Oplaaiende binnenbrand in de WD
snoei
NAVO verdeelder dan
ooit naar jubileum-top
Lezen
^service
it'
Politiek
Partij
Parlement
Posities in de NAVO
over modernisering
DAGTOCHT
MOWSCHAt
SIJTHOFF PERS
BINNENLAND
£atdóe<3ou/ia*it
ZATERDAG 29 APRIL 1989 PAG I
DEN HAAG Volgens
de NOS hebben afgelopen
woensdagavond circa 6
miljoen Nederlanders op
Nederland 3 naar de voet
balwedstrijd tussen het
Oranje-elftal en de Duitse
Mannschaft gekeken.
Ruim een half uur na de
match werd dezelfde zen
der echter nog maar door
780.000 mensen bekeken.
Deze volhouders werden
echter rijk beloond, want
op dat moment ontrolde
zich in het programma
Den Haag Vandaag een
vermakelijk schouwspel.
Getoond werd hoe een ver
slaggever en cameraploeg van
Den Haag Vandaag eerder op
de avond drie VVD-coryfeeën
betrapten tijdens een etentje in
een restaurant te Leidschen-
dam. Het illustere liberale trio
bestond uit fractieleider Joris
Voorhoeve. partijvoorzitter
Leen Ginjaar en de voormali
ge fractie-aanvoerder Hans
Wiegel.
Een verwoede speurtocht was
aan deze ontdekking voorafge
gaan. Den Haag Vandaag had
er lucht van gekregen dat
Voorhoeve een onderhoud op
hoog partijniveau zou hebben
over de problemen rond de op
stelling van het Nationaal Mi
lieubeleidsplan Na een achter
volging van Voorhoeves auto.
waarbij de fractieleider de re-
portageploeg aanvankelijk met
succes op een dwaalspoor had
gebracht, werd uiteindelijk het
betreffende etablissement ge
vonden. Voorhoeve meende
zijn belagers echter definitief
te hebben afgeschud. Oprechte
verbazing was dan ook op de
gezichten van de drie hoge
VVD'ers te lezen toen camera
en verslaggever zich bij hun
tafeltje vervoegden. ,,M'n com
plimenten", kon Voorhoeve
niet nalaten te zeggen. „Er is
hier trouwens niets bijzonders
aan de hand, hoor. Wij libera
len houden nu eenmaal van
gezelligheid en lekker eten.
Zodoende". Ook Wiegel en
Ginjaar deden luchtigjes of
hun bijeenkomst de gewoonste
zaak van de wereld was. Niets
aan de hand. Gewoon gezellig
wat kouten en smikkelen. Li
berale jongens onder elkaar.
Er was natuurlijk wel degelijk
wat aan de hand en niet zo'n
klein beetje ook. Het borrelde
en bruiste binnen de VVD.
Vorige week vrijdagnacht was
het allemaal begonnen. Na
moeizaam overleg hadden pre
mier Lubbers en minister Ru-
ding van financiën hun colle
ga's een compromis voorgelegd
in het bezuinigingsconflict
waarin het kabinet was gewik
keld. Er rolde een bédrag van
ruim een miljard minder aan
uitgavenbeperkingen uit de
bus dan de 3,5 miljard die Ru-
ding eerder had voorgesteld.
Onderwijsminister Deetman
hoefde op zijn begroting voor
volgend jaar slechts 200 mil
joen af te knijpen inplaats van
ruim een miljard, zoals aan
vankelijk van hem was geëist.
Wel moet Onderwijs ook in de
jaren 1991-1994 blijven bezui
nigen, zo werd afgesproken.
Verder behelsde het compro
mis van Lubbers en Ruding
enkele elementen die voor
sommige bewindslieden een
klap in het gezicht beteken
den: zo moesten minister Smit-
Kroes (verkeer en waterstaat)
en staatssecretaris Heerma
(volkshuisvesting) meer bezui
nigen dan zij hadden verwacht
en zou VVD-minister Bolke-
stein z'n defensie-uitgaven
niet meer met 2 procent per
jaar mogen laten groeien maar
slechts met 1 procent.
