Greg Lemonds geest is
verder dan zijn lichaam
TOUR DE FRANCE
Tour de France
op radio en tv
Steve Bauer
voelt zich
niet te oud
Andrew
Hampsten
houdt niet
van
Bourgondiërs
ZATERDAG 1 JULI 1989 PAGINA 26
HILVERSUM Radio en tv besteden weer uitge
breid aandacht aan het grootste wielerevenement
van het jaar.
Radio Tour de France is vanaf vandaag drie we
ken lang in de lucht. Het programma begint elke
dag om twee uur op Radio 1 en duurt tot vijf en
soms zes uur, al naar gelang de lengte van de
etappe. Leo Driessen, Jorrit Jorritsma en Arno
Vermeulen zorgen voor het verslag, in de studio
in Hilversum zitten Felix Meurders, Koos Poste-
ma en Klaas Samplonius.
Studio Sport brengt elke dag een Tourjournaal
tussen 19.00 en 20.00 uur, eveneens op Neder-
land-3. Morgen, 2 juli, aanvang 11.30 uur is er
een extra reportage van de etappe Luxemburg-
Luxemburg. Op 18 en 19 juli, telkens 13.30 uur,
zijn er extra rechtstreekse televisie-uitzendingen
van beklimmingen van grote Alpen.
Voor Studio Sport zijn in Frankrijk: Martijn Lin-
denberg (chef d'equipe), Mart Smeets (commen
taar) en Jean Nelissen (commentaar).
Het tv-uitzendschema ziet er - inclusief andere
evenementen - als volgt uit:
Vandaag: 16.30-17.45 Tour; 19.24^19.50 samen
vatting Tour.
'Morgen: 11.30-12.45 Tour; 16.30-18.20 Tour;
19.00-20.00 samenvatting Tour in Studio Sport.
Maandag 3 juli: 14.00-18.20 Tour en Wimbledon;
19.00-19.52 samenvatting Tour en Wimbledon.
Dinsdag 4 juli: 15.00-18.20 Tour en Wimbledon;
19.00-19.52 samenvatting Tour en Wimbledon.
Woensdag 5 juli: Rustdag.
Donderdag 6 juli: 15.00-18.20 Tour en Wimble
don; 19.00-19.52 samenvatting Tour en Wimble
don.
Vrijdag 7 juli: 14.00-18.20 Tour en Wimbledon;
19.00-19.50 samenvatting Tour en Wimbledon.
Zaterdag 8 juli: 15.00-18.20 Tour, Wimbledon (fi
nale dames); 19.00-19.52 samenvatting Tour en
Wimbledon.
Zondag 9 juli: 14.20-17.45 Tour, Wimbledon (fi
nale heren); 19.00-20.00 samenvatting Tour en
Wimbledon in Studio Sport.
Maandag 10 juli: 15.00-16.45 Tour; 19.18-19.50
samenvatting Tour. (Vanaf vandaag is er in de
avonduitzending iedere dag een eigen Tourjour
naal).
Dinsdag 11 juli: 12.55-14.15 Tour; 15.00-16.45
Tour; 19.15-19.55 samenvatting Tour.
Woensdag 12 juli: 15.00-16.45 Tour; 19.18-19.52
samenvatting Tour.
Donderdag 13 juli: 15.30-17.15 Tour; 19.16-
19,55 samenvatting Tour.
Vrijdag 14 juli: 15.00-16.45 Tour; 19.17-19.55 sa
menvatting Tour.
Zaterdag 15 juli: 15.30-17.15 Tour; 19.17-19.50
samenvatting Tour.
Zondag 16 juli: 15.25-17.45 Tour; 19.00-20.00
samenvatting Tour in Studio Sport.
Maandag 17 juli: 19.18-1942 Rustdag in de Tour,
de NOS-equipe verzorgt een eigen bijdrage.
Dinsdag 18 juli: 13.30-14.15 Tour; 15.00-16.45
Tour; 19.18-19.55 samenvatting Tour.
