{gebrekkige
egie doet
Cabaret
edas
om
;unst
Scapino met slapstick in lyrische Assepoester
'Majesteit, alstublieft" niet alleen voor kinderen
Russische bariton blijkt
goed in Italiaanse muziek
]averende retoriek van Liszt verstoort elegant Promconeert
QeidóeQowuvnt
MAANDAG 18 SEPTEMBER 19
89 PAGINA 9
hilitzerprijswinnaar
'enn Warren overleden
EW YORK De Amerikaanseschrijver Robert
Lm Warren, die drie keer de Pulitzerprijs kreeg, is
84-jarige leeftijd overleden. Hij was al lange tijd
k. Warrens naam is verbonden aan de klassieke ro
ta over politieke corruptie „All The King's Men"
A|46), waarvoor hij in 1947 werd onderscheiden met
Pulitzerprijs, de hoogste literaire en journalistieke
Herscheiding in de VS. Model voor de hoofdpersoon
i de roman stond een senator uit de staat Louisiana,
jey Long, die een machtige politieke machine op-
wde op basis van corruptie en de leus „Every Man
.jng".
ft Jter kreeS hij nog twee Pulitzerprijzen voor zijn
Hhtbundels. Hij geldt als expert in verschillende lite-
Holland Dans Festival
trekt veel publiek
DEN HAAG Met nog twee weken te gaan is het
tweede Holland Dans Festival in het Danstheater in
Den Haag al een groot succes. Bijna 9000 mensen be
zochten de voorstellingen van het Nederlands Dans
Theater en het New York City Ballet. De gemiddelde
zaalbezetting is bijna 80 procent. -
Dat is aanzienlijk meer dan tijdens het eerste Holland
Dans Festival in 1987. Tot de bezoekers behoorden op
vallend veel mensen uit onze buurlanden. Ook de ko
ningin woonde een uitvoering van het New York City
Ballet bij.
Tot 1 oktober worden op het festival nog voorstellin
gen gegeven door de Hubbard Street Dance Company
uit Chicago, Het Nederlands Dans Theater, de Fonda-
tion Jean-Pierre Perreault uit Montreal en het Cull-
berg Ballet uit Stockholm.
Scapino Ballet met „Assepoester" van N
Christe in het Circustheater, zaterdag i
zondag.
In 1822 ging in Londen Perraults
17e-eeuwse sprookje „Assepoester"
voor 't eerst als avondvullend ballet.
Sedertdien hebben uiteraard grote
Russische ensembles, maar ook het
Operaballet van Lyon, ons Nationale
Ballet en Scapino dit directe contact
met het literaire verleden gezocht.
Scapino zelfs tweemaal. Eerst als
choreografie door Armando Navarro,
die tien jaar geleden met succes naar
allure en grandeur streefde.
Dit weekeinde kwam Armando's toe
komstige opvolger Nils Christe er
mee naar het Circustheater. Basismu-
ziek was en bleef de meesterlijke par
tituur van Sjostakovitsj, waarmede
Christe echter nogal vrij omsprong.
Ook in het verhaal waren wijzigin
gen, onder andere fragmenten van
Grimm naast de oude Franse versie.
Dat kan en mag allemaal, maar
waarom er nu drie in plaats van twee
stiefzusterlijke karikaturen opdraaf
den, blijft onduidelijk. Voor zover wij
weten, is de componist niet door Tsje-
chovs „Drie Zusters" beïnvloed.
Gevoel voor slapstick was bij al die
pinnigheid, afgunst, domheid en ij-
delheid bepaald niet afwezig. Christe
had gelukkig echter in hoofdzaak ge
mikt op visualisering van de poëti
sche liefde tussen Assepoester uit
stekend gedanst door Mariëtte Redel
en haar Prins. Kwaliteit vertoonde
vooral het fraaie gebruik van het
grote bewegende doek in de eerste en
laatste scène, terwijl ook de mimo-
grafie, waarmede Assepoesters rit
naar het hofbal wordt verbeeld,
krachtig aan de winstkant van deze
voorstelling staat.
