Judsel Baranco de
Jekyll and Hyde van
Nederlandse honkbal
/voetballerlei
Arbitrage
SPORT
SoidócSouttMit
ZATERDAG 8 JULI 1989 PAGINA 9
Macari manager
West Ham United
De Schotse oud-international
Lou Macari is benoemd tot
manager van het naar de
tweede divisie gedegradeerde
West Ham United. Macari,
die 24 wedstrijden voor
Schotland speelde, begon zijn
loopbaan in 1984 als speler-
manager van Swindon
Town, dat toen in de vierde
divisie speelde. Swindon
miste dit seizoen net de pro
motie naar de hoogste klasse.
FA wil opheffing
alcoholverbod
De bestuursleden van de En
gelse voetbalfederatie FA en
de League willen het verbod
op de verkoop van alcohol in
de stadions opheffen. Dat
staat in een rapport dat giste
ren is overhandigd aan Lord
Justice Taylor, die belast is
met het onderzoek naar de
Hillsborough-ramp in Shef
field, waarbij op 15 april 95
supporters van Liverpool om
het leven kwamen. Het ad
vies staat lijnrecht op een
maatregel die werd genomen
na de Heizel-ramp in Brus
sel, in mei 1985. Toen wer
den de Britse stadions
Vrees voor een
averechts effect
De bestuursleden verklaren
de ommezwaai, omdat ze
denken dat het verbod een
averechts effect heeft. „De
praktijk is, dat de supporters
alcohol-houdende drank ko
pen in de supermarkten of in
de slijterijen, die ze dan op
straat opdrinken. Of ze blij
ven tot vlak voor de wed
strijd in de pub,hangen al
dus het rapport. In het
schrijven staat, met betrek
king tot Hillsborough: „Het
effect van de maatregel is
misschien wel dodelijk ge
weest. Veel supporters, onder
wie personen die stomdron
ken waren, bestormden het
stadion omdat ze te laat arri
veerden
AS Roma niet
op eigen veld
AS Roma mag het komende
seizoen de eerste drie thuis
wedstrijden niet op eigen
terrein spelen. De tuchtcom-
missie van de Italiaanse bond
strafte de club voor de ern
stige rellen, die zich bij het
verloren duel (0-1) tegen
Fiorentina voordeden. Aan
hangers van AS Roma gooi
en tal van voorwerpen rich
ting het veld. Twee spelers
van Fiorentina, de scheids
rechter en een politieman
werden door de rondvliegen
de projectielen geraakt.
Bulgaarse coach
krijgt ontslag
Boris Angelov is gisteren
ontheven van zijn functie als
bondscoach van Bulgarije.
Reden is het teleurstellende
optreden van de nationale
voetbalploeg in de aanloop
naar de eindronden van het
toernooi om de wereldtitel in
Italië. Bulgarije haalde in de
kwalificatiegroep met Roe
menië, Denemarken en
Griekenland pas een punt uit
vier duels en is al uitgescha
keld. Ivan Voetzov werd be
noemd tot Angelovs opvol
ger. Voetzov, trainer van
Slavia Sofia, was al eerder
bondscoach, maar hij werd
na de wereldtitelstrijd van
1986 in Mexico vervangen.
Jorghino naar
Lcvcrkuscn
De Braziliaan Jorghino (24)
heeft een contract voor drie
jaar getekend bij Leverkusen
uit de Bundesliga. Jorghino
is afkomstig van FC Flamen-
go en is aanvoerder van het
Braziliaanse nationale team.
Het transferbedrag is niet
bekend gemaakt.
Als bijvoorbeeld maandelijks de meest om
streden sportman/vrouw zou moeten wor
den gekozen, had honkballer Judsel Baran-
co deze onderscheiding ditmaal moeiteloos
ingepalmd. De grote, op Tour de France en
Wimbledon gefixeerde massa is het waar
schijnlijk ontgaan, maar de voorbije we
ken vestigde de algemeen om zijn talent
geprezen doch om zijn mentaliteit verfoei
de Antilliaan de aandacht van insiders op
zich. Judsel Baranco, een levend raadsel.
In bijgaand verhaal een poging tot ophel
dering van de bijna mystiek van een even
talentvol als omstreden sportman, die hoe
wel één van de beste in zijn stiel door keu
zeheren wordt gemeden als bijna de pest.
i AMSTERDAM/ROTTER-
,j DAM De twijfel over
de inschatting van met se-
B lectie-beleid belaste offici
als van de honkbalbond
T omtrent de eventuele ge-
r' schiktheid van Judsel Ba
st ranco voor een vertegen-
r] woordigende ploeg krijgt
r; al direct een duw in nega-
J|tieve richting. Op het af-
!Ij gesproken tijdstip blijkt
n.'de Antilliaan zich niet te
sj bevinden op het opgege-
ej ven adres.
i
W Plaats van handeling is Am-
ia sterdam zuid-oost, in de volks-
nj mond beter bekend als de Bijl-
oj mer. Als de verslaggever zich
u op het bewuste huisnummer
t van één van de massieve, on-
W danks de speelse bochten van
gigantisme overlopende flatge
bouwen aandient, meldt zich
een vrouwenstem door de in
tercom. Er klinkt argwaan in
de Antiliaanse tongval. „Even
wachten", blikkert het door
het luidsprekertje. Er gaan mi
nuten voorbij, niemand meldt
zich. Dan staat ze ineens op de
lejoverdekte galerij. „Judsel is er
'flniet. Waar ie is? Ik weet het
olmet. Hij is vanmorgen al vroeg
'oweggegaan. Wanneer hij terug
kan zijn? Weet ik niet. Kan
Igauw zijn, maar ook lang du-
'ejren".
*t|De verslaggever zegt een half
te uur later terug te komen, in de
«hoop dat de afspraak alsnog
«gestand kan worden gedaan,
isl Een kop koffie in een nabij ge-
nalegen, ondergronds winkelcen
trum moet de wachttijd bekor
tten. Een korte wandeling door
ii(de promenades levert naast
n verkoeling ook de aanblik van
ij de nodige gekleurde rijksgeno-
alten op. De meesten slenteren
shoppend rond, maar op een
kruising van twee straten staat
een groepje donkere jonge
mannen wat lamlendig tegen
ej,de pui te leunen. Er wordt wat
speels geconverseerd, een lach
klinkt op. Een spontane inval:
de verslaggever stapt op het
groepje af en klampt een van
een redelijk woeste coiffure
voorziene jongeman aan.
.Kent u Judsel Baranco", is de
voorzichtige vraag. „Dat ben
is het verrassende ant
woord. Gevoelens van aange
name verbazing en onprettige
verontachtzaming strijden om
voorrang. Er volgt een wat on
duidelijk verhaal over een wo
ning, die moest worden beke
ken en mensen, die moesten
worden gesproken. Nauwelijks
een woord van excuus, maar
ook geen afwijzende houding
als wordt gevraagd of het af-
esproken interview alsnog
:an worden gehouden. Baran
co groet zijn vrienden, wandelt
mee naar een nabijgelegen
:offee-shop en doet zijn ver-
ïaal.
Miskend talent
Sen uur later, Judsel Baran-
:o's versie van de verwikke-
ingen van de laatste maanden
in die van lang daarvoor aan-
'ehoord hebbend, resteert een
Jevoel van dualisme. Is hier
iprake van een miskend ta-
ent? Of kan de Antilliaan
vordèn beschouwd als een ge
spleten persoonlijkheid en is
tij voer voor psychologen of
rijp voor een psychiater? De
Jekyll and Hyde van het va
derlandse honkbal?
!en feit is dat tegenover het
'erhaal van Judsel Baranco,
n story die is doorspekt met
iet van rancune gespeende
[elementen, de haakse verste
'taat van vele andere betrok
kenen Officials, coaches, me-
jdespelers hebben zich laatdun
kend uitgelaten over de honk-
Jballer, die wel allerwegen
wordt erkend als misschien
wel de meest allround speler
is land van dit moment.
Maar tevens wordt beschouwd
als een egoïstische, niet aan
club- of ploegdiscipline te on
derwerpen figuur, bij wie het
dan het gemakkelijkste is om
hem maar links te laten lig
gen. Met negering van het kei
harde gegeven dat de grootste
talenten vaak de meest notoire
dwarsliggers zijn. Denk maar
eens aan Johan Cruijff, Ruud
Gullit. Eigengereide uitblin
kers, die het eigen belang of
eigen visie verre stellen boven
het algemene, maar tevens fi
guren die dank zij hun aanleg
wel een ploeg op sleeptouw
kunnen nemen of uit het dal
kunnen sleuren.
Blanke papa
,,Ik moet worden beoordeeld
naar wat ik in het veld pres
teer", zegt Judsel Baranco, die
in deze opvatting wordt ge
steund door zijn „landgenoot"
Pierre Richardson van het
Haagse ADO. „Alles wat daar
buiten gebeurt, valt daarbij
weg".
Het is het leidende thema in
het verweer van Judsel Ba
ranco tegen de bijna algemene
oppositie rond t zijn persoon.
Met verontachtzaming van het
feit dat hij de voorbije jaren
wel steeds bij de eerste drie
slagmensen van het vader
landse honkbal eindigde. „Ik
had vorig seizoen beste slag
man kunnen zijn als we niet
bij Giants de avond voor de
laatste wedstrijd een feestje
hadden gehad, bij coach Cees
Herkemij thuis. Ik,had de vol
gende dag liever niet willen
spelen, voelde me niet in
vorm. Ik sloeg inderdaad niets,
nul uit vier. Daardoor zakte
mijn gemiddelde en eindigde
ik op de tweede plaats, achter
Bill Groot van Nicols. Maar
Herkemij (één van de erkende
topcoaches van ons land; red.)
vond dat niet erg. Hij kende
de voorgeschiedenis. Als hij
coach van het Nederlands
team was geweest, had ik er
wel bijgezeten. Herkemij is
mijn blanke papa. Hij begrijpt
me, laat me spelen zoals ik wil
en kan en is bereid om me te
beoordelen op wat ik in het
veld doe. En niet op wat daar
buiten gebeurt".
Judsel Baranco vertelt het op
een rustige manier, met zachte
stem en een wat droefgeestige
blik op zijn ietwat doorploegde
gezicht, dat meer levenserva
ring verraadt dan zijn leeftijd
van 25 jaar aannemelijk zou
moeten maken. Herkemij, zo
vertelt hij, is één van de diver
se figuren die hem ooit hadden
beloofd een lans voor hem te
breken. „Ik heb er verder
nooit iets van gehoord", klinkt
het somber en wat gelaten.
Zelf heeft hij de afgelopen tijd
ook regelmatig aan de bel ge
hangen Wilde weten waarom
hij ook niet voor het Antil
liaanse All Starteam werd uit
genodigd, een uitverkiezing
die hem aan het hart zit ge
bakken, maar werd doorkruist
door een veto van zijn meest
recente club, Giants. Maar
daarover straks.
Twaalfjarig jochie
Dertien jaar geleden kwam
Judsel Baranco als twaalfjarig
jochie met een oom mee van
Curucao naar Nederland. Hij
vestigde zich bij familie in
Noord-Brabant en ging honk
ballen bij Kickers in Waal
wijk. Na een jaar ging hij voet
ballen bij RKC. „Als spits",
grijnst hij. „Eén die veel doel
punten maakte". Vervolgens
belandde hij, op zijn zestiende,
bij het Amersfoortse Quick en
speelde daarna vijf seizoenen
bij het Utrechtse UW. Daarna
acteerde hij twee jaar bij Nep-
tunus om tenslotte drie seizoe
nen bij Giants te spelen. Of
liever: twee seizoenen en drie
maanden, want vorige week
werd hij daar geroyeerd we
gens herhaaldelijk wegblijven.
„De spelersgroep daar was
nooit compleet", verweert hij
zich daartegen.
In 1984 maakte hij zijn debuut
in het Nederlandse team, in de
Haarlemse Honkbalweek, om
met Oranje door te reizen naar
een toernooi in Curacao. „Dat
was mooi, daar was ik zeven
jaar niet geweest", zegt Baran
co, wiens gezicht oplicht bij de
herinnering. Terug op geboor
tegrond ontstond de behoefte
om er vaker te zijn. „Ik speel
de aan het eind van het Ne
derlandse seizoen daar in de
Curacaose play-offs. Met Jac-
ky Jacoba en Charlton Dunlop
van Sparta. Eigenlijk, zo reali
seer ik me nu, ben ik te vroeg
van Curacao vertrokken Als
ik daar langer was gebleven,
was het misschien allemaal
anders gelopen".
Judsel Baranco, één broer,
twee zussen („Eén is model, ze
is heel mooi, lijkt op Whitney
Houston"), is lasser/bankwer
ker van zijn vak. Maar dit
beroep heeft hij al drie jaar
niet meer uitgeoefend. Een
uitkering heeft hij ook niet.
Wel gehad. „Maar niet meer
aangevraagd", zegt hij. Hoe
voorziet hij dan in zijn levens
behoeften? Door een honkbal
vergoeding? Hij is wat vaag.
