Stevie Wonder als één brok energie Wim Kan moest niets hebben van zijn show op tv Sergio Leone was vader van de spaghetti-western I ftzidóe Sou/tont bioscopen KUNST MAANDAG 1 MEI 1989 PAGINA 11 DEN HAAG Van tele visie moest de familie Kan niet veel hebben. Die stond weggestopt in een antieke kast, waarvan de deurtjes zo nu en dan open gingen. „Soms kij ken we nooit", zei Wim Kan wel eens. Maar op za terdag 17 februari 1968 liet hij het scherm oplich ten, omdat Toon Hermans zou verschijnen „in de stoel bij Mies Bouwman". Een vraag van Mies aan Toon luidde: „Wat is het verschil tussen Wim Kan en Wim Son- neveld?" Zonder zich. één mo ment te bedenken, flapte Toon er uit: „Corry Vonk". „Een prachtig antwoord", schrijft Wim Kan in het twee de deel van zijn „Dagboeken", dat dezer dagen verscheen. Dit handelt over de jaren tussen 1968 en 1983, de periode die hij omschrijft als „De televisie- tijd". Kan heeft er nooit een geheim van gemaakt, dat „Corry aan zijn zijde" voor hem als een geestelijke stut en steun gold. Om de paar bladzijden duikt zij op in dit dagboek met haar koosnaam „01". Zeker aan het slot, waar zij na een attaque op haar ziekbed Wim dag en nacht aan haar zijde treft. Zijn technische en artiestieke rechterhand Frans Rühl putte ervoor uit nauwgezet bijge houden notities, die Wim Kan vooral doen kennen als een aan stemmingen onderhevige man, die het vaak heel moei- Wim Kan met Corry Vonk aan zijn zijde. lijk had met zijn twijfels, over Op het einde van de zestiger zijn eigen talent en over de jaren maakt Kan als artiest voorstellingen van zijn jongere een dieptepunt door. Hij zoekt collega's. Die moeten het net naar een andere vorm van als in het eerste deel over zijn zaaloptreden. Kan kiest voor radiotijd opnieuw danig ont- een soloprogramma, na voor- gelden. dien gewerkt te hebben met Corry, Wieteke van Dort, Jen ny Arean, Frans Halsema en nog anderen. Een krant schrijft: „Kan is niet kapot te krijgen". De reactie van Wim: „Moet dat dan?" Eerste TV In die jaren krijgt hij te maken met de VARA, die zijn show op de tv wil. Ten eerste ver trouwt hij de tv-mensen niet die zijn programma in beeld brengen, al valt dit later mee. Ten tweede vreest hij voortdu rend door zijn verschijnen op tv zijn zaalpubliek kwijt te zullen raken. Ijverig noteert hij in de zeventiger jaren hoe veel kaartjes er worden ver- „Ik hoor mezelf steeds den ken: zou ik er nu maar mee ophouden", schrijft hij eind '68. De toneelspelers krijgen te maken met de „Aktie To maat", weg met alle repertoi retoneel. Ook Kan denkt dat hij is uitgediend. In die stem ming, versterkt door slaappro blemen, ziet hij in Bussum de viewing van zijn eerste vastge legde tv-optreden. Hij vindt het maar helemaal niks, ge neert zich ervoor zichzelf te zien optreden en geeft geen toestemming voor uitzendirig. Thuis tegen Corry komt het tot een explosie en dreigt hij het tv-toestel in elkaar te zul len trappen, met kleur en al. Pas in 1973 stelt hij vast, dat er geen weg terug is. Hij doet zijn oudejaarsconference op de tv, die uitgroeide tot een traditie. Hoe populair hij wordt, merkt hij als hij op zijn vaste strand wandelingen in Scheveningen steeds meer wandelaars achter zich aan krijgt. Veelvuldig bezoekt Kan voor stellingen van z"ijn steeds