Thema roeping centraal
op CRK-dag in Houtrust
£eidóc
vy
Libanon, de gevelde ceder
kerk
wereld
Zonnebloem
Bedreigde faculteit
trekt een gelijk
aantal studenten
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
CeidaeSoivumt
ZATERDAG 3 JUNI 1989 PAGINA
Alle Molukse kerkgebouwen door staat overgedragen
DEN HAAG Met de plechtige ondertekening van een over
eenkomst tussen de staat en de kerkvoogdijraad van de geza
menlijke Molukse kerkgenootschappen zijn donderdag alle nog
bij de staat in eigendom zijnde rijkskerkgebouwen overgedra
gen. De plechtigheid vond plaats in de Nieuwe Kerk te Den
Haag. De staat had vanaf 1951 de taak om voor de Molukse
gemeenschap in Nederland (rijks)kerkgebouwen beschikbaar
te stellen en te onderhouden. In het kader van de scheiding
tussen kerk en staat is er sinds 1976 overleg gevoerd over de
overdracht van het eigendom van deze kerkgebouwen. Op 15
december vorig jaar werd reeds een belangrijke stap gezet bij
de overdracht van twintig kerkgebouwen aan het grootste Mo
lukse kerkgenootschap, de Geredja Indili Maluku.
Belgische gevangenispredikant nu zelf in gevangenis
ANTWERPEN De protestantse gevangenispredikant A. An-
gelini is door een Brusselse strafrechter tot achttien maanden
gevangenisstraf veroordeeld. De rechter achtte bewezen dat hij
gevangenen heeft geholpen te ontsnappen.
Angelini werkte in de strafgevangenis van Sint Gillis bij Brus
sel, bekend staand als één van de meest verouderde en onleef
bare instellingen. De predikant bezorgde hun allerlei gereed
schappen zoals vijlen en touwen. De gevangenispredikanten
genieten een groot vertrouwen van de gevangenen. Het per
centage gevangenen dat een beroep doet op de protestantse
geestelijke verzorging, ligt aanzienlijk hoger dan het percenta
ge dat binnen de totale Belgische bevolking als protestant kan
worden aangemerkt.
De soldaat vecht naar
gelang van zijn soldij
Oudnoors spreekwoord
door Marinus van der Berg
Velen van U kennen nog wel
die stem en die bekende
woorden: „Hou de zonzij"van
Alex van Wayenburg.
Ook ik herinner me die stem
nog. Bij ons thuis stond zijn
programma: „radioziekenbe
zoek" vaak aan. Alex van
Wayenburg is aan dit pro
gramma begonnen na een pe
riode van ziekte.
Als je ziek bent, is het niet al
tijd gemakkelijk om de zonzij
te blijven zien. Toch ben ik er
vaak van onder de indruk dat
juist ernstig zieken de zon-
momenten zo extra weten te
waarderen. Vroeger consu
meerde ik een glas wijn, nu
geniet ik ervan", zei een van
de AIDS-patiënten in de ont
roerende documentaire: „rela
ties met AIDS". „Dichterbij
het leven", over waarden ver
andering bij kankerpatiënten
heet het nieuwe boekje van
het Katholiek Studiecentrum
voor Geestelijke Volksgezond
heid, waarover ik op de boe
kenpagina graag nog wat
meer schrijf.
„Hou de zonzij" is geen op
pervlakkige aanmoediging van
mensen die mooi praten heb
ben, omdat ze gezond zijn,
maar het is veel meer een
strijdkreet. De strijdkreet van
mensen die zich niet op de
kop laten zitten.
Het radioziekenbezoek is de
pit geweest, gezaaid in de har
ten van mensen, waaruit „De
Zonnebloem" is openge-
bloeid. Op dit momenten kent
De Zonnebloem bijna 1300
plaatselijke afdelingen, 30.000
vrijwillige medewerkenden,
bijna 400.000 contribuerende
leden. „De Zonnebloem"
heeft een grote naamsbe
kendheid in Nederland. Vooral
door de „1-2-3-Aktie" waar
voor een bijzonder mooi aan
gepast hotelschip is gebouwd.