Velen zullen wellicht niet houden
van de felheid en het bijna kakelbon
te vertoon, waarmede Pamela Ho-
moet kostuums en wanden had uitge
dost, maar Scapino kan zo'n ballet nu
eenmaal kleinschalig uitvoeren, zodat
coloristisch kennelijk naar tegen
wicht is gezocht.
FRANK DELBOY
KNAPPE HOLLEN VAN WILLEM NIJHOLT EN ALEXANDRA VAN MARKEN
„Cabaret" door Fred Ebb
Iteksten), John Kander (muziek)
Joe Masteroff (script). Neder-
Jse produktie: Joop van den
eerde. Met Willem Nijholt, Alexandra
?7eii Marken, Lia Dorana, Guus Ver-
^aapele sr., Theo Nijland, Erik Burke
j f Irene Kuiper. Regie: Scott Faris.
later Carré, zaterdagavond. Daar
n0Êzien t/m 29/10. Daarna onder
inign in het Congresgebouw, Den
er)g van 19/12 t/m 14/1.
vajf>r een enthousiast publiek
zaterdag de Nederlandse
afsie van „Cabaret" in pre-
^enlre: een Broadway-hit van
0jeind zestiger jaren, die in-
.yjnationaal vooral vermaard
aaJrd door de filmversie van
,yvJisseur Bob Fosse ('71) met
0„la Minelli, Michael York en
„00}l Grey. Hier nu gebracht
ysejbr Joop van den Ende die -
'e/iks ook met „Sweet Chari-
ten een gedurfde poging doet
constante Nederlandse
iical-cultuur in het theater
brengen. De Nederlandse
ibaret" werd een uiterst
;elvallige versie met goede
:ikale prestaties, enkele
ipe rollen, een hechte cho-
jrafie maar een volkomen
•rek aan regie in de speels-
^ebaret' is een in wezen
QJlrijnende musical over de
*^aties van een aantal mensen
ichtihet Berlijn van de dertiger
re,sn tegen de achtergrond
™^Jji het opkomende nazisme.
ti musical met een paar be-
HUljmd geworden „show-stop-
ensfs" als „Money, money, mo-
bey" en „Life is a cabaret'',
Hknjar verder niet al te grote
tetlodieën en een bouw die in-
totidels lichtelijk gedateerd
cenTidoet.
Met Willem Nijholt als de
„master of ceremonies" van de
nachtclub waar het meisje Sal
ly Bowles optreedt, heeft Joop
van den Ende een acteur in
huis die het rustig tegen elk
internationaal voorbeeld kan
opnemen. Nijholt maakt met
zijn witte gezicht, messcherpe
manier van bewegen een sata-
nisch-decadente „Puck" van
zijn rol, die tussen en in de
scènes opduikt en ze tegelij
kertijd aan elkaar smeedt.
Klasse. Nieuwkomer Alexan
dra van Marken is een pittige
toneelpersoonlijkheid die het
als Sally Bowles opvallend
goed doet, al zal ze qua uitstra
ling nog kunnen groeien.
Wanneer „Cabaret" als geheel
toch teleurstelt, komt dat
vooral omdat het lijkt of de re
gie ophoudt in de gespeelde
scènes, in de nachtclub en in
het Berlijnse pension van
Fraulein Schneider. Detaille
ring in de spelregie ontbreekt
evenals een behoorlijke „mise-
en-scène" en de acteurs staan
er als machteloos gebarende
houten klazen bij. De talenten
van Theo Nijland (als de Ame
rikaanse schrijver Clifford
Bradshaw, door wiens ogen
wij het Berlijnse gebeuren
zien) en Erik Burke (de jonge
Nazi Ernst Ludwig) blijken bij
lange na-niet voldoende. Lia
Dorana (de hospita die toch
niet het huwelijk met de jood
Schultz aandurft) toont vooral
haar warme zangstem, Guus
Verstraete (Schultz) z'n lange
ervaring, maar ook hier kan
de regie nauwelijks enige ech
te binding tussen de persona
ges onderling suggereren,
waardoor ook naar het publiek
toe geen brug van medegevoel
kan worden geslagen. Je kijkt
er naar, maar het doet je niet
veel. Uitzondering is hier Ire
ne Küiper in de dankbare rol
van het Nazi-hoertje.
