Verpleging durft niet tot uiterste te gaan
„Wonen bij de zaak blijft
voorlopig nog een utopie'
47,50?
t;
Lezeri
binnenland
uite:
Politiek
Partij
Parlement
service
DAGTOCHT PARIJS
fen n'
AL
'SIJTHOFF PERS
be
)e<
ïo
CeidócSouomxt
ZATERDAG 15 APRIL 1989 PAGINA
POLITIEK BLIJFT STOïCIJNS
DEN HAAG Het an
ders altijd zo strijdlustige
Landelijk Patiëntenplat
form zit met de handen in
het haar. Het weet niet
wat het aan moet met de
acties van de verpleeg
kundigen. „Operaties wor
den uitgesteld, behande
lingen worden vertraagd,
verzorging laat langer op
zich wachten", zegt
woordvoerder P. Rijkse
met bezorgd gelaat. Maar
toch stapt zijn Platform
niet naar de rechter om,
zoals in het geval van de
specialisten-acties, een
verbod te vragen. „Want
er wordt door de mensen
vrijwel niet geklaagd!"
De bevindingen van het ver
bijsterde Patiëntenplatform
stemmen overeen met de. uit
komsten van een enquête van
het bureau Mareseo. De over
grote meerderheid van de Ne
derlandse bevolking staat ach
ter de 'opstand' van de ver-
leegkundigen en verzorgen
den. Men heeft grote sympa
thie voor hun looneis van vijf
procent en is best bereid daar
voor enig ongemak te verdra
gen. De overtuiging dat de
'vrouwen en mannen in het
wit' ontzettend goed werk
doen en daarvoor een honger-
loontje ontvangen, is blijkbaar
diep geworteld.
Illustratief is een telefoontje
dat deze week binnenkwam
bij het crisiscentrum van de
actievoerende verpleegkundi
gen in het ziekenhuis Zieken
zorg te Enschede. Een 70-jari-
ge man voelde zich een sta
kingsbreker, omdat hij 's och
tends in de polikliniek was ge
holpen. Hij zou zich daar be
slist niet hebben vervoegd, be
tuigde hij vol spijt, als hij ge
weten had dat er een zondags
dienst werd gedraaid.
De kracht van de actievoer
ders, hun goodwill bij het pu
bliek, is echter tevens hun
zwakte. Want doordat nog in
geen enkel zieken- of ver
pleeghuis de gang van zaken
ontwricht is, haalt men in po
litiek Den Haag de schouders
op. Wanneer leden van de re
geringsfracties gevraagd wordt
of zij bereid zijn iets voor de
verpïegenden en verzorgen
den te doen, wapperen zij on
middellijk met de brief die mi
nister De Koning van sociale
zaken vorige week vrijdag aan
de Tweede Kamer heeft ge
stuurd. Vervolgens maken de
CDA'ers en VVD'ers een ge
baar van machteloosheid. „U
ziet, de overheid kan gewoon
niets extra's doen".
Uitstralingseffect
Wat zijn dan die spijkerharde
argumenten van De Koning
voor het vasthouden aan zijn
miezerige bod van 0,75 pro
cent? De minister erkent nota
bene zelf dat de werknemers
in de collectieve sector jaren
lang in het verdomhoekje heb
ben gezeten als het ging om
loonsverhoging! Jazeker, maar
dat was nodig, legt De Koning
uit, omdat de schatkist leeg
was en de regering de belas
tingen en sociale premies niet
nóg hoger wilde maken. „De
noodzaak van dat beleid is nog
steeds aanwezig. Daarom kan
het kabinet geen extra midde
len verschaffen voor verho
ging van de salarissen in het
ziekenhuiswezen", aldus De
Koning.
Ook blijkt de minister en
dat is natuurlijk de echte re
den voor zijn harde houding
doodsbenauwd voor een
uitstralingseffect. Hij rekent
precies voor hoeveel het de
schatkist jaarlijks extra zou
kosten als alle ambtenaren en
trendvolgers het voorbeeld
van de verpïegenden en ver
zorgenden zouden volgen: 3000
miljoen! Die rekensom heeft
De Koning gemaakt omdat di
verse ambtenarenbonden al
fedreigd hebben straks ook
arse looneisen te gaan stellen.
