Woody Allen de beste van de drie
Eerste zege
Leidse SRC
NEW YORK STORIES'
Moed kun je ons niet ontzeggen"
Prettig gestoorde komedie
De grootste en lekkerste taart van uw leven
Eet u natuurlijk met uw familie en kennissen
op uw trouwdag.
FILM/ SPORT
EeidócSommit
VRIJDAG 27 OKTOBER 1989 PAGINA 16
het moeilijk als schildershulpje in Cop-
BABYLON 1: „New York Stories"
met Woody Allen, Nick Nolle, Ro-
sanna Arquette en May Questel. Re
gie: Francis Coppola, Martin Scor-
se8e en Woody Allen.
Zet drie regisseurs van naam
achter de camera, laat ze een
kort gegeven verfilmen en je
hebt meteen iets van een com
petitie: Wie van de drie is de
beste? In dit geval wint Woody
Allen het dik van Francis
Coppola en Martin Scorsese.
Want die drie zijn het die met
„New York Stories" een drie
luik van New Yorkse verha
len verfilmden.
Het idee van de film komt van
Woody Allen, die zelf zo'n
vastgeroeste New Yorker is
dat hij niet buiten een straal
van een kilometer van de Rus
sian Tea Room (Manhattan)
kan leven. Hij had nog een ge
geven dat te klein was voor ta
fellaken en te groot voor ser
vet en vroeg collega's Coppola
en Scorsese of ze ook zoiets
hadden. Hun drieluik is uiterst
wisselvallig. Scorsese maakte
met „Levenslessen", het por
tret van De Egoïstische Kun
stenaar. Nick Nolte speelt
hem, een reus van een schil
der, die op loeiharde muziek
van Procul Harum en Puccini
enorme doeken volsmeert. Hij
valt op een assistente, maar
die wil hem niet. Hij wringt
zich in allerlei bochten om het
meisje in het ledikant te pra
ten, biedt haar gratis en voor
niets levenslessen aan waarbij
hij de wijsheid voornamelijk
naar zichzelf toe manipuleert.
Om, wanneer de dame (Rosan-
na Arquette) het echt niet
meer uit kan houden, met een
ander aan te pappen. Een
knipoog naar de Grote Ego's
van de kunst, bedacht door
scenarioschriver Richard Price
(die even te zien is op een ver
nissage) en die zich weer ba
seerde op de dagboeken van
Dostojevski's minnares en be
schermelinge Apollinaria
Soeslova. Maar daar merk je
weinig van. Onder regie van
Scorsese wordt het aardig, wat
gemaniëreerd maar onderhou
dend.
Familiefeest
Dat kan niet gezegd worden
van Francis Coppola's bijdra
ge, „Leven zonder Zoe". Een
modieus sprookje over het
dochtertje van een rijk echt
paar dat alleen met een butler
in het Sherry Netherlands Ho
tel resideert. Vader is als een
soort James Galway, fluitspe
lend op weg door de wereld.
Moeder doet datzelfde in een
andere richting, fotograferend.
Via een kinderfeestje en een
verloren diamanten oorhanger
probeert het meisje de levens
van pa en ma terug te range
ren op één spoor. Het is teleur
stellend kinderachtig voor een
regisseur als Coppola, die er
een familiefeestje van maakt.
Het idee is van zijn dochter
Sofia die ook de kostuums ont
wierp, vader Carmine maakte
de muziek, zuster Talia Shire
speelt de moeder en er is een
baby Gia Coppola te zien (van
wie is onbekend). Coppola's
film ziet er uit als een dwars
doorsnede van Elegance, Vo
gue en Donna. Een en al Ar
mani, Lagerfeld en Chanel.
Gelukkig is Woody Allen er
nog met een meesterlijke
mini-komedie over een wat
schlemielige joodse advocaat
(uiteraard door hemzelf ge
speeld) die hevig onder de
plak zit van zijn jiddische
Mama. In principe is het niet
meer dan een anecdote, een
mop, maar Woody Allen past
een principe toe dat vergelijk
baar is met het van het film
doek stappen van zijn persona
ges in „Purple Rose of Cairo".
Advocaat Woody wordt gek
van zijn moeder, die elke keer
als hij met vriendin (Mia Far-
Drie regisseurs in New York: Francis Coppola, Woody Allen en Martin Scorsese,
row) thuiskomt foto's van hem gert. En half New York om-
in babybroekje opdiept en hem hoog kijkend medelijden heb-
het zweet in de handen brengt ben met Ma. Het komt pas
met leuke verhalen uit de kin- goed wanneer Woody doet wat
derkamer. Tijdens een optre- zij van hem verwacht: trou-
den van een goochelaar ver- wen met Moeder, dat wil zeg-
dwijnt Mama. Niet voor lang, gen met een vrouw die je een
want ze duikt hoog boven jiddische-mama-in-opbouw
New York weer op, als een zou kunnen noemen. Allen
meer dan reusachtige oer- noemt zijn film dan ook met
moeder die vanuit de hemel een woordspeling op Sopho-
haar zoon verwijten toeslin- kies' drama „Oedipus
Wrecks". Leuk, pittig en ty-l
pisch Allen.'Dus volop eenre-!
gelige satiris. Overigens wordt!
de joodse moeder gespeeld!
door Mary Questel. Zij was dei
stem van Betty Boop in de!
oude Fleischer-cartoons (ze!
herhaalde dat nog even voor'
„Roger Rabbit") en van Olive
Oyl (Olijfje) in de Popeye-te-'
kenfilms. Een prachtrolletje.