Zaterdag en zondag barstten
via de media de commentaren
los. Vooral de VVD-bewinds-
lieden en hun partijgenoten in
de Tweede Kamer leken het
er moeilijk mee te hebben.
Zondag betoogde Voorhoeve
via de radio dat hij de groeibe-
perking die Defensie was op
gelegd onacceptabel vond.
Weliswaar was in het ont-
werp-verkiezingsprogramma
van de VVD óók een defensie-
groei van slechts 1 pet. per jaar
voorzien, maar dat was dan
ook nog maar een concept. Dat
Lubbers en Ruding daar han
dig gebruik van hadden ge
maakt vond Voorhoeve niet
fair. Bovendien was wat hem
betreft Deetman te veel ge
spaard. Natuurlijk, de rek is er
bij Onderwijs langzamerhahd
uit, maar nu kwam Deetman
er toch wel erg gemakkelijk
van af. Maandagavond her
haalde de fractieleider deze
kritische noten nog eens in
een toespraak op een partij
bijeenkomst te Eindhoven.
Donderend applaus viel hem
ten deel.
Lastenverzwaring
De volgende middag echter
was er tijdens het wekelijks
fractieberaad allerminst spra
ke van een ovationele sfeer.
Enkele fractiegenoten spraken
Voorhoeve zelfs bestraffend
toe. Hij moest zich niet blind
staren op de bezuinigingsperi
kelen want er was wel wat an
ders, iets veel belangrijkere
waar hij zich druk over diende
te maken. Besefte Voorhoeve
wel wat Lubbers, De Korte,
Nijpels en Smit-Kroes hadden
bekokstoofd bij de besprekin
gen over het Nationaal Milieu
beleidsplan? Er hing een
rampzalige lastenverzwaring
voor de burgers in de lucht, en
vooral voor de mensen met
een auto en een eigen huis.
Om geld binnen te halen voor
de noodzakelijk geachte mi
lieumaatregelen wilde het ka
binet de accijnzen op auto
brandstof drastisch verhogen,
de belasting op eigen woning-
bezit (het huurwaardeforfait)
verzwaren en de fiscale reis
kostenaftrek afschaffen. Dat
kon de VVD haar kiezers, van
wie het merendeel huiseige
naar èn autobezitter is, niet
aandoen! Hoe hadden de
VVD-ministers het in hun
hoofd gehaald daarmee ak
koord te gaan? De fractie zou
onmiddellijk de tegenaanval
in moeten zetten en dan des
noods maar een ruzie met de
bevriende bewindslieden ris-
Er was niet veel voor nodig
om Voorhoeve te overtuigen.
Binnen een uur besloot de
fractie unaniem de oorlog te
verklaren aan de dreigende
lastenverzwaring. Dezelfde
avond nog werd de aanval op
twee fronten ingezet, waarbij
handig gebruik gemaakt werd
van het geheime wapen uit
Leeuwarden: Hans Wiegel.
Terwijl Voorhoeve vanuit Den
Haag via radio en televisie te
gen de gewraakte heffingen
protesteerde, deed Wiegel het
zelfde vanuit Rhenen, waar hij
toevallig die avond een
spreekbeurt hield. De manoeu
vres misten hun uitwerking
niet. Woensdag stond de VVD
op z'n kop. Terwijl Nijpels.
Smit-Kroes en De Korte knar
setandend rondliepen werden
het VVD-hoofdkwartier aan
de Haagse Koninginnegracht,
de fractie aan het Binnenhof
en het Friese provinciehuis in
Leeuwarden overspoeld met
tientallen telefoontjes van ver
ontruste partijleden die Voor
hoeve en Wiegel van harte
steunden.
