Stevie Wonder als één brok energie
Wim Kan moest niets hebben van zijn show op tv
Sergio Leone was vader van de spaghetti-western
I
ftzidóe Sou/tont
bioscopen
KUNST
MAANDAG 1 MEI 1989 PAGINA 11
DEN HAAG Van tele
visie moest de familie Kan
niet veel hebben. Die
stond weggestopt in een
antieke kast, waarvan de
deurtjes zo nu en dan
open gingen. „Soms kij
ken we nooit", zei Wim
Kan wel eens. Maar op za
terdag 17 februari 1968
liet hij het scherm oplich
ten, omdat Toon Hermans
zou verschijnen „in de
stoel bij Mies Bouwman".
Een vraag van Mies aan Toon
luidde: „Wat is het verschil
tussen Wim Kan en Wim Son-
neveld?" Zonder zich. één mo
ment te bedenken, flapte Toon
er uit: „Corry Vonk".
„Een prachtig antwoord",
schrijft Wim Kan in het twee
de deel van zijn „Dagboeken",
dat dezer dagen verscheen. Dit
handelt over de jaren tussen
1968 en 1983, de periode die hij
omschrijft als „De televisie-
tijd".
Kan heeft er nooit een geheim
van gemaakt, dat „Corry aan
zijn zijde" voor hem als een
geestelijke stut en steun gold.
Om de paar bladzijden duikt
zij op in dit dagboek met haar
koosnaam „01". Zeker aan het
slot, waar zij na een attaque op
haar ziekbed Wim dag en
nacht aan haar zijde treft.
Zijn technische en artiestieke
rechterhand Frans Rühl putte
ervoor uit nauwgezet bijge
houden notities, die Wim Kan
vooral doen kennen als een
aan stemmingen onderhevige
man, die het vaak heel moei-
Wim Kan met Corry Vonk aan zijn zijde.
lijk had met zijn twijfels, over Op het einde van de zestiger
zijn eigen talent en over de jaren maakt Kan als artiest
voorstellingen van zijn jongere een dieptepunt door. Hij zoekt
collega's. Die moeten het net naar een andere vorm van
als in het eerste deel over zijn zaaloptreden. Kan kiest voor
radiotijd opnieuw danig ont- een soloprogramma, na voor-
gelden. dien gewerkt te hebben met
Corry, Wieteke van Dort, Jen
ny Arean, Frans Halsema en
nog anderen. Een krant
schrijft: „Kan is niet kapot te
krijgen". De reactie van Wim:
„Moet dat dan?"
Eerste TV
In die jaren krijgt hij te maken
met de VARA, die zijn show
op de tv wil. Ten eerste ver
trouwt hij de tv-mensen niet
die zijn programma in beeld
brengen, al valt dit later mee.
Ten tweede vreest hij voortdu
rend door zijn verschijnen op
tv zijn zaalpubliek kwijt te
zullen raken. Ijverig noteert
hij in de zeventiger jaren hoe
veel kaartjes er worden ver-
„Ik hoor mezelf steeds den
ken: zou ik er nu maar mee
ophouden", schrijft hij eind
'68. De toneelspelers krijgen te
maken met de „Aktie To
maat", weg met alle repertoi
retoneel. Ook Kan denkt dat
hij is uitgediend. In die stem
ming, versterkt door slaappro
blemen, ziet hij in Bussum de
viewing van zijn eerste vastge
legde tv-optreden. Hij vindt
het maar helemaal niks, ge
neert zich ervoor zichzelf te
zien optreden en geeft geen
toestemming voor uitzendirig.
Thuis tegen Corry komt het
tot een explosie en dreigt hij
het tv-toestel in elkaar te zul
len trappen, met kleur en al.
Pas in 1973 stelt hij vast, dat er
geen weg terug is. Hij doet zijn
oudejaarsconference op de tv,
die uitgroeide tot een traditie.
Hoe populair hij wordt, merkt
hij als hij op zijn vaste strand
wandelingen in Scheveningen
steeds meer wandelaars achter
zich aan krijgt.
