Ted Immers
wacht op
rinkelen van
de telefoon
r
Macht McCormack begint te tanen
Marjan Olijslager ook bij slecht weer naar zege
SPORT
CcidócSotncmt
MAANDAG 3 JULI 1989 PAGINA 18
Ivan Lendl
heeft ook een
knieval
gedaan voor
het
invloedrijke
bureau van
Mark
McCormack.
FOTO: AP
LONDEN Wimbledon
wordt dit jaar voor de zo
veelste keer gewonnen
door Mark McCormack.
Iedere keer wanneer Ivan
Lendl of Martina Navrati-
lova een wedstrijd wint,
strijkt McCormack een
flink percentage op van
het prijzengeld. Iedere
keer dat een tennisfan in
Tokyo zijn tv aanzet om
naar Wimbledon te kijken
of een tiener in Brooklyn
een paar Nike Wimbledon
tennisschoenen koopt ver
dient McCormacks bedrijf
IMG een dollar. Of liever,
miljoenen dollars.
De Rolex-klok op het score
bord van het Centre Court is
daar geplaatst door McCor
mack. Hij is ook verantwoor
delijk voor de papieren Coca
Cola-bekertjes waaruit de spe
lers drinken. Zelfs de hand
doeken van de spelers zijn op
McCormacks initiatief voor
zien van een logo.
Hij heeft ook een vinger in de
pap bij de uitzending van
Wimbledon. Hij heeft de rech
ten voor de Verenigde Staten
aan het televisiestation NBC
verkocht en vertegenwoordigt
de BBC commentatoren, John
Barrett en Virginia Wade.
McCormack, vroeger advocaat,
is nu de machtigste man in de
sportwereld, en Wimbledon is
zijn grootste, en meest onwaar
schijnlijke triomf. Hij heeft
van de jaarlijkse kampioen
schappen van de All England
Lawn Tennis and Croquet
Club, één van de meest tradi
tionele en conservatieve sport
evenementen ter wereld,
Wimbledon Inc. gemaakt, een
wereldwijde marketing-orga-
nisatie. Het woord revolutie is
hier op z'n plaats. De grootste
verandering is wel die op fi
nancieel gebied. De winst van
Wimbledon bedroeg in 1968,
vlak nadat McCormack voor
de eerste keer een onderhoud
had met het comité van de All
England Club, 35.960 Engelse
pond. Het afgelopen jaar be
droeg de winst 7.670.657 En
gelse pond, 'een stijging van
21.000 in twintig jaar.
Alhoewel veel leden van het
All England comité dit zullen
ontkennen is het karakter van
Wimbledon met de komst van
McCormack volkomen veran
derd. De klimop op het club
huis en het tuinfeestsfeertje
zijn er nog steeds, maar gere
duceerd tot marketingtruc om
de Amerikanen en Japanners
aan te trekken. De realiteit is
dat Wimbledon door de ver
commercialisering een enorm
handelscentrum is geworden.
McCormack heeft veel vijan
den. Men beschuldigt hem er
van dat hij het traditionele
Wimbledon heeft vernietigd,
belangenconflicten creëert en
alleen, maar dan ook alleen
maar aan winst kan denken.
Twintig jaar lang heeft
McCormack zijn lasteraars van
het tegendeel kunnen overtui
gen, maar er zijn signalen dat
zijn macht in Wimbledon be
gint te tanen.
Klantenlijst
Op McCormacks klantenlijst
komen zo'n beetje alle spelers
en toernooien voor die in de
tennis- en golfwereld wat be
tekenen. Wimbledon was het
eerste evenement op de lijst.