Toegeven aan de eisen van de
verpleegkundigen „brengt be
langrijke doelstellingen van
het algemene sociaal-economi
sche beleid van het kabinet in
gevaar. Daarvan kan dus geen
sprake zijn", zegt De Koning
met grote vastberadenheid.
Pensioenpremies
De minister, die belast is met
de eindverantwoordelijkheid
voor de salarissen van alle
'semi-ambtenaren', ziet wèl
iets in het voorstel van pre
mier Lubbers om de pensioen
premies voor de werknemers
in de gezondheidszorg flink te
verlagen, zodat hun netto-sala
ris toch hoger uitkomt. Hij
wijst erop dat het PGGM, het
pensioenfonds waaronder het
ziekenhuispersoneel valt, zelf
heeft berekend dat een pen
sioenpremie ter grootte van
9,99 procent van elk bruto-sa-
laris voldoende geld in het
laatje zou brengen om aan alle
pensioenverplichtingen in de
komende 35 jaar te kunnen
voldoen. In werkelijkheid
wordt nu echter een premie
geheven van 14 procent.
Het PGGM wil de premies
met ten hoogste één procent
per jaar laten zakken. De Ko
ning vindt dit een dwaze zaak.
Wat heeft het voor zin extra
reserves te kweken? Te meer
omdat ook het PGGM weet
dat er een wet komt die het de
regering mogelijk zal maken
belasting te heffen over ver
mogensoverschotten bij pensi
oenfondsen.
Daarom doet De Koning nog
maals een beroep op het
PGGM-bestuur, dat bestaat uit
vertegenwoordigers van werk
gevers- en werknemersorgani
saties in de gezondheidszorg,
om de pensioenpremies dit
jaar extra te verlagen. Volgens
De Koning kan er onmiddel
lijk zonder één enkel bezwaar
tweehonderd miljoen vrijge
maakt worden. En dan zit men
feitelijk al aan de loonsverho
ging van 2,85 procent die de
Nationale Ziekenhuisraad
(werkgevers) wenselijk vindt.
Hoe logisch dit idee van Lub
bers en De Koning ook moge
zijn, het kabinet krijgt er
waarschijnlijk geen been mee
aan de grond, noch bij het
pensioenfonds zelf, noch bij de
actievoerende verpleegkundi
gen. De bonden en het comité
Verpïegenden en Verzorgden
in Opstand (VVIO) menen dat
hier sprake is van een 'sigaar
uit eigen doos' en hebben
daarom het voorstel al een
keer woedend van de hand ge
wezen. Het ziet er niet naar uit
dat zij hun mening zullen her-
Verscherping
In plaats daarvan hebben zij
de acties verscherpt. Nadat er
in de eerste week 'vertroetel-
dagen' voor patiënten, nacht-
wakes, optochten e.d. waren
gehouden, ging men deze
week over tot werkonderbre
kingen, zondagsdiensten en
stiptheidsacties.
Ook buiten de instellingen wa
ren er activiteiten. Woensdag
ochtend veroorzaakten ver-
spitsuur enorme files op de
rijksweg Zoetermeer-Den
Haag, door daar met zo'n 25
auto's stapvoets te gaan rijden.
Later op de dag werden minis
ter De Koning (in Drachten)
en premier Lubbers (in Nijme
gen) bijna door joelende,
schreeuwende en duwende ac
tievoerders onder de voet ge
lopen. Donderdagmorgen bele
gerde een grote schare het mi
nisterie van WVC in Rijswijk,
zodat er urenlang geen ambte
naar in of uit kon. Op de ver
pleegkundigen zelf, die altijd
de lammetjes onder de werk
nemers waren, maakten dit
soort daden diepe indruk.
Maar Lubbers, De Koning en
Brinkman werden er niet heet
of koud van. Zeven jaar bezui-
nigsbeleid hadden hen wel
voor hetere vuren geplaatst.