jon ger wordende collega's. Hij breekt zonder meer de staf over hen: „Freek de Jonge, huiveringwekkend amateuris me, geen plastiek, slordige stem. Doet hij het expres zo slecht of per ongeluk9 Freek met die zwaaiende, malende armen en benen. Door de mi mische gaven van Bram was ik zeer geboeid". Tien jaar later schrijft Kan in zijn dagboek, toen beiden op oudejaarsavond op tv versche nen, resp. VARA en IKON: „Wegens al het geharrewar Freek gebeld en ongeveer vijf tien minuten met hem gespro ken. Raadde hem aan niet van elf tot twaalf uur op te treden, want vanaf half twaalf luistert er niemand meer". Uiteinde lijk kwamen zij na elkaar en oogstten gelijke successen. Voor Paul van Vliet koesterde Kan grote bewondering. Hij vindt zijn presentatie wel eens te slap, maar in de persoonlij ke omgang is hij een aardige man. Maart 1968: „Fons Jansen in Leiden gezien. Ik moest erg vaak lachen. Hij is een gefor ceerd man, krampachtig nog. Een beetje een nietszeggend poppehoofdje. Teveel op zijn hakken in plaats van op zijn tenen". Andere ontboezemingen van Kan: „Als je leeft voor je voor stelling heb je geen leven. Als je er niet voor leeft, heb je geen voorstelling". „Seth beschikt maar over twee gebaren, breed-uit met de han den en smal langs het lijf". De tweede show van Herman van Veen op tv: „Vreselijk. Hij kan veel, zingen, dansen, viool spe len, piano spelen, maar het is geen programma. Hij speelt al zijn troeven tegelijk uit alsof hij zeggen wil, doe er maar wat mee. Ze zijn bezig die man te vermoorden". Toch is er maar één artiest waardig de Davidsring te krij gen, die hij eerder uit handen van Heintje ontving. Aan het eind van een voorstelling in de Koninklijke Haagse schoof Kan die aan Van Veens vin ger. Met de kritiek bleef Wim het moeilijk houden. „Net als je denkt, dat het zinneprikke- lend is, lijkt het wetenschap pelijk verantwoord te zijn". Woensdag 9 december 1981: „De KRO biedt voor een half uur optreden op oudejaarsa vond drie ton, dat is duizend gulden per minuut. Mies wou me op de bank hebben, samen met Corry. Ol denkt er niet Maar dan is Kans reputatie al gemaakt, o.a. in de rol van WVC-schertsambtenaar drs. B. van Puthoven, die het tv-be- stel met commerciële praatjes voor een eigen plaat geksche rend omver werpt. Toen draaiden de rollen om en keerden de kansen. Wim was er niet langer voor de tv, maar de tv voor Wim. TON OLIEMULLER De Dagboeken van Wim Kan. Samenstelling Frans Rühl. Uitgeverij Balans Amsterdam. Prijs 27,50. Voor een uitgebreide agen da, ook voor de komende dagen, raadplege men „UIT", de gratis wekelijkse bijlage van deze krant. ALPHEN AAN DEN RIJN EURO CINEMA I (Van Boetzelaerstraat 6, tel. 01720-20800): Naked gun (al); ma di 13.30. 18.30. 21.00. EUROCI NEMA II: Rain Man (al); 18.45, 21.30. Junglebook (al); za. t/m di. 14.00. EUROCINEMA III: The Bear (al); ma. di. 13.45, 18.45. 21.15. EUROCINEMA IV: Twins (al); ma. di. 13.45, 18.45. 21.30. LEIDEN LUXOR (Stationsweg 19. tel. 071-121239) Naked gun (al); 19.00. 21.15. wo. ook 14.30 LIDO en STUDIO (Steenstraat 39, tel. 124130): Gorillas in the mist (al); Rain Man (al); 14.30. 18.45. 21 15. Working girl (12); Twins (al); 14.30. 19.00. 21.15. A fish called Wanda (al); 19.00? 