ROYAL CLASS"
„Koning" van
Kirchberg is
gek op golfen
Beste in de
Alpen
Skipunten
uit elkaar
mmmER
CeidóöSoiVMMlt ZATERDAG 21 OKTOBER 1989 PAGINA
KIRCHBERG - Ten over
vloede misschien, maar
voor alle duidelijkheid: er is
niets mis met de winters in
het Oostenrijkse Kirchberg.
Door de gunstige ligging kon
hier tijdens de voorbije win
ter, toen elders in de Alpen de
zomer voortijdig zijn intrede
deed en de hellingen steeds
groener kleurde, op ski's tot
in het dal worden afgedaald.
Maar stel je nu eens voor
datMet alle zure regen,
het broeikaseffect en alles wat
we onze wereld aandoen. Stel
je toch eens voor dat Koning
Winter aan Kirchberg voorbij
zou gaan. Dat de hellingen in
de wintermaanden fris-groen
zouden blijven. Dan nog zou
Christian Aigner, de onge
kroonde koning van het bij
Nederlanders razendpopulaire
Alpendorp, niet wanhopig ra
ken.
Want waar zich 's winters de
leerlingen van de plaatselijke
skischool verzamelen, staan
zodra de sneeuw is verdwe
nen de vlaggetjes van Aigners
golfbaan. Als het aan hem
ligt, zullen in de Alpen onder
veel meer skihellingen zacht-
glooiende golflinks verborgen
worden. Je weet immers niet
hoe het loopt
MAAR laten we ons bij de
realiteit houden. Zoals
zoveel dorpen in de Alpenlan
den gaat ook Kirchberg in ze
kere mate gebukt onder de
dictatuur van de wintersport.
Van december tot Pasen bie
den de appartementen, hotels
en pensions onderdak aan
duizenden toeristen. In die
periode van het jaar moet het
geld worden verdiend.
In de zomermaanden verkie
zen de toeristen de campings
en ontbreekt in het stadje de
sfeer die het er 's winters zo
gezellig maakt. Door de aan
leg van golfbanen wordt ge
tracht een deel van de leeg
staande hotelkamers toch ge
vuld te krijgen met een, over
het algemeen, draagkrachtig
publiek.
Maar alle links, greens en ho
les kunnen niet verhelen dat
Kirchberg op de eerste plaats
een wintersportdorp is. Een
vakantieoord dat pas echt tot
leven komt wanneer de hel
lingen eind november, begin
december, voor de eerste
maal in het wit zijn gestoken.
Wie Kirchberg zegt, zegt
Christian Aigner. De kalende
hoteleigenaar v is de onge
kroonde koning van het Tiro-
ler dorp: Zelf is hij niet gene
gen daarover te praten, maar
in alle gesprekken met inwo
ners, van winkeliers tot lera
ren van de skischool, komt
het beeld naar voren van een
man wiens wil nog net geen
wet is. Als hij iets van plan is
zal het vrijwel zeker gebeuren.
Per slot van rekening is het
Op de oefen weide, waar
's winters de skiklassen bij
eenkomen, staan 's zomers de
vlaggetjes van de golfbaan.
FOTO: MILAN KONVALINKA
dorp de afgelopen jaren van
zijn initiatieven niet minder
geworden. Hijzelf trouwens
ook niet.
ZIJN 'thuisbasis', hotel
Alexanderhof, zit elke
winter vol met vooral Neder
landse stamgasten. Want
Kirchberg is net als een groot
aantal nabijgelegen plaatsen
in de wintermaanden een
'Hollandse kolonie in Tirol'.
Elke zaterdagochtend tussen
december en april meldt zich
aan de stadspoort een nieuwe
karavaan van Nederlandse
touringcars, voorafgegaan en
gevolgd door vele tientallen
auto's met gele nummerpla
ten. Een aantal van die Ne
derlanders behoort tot Aig
ners inlichtingendienst in het
buitenland. Zij houden hem
nauwgezet op de hoogte van
wat er in ons land over Kirch
berg gezegd en geschreven
wordt. Een artikel naar aan
leiding van een telefoonge
sprek met Aigner over de ver
meende slechte sneeuwtoe-
stand in de Alpen blijkt, als
wij hem een paar dagen later
in Kirchberg zelf bezoeken,
reeds in zijn bezit. Hij toont
het met een triomfantelijke
lach op zijn gezicht. Zo van:
„Pas maar op, ik zie alles wat
jullie over mij schrijven".