Uiterste middel
Het is dus zonneklaar dat er
uit een ander vaatje getapt
moet worden, wil de Tweede
Kamer volgende week, in een
door D66 aangevraagd debat,
bereid zijn de regering tot an
dere gedachten te brengen
Net als in andere bedrijfstak
ken zal er zonder pardon
staakt moeten worden. Maan
dag was een delegatie Hol
landse verpleegkundigen in
België op bezoek om te zien
hoe men daar zoiets aanpakt:
alleen ernstig zieke patiënten
werden geholpen. Binnen ons
eigen koninkrijk, op Curagao,
is trouwens onlangs hetzelfde
recept toegepast. En met suc-
Een grote meerderheid van de
Nederlandse verpleegkundi
gen voelt echter helemaal
niets voor dit uiterste middel.
Dat wil men de patiënten niet
aandoen. Zelfs het weigeren
van zogeheten medische han
delingen (bijvoorbeeld het toe
dienen van intraveneuze injec
ties), die verpleegkundigen
volgens de wet nog steeds niet
mogen verrichten, gaat de
meesten al te ver. De vakbon
den voelen er al evenmin
voor, omdat zij vrezen dat het
Landelijk Patiëntenplatform
dan wèl naar de rechter zal
stappen met het verzoek de
acties te verbieden.
Blijft dus over: een nog verde
re verscherping van het bui-
tengebeuren. Men spreekt van
blokkades van tunnels en an
dere verkeersknooppunten en
bezettingen (van ministeries?).
Maar daar weet de politie, die
al lang vergeten is dat zij zelf
op deze manier een loonsver
hoging .heeft afgedwongen,
wel raad mee. Na een paar
weken actievoeren lijkt dan
ook nu al de conclusie gewet
tigd dat het allemaal niets zal
uithalen.
RIK IN 'T HOUT
Het wemelt in politiek Den Haag van de plannetjeè om het wonen
dichter bij het werk te stimuleren. Zowel minister Nijpels van mi
lieubeheer als zijn collega's Smit-Kroes (verkeer en waterstaat) en
De Koning (sociale zaken) willen de „trek naar de zaak" via fiscale
maatregelen bevorderen. Op die manier kunnen de files op de we
gen worden teruggedrongen zonder dat veel nieuw asfalt nodig is en
zonder dat de werknemers gedwongen hoeven te worden het open
baar vervoer te nemen. Ook het milieu is met minder woon-werk-
verkeer gediend. Het ei van Columbus of dagdromerij? De Utrechtse
planoloog prof. dr. Mare de Smidt houdt zijn reserves: „Ik zou er niet
te veel van verwachten. Het wonen bij de zaak is in de Randstad
voorlopig nog een utopie".
PLANOLOOG DE SMIDT OVER TERUGDRINGEN WOON-WERKVERKEER:
UTRECHT Elke och
tend weer staan ze bij
tienduizenden te dampen
in de file: de forensen.
Zuchtend en al die knel
punten in het Nederland
se wegennet verwensend:
de Velsertunnel, de Coen-
tunnel, de Van Brienen-
oordbrug en de ringwegen
van de grote steden en be
drijventerreinen. De fo
rensen betalen op deze
dichtgeslibde wegen de
prijs voor hun wooncom
fort in de groeikernen en
de prijs voor de trek van
bedrijven uit de steden.
Het lijkt erop alsof het kabi
net, geschrokken van de mi
lieuvervuiling en de files, de
klok wil terugdraaien. Met
enige weemoed wordt terugge
blikt naar de jaren dertig, toen
de arbeiders nog onder de
rook van de fabriek woonden
in een veelal door de baas aan
gelegde arbeiderswijk en de
klerken nog met de fiets naar
kantoor konden. Brak minis
ter Ruding van Financiën en
kele jaren geleden nog een
lans voor afschaffing van de
Tante Truus-mentaliteit
jongeren moesten het aandur
ven de werkkring wat verder
van huis te zoeken vandaag
de dag hoor je heel andere ge
luiden.