21.15. ma. di. 14.30. Lady en de Vagebond (al); wo. 14.30. «TRIANON (Breestraat 31. tel 123875): The Bear (al); 20.00. REX (Haarlemmerstraat 52, tel. 071-125414): Ik ga vreemd (16); 14.30. 19.00. 21.15. KATWIJK CITY THEATER I (Bad- straat 30, tel. 01718-74075): The Bear (al); 19.00, 21.15. za. t/m di. ook 14.45. CITY THEATER II: Cock tail (al); 19.00, 21.15. Tom and Jer ry (al); wo. 14.45. VOORSCHOTEN GREENWAY (tel. 01717-4354): Cocktail (al); A fish called Wanda (al); ma. t/m wo. 20.15. Distant voices, still lives (16); zo. t/m wo. 20.45. KINDERVOORSTELLINGEN Who framed Roger Rabbit; wo. 14.00. 15.45 De nieuwe avonturen van Pippi Langkous; wo. 14.00. WASSENAAR ASTRA (tel. 01751- 13.269): A fish called Wanda (al); vr. t/m di. 20.00. DEN HAAGASTA 1 (Spui 27. tel. 463500); Working girl (al);l); 14.00. 18.45. 21.30. ASTA 2 A fish cal led Wanda (al); 14.00, 18.45, 21.30. ASTA 3 The accused (16); 14 00. 18 45, 21.30. BABYLON 1 (Winkelcentrum Babylon. tel. 471656): Rain man (al); 14.30, 16.45. 19.00. 21.30. BABYLON 2: Mississippi burning (12); 14.30. 17.00. 19.30, 21.45. BABYLON 3. Rituelen (al); 14.30. 16.45. 19.00. 21.30. CINEAC 1 (Buitenhof 20. tel 630637): Twins (al); 14,00. 18.45. 21.30. CINEAC 2. Married to the mob (al); 14.00, 18.45, 21.30. CINEAC 3 The dead pool (16); 18.45. 21 30. METROPOLE 1 (Carnegielaan, tel. 456756): Rain man (al); 14.00, 18 45. 21.30. ME TROPOLE 2: The naked gun (a|); 14.00, 18.45, 21.30. METROPOLE 3: The bear (al); 14.00. 18.45, 21.30. METROPOLE 4 Another woman (al); 18.45. 21.30. ma. di. ook 14.00. METROPOLE 5 The accidental tourist (al); 18.45, 21.30. ma. di. ook 14.00. ODEON 1 (Heren gracht 13. tel. 462400): The naked gun (al); 13.45, 18.45, 21.30. ODEON 2: Cocktail (al); 13.45. 18.45. 21 30. ODEON 3: Twins (al); 13.45. 18.45, 21 30 ODEON 4 Gorillas in the mist (al); 18.45, 21.30. ma. di. ook 13.45. STUDIO 1 (Kettingstraat 12b. tel. 656402): La lectrice (16); 19.30. 21.30. wo. ook 14.15. STUDIO 2: Madame Sou- satzka (16); 19.30, 21.30. wo. ook 14 15. STUDIO 3: Life of Brian (12); 19.15, 21.30. wo. ook 14.00. Elke avond 17.15: STUDIO 1: Himmel (16); STUDIO 2: Vincent (al); STU DIO 3: Dead Ringers (16). HAAGS FILMHUIS: Zaal 1: King Lear; ma. di. wo. 19.30, 21.45. Zaal 2: The romance of Book and Sword: ma. di. wo. 20.00. Zaal 3: di. wo 19.30. 21.45 ma. 20.00. 1789; ma. Le diable boiteux; di. Chou- KINDERVOORSTELLINGEN CINEAC 3 Lady en de vage bond. ma. di. 14.00. STUDIO 2: Jungle book. zo. wo. 14.00. ROME De Italiaanse regisseur Sergio Leone, de „vader van de spaghetti- western", is in de nacht van zaterdag op zondag in zijn woning in Rome aan een hartaanval overleden. Hij is 60 jaar geworden. Leone verwierf grote interna tionale bekendheid met ge welddadige, maar zeer gesti leerde westerns, die een geraf fineerdere intrige bezitten dan hun doorgaans oubollige Ame rikaanse tegenhangers. Zijn bekendste films zijn „The Good, the Bad and the Ugly", ,A Fistful of Dollars", „For a Few Dollars More" en „Once upon a Time in the West". In veel van zijn films speelde de door Leone groot geworden Clint Eastwood de hoofdrol. „Met de dood van Sergio Leo ne heeft de Italiaanse cinema een van de meest gewaardeer de regisseurs die in de hele wereld bekend genoot verlo ren", zei de Italiaanse presi dent Cossiga in een reactie