IHet wordt nu helemaal een
uit de weekbladen
ELSEVIER
Sbinetscrisis overschaduwt euroverkiezingen
deGDDENE
inland
Qaidóa,Qowianl
Zwart - wit
DE TIJD
isrr
j-usselse geldkraan dicht
Uitslag drie dagen vastgehouden
DONDERDAG 18 MEI 1989 PAGINA 5
De machteloosheid van het
Europarlement zorgt niet al
leen voor desinteresse bij de
kiezers, zij is ook de voor
naamste reden dat betrekkelijk
weinig politici zich geroepen
voelen tot een carrière in Brus
sel en Straatsburg. De mees
ten blijven liever in eigen land,
waar zij wèl iets in de melk te
brokkelen hebben. foto: sp
Tot nu toe hebben de Neder
landse media erg weinig aan
de Europese politiek gedaan.
Het Europese karakter van de
bijeenkomsten die de grote
partijen de laatste weken heb
ben belegd, klonk in vrijwel
geen krantekolom of ethergolf
door. Maar zonder kabinetscri
sis zou dat waarschijnlijk niet
veel anders zijn geweest. Want
„Europa" mag dan, door alle
publiciteit over het wegvallen
van de binnengrenzen in 1992,
een vertrouwd begrip gewor
den zijn, het Europese parle
ment is dat beslist nog piet.
De gemiddelde Nederlander
heeft er geen idee van wat zijn
vijfentwintig Europarlementa
riërs uitspoken. En als hij of zij
al iets weet, dan is het meestal
•niet veel goeds. Berichten in
de media over bijvoorbeeld
vermeend wangedrag van de
voormalige vice-voorzitter van
het Europees parlement Cees
Berkhouwer (hij zou op een
receptie kaas en wijn hebben
willen stelen) of over het gro
tendeels in eigen zak steken
van de riante onkostenvergoe
dingen (door met z'n vijven
een flatje te delen en met z'n
vieren in één Renaultje te rei
zen) hebben de Europarlemen
tariërs de naam bezorgd van
fuifnummers en zakkenvul
lers.
In z'n algemeenheid is deze
aantijging onjuist; in Straats
burg en Brussel, de beide ver
gaderplaatsen van het Euro
parlement (EP), treft men veel
eerlijke en hard werkende
volksvertegenwoordigers aan.
Toch kan niet ontkend wor
den dat de aard van het parle
ment aanleiding geeft tot le
digheid, hetgeen zoals bekend
des duivels oorkussen is. Het
EP heeft namelijk nog steeds
weinig echte bevoegdheden en
dus ook in beginsel weinig te
doen. De macht in Europa ligt
bij de Raden van Ministers, die
besluiten nemen aan de hand
van voorstellen van de Euro
pese Commissie, het dagelijks
bestuur van de Gemeenschap.
„Binnen de EG gebeurt wat
men het Oostblok verwijt: er
wordt gewerkt zonder demo
cratische controle", zei de Gro
ningse priester Herman Ver
beek onlangs. En hij weet
waarover hij praat, want van
'84 tot '86 vertegenwoordigde
hij in het Europarlement de
Regenboogpartij, de gezamen
lijke lijst van onder meer PPR,
PSP en CPN.
In 1987 leek er door het aan
nemen van de Europese Akte
verbetering in de situatie te
komen. Voortaan mocht het
parlement wijzigingen voor
stellen in de Europese „wet
ten"; wijzigingen die de minis
ters slechts met eenparigheid
van stemmen en met kracht
van argumenten zouden kun
nen afwijzen. Maar wat blijkt?
In de periode juli '87 tot juli
'88 hebben de ministerraden
maar liefst zestig procent van
de parlementaire amendemen
ten verworpen. De Tweede-
Kamercommissie voor Europe
se Zaken vindt dit zo vreemd
dat zij staatssecretaris Van
Voorst tot Voorst (buitenland
se zaken) ter verantwoording
wil roepen. Zij heeft het sterke
vermoeden dat de parlemen
taire amendementen niet se
rieus genomen worden. Het
zouden de „Brusselse" ambte
naren zijn die vooraf bepalen
welk voorstel van het Euro
parlement wel en welk niet
aangenomen dient te worden.
In de ministerraden zelf zou
den de voorstellen helemaal
niet ter sprake 'komen.
