Het is belangrijk
een goede organisatie
achter je te hebben
£eidóe Souxcmt
QG901QEWG
Fokker leidt
zelf zijn
personeel op
EEN JAAR
AU PAIR
IN
AMERIKA
New york
Reglement
Meisjes
Advertenties
Schoolverlaters
ZATERDAG 22 APRIL 1989
Kristien Aelvoet
thuiswerkende
moeder
Ondanks het feit
dat de Belgische
Kristien Aelvoet
haar hele jeugd
in Den Haag
doorbracht en ze
in Leiden
aangenomen was
bij ae opleiding
voor
fysiotherapeute,
verkoos ze toch
de universiteit
van Leuven om
daar kiné
- fysiotherapie,
bewegingsleer -
te studeren.
Uiteindelijk
koos ik voor
België omdat de
opleiding goed
was en omdat ik
wi Ide verwijden.
Leiden was in
dat opzicht te
dicht bij Den
Haag".
,,In Leuven was
ik heel duidelijk een Nederlandse. De
omgang tussen meisjes en iongehs was
heel anders dan ik gewend was, omdat
bijna alle Belgische middelbare scholen
ongemengd waren, en trouwens nog
steeds zijn. Ook merkte je het aan de
manier van discussiëren en de manier
waarop de lessen werden gevolgd. Vaak
werd alles in de lessen maar
aangenomen. Als ik eraan terugdenk,
dan krijg ik nog wat van dat vreselijke
steno-noteren dat iedereen braaf deed".
Ze merkte ook een ander groot verschil
op in de schoolsystemen. ,,In België was
er nog een ouderwetse middelbare-
aan vakken. Ik had juist zeven vakken
uitgediept en had daarin een hoger
niveau. Dat was natuurlijk makkelijk,
maar aan de andere kant vond ik het
jammer dat ik geen notie had van
bijvoorbeeld geschiedenis en Duits".
De studie kiné was een universitaire
opleiding en was daardoor meer
theoretisch dan ze had verwacht. ,,Dat
verschil tussen fysiotherapie en kiné wist
ik niet. Overigens heb je in België ook
een hbo-opleiaing die veel meer op de
Nederlandse opleiding lijkt. Misschien
had ik voor die wat praktische richting
gekozen als ik van tevoren de verschillen
had geweten. Maar achteraf ben ik blij
dat ik de universitaire studie heb gedaan
met vakken als psychiatrie, want
daardoor stond ik naderhand sterker in
mijn. baan
Kristien gaf enkele jaren bewegings- en
sportlessen in een psychiatrisch
ziekenhuis totdat ze full-time moeder
werd. „Zet er maar bij dat dat maar
tijdelijk is, want in de toekomst wil ik
waar dan ook, betaald of onbetaald,
werken. Ik denk dat ik meer talenten heb
die ik wil gebruiken".
zero
42e
ift zat
gens
joen r
Stefan Cornelis
iedereen wel
terug naar school
willen. Het lijkt
me prima om
weer een aantal
jaren te studeren
en geen zorgen
aan je hoofa te
hebben", zegt
Stefan Cornelis
die als
informatie
analist werkt bij
personeelszaken
van Shell in Den
Haag. Bij die
oliemaatschappij
werkt hij
inmiddels al
meer dan tien
jaar - „ik heb al
zo'n speld voor
X-jaar trouwe
dienst en als ik
m 'n hele leven
hier blijf werken,
dan haal ik
vijfenveertig
dienstjaren".
Na de middelbare school volgde Stefan in
Delft de lerarenopleiding wis- en
natuurkunde, maar toen hij in het
tweede jaar in aanraking kwam met de
vakken die gericht waren op het lesgeven,
haakte hij van de een op de andere dag |^el
„Dat lesgeven zit bij ons in de
heb ik niet aan een andere opleiding
gedacht, want ik had maar één ding in
het hoofd: een baan. Nu zou ik het niet
meer in m'n hoofd halen om te gaan
solliciteren met alleen een havo
opleiding". Stefan schreef open
sollicitaties naar de PTT, Shell en een
verzekeringsbedrijf. Zowel bij de PTT als jw'Jr
Shell kon hij onmiddellijk beginnen in i vo°
administratieve fucties. Hij koos voor het j^n
laatste bedrijf omdat daar geen
nachtdiensten waren.
Na ruim drie jaar bood Shell hem een
functie in de automatisering aan. Door
een bedrijfscursus van twee maanden en f°Pe'
enkele aanvullende dagcursussen werden
hem de kneepjes van het vak geleerd en
is hij nu informatie-analist. Toch
overweegt Stefan om met de avondstudie jjüro(
heao-bedrijfsinformatica te beginnen.
„Laat het duidelijk zijn dat ik me
gelukkiger voel dat ik hier zit en niet de reau
lerarenopleiding heb afgemaakt. Maar ik 1 79
heb wel spijt dat ik geen andere opleiding F ,ee
heb gedaan, omdat ik nu merk aat ik bij [sie_
Sheli vastloop. Het zijn hier bijna
allemaal academici en als niet-
academicus is het vechten tegen de
bierkaai".
Ivanka vindt dat Amerikaanse kinderen anders worden opgevoed dan die in Nederland.
De zorg voor twee Amerikaanse jongetjes.
Eens van mijn leven naar Amerika.
Dat is de vaak vrome wens van
veel jongens en meisjes. Maar voor
Ivanka Bekker uit Leiderdorp is hij
uitgekomen. Via de organisatie 'Au
Pair in America' verbleef zij van
september 1987 tot september vo
rig jaar bij een Amerikaanse fami
lie in Chicago.
„Ik haalde 5-vwo niet en wilde stoppen,
maar zag het eigenlijk ook niet zo zitten
om meteen te gaan werken. Toen zag ik
een advertentie van een Amerikaanse fa
milie die een au pair zocht. De familie
en ik wilden het wel legaal doen en daar
om kwam ik bij de organisatie 'Au Pair
in America' terecht", legt Ivanka uit. De
organisatie regelt dat de meisjes een offi
cieel visum met werkvergunning krijgen.
Meisjes die op een toeristenvisum ko
men lopen het risico op een vliegtuig te
rug naar Europa gezet te worden. Bij
problemen kunnen zij ook niet op een
organisatie terugvallen.
De au pairs worden door de organisatie
voorbereid op het wonen en werken in
een Amerikaans gezin. Alle meisjes uit
Europa die in dezelfde tijd in Amerika
verblijven, verzamelen zich in Londen,
waar de centrale Europese organisatie
zit. Ivanka stapte daar met ruim hon
derd andere meisjes op het toestel naar
New York. Ivanka: „Wij kregen in vier
dagen tijd een stroom informatie over
Amerika over ons uitgestort. Ook leer
den we kinder-EHBO en de werkwijze
van een Amerikaans gezin. Ik vond dat
eerst wat overdreven, dacht dat ik wel
wist hoe het ging. Maar later merkte ik
dat ze toch gelijk hadden, Amerikaanse
kinderen zijn bijvoorbeeld ontzettend
verwend".
„Wat ik er ook heel goed aan vond is
dat ze de meisjes bij elkaar op één ka
mer zetten die in hetzelfde gebied gaan
werken. Op die manier leer je elkaar
kennen. Ik ben dan ook later veel met
de andere au pairs uitgeweest, naar de
bioscoop of winkelen, want in Amerika
zijn de winkels altijd open".
Ivanka zorgde voor een meisje van ne
gen maanden en twee jongens van bijna
drie en vier en een half. Daarnaast deed
zij licht huishoudelijk werk zoals wassen
en opruimen. „Ik heb in het begin wel
moeilijkheden met de kinderen gehad.
Met mijn Nederlandse opvoedingsken
nis kwam ik er niet, want voor mijn ge
voel werden de kinderen eigenlijk hele
maal niet opgevoed. Natuurlijk ligt dat
aan de manier van leven, de ouders ver
trekken 's ochtends vroeg en komen te
gen de avond pas weer terug. Dan krij
gen de kinderen overal hun zin in want
de ouders zijn te moe om zich nog met
hen bezig te houden. Ik wilde ze wel zo
opvoeden als ik in Nederland gewend
ben, maar dat gaat gewoon niet".
„Waar ik nu wel spijt van heb is dat ik
geen cursus heb gevolgd of naar school
ben gegaan. Dat maakte het wat moeilij
ker om toen ik thuis kwam weer te gaan
leren: een jaar geen school, geen huis
werk. Ik zat eigenlijk veel bij 'mijn' fa
milie. Daardoor kwam ik ook minder in
contact Amerikaanse meisjes".
1 T ti
'Au Pair in America' heeft regels opge
steld waaraan het gastgezin zich moet
houden zoals: een au pair mag niet meer
dan 45 uur per week werken, krijgt 100
dollar zakgeld per week, is geen dienst
bode maar een assistente.
„De familie heeft nooit echt misbruik
van mij gemaakt", verklaart Ivanka. „Ik
kreeg zelfs 125 dollar in de week, werkte
nooit meer dan 45 uur per week en ik
had de hele zaterdag en de woensdag
middag vrij. Maar ik deed wel wat ex
tra's. Als ik bijvoorbeeld op mijn vrije
dag beneden kwam en ik zag rommel
liggen, dan ruimde ik het op. Soms had
ik echter wel het idee dat ze het speciaal
voor mij lieten liggen".
Een 'counseler', contactvrouw die 25 tot
30 au pairs onder haar hoede heeft, kan
altijd gebeld worden als er moeilijkhe
den zijn. Ivanka: „Ik heb haar één keer
opgebeld. Dat was tóen ik een periode
steeds zaterdagavond, mijn vrije avond,
op moest passen. Ik durfde niet te zeg
gen dat ik het niet wilde. De counseler
zei toen: 'Oefen maar op mij wat je wilt
gaan zeggen'. Het eind van het liedje
was dat ik het toch maar niet tegen de
ouders van het gezin gezegd heb. Ik wil
de eigenlijk vooral de goede relatie die
ik met ze had niet kapotmaken. Ik ging
het hele jaar perfect met die mensen om,
heb'eigenlijk nooit ruzie gehad".
„De eerste tijd dacht ik wel: ik wil naar
huis. Maar de tijd ging snel en toén ik
terug naar huis moest, wilde ik eigenlijk
niet meer weg. Aanpassen in Nederland?
Het is net of ik niet weg geweest ben.
Maar soms ik heb van die gedachten, zo
van: dat deden we daar zo. Of als ik tele
visie kijk, Family Ties bijvoorbeeld, dan
zie ik weer van die grote koelkasten. Ty
pisch Amerikaans".
„Ik heb er geleerd zelfstandig te zijn en
ik heb de tijd gehad om erover na te
denken wat ik wilde. Ik doe nu 5 en 6
Vwo in één, en daarna wil ik naar de
school voor toerisme. Als ik echter nu
nog niet zeker had geweten wat ik wilde
doen pakte ik zo mijn koffer en ging
weer als au pair werken".
AN JA DEIJL
Voor meer informatie: Au Pair in Ame
rica', Michelangelostraat 27, 1077 BP
Amsterdam, tel: 020-6620699
Werkgelegenheid
op Ypenburg
neemt komende
jaren fors toe
werkvloer onderricht. In de fabriek worden
Schoolverlaters in de leeftijd van 16 tot
19 jaar kunnen op Ypenburg in aanmer
king komen voor een leerplaats op de
bedrijfsschool van Fokker, die per leer
jaar aan zestien personen plaats biedt.
En het is bijna regel dat iedereen na de
tweejarige opleiding bij Fokker een baan
vindt.
„De schoolverlaters zijn tijdens de oplei
ding geen werknemer van ons, maar ze
tekenen een opleidingsovereenkoipst
met de Stichting Randstad Midden, een
samenwerkingsverband waarvan de
werkgevers en vakbonden ih de metaal
sector deel uitmaken", legt Garnaat uit.
„Jongeren die een afgeronde schoolop
leiding hebben op minimaal lts-b niveau
of mavo met wiskunde, kunnen sollicite
ren voor een plaats op de bedrijfsschool.
Die eis is gesteld in de wet op het leer
lingwezen waaronder de bedrijfsschool
valt. Als iemand wordt aangenomen
krijgt hij of zij een leervergoeding van
300 gulden per maand. Vergeleken met
een jeugdloon een laag bedrag, maar de
leerling hoeft zelf niets meer te betalen".