Veelvuldig bezoekt Kan voor
stellingen van z"ijn steeds jon
ger wordende collega's. Hij
breekt zonder meer de staf
over hen: „Freek de Jonge,
huiveringwekkend amateuris
me, geen plastiek, slordige
stem. Doet hij het expres zo
slecht of per ongeluk9 Freek
met die zwaaiende, malende
armen en benen. Door de mi
mische gaven van Bram was
ik zeer geboeid".
Tien jaar later schrijft Kan in
zijn dagboek, toen beiden op
oudejaarsavond op tv versche
nen, resp. VARA en IKON:
„Wegens al het geharrewar
Freek gebeld en ongeveer vijf
tien minuten met hem gespro
ken. Raadde hem aan niet van
elf tot twaalf uur op te treden,
want vanaf half twaalf luistert
er niemand meer". Uiteinde
lijk kwamen zij na elkaar en
oogstten gelijke successen.
Voor Paul van Vliet koesterde
Kan grote bewondering. Hij
vindt zijn presentatie wel eens
te slap, maar in de persoonlij
ke omgang is hij een aardige
man.
Maart 1968: „Fons Jansen in
Leiden gezien. Ik moest erg
vaak lachen. Hij is een gefor
ceerd man, krampachtig nog.
Een beetje een nietszeggend
poppehoofdje. Teveel op zijn
hakken in plaats van op zijn
tenen".
Andere ontboezemingen van
Kan: „Als je leeft voor je voor
stelling heb je geen leven. Als
je er niet voor leeft, heb je
geen voorstelling".
„Seth beschikt maar over twee
gebaren, breed-uit met de han
den en smal langs het lijf". De
tweede show van Herman van
Veen op tv: „Vreselijk. Hij kan
veel, zingen, dansen, viool spe
len, piano spelen, maar het is
geen programma. Hij speelt al
zijn troeven tegelijk uit alsof
hij zeggen wil, doe er maar
wat mee. Ze zijn bezig die man
te vermoorden".
Toch is er maar één artiest
waardig de Davidsring te krij
gen, die hij eerder uit handen
van Heintje ontving. Aan het
eind van een voorstelling in de
Koninklijke Haagse schoof
Kan die aan Van Veens vin
ger.
Met de kritiek bleef Wim het
moeilijk houden. „Net als je
denkt, dat het zinneprikke-
lend is, lijkt het wetenschap
pelijk verantwoord te zijn".
Woensdag 9 december 1981:
„De KRO biedt voor een half
uur optreden op oudejaarsa
vond drie ton, dat is duizend
gulden per minuut. Mies wou
me op de bank hebben, samen
met Corry. Ol denkt er niet
Maar dan is Kans reputatie al
gemaakt, o.a. in de rol van
WVC-schertsambtenaar drs. B.
van Puthoven, die het tv-be-
stel met commerciële praatjes
voor een eigen plaat geksche
rend omver werpt.
Toen draaiden de rollen om en
keerden de kansen. Wim was
er niet langer voor de tv, maar
de tv voor Wim.
TON OLIEMULLER
De Dagboeken van Wim
Kan. Samenstelling Frans
Rühl. Uitgeverij Balans
Amsterdam. Prijs 27,50.
Voor een uitgebreide agen
da, ook voor de komende
dagen, raadplege men
„UIT", de gratis wekelijkse
bijlage van deze krant.
ALPHEN AAN DEN RIJN EURO
CINEMA I (Van Boetzelaerstraat 6,
tel. 01720-20800): Naked gun (al);
ma di 13.30. 18.30. 21.00. EUROCI
NEMA II: Rain Man (al); 18.45,
21.30. Junglebook (al); za. t/m di.
14.00. EUROCINEMA III: The
Bear (al); ma. di. 13.45, 18.45.
21.15. EUROCINEMA IV: Twins
(al); ma. di. 13.45, 18.45. 21.30.
LEIDEN LUXOR (Stationsweg 19.
tel. 071-121239) Naked gun (al);
19.00. 21.15. wo. ook 14.30 LIDO
en STUDIO (Steenstraat 39, tel.
124130): Gorillas in the mist (al);
Rain Man (al); 14.30. 18.45. 21 15.
Working girl (12); Twins (al); 14.30.
19.00. 21.15. A fish called Wanda
(al); 19.00? 21.15. ma. di. 14.30.
Lady en de Vagebond (al); wo.
14.30. «TRIANON (Breestraat 31.
tel 123875): The Bear (al); 20.00.
REX (Haarlemmerstraat 52, tel.
071-125414): Ik ga vreemd (16);
14.30. 19.00. 21.15.
KATWIJK CITY THEATER I (Bad-
straat 30, tel. 01718-74075): The
Bear (al); 19.00, 21.15. za. t/m di.
ook 14.45. CITY THEATER II: Cock
tail (al); 19.00, 21.15. Tom and Jer
ry (al); wo. 14.45.
VOORSCHOTEN GREENWAY
(tel. 01717-4354): Cocktail (al); A
fish called Wanda (al); ma. t/m wo.
20.15. Distant voices, still lives
(16); zo. t/m wo. 20.45.
KINDERVOORSTELLINGEN
Who framed Roger Rabbit; wo.
14.00. 15.45 De nieuwe avonturen
van Pippi Langkous; wo. 14.00.
WASSENAAR ASTRA (tel. 01751-
13.269): A fish called Wanda (al);
vr. t/m di. 20.00.
DEN HAAGASTA 1 (Spui 27. tel.
463500); Working girl (al);l); 14.00.
18.45. 21.30. ASTA 2 A fish cal
led Wanda (al); 14.00, 18.45, 21.30.
ASTA 3 The accused (16);
14 00. 18 45, 21.30. BABYLON 1
(Winkelcentrum Babylon. tel.
471656): Rain man (al); 14.30,
16.45. 19.00. 21.30. BABYLON 2:
Mississippi burning (12); 14.30.
17.00. 19.30, 21.45. BABYLON 3.
Rituelen (al); 14.30. 16.45. 19.00.
21.30. CINEAC 1 (Buitenhof 20.
tel 630637): Twins (al); 14,00.
18.45. 21.30. CINEAC 2. Married
to the mob (al); 14.00, 18.45, 21.30.
CINEAC 3 The dead pool (16);
18.45. 21 30. METROPOLE 1
(Carnegielaan, tel. 456756): Rain
man (al); 14.00, 18 45. 21.30. ME
TROPOLE 2: The naked gun (a|);
14.00, 18.45, 21.30. METROPOLE
3: The bear (al); 14.00. 18.45, 21.30.
METROPOLE 4 Another woman
(al); 18.45. 21.30. ma. di. ook 14.00.
METROPOLE 5 The accidental
tourist (al); 18.45, 21.30. ma. di.
ook 14.00. ODEON 1 (Heren
gracht 13. tel. 462400): The naked
gun (al); 13.45, 18.45, 21.30.
ODEON 2: Cocktail (al); 13.45.
18.45. 21 30. ODEON 3: Twins
(al); 13.45. 18.45, 21 30 ODEON
4 Gorillas in the mist (al); 18.45,
21.30. ma. di. ook 13.45. STUDIO 1
(Kettingstraat 12b. tel. 656402): La
lectrice (16); 19.30. 21.30. wo. ook
14.15. STUDIO 2: Madame Sou-
satzka (16); 19.30, 21.30. wo. ook
14 15. STUDIO 3: Life of Brian (12);
19.15, 21.30. wo. ook 14.00. Elke
avond 17.15: STUDIO 1: Himmel
(16); STUDIO 2: Vincent (al); STU
DIO 3: Dead Ringers (16).
HAAGS FILMHUIS: Zaal 1: King
Lear; ma. di. wo. 19.30, 21.45. Zaal
2: The romance of Book and
Sword: ma. di. wo. 20.00. Zaal 3: di.
wo 19.30. 21.45 ma. 20.00. 1789;
ma. Le diable boiteux; di. Chou-
KINDERVOORSTELLINGEN
CINEAC 3 Lady en de vage
bond. ma. di. 14.00. STUDIO 2:
Jungle book. zo. wo. 14.00.
ROME De Italiaanse
regisseur Sergio Leone, de
„vader van de spaghetti-
western", is in de nacht
van zaterdag op zondag in
zijn woning in Rome aan
een hartaanval overleden.
Hij is 60 jaar geworden.