Door akties als „Zon in de
schoorsteen" en de „Harten-
vijf-aktie".
Dit jaar viert „De Zonne
bloem" haar veertig-jarig jubi
leum. In dit jubileumjaar stelt
„De Zonnebloem" het hart
van haar werk centraal: dat is
het minder opzienbarende
werk van het bezoeken van
langdurig zieken, gehandicap
ten en hulpbehoevende oude
ren.
De Zonnebloem is van huis uit
een katholieke organisatie,
maar ze is steeds meer een
organisatie geworden ten
diensten van mensen van alle
gezindten. Dit betekent ook
dat zij geen verlengstuk is van
de parochiële zorg en verant
woordelijkheid voor zieken. De
parochie heeft een eigen ver
antwoordelijkheid. Tegelijker
tijd is goede samenwerking en
afspraken te verkiezen boven
concurrerende verhoudingen.
De Zonnebloem heeft in al die
jaren niet alleen verdiensten
opgebouwd voor langdurig
zieken en hulpbehoevende ou
deren, maar ze is ook van be
tekenis geworden voor de vrij
willigers zelf. Veel vrijwilligers
hebben door De Zonnebloem
nieuwe mensen leren kennen.
Bij het veertig jarig jubileum is
„ontmoeting" het centrale
woord geworden. Hiermee
wordt uitgedrukt dat mensen
allereerst gelijkwaardig zijn en
elkaar iets te bieden hebben.
Ontmoeting maakt elke be
trokkene rijker.
Vaak zijn we geneigd om in
twee werelden te leven en te
denken: die van geholpenen
en die van helpenden. In die
ene wereld leven de zwakken
en kwetsbaren en de andere
wereld dé sterken. Deze we
relden zijn vaak streng ge
scheiden.
Ontmoeting is de brug tussen
die werelden. Wie elkaar ont
moet gaat ontdekken dat er in
de wereld van zogenaamde
zwakken veel moed en kracht
te vinden en wie sterk denkt
te zijn, ontdekt dat sterk en
zwak dicht naast elkaar kun
nen liggen. Ik hoop dat De
Zonnebloem nog lang die
brugfunctie kan vervullen.
Ik denk dat ik namens velen
„De Zonnebloem" een gou
den toekomst mag toewen
sen.
DEN HAAG Roeping
is het thema dat op de
ontmoetingsdag van het
CRK (Contact Rooms-Ka-
tholieken) vandaag in de
Houtrusthallen centraal
staat. De CRK-dag die als
tegenhanger fungeert van
de manifestatie van de
vooruitstrevende Acht
Mei beweging wordt na
bijeenkomsten in Nijme
gen en Utrecht voor het
eerst in Den Haag gehou
den. Vele duizenden
rooms-katholieken uit het
gehele land zijn naar de
Houtrusthallen gekomen,
waar vanmiddag per heli
copter uit Dokkum het
kruis van het heilig jaar
dat de paus aan de jonge
ren ter beschikking heeft
gesteld, zou arriveren.
Kardinaal Simonis stelde in
een toespraak voor jongeren
vast dat „wij allereerst tot de
hemel zijn geroepen. Daar ligt
onze eindbestemming". Hij
meende daarmee te moeten
beginnen „omdat voor de
meeste mensen een hemel,
het thuis-zijn bij God, onze
eeuwige geluksbestemming,
hooguit een eventuele sluit
post is".
De Utrechtse hulpbisschop De
Kok sprak over roeping als
uitverkiezing. Uitverkiezing
is een roeping die tot dienst
verplicht. Een bisschop of
priester vervult zijn taak het
best als hij er zich iedere keer
weer rekenschap van geeft
dat „je het woord van de Heer
hebt te spreken en dat dit
nimmer een louter persoonlij
ke aangelegenheid kan zijn".