McCormacks stap om naast
spelers ook evenementen te
vertegenwoordigen riep echter
veel vragen op. Men vreesde
dat hij zo conflicterende belan
gen zou behartigen. Philippe
Chatrier, de voorzitter van de
Internationale Tennis Federa
tie, die herhaaldelijk scherpe
kritiek geleverd heeft op
McCormacks activiteiten, is
van mening dat „IMG van
twee walletjes wil eten. Het
geeft spelers premies om deel
te nemen aan toernooien die
door IMG worden georgani
seerd, en die ook nog door
IMG op de televisie worden
gebracht. Dit is een flagrant
belangenconflict". McCor
macks klanten kunnen nadeel
ondervinden van zijn dubbel
rollen. Wat goed is voor IMG
hoeft immers niet altijd goed
te zijn voor een klant. Tessa
Sanderson, voormalig olym
pisch kampioene speerwerpen:
„McCormack concentreerde
zich op de grotere klanten en
liet mij stikken". McCormacks
verdedigt zich met de bewe
ring dat „alle bedrijven meer
tijd steken in hun belangrijke
klanten". Hij geeft weliswaar
wel toe dat moeilijke situaties
onvermijdelijk zijn, maar zegt
dat het bedrijf die „erg voor
zichtig" benadert door bij iede
re klant de kaarten op tafel te
leggen. „Men heeft het over
belangenconflicten, maar nie
mand kan ook maar één voor
beeld geven van een benadeel
de klant of sport," zo zei hij.
T ele visierechten
Een illustratie van de belan
genconflicten die zijn onstaan
door McCormacks winstbejag
is de deal die McCormacks te-
levisiearm, Trans World Inter
national, sloot voor de Europe
se televisierechten van Wim
bledon.
Wimbledon had jarenlang een
overenkomst met de European
Broadcasting Union, het con
sortium van Europese nationa
le televisiestations. Hoewel
EBU dit jaar veel meer heeft
geboden dan de voorgaande ja
ren verkocht TWI de rechten
aan een Westduits communi
catiebedrijf dat nog meer bood.
Dit bedrijf verkocht de rech
ten dooraan een aantal parti
culiere stations dat meestal
over de kabel of per satelliet
uitzendt, en enkele openbare
stations, waaronder de NOS.
Wimbledon, TWI en de sta
tions die de exclusieve rechten
kochten profiteren van deze
deal, maar het publiek is de
dupe: een groot aantal Europe
se kijkers is niet in staat de
signalen te ontvangen van de
stations die Wimbledon nu
mogen uitzenden. De tennis-
fans in West-Duitsland,
Frankrijk en Zweden zijn het
ergst in het nadeel. In Zweden
wordt Wimbledon uitgezonden
door SCAN, een satellietbe-
drijf, dat maar door 600.000
kijkers kan worden ontvan
gen. Slechts een kwart van de
Zweden kan Stefan Edberg
zijn titel zien verdedigen.
Dollars
Richard Bunn, hoofd sport van
de EBU, zegt hierover: „Ze
waren alleen op dollars uit.
Het kon ze niet schelen hoe
veel mensen de kampioen
schappen kunnen zien. Als de
Zweedse nationale televisie
Wimbledon had willen uitzen
den, hadden 44 andere pro
gramma's moeten vervallen".
Nu gaat het om de Europese
uitzendrechten, maar volgend
jaar is het contract van de
BBC met Wimbledon afgelo
pen. Zal het worden verlengd?
„Het zal de grootste transactie
worden die ooit in Europa
heeft plaatsgehad," voorspelt
McCormack.
Toch is McCormacks positie in
de tenniswereld in wankel
evenwicht. In navolging van
de Franse Open kampioen
schappen, waar een eigen
team de marketing en uitzen
ding regelde, en Flushing Me
adow in Amerika, een toer
nooi dat ook een eigen staf
heeft om zich met dergelijke
zaken bezig te houden, begint
ook Wimbledon nu eigen ex
perts in huis te halen. Hiermee
maakt Wimbledon zich lang
zaam los van IGM.
ADRIANNE BLUE en KEITH
WHEATLEY
(c) The Tlmes-Londen
ESSEN Marjan Olijsla
ger blijkt geen gunstige
omstandigheden nodig te
hebben om de 100 meter
horden in minder dan
dertien seconden af te leg
gen. De Nederlandse re
cordhoudster zegevierde
gisteren tijdens internatio
nale wedstrijden in Essen
in 12,98 seconden.