Tegen een mooi nachtclubde
cor en het Berlijnse pension
als een matig zetstuk daarvoor,
regisseert Scott Faris een qua
vorm wel zeer traditionele
musical, die er nergens uit
springt, die b.v. van het slot
van het eerste bedrijf waarin
het hakenkruis opduikt niet
de dreiging kan doen uitgaan
die het hebben moet en die
slechts één keer het toneel
beeld doorbreekt door Alexan
dra van Marken alleen in het
donker neer te zetten voor een
mooie solo. Willem Nijholts
optreden kan daar maar wei
nig aan veranderen. Zijri rol is
een solo-rol, hij moet diepte
brengen, voor het commentaar
Nederlandse musicalproduktie
FOTO: PR
zorgen, maar heeft geen bin
dingen met de personages. Het
lijkt nu of hij in z'n eentje het
geheel steeds weer moet aan
zwengelen en opkrikken. De
vertaling van Coot van Does-
burgh klinkt erg weinig thea
traal en biedt weinig herken
bare tekst-accenten. Al met al
te weinig voor een musical
van niveau.
BERT JANSMA
»r Pan Produkties met „Majes-
alstublieft". Koninklijke
vaiï°UWbUr9' za,erda9midda9-
ling-
ënt wor<^t geklopt aan de zaal.
'klop tijdens een toneelstuk?
publiek in de Koninklijke
louwburg draait en masse
het hoofd naar rechts. Als de
kloppende bezoekster de zaal
is binnengekomen klinken er
kreten van verbazing. Als dan
een kinderstem „koningin
Beatrix" roept, is de verwar
ring compleet. Is ze het echt?
In „Majesteit, alstublieft" zijn
een regisseur, een actrice en
een toneelknecht bezig met de
voorbeiding van een toneel
stuk. De actrice krijgt een de
corstuk op haar hoofd, en
denkt daarna dat ze écht ko
ningin is. Ze weigert verder te
repeteren, noemt de regisseur
'graaf' en wil haar 'kleine tut-
landje' uit gaan breiden, te be
ginnen met België.
„Majesteit alstublieft" sluit
goed aan bij de belevingswe
reld van kinderen. Wat niet
wil zeggen dat de voorstelling
alleen voor kinderen bestemd
zou zijn. integendeel, ze is, zo
als op het affiche staat, be
stemd voor iedereen van 6 jaar
en ouder. Voor kinderen valt
eif veel te zien en te lachen. De
irjonische teksten en het goede
acteerwerk zullen de ouderen
wat meer aanspreken.
MARCO GERDES
Dmitri Hvorostovsky (bariton) zingt
aria's van Tsjaikovski, Verdi en Do
nizetti, m.m.v. het Nederlands Thea
ter Orkest (NThO) o.l.v. Jules van
Hessen. Grote zaal muziekcentrum
Vredenburg, Utrecht.
De Russische bariton Dmitri
Hvorostovsky, die in juni van
dit jaar in Cardiff de eerste
prijs behaalde van het belang
rijke „Singer of the World"
concours, heeft het druk. Door
de grote indruk die hij maakte
tijdens deze competitie kreeg
hij aanbiedingen van gere
nommeerde orkesten en diver
se operahuizen, waaronder de
Scala en Covent Garden, en
hebben platenmaatschappijen
hem gecontracteerd voor een
aantal produkties.