Woensdag 19 juli: 13.30-17.00 Tour (vandaag de
beklimming van de Alpe d'Huez, in de studio in
Hilversum zullen een aantal speciale gasten wor
den uitgenodigd; 19.18-19.55 samenvatting Tour.
Donderdag 20 juli: 15.00-16.45 Tour; 19.19-
19.55 samenvatting Tour.
Vrijdag 21 juli: 15.00-16.55 Tour; 19.19-19.55 sa
menvatting Tour.
Zaterdag 22 juli: 14.00-15.45 Tour; 19.15-19.50
samenvatting Tour.
Zondag 23 juli: 15.00-17.45 Tour (haventoer-
nooi); 19.00-20.00 samenvatting Tour in Studio
Sport.
LUXEMBURG In zijn omgang
met de pers is Greg Lemond een
en al vriendelijkheid. Hij wordt niet
gauw boos en gaat geen onder
werp uit de weg, hoe controver-
sioneel ook. Sterker nog, de Ame
rikaan betracht in principe de
grootst mogelijke openheid.
Op één item reageert hij echter als door
een wesp gestoken. Als de Tourwinaar
van 1986 een reactie wordt gevraagd
op de veronderstelling dat hij een geld
wolf is, geeft hij blijk van irritatie. Het zit
hem allerminst lekker dat hij in Europa
wordt afgeschilderd als iemand die met
dollartekens in zijn ogen rondfietst. Hij
geeft toe niet vies te zijn van geld, maar
niet door grote sommen te worden ge
dreven. Lemond is bovenal een sport
man.
,,lk snap echt niet waaraan ik die naam
heb te danken", opent Lemond de te
genaanval. ,,lk heb de zorg voor vrouw
en kinderen. Die verantwoordelijkheid
neem ik zwaar. En als er geld is en een
sponsor is bereid het gevraagde te be
talen, don't blame me".
Natuurlijk, Lemond ontkent niet dat hij
lucratieve contracten heeft afgesloten.
Maar willen de verslaggevers dan ook
nota nemen van het feit dat hij heeft
meegewerkt aan zijn contractontbin
ding met PDM, terwijl hij nog een jaar
tegoed had? En dat hij voor een aan
merkelijk lager salaris is overgestapt
naar ADR? Dan kan er van geldzucht
toch geen sprake zijn? Nee, Lemond is
naar ADR gegaan om in alle rust aan
zijn terugkeer te kunnen werken.
„Bij PDM werden prestaties geëist en
die kon ik vorig jaar na het jachtonge-
luk gewoon niet leveren", doet hij uit de
doeken. Dat is hem overigens wel te
gengevallen van de Nederlandse ploeg.
„Geen kwaad woord over de organisa
tie. Daarin is PDM
een van de betere
ploegen, maar ik
werd vorig jaar wel
fijntjes gewezen op DflP
het ontbreken van
resultaten, terwijl \A/&k0n
de ploegleiding ook vvzrrwïi i
wist dat het me ze
ker twee jaar zou
kosten 'om terug te niveau
komen. Bij PDM
werd geen geduld /7/Crö/7
betracht. Kijk wat
Guimard heeft ge- KQf!
daan met Fignon.
Die kreeg alle tijd
om a;
keer t
heeft zijn vruchten
afgeworpen, want
hij wint toch maar
de Giro"
niet
Om zijn betoog kracht bij te zetten,
noemt Lemond zonder schroom bedra
gen. Met zijn eerste contract bij Renault
verdiende hij 12.000 dollar per jaar. Bij
La Vie Claire bedong de Amerikaan
vervolgens een miljoen dollar voor drie
jaar. „Ik vroeg het en Bernard Tapie
voldeed aan die wens", stelt Lemond
simpel vast. „Het enige waar Tapie van
opkeek, was dat ik met hem in onder
handeling trad. Hij was gewend om Hi-
nault een contract voor te leggen dat
vervolgens werd getekend. Het spel van
loven en bieden met wielrenners was
nieuw voor hem. Maar zo werken wij
Amerikanen. Onze instelling is gewoon
zakelijker, daar zijn we mee opge
groeid."