Leone verwierf grote interna
tionale bekendheid met ge
welddadige, maar zeer gesti
leerde westerns, die een geraf
fineerdere intrige bezitten dan
hun doorgaans oubollige Ame
rikaanse tegenhangers. Zijn
bekendste films zijn „The
Good, the Bad and the Ugly",
,A Fistful of Dollars", „For a
Few Dollars More" en „Once
upon a Time in the West". In
veel van zijn films speelde de
door Leone groot geworden
Clint Eastwood de hoofdrol.
„Met de dood van Sergio Leo
ne heeft de Italiaanse cinema
een van de meest gewaardeer
de regisseurs die in de hele
wereld bekend genoot verlo
ren", zei de Italiaanse presi
dent Cossiga in een reactie op
diens overlijden.
Leone begon zijn loopbaan als
assistent bij de film „Fietsen
dieven" van Vittorio de Sica.
Daarna werkte hij mee aan
een reeks groots opgezette his
torische films in de jaren vijf
tig zoals „Ben Hur" en „De
Laatste Dagen van Pompeii".
In 1961 maakte hij zijn regie
debuut met een eigen histori
sche spektakelfilm: „The Co
lossus of Rhodes".
Met zijn tweede film, de wes
tern „A Fistful of Dollars",
verraste hij in 1964 vrijwel ie
dereen in de filmwereld, om
dat dat genre zijn beste tijd
leek te hebben gehad. Maar in
tegenstelling tot het zwaar ro
mantiserende, Amerikaanse
genre van de frisse, gladge
schoren cowboyheid creeerde
Leone een westernversie met
een ongeschoren, cynische an
tiheld, die echter met zijn re
volver zeker zo goed van wan
ten weet.
Het succes van Leone's wes
terns leidde tot een ware stort
vloed van spaghetti-westerns,
zoals het genre naar zijn Itali
aanse herkomst al snel werd
genoemd. Tussen 1964 en 1972
werden er door een groot aan
tal Italiaanse regisseurs niet
minder dan 300 van gemaakt.
Toen hij eenmaal als zelfstan
dig regisseur was doorgebro
ken, richtte Leone zijn eigen
produktiebedrijf op. Hij woon
de afwisselend in Frankrijk en
Italië
„De western is een zeer moei
lijke vorm," zei Leone eens in
een interview. „Je moet een
eenvoudig verhaal hebben,
paarden en cowboyhoeden.
Maar om interesse te wekken
voor een eenvoudig verhaal
moet je bijzonder goed de weg
weten in de cinema. Dat is de
reden dat er niet zoveel goede
westerns zijn".
In de jaren zeventig onder
vond Leone nogal wat proble
men om producenten te vin
den die zijn dure en extrava
gante projekten wilden finan
cieren In 1983 slaagde hij er
uiteindelijk toch in om zijn
droomproduktie Once Upon
a Time in America" over het
Amerikaanse gangsterdom in
de tijd van de drooglegging te
realiseren. Kort voor zijn dood
was hij bezig met de voorbe
reiding van een groots opge
zette film over de Slag bij Le
ningrad in de Tweede Wereld
oorlog. Hij was van plan om
bij de bpnamen niet minder
dan 2.000 tanks in te zetten,
waarvan 500 echte.
Concert Stevie Wonder. Met Stevie
Wonder (zang, toetsen), James Al
len (percussie), Dennis Davis
(drums), Ben Bridges (gitaar), Nate
Watts (bas), Isaiah Sanders (toet
sen), Brad Buxer (synthesizers),
Keith John (zang), Kim Berly Bre
wer (zang) en Bridget Bryant
(zang). Ahoy', Rotterdam. Gister-
Voor Stevie Wonder was
het gisteravond puur ge
nieten. Niet alleen omdat
het publiek heel snel zijn
opmerkingen oppikte en
nummers als „I just called
to say I love you" uit volle
borst zong nog voor hij
één noot had gespeeld,
maar ook omdat hij in het
kader van „Rock Over
Europe" uit handen van
Veronica's Wessel van
Diepen een onderschei
ding kreeg voor zijn gehe
le oeuvre.
Het was dan ook bijna gênant
zoals hij na drie uur en een
kwartier spelen door zijn bege
leider en zanger Keith John
van het podium de kleedka
mer werd ingetrokken. Als het
aan Stevie had gelegen, was
hij nu nog bezig. Voor zowel
het publiek als de musici werd
het gisteren echt nachtwerk.