ér meer de kunststoffen vleugelneuzen van
FOTO: MILAN KONVALINKA
De eerste vijf maanden krijgen de leer
lingen les in de bedrijfsschool. De theo
rielessen worden verzorgd door Streek
school Voorburg, terwijl Fokker-mede
werkers de praktijk in de klas brengen.
Daarna lopen de leerlingen zes perioden
van zeven weken stage bij alle afdelin
gen van Fokker. Garnaat: „Als ze een
maal op de afdelingen meedraaien gaan
de jongens nog anderhalve dag naar
school., Ja, helaas alleen jongens. In ons
bedrijf werken slechts enkele vrouwen in
technische functies, maar we zouden dat
aantal dolgraag uitbreiden. Meisjes zijn
dus van harte welkom".
LUCAS BOLSIUS
Voor inlichtingen over de bedrijfsschool
kan tijdens kantooruren contact worden
gezocht via 070-400.131.
Bij Fokker Ypenburg krijgen de leerlingen van de bedrijfsschool op de
de Fokker-100 gemaakt.
De malaise die nog maar enkele ja-
r$n geleden heerste bij vliegtuig-
bóuwer Fokker, is geheel omgesla
gen in een groeiend vertrouwen in
de toekomst. Maar het succesnum
mer Fokker-100 kent ook zijn
schaduwzijden, want het vliegtuig
is sneller verkocht dan gemaakt.
Voor de produktie van de toestel
len zijn vakmensen nodig, maar
waar vind je die? Zelf opleiden
blijkt de beste methode.
In diverse fabrieken en montagehallen
worden de onderdelen van het parade
paardje uit de Fokkerstal vervaardigd.
Zo ook op het vliegveld Ypenburg in
Rijswijk, waar 700 werknemers zich toe
leggen op het maken van alle kunststo
fonderdelen van zowel de Fokker-100
als de Fokker-50. Naast het vervaardi
gen van onder meer de kunststoffen
vleugelneuzen wordt in de nabije toe
komst ook het zogenaamde metaallij-
men op Ypenburg ondergebracht. Deze
nieuwe manier om twee stukken metaal
aaneen te maken vervangt de ouderwet
se klinkmethode. Door deze ontwikke
ling en de goedgevulde orderportefeuille
verwacht Fokker Ypenburg dat de werk
gelegenheid de komende jaren aanzien
lijk zal stijgen. Volgens eigen schattingen
zal het aantal arbeidsplaatsen in de ko
mende jaren toenemen met 300.
Bij de hoge werkloosheid vandaag de
dag zou je verwachten dat het voor de
vliegtuigbouwer niet moeilijk moet zijn
om nieuwe werknemers te vinden. Maar
het tegendeel is waar. Het blijkt steeds
ingewikkelder te zijn om mensen te vin
den die de onderdelen voor de toestellen
willen fabriceren. „We plaatsen meer ad
vertenties, we presenteren ons op banen-
markten, we gaan naar scholen toe. Tot
op heden kunnen we nog genoeg mensen
vinden, maar met de uitbreiding in het
vooruitzicht kun je gerust stellen dat de
situatie niet gunstiger wordt", aldus de
heer C. Garnaat, chef technische be
drijfsopleidingen bij t-okker Ypenburg.
„We halen op twee manieren onze men
sen binnen. Dat is afhankelijk van het
gegeven of het om volwassenen of om
schoolverlaters gaat. Bij de eerste groep
stellen we alleen de eis dat er technische
ervaring op lts-niveau aanwezig moet
zijn. Het maakt ons niet uit of er ooit
een opleiding is afgemaakt. Iedereen
krijgt een functiescholing van negen we
ken, waaraan later nog een periode van
vijf weken wordt toegevoegd".
Garnaat staat uitdrukkelijk stil bij de
leeftijdseis: „Iedereen vanaf 20 jaar die
technische ervaring heeft op lts-niveau,
is bij ons van harte welkom. Al is ie
mand 50 jaar oud, hij öf zij is van harte
welkom".