Evenals een week tevoren in
Villeneuve d'Asq versloeg
Olijslager de Amerikaanse
Linda Tolbert (13,04). Derde
werd de Westduitse Claudia
Zackiewicz in 13,11. In Ville
neuve d'Asq bracht Olijslager,
die in haar laatste wedstrijd-
jaar rustig aan traint, het re
cord op 12,77 seconden.
Op de door de regen spekglad
de baan, waar op een gegeven
moment ook nog de electroni-
sche tijdwaarneming uitviel,
won Achmed de Kom de B-
loop van de 100 meter in 10,74
seconden. Het nieuwe 1500-
metertalent Bob Dielis, die on
langs 3.37,50 noteerde, won
zijn race in de stromende re
gen in 3.40,84.
Het aloude Bislett in Oslo
heeft zijn faam als stadion
waar bij atletiekwedstrijden
topprestaties worden geleverd,
weer eens waar gemaakt. Za
terdagavond, tijdens de vijfde
Grand Prix-wedstrijd van het
seizoen, werden dan weliswaar
geen wereldrecords verbeterd
maar wel zeven prestaties ge
leverd en een geëvenaard, die
de beste van het nog jonge sei
zoen zijn.
Op twee onderdelen, de 3000
en 5000 meter kwamen de we
reldrecords niet echt in gevaar
maar werden zij wel zeer dicht
benaderd. Said Aouita won de
3000 meter in 7.34,79, een tijd
waarmee hij slechts ruim twee
seconden verwijderd bleef van
de reeds elf jaar oude toppres
tatie, die Henry Rono (Ken)
elf jaar geleden met 7.32,1 in
Oslo vestigde. De frêle Marok
kaan zinde op wraak. Hij was
geweigerd deel te nemen aan
de „Gouden Mijl", het traditio
nele hoofdnummer van de
wedstrijden in Noorse hoofd
stad. Aouita wilde aanvanke
lijk de wedstrijd boycotten
maar besloot toen de 3000 me
ter te lopen.
Yobes Ondieki, die Aouita dit
seizoen in Sevilla versloeg,
liep een imponerende 5000
meter. De Kenyaan miste in
de slotfase de tegenstand om
met succes een greep te doen
naar het wereldrecord, dat
met 12.58,39 in handen is van
Aouita. Ondieki zegevierde in
13.04,21, de zesde tijd ooit gelo
pen. De Kenyanen die vorig
jaar in Seoul imponeerden met
olympische titels op de 800,
1500, 5000 en 3000 meter stee
ple chase, beheersen die num
mers dit seizoen opnieuw. In
Oslo werd met Robert Kibet,
die onlangs een hand geklokte
1.42.2 op de 800 meter liep, een
nieuw wapen in de strijd ge
worpen. De 23-jarige atleet
ging in Oslo voortvarend van
start maar moest in de slotfase
buigen voor de Amerikaan
Johnny Gray, die met 1.43,69
voor de beste 800 meter tijd
van dit seizoen zorgde. Kibet
finishte 0,31 seconden later. In
de snelle race kon Rob Drup
pers in de slotfase niet meer
meekomen. De Utrechter
werd negende in 1.46,52.
Olympisch kampioen Julius
Kariuki, die vorig jaar in
Seoul het wereldrecord op de
3000 meter steeple chase van
Henry Rono (8.05.40) met 0,11
seconden miste omdat hij op
de laatste meters naar het pu
bliek zwaaide in> plaats van
voluit door te gaan, bevestigde
zijn reputatie. De Afrikaan die
zijn eerste hindernisloop van
het seizoen afwerkte, deed dat
in 8.14,39. Hij loste zijn landge
noot Julius Sang, donderdag in
Helsinki goed voor 8.15,06, af
als eerste op de wereldranglijst
van dit jaar.