Voorzitter Ir. Groot Wassink
die door omstandigheden zijn
toespraak zelf niet kon uit
spreken vroeg zich in zijn
openingsrede af hoe roeping
en verantwoordelijkheid met
elkaar in het reine kunnen
worden gebracht. Concreet
vroeg hij zich aan de hand
van bijbelse roepingsverhalen
en kerkelijke documenten af
hoe mensen zich kunnen oe
fenen „in onze roeping steeds
meer beeld van God te wor-
Hij vroeg zich af of er geen Prof" ir' drs- J- Groot Wassink
leerscholen zijn voor leken
spiritualiteit waarin mensen
hierop kunnen worden
FOTO: PERS UNIE
de leerschool van het Opus
bereid. Hij meende het ant- Dei. De geschriften van de
woord gevonden te hebben in stichter Escriva de Balaguer,
maar meer nog de praktijk
van het Opus Dei kunnen
volgens prof. Groot Wassink
„een goede voorbereiding zijn
voor persoonlijke roeping en
apostolaat tot heiliging van
onszelf en van de wereld".
In de middag zou het echt
paar Verkaart-Kaal, spreken
over het thema „de roeping
van Jezus te volgens als ge
huwden". Het echtpaar heeft
zich uitvoerig verdiept in de
pauselijke documenten.
De manifestatie zal vanmid
dag worden afgesloten met
een eucharistieviering waarin
celebrant is mgr. R. Bar van
Rotterdam. Assistentie ver
leent de Utrechtse hulpbis
schop De Kok ,en de overige
aanwezige priesters in de zaal
die verzocht zijn albe en stola
mee te nemen voor de vie
ring.
Paus Johannes Paulus II en de Noorweegse lutherse bisschop Kristen Bremer tijdens de oecu
menische dienst in Trondheim
FOTO: EPA
Paus waarschuwt voor overschatten wetenschap
TRONDHEIM Paus Johan
nes Paulus II heeft gewaar
schuwd voor een overschat
ting van de technologie en de
wetenschap, een vals geloof in
de vooruitgang en een samen
leving zonder geloof. Wij heb
ben de taak een „nieuw chris
telijk hoofdstuk" aan de ge
schiedenis toe te voegen, al
dus de paus tijdens een oecu
menische gebedsdienst in de
Nidaroskathedraal van
Trondheim, tot 1530 het cen
trum van de Noorse rooms-
katholieke kerk.
Slechts vier van de elf luther
se bisschoppen in Noorwegen
waren bij de dienst aanwezig.
De bisschop van Bergen had
aangekondigd weg te blijven
wegens de naar zijn opvatting
starre houding van de paus
tegenover de oecumene. Zes
collega's hadden laten weten
wegens verplichtingen elders
niet aanwezig te kunnen zijn.
De bisschop van Trondheim,
toonde zich teleurgesteld over
het gedrag van zijn collega's.
Wetenschap en technologie
garanderen volgens de paus
geenszins een vooruitgang in
menselijkheid. Zij kunnen
geen uitspraken doen over de
zin en het doel van het men
selijk bestaan. Daarvoor is het
christelijk geloof en de chris
telijke waarheid nodig, onder
streepte hij. „Wij leggen ge
tuigenis af van de prioriteit
van de moraal boven de tech
niek, de voorrang van de
mens boven de techniek en de
superioriteit van de geest bo
ven de materie".
De paus pleitte opnieuw voor
eenheid onder de christenen.
De uitdagingen van de mo
derne wetenschap en tech
niek maken het meer dan ooit
noodzakelijk dat christenen
hun verschillen geleidelijk
opheffen, aldus de paus.
UNIVERSITEIT AMSTERDAM
AMSTERDAM De theolo
gische faculteit van de Uni
versiteit van Amsterdam, die
volgens de commissie-Ober-*
man maar moet verdwijnen,
rekent het komend studiejaar
op eenzelfde aantal studenten
als dit jaar; tussen de vijfen
twintig en dertig.
Van een „Oberman-effect" is
dan ook vooralsnog geen
sprake, eerder lijkt het tegen
deel het geval, aldus drs. G.
