez-2 af
gelast, omdat toen al duidelijk
was dat het niet goed ging met
Sojoez-1. De situatie was welis
waar gecompliceerd, maar
normaal gesproken had de te
rugkeer toch zonder dramati
sche ontwikkelingen kunnen
verlopen.
Parachute
Toen de kegelvormige terug-
keercabine van de Sojoez-1 de
ergste beproevingen in de
dampkring al achter de rug
had, openbaarde zich echter
het grootste euvel: de rood-wit
gestreepte parachute, die de
valsnelheid had moeten redu
ceren, ontplooide zich niet
goed en het toestel sloeg met
een snelheid van zo'n 650 kilo
meter per uur te pletter. Dat
gebeurde bij Orenburg, tegen
de oostelijke uitlopers van de
Oeral, waar naderhand een
granieten gedenkteken voor
Komarov zou worden opge
richt. Achteraf werd vastge
steld dat het drama was ver
oorzaakt door een ontwerpfout
in de valschermcontainer.
Het zou uiteindelijk nog tot ja
nuari 1969 duren voordat het
overstapje-in-de-ruimte zou
worden uitgevoerd met de So-
joez-4 en -5. De Amerikanen
stonden toen echter al aan de
vooravond van de eerste lan
ding op de maan.
SJOERD VAN DER WERF
De Ier Conor Cruise O'Brien (72) heeft zich in zijn
lange carrière als politicus, diplomaat, historicus,
schrijver en commentator laten kennen als iemand,
die voor alles duidelijk wil zijn. Dat gold indertijd
voor zijn opvattingen toen hij voor de Verenigde Na
ties in Afrika werkten, toen hij carrière maakte in de
Ierse politiek en ook nu hij als commentator zijn licht
laat schijnen over ontwikkelingen in de internationa
le politiek. In onderstaand artikel gaat O'Brien nader
in op de mogelijkheid van een hereniging van de
twee Duitslanden.
LONDEN Vorige week
heeft president Bush van
de Verenigde Staten be
vestigd dat de Verenigde
Staten een mogelijke her
eniging van Duitsland
steunen. Gezien de om
standigheden was het
echter meer een declara
tie dan een bevestiging.
Tot voor kort was de
steun van de VS voor een
hereniging van de beide
Duitslanden vaag en
theoretisch.
In de dagen van Stalin,
Chroetsjov en Breznjev stond
een hereniging niet op de po
litieke agenda, omdat men
yan mening was dat een stre
ven naar unificatie het risico
in zich droeg een Derde We
reldoorlog te bespoedigen. Nu
de Sovjetunie haar interven
tie-politiek in Oost-Europa
heeft laten varen, komt de
Duitse hereniging echter
spoedig bovenaan de
te staan. Bush' bevestiging
was in werkelijkheid meer
een waarschuwing voor
Gróot-Brittannië en Frank
rijk, dat zij bij eventuele po
gingen van hun kant de here
niging van Duitsland tegen te
gaan, de VS tegenover zich
zouden krijgen.
Er is in de media weinig aan
dacht geschonken aan de ver
klaring van Bush. Het belang
ervan moet echter niet wor
den onderschat. De verkla
ring luidt een nieuwe fase in
in de twee processen in de
wereldgeschiedenis die nauw
met elkaar samenhangen: het
uiteenvallen van het Russi
sche rijk en de hereniging
van Duitsland. Deze proces
sen resulteren mogelijk in een
Duitse economische hegemo
nie van de Aran-eilanden aan
de westkust van Ierland tot
Vladivostok.
Verontrusting
Het is dus niet ten onrechte*
dat het vooruitzicht van een
Duitse hereniging de Europe
se landen, en met name
Frankrijk en Groot-Brittan-
nië, hevig verontrust. Bush'
verklaring, die in West-Duits-
land met enthousiasme werd
begroet, wekte echter ook
verontrusting bij de meer na
denkende Duitsers. Zij vrezen
dat de verklaring van Bush
de verwachtingen voedt die
extreem rechtse groeperingen
in West-Duitsland van de
hereniging hebben.
Noch Westeuropeanen, noch
de meer behoedzamen onder
de Duitsers kunen de hereni
ging van Duitsland echter
voorkomen. De enigen die dat
eventueel zouden kunnen
doen zijn de leiders van de
Sovjetunie, door tankbataljons
naar Oost-Duitsland te zen
den. Dit lijkt echter uitgeslo
ten, gezien de huidige politiek
van non-interventie van de
Sovjetunie.
Maar is het echt onmogelijk?
Is de kans niet groot dat de
nieuwe politiek weer afge
schaft wordt wanneer de Sov
jetunie ontdekt dat op deze
manier de hereniging van
Duitsland niet tegengegaan
kan worden?