Europarlement
heeft ook nu nog
weinig invloed
De machteloosheid van het
Europarlement zorgt niet al
leen voor desinteresse bij de
kiezers, zij is ook de voor
naamste reden dat betrekke
lijk weinig politici zich geroe
pen voelen tot een carrière in
Brussel en Straatsburg. De
meesten blijven liever in eigen
land, waar zij wèl iets in de
melk te brokkelen hebben.
Dat verklaart ook waarom de
kandidatenlijsten voor de Eu
ropese verkiezingen gevuld
zijn met bijna uitsluitend
Politici die de macht ruiken,
denken ineens niet meer
zwart-wit. Pronk vertelt, in
Elsevier, leuke dingen over
de VVD en over het CDA;
geen polarisatie, maar com
promissen. Hoe anders dan
pianisten, die alleen maar
denken in zwart-wit. Een
Liszt-aanbidder in De Tijd -
wat hou ik van die man! -
en een Liszt-hater in Vrij
Nederland - „veel geram en
gebeuk". Hoe je met weinig
noten en weinig woorden
veelzeggend kunt zijn.
Vijftien uur Liszt had Mar-
tijn van den Hoek paraat in
de vingers toen hij, in 1986,
aan het Liszt-concours be
gon. En na het concours, dat
hij won, veel List-optredens,
zegt hij in De Tijd. „Te veel
Liszt op den duur. Er is bij
mij altijd een haat-liefde
verhouding met Liszt ge
weest. Ik vind het een heer
lijke, ook fysiek diep bevre
digende ervaring Liszt te
spelen, maar op een bepaald
moment word ik er doodmoe
van, zo vreselijk veel noten.
Via Haydn en Mozart ben ik
er achter gekomen dat de
waarheid vaak ook met drie
noten te zeggen is".
Of met een paar woorden,
zoals A.L. Boon: „Wanneer
het beeld kleur krijgt, voel
ik mij oud. Wat ik zie heeft
geen relatie met mijn verle
den. Maar ook niet met mijn
dromen en mijn innerlijk
voorstellingsvermogen. Ik
beschouw kleur nog altijd
als een toevoeging, een ver
siering, iets opgewondens en
onechts. Mijn wereld is er
een in vele tinten grijs".
Of zoals Bram van der Lek:
„Ik ben er nog steeds van
overtuigd dat de ondergang
van de wereld eerder door
wapens kan worden be
werkstelligd dan door mi
lieuvervuiling".
Soms moet het omslachtig,
en dan gaat het geheid over
politiek of fraude. Of over
een combinatie: een uitge
breid, en ingewikkeld, arti
kel naar aanleiding van nu
cleaire sluipwegen in de
Bondsrepubliek. Zoveel is
duidelijk dat twee mensen
die heel veel met smeergel
den te maken hadden, bij de
firma Transnuklear om het
leven kwamen.
wm wowlawd
Pianist Andras Schiff haat
Liszt. De man die evenals
Martijn van den Hoek in de
stal van Raab is onderge
bracht, heeft voor Liszt niet
alleen de verkeerde handen
(niet groot genoeg), maar as
socieert de componist met
„veel geram en gebeuk".
Ook vreselijk, vertrouwt hij
Vrij Nederland toe: Sjosta-
kovitsj. „Zijn tweede piano
concert, a piece of shit. Ik
heb het maar één keer ge
speeld, in Chicago, met
enorm veel succes. Ik
schaamde me er dood voor.
Je hebt de zaal zo plat met
een lawaaiig stuk of met iets
van Prokof je v, omdat het
publiek denkt dat je iets heel
moeilijks doet. Maar het stelt
weinig voor. En als je echt
iets ingewikkelds of subtiels
doet, zoals Mozart, dan we
ten weinigen dat op de juiste
waarde te schatten".
Ook heel subtiel: een slui
pende staatsgreep. De Belgi
sche rijkswacht was het bij
na gelukt. Parlementariër
Hugo Coveliers pleit voor af
schaffing van de rijkswacht,
van wie hij overigens niet
gelooft dat ze van plan was
een rechtse dicatuur te vesti
gen. „Met onze plaats in de
EG is dat volstrekt onrealis
tisch. Het was hun bedoeling
om de sleutelfuncties in te
nemén en op die plekken zo
veel mogelijk macht te con
centreren. Ze wilden zeker
de monarchie niet afschaf
fen. Het gaat om zaken als:
geen socialisten in de rege
ring, de financiële macht in
handen krijgen en de macht
binnen leger en magistra
tuur".