Het was het Nederlands Thea
ter Orkest (NThO) gelukt om
hem als eerste te strikken voor
twee concerten in Utrecht en
Amsterdam. Afgelopen zater
dagavond presenteerde men
Hvorostovsky dan ook niet
zonder enige trots in een lang
niet uitverkochte grote zaal
van het Utrechtse muziekcen
trum Vredenburg.
Het is goed te merken dat
Hvorostovsky Russisch ge
schoold is. Waar de zangscho
len in Westeuropa meer en
meer de nadruk leggen op de
kunst van het zuiver zingen,
blijven de Russische scholen
bij het centraal stellen van de
expressie. Een groot vibrato -
en dat heeft Hvorostovsky -
wordt, als het tenminste om
wille van de expressie is, in
Rusland niet als ouderwets be
stempeld. Hvorostovsky's ge
voel voor dramatiek is mis
schien wel door zijn Russische
opleiding ongekend. Bij het
zingen stelt hij zich geheel in
dienst van de gevoelens die in
de opera-aria's worden uitge
drukt. Niet alle noten zijn
even zuiver, maar dat hindert
niet, aangezien de inhoud van
de muziek overtuigend naar
voren wordt gebracht. Prach
tig klonken voor de pauze ari
a's uit Tsjaikovki-opera's,
maar veel interessanter is dat
de lyrische en vooral krachti
ge stem van deze bariton op
vallend goed geschikt blijkt te
zijn voor het Italiaanse opera
repertoire. De uitvoering van
de sterfscène van Rodrigo uit
Verdi's Don Carlo was voor
het publiek de aanleiding om
Hvorostovsky onder luid bra-
vo-geroep een staande ovatie
te geven. De juichende sfeer
die hierdoor in het muziekcen
trum ontstond werkte zo posi
tief in op het gemoed van de
leden van het NThO dat de di
rect na de scène uitgevoerde
stukken uit Brittens Matineés
Musicales met grote zekerheid
werden gespeeld. Aan het be
gin van de avond had het or
kest, ondanks de grote inspan
ningen van dirigent Jules van
H éssen, moeite om op gang te
komen. Zo zie je hoe een or
kest zich kan optrekken aan
de solist. Duidelijk is in ieder
geval, dat deze in 1962 geboren
Rus een gouden toekomst tege
moet gaat.
ARTHUR VAN DER DRIFT
Ronald Brautigam te afstandelijk
Jonge meesters aan zee: Ronald
Brautigam, piano, speelt werken wan
Schumann en Chopin, Circustheater
Scheveningen, gisteren.
Schumanns pianomuziek be
hoort tot het moeilijkst te in
terpreteren repertoire van de
negentiende eeuwse pianolite
ratuur. Het probleem zit in het
dubbele karakter van deze
muziek. De gepassioneerde
stukken hebben altijd nog een
rustige, uitgebalanceerde on
dertoon, en, omgekeerd, schij
nen in de lyrisch romantische
stukken woeste stemmingen
door.
Schumann toonde met „Flo-
restan" (de Gepassioneerde) en
„Eusebius" (de Dromerige) uit
zijn pianocyclus „Carnaval"
zijn eigen karakter waarvan
Florestan en Eusebius de ver
mommingen vormen. De pia
nist Ronald Brautigam neigt in
zijn Schumann vertolkingen te
veel naar Florestan. Soms lijkt
het alsof hij, voor alles, wil
voorkomen sentimenteel te
worden gevonden, maar zijn
uitvoering van Waldszenen
opus 82 miste net de dromerig
heid die Schumanns muziek zo
poëtisch maakt. Zijn aanslag is
aan de harde kant, wat de ly
riek niet ten goede komt. Bo
vendien zijn Brautigams frase
ringen enigszins verbrokkeld
waardoor de lange lijnen zoek
raken. Aan de andere kant
klonk Schumanns tweede so
nate (gespeeld in plaats van de
aangekondigde eerste sonate)
juist door de wat hardhandige
aanpak verfrissend. De pianist
liet kraakhelder bijzondere
harmonische wendingen ho
ren die in veel andere uitvoe
ringen vertroebelen. Toch
komt Brautigams Schumann
over het algemeen te afstande
lijk over.