Naarden, onderwijsadviseur
van de faculteit. Na het be
kend worden van de adviezen
van de commissie aan minis
ter Deetman, zijn veel adhe-
sie-betuigingen binnengeko
men. „We zien de toekomst
niet somber in; we rekenen
op steun van ons College van
Bestuur".
De faculteit voldoet volgens
de commissie, die voor minis
ter Deetman de wetenschap
pelijke kwaliteit van de Ne
derlandse theologische uni
versiteiten onderzocht, niet
aan de te stellen eisen.
Inmiddels is veel kritiek ge
komen op de koppeling die de
commissie maakt tussen ener
zijds de kwaliteitsweging en
anderzijds de beleidsaanbeve
lingen. Wel is er begrip voor
de constatering dat er te veel
theologische opleidingen zijn
in ons land.
De faculteit in Amsterdam
werkt samen met kerken
voor hun predikantsopleidin
gen (hervormden, doopsgezin
den en lutheranen). Ongeveer
zestig procent van de studen
ten volgt na de wetenschappe
lijke opleiding aan de openba
re faculteit het seminarie (de
kerkelijke opleiding).
Gisteren vond in het gebouw
van de faculteit een informa
tiebijeenkomst plaats voor
aanstaande studenten. Onder
andere prof. Theo Witvliet
sprak over de kwaliteiten en
„specialiteiten" van de facul
teit: de „Amsterdamse
school", een wijze van bijbel
uitleggen in de voetsporen
van dr. Breukelman; het in
ternationale klimaat (ieder
jaar komen er zo'n tien West-
duitse studenten); de aandacht
voor derde wereldtheologie
en vrouwenstudies.
Oorlogen die een religieuze
achtergrond hebben, duren
vaak langer en zijn geweldda
diger dan andere conflicten.
De vele feodale conflicten uit
vroeger eeuwen die de hoge
heren met relatief kleine le
gertjes uitvochten, vallen in
het niet bij het geweld en de
duur van „onze" eigen tach
tigjarige oorlog. Die door de
godsdienst bepaalde strijd be
neemt ons het zicht op een
nog veel bloediger conflict dat
in het Duitse rijk plaats vond
en daarmee parallel liep, de
Dertigjarige oorlog. Ook daar
in speelde het religieuze mo
tief de voornaamste rol. De
wreedheid en ontreddering
die uit verhalen en tekenin
gen opklonken worden mis
schien alleen geëvenaard door
de grote wereldconflicten in
deze eeuw. Dat waren welis
waar geen godsdienstoorlo
gen, maar ideologieën speel
den daarin een overheersende
rol. Het waren, om een term
van Raymond Aron te gebrui
ken, geseculariseerde religies,
het marxisme en nazisme die
in de Tweede Wereldoorlog in
het strijdperk traden en de
felheid en hardnekkigheid er
van verklaren.
Een land waar nog steeds een
religieus conflict woedt is Li
banon, het land van de ceder.
Al weer in vergelijking met
de vele oorlogen die het Mid
den Oosten hebben geteisterd
vallen de uitzonderlijke
wreedheid en duur er van op.
Sinds de burgeroorlog daar in
1975 begon beperkt het con
flict zich al lang niet meer tot
een strijd tussen christenen en
moslims. De moslims zijn ook
vele malen onderling slaags
geraakt net als de christenen.
In de strijd om te overleven
vertrouwt men eikaars visie
niet meer en grijpt men ook
elkaar naar de keel. Natuur
lijk spreekt het vanzelf dat er
in al die conflicten niet ge
streden wordt over specifiek
religieuze opvattingen, wel
gaat het om het bewaren van
de bewegingsvrijheid die de
aanhangers van de diverse
godsdiensten nodig denken te
hebben om zich te kunnen
manifesteren.
Verdomhoekje
Omdat de sympathie in het
westen vrijwel automatisch
uitgaat naar de underdogs,
hebben sji'iten, Palestijnen en
andere arme moslims automa
tisch krediet, de christenen
daarentegen staan in het ver
domhoekje, ook al omdat zij
ondanks veertien jaar burger
oorlog nog steeds de rijkste
groepering zouden zijn. H. J.