Maatregelen
Met name minister Nijpels
(milieu) en staatssecretaris
Heerma (volkshuisvesting)
pleiten in de ministerraad
krachtig voor stimulerende
maatregelen om het wonen
dichter bij het werk weer te
bevorderen. Het plan dat daar
bij vooralsnog het meeste ge
hoor vindt is afschaffing of
verlaging van de overdrachts
belasting in ruil voor afschaf
fing of verlaging van de belas
tingsaftrek voor het woon
werkverkeer. Het kopen van
een huis wordt daardoor maxi
maal zes procent goedkoper.
het
het
werk duurder. Minister- Smit-
Kroes van Verkeer en Water
staat richt eveneens haar pij
len op de auto-forens. Vanaf
1992 wil zij het spitsverkeer in
de Randstad via een elektro
nisch tolheffingssysteem te
rugdringen. Ook werkgevers
voorzitter Van Lede draagt
het wonen bij de zaak een
warm hart toe. „Op deze ma
nier wordt het woon-werkver-
keer structureel teruggedron
gen", aldus de VNO-voorman.
„Allemaal fraaie plannen,
maar het zijn toch maar drup
peltjes op een gloeiende plaat",
zegt prof. dr. Mare de Smidt,
hoogleraar' ruimtelijke orde
ning bij het geografisch insti
tuut aan de Universiteit van
Utrecht. „Het vraagstuk van
de mobiliteit is zo gecompli
ceerd dat je van een fiscale
maatregel zoals het afschaffen
van de overdrachtsbelasting
niet te veel mag verwachten.
Het probleem is dat al die fo
rensen waarschijnlijk best
dichter bij het werk willen
wonen, maar daar eenvoudig
weg geen passende woningen
kunnen vinden. Steden als
Den Haag, Utrecht en Amster
dam zitten propvol. Bovendien
wil niemand naar een situatie
zoals in Oost-Duitsland toe,
waar arbeiders min of meer
verplicht worden naast de fa
briek te gaan wonen".
Deltaplan
De stadsbesturen in de Rand
stad zijn zich al langer bewust
van het nijpende tekort aan
passende woningen binnen
hun gemeentegrenzen. Begin
jaren tachtig vestigden de ge
meentelijke- en rijksplanolo
gen nog hun hoop op allerlei
'invulprojectjes': het opvullen
van de open gaten in de stede
lijke gebieden met vooral wo
ningen in de sociale sector.
Prof. De Smidt, sinds 1976
voorzitter van de provincale
raad voor de ruimtelijke orde
ning in Zuid-Holland, staat
zich die periode nog scherp
voor de geest. „De steden re
kenden zichzelf rijk met aller
lei postzegelprojectjes die uit
eindelijk toch niet werkten.
Het inbreien van kleine bouw
projecten in de stad bleek na
melijk erg duur en ingewik
keld te zijn. Inmiddels is het
besef doorgedrongen dat de
zaken veel forser aangepakt
moeten worden. Geloof me:
ambitieuze plannen zoals de
aanleg van woonwijken voor
de kust zullen opnieuw in
beeld komen".
Forensen
In de vorig jaar gepresenteer
de vierde nota ruimtelijke or
dening wordt de behoefte aan
woningen in de Randstad dui
delijk in kaart gebracht. Tot
het jaar 2015 zullen tussen de
800.000 en één miljoen wonin
gen gebouwd moeten worden
waarvan een groot deel als uit
breiding van de voorraad, zo
wordt in de nota voorzien.
Volgend jaar moet de politiek
gaan beslissen waar de grote
bouwprojecten komen. Dat
wordt geen kinderachtige op
gave, aldus De Smidt: „Je
praat hier over vier keer een
groeikern als Zoetermeer, vier
keer een stad als Hengelo. Om
dat te realiseren kun je niet uit
de voeten met postzegelprojec
tjes. Er is een soort Deltaplan
voor de woningbouw nodig".
Voordat al die woningen er
staan zal het forensenverkeer
volgens De Smidt nog fors toe
nemen, of de politiek dat nu
leuk vindt of niet. Minister
Smit-Kroes houdt in haar
plannen rekening met 30 tot
70 procent meer autoverkeer
tot het jaar 2010, afhankelijk
van de maatregelen die de
overheid neemt om het auto
gebruik terug te dringen. Maar
ook dan wordt het dweilen
met de kraan open, vreest de
hoogleraar. „De mogelijkhe
den om via woningbouwpro
gramma's het woon-werkver
keer terug te dringen zijn be
perkt. Extra woningen in de
steden zullen allereerst vanuit
de steden zélf opgevuld wor
den. De mogelijkheden om
snel op grote schaal te bouwen
zijn beperkt, daar ontbreekt
overigens ook het geld voor.