Technisch lijkt niets te moei
lijk voor hem: zijn virtuoze
spel straalt zekerheid uit. Maar
de muzikale boodschap die hij
wil uitdragen, in feite de eigen
visie van Brautigam op de mu
ziek, is nog niet perfect. Het
enige dat hij zou moeten doen
om tot de allerbeste pianisten
te gaan behoren is het zich
toeleggen op het bijschaven en
het laten rijpen van zijn muzi
kale interpretatie. Chopins
vierde ballade bijvoorbeeld
had verfijnder en zangeriger
kunnen klinken, zeker onder
de handen van Brautigam.
ARTHUR VAN DER DRIFT
Voor een uitgebreide
agenda, ook voor de ko
mende dagen, raadplege
men „UIT", de gratis we
kelijkse bijlage van deze
krant.
bioscopen
De fHm week loopt in het
vervolg van vrijdag t/m
donderdag.
ALPHEN AAN DEN RIJN EU
ROCINEMA I (Van Boetzelaer-
straat 6, tel. 01720-20800): Let
hal weapon II (16); 18 45, 21.30.
wo. ook 13.45. EUROCINEMA II:
Road House (16); 18.30, 21.15.
'wo. ook 13.45. EUROCINEMA
JII: Karate Kid III (al); 18.45,
21.15 Platvoet en zijn vriendjes
(al); wo. 14.00. EUROCINEMA
IV: Licence to kill (al); 20.30. wo.
ook 13.30.
LEIDEN LUXOR (Stationsweg
19, tel. 071-121239): Road Hou
se (al); 19.00, 21.15. wo. ook
14.30. LIDO en STUDIO
(Steenstraat 39, tel. 124130):
Lethal weapon II (16); Lock up
(12); 14.30, 19.00, 21.15 Bea
ches (al); 18.45, 21.15. ma. di.
do 14.30 Licence to kill (al);
14.15, 18.45, 21.15. K-9 (al);
19.00, 21.15. ma. di. do 14.30.
Taran en de toverketel (al); wo.
14.30 Platvoet en z'n vriendjes
(al); wo. 14.45. «TRIANON (Bree-
straat 31, tel. 123875): Two
moon function (12); 19.00,
21.15. wo. ook 14.30 REX
(Haarlemmerstraat 52, tel. 071-
125414): Wet dreams (16);
14.30, 19.00, 21.15.
KATWIJK CITY THEATER I
(Badstraat 30, tel. 01718-74075):
Fly II (12); 19.00, 21.15. Jungle-
book (al); wo. 14.45. CITY THEA
TER II: Wilde harten (al); 19.00.
wo. ook 14 45. Three fugitives
(al); 21.15.
VOORSCHOTEN GREENWAY:
Dangerous liaisons (12); ma. t/
m do 20.45. Hope and glory
(al); ma. t/m do. 20.15.
KINDERVOORSTELLINGEN
Frank en Fry; wo. 14.00. Avon
tuur met een staartje; wo.
WASSENAAR ASTRA tel.
01751-13269):Cry in the dark
(12); ma. t/m wo. 20.00.
KINDERVOORSTELLINGEN
Mijn vader woont in Rio; wo.
14.00
DEN HAAGASTA: 1 (Spui 27, tel.
463500): Lock-up (12); 14.00,
18.45, 21.30. ASTA 2: Road-
house (16); 14.00, 18.45, 21.30.
ASTA 3 Licence to kill (al);
14.00, 18.45, 21.30. BABYLON
1 (naast Den Haag Centraal tel.