Neuman citeert in een studie
van een aantal jaren geleden
cijfers over de welstand tus
sen de verschillende groepe
ringen en daaruit blijkt dat er
ook genoeg arme christenen
De christenen, in de eerste
plaats de Maronieten, die de
grootste groepering uitmaken,
hebben zich eeuwenlang in
het Libanese gebergte vlak
boven Beiroet kunnen hand
haven. Ongetwijfeld was hun
bestaan in al die eeuwen te
midden van een islamitische
wereld het meest bedreigd.
Het is ook hun aanwezigheid
geweest die er voor gezorgd
heeft dat Libanon als staat
zo'n heel andere verschijning
is geworden dan al die geslo
ten moslimstaten in de Arabi
sche regio. De Maronieten die
heten af te stammen van de
handeldrijvende Feniciërs on
derhielden volop relaties met
de buitenwereld, in het bij
zonder met het Westen, in fei
te meestal de Fransen. Die
zijn nog steeds het meest be
gaan met Libanon, vooral ook
omdat zij over het gebied tus
sen de beide wereldoorlogen
namens de Volkenbond het
mandaat uitoefenden.
Na de oorlog werd Libanon
het Zwitserland van het Mid
den-Oosten genoemd. Ner
gens in de Arabische wereld
was er zo'n vrijheid (en rijk
dom) als juist daar. Het zijn de
door Khomeiny geinspireerde
sji'iten die deze vrijheid ver
vloeken en er een eind aan
willen maken, vooral ook om
dat zij zo weinig mogelijkhe
den hebben om die vrijheid
voor zichzelf ten nutte te ma-
Juist omdat zij zich zo be
dreigd voelden, eisten de Ma
ronieten in 1943 bij het zoge
naamde nationale pact specia
le garanties voor zichzelf op.
Zij vormden overigens op dat
moment samen met de andere
christenen, Grieks-katholie
ken en Armeniërs, de meer
derheid. Zij wensten bepaalde
privileges, onder meer dat de
president van Libanon een
Maroniet zou zijn. Deze werd
gezien als degene die de vrij
heid van alle groeperingen
moest garanderen.
Pacificatie
Libanon is eeuwenlang het
strijdtoneel geweest van el
kaar bestrijdende groeperin
gen en in hun kwetsbaarheid
hebben christenen, moslims
en Druzen zich de steun van
buiten graag laten aanleunen.
Bovendien waren daar groe
pen onder zoals de moslims,
die het liefst aansluiting zoch
ten bij Syrië en dat nog steeds
willen.
Alleen in de tweede wereld
oorlog toen de grootmachten
het te druk met elkaar had
den, lieten zij de Libanezen
min of meer aan hun lot over.
Het is zeker niet toevallig dat
de Libanezen toen bewezen
orde op zaken te kunnen stel
len. Die overeenkomst sloot
aan bij een lange traditie. De
Libanese publicist en politico
loog Georges Corm wijst er op
dat de Libanezen al vanaf de
zestiende eeuw ondanks Otto
maanse overheersing een re
latieve zelfstandigheid wisten
te bewaren. Dat kwam omdat
de leiders van de verschillen
de gemeenschappen een zeke
re eensgezindheid aan de dag
wisten te leggen tegenover de
buitenwereld. Het was een
voorbeeld van pacificatie tus
sen de gemeenschappen door
middel van overleg door de
leiders van de diverse ge
meenschappen.
Na de oorlog floreerde Liba
non dank zij het nationale
pact. Het kende echter een
groot nadeel. Het was ge
schreven voor een statische
maatschappij en niet voor een
bij uitstek gistend gebied als
het Midden-Oosten, waarin
Libanon als principieel open
samenleving wel als uitlaat
klep moest dienen, bijvoor
beeld voor Palestijnen die de
overeengekomen verdeelsleu
tels onder druk zetten. Het
pact regelde namelijk tot in
het detail de overheidsfunc
ties tussen de verschillende
groeperingen op basis van
godsdienst. Elke dynamiek
was onmogelijk. Altijd stuitte
men weer tegen grenzen die
getrokken werden door de
godsdienst. Dit confessionalis-
me heeft dan ook de dood
steek toegebracht aan ditzelf
de nationale pact. Vorig jaar,
toen er een opvolger gekozen
moest worden voor de ver
trekkende president Amin
Gemayel, lieten de leiders
van de andere groeperingen
weten dat zij er geen bood
schap meer aan hadden. Een
verkiezing van een nieuwe
president - het laatste restje
waarin Libanon zich nog als
eenheidsstaat manifesteerde -
werd toen onmogelijk. De
meeste christenen houden
echter aan dit confessionele
systeem vast. Andere Libane
se leiders mogen dan het ide
aal prediken van een moder
ne geseculariseerde staat,
maar welke waarde moeten
de christenen hechten aan
woorden van leiders die plei
ten voor socialisme, terwijl zij
zich daarbij laten inspireren
door de meest donkere, auto
cratische en gesloten Arabi
sche regimes9 Het probleem
met Libanon is dat de niet-
christelijke bevolkingsgroe
pen nog steeds niet weten of
zij er wel deel van uit willen
maken. Alleen als de buiten
landse verleiders wegvallen is
er misschien kans op een
nieuwe pacificatie.
PAUL VAN VELTHOVEN
H. J. Neuman: Libanon de be
dreigde ceder.
Matiging op loonfront
De politieke partijen sleutelen ijverig aan hun verkiezing
programma's. Ondanks hun profileringsdrift, die toeneei{
naarmate de verkiezingskoorts stijgt, zijn de politieke prlan
grammamakers het over één ding roerend eens. In alle 1
nanciële plaatjes waarin de fraaie beleidsvoornemens uÉe-i
eindelijk uitmonden wordt hetzelfde voorbehoud gch;
maakt: de Nederlandse werknemers dienen zich de komen<|ou
jaren even ingetogen te gedragen als in de afgelopen periodM'
Rust aan het loonfront.
ZOLANG de vakbeweging geen rare dingen doet en de j
organiseerde achterban geen onbekookte looneisen stelt, is I*
ons land een boel mogelijk. Dan komt er een herstel van d
koppeling tussen lonen, uitkeringen en overheidssalariss#
in het verschiet; dan kunnen we de economische groei best
den aan verbetering van het milieu en aan bestrijding vi
werkloosheid. Dan hoeft ook niet langer te worden gesnoe
in de collectieve voorzieningen. Links, midden en rech
doen met dit verhaal een beroep op het sociale geweten
de vakbeweging. Daarbij wordt een tegenprestatie in h
vooruitzicht gesteld die varieert met de politieke kleur va
de aanbiedende partij.
De liberalen wijzen op de reeds doorgevoerde en nog k
mende lastenverlichting, de sociaal-democraten op het moo
doel van de semi-automatische koppeling. De christen-dem
craten wijzen op beide zaken. De vakbonden laten zich z
veel vriendelijkheid graag aanleunen, maar verplichten zi<
tot niets. De top van de vakbeweging heeft zich, hoewel e<
centrum-rechtse coalitie aan het bewind was, alle onrust o Ju;
der verpleegkundigen, grafici en de politie ten spijt, op e<
verantwoorde manier gedragen.
to
lo:
hov
In het sociaal overleg met werkgevers en regering was tro
wens de afspraak gemaakt dat niet het onderste uit de k;^
gevraagd zou worden. Met uitzondering van de grafici en
mindere mate de verpleegkundigen werd alleen gedreij^
met het actiewapen waar de indruk bestond dat er te we^n,ai-
terugkwam in de vorm van extra werkgelegenheid of b
scherming van de minima. Zoveel loyaliteit aan het econ
misch herstelbeleid kwam het bondskader regelmatig
staan op aanvaringen met de eigen leden. Het duidelijk
kwam de controverse tussen kader en achterban recenteli
aan het licht tijdens de, voorlopig mislukte, cao-acties in
verpleging. Die waarschuwing is ongetwijfeld niet aan dov
mansoren geweest. Onder nieuwe leiding heeft de vakbew
ging aan dynamiek en zelfvertrouwen gewonnen. Dat el<
zal men zeker niet in de waagschaal stellen door nu al i
concessie te doen in de „hou het netjes" sfeer, waar de po
tiek om vraagt. Integendeel juist de komende jaren zullen
bonden vermoedelijk luid en duidelijk van zich willen dof
spreken.