Bij PDM sloot Lemond een overeen
komst van een miljoen dollar voor twee
jaar, terwijl hem een bonus van 300.000
dollar in het vooruitzicht werd gesteld
als hij een grote ronde zou winnen. Bij
ADR fietst de voormalige Tourwinnaar
en wereldkampioen voor een bedrag
van 350.000 dollar. „Dat is toch aan
zienlijker minder dan bij PDM", voegt
hij er veelbetekenend aan toe.
Verder wil hij nog wel kwijt na zijn jach-
tongeluk geen gebruik te hebben ge
maakt van de verzekeringspremie van
een miljoen dollar. Hij had zich tenslotte
gemakkelijk arbeidsongeschikt kunnen
laten verklaren. Dat zou financieel inter
essant zijn geweest. Lemond: „Als ik na
mijn ongeluk alle hagel uit mijn lichaam
had laten verwijderen, had ik nooit
meer kunnen fietsen. De chirurgen had
den me dan helemaal binnenste buiten
moeten keren. Nu is alleen de hagel op
vitale en gevaarlijke plaatsen wegge
haald. De rest is blijven zitten, omdat
het medisch gezien geen kwaad kan.
Maar vergeet nie't, dat er nog steeds
lood in mijn lichaam zit".
Kalkoen
Vanaf het moment dat Lemonds zwager
hem per ongeluk onder vuur nam in de
veronderstelling een kalkoen in het vi
zier te hebben, is de vriendelijke Ameri
kaan bezig uit een diep dal omhoog te
klauteren. In de wetenschap dat hij
nooit meer het niveau van zijn topjaren
zal bereiken, maar eveneens met het
besef dat hij nog wel degelijk in staat is
om prestaties van formaat te leveren.
„Een Tourzege zit er normaal gespro
ken niet meer in", realiseert Lemond
zich. „Eenvoudigweg, omdat mijn li
chaam het niet kan opbrengen om drie
weken lang op een constant hoog ni
veau te presteren. Ik heb ook nog niet
het gevoel terug dat ik in 1986 had.
Mijn gevoelens zijn zo moeilijk uit te
leggen. Mijn lichaam moet alles op
nieuw leren, terwijl ik geestelijk vaak
veel verder ben. Dat is moeilijk te ac
cepteren, maar het zal wel moeten. Na
mijn ongeluk stond ik weer op nul. Ei
genlijk nog minder. Vergelijk het met ie
mand die prof wordt. Hij heeft dan nog
een voorsprong op basis van een jaar
of vier amateurschap. Dat had ik zelfs
niet. Realiseer goed, dat wielrennen
echt de moeilijkste sport ter wereld is.
Het kost veel inspanning en vooral ge
duld om op het oude niveau terug te
keren. Niemand weet of en wanneer dat
het geval is. Zelfs ik niet".
HENK STOUWDAM
Steve Bauer: Criquiellion raakte mij het eerst en niet omgekeerd". foto: sp
Andrew Hampsten: ,,De honger naar succes is alleen maar toegenomen", foto: sp
LUXEMBURG Het grote succes
lijkt voor Steve Bauer niet te zijn
weggelegd. De Canadees wordt
weliswaar algemeen erkend als
een toprenner, maar die status
ontleent hij aan schaduwplaatsen.
Desondanks blijft de dertigjarige
Noordamerikaan een positivo,
zelfs na het WK-incident in Ronse.
Doemdenken past niet in de aard
van Bauer, ook al kreeg hij na de
memorabele botsing met Claude
Criquielion in België veel vuilspui
terij te verwerken.
Bauer ontkent in alle toonaarden de
valpartij in Ronse als een last te be
schouwen en evenmin te worden gedre
ven door wraakgevoelens. „Ik heb in
Ronse wielerhistorie geschreven. That's
it", is zijn verklaring.