471656): Talk radio (al); 14.00,
19.15, 21.45. BABYLON 2:
The adventures of Baron Mun
chausen (al); 14.00, 19.00,
21.30. BABYLON 3: Beaches
(al); 19.00, 21.30. ma. di. ook
14.00. CINEAC 1 (Buitenhof
20, tel. 630637): Lethal weapon
2 (16); 14.00, 18.45, 21.30. CI
NEAC 2: K9 (al); 14.00, 18.45,
21.30. CINEAC 3: The naked
gun (al); 18.45, 21.30. ma. di. do.
ook 14.00. METROPOLE 1
(Carnegielaan, tel. 456756): See
no evil, hear no evil (al); 14.00,
18.45, 21.30. METROPOLE 2:
Dead calm (12); 14.00, 18.45,
21.30. METROPOLE 3: Licen
ce to kill (al); 14.00, 18.45,
21.30. METROPOLE 4: Dan
gerous liaisons (al); 18.45,
21.30. ma. di. ook 14.00. ME
TROPOLE 5 Rain man (al);
14.00, 18.45, 21.30. ODEON 1
(Herengracht 13, tel. 462400):
Lethal weapon 2 (16); 13.45,
19.00, 21.45. ODEON 2: Dirty
rotten scoundrels (al); 13.45,
18.45, 21.30 ODEON 3: Two
moon junction (16); 13.45,
18.45, 21.30. ODEON 4: Three
fugitives (al); 13.45, 18.45,
21.30.» STUDIO 1 (Ketting
straat 12b, tel. 656402): Do the
right thing (16); 19.15, 21.45.
wo. ook 14.00. STUDIO 2: Jack-
nife (16); 19.00, 21.30. STUDIO
3: A fish called Wanda (al);
19.00, 21.15. HAAGS FILM
HUIS: Zaal 1: King of the chil
dren; 19.30, 21.45. Zaal 2: Fami
ly viewing; 19.30, 21.45. Zaal 3:
Slaves of New York; 19.30. Tes
tament; ma. Saaraba; di. La vie
est belle; wo Mapantsula; do.
Dagelijks 21.45.
KINDERVOORSTELLINGEN
BABYLON: Platvoet en zijn
vriendjes; wo. 14.00 CINEAC:
Taran en de toverketel; wo.'
14.00. METROPOLE: Platvoet
en zijn vriendjes; wo. 14.00.
STUDIO: Pippi Langkous, wo.
14.30. Sjakie e/d chocoladefa
briek; wo. 14.30.
nese prijs
por
:nne Wadman
[EUWARDEN De Gys-
ft Japicxprijs voor Friese li-
(atuur is toegekend aan
jne Wadman (70) uit Sneek
>r zijn romans, met name
bolle yn'e reak" uit 1986
,De frou yn'e flesse" uit
18. De prijs, groot 4000 gul-
i, wordt op 9 november in
Isward uitgereikt. Volgens
ury van de prijs heeft Wad-
in met zijn romans de Friese
ratuur uitzonderlijk ver-
:t, inhoudelijk, maar vooral
wat betreft de vormge-
idman begon als dichter en
ïyist. Een aantal van zijn
ians is in het Nederlands
Fanatiek
Mick Jagger, lead-zanger van
de Rolling Stones, blijft een
dankbaar onderwerp van foto
grafen. Niet vanwege zijn zang
prestaties, maar door zijn mi
miek, die elke keer weer voor
verrassingen zorgt. De fanatie
ke grijns die Jagger hier toont,
werd op de gevoelige plaat
vastgelegd tijdens een optre
den in Raleigh, in de Ameri
kaanse staat North Carolina,
waar de Stones in het kader
van hun Amerikaanse tour af
gelopen weekeinde optraden.
FOTO: AP
Barbier van Se villa verovert schouwburg
Opera „II barbiere di Siviglia" van
Giacchino Rossini. Regie: Stephan
Volkmann, decor en kostuums: Ka-
rel Spanhak, muzikale leiding: Ro
land Kieft. Een produktie van Opera
Forum, met Forum Filharmonisch,
Forum Operakoor, Erik Mohede (gi
taar) en Barry Golding (clavecim-
bel). Gehoord in de Leidse Schouw
burg op 17 september.