De werkgevers zien zoiets al aankomen. Zolang de ka
deelneming van de PvdA aan een volgend kabinet b<
zal de vakbeweging zich koest houden. Als na de verk:
gen echter de CDA/VVD-coalitie zou worden hersteld z
beer wel heel snel los raken. Gezien de woelige bewegingj
aan het loonfront eerder dit jaar en met voor het eindi
dit jaar nog een groot aantal cao-besprekingen voor de bot
is het bedrijfsleven daar geenszins gerust op. Vandaar
wordt gezocht naar middelen om het gevaar van een looi
golf bij voorbaat in te dammen.
VOORZITTER Kamminga van het midden- en kleinbedi
meent de oplossing te hebben gevonden in de invoering
prestatieloon. Een deel van de winst wordt daarbij in ei
fonds gestopt waaruit de paarden die het verdienen jaarlij]
een extra portie haver krijgen. Loon naar werken moet h[
motto worden, met hogere premies naarmate het beter g«
met het bedrijf. En dat in plaats van een algemene loonront
in een hele bedrijfstak waarvan automatisch iedereen,
de grootste lijntrekker, meeprofiteert. Maatwerk in de sal
rissfeer dus, richting werknemer én bedrijf. De definitie'
reactie van de vakbeweging op deze 'afkooppoging' d
evenveel voors als tegens heeft zal duidelijk maken hi
de bonden uiteindelijk gaan reageren op de politieke oproi
tot rust aan het loonfront.
Zonnige perioden
DE BILT (KNMI) Vandaag
een rustige dag. Actieve weer
systemen blijven van ons ver
wijderd. Een depressie met
neerslag, boven Ierland, trekt
naar het zuiden. Dit systeem
zorgt ervoor, dat de luchtdruk-
verschillen klein blijven.
Daardoor waait over het alge
meen een zwakke en veran
derlijke wind. Een tweede ac
tief systeem vinden we boven
Midden Europa. Oostenrijk en
Tsjechoslovakije krijgen hier
van vrij veel neerslag. Boven
Frankrijk ontwikkelen zich
enkele onweersbuien.
Ook boven Nederland kan nog
een enkele regenbui onstaan,
maar veel neerslag valt er
niet. Al met al een vrij zonnige
zaterdag met plaatselijk een
regenbui. De middagtempera-
tuur loopt op tot circa 16 gra-
Weersvooruitzichten voor di
verse Europese landen, mede
gedeeld door het KNMI, geldig
voor morgen en maandag:
Zuid-Scandinavië: Perioden
met zon en overwegend droog.
Middagtemperatuur rond 18
graden.
Denemarken, noord-Duitsland
en Beneluxlanden: Af en toe
zon en een geleidelijk toene
mende kans op buien. Middag-
temperatuur rond 18 graden.
Zuid-Duitsland en Alpenge
bied: Veel bewolking en perio
den met regen, mogelijk ook
onweer. Middagtemperatuur
rond 18 graden.
Britse Eilanden: Eerst in zuid-
Engeland nog wat regen. Ove
rigens perioden met zon en
droog. Middagtemperatuur
van 12 graden in noord-Schot
land tot 18 graden in zuid-En-
Frankrijk: Half tot zwaar be
wolkt en enkele regen- of on
weersbuien. Middagtempeiroc
tuur van 14 graden langs p
Kanaalkust tot 22 graden a
de Riviëra.
Spanje en Portugal: Period
met zon, maar langs de Mi
dellandsezeekust ook wolke
velden. Vrijwel overal dro(
Middagtemperatuur van
graden in het noorden tot
graden in het zuiden.
WEERRAPPORT HEDENMORGEN
DE