BERT JANSMA
LEIDEN De heren van
de LSRC hebben in de
landelijke squashcompeti-
tie hun eerste zege ge
boekt. Dekker Warmond
schoot duidelijk tekort te
gen koploper Dickysquash
II. Casino Noord wijk ont
ving weinig tegenstand
van Sluipers.
De heren van de Leidse SRC
delen niet langer in de malai
se, die het damesteam nu al
vier weken treft. De eerste
winst, op het bezoekende Rhij-
enhof werd overtuigend bin
nengehaald. Wico Heemskerk
stond achtereenvolgens 0, 2 en
4 punten af. Peter Altenburg
vervolgde het rijtje door 4, 6
en 8 punten aan de tegenstan
der toe te staan. Het derde
winstpunt kwam op naam van
Ruud de Maagd, die alleen de
derde game met 10-8 verloor.
Invaller Jaap Arndzen incas
seerde een nederlaag.
In de eerste divisie schoot
Dekker Warmond duidelijk
tekort tegen koploper Dickys
quash II, dat liefst met drie
vroegere eredivisiespelers uit
komt. Brian Witherden en
Graham Smith waren kans
loos tegen 'reserves' Ad Hes-
kes en Maurice Wolters. Briël
van der Poel pakte de derde
game (met 10-8) tegen Marcel
Snieder, een voorbeeld, dat
door Allard van der Weerden
tegen Carl Waldron werd ge-
Casino Noordwijk had had
geen kind aan het Reeuwijkse
Sluipers. Freek Voogd, Jan
van Duin en Anton-Will van
Zoelen stelden met 3-0 partij
winst de zege veilig. Ook hier
stond de invaller, de Engels
man Simpson, een partij af.
Brian Witherden van Dekker
en Jana van Duijn van de
LSRC behoren tot de favorie
ten bij de NK squash 35+, die
dit weekeinde bij het Amster
damse Dickysquash worden
verspeeld. Witherden neemt
de koppositie in bij de heren,
waar de voor de eerste maal
meespelende Anton-Will van
Zoelen wel eens een gevaarlij
ke outsider kan zijn. Jana van
Duijn staat als finaliste getipt
bij de dames.
PETER KLEIN
Trimloop bij
De Bataven
LEIDEN De Leidse atle
tiekvereniging De Bataven
houdt morgen de eerste trim
loop van het nieuwe seizoen.
Om 15.00 uur klinkt op het
sportpark de Leidse Hout het
startschot voor de deelnemers
aan de herfstloop. Deelname
kost 3,50 gulden (t/m 14 jaar
2,50 gulden). Een uur eerder
kan de conditie worden getest
tijdens de zogenaamde cooper-
testen. Het inschrijfgeld be
draagt hier 2 gulden, respec
tievelijk 1,50 gulden voor kin
deren t/m 14 jaar.
FOTO: DIJKSTRA.
TEKENAAR ROLAND TOPOR:
V)
AMSTERDAM Het
beste advies aan Cor Kop
pies van Cipecenter Am
sterdam en ae Studio-bio
scoop Den Haag lijkt teke
naar Roland Topor in te
huren voor de draaiduur
van zijn film „Marquis".
Topor is uit Parijs over om
de première van zijn film
kracht bij er zetten. Het
wordt orkaankracht, want
de kleine Franse schrij
ver/tekenaar, zoon van
een Poolse schilder, praat
en drinkt iedereen onder
tafel en laat dat gepaard
gaan door schaterwerk
met lachkracht 7 op de
schaal van Homeros. Zet
zo'n man voor je bioscoop
en hij praat iedereen bin-
Het zou wel eens nodig kun
nen zijn voor Topors „Mar
quis". Een film voor niet-
preutse kijkers, met honden,
varkens en andere beesten tij
dens de Franse revolutie. Met
een in de Bastille opgesloten
markies, geïnspireerd op de
beruchte markies De Sade, die
ook nog eens diepzinnige dia
logen houdt met zijn eigen
(plastic) fallus, voorzien van
een kinderstemmetje. Een
mengsel van ideëen over revo
lutie en - vooral - de macht
van sex en het schisma tussen
- zeg maar - hoofd en buik.
Halverwege weet je het wel,
de beestekoppen blijven vooral
bizar, kunnen je nauwelijks
meer boeien.