Steve Cram, vier jaar geleden
in Oslo met 3.46,32 wereldre
cordhouder op de mijl gewor
den, leek aanvankelijk op weg
naar zijn vijfde achtereenvol
gende overwinning op het
hoofdnummer van de wed
strijden in Oslo. De fraai lo
pende Brit moest echter ook
buigen voor Afrikaans geweld
al kwam dat nu niet uit Keny; I
maar uit Somalië in de per l
soon van Abde Bile, de we
reldkampioen op de 1500 me
ter van 1987. De lange Afri
kaan kwam in de slotfase on
weerstaanbaar naar voren er
zegevierde in 3.49,40. Crarr
werd ook nog voorbij gestreefc
door de wereldkampioen bij d(j
junioren, de 19-jarige Wilfrec
Kirochi (Ken), en de verras-
sende Amerikaan Joe Falcon.
Een verassing was de neder-
laag van Carl Lewis op de IOC V
meter. De zesvoudige Ameri-
kaanse Olympische kampioen
moest, op zijn 28e veijaardagj
buigen voor zijn landgenoot en
oud-wereldrecordhouder Cal-
vin Smith, die 10,05 seconden
won. Lewis finishte 0,06 se-
PERIODETITEL HEERENVEEN NIET ZO'N BESTE SOLLICITATIE
HEERENVEEN Pre
tenties kunnen behoor
lijk uit de hand lopen.
Niet alleen in het dage
lijks leven, maar zeker in
de voetballerij. Een ver
wachtingspatroon dat
niet uitkomt, leidde
reeds menigmaal tot
wonderbaarlijke beslis
singen in deze volkssport
nummer een. Een simpel
j verschil van mening of
visie kan uitmonden in
een onwerkbare situatie
en de verstandhouding
danig verstoren. Theo-
door Immers (48), kort
weg Ted genoemd, weet
er van mee te praten. Hij
is van professie voetbal
trainer en kreeg al
maanden geleden onver
wacht de zak bij Heeren
veen. Een ploeg waar
mee hij vervolgens een
niet geringe prestatie
neerzette: periodekam
pioen en tot het laatste
weekeinde kanshebber
op promotie naar de ere
divisie via de nacompeti-
tie.
Immers heeft/had een han
delsmerk. De verschijning in
tweedelig grijs bij een voet
balwedstrijd is/ was opgelegd
pandoer. Akelig rustig werk-
t(e) hij zijn tweemaal 45 mi
nuten af op de bank. Geen
geren en geschreeuw en zel
den een taktische ingreep.
Altijd beducht voor het on
verwachte en dan is een ap
peltje voor de dorst nooit
weg. Anders gezegd: Immers
gaat/ging bijna nooit op de
bluftoer en wisselt/wisselde
een verdediger voor een aan
valler. Nee, de Haarlemmer
houdt van zekerheid en ver
wacht dat zijn spelers, hoe
hectisch een verloop van een
duel ook mag zijn, hun ver
antwoording oppikken. Te
genwoordige en verleden tijd
zijn met opzet gekozen, om
dat de toekomst van de vroe
gere spits van Telstar nog
zeer onduidelijk is: hij heeft
in elk geval nog geen club.
Even was onlangs De Graaf
schap in beeld na het plotse
linge vertrek van Pim Ver
beek naar Feyenoord, maar
in Doetinchem werd Arie
Stehouwer gekozen. Die
daarmee uit de anonimiteit
stapte, waarin Immers lijkt te
belanden.
Tweede plan
Uitgerekend deze man werd
naar Heerenveen gehaald
toen daar trainer Foppe de
Haan naar het tweede plan
werd verwezen. De Haan is
ook al geen prototype van
een voetbaltrainer, wat dat
ook moge zijn. Een prima op
leider, zo typeerde het we
reldje hem, maar geen coach.
Te statisch op de bank, geen
uitstraling en meer van dat
soort gemeenplaatsen, die op
den duur een onoverkomen-
lijke drempel vormden suc
cesvol te functioneren. Op
het gelegde fundament
mocht Ted Immers voortbou
wen.
„Ted Immers, wie is dat nou
weer," klonk het, nadat zijn
komst werd bekendgemaakt.
Een tussenpaus, zo zou later
blijken. Een substituut voor
Johan Cruyff en later voor
Sandor Popovics. 's Lands
beste technisch directeur
bleek nog te ambitieus voor
een avontuur in Friesland en
verkoos Barcelona, al waren
de avances serieus. Popovics
zou kiezen voor het meer tot
de verbeelding sprekende SC
Cambuur. De Hongaar lever
de en passant wel een spon
sor af bij het Abe Lenstra
stadion. Een vrijage die werd
omgezet in een huwelijk en
onlangs werd bezegeld door
de ondertekening van een
vijfjarig contract.
Immers' voorganger De Haan
had drie jaar geprobeerd de
Feansters op een hoger plan
te brengen. Riemer van der
Velde, de illustere praeses
van Heerenveen, achtte de
tijd rijp te gaan oogsten. Im
mers kreeg het vriendelijke
doch uitdrukkelijke verzoek
een prijs te behalen. Recht
streekse promotie, een plaats
bij de eerste drie of vier of
een periodetitel. „Zoiets belo
ven is moeilijk, maar je kunt
er wel naar toe werken,"
herinnert Immers zich de
sollicitatiegesprekken. Reeds
toen werd hem duidelijk dat
het Heeren veen-bestuur uit
één man bestond. Na een half
jaar kreeg dat vermoeden
alom bevestiging.
Bakens verzetten
„Toch durfde ik de uitdaging
aan", zegt Immers nu en
kreeg - te laat - gelijk. Heer
enveen haalde dan wel een
periodetitel, maar had in de
eerste en tweede fase misge-
lukt. Dat wilde ik ook bij
Heerenveen. De eerste die ik
daarna tegenkwam op het
trainingsveld was Foppè de
Haan. Die schrok zich we
zenloos toen ik het vertelde.
Die wist echt van niks en
vermoedde ook niets. Later
zou hij voor de microfoon
van Omroep Friesland zeg
gen dat een half jaar wel erg
kort is om een trainer goed te
beoordelen. Ik kwam om te
winnen, maar ben nu wel de
enige die heeft verloren!".
Lange adem
Immers zat wel met twee
voeten in één kous. Als geen
ander besefte hij dat het ver
der aankwam op de lange
adem. De beste sollicitatie el
ders was een periodetitel. Die
kwam met hangen en wur
gen en de spandoeken met
steunende teksten versche-_
nen in het stadion. Tot op de
laatste dag staken de suppor
ters de aimabele trainer een
hart onder de riem. Echter,
de gedane zaken namen geen
keer. „Daar is Riemer waar
schijnlijk te trots voor. Ja na
tuurlijk, ik ken ook mijn
trots, maar ik zou zijn geble
ven als het me was gevraagd.
Het klikte tenslotte tussen
Foppe en mij. Maar goed,
Heerenveen is zijn speeltje
nietwaar?" Immers kon zich
niet voorstellen dat de voor
zitter zakelijk ook zo zou rea
geren. Een verkoper ont
slaan, die de geplande omzet
haalt. Hij wilde echter van
geen vijfde colonne weten.
Een eenmansactie dan? Heeft
de voorzitter hem een been
tje gelicht, omdat die hem
niet zag zitten?
„Ik begrijp er niets van", zegt
Immers. Hij staart voor zich
uit: „Ik begrijp er niets van.
Heerenveen is altijd een sta
biele club geweest. Henk van
Brussel bleef vijf of zes jaar.
De Haan drie jaar. Goed ik
maar een jaar, dat is erg kort.
Toch ben ik niet uniek hoor.
Rob Baan werd ongeslagen
kampioen met FC Den Haag
en die probeerden ze het zie
kenhuis in te praten. Nol de
Ruiter overkwam hetzelfde
met FC Utrecht toen hij Eu
ropees voetbal realiseerde. Ik
weet het echt niet".
Weinig pretenties
Die stabiliteit kon bestaan
omdat Heerenveen eigenlijk
weinig pretenties had. Het
voetbalde gezellig en een
goede sfeer was belangrijker
dan met betonvoetbal in de
top meedraaien. Maar dat be
leid werd herzien. Van het
Friese ongeduld werd Im
mers indirect de dupe, ook al
beweerde Van der Velde dat
de eredivisie volgend seizoen
pas mag worden gehaald. Of
viel de introverte trainer uit
de toon bij de illustere en
bourgondische voorzitter.