In Panana weten ze hoe dat
moet. Missionaris Nico" van
Kleef werd er het slachtof
fer van. Neergeschoten tij
dens de bloedige verkie
zingsstrijd. Zijn broer Jan:
„Iedereen wist wie padre
Nico was. De militair die
hem neerschoot moet precies
hebben geweten wie hij voor
zich had. Dat dit op een dag
zou gebeuren hing al heel
lang in de lucht. Nico was
populair bij het volk, niet bij
de regering".
Jan Pronk, PvdA, wil weer
regeren, staat er in Elsevier.
Maakt niet uit met wie.
Over de VVD: „Op afzon
derlijke punten zijn afspra
ken te maken waaraan men
zich houdt. Dat is op zichzelf
al een belangrijk gegeven".
Over het CDA: „Zo zwart
wit als we het om politieke
redenen wel eens geschetst
hebben, is het de afgelopen
PvdA en VVD hebben voor hun Euro-
ignes veel minder geld ter beschikking
1984, toen de vorige Europese verkie-
werden gehouden. De reden daarvan
de Europese Gemeenschap de kraan
1 heeft dichtgedraaid. Kwam er bij de
Euroverkiezingen een ware geld-
i uit Brussel, deze keer was het een sie-
I straaltje. Bovendien waren de politie-
•tijen nu verplicht de Europese verkie
zingssubsidies vóór 1 januari van dit jaar te
besteden en wel aan het informeren van het
eigen kader. Geen cent mocht er gebruikt
worden voor de echte campagne. De midde
len daarvoor moesten geheel door de eigen
leden worden opgebracht. CDA en PvdA
hebben elk een begroting opgesteld van circa
zes ton; de VVD denkt het te redden met on
geveer de helft van dat bedrag.
Donderdag 15 juni worden in ons land de
verkiezingen gehouden voor het Europees
parlement. De uitslag daarvan zal echter
pas op zondag 18 juni bekend gemaakt
worden, omdat men in een aantal andere
EG-lidstaten pas op die dag ter stembus
gaat. CDA, PvdA en VVD zullen geen gro
te bijeenkomsten beleggen op de avond
van de uitslag. Zij achten het onmogelijk
om drie dagen na het sluiten van de stem
bussen nog een goed sfeertje te creëren, te
meer omdat de Nederlandse uitslag zich op
die zondagavond niet langzaam zal afteke
nen maar in één klap via de televisie be
kend gemaakt wordt. Wel zullen de grote
partijen enkele politici naar de tv-studio
:htei
lerstj
vol|
nietszeggende namen. I£en opi
niepeiling van Maurice de
Hond heeft uitgewezen dat
zelfs de namen van de lijst
trekkers bij de meeste mensen
niets wakker roepen.
Slechts dertien procent heeft
weieens van de PvdA'er Piet
Dankert gehoord, terwijl die
toch, als voormalig voorzitter
en huidig vice-voorzitter van
het EP veelvuldig in het
nieuws is. Hoe moet het dan
gesteld zijn met Jean Penders
en Gijs de Vries, die de kar
trekken voor CDA en VVD?
Droevig, zeer droevig. Slechts
één procent weet wie Penders
is en minder dan een half pro
cent vertoont enige reactie bij
het horen van de naam Gijs de
Vries.
Blijft de koningin?
Aan Cees Bremmer, Peter
Kramer en Hugo Dittmar is de
herculische taak Nederland
toch een beetje warm te krij
gen voor de Europese politiek.
De campagneleiders hebben in
dit verband iets merkwaardigs
ontdekt. Voor het eerst maken
een heleboel „gewone" Neder
landers zich druk over de Eu
ropese eenwording. Het jaar
1992 werpt zijn schaduwen
vooruit. De VVD'er Dittmar
proeft in het land vooral angst
voor een mogelijk verlies van
de eigen identiteit. Veel men
sen blijken bijvoorbeeld bang
te zijn dat ons koningshuis het
veld zal moeten ruimen. Ditt
mar maakt de vergelijking
met de avond voor een huwe
lijk. „De mensen willen wel
maar zijn tegelijk een beetje
bang. Ze beseffen nog eens in
volle hevigheid dat er veel
gaat veranderen en ze vragen
zich angstig af of ze de juiste
keus gemaakt hebben".
Vandaar dat de VVD uitdruk
kelijk belooft dat er wat haar
betreft nóóit een president van
Europa zal komen. „Koningin
Beatrix of prins Willem-
Alexander worden dus ook
geen stadhouder", aldus Ditt
mar. Zijn CDA-collega Brem
mer sluit zich daar snel bij
aan. „De monarchie wordt
echt niet afgeschaft of gedeva
lueerd".
De PvdA'er Kramer kijkt wat
verbaasd. Van dit soort ang
sten heeft hij bij zijn kiezers
niets gemerkt. „Op ons Euro
congres was men zelfs enthou
siaster voor Europa dan vijf
jaar geleden". Wel signaleert
Kramer een vrees voor een
mogelijke afbraak van ons so
ciale stelsel. Wat de PvdA be
treft is dat ten onrechte. „Wij
staan immers in de bres voor
het behoud van deze verwor
venheden. Sterker nog, wij
willen die op een aantal pun-
Peter Kramer, campagneleider
PvdA. foto: dijkstra
ten verbeteren. De koppeling
tussen lonen en uitkeringen
moet hersteld worden en ook
zaken als zwangerschapsverlof
en educatief verlof moeten
heel wat beter worden gere
geld. Het is hier helemaal niet
zo'n sociaal paradijs als vaak
wordt gesuggereerd".
Ook de CDA'er Bremmer ont
moet dit soort gevoelens in het
land. „De Nederlanders gelo
ven heus wel dat de Europese
eenwording een goede zaak is,
maar ze denken tegelijk: geldt
dat ook voor mij persoonlijk?
Zal de emancipatie van de
vrouw niet in het slop raken?
Zal de sociale zekerheid niet
een stuk minder worden? Zal
mijn branche niet juist een he
viger concurrentie worden
aangedaan en zal ik daardoor
misschien mijn baan kwijt ra
ken?".
Het CDA heeft zich goed op
dit soort vragen voorbereid.
Bremmer: „Onze kandidaten
zullen erop wijzen dat Neder
land alleen een toekomst heeft
als onderdeel van een vere
nigd Europa. Nu is het al zo
dat één op de vier banen te
danken is aan ons lidmaat
schap van de EG. Driekwart
van onze export gaat naar de
andere lidstaten. Kijk eens
naar de ontwikkeling van
onze landbouw en vëeteelt. In
1960 voerde deze sector voor
vijf miljard gulden uit; nu is
dat voor vijftig miljard, het
tienvoudige! Ook op transport
gebied hebben we onze kansen
gegrepen. Een derde van alle
vrachtauto's en binnenschepen
in de EG is Nederlands! Ik heb
er dus alle vertrouwen in dat
ons bedrijfsleven ook de kan
sen zal weten te benutten die
een nog grotere economische
vrijheid zal bieden. En men
behoeft niet bang te zijn dat
daarmee ons sociale stelsel op
de tocht komt te staan. Dat is
ons, het CDA, net zo lief als
het koningshuis. Daar wordt
mets van ingeleverd", aldus
Bremmer.
Met die laatste opmerking zijn
we volgens alle drie campag
neleiders aangeland bij de be
langrijkste reden om te gaan
stemmen. Het is de enige ma
nier om zelf invloed uit te oe
fenen op de ontwikkelingen in
Europa. Want als er veel men
sen naar de stembus gaan, kan
het Europarlement zich erop
beroepen de enige echte verte
genwoordiger te zijn van de
350 miljoen inwoners van de
Europese Gemeenschap.
„Uiteindelijk komt het dan
misschien nog eens zover dat
het Europarlement dezelfde
bevoegdheden krijgt als onze
Tweede Kamer", verwoordt
Bremmer de gevoelens op dit
punt.
Dat is overigens géén poging
om te verhullen dat het, zoals
gezegd, bij deze verkiezingen
ook nog om iets anders gaat
dan Europa. Integendeel, de
drie campagneleiders geven
volmondig toe dat „15 juni" in
feite de voorronde is voor „6
september". Zij voelen zich er
niet eens ongemakkelijk onder
dat nu reeds alle nationale ka
nonnen in stelling worden ge
bracht. Bremmer: „Ruud Lub
bers en Jean Penders staan
immers voor dezelfde zaak.
Europese politiek is ook natio
nale politiek". „Precies",
beaamt Dittmar, „en daarom
zeggen wij tegen de mensen:
Kies VVD. Of ze dat nu doen
vanwege Gijs de Vries of Joris
Voorhoeve is niet onze eerste
zorg" Peter Kramer houdt het
simpel „Beide verkiezingen
zijn belangrijk. We zullen dan
ook al het mogelijke doen om
ze allebei te winnen".
RIK IN 'T HOUT
de Ij
verlj
ver
n (AAG De ver-
ef r Kamerverkiezin-
en i 6 september als
,ilj>nde val van het
md hebben voor som-
nin#nsen wel zeer in-
aarfe gevolgen. Cees
heèr, Peter Kramer
e d®> Dittmar, campag-
^eq's van respectieve-
v-ierA. PvdA en VVD,
riodian de ene op de
dag hun werkbe-
bijna verdubbeld.
immers al bezig
Vi campagne: voor
-^pese verkiezingen,
[5 juni worden ge-
at nu dus het voorbe
d-lij van de campagne
nationale verkiezin-
lets vergt ongelooflijk
een partij", legt de li-
vittmar uit. „Het mees-
;ionwordt immers gedaan
eur (willigers en ook die
aarworden nu dubbel be-
jrdt'raag me af of ze het
ondizullen volhouden. De
ïl ftd zijn zij bezig met de
irtopagne, de andere
vor^et de voorbereiding
ieep kamerverkiezingen",
esch hartekreten worden
dm] onderschreven door
misjist Kramer en de
partdemocraat Bremmer.
:t Sn CDA verkeerden
;ebn ten opzichte van de
Ie Ij een nadelige positie
isathun verkiezingspro-
ïe t nog niet klaar wa-
isterVVD had dat werk-
•vjef maart al in concept
de 1
i, den wolk zo zwart of er
pen ;n gouden randje aan.
netscrisis heeft ook
ief effect op de Euro-
rkiezingen. De op-
É15 juni zal nu waar-
groter zijn dan de
ïstig procent die on-
ale omstandigheden
mocht worden, zo
e campagneleiders.
Jet nu leuk vinden of
■"■^uitslag van de Euro-
jgen wordt in de me-
omgerekend naar ze-
\jie Tweede Kamer",
"""^Kramer en Dittmar.
(leze omstandigheden
jdie verkiezingen dus
een superpeiling,
fc^lcht gevolgen voor de
Qjidse politieke ver
in". De CDA'er Brem-
t niet zover. Hij con-
alleen dat de belang-
0j»oor de Europese ver-
als gevolg van de
ireuk „waarschijnlijk
kt ook Bremmer dat
Il-|alles de intéressé van
L^^t-s voor Europese on-
sn en de Europese
jers nóg geringer zal
gewoonlijk. De natio-
tiek en onze nationale
R .zullen nu zeker de
aandacht opeisen.
eiIJn je als partij weinig
^"Sen", aldus Bremmer.
je best om je Euro-
P elna en je Euro-kandi-
tn' goed mogelijk te pre-
va\ maar als de media
im/lnig aandacht aan be-
V1 ita je machteloos. Het
eIgen verantwoordelijk-
rmf ergens al dan niet
elvan te maken",
ikei
de „Moet de „Vrijheid" niet op de helling"? vraagt Larry
var» »de kiel zal wel moeten worden schoongekrabd". „Nee,
d(jntw°ordt Rob, „daar heb ik geen last van. Mijn schip is
ns van koperen platen beneden de waterlijn". En dan gaat
verhandelen met een inlander die fraaie producten van
j ikunst verkoopt. Hij ziet niet dat Larry snel een briefje
'p 1 en dat aan een jongetje geeft met de opdracht, dit snel
24.000 MIJLEN OCEAANRACE
naar de „Memphis" te brengen. Dan zegt hij tegen Rob: „Kom,
laten we het eiland verderop eens gaan bekijken..." De sluwe
Larry heeft namelijk snel weer iets bedacht en een half uur later
klimt Jojo over de verschansing van de „Memphis" en laat zich
in het water zakken. Een beitel houdt hij tussen de tanden ge
klemd. Wat is hij van plan?
jaren natuurlijk niet ge
weest. Ook Lubbers heeft
ideeën. Ook Brinkman heeft
ideeën. Ik heb geen enkele
behoefte aan nostalgische te
rugblikken op het kabinet-
Den Uyl".
De Palestijnen in Nederland
moeten de VVD niet, al
thans Weisglas niet, die
vond dat minister Van den
Broek beter niet met een
PLO-delegatie had kunnen
praten. „Ach, als die meneer
Weisglas ooit naar Vlaardin-
gen komt, zullen we hem
het Palestijnse meisje eens
tonen dat voor het leven
verminkt werd door Israëli
sche fosforbommen. En hem
de vraag stellen of zo'n kind
dan geen hoop op vrede mag
hebben".
Jaap Goudsmit houdt zich
met een heel ander gevaar
bezig. Als viruloog bestu
deert hij het aids-virus. „In
mijn oude buurt in Amster
dam zie ik allemaal Turken,
Marokkanen en jonge Suri-
namers, al dan niet ver
slaafd, op de brug staan. Er
is over de seksuele gewoon
ten van die groepen maar
heel weinig bekend. Ik denk
dat er een storm van protest
zou opsteken als je zou voor
stellen dat te bestuderen,
maar ik ben er zeker van
dat daar nu vele besmettin
gen optreden. Ook bij ons is
aids een ziekte voor minder
heden aan het worden. Dat
is macaber".
Vladimir Moltsjanov is een
bekende verschijning in de
Sovjetunie, waar hij drie, ta
melijk kritische program
ma's op de tv heeft. Hij heeft
Nederlands gestudeerd en
woonde een tijdje in Den
Haag. „Bij jullie verandert
het leven ook. In '72 vond ik
jullie land het schoonste dat
ik ooit had gezien. Nu ziet
het er hier wat Russischer
uit. Niet meer zo schoon,
niet meer zo ordelijk. Men
sen komen te laat voor af
spraken, ze zijn ook niet
meer zo aardig tegen je als
drie jaar geleden Jullie zijn
harder geworden".
Van een afstand zie je de
dingen doorgaans het best.
Jaap Goedegebuure had het
daarom beter niet over boe
ken kunnen hebben, want
dat is zijn leven Hij vraagt
zich af waarom het nodig is
dat er alleen al in Nederland
jaarlijks zo'n tienduizend
boeken verschijnen. Stop de
pers, schreeuwt hij. Twee
weken geleden was het al
Weg met de Pers - „moeten
we weer meer boeken gaan
lezen?". Goedegebuure: „La
ten de uitgevers maar eens
wat hogere eisen stellen aan
de kwaliteit van hun pro-
dukten, misschien dat er in
de breedte dan minder sub
sidie nodig is voor allerlei
boeken waar alleen de
schrijver en zijn familie op
zit te wachten". Precies het
argument dat ooit de BKR
de nek omdraaide.
Het artikel gaat er nauwe
lijks over, maar Jan Pronk
(zie Elsevier) zegt het toch in
HN-magazine: „Het enige
punt waarop ik veranderd
ben is dat ik nu niet meer
zou kiezen voor polarisatie
als politiek instrument. Nu.
kies ik voor onderhandelen
en compromissen sluiten.
Maar wel hard onderhande
len".
Acteur Jeroen Krabbé houdt
er niet van als zijn vak inge
wikkeld wordt gemaakt.
„Acteurs moeten in inter
views zonodig kwijt hoe ze
zich urenlang op hun rol
hebben voorbereid. Hoe in
gewikkelder, des te beter,
lijkt het wel. Gezeur waar ik
me razend over kan maken
Een bakker gaat toch ook
niet in zijn winkel vertellen
dat hij tijdens het bakken
van het brood zo heeft
moeten zweten. Dat interes
seert toch niemand".
Fons Jansen in zijn column:
„Ik heb in België altijd het
gevoel dat er net een staats
greep gepleegd is".
In de PvdA profileert ieder
een met een beetje naam
zich al als minister, of des
noods staatssecretaris, want
ze zijn daar door het dolle
heen. Annemarie Grewel,
gemeenteraadslid in Amster
dam, gebruikt dit keer haar
column in De Groene er
zelfs voor.
Wordt alles anders? De tele
visie in elk geval wel, vol
gens De Groene. „De tijd
bom die Joop van den Ende
onder het Nederlandse om
roepbestel schoof, heeft de
drie identiteitsgebonden om
roepverenigingen, de Vara,
KRO en NCRV, eindelijk uit
hun halfslaap gehaald. De
identiteit zal helaas naar de
schroothoop moeten worden
verwezen teneinde te wor
den vervangen door zoiets
als kwaliteit, een verschijn
sel waarvan de massa trou
wens minder afkerig is dan
wordt verondersteld".
DICK HOFLAND