's Middags wakkerde PvdA-
fractieleider Wim Kok, net te
rug uit Japan, de controverse
in de liberale gelederen nog
eens aan met de verklaring
dat er kennelijk twee VVD's
waren ontstaan: de VVD van
het milieu en de VVD van de
lastenverlichting. De actie van
Voorhoeve en de zijnen was
volgens Kok niets anders dan
een laffe dolkstoot in de rug
van milieuminister Nijpels en
de andere VVD-regeerders die
bij het Milieuplan zijn betrok
ken.
Crisis
Hoe moest de VVD-top opere
ren? De complicaties stapelden
zich op. Zo waren lang niet
alle VVD-bewindslieden van
mening dat voor het milieube
leid flinke offers van de bur
gers gevraagd moesten wor
den. Staatssecretaris Henk Ko
ning van financiën bijvoor
beeld had zich er óók fel tegen
verzet en zelfs intern met af
treden gedreigd als de voorzie
ne lastenverzwaringen zouden
doorgaan.
Een belangrijk probleem lag
ook in de vraag hoe lang de
fractie haar hoge spel kon blij
ven spelen. Als de VVD een
kabinetscrisis zou veroorza
ken, zou zij daar wat de auto-
en huizenbezitters betreft
flink garen bij kunnen spin
nen, maar aan de andere kant
zou daardoor het zorgvuldig
opgebouwde milieu-imago van
de VVD weer finaal aan dig
gelen worden geschopt. Bo
vendien kun je natuurlijk niet
met een gespleten partij de
verkiezingen ingaan. Er moest
dus een tussenweg worden ge
vonden. Eerst de eenheid in de
partij herstellen en dan maar
verder zien.
In de nacht van donderdag op
vrijdag was de oplossing ge
vonden. Tijdens een langduri
ge vergadering van de VVD-
top op het ministerie van eco
nomische zaken werd men het
erover eens dat zware milieu
heffingen helemaal niet nodig
zijn. Het benodigde geld zou
vanzelf beschikbaar kunnen
komen uit de extra belasting
inkomsten die het gevolg zul
len zijn van de economische
groei. Een verbazingwekkende
truc! De VVD. die altijd heeft
gehamerd op het verlagen van
het financieringstekort, wil
opeens ruim in de schatkist
gaan graaien om de interne
partijproblemen op te lossen.
En dat terwijl er in het ont-
werp-verkiezingsprogramma
al een miljard aan rijksgeld
voor het milieu was uitgetrok
ken Hoe noemde Wiegel dat
in de jaren zeventig ook al
weer? Inderdaad: potverteren!
DICK VAN RIETSCHOTEN
BRUSSEL Een Ameri
kaans minister die de
ideeën van zijn Duitse col
lega als oud vuil van de
hand wijst. Een Westduits
minister die verbolgen re
ageert dat hij zich door de
Amerikanen de les niet
laat lezen. Een Britse pre
mier die zich in de discus
sie mengt met de opmer
king dat de Duitsers best
een toontje lager mogen
zingen, omdat zij per slot
van rekening de Tweede
Wereldoorlog niet hebben
gewonnen. Het is nauwe
lijks te geloven dat de
NAVO-defensieministers
pas vorige week donder
dag, naar zij zelf verklaar
den eensgezind, hun half
jaarlijkse NPG-vergade-
ring afsloten.
De nieuwe VS-defensieminis-
ter Richard Cheney, zijn Britse
collega Younger en NAVO-
chef Manfred Wörner ver
klaarden toen nog met stalen
gezichten dat de eendracht
binnen het bondgenootschap
recht overeind was gebleven,
er de nadruk op leggend dat
geen enkele van het drie pagi
na's tellende slotcommuniqué
een voetnoot bevatte. Maar be
gin deze week moest ook Wör
ner toegeven dat de samen
werking binnen de NAVO
scheurtjes vertoont. Als Wor-
Schematisch zijn er momenteel vijf verschillende posities binnen
de NAVO over de modernisering van de kernwapens voor de
korte afstand (SNF). De standpunten van de VS en Engeland
enerzijds en van de Bondsrepubliek anderzijds liggen het verst
uiteen. Het Nederlandse 'compromis' leunt dicht aan tegen de
Amerikaans/Britse positie. Volgens door anonieme NAVO-bron-
nen bevestigde gegevens liggen de standpunten als volgt:
1. Alle korte drachtswapens zo snel mogelijk moderniseren; in
de afzienbare toekomst geen onderhandelingen met het WP
(Warschau Pact) over vermindering van deze wapens; geen der
de nuloptie (VS, Engeland, Canada, Turkije).