Wie Kirchberg en Aigner
heeft gezegd, zal ook The
Londoner moeten noemen. Er
zijn in het Alpenland meer
cafés met deze niet bepaald
Oostenrijks aandoende naam.
Maar die in Kirchberg geldt
als het Mekka voor de en
thousiaste Nederlandse après-
skiêr. Vanaf laat in de middag
tot vroeg in de ochtend
schuimt er het bier en schalt
het Hollands Populair op vol
le sterkte uit de luidsprekers,
jongeren, besmet met het „Je-
bent-jong-en-je-wilt-wat"-vi-
rus, zingen en hossen er vro
lijk op los.
Van tijd tot tijd wordt overge
schakeld op wat rustigere mu
ziek, zodat dronkelappen
door de uitsmijters uit de
zaak kunnen worden venvij-
derd en de glasscherven bij el
kaar geveegd. Want ook al
wordt in The Londoner hevig
gedronken en op de tafels ge
danst: enige orde behoort er
toch wel te zijn.
VOOR sommigen is dit
café het symbool van wat
wintersport vooral niet moet
zijn. Anderen - vooral jonge
ren - kunnen zich geen
mooiere afsluiting van een
skidag voorstellen. Het enige
echter dat in het dorp écht
misstaat is de patatkraam,
recht tegenover de uitgang
van The Londoner. Maar die
heeft waarschijnlijk zijn lang
ste tijd gehad. Aigner stoort
zich aan de vette geur van
vette patat en kroketten, die
de gezonde winterse berglucht
verdrijft. En als Aigner
De volgende ochtend komt
het leven in de hotels, pen
sions en appartementen lang
zaam op gang. Er wordt eerst
goed ontbeten. Dan, alsof ie
mand een alleen voor skiérs
hoorbaar signaal heeft gege
ven, komt uit alle hoeken en
gaten van het dorp een in
bonte kleuren geklede stroom
skiérs op gang. Richting oe
fenwei, langlaufloipe, skilift of
skibus. Het is een gekrioel
van jewelste dat ongeveer een
uur duurt. Zodra de winter
sporters in de bergen zijn ver
dwenen, keert de rust in
Kirchberg terug.
Pas laat in de middag keren
de skiërs terug - verstokte
The Londoner-bezoekers
soms wat eerder. Want wie de
lange wachttijden voor de eer
ste skiliften en kabelbanen
eenmaal heeft overleefd,
vindt rond Kirchberg een ski
gebied dat tot de betere en
uitgestrektste van Oostenrijk
kan worden gerekend. Er is
een plobleem: je moet wel
Nederlands spreken.
JOS TIMMERS
Christian Aigner, de ongekroonde koning van Kirchberg.
WAT een leuke winter
sportplaats is blijft een
kwestie van smaak. De een
houdt van de rust van een
rustiek Alpendorp, een ander
kan niet zonder luidruchtig
après-ski. De wintersportafde
ling van de ANWB heeft zich
in het informatieblad Ski '90
toch aan een oordeel ge
waagd, mede op basis van
honderden uitgebreide enquê
tes en ervaringen van eigen
medewerkers.
Dit jaar is gekeken naar plaat
sen die het beste gecombi
neerde aanbod hebben voor
langlaufers en alpineskiërs.
Daaruit zijn het Zwitserse
Da vos, het Oostenrijkse Al-
tenmarkt en het Franse Le
Grand Bornand als aantrekke
lijkste plaatsen naar voren ge
komen. Onder de eerste tien
zijn vier Zwitserse plaatsen,
Drie Franse, twee Westduitse
en maar één Oostenrijkse.
Het tweede klassement betreft
de aaneengesloten skigebie
den. Daarin scoren de Franse
'Trois Vallées' het beste, op
de voet gevolgd door de
Frans-Zwitserse 'Portes du so-
leil'.
IEDERE beginnende skiër
heeft er mee te kampen ge
had: het over elkaar glijden
van de punten van de ski's,
vaak gevolgd door een buite
ling in de sneeuw. Daar is nu
iets tegen gevonden. De 'Try-
Ski' is een scharnierende beu
gel die aan de punten van de
ski's bevestigd wordt. Deze
houdt de skipunten uit elkaar
maar voorkomt ook dat ze
extreem ver uit elkaar gaan.
De 'Try-Ski' is in veel sport
zaken te koop voor een prijs
van rond de vijftig gulden.
k Kirchberg is aantrekkelijk voor alle
u wintersporters, van wandelaars tot zeer ervaren
J alpine-skiërs. De plaats zelft ligt op 860 meter,
X het skigebied reikt tot 2000 meter, maar is
W desondanks sneeuwzeker van december tot
s!" april. Het aanbod aan pistes in de ski-carrousel
"5 van Kirchberg en het nabijgelegen Kitzbühl is
r» groot: 59 skiliften en meer dan 160 kilometer
aan geprepareerde piste. Kirchberg is te
vt bereiken over de weg (via München, ongeveer
duizend kilometer van Nederland), waarbij op
de zaterdagen wel op grote drukte moet worden
gerekend. Andere verbindingen zijn per
vliegtuig (Innsbruck of München) en de trein,
ng. Verder per bus. Kirchberg heeft appartementen,
b hotels en een ruim aanbod aan kamers bij
particulieren.
u
sï
SU
i e
DE Nederlandse taal is rijk gezegend
met volkse wijsheden en gezegdes
waarvan de herkomst veelal in nevelen ge
huld is. Toch weet iedereen donders goed
welke lading ze dekken. Roept iemand ge?
ruststellend: „Het komt in de bus", dan
valt er onmiddellijk een pak van je hart.
Weer zo'n duistere uitdrukking trouwens.
Mij is het in elk geval nimmer overkomen,
dat ik 's avonds bij het uitkleden in een
van de broekspijpen of ter hoogte van de
bandplooi een voorwerp vond, aat ter ver
zending door de PTT als pakket zou wor
den aanvaard.
Valt nu in een conversatie de kreet „het
komt in de bus", dan weet je gelijk: dat zit
wel snor. Dat komt allemaal dik in orde.
Geen mens vraagt op zo'n moment: „Hoe
bedoel je? Wat komt er dan in de bus?".
Het enige wat je ie daarbij kunt voorstellen
zijn gevulde koeken, mariakaakies en pin
da's, die in een bus duidelijk langer vers
blijven. Dat gaat weer niet op voor mensen,
die van het openbaar vervoer gebruik ma
ken en hun keuze laten vallen op een bus.
Als ze dat doen hebben ze niet de illusie
dat op die manier hun houdbaarheid ver
groot wordt. Vergeet het maar. Het com
fort der bussen en de rijstijl der chauffeurs
is al jaren van dien aard dat regelmatig
reeds tijdens de rit allerlei sluimerende
kwetsuren bij de passagiers manifest wor
den. En niet zelden komt het voor dat
iemand in de kracht van zijn leven in een
bus stapt en na de reis geruime tijd het bed
moet houden.
EEN uitzondering moet hierbij volgens
kenners worden gemaakt voor de bus
sen waarin toeristen het gapend gat dich
ten tussen huiselijke haard en hun vakan
tiebestemming. De vaderlandse touropera
tors die zich gespecialiseerd hebben in deze
vorm van vervoer, investeren miljoenen
guldens in wagenparken die rijkelijk zijn
voorzien van opmerkelijke snufjes. Op di
verse plaatsen in het uitbundig gestoffeerde
compartiment zijn beeldbuizen aan de zol
dering gehangen die voortdurend films
voor alle leeftijden uittranen. Zo kan het
gebeuren dat je op de Autobahn tussen
Keulen en Frankfurt langs enige tientallen
nog nasmeulende autowrakken rijdt die bij
een kettingbotsing betrokken waren, terwijl
op hetzelfde moment de televisie schuin bo
ven je een man van middelbare leeftijd
toont die zich met een zakmes, waaraan
een kurketrekker en een blikopener niet
ontbreken, ontdoet van zijn zeurderige
gade. Een veelgehoorde klacht van busrei
zigers is dan ook dat ze voortdurend ogen
te kort komen om van al het gebodene ten
volle te kunnen genieten.
Doorgaans is in zo'n superbus, waarvoor
zen op wielen nog verder op te waarderen
en ze gelijk een vorstelijke status te geven.
'ROYAL CL4SS' dus. Een koninklijke
klaroenstoot, die doet vermoeden dat Bea
trix grootmoedig haar gouden koets heeft
uitgeleend om tandakkende onderdanen
een lift naar de zon of hun eigen sneeuwbal
te geven.
Wie nu op het aanbod van de touropera
tors ingaat en in een van hun ROYAL
CLASS'-bussen stapt, doet dat in de veron
derstelling dal hem derhalve een koninklij
ke zetel ter beschikking staat waarin hit
eindeloos uur na uur kan wegdromen. Als
tenslotte het eindpunt bereikt is zal hij met
tegenzin het koninklijk fluweel verlaten en
zich verkwikt naar de dichtstbijzijnde berg
piek spoeden.
Een jammerlijke misvatting. Helaas. De
constructeurs nebben oprecht hun best ge
daan en lang aan hun ontwerp gesleuteld.
Het is dan ook niet hun schuld dat er een
stoel in de bus kwam waar alleen een tand
arts dik mee verguld zou zijn. Even de rug
leuning in de horizontale stand, het voeten
bankje omhoog en spoelen maar.
DE pijn is echter dat aan een tandart
senpraktijk andere eisen gesteld wor
den dan aan een bus. Een gebitsregulatie
vergt een half uur. Tenzij er een brug met
drie, vier overspanningen tussen je hoek
tanden moet worden gemetseld. Dan duurt
het wat langer. Maar in zo'n bus zit je al
gauw een uur of tien. En als het reisdoel in
Spanje ligt kan het zelfs dagen duren voor
dat je bevrijd wordt uit je 'ROYAL
CLASS'-stoel.
Wat ROYAL CLASS? Niks ROYAL
CLASS'. Die touroperator is geen op zijn
achterhoofd gevallen filantroop en wil
brood op de plank. En 'als het effe kan dik
belegd. Daarom heeft hij in zijn bus zoveel
mogelijk tandartsstoelen gezet, waarop de
reizigers zich tevergeefs in alle denkbare
bochten wringen om aan hun gerief te ko
men. Het moet toch kunnen lukken om
een klein uiltje te knappen, denk je wanho
pig ter hoogte van Wuppertal. Je barst in
middels van de slaap.
Wacht eens even. Als je nu eens je benen
tussen de stoelen vóór je wurmt en je hoofd
op de koffer van je buurman legt.
Terwijl je een poging in die richting waagt
hoor je in het schemerduister iemand schor
roepen: „Gaat het een beetje? Hier leven
ook mensen hoor".
Zeven uur later wankel je geradbraakt
door een pittoresk Oostenrijks bergdorp op
weg naar je hotel met volledige verzorging.
Over veertien dagen gaat de ROYAL
CLASS'-bus weer op huis aan.
LEO THUR1NG
„Royal Class" naar de sneeuw: een bus met
zoveel mogelijk tandartsstoelen, waarop de
reizigers zich tevergeefs in alle denkbare
bochten wringen om aan hun gerief te komen.
FOTO: ANP
tussen de vijf en zes ton wordt uitgetrok
ken, ook nog ruimte uitgespaard voor een
magnetronoven, waarin de chauffeur
- hallo luidjes, laten we het gezellig hou
den. Ik heet Koos" - etenswaren verwarmt
die een opmerkelijke elasticiteit vertonen.
De kippepoten en de hamburgers die hij
onderweg serveert, komen onveranderlijk
uit een nouvelle cuisine waarin tot voor
kort een plastic verwerkend bedrijf gehuis-♦
vest was.
Ook een toilet ontbreekt meestal niet. De
afmetingen zijn weliswaar zo krap beme
ten dat alleen dwergen en kabouters hun
nederige behoeften kunnen deponeren zon
der de deur wagenwijd open te laten.
Niettemin betekent het een formidabele
verbetering voor reizigers met een zwakke
blaas, voor wie in het verleden om de ha
verklap een noodstop moest worden inge
last, die hen in staat stelde gezwind het
hakhout naast de snelweg in te vluchten.
TOUROPERATORS die dergelijke bus
sen in de aanbieding hebben, adverte
ren ze in hun brochure onder de wervende
koD 'ROYAL CLASS'. Nauwelijks een jaar
geleden heette hetzelfde produkt nog
'COMFORT CL4SS', wat toch ook al
hooggespannen verwachtingen wekte.
Maar denkend aan de tonnen die ze uit de
knip hadden getrokken om de klant te
paaien, besloten zij hun glimmende palei
ffitir
- the great english
y pub