op diens overlijden. Leone begon zijn loopbaan als assistent bij de film „Fietsen dieven" van Vittorio de Sica. Daarna werkte hij mee aan een reeks groots opgezette his torische films in de jaren vijf tig zoals „Ben Hur" en „De Laatste Dagen van Pompeii". In 1961 maakte hij zijn regie debuut met een eigen histori sche spektakelfilm: „The Co lossus of Rhodes". Met zijn tweede film, de wes tern „A Fistful of Dollars", verraste hij in 1964 vrijwel ie dereen in de filmwereld, om dat dat genre zijn beste tijd leek te hebben gehad. Maar in tegenstelling tot het zwaar ro mantiserende, Amerikaanse genre van de frisse, gladge schoren cowboyheid creeerde Leone een westernversie met een ongeschoren, cynische an tiheld, die echter met zijn re volver zeker zo goed van wan ten weet. Het succes van Leone's wes terns leidde tot een ware stort vloed van spaghetti-westerns, zoals het genre naar zijn Itali aanse herkomst al snel werd genoemd. Tussen 1964 en 1972 werden er door een groot aan tal Italiaanse regisseurs niet minder dan 300 van gemaakt. Toen hij eenmaal als zelfstan dig regisseur was doorgebro ken, richtte Leone zijn eigen produktiebedrijf op. Hij woon de afwisselend in Frankrijk en Italië „De western is een zeer moei lijke vorm," zei Leone eens in een interview. „Je moet een eenvoudig verhaal hebben, paarden en cowboyhoeden. Maar om interesse te wekken voor een eenvoudig verhaal moet je bijzonder goed de weg weten in de cinema. Dat is de reden dat er niet zoveel goede westerns zijn". In de jaren zeventig onder vond Leone nogal wat proble men om producenten te vin den die zijn dure en extrava gante projekten wilden finan cieren In 1983 slaagde hij er uiteindelijk toch in om zijn droomproduktie Once Upon a Time in America" over het Amerikaanse gangsterdom in de tijd van de drooglegging te realiseren. Kort voor zijn dood was hij bezig met de voorbe reiding van een groots opge zette film over de Slag bij Le ningrad in de Tweede Wereld oorlog. Hij was van plan om bij de bpnamen niet minder dan 2.000 tanks in te zetten, waarvan 500 echte. Concert Stevie Wonder. Met Stevie Wonder (zang, toetsen), James Al len (percussie), Dennis Davis (drums), Ben Bridges (gitaar), Nate Watts (bas), Isaiah Sanders (toet sen), Brad Buxer (synthesizers), Keith John (zang), Kim Berly Bre wer (zang) en Bridget Bryant (zang). Ahoy', Rotterdam. Gister- Voor Stevie Wonder was het gisteravond puur ge nieten. Niet alleen omdat het publiek heel snel zijn opmerkingen oppikte en nummers als „I just called to say I love you" uit volle borst zong nog voor hij één noot had gespeeld, maar ook omdat hij in het kader van „Rock Over Europe" uit handen van Veronica's Wessel van Diepen een onderschei ding kreeg voor zijn gehe le oeuvre. Het was dan ook bijna gênant zoals hij na drie uur en een kwartier spelen door zijn bege leider en zanger Keith John van het podium de kleedka mer werd ingetrokken. Als het aan Stevie had gelegen, was hij nu nog bezig. Voor zowel het publiek als de musici werd het gisteren echt nachtwerk. Het concert begon, doordat het audiowave-systeem was gebro ken, zeventig minuten later dan was aangekondigd. Bij het eerste nummer leek het er even op dat het optreden zou uitdraaien op een fiasco, om dat er in de brei van geluiden