Pasten zogezegd de karakters
niet op elkaar? Immers zal
altijd het antwoord schuldig
blijven, althans uitspreken
doet hij zijn mening niet.
Een ander punt van kritiek
vormden de tactische bespre
kingen. Die zouden véél weg-
hebben van navelstaren en
weinig inhoud hebben. „Ik
vond het belangrijk dat de
spelers zelf met commentaar
kwamen. Dat is beter dan dat
ik loop te schreeuwen van: jij
hebt dat verkeerd gedaan
klootzak en jij moet het zo
doen sufferd... Maar ze
hebben nooit gevoeld dat de
verantwoording meer en
meer naar de spelers werd
toegeschoven. Dat hadden ze
niet door. Ik heb met volwas
sen kerels te maken. Dat
merk je als je niet over voet
bal met hen praat. Het is me
gelukt de spelers verant
woording bij te brengen, al
thans de meesten. Sommigen
zijn gewoon niet „coachable".
Die gaan hun eigen weg".
tweedelig grijs,
kort geleden
vlak met
collega Fritz
Korbach
(rechts) voor
het duel
Heerenveen-
Go Ahead
Eagles in de
nacompetitie
voor een plaats
in de
eredivisie.
„Rob Baan
werd
ongeslagen
kampioen met
FC Den Haag
en werd
vervolgens het
ziekenhuis
ingepraat".
„We gaan nu weer terug
naar de Spaarne", besluit Im
mers. „We hebben een schit
terend huis in het centrum
van Haarlem met aan de
overkant van het water An
ton Pieck-achtige huisjes. En
dan maar wachten op tele-
Immers heeft geen concrete
ijzers in het vuur. „Er wordt
aan gewerkt door iemand", is
zo ongeveer hetzelfde als: er
heeft zich nog geen club ge
meld. Immers heeft contact
gehad met Kortrijk, gebeld
voor een afspraak zelfs, maar
vernam dat Henk Houwaart
weer terugkeerde. „Er stond
zelfs in de VI dat ik met De
Graafschap een gesprek heb
gehad. Maar ik ben Immers
en ik weet zeker dat er niet
is gepraat". Ted Immers mag
zich mengen in het circuit
van „bestuurskamer- bezoe
kers". Evenwel niet in Ne
derland, waar de koek is ver
deeld. Heerenveen heeft zijn
Foppe de Haan terug, terzijde
gestaan door nieuwkomer Ab
Gritter. Ted Immers moet in
tussen oppassen dat het ge
zegde „Uit het oog uit het
hart" niet te veel op hem van
toepassing wordt. Een perio
detitel op zak is tegenwoor
dig zelfs in Nederland niet
meer de beste sollicitatie.
GERT DE JONG
grepen. Waarop voorzitter
Riemer van der Velde het
nodig achtte rijp de bakens te
verzetten.
„Ik moest de dag na het mis
lopen van de tweede periode
titel op kantoor komen en
had geen notie van wat me
stond tè wachten. Uw con
tract zal niet worden ver
lengd, zei men. Perplex stond
ik. De kans op een prijs was
nog levensgroot aanwezig.
We stonden op een vijfde of
zesde plaats en hadden
slechts drie punten achter
stand. Die mededeling was
toch wel wat voorbarig. In
zo'n vroeg stadium was nog
van alles mogelijk. De moti-
verering? Ze hadden drie
jaar Foppe meegemaakt. Dat
was een andere trainer. Mijn
manier van trainer werd ge
woon gediskwalificeerd. On
begrijpelijk. Ze wisten toch
wat ze in huis haalden. Ik
ben iemand die de groep als
totaal laat voetballen. Foppe
is een ander soort trainer.
Kijk, toen ik bij Eindhoven
kwam had ik een groot pro
bleem. Wat ben je stil, zei
mijn vrouw, toen we na de
eerste gesprekken terug re
den naar Haarlem. Ik wist
niet hoe ik die ploeg zou
moeten laten voetballen. Via
veel positiespel, dat liep via
een centrale man, is dat ge