2. Alle korte-drachtswapens zo snel mogelijk moderniseren; on
derhandelingen met het WP nadat de modernisering is voltooid
en de Sovjetunie haar SNF- en conventionele overwicht heeft
opgegeven; geen derde nuloptie (Nederland).
3. Modernisering tot minstens '91/92 uitstellen; zo snel mogelijk
onderhandelingen met het Warschau Pact; voorlopig geen derde
nuloptie (België. Denemarken, Noorwegen, Spanje, Italië, Grie
kenland, Frankrijk).
4 Modernisering tot minstens '91/92 uitstellen; zo snel mogelijk
onderhandelingen, eventueel resulterend in een volledige ver
wijdering van SNF, ofwel de derde nuloptie (West-Duitsland).
5. Positie onduidelijk of nog niet bepaald: IJsland, Portugal, Lu
xemburg
Duidelijk blijkt uit dit schema dat de NAVO in twee ongeveer
gelijke kampen is verdeeld, omdat Nederland met de voor
waarden die hel aan onderhandelingen met het Warschau Pact
verbindt feitelijk in groep 1 thuishoort, en de groepen 3 en 4
afgezien van een voorlopig theoretisch meningsverschil over
de derde nuloptie ook op een lijn zitten.
Waar het nu veeleer om gaat
is de vraag wanneer het wes
ten onderhandelingen met de
Sovjetunie over een drastische
vermindering van dit soort
wapens moet openen De
Amerikanen en Britten willen
daar tot in de verre toekomst
niet van weten; de Duitsers en
Belgen, gesteund door een
groeiend aantal Westeuropese
bondgenoten, beginnen er
liefst morgen mee. Nederland
probeert hardnekkig de brok
ken te lijmen door onderhan
delingen met het Warschau
Pact niet principieel uit te
sluiten. Maar ook minister
Bolkestein van Defensie wil er
pas van horen als de NAVO
haar hele moderniseringspro
gramma heeft voltooid en de
Sovjets hun conventionele
(tanks en artillerie) en SNF-
overwicht (de Sovjets hebben
nu veertien maal meer korte
afstands kernwapens dan de
NAVO) tot een niveau, verge
lijkbaar met dat van het wes
ten, hebben gereduceerd. In de
praktijk houdt dat in dat ook
Nederland voorlopig geen on
derhandelingen met het War
schau Pact wil.
'Updating'
ner dat over zijn eigen NAVO
zegt, dan houdt dat in dat het
bondgenootschap zo ongeveer
de ergste crisis uit zijn bestaan
doormaakt.
Dat is dan ook het geval. De
NAVO, begin deze maand
veertig jaar oud geworden, is
verdeelder dan ooit onderweg
(ADVERTENTIE)
^NGEN TUINHUISJES BEITS BLOKHUTTEN BROEIRAMEN BAKKEN BORDERS BIELSEN FO/v^.
Van siertegel
tot blokhut:
1 II 1 N ffl H
De beste basis voor uw tuin
RI00ERKERK Lagendi|k I!
weg 2-4 SCHUIN TEGENOVER 0E VEILING
S'ERGRIND PLANKEN* PERGOLAS PALEN MEUBELEN KWEEKKASSEN KLINKERS KEIEN HV
naar de top van regeringslei
ders, die eind mei dit jubileum
moet bekronen.