nauwelijks een instrument viel te onderscheiden. Gelukkig werd het snel een stuk beter, al bleef het de rest van de avond niet echt optimaal klin ken. De blinde muzikant, door het verhoogde platform boven zijn musici verheven, regeerde echter als een muzikale keizer (hij was ook een beetje zo ge kleed) en gaf zijn onderdanen (het publiek) brood en spelen. Hij was opzwepend en ingeto gen, op zijn best in de ballades, maar wist ook met het swin gende werk te boeien. Voor het publiek betekende dit tel kens kiezen tussen zitten en staan, waarbij van het eerstge noemde, ondanks de stoelen, maar weinig is gekomen. Toch wist Stevie niet constant de aandacht vast te houden. De reden daarvoor was simpel: in zijn enthousiasme draafde hij soms wat te veel door. Dan rekte hij songs eindeloos uit, waardoor ze op 'n circus-at tractie gingen lijken en de ver veling om de hoek kwam kij ken. Wonder keek bij zijn muzikale wandeling zowel in verleden als heden. Hij zong dan ook een gloednieuw nummer als „Why" (begeleid door een band-opname), maar greep ook terug op „Uptight". Tijdens de beste momenten zong de Amerikaan met zijn hele lichaam, haalde dan le vensgevaarlijke toeren uit door op zijn pianokruk te klimmen en er weer af te springen en zweepte hij het publiek op door ze te laten meezingen en -klappen. Rust- puntje was het uitreiken van de onderscheiding, waarbij ie dereen weer even kon terug vallen in zijn stoel voordat Stevie Wonder, begeleid door een negental klasse-muzikan ten, de finale kon opstuwen tot een happening. Voor Veronica zong hij toen eerst nog even zijn nieuwe single „Free" met The Resurrection Singers, waarvan de beelden woensdag op televisie worden uitgezon- HANS PIËT Beaufort-prijs "89 voor Christine d'Haen LEIDEN Aan Christine d'Haen is de Henriëtte de Beaufort-prijs 1989 toegekend voor haar boek 'De wonde in 't hert. Guido Gezelle: een dich- tersbiografie'. De Henriëtte de Beaufort-prijs wordt elke drie jaar toegekend door de Maat schappij der Nederlandse Let terkunde in Leiden voor een in de Nederlandse taal ge schreven biografie of autobio grafie, afwisselend van de hand van een Nederlandse en van een Vlaamse auteur. De prijs bedraagt ƒ3000,- De prijsuitreiking heeft plaats tij dens de jaarvergadering van de Maatschappij der Neder landse Letterkunde op 27 mei in het Academiegebouw van de Leidse Universiteit. C&M- ié tócA ifovtdefitjeA.' fGROTERE i MATEN I GROTERE i MATEN De jurk met 'n sportieve uitstraling. Vlot doorknoopmodel van polyester/ katoenen chambray. XO JAM-036 3846 De mooiste jurk voor hoogzomerse dagen met 'n aantrekkelijke V-rug en van uitbundig y gebloemd katoen. 38-46 De vrolijk gekleurde bloemen pracht van deze jurk laat u de hele dag stralen. A Polyester. 40-50 Zit heerlijk en staat fantastisch deze komfortabele tricot streepjurk van polvester/katoen. CO 38-46 yy*- n Smaakvolle verschijning bent u in deze pastelkleurige gevoerde plissé- rok met blouson van g"c\ polyester. 4O-48 2-Delig O>J*~" Charmant genopte doorknoopjurk van soepele polyester jersey die getuigt van stijl en —q goede smaak. 38-46 x*" - Om elegant in uit te gaan; 2-delig ensemble met linnen-look jasje en gevoerde jurk. Polyester. 4048 "o.-

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 11