Drnenadeconcert door het Noord-
jlands Philharmonisch Orkest,
>t solistische medewerking van
imy Verhey (viool) en Elena Vink
ipraan), onder leiding van Heinz
®»en. Werken van Aubert, Masse-
|i Smetana, Gounod en anderen.
fioord in de Stadsgehoorzaal
«den) op 16 september.
fenals vorig jaar trok het
I Pmenadeconcert afgelopen
I perdagavond, een overvolle
pl. Voor dit gevarieerde con-
pt ten bate van het Rode
t ruis, mogelijk gemaakt door
I kele sponsors, was een roya-
[greep uit de populaire klas-
pken gedaan. Heinz Friesen,
p met losse hand in deze pa-
fdepaardjes uit het ijzeren re
pertoire zijn orkest tot bezield
musiceren aanzette, met daar
naast de solistes Emmy Ver
hey en Elena Vink, lieten in
de verschillende, veelal korte
stukken over hun vakman
schap en hun liefde voor de
uitgevoerde muziek niet de ge
ringste twijfel bestaan.
Nadat het publiek onthaald
was op de pittige ouverture
„Fra Diavolo" (1830) uit de ge
lijknamige opera van Daniël
Francois Aubert, behaalde vio
liste Emmy Verhey een over
weldigend succes met achter
eenvolgens een werk van Ju
les Emile Massenet en eén van
Henryk Wieniavski. Vooral de
smetteloze uitvoering van het
eerste, Massenets „Méditation
de Thaïs" uit diens opera
„Thaïs" (1894), bezat een hui
veringwekkende muzikale be
wogenheid.
Gounod
In het tweede deel van de
avond waren van Charles
Gounod twee fragmenten uit
zijn opera-oeuvre opgenomen.
Voor het lyrische „Sainte
Ivresse" uit „Mireille" had
werkelijk geen geschiktere
stem dan die van Elena Vink
gevonden kunnen worden. De
wijze waarop zij met haar glas
heldere en soms bijna brutale
stem zich in de tovermuziek
van de Fransman inleeft en
daarin elementen van lyrische
vervoering moeiteloos weet te
combineren met de indrin
gendste expressiviteit, verrast
zelfs de meest verwende con
certbezoeker.
Van de orkeststukken die het
programma vermeldde, „Les
Préludes" van Franz Liszt en
„Die Moldau" 'van Bedrich
Smetana, had het eerste mis
schien beter door een spekta
kelstuk met meer inhoud kun
nen worden vervangen. De
daverende rethoriek van dit
weinig verfijnde werk, dat bo
vendien nooit meer leek op te
houden, verstoorde het lichte
en elegante karakter van het
concert. Al dat vuurwerk en
die indrukwekkende koper
blazerspartijen (te hard) waren
natuurlijk romantisch genoeg,
dat wel. Maar het klonk alle
maal zo loodzwaar en hopeloos
ernstig, dat men het er be
nauwd van kreeg.
„Die Moldau" daarentegen be
hoorde geheel thuis in de sfeer
van de overige muziek. Hoe
wel ook hier het koper af en
toe wat fors optrad, liet het
zorgvuldige en gedreven spel
van de Noord-Hollandse musi
ci in deze topklassieker het
vóór de pauze doorstane ge
weld al gauw vergeten.
TOM STRENGERS
Niet de geringste geesten heb
ben zich vaak met een af
gunstig getinte bewondering
lovend over Rossini's mu
ziek uitgelaten. Wagner: „Toch
was het juist zijn originaliteit,
die ons ergerde... Als er maar
altijd Rossini's voorhanden
waren ik ben echter bang
dat zij uitverkocht zijn!" En
Stendhal vond dat de opval
lendste kwaliteit van Rossini's
muziek in 'de eigen toon, zijn
vlugheid waarmee hij de geest
verlicht', gezocht diende te
worden.