Brokken
Dit weekend en de komende
weken wordt er in de verschil
lende hoofdsteden nog druk
overlegd om de gehavende rij
en te sluiten, maar de kans dat
de bondgenoten over de toe
komst van de nucleaire korte-
drachtswapens nog voor eind
mei tot een akkoord komen, is
ongeveer even groot als die op
een kernoorlog voor die tijd.
De standpunten liggen ver,
zeer ver uiteen. Niet zozeer
over het moment waarop de
Lance en andere 'Short Nucle
ar Forces' (SNF) moeten wor
den gemoderniseerd, want de
Amerikanen en Britten heb
ben zich bij uitstel van dat fei
telijke moderniserings- en
plaatsingsbesluit tot op zijn
vroegst '91 al knarsetandend
neergelegd.
Wie de communiqué's van de
NAVO-toppen van de afgelo
pen jaren op een rijtje legt en
er de discussies bij haalt die
aan de opstelling van die com
muniqué's zijn voorafgegaan,
kan er zich alleen maar over
verbazen dat het zo lang heeft
geduurd voordat de breuk in
de NAVO zo verpletterend
zichtbaar is geworden. Op de
NAVO-top van regeringslei
ders begin vorig jaar ging het
al bijna mis: de Britse premier
Thatcher wilde toen in het
slotcommuniqué per se het En
gelse woordje 'modernising' te
rugvinden, de Duitse bonds
kanselier Kohl wilde dat met
zijn volle gewicht niet. Kohl
heeft zich toen volgens menig
waarnemer door zijn Britse
collega in het pak laten naaien
door het woordje 'updating' te
accepteren, dat volgens verre
weg de meeste woordenboe
ken ook modernisering bete
kent. Toch kon het conflict
daarmee toen nog tijdelijk
worden afgedekt.
De nieuwe stroming die nu
onder aanvoering van West-
Duitsland en België de kop op
steekt en gericht is op snelle
onderhandelingen met het
Warschau Pact over een forse
wapenvermindering, gaat
evenwel veel verder. Bonn
kant zich steeds sterker tegen
de opstelling van nieuwe kor-
te-afstandsraketten die in ge
val van een beperkte kernoor
log in de beide Duitslanden de
meeste slachtoffers maken. De
komende Bondsdagverkiezin
gen (1990) hebben ook Kohl
versneld tot dat inzicht ge
bracht. Zijn centrum-rechtse
coalitie en het centrum-linkse
kabinet in België willen dat de
NAVO meer inspeelt op de
veranderingen in Oost-Europa
en op de kansen voor ontspan
ning die het nieuwe regime in
Moskou biedt. Dat doe je niet,
redeneren Bonn en Brussel,
door zo kort na het akkoord
over verwijdering van alle
middellange-afstandsraketten
(500 tot 5500 kilometer) nieu
we wapens op te stellen, die
bovendien pal tegen die 500-
kilometergrens aanzitten.
Daarnaast, stellen zij, blijven
er in West-Europa genoeg
kernwapens over, omdat de
Franse en Britse kernmacht
en de op zee gestationneerde
raketten buiten schot blijven.
Onbereikbaar
De Amerikanen daarentegen
hebben geen zin de nu al lo
pende onderhandelingen met
de Sovjetunie en het Warschau
Pact met gesprekken over een
extra-categorie wapens te be
lasten. Dat is trouwens niet
hun enige bezwaar. Zij voelen
er ook niets voor hun 350.000
in West-Duitsland gelegerde
militairen zonder nucleaire be
scherming achter te laten. Bo
vendien voorzien zij dat het
hoe langer hoe moeilijker
wordt de wat meer 'verlichte'
NAVO-landen de nieuwe ra
ketten door de strot te duwen.
Nu is dat al een buitengewoon
lastige opgave, laat staan
straks als de ontspanning nog
een wat definitiever karakter
krijgt. Het is een strijd op le
ven en dood tussen de aanhan
gers van wat in de NAVO het
politieke en het militaire con
cept heet. De laatste groep leed
al een nederlaag toen Reagan
en Gorbatsjov eind '87 in Was
hington het INF-akkoord on
dertekenden.