Topor houdt een pleidooi voor
een anderssoortige cinema dat
interessanter is dan de hele
„Marquis". Af en toe wordt hij
onderbroken door de regis
seur, Henri Xhonneux, met
wie hij eerder, in opdracht van
Thijs Chanowski, de heel wat
onschuldiger serie „Tele-cat"
maakte. „Neem een sigaar, hè,
hè, hè" schatert Topor voor hij
van wal steekt. „Mijn film
heeft in Frankrijk geen schan
daal veroorzaakt. Goed, rechts
hield er niet van, links vond
'm niet leuk om andere rede
nen. Het probleem ligt anders:
„Marquis" is een film die bui
ten de markt valt. Cinema is
voor het grote publiek „Bat
man", „Rambo", James Bond.
Dat zijn gebeurtenissen. Ik heb
er niets op tegen. Maar mijn
film is een film van ideeën.
Een film waarin veel gepraat
wordt, teveel vind jij. Goed,
maar de sprekende film be
staat bijna niet meer. De cine
ma van vandaag heeft de zwij
gende film teruggevonden. De
Spielbergs, de James Bonds
zijn in feite zwijgende films.
Ze zeggen niets. Ik hou van
zwijgende films, maar waarom
alleen zulke? Met „Marquis"
heb ik een film willen maken
die er nog niet was. Dat kan
niet. Wel met boeken. Ga naar
een boekhandel, vraag naar
een boek over witte wijn,
haaruitval, sex, alles is er.
Film dreigt éénsoortig te wor
den, voorgeprogrammeerd
voor de massa. Bestemd voor
de „prime time" op tv. Ik ben
geen'Amerikaan, Dustin Hoff
man is mijn buurman niet en
ik heb geen sterren bij de
hand. Ik maak een kleinere ci
nema. Belangrijker?" Topor
barst weer in lachen uit:
„Hè,hè, samen een glas wijn
drinken, dat is belangrijk". En
moed? Topor en Xhonneux
bijna gezamenlijk: „Ja, moed
kan je ons niet ontzeggen".
BERT JANSMA
,THE DREAM TEAM
99
CINEAC 1: „The dream team" met
Michael Keaton, Chrstopher Lloyd
en Peter Boyle. Regie: Howard Zieff.
Eerst heeft het er veel van dat
regisseur Howard Zieff „One
flew over the cuckoo's nest"
nog eens dunnetjes heeft over
willen doen. „The dream
team" speelt namelijk in een
psychiatrische inrichting,
waarvan een aantal patiënten
een uitstapje naar buiten gaan
maken dat grote gevolgen zal
hebben. Bovendien is hun lei
der zo gek nog niet, maar
hoofdzakelijk onaangepast en
behept met teveel fantasie.
Michael Keaton speelt die jon
gen. Van Batman naar Mad
man. En hij kan er honderd
keer zoveel acteertalent in
kwijt dan vanachter z'n rubbe
ruitmonstering in de stripver
filming. In dat allereerste be
gin is „The Dream Team" ma
tigjes. Formans „Cuckoo's
nest"-film moet je al meteen
vergeten. Wat je ziet zijn de
bekende cliché's uit het „gek
kenhuis": de patiënt die denkt
dat hij dokter is (Christopher
Lloyd), de man met het Jezus-
complex (Peter Boyle) en de
dikke jongen die alleen maar
in honkbaltermen kan praten.
Hun groepstherapie gaat voor
spoedig vindt de dokter en hij
neemt ze mee in een busje
naar de honkbalwedstrijd in
New York. Wanneer een van
de patiënten een plasje moet
doen in een steeg, is de dokter
getuige van een moord door
politie-agenten op een collega,
wordt neergeslagen en de pa
tiënten staan alleen in de grote
stad. Dan volgt er een serie
wat als los zand aan elkaar
hangende scènes, die op zich
zelf wél steeds aardiger wor
den. Netheidsfanaat Lloyd die
in New York vuil van de
grond blijft rapen, Bóyle die
terecht komt in een getuige-
niskerk en daar een halve
striptease ten beste geeft. Dej
agressieve Keaton is het bestq
geschikt voor de straten van
New York en als de groep el-!
kaar weer gevonden heeft (via
de politie) neemt hij de leiding
om zijn gewonde psychiater te
redden.
Halverwege de film gaat da
formule van „The dream!
team" werken. Zijn het nie<
alleen maar de „gekkengrap-j
pen" die het moeten doen,'
maar krijg je een gevoel vanl
solidariteit met die overigens'
onder de druk van de verant-j
woordelijkheid, steeds beteij
functionnerende patiënten. Op
die momenten is Zieffs film
een prettig gestoorde komedie
waarom goed te lachen valti
Die de patiënten in hun waar
de laat en die duidelijk maakt
dat de wereld vaak gekker i:
dan de binnenkant van een in
richting.
BERT JANSMA
Christopher Lloyd, Peter Boyle en Stephen Furst: vanuit de psychiatrische inrichting „normaal"
New York in.
pB
Jan Holvast voor uw
foto-video- reportage
Door meer dan 30 jaar ervaring kunnen wij de
meeste zorg besteden aan uw huwelijksfoto-
video- reportage.
Laat dus op deze dag het maken van de foto-
en^rideo- reportage over aan de vakman, dan
kunt u rekenen op kwaliteit.