„Nee, m'n familie", zegt hij
wat ontwijkend.
Rode draad
Honk- en softbal blijken als
een rode draad door zijn fami
lie te lopen. Zijn tantes waren
softbal-international, zijn oom
Stanley Martha speelde als
derde-honkman bij Sparta.
Zelf noemt hij zich allround.
Speelt het liefst kortestop,
maar fungeert het beste als
midvelder. „Van Cees Herke
mij mocht ik gooien en slaan.
Die begreep dat ik gewoon zo
veel mogelijk wilde doen. Ik
was een paar jaar geleden de
enige die van Nicols won. Ik
ben één seizoen achttien keer
achter elkaar ongeslagen ge
bleven als werper".
Niet geringe wapenfeiten van
een jongeman, die door andere
„prestaties" in ongenade viel.
Luister naar Jules de Pierre,
voormalig teambegeleider van
de Nederlandse ploeg en te
genwoordig bestuurslid van de
bond. „Twee jaar geleden, tij
dens het Europees kampioen
schap in Spanje, zei Murphy
(de toenmalige manager; red.)
tegen Baranco dat hij1 de vol
gende dag zou spelen. Murphy
wilde wat meer snelheid in de
ploeg, 's Nachts om twee uur
zat Baranco nog ergens achter
de deur met een whisky-fles
in de hand. Dat waren zo de
problemen met hem. Hij is te
veel met zichzelf bezig, te wei
nig met de ploeg. Vorig jaar
tijdens de Haarlemse Honkbal-
week heeft Harrie van der
Vaart (toen assistent-coach;
red.) Judsel uitgelegd waarom
hij niet was geselecteerd. Toch
zegt hij zelf voortdurend dat
hij niks hoort. Dat hij geen uit
leg krijgt over het hoe en
waarom. Hij is zo link als een
looien deur".
Anderen zijn ook weinig prij
zend over Judsel Baranco. Zijn
vroegere teamgenoot en inter
national Peter Callenbach:
„Hij is gewoon gek". Of ex-as-
sistent-coach Leen Volkerijk:
„Wil je met hem een interview
maken. Hij is jouw stijl niet. Ik
ben natuurlijk bevooroordeeld,
maar ik zou het niet doen. Hij
is het niet waard".
Rechte spoor
Nieuwsgiergheid naar de man
achter de prima honkbalcijfers
en de bezoedelde reputatie
leidt er toe dat het gesprek
met de omstreden Antilliaan
dus toch plaatsvindt. Welis-
ln actie in zijn Utrechtse tijd, bij UW. „Ik moet worden beoordeeld naar wat ik in het veld presteer".
FOTO: SOENAR CHAMID
waar zijn (te) veel meningen
anti-Baranco, is ook zijn nege
ren van onderhavige afspraak
nauwelijks een pro-argument
te noemen, maar wat blijft
hangen is het gevoel dat de
allrounder typisch een voor
beeld is van iemand die tussen
de wal en het schip is geval
len. Een egocentrisch karakter
dat botste met „normale" men
sen, die zich misschien niet
alle mogelijke moeite hebben
getroost om hem in het gareel
te krijgen. Of mogelijk zelfs in
het rechte spoor. Jules de
Pierre: „Toen Stoeckel aan het
begin van dit seizoen over
kwam vroeg hij of hij Baranco
mocht selecteren. Wij hebben
hem het groene licht gegeven.
Stoeckel is hem gaan bekijken,
maar koos hem niet. „Ik ben
niet onder de indruk van
hem", zei ie.
Een oordeel dat"Judsel Baran
co pijn zou doen, als het hem
ter ore was gekomen. Zoals
het de Antilliaan ook aan het
hart gaat dat het All Starteam
van zijn landgenoten hem niet
inlijfde. Manager Max Rietber
gen: „Ik heb de uitnodiging
naar de secretaris van Giants
gestuurd, maar daar werd ge
zegd dat hij niet mocht spelen.
Qua talent is het jammer. Qua
instelling is het beter dat hij er
niet bij is. Als hij in het team
had gezeten, was hij zonder
twijfel mijn beste man ge
weest. Hij is een fantastisch
goeie honkballer. Maar hij
heeft zichzelf onmogelijk ge
maakt".
Italiaanse club
Judsel Baranco realiseert zich
dat zelf terdege. Hij is inmid
dels naar België gevlucht,
waar hij bij boezemmaat Jacky
Jacoba bij Antwerp hoopt te
gaan spelen. Als de honkbal-
bond tenminste het royement
van Giants niet overneemt en
doorspeelt naar de Belgische
bond. Als dat gebeurt is de
Antilliaan niet alleen in eigen
land persona non grata, maar
kan hij honkbal in heel Euro
pa wel vergeten.
„Een paar jaar geleden kon ik
in Italië een contract tekenen,
bij Fiorentina", vertelt Baran
co. „Ik kreeg een papier onder
m'n neus met een Engelse
tekst, maar daaronder stond
iets in het Italiaans. Ik moest
meteen tekenen. Maar ik wil
de eerst dat Italiaanse tekstje
kennen. Ik heb het meegeno
men en aan een vriend laten
lezen. Ik zou met handen en
voeten gebonden zijn geweest
als ik had getekend. Als het
me niet was bevallen had ik
nooit meer teruggekund.
Daarom ben ik blij dat ik dat
niet heb gedaan".
Hoe moet het nu verder met
Judsel Baranco? „Ik ga des
noods terug naar Curacao. Of
proberen ergens in Venezuela
of Colombia te spelen. Er spe
len op dit moment zo'n twintig
a dertig Antillianen in het
Amerikaanse profhonkbal.
Was ik maar langer op Cura
cao gebleven. Dan had ik nu
misschien ook in de States ge
speeld".
Er ligt een spijtige blik op het
gezicht van Judsel Baranco.
Die overigens zegt geen be
rouw te hebben van het hem
aangewreven wangedrag,
waardoor hij onmogelijk werd
voor het Nederlandse team.
„Ik was nooit de enige, die wel
eens ging stappen", zegt hij.
„Er waren er altijd meer bij
Maar mij moesten ze hebben.
Met Jacky Jacoba werd ik als
enige op het matje geroepen.
In 1985 speelden we in Tai
wan. Daarvoor was Van der
Vaart een goede vriend. Maar
we kregen daar slaande ruzie,
omdat ik een sein niet had op
gevolgd. Maar daar speelde ik
wel mijn mooiste wedstrijd. Ik
sloeg vier uit vier en we ver
sloegen Japan. Ik werd met
0.695 beste slagman van het
toernooi, zoals ik tijdens het
WK van '86 in Nederland
werd uitgeroepen tot meest
waardevolle speler van het
toernooi. Daarom had ik nu
verwacht dat ze me zouden
kiezen voor het Nederlands
team. Ik zag wel de coaches,
maar ze zeiden niet meer dan
„hallo" tegen me. Geen ver
klaring verder, niets. Stoeckel
was manager in Taiwan. Na
dat we hadden gewonnen van
Puerto Rico zei hij tegen me:
ik kan een profcontract bij de
Dodgers voor je regelen. Een
geintje? Ik weet het niet. Kan
zijn. Maar dat betekende toch
wat voor me"
Judsel Baranco vertelt dat zijn
niet-selectie voor eerst Oranje
en vervolgens het Antilliaanse
All Starteam een heel grote te
leurstelling voor hem beteken
den. En mogelijk, maar dat
geeft hij zelf niet aan, de defi
nitieve stoot om hem uit het
gareel te doen belanden. Dat
was met hem voor anderen al
langer het geval. Of zoals Ju
les de Pierre het verwoordt:
„Hij verkeert in verkeerde
kringen". Drugs? Na enig na
denken antwoordt de vroegere
teammanager: „Laat ik zeggen
aan die kant van de maat
schappij, die niet de onze is".
Aan het eind van het gesprek,
als handen worden geschud,
maakt Judsel Baranco een wat
besluiteloze indruk. Als hem
sterkte wordt gewenst, trekt er
een schaduw over zijn gezicht.
„Dank je", mompelt hij en
hij slentert weg Naar het
hoekje in het winkelcentrum,
waar zijn maten nog staan. De
uitdrukking van de wal en het
schip dringt zich x>p. De Ne
derlandse Sport Federatie
heeft toch een sectie sociaal
maatschappelijke begeleiding?
FRANK WERKMAN
door Frank Werkman
Tot voor kort kon menigeen in
ons vaderlandse sportwereldje
nog met goed fatsoen
veronderstellen dat arbitrage
niets anders betekende dan
leiding geven. Vroeger, in de
wat plechtstatiger
berichtgeving over
bijvoorbeeld
voetbalwedstrijden werd dan
wel gewag gemaakt van „de
arbitrage was in prima handen
van ...."en dan volgde de
naam van Dirk Nijs, Piet
Roomer of Leo Horn.
In de actieve tijd van de
huidige baas van onze
voetbalfluitisten. Leo van der
Kroft, was het respect voor de
man in het zwarte pak al een
stuk minder groot. Wie
herinnert zich niet het tumult
rond Van der Kroft bij de een
of andere Europa
Cupwedstrijd van Real
Madrid. Of het gekrakeel
omtrent diens iets langer in
het pak gestoken
generatiegenoot Charles
Corver. Die ook ergens in het
latijnse zuiden van dit
continent een keer vals had
geblazen? Ach, een
voetbalscheidsrechter, die een
keer uitglijdt is niets
bijzonders.
Sinds enige weken is het
woord arbitrage niet meer weg
te slaan van de sportpagina 's.
Vooral Feyenoord wordt er
met de regelmaat van de klok
mee in verband gebracht. Het
bericht dat de club van Kraay
door Inter Football dreigt te
worden aangesproken voor
pakweg zeven ton is nog niét
verstorven of er is trammelant
rond spelers. Kraay kocht dit
seizoen minder dan
gebruikelijk, maar de
problemen met hen waren
omgekeerd evenredig groot.
Het begon al met John de
Wolf van FC Groningen. Die
wilde weg uit het Noorden,
want ook hij behoort tot het
nog stèeds bestaande legioen
voetballers dat de Kuip zó
mooi vindt om in te voetballen
dat men roept „dat Feyenoord
nog steeds een topclub is of het
met hun aanwezigheid weer
zal worden".
Piet Keur van FC Twente was
de volgende. Ook over diens
inmiddels door beide partijen
in der minne geschikte
transfer ontstond tumult,
waarbij de arbitragecommissie
ten tonele verscheen. De
laatste is Jimmy Simons, zij
het in omgekeerde volgorde.
SVV wil Simons, maar wil
niet betalen wat Feyenoord
wil hebben. Hop, naar de
ar bi tragecommissie.
Het mooiste geval is het
geschil rond de nieuwe
aanwinst van FC Den Haag,
Danny Hoekman. Sinds het
bestuur van de
Zuiderparkclub bestaat uit
vrijwel louter directeuren is
men daar zeer bij de tijd. De
zich steeds meer als humorvol
mens kenmerkende aspirant-
voorzitter Henk Werkhoven,
officieel nog steeds
penningmeester van de club,
ontdekte namelijk dat zijn club
zich wellicht 2,5 ton kan
besparen.
Hoekman had niet tijdig van
Roda JC of VVV. wie dat had
moeten doen, daar zijn de
geleerden het nog niet over
eens. een nieuwe
contractaanbieding ontvangen.
Kassa voor Hoekman straks,
wellicht voor FC Den Haag
nu. De arbitragecommissie
heeft het laatste woord. De 2,5
ton zullen het Zuiderpark wel
verlaten, maar eens te meer is
duidelijk geworden dat het
huidige transfersysteem aan
alle kanten rammelt.
Dat zal mr. Jimmy Janssen
van Raay goed doen. Die heeft
als Europarlementariër
regelmatig van de daken
geschreeuwd dat deze
moderne vorm van
slavenhandel onverwijld dient
te worden afgeschaft.
Weliswaar gebruikte JR dit
verhaal vrijwel louter te eigen
bate, om de eigen ego weer
eens publicitair te strelen,
maar hij heeft wel gelijk. Net
als onder meer in Frankrijk
moet het transfersysteem in
ons land zo snel mogelijk
worden opgedoekt.
De arbitragecommissie moet
voorlopig eerst maar even
volgens het eenvoudige
principe „Contract is contract"
te werk gaan.
Positieverbetering is in zwart
geld niet uit te drukken, dus
dat moet makkelijk zijn. Zo
blijft De Wolf gewoon bij FC
Groningen. Hoe vervelend zijn
vrouw dat ook moge vinden.
Had-ie een paar jaar geleden
maar beter moeten nadenken.
En betaalt SVV de prijs die
redelijk is en niet een fancy
bedrag, omdat de voorzitter
toevallig veel dure
personen wagens verkoopt.
Nog even en arbitrage is weer
gewoon fluiten, blazen, leiden
Simpel, duidelijk en helder
Nu dat buitenspel nog.