Het concert begon, doordat het
audiowave-systeem was gebro
ken, zeventig minuten later
dan was aangekondigd. Bij het
eerste nummer leek het er
even op dat het optreden zou
uitdraaien op een fiasco, om
dat er in de brei van geluiden
nauwelijks een instrument viel
te onderscheiden. Gelukkig
werd het snel een stuk beter,
al bleef het de rest van de
avond niet echt optimaal klin
ken.
De blinde muzikant, door het
verhoogde platform boven zijn
musici verheven, regeerde
echter als een muzikale keizer
(hij was ook een beetje zo ge
kleed) en gaf zijn onderdanen
(het publiek) brood en spelen.
Hij was opzwepend en ingeto
gen, op zijn best in de ballades,
maar wist ook met het swin
gende werk te boeien. Voor
het publiek betekende dit tel
kens kiezen tussen zitten en
staan, waarbij van het eerstge
noemde, ondanks de stoelen,
maar weinig is gekomen.
Toch wist Stevie niet constant
de aandacht vast te houden.
De reden daarvoor was simpel:
in zijn enthousiasme draafde
hij soms wat te veel door. Dan
rekte hij songs eindeloos uit,
waardoor ze op 'n circus-at
tractie gingen lijken en de ver
veling om de hoek kwam kij
ken.
Wonder keek bij zijn muzikale
wandeling zowel in verleden
als heden. Hij zong dan ook
een gloednieuw nummer als
„Why" (begeleid door een
band-opname), maar greep
ook terug op „Uptight".
Tijdens de beste momenten
zong de Amerikaan met zijn
hele lichaam, haalde dan le
vensgevaarlijke toeren uit
door op zijn pianokruk te
klimmen en er weer af te
springen en zweepte hij het
publiek op door ze te laten
meezingen en -klappen. Rust-
puntje was het uitreiken van
de onderscheiding, waarbij ie
dereen weer even kon terug
vallen in zijn stoel voordat
Stevie Wonder, begeleid door
een negental klasse-muzikan
ten, de finale kon opstuwen tot
een happening. Voor Veronica
zong hij toen eerst nog even
zijn nieuwe single „Free" met
The Resurrection Singers,
waarvan de beelden woensdag
op televisie worden uitgezon-
HANS PIËT
Beaufort-prijs "89
voor Christine d'Haen
LEIDEN Aan Christine
d'Haen is de Henriëtte de
Beaufort-prijs 1989 toegekend
voor haar boek 'De wonde in 't
hert. Guido Gezelle: een dich-
tersbiografie'. De Henriëtte de
Beaufort-prijs wordt elke drie
jaar toegekend door de Maat
schappij der Nederlandse Let
terkunde in Leiden voor een
in de Nederlandse taal ge
schreven biografie of autobio
grafie, afwisselend van de
hand van een Nederlandse en
van een Vlaamse auteur. De
prijs bedraagt ƒ3000,- De
prijsuitreiking heeft plaats tij
dens de jaarvergadering van
de Maatschappij der Neder
landse Letterkunde op 27 mei
in het Academiegebouw van
de Leidse Universiteit.
C&M- ié tócA ifovtdefitjeA.'
fGROTERE i
MATEN I
GROTERE i
MATEN
De jurk met 'n sportieve uitstraling.
Vlot doorknoopmodel van polyester/
katoenen chambray. XO
JAM-036 3846
De mooiste jurk voor hoogzomerse
dagen met 'n aantrekkelijke V-rug
en van uitbundig y
gebloemd katoen. 38-46
De vrolijk gekleurde bloemen
pracht van deze jurk laat u de
hele dag stralen. A
Polyester. 40-50
Zit heerlijk en staat fantastisch deze
komfortabele tricot streepjurk van
polvester/katoen. CO
38-46 yy*-
n Smaakvolle verschijning bent u in
deze pastelkleurige gevoerde plissé-
rok met blouson van g"c\
polyester. 4O-48 2-Delig O>J*~"
Charmant genopte doorknoopjurk
van soepele polyester jersey die
getuigt van stijl en —q
goede smaak. 38-46 x*" -
Om elegant in uit te gaan; 2-delig
ensemble met linnen-look jasje en
gevoerde jurk. Polyester.
4048 "o.-