Hoewel Rossini's stuk veel mo
derner is dan de opera die Pa-
siello dertig jaar eerder op het
gegeven van Baumarchais' ko
medie had geschreven, mag
diens 'Barbiere' (op een libret
to naar Beaumarchais van de
hand van Cesare Sterbini)
toch niet als de belangrijkste
vernieuwing van de Italiaanse
opera uit het begin van de vo
rige eeuw worden beschouwd.
Wel brengt deze opera vol
vaart nieuw leven in de Itali
aanse operatraditie. Daarbij is
Rossini's werk ontegenzegge
lijk van groot muzikaal ge
wicht. Na een moeilijke start
in 1816 kon het de afgelopen
170 jaar eigenlijk nooit meer
genegeerd worden. „De bar
bier van Sevilla" is dan ook al
tijden niet meer van het reper
toire van welk zichzelf respec
terend operagezelschap dan
ook geweest. Van deze opera
brengt Forum dit seizoen een
aantrekkelijke voorstelling in
een groot aantal theaters.
Het avontuur waar de Spaanse
kapper zich in mengt, komt
hier op neer. Graaf Almaviva
is verliefd op Rosine en tracht
binnen te dringen in het huis
waar haar voogd, doctor Bar-
tolo haar opgesloten houdt, om
te zijner tijd met haar te kun
nen trouwen. Almaviva vindt
zijn vroegere knecht Figaro als
barbier en apotheker terug.
Geholpen door Figaro, slaagt
Almaviva erin om vermomd
als militair, en later nog eens
als zangleraar, bij zijn geliefde
te komen. Na veel gekonkel
en heimelijk over en weer ge
zonden 'billets doux' resulte
ren al Figaro's vindingrijkheid
en misleidingen vanzelfspre
kend in een triomferende lief
de tussen Almaviva en Rosina.
Kroon op het werk van de on
vermoeibare huwelijksmake-
Noors hout
De overdaad aan blond Noors
hout die Karei Spanhak voor
een decor gebruikte dat de
plaats van handeling meer
aanduidt dan werkelijk uit
beeldt, kwam helaas wat te
veel naar voren en vervaagde
op die manier het contrast met
de niet altijd even sprekende
kostuums. De regie van Step
han Volkmann was doordacht.
Niet opzienbarend, maar dege
lijk. Welgeplaatste gebaren
verlevendigden het spel, hol
lende, dansende en struikelen
de operisten boden een goed
komische aanblik.
Een en ander sloot keurig aan
bij de dartele maar immer
voortrazende noten van Rossi
ni die bij Roland Kieft in goe
de handen waren. Het Forum
Filharmonisch bracht in de
akoestisch verre van ideale
schouwburg met maar weinig
problemen een zonder meer
bevredigende uitvoering van
de pittige partituur. De Bar
bier vraagt bijzonder veel van
de zangers. Het is dan ook be
grijpelijk dat enkele coupures
zijn aangebracht. Jammer voor
de liefhebber, maar zodoende
bleef er waarschijnlijk des te
meer energie over voor bij
voorbeeld de schitterende ari
a's van Rosina.
Het gemak waarmee de fraaie
stem van Monica Bacelli die
ten beste gaf, was een lust
voor het oor. Emile Fath in de
rol van Figaro was met zijn
kernachtige bariton bij elk
mnuzikaal tumult te volgen,
zonder dat hij ooit zijn stem
geweld leek aan te doen. De
tenor Reinaldo Macias als de
graaf Almaviva legde in zijn
warme heldere geluid de juiste
dosis elgante onbescheiden
heid die verliefde graven ei
gen is. Tom Haenen (Bartolo)
compenseerde zijn enigszins
houterige optreden met een
grote zangtechnische virtuosi
teit. De Basilio van Jaco Huij-
pen (bas) ten slotte klonk
veerkrachtig en was voor zo
wel een levendig toneelbeeld
als voor een afgeronde klank
van het vocale solistenensem-
ble van grote waarde. Al met
al een prima voorstelling
waarvoor in de volle schouw
burg meer dan eens een en
thousiast applaus opklonk.
TOM STRENGERS