Het volgende wereldkampioenschap
wordt voor de Canadees ook niet de
wedstrijd van zijn revanche. „Zo werkt
dat niet in de wielersport. Ik probeer in
Chambéry de wereldtitel te veroveren.
Als ik de beste ben, zal dat lukken. Zo
niet dan gaat de regenboogtrui naar
een ander. Zo simpel is dat. Ik zal daar
absoluut niet moeilijk over doen".
Om zich te kunnen verweren in een mo
gelijke rechtzaak heeft de Canadees in
nauwe samenwerking met ploegleider
Paul Köchli een videoband samenge
steld waarop de gewraakte sprint van
alle kanten wordt belicht. Uit die tape
zou blijken dat Bauer niet van zijn lijn is
afgeweken, maar dat de hekken niet in
een rechte lijn
stonden opge-
steld. Om die re- -»//,
den is de Belg ZOetetTielK
volgens het won OOk
Bauer-kamp ih de vvu' uuA
hekken beland. OD latere
Bauer: „Mijn /o^/f/iW
sprint was regie- IGGTIIJO
mentair, zonder rfe Tnnr"
meer. Wie mijn Ut? 'UU'
videoband ziet,
zal dat beamen.
Ik vrees ook absoluut geen rechterlijke
uitspraak. Om de doodeenvoudige re
den dat ik niet fout ben geweest. Trou
wens, Criquielion raakte mij het eerst
en niet omgekeerd".
UCI-congres
De videoband had Bauer afgelopen jaar
ook willen tonen tijdens het UCI-con
gres. De heren van de internationale
wielrenunie verboden dat. Een beslis
sing die Bauer ten zeerste betreurt,
maar waarvoor hij wel begrip kan op
brengen. „Beschouw de UCI in dit geval
maar als een scheidsrechter. Die zal
ook nimmer op een beslissing terugko
men. Als mijn tape wel tijdens het con
gres was vertoond, had de UCI ge
zichtsverlies geleden. Je kunt je voor
stellen dat men daar niet op zat te
wachten", veronderstelt Bauer, die de
afwijzing van de UCI in zekere zin als
een bewijs van zijn gelijk beschouwt.
Hoewel hij het gespreksonderwerp Ron
se bepaald niet uit de weg gaat, blikt
Bauer met meer plezier terug op de
Tour de France van '88. Hij won een
etappe, reed vijf dagen in de gele trui
en bezette in het eindklassement een
keurige vierde plaats. Een prestatie
waar Bauer bijzonder content mee was.
„Omdat ik nooit had verwacht dat zo'n
hoge klassering in de Tour voor mij was
weggelegd", verklaart de immer goed
gemutste renner.
Bauer beseft dat de vierde plaats van
vorig jaar geen garantie voor opnieuw
een goede Tour is, ook al omdat de
concurrentie - op papier althans - aan
zienlijk is toegenomen. „Mijn opzet is
om een etappe te winnen en zo hoog
mogelijk te eindigen in het algemeen
klassement", poogt de Canadees hoge
verwachtingen in te dammen. „Vorig
jaar verliep de Tour voor mij perfect,
omdat ik de eerste etappe won. Ik was
toen van de druk van sponsors en pu
bliek verlost en kon vervolgens relaxed
aan een zo hoog mogelijke klassering
werken. Als het dit jaar weer zo gaat,
teken ik daarvoor. Mocht het niet luk
ken dat stort mijn wereld echt niet in.
Dan ga ik me voorbereiden op de vol
gende wedstrijd. Het seizoen is te lang
om alleen op de Tour de France te mik
ken".
Verongelijkt
Op de vraag of Bauer ais dertigjarige
inmiddels niet te oud is om aan het
front mee te strijden, reageert hij zeer
verongelijkt. Hij mag dan strijdbaar zijn
en zijn krachten nog wel eens onecono
misch verdelen, opgebrand is hij aller
minst. „Wat zegt leeftijd?", werpt hij te
gen. „Zoetemelk won tenslotte ook op
latere leeftijd de Tour de France. Zodra
ik te oud ben, voel ik dat wél. Dat Is nu
zeker nog niet het geval. En ik ga er van
uit dat zonder gebruik van doping een
carrière langer duurt. Of ik kan bewij
zen dat ik geen stimulerende middelen
gebruik? Ja natuurlijk, ga maar mee
naar een laboratorium voor een test. Ik
laat mijn bloed onderzoeken en ieder
een die dat wil, kan kennis nemen van
de resultaten. Trouwens, ik zou de re
sultaten wel eens willen zien als 's we
relds beste twintig renners zich gelijktij
dig aan zo'n test zouden onderwerpen.
Er bestaat een dopingprobleem in de
wielersport, dat staat voor mij vast.
Over de omvang ervan heb ik geen
idee. De ene keer schat ik dat tien pro
cent van het peloton gebruikt, maar er
zijn ook dagen dat ik aan tachtig pro
cent denk. Het komt voor dat een ren
ner één dag alles kan en de volgende
niets. Ik vind dat verdacht. De competi
tie wordt vervalst door dopinggebruik.
Maar dat geeft mij nog niet de legitima
tie om daaraan mee te doen. Het is ver
velend, maar ik moet in mezelf blijven
geloven. Ik wens niet gelijk Ben John
son of Gert-Jan Theunisse risico's te
nemen. Die hebben gebruikt. Dat is be
wezen. Positief is positief. Delgado is
een ander verhaal, maar wie kent het
ware verhaal? Ik kan hem niet beschul
digen, maar heb wel mijn vraagtekens".
HENK STOUWDAM
LUXEMBURG Andrew Hamp
sten is er nog steeds van over
tuigd dat hij de Tour de France
kan winnen, hoewel hij de vierde
plaats in zijn debuutjaar 1986 na
dien niet heeft kunnen overtreffen.
Sterker nog, de vriendelijke Ame
rikaan heeft de hoge verwachtin
gen in Frankrijk nimmer kunnen
waarmaken. Drie jaar geleden le
vérde hij zijn opmerkelijke presta
tie in de luwte van zijn toenmalige
ploeggenoten Bernard Hinault en
Greg Lemond, maar eenmaal be
last met de druk van het kopman
schap bij 7-Eleven ging het tot
twee keer toe mis. Daarin wil
Hampsten dit jaar verandering
brengen. Hij heeft zijn seizoen he
lemaal afgestemd op de Ronde
van Frankrijk.
Na twee miskleunen is Hampsten er van
overtuigd dit jaar een rol van betekenis
te kunnen spelen. Hij draagt daar een
aantal zwaarwegende argumenten voor
aan. De belangrijkste is wel dat zijn
toch al niet geringe zelfvertrouwen is
toegenomen sinds hij vorig jaar de Ron
de van Italië won. „De Giro-zege in
1988 kwam
precies op
tijd", evalueert Amerikanen
de vastberaden urilllttr meil&ll
Amerikaan. „Ik zijn
leverde voor J
mezelf het be- mentaal
wijs een grote ctarkar
ronde te kun-
nen winnen. Ik (jan
had dan welis-
waar twee keer bUrOpeanen
de Ronde van
Zwitserland ge-
wonnen, maar daaraan wordt toch min
der waarde gehecht. Sinds mijn over
winning in Italië ben ik relaxed en is de
honger naar succes alleen maar toege
nomen. Nu weet ik wat ik kan. Dat is
een lekker gevoel en een rustgevende
gedachte".
Minstens zo belangrijk voor Hampsten
is dat hij meent te weten waaraan zijn
teleurstellende optreden in de laatste
twee afleveringen van de Tour is te wij
ten. „Ik was in 1987 overgeconcen
treerd, te emotioneel en te gretig", do
ceert hij. „Bovendien kreeg ik bronchi
tis. Al met al was er sprake van een
stress-situatie. In 1986 ging het juist zo
goed, omdat ik zonder druk reed. La
Vie Claire was een goede ploeg, waarin
ik in dienst moest rijden van Hinault en
Lemond. Ik hoefde niet aan te vallen,
maar had tot taak de koers helpen con
troleren. Perfecte omstandigheden om
goed te presteren".