De aanhangers van het mili
taire concept hadden in plaats
van de middellange-afstands
raketten veel liever de korte-
drachtswapens opgeruimd.
Daarmee kunnen, ook als ze
worden gembderniseerd, hoog
uit Polen en Hongarije worden
geraakt, twee landen die al
flink aan het 'verwestersen'
zijn. De Sovjetunie, het land
dat bij beslissingen over een
eventuele inzet van kernwa
pens nog steeds de doorslag
19 'n februari
konden That
cher en Kohl
fl het nog heel
goed met el
kaar vinden
(foto). Maar
het gesprek
dat zij mor
gen in Bonn
zullen heb
ben, zal on
getwijfeld
heel wat pitti
ger van toon
zijn. Als
Thatcher het
verrekijkertje
heeft meege
nomen zou
het haar wel
licht van pas
komen: de
opvattingen
over de mo
dernisering
van de kern
raketten in
Europa lopen
mijlenver uit
een.
FOTO: AP
Lijmen
De NAVO, secretaris-^
Wörner voorop, zit nu met de
problemen. De verdeeldheid
binnen de alliantie leidt tot
een verlamming en initatief-
loosheid die de crisis marke
ren. Zeker voor de publieke
opinie is daardoor Sovjet-lei-
der Gorbatsjov steeds nadruk
kelijker de vredesapostel. De
tijd dringt.
De bondgenoten hebben maar
een kleine vier weken meer
om de rijen te sluiten. De Ne
derlandse premier Lubbers,
die Londen, Bonn en Was
hington gaat bezoeken om de
scherven te lijmen, staat voor
een vrijwel onmogelijke opga
ve. Het Nederlandse 'compro
mis' staat bovendien zo dicht
bij de opstelling van de Ameri
kanen en Britten, dat hij er
zijn geestverwanten in Bonn
en Brussel, bondskanselier
Kohl en premier Martens, niet
voor zal kunnen winnen. De
tijd dat Nederland voorop liep
in de NAVO, en Moskou de
bewegingen van Den Haag
met bijzondere aandacht volg
de, is voorbij. Maar de groep
landen binnen de NAVO die
voluit op ontspanning met
Oost-Europa wil afkoersen, is
alleen maar groter geworden.
Of zij groot genoeg is, zal wel
licht over een maand duidelij
ker zijn.
SUSKE EN WISKE DE SPEELGOEDSPIEGEL
(c) Standaard Uitgeverij. Antwerpen-Weesp
Vertek maandag 15 mei (2e Pinksterdag)
Het stadje Monschau met de vele vak
werkhuizen is een bezoek meer dan
waard. De touringcar rijdt via een mooie
route door het Eifelgebergte.
Inclusief: 1 x koffie met vlaai «diner
Vertrek uit Gouda 07.00 uur en Den Haag
07.30 uur. Terugkomst 's avonds om on
geveer 22.00 uur.
ME/
dvo
"Hf-
Vu
«ff'
Mc
d(
Dat was schrikken voor
'Europese' voormannen
onze vier grootste partijc.
Afgelopen zondagavond jsverl
openbaarde opiniepaus Ptten'
Maurice de Hond voor d{
VAR A-televisie de
onthutsende resultaten
een onderzoek naar de
bekendheid van de herei
bij de Europese verkiezing
van 15 juni de lijsten vai
PvdA, CDA, VVD en Dl
aanvoeren. De PvdA'er
Dankert, voormalig Twei
Kamerlid en oud-voorzitl
van het Europees Parlei
kwam er nog het genadig
vanaf. Ongeveer tien vai
honderd Nederlanders kt
hem. Niet slecht. Maar
denken van de droevige
van het overige drietal
lijsttrekker Jean Pendei
forsgebouwde zwartharig
brildrager met zorgelijke\é IS
gelaatstrekken en een rd O]
vertederende nerveuze bjdie i
blijkt bij slechts een op dn.