Intussen trekt de Randstad, en
met name de regio rond Schip
hol, steeds meer werknemers
uit verder weggelegen streken
Politiek Den Haag heeft zich
volgens De Smidt laten over
rompelen door de economische
opleving sedert 1984. Hierdoor
is de Randstad als een econo
mische magneet gaan werken.
Openbaar vervoer
Steeds meer mensen willen
hier werken (en wonen),
waardoor het bouwen in de
grote steden fors duurder is
geworden. Bovendien is de
vraag naar luxe gezinswonin
gen explosief gestegen. De
Smidt: „Tijdens de economi
sche recessie in de jaren '74-'84
is geen geld apart gelegd om
bij een opleving van de econo
mie de infrastructuur en wo
ningbouw aan te kunnen pas
sen aan de weer toenemende
vraag. Nu zitten we met de
brokken".
Uit deze week gepubliceerde
cijfers van het ministerie van
verkeer en waterstaat blijkt
dat alle pogingen om het open
baar vervoer een forser deel
van het woon-werkverkeer te
laten behappen nog weinig re
sultaat hebben gehad. Het aan
tal reizigerskilometers dat met
de auto werd verreden steeg
vorig jaar met zes procent,
tweemaal zoveel als het aantal
kilometers dat met de trein
werd afgelegd. Tram, bus en
metro moesten vier procent
vervoer inleveren, hoewel de
'mobiliteit' als geheel met vijf
procent steeg tot 166 miljard
kilometer.
Waar de woningbouw volgens
De Smidt zijn beperkingen
kent, heeft ook het openbaar
vervoer zijn grenzen bij het
opvangen van woon-werkver
keer. Een goed voorbeeld is
het bedrijventerrein in de Am
sterdamse Bijlmermeerwijk.
Hoewel tegelijk met de aanleg
van dit terrein goede open
baar-vervoersvoorzieningen
zijn getroffen, reist ongeveer
tachtig procent van de mensen
die daar werken met de auto
van en naar het werk. Een
forse tegenvaller voor de pla
nologen, weet De Smidt: „In
Amsterdam-zuidoost had men
er stellig op gerekend dat veel
meer mensen er van het open
baar vervoer gebruik zouden
maken. Het ziet er vrij somber
uit voor de oude bedrijventer
reinen die nog door het open
baar vervoer ontsloten moeten
worden".
T weeverdieners
Ook de veranderde samenstel
ling van de bevolking maakt
het volgens de planoloog lastig
de mobiliteit terug te dringen.
Het aantal huidhoudens met
twee inkomens neemt elk jaar
Prof. De Smidt: „De voorkeur om in de stad te blijven wonen is
zeer groot; men wil tegenwoordig niet meer in allerlei dorpen
FOTO: T STICHT
gaan zitten"
toe, waardoor de bereidheid
van gezinnen om te verhuizen
evenredig is afgenomen. Waar
zowel man als vrouw werken,
wordt het immers moeilijker
om met de baan van één van
de partners mee te verhuizen,
gezien het effect voor de reis
tijd van de ander. Steeds meer
vrouwen worden bij het ar
beidsproces ingeschakeld,
waardoor ook de mobiliteit
van dit deel van de bevolking
is toegenomen. De Smidt:
„Vroeger kwamen de mede
werksters van de universiteit
met de bus; nu vooral met de
eigen auto".
Uit het voorgaande zou je de
indruk krijgen dat de wind
wat het woon-werkverkeer
betreft op alle fronten tegen
zit en de overheid wel heel
krachtig op de rem moet gaan
staan om iets aan het spitsver
keer te doen. Toch zijn er vol
gens De Smidt ook positieve
trends aan te wijzen die het
wonen dichter bij het werk
juist in de kaart spelen. Zo
vertonen werkgevers steeds
minder animo om hun bedrij
ven naar de rand van de ste
den te verplaatsen. Met name
vestigingsplaatsen in de omge
ving van Centrale Stations
kunnen zich in een toenemen
de populariteit verheugen.