Vorig jaar was Hampsten naar zijn zeg
gen verlost van de spanning, maar
kwam hij niet uitgerust aan de start. De
Giro had veel kracht gekost. Vervolgens
maakte hij de fout om tussen de Ronde
van Italië en Frankrijk naar de Verenig
de Staten te reizen om te kunnen bij
tanken. „Dat was te veel van het goe
de", weet Hampsten nu. „Tweemaal
moest ik het tijdsverschil overbruggen.
Goed presteren in twee grote ronden is
mogelijk, onder voorwaarde dat je vol
doende rust neemt. Die fout heb ik dit
jaar niet gemaakt. Hoewel ik na de Giro
erg naar huis verlangde, ben ik in Euro
pa gebleven. In Zwitserland, waar ik een
huis heb, heb ik me in alle stilte gepre
pareerd. In een ontspannen sfeer naar
de Tour toegewerkt. In Italië was ik
steeds beter in vorm gekomen. Ik ben
er dan ook van overtuigd dat ik tijdens
de Tour kan pieken".
Hampsten mag zich vaker in die zin
hebben uitgelaten zonder dat hij zijn
woorden in daden omzette, hij dient wel
degelijk serieus te worden genomen.
Met name omdat hij zich als pionier een
plaats tussen de vedetten heeft verwor
ven. De Verenigde Staten kende geen
wielersportcultuur toen Hampsten zo'n
tien jaar geleden zijn eerste wedstrijd
jes reed. En helemaal niet in Noord-
Dakota, waar Hampsten opgroeide als
zoon van een hooglerarenechtpaar. In
de vlakke landbouwstaat tegen de
grens met Canada maakte de jonge
Andy veel fietstochten met zijn broer
Stephen. Hij raakte geïnteresseerd in
de wielersport en was vastbesloten
wielrenner te worden. Tot grote verba
zing van zijn ouders, die zich voorname
lijk ophielden tussen de intelligentia en
in het geheel geen belangstelling voor
sport hadden. Zij hadden hun zoon een
toekomst in de wetenschap toegedacht.
Zoonlief zag dat minder zitten en verliet
als achttienjarige het ouderlijk huis om
uiteindelijk in Colorado terecht te ko
men. In de Rocky Mountains ontdekte
hij zijn klimcapaciteiten en vervolgens
stelde hij zich ten doel om beroepsren
ner in Europa te worden.
Europese ploeg
Het vervolg is inmiddels bekend. Hamp
sten slaagde als professional, zij het dat
hij zijn verblijf in een Europese ploeg tot
één jaar beperkte. Hij voelde zich beter
thuis tussen landgenoten bij 7-Eleven,
ook al omdat de Bourgondische inslag
van de Fransen niet de zijne is. De
Amerikaan voelt zich als een vis in het
water tussen renners die net als hij
doorzettingsvermogen hebben moeten
tonen om hun doel te bereiken. „Daar
om zijn wij Amerikanen mentaal ook zo
sterk", beweert Hampsten. „In Neder
land breken er op 50.000 wielrenners
tien per jaar door als prof. Bij ons ligt
die verhouding 50:10. Het is voor een
Amerikaan vele malen moeilijker om de
top te bereiken dan een Europeaan. In
Noord-Dakota was het bijvoorbeeld
zeer moeilijk aan informatie over de
wielersport te komen. Als ik eens een
blad te pakken kreeg, las ik dat wel
honderd keer. Inmiddels is de situatie
verbeterd, maar mijn generatie heeft er
zo verschrikkelijk veel voor moeten
doen. De wielersport is onze sport, wij
hebben het ontwikkeld in de Verenigde
Staten. Het heeft ons zeker tien jaar ge
kost om dit te bereiken. Dat geef je niet
zo maar uit handen en dat blijft je moti
veren".
HENK STOUWDAM
Greg Lemond: .Vergeet niet dat er nog steeds lood in mijn lichaam zit'
foto: sp