In de huidige omstandigheden
van ongeëvenaarde instabili
teit kan naar het antwoord
slechts worden geraden. Mijn
mening is dat de Sovjetunie
niet zal ingrijpen, omdat zij
niet kón ingrijpen. De Sovjet
unie bevindt zich in een be
staanscrisis die zich in elk as
pect van het leven doet ge
voelen, de strijdtroepen inbe
grepen.
Het blijkt dat meer dan de
helft van de Sovjetburgers
bijna alle niet-Russen en een
groot aantal Russen - hele
maal geen Sovjetburger wil
zijn. Moskou heeft de handen
vol aan het bijeenhouden van
de Sovjetunie en moet dus
noodgedwongen die handen
afhouden van Oost-Europa.
Door de Oosteuropese landen
de kans te geven hun eigen
weg te gaan, maakt de Sovjet
unie slechts van de nood een
deugd.
Als deze denkwijze correct is,
is de hereniging van Duits
land nu onvermijdelijk ge
worden. Het Vierde Rijk is in
zicht: een Pan-Duitse eenheid,
die het brandpunt vormt van
nationale trots.
Eerste Rijk
Het Eerste Rijk werd in 800 n.
Chr. gesticht door Karei de
Grote. Het werd in 1806 ont
bonden onder druk van de
Franse keizer Napoleon. In
1871 ontstond het Tweede
Rijk, dat van de Hohenzol-
lerns. Dit werd in 1918 ver
nietigd en door de buitenland
se overwinnaars vervangen
door de Weimar Republiek.
Toen het Derde Rijk in 1945
tenonderging werden de nieu
we politieke instituties de
Duitsers wederom opgelegd
door buitenlandse overwin-
Dit is geschiedenis vanuit een
nationalistisch standpunt,
waarop binnen niet onafzien
bare tijd weer de nadruk zal
komen te liggen. De hereni
ging van Duitsland zal ge
paard gaan met een explosie
van nationalistisch enthou
siasme en een afwijzing van
alles wat de Duitsers opgelegd
zou zijn: de Democratische
Republiek en West-Duitsland,
NAVO en Warschau Pact.
Wanneer de hereniging van
Duitsland eenmaal een feit is,
zal het eisen dat de staat van
bezeting wordt opgeheven en
dat alle buitenlandse troepen
het land verlaten. Eisen die,
naar mijn mening, ingewilligd
zullen worden.
In het nieuwe, trotse, verenig
de Duitsland met Berlijn als
hoofdstad zullen de nationa
listen het Vierde Rijk afkon
digen, want waar de term Re-
publik geassocieerd wordt
met nederlaag en het heersen
van oude waarden, wordt
Reich geassocieerd met over
winning en perioden van
Duits overwicht.
Derde Rijk
Voor het Vierde Rijk afge
kondigd kan worden moet
echter het imago van het Der
de Rijk weer opgepoetst wor
den. Nationalistische intellec
tuelen zullen zich hier ener
giek voor inzetten. Het Natio
naal Socialisme en Adolf Hit
ler moeten gerehabiliteerd
worden. De Duitsers hebben
zich veel te lang moeten ver
deemoedigen tegenover bui
tenlanders; Duitsland zal niet
langer om vergiffenis sme-
Het voornaamste wapen bij de
tegenaanval is een „rassenwe
tenschap". Boeken van voor
aanstaande Duitse genetici
Massa-protesten in de DDR voor hervormingen. Voorlopers van de Duitse hereniging?
zullen van de persen rollen
met het doel te bewijzen, dat
rassenwetenschap echt weten
schappelijk is. Dat pogingen
de rassenwetenschap in dis
krediet te brengen joodse stre
ken zijn, en dat de rassenpoli
tiek van de nazis - de Holo
caust inbegrepen - juist en
vooruitziend was.
Met de Holocaust, zo zullen
we te horen krijg
grote man Adolf
Duitse natie haar meest waar
devolle erfenis na: raciale zui
verheid. Nationalistische in
tellectuelen zullen uitleggen
dat ware Duitsers zich niet
schuldig moeten voelen over
de Holocaust, maar er juist
trots op moeten zijn.
Het vonnis „onschuldig" zal
door het merendeel van het
Duitse volk verwelkomd wor
den, en dit kan verstrekkende
gevolgen hebben: verdrijving
van de joden, verbreking van
de relaties met Israel, militai
re steun aan de PLO en een
standbeeld voor Hitler in ie
dere stad.
En wat nog meer? Ik weet het
niet, maar ik vrees dat het
Vierde Rijk, als het komt, au
tomatisch in het voetspoor zal
treden van zijn voorganger.
CONOR CRUISE O'BRIEN
(c) The Times, Londen
