Knetemann heeft de beker
tot de bodem leeggedronken
De keerzijde van het Oranje-succes
/voetballerlei
TANDEM
RUIM TWINTIG VOETBALPROFS DIT SEIZOEN NAAR BUITENLAND
SPORTCcidócSouxant ZATERDAG 19 AUGUSTUS 1989 PAGINA
door Frank Werkman
In de profwielrennerij
gebeuren zo vlak voor de strijd
om de wereldtitel, volgende
week in Chambery, weer
opvallende dingen. Na de
invoering van het
ossekopstuur, de
aërodynamische helm, de
dichte wielen, de zonnebrillen
en de in het frame
weggewerkte versnellings- en
remkabels is het fenomeen
tandem nieuw leven
ingeblazen.
Lang, heel lang werd. er met
een paar scheve ogen
aangekeken tegen deze
tweepersoonsfiets. Je zag ze
nog wel eens op 's heren
wegen, bezeten door een
manspersoon van hogere
leeftijd en een naar
corpulentie neigend
vrouwfiguur. De synchroon
bewegende trappers werden
van aandrijving voorzien door
de achterop zittende dame, de
heer voorop bediende vooral
stuur en remmen.
Ik heb er wel eens op gezeten,
op zo'n viertrapsraket op twee
wielen. Het enige plezierige
vond ik de niet zelden benutte
mogelijkheid de voeten op een
dwarsstang te zetten en het
pedaalwerk te laten verrichten
door de duopassagier. Want ik
zat wel altijd voorop.
De positie op het tweede zadel
leek me op voorhand al niets.
Het uitzicht was beperkt tot
links en rechts en bij gebrek
aan een achteruitkijkspiegel
niet naar achteren. Het enige
waarop de blik, zij het van te
korte afstand, ongehinderd
kon worden gericht was de
rug van een partner. En dat
lichaamsdeel, gaandeweg
vochtiger wordend en
zijdelings van onder de oksels
lijfgeur afscheidend, is nu niet
bepaald het meest interessante
deel van 's mensen corpus.
De tandem heeft overigens, zo
kon ik aan den lijve ervaren,
ook voordelen: de partners die
zich verstouten het
fietsavontuur lijf aan lijf aan
te gaan, bevinden zich immer
in eikaars directe nabijheid
Vooral op smalle paden,
waarop je normaal gesproken
ook solo achter elkaar zou
moeten rijden, is dat een
pluspunt. Je kunt je altoos mei
elkaar verstaan over de
schoonheid van 's lands
dreven en de daarin
voorkomende natuurlijke
uitwassen. Nimmer is de één
tot een tussensprintje
genoodzaakt of de ander tot
een plotsklapse rempartij
gedwongen om de ander
verbaal op het een of andere
biologische hoogstandje te
wijzen.
Ook over de taktiek kan
gemakkelijker worden
gesproken. Aan die laatste
mogelijkheid moest ik
onverwijld denken toen ik
hoorde dat Neerlands topduo
uit het proflegioen, Steven
Rooks en Gert-Jan Theunisse,
zich opnieuw hebben
verbonden aan Peter Post. Er
hebben door de jaren heen al
meer koppels bestaan, renners
die altijd graag samen in één
ploeg wilden rijden. Meestal
waren dat een kopman en een
meesterknecht, die zo aan
elkaar waren verknocht dat ze
niet alleen de kamer deelden
tijdens etappekoersen maar
ook de wielergarderobe.
Onze vaderlandse
toppedaleurs hebben dus
besloten niet van eikaars zijde
te wijken. Dat verbaast me.
Niet zo zeer van hen, ik kan
me goed voorstellen dat ze
graag voor een miljoen per
jaar bij Post willen rijden.
Vooral de beslissing van de
ploegleider bevreemdt me. In
de meest recente Tour werd
juist het feit gekritiseerd dat
de ploeg van hun huidige
werkgever te veel kopmannen
in de equipe had. Volgend jaar
heeft Post met Rooks en
Theunisse naast de dan
waarschijnlijk wel weer
competitieve Erik Breukink
óók drie leiders. En Joop
Doderer maakte er jaren
geleden al gewag van: drie is
te veel.
Ondertussen blijft het gissen
naar het antwoord op de vraag
waarom die Rooks en
Theunisse zo onlosmakelijk
aan elkaar lijken verbonden.
Delen ze soms meer dan een
kamer en de taal met elkaar?
Post zal het een zorg zijn. Als
er volgend jaar door het duo
maar wordt gewonnen in de
grote ronden. Daar gaat het
Als er ondertussen nog eens
een tandemwedstrijd voor
profs wordt georganiseerd,
staat de bezetting van één fiets
al vast. Daar is geen speld
tussen te krijgen. En ruzie
maken over de vraag wie
voorop moet zitten doen ze
natuurlijk al helemaal niet.
Dat is het voordeel van een
vierwielige tweeling, die het
kennelijk niet kan verkroppen
als de ander zich in een
afwijkend tenue hult.
Tandems, het blijven vreemde
dingen.
Meeuws roept
debutanten op
Het Belgische nationale voet
balelftal zal volgende week
woensdag in Brugge danig
verzwakt aantreden in de
oefeninterland tegen Dene
marken. De nieuwe bonds
coach Walter Meeuws kan niet
beschikken over de zeven in
ternationals van KV Meche-
len, dat midden volgende
week deelneemt aan het toer
nooi van Barcelona. Ook Eric
Gerets PSVheeft verplich
tingen bij zijn club. Meeuws,
die Scifo (Auxerre) en Van-
denbergh (Lille) buiten de se
lectie hield, koos vier debutan
ten. Borkelmans, Staelens (bei
den Club Brugge), De Wilde
Anderlechten Broeckaert
(FC Antwerp) zijn de gelukki
gen.
Brugge haalt
Hongaar Disztl
Club Brugge, tegenstander van
FC Twente in de eerste ronde
van het toernooi om de UEFA
beker, heeft de Hongaarse in
ternational Laszlo Disztl voor
twee seizoenen gecontracteerd.
De verdediger, die 28 inter
lands speelde, kwam uit voor
Honved Budapest. De transfer
van Disztl is volgens Club net
op tijd (15 augustus) afgerond
Protest Brazilië
De Braziliaanse voetbalfedera
tie (CBF) heeft bij de wereld
bond (FIFA) officieel gepro
testeerd tegen de gebeurtenis
sen afgelopen zondag in het
hectische duel (1-1) tegen Chi
li. Tijdens de WK-kwalificatie-
wedstrijd werden PS V-spits
Romario (Brazilië) en de Chi
leen Ormeno uit het veld ge
stuurd en kregen in totaal ze
ven spelers de gele kaart. De
CBF betwist bij de FIFA on
dermeer de late gelijkmaker
van Chili, die ontstond uit een
door de Columbiaanse arbiter
Jose Diaz om onduidelijke re
den toegekende indirecte vrije
trap in het strafschopgebied
van Brazilië.
Engelse bank zet
sponsoring voort
De grootste bank van Groot-
Brit tannië, Barclays Bank,
heeft het sponsorcontract met
de Engelse voetbalbond ver
lengd met drie jaar. Met de
verbintenis is een bedrag van
bijna 25 miljoen gulden ge
moeid. Bij de 92 Engelse prof
clubs bestond de vrees dat de
bank na de ramp van Shef
field, waarbij 95 supporters het
leven verloren, zich uit de
voetbalsport wijde terug trek-
Geen reclame
op de grasmat
De Westduitse voetbalbond
(DFB) heeft het Borussia Mön-
chengladbach verboden een
reclame-boodschap op de gras
mat af te beelden. De opzet
was dat de op het gras afge
drukte tekst slechts van de tri
bunes leesbaar zou zijn. Glad-
bach meldde dat dit de spelers
niet zou irriteren, de DFB
vindt het gras slechts geschikt
om op te voetballen.
Povlsen scoort
bij afscheid Olsen
Flemming Povlsen, de meest
recente aanwint van PSV,
heeft gescoord voor een Deen
se selectie in de af scheids wed
strijd van Morton Olsen in Ny-
köbing tegen een Europees
team. Voor 11.000 toeschou
wers werd het 6-3 voor de De
nen. Olsen, die de laatste drie
seizoen voor de oude club van
Povlsen (FC Köln) uitkwam,
speelde 102 interlandwedstrij
den. Hij is 40 jaar.
Köln spaart
1. FC Köln zal het geld van de
transfer van Flemming Povl
sen, die voor vijf miljoen gul
den naar PSV vertrok, niet op
korte termijn investeren. Aan
vankelijk had de club zich op
het standpunt gesteld dat de
Deen slechts mocht vertrek
ken, nadat een geschikte ver
vanger was gevonden. Trainer
Da urn reageerde teleurgesteld
op de beslissing van zijn be
stuur. „Men had mij beloofd
dat Uwe Leifeld (VFL Bo-
chum) zou worden aangetrok-
Met het vertrek van Marco van Basten (links) en Ruud Gullit naar
AC milan begon de leegloop.
gevreesd - de laatste overge
bleven toeschouwers wegjaagt.
Nu al kijkt men angstvallig
naar het nieuwe jaar, waarin
Oranje wellicht op het WK in
Italië opnieuw een van de
blikvangers zal zijn. In dat ge
val lijkt een speler als Brian
Roy de volgende grote vader
landse vedette te zijn, die ver
loren gaat voor het Nederland
se kijkerspubliek. Om maar te
zwijgen over Wouters, Van
Aerie, Ellerman, Kieft, Van
Breukelen, Hiele, Van Loen
en al die andere voor het Ne
derlands elftal genomineerde
spelers.
„Door deze ontwikkeling
dreigt Nederland een tweede
Denemarken te worden",
waarschuwde Johan Cruijff, in
de zeventiger jaren zelf Neder
lands meest vooraanstaande
voetbalemigrant, vorige week
in Drenthe. Het is de tol van
de roem.
RICHARD THANNHAUSER
DEVENTER Voor Ger-
rie Knetemann zit zijn
sportcarrière er bijna op.
Hij heeft er vrede mee.
Geen sentimenten of hal
leluja-verhalen uit de
oude doos, maar realisme
overheerst als de uit Am
sterdam „geëmigreerde"
Brabander terugblikt tij
dens de Ronde van Ne
derland, voor hem een
soort afscheidstoernee.
„Een afscheid met pijn?
Ben je gek. Het is goed
geweest. Ik heb een mooie
erelijst, maar nu gaat het
gewoon niet meer. Het ge
brek aan pure klasse kan
ik niet meer compenseren.
Ik heb de beker tot de bo
dem leeggedronken".
De inmiddels 38-jarige Knete
mann heeft vrede met het on
vermijdelijke. Zijn carrière
kende vele hoogtepunten, zo
dat hij met opgeheven hoofd
uit de wielersport kan stappen.
|In 24 jaar, waarvan zestien als
(professional, fietste hij een in
drukwekkende staat van
dienst bij elkaar. Knetemann
werd wereldkampioen, reed
dertien keer de Ronde van
'Frankrijk, waarin hij tien
etappes won, schreef de Ronde
van België op zijn naam, even
als Parijs-Nice en de Ronde
van Nederland. Dan zou hij
nog bijna de Amstel Goldrace
vergeten en „wat ik al niet
meer heb gewonnen".
„Ik kan zeggen dat ik alles
heb meegemaakt", stelt Knete
mann zonder overdrijven vast.
„Zelfs de afgang. En nu zeg ik:
die had ik niet willen missen.
Het is een goede ervaring om
te voelen dat het niet meer
gaat zoals je graag zou willen.
Ach, wat is afscheid nemen op
je hoogtepunt? Voor wie is dat
nu weggelegd? Enwanneer
heb je je hoogtepunt bereikt?
Dat zijn van die verhalen,
waarmee ik niet uit de voeten
kan. De feiten zijn dat ik een
mooie erelijst heb en genoeg
geld heb verdiend om het een
paar jaar zonder werken uit te
kunnen zingen. Daarom heb
ik ook geen plannen voor de
periode zonder fiets. Het enige
dat ik op korte termijn wil, is
dingen doen waaraan ik al die
gebruik hoort, is altijd dat de
sport zuiver moet worden ge
houden. Is dat zonder doping-
gebruik dan wel het geval?
Maak dat een ander wijs. Er is
veel voor te zeggen om de con
troles af te schaffen en doping-
gebruik aan de verantwoorde
lijkheid van elke sporter zelf
over te laten. Dat leidt tot mis
standen? Ach wat, die zijn er
nu toch ook. Ik vind dat de
voorlichting moet worden ver
beterd. Daaraan schort het.
Trouwens, er heeft nog nooit
iemand wetenschappelijk kun
nen aantonen dat een wielren
ner die bijvoorbeeld anabole
steroiden gebruikt van A naar
B harder rijdt dan iemand die
schoon is. Ik heb daarvan de
bewijzen tenminste nooit ge
zien. Ik weet hoe ik het zelf
heb gedaan, dat is genoeg. De
Vlaamse en Hollandse spier
kracht is altijd nog beter dan
welke vorm van doping ook".
Weinig begrip
Op de drempel van zijn af
scheid verbaast Knetemann
zich nog wel over de houding
van de huidige generatie te
genover het publiek, dat bij
hem altijd in hoge achting
stond. Met name voor zijn
ploeggenoten Gert-Jan Theu
nisse en Steven Rooks kan hij
weinig begrip opbrengen. Een
goede Tour rijden en je ver
volgens niet aan het publiek
laten zien, is in de ogen van
Knetemann verwerpelijk.
Knetemann: „Ik word een
beetje moe van al die verhalen
over gekneusde ribben en zere
tenen. Dan moet mijn genera
tie wel een bijzonder soort
wielrenner zijn geweest. Wij
reden 210 koersen per jaar en
lieten ons gezicht zien in de
criteriums na de Tour. Die
verplichting als wielrenner
moet je nakomen, vind ik. Wie
met gekneusde ribben de Ron
de van Frankrijk kan rijden, is
ook in staat een criterium uit
te fietsen. En mijn teen deed
ook wel eens zeer".
HENK STOUWDAM
DEN HAAG Veertien
maanden na Oranjes zege
tocht door West-Duitsland
heeft het Nederlandse
voetbal overduidelijk
kennis gemaakt met de
keerzijde van de medaille.
De vraag naar Nederlands
talent vanuit het buiten
land heeft een spektacu-
laire groei doorgemaakt.
Waren in het verleden
met name Belgische clubs
actief op de Nederlandse
transfermark; nadat de
vedetten Ruud Gullit,
Marco van Basten en
Frank Rijkaard oogstten
met Oranje en AC Milan
staat de Nederlandse
broodvoetballer nog na
drukkelijker in de de bui
tenlandse schijnwerper.
„Wat uit Holland komt is
goed", lijkt een populaire
internationale slogan.
Meer dan twintig al dan
niet gelouterde profs ver
kiezen dit seizoen het
avontuur en het geld bo
ven de wegkwijnende ere
divisie. Een massale
volksverhuizing, waarvan
het einde nog niet in zicht
lijkt.
De massale leegloop zette zich
twee jaar geleden in met het
vertrek van Ruud Gullit en
Marco van Basten naar AC
Milan. Vanaf dat moment ma
ken de voetbalmakelaars, die
op uitzondering van een enke
le erkende bemiddelaar maar
kende „levenslang" voor PSV.
Al zegt dat in het huidige
voetbal weinig, want Italiaan
se clubs maken er geen pro
bleem van om contracten af te
kopen.
Geen geheim
Spelers, die minder in de be
langstelling staan dan Koeman
en Vanenburg, maakten er
geen geheim van, dat zij voor
het grote geld hebben gekozen.
Rob Witschge en Frank Ver
laat, beiden zouden het ko
mende seizoen veroordeeld
zijn tot bankzitten bij Ajax, ko
zen voor financieel gewin in
respectievelijk Frankrijk en
Zwitserland. Witschge voetbalt
zich rijk bij Saint Etienne en
ligt er niet wakker van, dat hij
in een zwakkere competitie is
terechtgekomen. Voor Verlaat
geldt hetzelfde. „Ik zal niet
ontkennen, dat ik er flink op
vooruit ga", meent Rob
Witschge. „Bovendien voel ik
mij te goed om bij Ajax een
seizoen op de bank te gaan zit
ten".
Hendrie Krüzen, vorig jaar
nog deel uitmakend van de se
lectie van het Nederlands elf
tal, verhuisde naar KV Kort-
rijk. De bij PSV gewogen en te
licht bevonden linkspoot
speelde een groot deel van het
afgelopen seizoen op uitleen
basis bij FC Den Bosch. Een
andere PSV'er, Anton Jans
sen, volgde het voorbeeld van
Krüzen en speelt het komend
seizoen eveneens voor de be
scheiden Belgische eersteklas
ser, die getraind wordt door
„Haagse Henkie" Houwaart.
Janssen, een uitstekend voet
baller zonder persoonlijkheid,
verkoos Kortrijk boven het
rrieer aansprekende Manches
ter United, dat bovendien be
reid was de Nederlander aan
zienlijk meer te betalen.
Blijken in de meeste gevallen
de financiën de doorslag te ge
ven (Wilbert Suvrijn en Jos
van Herpen kozen nadrukke
lijk voor de Franse francs), in
twee gevallen betekende ver
kassen een sportieve verbete
ring. Gerrit Plomp (FC
Utrecht) denkt in de zwaarde
re Westduitse competitie beter
tot zijn recht te komen, maar
is bij degradatiekandidaat Bo-
chum momenteel niet meer
dan bankzitter. Raymond At-
teveld, een talent dat in de
anonimiteit van Haarlem ver
bleef, tekende verrassend voor
de Engelse topclub Everton,
dat hem met veel tamtam aan
de Britse pers presenteerde.
Appel en een ei
Ook Schotland heeft inmiddels
de voor Britse begrippen goed
kope krachten uit Nederland
ontdekt. Nadat Aberdeen vo
rig jaar succes had met de voor
de spreekwoordelijke appel en
een ei gekochte doelman Theo
Snelders en spits Willem van
der Ark, stroopt nu ook Dun
dee United de Nederlandse
markt af. Een half miljoen
voor verdediger Fred van der
Hoorn werd grif betaald en
vervolgens lieten de Schotten
het oog vallen op Mart van
Duren, de Bossche (ex-) ploeg-
makker van Van der Hoorn.
Van Duren was voor een
schijntje te koop en heeft in
middels al getekend voor Dun
dee.
De Nederlandse clubs zijn al
lesbehalve content met deze
ontwikkeling, die - zo wordt
Ongeluk
Onvermeld op zijn palmares,
maar een overwinning die
Knetemann als zijn grootste
beschouwt, is zijn terugkeer na
een auto-ongeluk in België. In
1983 knalde Knetemann zo
hard op geparkeerde auto, dat
er nog maar weinig botten
heel waren en er werd ge
vreesd voor een vervolg van
zijn wielerloopbaan. „Achteraf
is dat inderdaad mijn grootste
overwinning geweest. Dat is
aan niemand uit te leggen. Al
leen mijn vrouw en ik weten
welk een moeite het me heeft
gekost om terug te komen.
Niemand die er meer in ge
loofde dat een voor 40 procent
invalide man in het peloton
zou terugkeren. Ik praat er
liever niet meer over, maar nu
je er naar vraagt, komen aller
lei gevoelens naar boven.
Vooral de pijn die ik heb gele
den en de nachten die ik daar
van heb wakker gelegen. Dat
is de zwaarste strijd die ik in
mijn leven heb moeten leve
ren. Ik ben er bovenop geko
men, omdat ik van nature een
verschrikkelijke positivo ben
en ook door de reacties van
mensen die ik niet ken. Onge
looflijk, zoveel post als ik
kreeg na mijn ongeluk. Zak
ken vol. Ik wist echt niet dat
ik zoveel gevoelens bij mensen
had losgemaakt. Dat heeft me
veel gedaan".
Bij het grote publiek mag
Knetemann dan een grote po
pulariteit genieten, in de wie
lersport heeft hij niet over een
breed front vrienden gemaakt.
De ras-Amsterdammer is niet
gewend om zijn mond te hou
den en al helemaal niet om
zijn mening te verbergen.
„Mijn vriendenkring is niet zo
groot en aan de wielersport
heb ik er heel weinig overge
houden", constateert Knete
mann zonder ook maar een
spoor van spijt. „Hoge bomen
vangen veel wind, zeg ik altijd
maar. Ik riep wat ik dacht. Ik
had niet altijd gelijk, maar
zeer beslist niet immer onge
lijk. Maar ik kan er niet mee
zitten, wat anderen van mij
vinden. Dat is hun pakkie-an.
Kijk, de meelopers tel ik niet
mee. Er zijn volksstammen die
in goede tijden riepen dat zij
het allemaal wel hadden ver
wacht. De echte vrienden ko
men niet uit de wielersport,
maar die kan ik wel dag en
nacht bellen. Ik ben altijd mijn
eigen weg gegaan en geen slij
merd geweest. Ik heb gepro
beerd mezelf te blijven, niet
meer en niet minder".
Gezien de evolutie die de wie
lersport de laatste decennia
heeft doorgemaakt, is Knete
mann er zelfs helemaal niet
rouwig om dat hij „met pen
sioen" 'gaat. De toegenomen
stress en de daarmee gepaarde
gaande afgenomen menselijk
heid tussen de wielen zal hij
missen als kiespijn. De routi
nier met recht van spreken:
„Het is de laatste jaren voort
durend gooien en smijten in
het peloton, dat ook nog eens
met het jaar groter wordt. Ik
ben ook helemaal niet jaloers
op de huidige generatie. Ik
maak de laatste jaren ook
steeds minder leuke dingen
mee. Tegenwoordig zulllen de
renners ook wel lol hebben,
maar ik vraag me af of dat net
zoveel is als wij in het verle
den. Misschien ben ik een
oude zak, maar zo zie ik het".
Combines
Wat er in de loop der jaren
niet is veranderd, zijn de com
bines, kongsi's en dopingza-
ken. Voor Knetemann zijn het
zaken die bij de wielersport
horen en waarvan hij vindt
dat er onevenredig veel ophef
over wordt gemaakt. „Natuur
lijk zijn er combines. Maar
vertelt mij eens wat daarop te
gen is. Dat gebeurt toch in het
maatschappelijke leven ook.
Moeten wij als wielrenners
dan beter zijn dan anderen.
Nee, natuurlijk ga ik niet ver
tellen hoe een kongsie in el
kaar heeft gestoken. Caransa
vertelt toch ook niet hoe hij
zijn geld verdient. Met doping
is het al niet veel anders. Het
argument dat je tegen doping-
al te graag een graantje mee
pikken - overuren in ons lage
landje. De meeste Nederlandse
spelers treden in Belgische of
in Franse dienst, maar ook in
Schotland en Zwitserland
heeft men de jacht op het
„Oranje-goud" ingezet
De meest opzienbarende trans
fer van het afgelopen seizoen
was ongetwijfeld die van Ro
nald Koeman naar het kapi
taalkrachtige Barcelona, de
club van Johan Cruijff. Hoe
wel PSV Ronald Koeman een
riant bod deed, koos de rossige
libero voor de „sportieve uit
daging." „In Nederland heb ik
het wel gezien", motiveerde
Koeman zijn verhuizing naar
Zuid-Europa. „In Spanje is de
beleving anders, beter. Speel
ik wekelijks in uitverkochte
stadions. Bovendien is de com
petitie zwaarder dan die in
Nederland, waar PSV en Ajax
met kop en schouders boven
de rest uitsteken. Hier had ik
het gevoel stil te staan. Echt,
deze prikkel had ik nodig".
PSV bood Koeman een jaarsa
laris van ongeveer een miljoen
gulden, maar Barcelona be
taalt hem moeiteloos het dub
bele. De Eindhovense club
wilde dat compenseren door
de ex-Groninger tot zijn zes
tigste een boven-modaal sala
ris te bieden, maar wat de
Eindhovense cjubleiding ook
probeerde, Koeman was niet
op andere gedachten te bren
gen. De unieke regeling, die
PSV heeft bedacht, zorgt er
wel voor dat Gerald Vanen
burg de eredivisie trouw blijft.
Vanenburg sloeg een miljoe
nenbod van AS Roma af en te-
jaren niet ben toegekomen. Ik
zal zeker veel gaan paardrij
den en er met mijn gezin op
uit trekken. Plannen maak ik
niet, dat heb ik in de loop der
jaren wel afgeleerd. Ik laat de
ontwikkelingen maar op me
afkomen. Dat is de enige win
nende tactiek".
De carrière van
Gerrie Knete
mann kende vele
hoogte- en enke
le dieptepunten.
In 1978 versloeg
hij in West-Duits-
land de Italiaan
Francesco Moser
en werd wereld
kampioen. (Foto
links).ln 1983
knalde hij tijdens
een koers in Bel
gië zo hard op
een geparkeerde
auto dat voor zijn
verdere loopbaan
werd gevreesd.
(Foto boven).
FOTO'S: ANP
Voor Mart van Duren (foto links) werd een schijntje betaald; voor
en Fred van der Hoorn een half miljoen.
FOTO'S: DIJKSTRA