honderd landgenoten eerr i
vlaag van herkenning fetr^P
te brengen. Hetzelfde gel\ die
voor Jan Willem Berfensjden
pijplurkende, zwaarbesnM v
en eveneens zwartbehaaiiaan
diplomaat (oud-ambassadL _je
in Costa Rica) die de lijstP
D66 aanvoert. Ronduit F J
desastreus was de uitslag p9 n
de man die de eerste
verantwoordelijkheid op
schouders heeft gekregen
het VVD-gedachtengoed
het Europees Parlement i |8riJ
dragen. De liberale lijsttn
Gijs de Vries, het protot
van een overjarige corpst
scoorde nul procent
bekendheid. Er zijn natui
wel degelijk mensen die
kennen, familie en vriem f*
bijvoorbeeld en ongetwijf
ook enkele partijgenoten,
maar volgens Maurice de
Hond is dat zo'n
verwaarloosbaar klein aai
dat er statistisch gezien v
nul procent mag worden
gesproken.
Dit alles belooft weinig g
voor de Europese
verkiezingen, tenzij het
genoemde viertal er alsn>
slaagt de harten van het
Nederlandse kiezersvolk
veroveren. Hoe vergroot len
anderhalve maand je 1S zj-
bekendheid? Daar zijn di\ r q
manieren voor. Televisie-
optredens in niet-politiekP
programma's bieden het
uitzicht op succes. Het Eter
probleem is alleen dat dit\
komende weken uiterst l
moeilijk zal zijn. Veelbeka
klappers als Wedden Dat.r]
RUR, Jongbloed en Joost#}
de Soundmixshow,
Klasgenoten en Keek op o
Week worden vanwege he
voor de televisiemakers réi
ingetreden 'zomerseizoenj
voorlopig niet meer
uitgezonden. Deelname aai[|]
één der vele
spelletjesprogramma's (een
nimmer opdrogende bron 1 t
vermaak) zou nog wel tot I
mogelijkheden behoren,
de kans is groot dat de leen
deelnemers en pannelledeLee,
daarvoor al lang geleden ijeer
geselecteerd. Daar kom je
zo gemakkelijk meer fussa.^
zelfs niet als je jezelf La£
borsttrommelend aandien tL
lijsttrekker bij de Europese^
verkiezingen.
Zo blijven er maar weinig
mogelijkheden tot
imagovergroting over, alth^
als men op een redelijk Tl
fatsoenlijke wijze onder dé
aandacht van een grote scA
Nederlandse kiezers wensfH J
komen. Je kunt bijvoorbes
tijdens een spreekbeurt eeinr
aantal gepeperde uitsprake
doen en daarbij een
cameraploeg van het JourL
uitnodigen, doch de luttele
seconden die daarvan op R
scherm verschijnen (als er
tenminste niet plotseling er,
Boeing neerstort of een
voetbalramp plaatsvindtf t
hebben te weinig invloed o
op de netvliezen en in de
hersenpannen van het voll
beklijven. Een reportage ii
een actualiteitenrubriek. /sRq'
uiteraard altijd mooi
meegenomen, maar zulks
heeft weer het nadeel dat L
kijkcijfers niet denderend
De heren Dankert, Pender
Bertens en De Vries zijn dl
wel gedwongen tot drastisfey
maatregelen over te gaan. gé
Willen zij in recordtijd de
status van Bekende Y
Nederlander verwerven di H
moeten zij zich laten Ai
ontvoeren (inlichtingen bij V
Jules Croiset), naakt posen+X
voor Veronica of in de O"
Playboy, in alle media huj'JfcjJ j
bekennen dat zij overspel Hal
hebben gepleegd en zich u>
vervolgens weer publiekelfSk
met moeder de vrouw
verzoenen (inlichtingen bijl
Swaggart, USA) of de we/L
oproepen tot het vermoordW^j
van Khomeini. Succes SL
verzekerd.
TRUBBELS
6)-
loo
''fc