Waar grote bedrijven wèl naar
de rand van de stad verhuizen,
wordt tegenwoordig eerder
dan voorheen voor gemeen
schappelijk of openbaar ver
voer gezorgd.
Verder is door de sterk opge
komen 'stadscultuur' de trek
naar het platteland vrijwel op
gedroogd. De Smidt: „De ste
den zijn herontdekt als aan
trekkelijke woonplaats, waar
men alle voorzieningen dicht
bij de hand heeft. De voorkeur
om in de stad te blijven wonen
is zeer groot; men wil tegen
woordig niet meer in allerlei
dorpen gaan zitten. De grote
steden en vrije sector spelen
daar op in door meer kleine
appartementen in en bij de
centra te bouwen. Probleem is
wel: wat gaan al die apparte
menten-stellen doen als ze,
vaak op wat latere leeftijd, aan
gezinsvorming toe zijn? Uit de
Randstad wegtrekken omdat
de steden nauwelijks ruime
gezinswoningen in de aanbie
ding hebben en ook de nabij
gelegen groeikernen volge
bouwd zijn? Dat is een reëel
gevaar waar de politiek reke
ning mee moet houden. Een
stad als Rotterdam heeft ge
lukkig nog wat ruimte en
bouwt nu al luxere panden
aan de rand van de stad om
gezinnen met een goed inko
men aan zich te binden. Nu de
rest nog".
PAUL KOOPMAN
SUSKE EN WISKE DE SPEELGOEDSPIEGEL
j| arm thuis ff ftn dij oj vit (rieden kwem ih uit
u—rdW lift Ik haa ren parglasjes op en
I Hel wis een lerende pop1 le kon
l preien en en IE WftS LEVEND!
Ju bent ellud dl een rere geweest
mar nu Den je wel helemaal iek
\l'.ÜJ^.rJl11 Tmufihtckittbillon Irriri I
twieen^pop in het kiruul, ih hulde
m
(ADVERTENTIE)
Zaterdag 6 mei.
Reis met uw krant naar deze schitterende
stad. Van 08.00 uur 's morgens tot 16.00
uur 's middags kunt u op eigen gelegen
heid heerlijk gaan winkelen of één van de
vele musea bezoeken.
Inclusief: vervoer per luxe touringcar
plattegrond van Parijs
Vertrek uit Gouda 23.30 uur (vrijdag) en
Den Haag 00.00 uur. Terugkomst op za
terdagavond omstreeks 23.59 uur.
^ales
resid
Krscha
(jlse vak'
jkiewics,
a zich
fntschap
I mogelij]
He
nauw vei
id Solid;
koers
ndestieni
jnik Ma:
imer de
Minister Gerrit Braks
LandboXiw en Visserij heeft
een beschermingsplan
opgesteld voor de vlinders
dus ook rupsen) die in ons
land met uitsterven worden
bedreigd. Nederland moet
meer 'vlindervriendelijke'
stukken natuur krijgen, vi
hij. Bovendien worden tal
vlinders beschermd verklaai
hetgeen betekent dat er boei
worden uitgedeeld aan
onverlaten die de diertjes
vangen of doden. In zijn pk
stelt Braks ook voor om
enkele reeds uitgestorven
vlindersoorten, met poëtisch
namen als Pimpernelblauwt
Zilveren Maan
Bosparelmoervlinder, van uil
het buitenland weer in
Nederland te introduceren.
Hebben de voorgaande zin
u verrast? Nèe waarqchijnlij
Prachtige initiatieven van
Gerrit. Volkomen terecht
In dit milieubewuste tijdpei
vindt iedereen het immers
doodnormaal als een politici t
dan ook zich opwerp n
als hoeder van al wat
natuur aan schoons en nutty
heeft te bieden. Maar dat
anders geweest,
nog niet eens zo lang gelede
Hoe kom ik hier op? Door iin
net verschenen boek 'De
Groene Golf' van de
Amsterdamse biologe dr.
Jacqueline Cramer. Daarin
schetst zij de ontwikkeling v t
het 'groene' denken -1
land en de successen die de
milieu-organisaties hebben
geboekt. De groene golf is o
rollen aan het eind va it word
de jaren zestig. Vóór die tiji
schrijft Cramer, was de
politieke belangstelling vooi
milieuproblemen uitermate
gering. De enige partij met e^ten gev>
milieuparagraaf in haar
programma was de PSP.
Volgens Cramer heeft het
voormalige PSP-kamerlid
Bram van der Lek (ook et
bioloog) zelfs eind jaren zest t
nog hoongelach en hilariteit t
de Kamer teweeg bracht toe ar
hij een spoeddebat had
aangevraagd over de massal\nt<
sterfte van uilen als gevolg
het sproeien met
landbouwgif.
Met deze anecdote in het
achterhoofd bracht ik deze
week een bezoekje aan het
rijke archief van de Tweedi
Kamer teneinde het
betreffende uilen-debatje op
snorren. Gewoon even kijkt
of dat lacherige sfeertje nog
uit de gedrukte tekst op te
maken zou zijn. Op dat
moment wist ik nog niet da
de zoektocht bijna een hele
middag in beslag z
Wat bleek het geval? In de
registers speurend naar
spoeddebatten ('interpellatie
uit de tweede helft van de M»
jaren zestig kwam ik geen
enkele dode uil tegen. Ook
(Van c
JUE~-
e, mJver
lurt in
Rom
kle
lar hij
schri
de w
imte 1
bij
aatscha
ir en
boek
hij w
rhuist
on aan;
andere
eller d;
beurt d;
fSSEI
:kes er
oJ), twe
behulpzame medewerkers v estdui
de griffie bladerden
tevergeefs. Zou het misschie
géén interpellatie zijn gewei
i debatje tijdens hein, heb
zogeheten vragenuur? Dat
vergde weer een geheel
andere speurwijze. Het
uitvlooien van alle mondelin
vragen die Van der Lek oi
had gesteld leverde echter
evenmin een 'Eureka!' op.
Nergens werd gerept van t
rampzalige uilensterfte.
Wat nu? Het
trefwoordenregister! De Dvs,
Dierenbescherming, de V v, ldf'
Vogels, de U van Uilen, de
van Bestrijdingsmiddelen.... 1
Lange lijsten, vinger erbij e USC*V
turen tot de letters voor je actie
ogen dansen. Niets g'evonde
Dan
fractiesecretariaat van de Anient 2
Resultaat: nul komma nul.
„Bel Van der Lek zelf e
opperde de fractiesecretaris.5
Hij zit momenteel in het n
Europees parlement". Terug n
r'de redactie. Straatsbur, Best-e
de lijn èn een lachende n de
Van der Lek. „Het is toch
gebeurd hoor! In '69 of "70.,
zie me nóg staan, met al dit
giebelige collega's om me °r
heen. Ze namen me volstrelc
niet serieus. Zoek dus maarfoePen
even verder. Succes!"
Opnieuw vertrek ik n
kamerarchief en na nog eer p
studie is
het mysterie eindelijk
ontrafeld. Van der Lek wo/T
oud. Op 6 februari 1969 wei
minister Lardinois van
Landbouw in de Kamer
bestookt met vragen over
sterfte van uilen, buizerds
torenvalken in Zeeland r
gevolg van giftige
gewasbeschermingsmiddelei
Klopt. Maar niet door Van
Lek! De vragensteller was c
heer Franssen van de Pvdh
Tijdens dat debatje stelde
Bram van der Lek slechts t
klein aanvullend
was alles. Van een giechelei
sfeer was helaas in het vers
niets meer te merken. Braif
neem ik niets kwalijk, wanM) Onv
een menselijk geheugen kal ist hijst
bepaalde zaken in de loop i
jaren sterk vertekenen. Dr.
zojuis
it Chur
Jacqueline Cramer verdieni de be
echter een reprimande vooif L
wetenschappelijk gedrag
TRUBBELS
aktior
uari
ren af
lanninj
)lomi
et een
malee i
EAV
zet V
in eenj
cholver:
