B „Raad van Kerken staat geen andere economische orde voor" £cidóc6oitta/tit ■in Garantie tegen revolutionaire willekeur Roeping kerk wereld DR. H. DE LANGE Topr boos >weer GEESTELIJK LEVEN/OPINIE CeidaeScnvumt ZATERDAG 15 APRIL 1989 PAGINA: binne door Marinui var der Berg „Het is geen roeping meer", roepen verplegenden en ver zorgenden in opstand in de hitte van de strijd. „We zijn geen nonnen meer", is een andere strijdkreet. Deze kre ten kunnen als kwetsend erva ren worden en gaan wat al te lichtzinnig om met de verdien sten van tallozen, religieuzen en niet religieuzen, die zich met hart en ziel gewijd heb ben aan de zorg voor zieke en kwetsbare mensen. Het gaat de verplegenden en de verzor genden om waardering voor hun werk, dat onder steeds meer druk is komen te staan. Velen van hen doen hun werk tot op deze dag met liefde en inzet. Het voeren van harde acties gebeurt met pijn in het hart. Ook velen van hen vre zen een verkilling van de ge zondheidszorg en willen tijd en aandacht aan de mens ge ven. Het is niet altijd gemak kelijk om mens te blijven in het systeem van de gezond heidszorg. Het begrip roeping is een eenzijdige klank gaan krijgen. De kreet „het is geen roeping meer" betekent: „onze stem wil gehoord wor den". Geroepenen hoeven geen onmondige mensen te zijn die blindelings volgen. Elk beroep, waarvoor vakbe- waamheid nodig, kan als een roeping worden beleefd. On der roeping versta ik dan de wijze waarop je met je beroep omgaat. In het pastoraal leer huis, waar we stilstonden bij de vraag: „macht, heb ik dat ook...?", vertelden enkele mensen hoe zij vanuit hun lei dinggevende functie betrok ken waren geweest bij een ontslag van iemand. Ze vertel den hoe ze zich daarin ook zelf machteloos hadden ge voeld en gezocht hadden naar wegen om er zo menselijk mo gelijk mee om te gaan. Daar door kon de persoonlijke schade beperkt blijven. Met je macht als een roeping om gaan: oog voor de mens hou den. Ik wil de lijn nog verder door trekken: met elke levens situatie kan als een roeping worden omgegaan. In een ge spreksgroep van verpleeg huisbewoners vertelden enke le bewoners hoe je als lotge noten, zittend, dag in dag uit, aan dezelfde tafel, met elkaar kunt meeleven en elkaar tot steun kunt zijn. In elke situatie zijn er mogelijkheden om be hoedzaam met elkaar om te gaan. Om voor elkaar een stem te zijn die vertrouwen oproept en steun geeft. Als Petrus geroepen wordt tot het „weiden van de lammeren en het hoeden van de scha pen", wordt hem driemaal ge vraagd: „Heb jij Mij lief"? De liefde is het hart van de roe ping. De liefde die de ander onvoorwaardelijk aanvaardt. De liefde die niet zichzelf zoekt, maar die het geluk van de ander op het oog heeft. De liefde die we van Christus hebben geleerd. Om die liefde moet het gaan in het pastoraat van de toe komst, schrijft Henri Nouwen in zijn nieuwe boekje „In de naam van Jezus" over pasto raat in de toekomst. Het is volgens mij een ernstige ver schraling als we dit slechts koppelen aan hen die kiezen voor een leven in een kloos- terverband of aan hen die de weg van het pastorale werk kiezen en dit tot hun beroep maken. Wie om zich heen luis tert naar de zorg waarmee sommigen zorg hebbn voor de vluchtelingen in ons midden. Wie om zich heen luistert naar de zorg waarmee mensen el kaar in moeilijke momenten omringen, die ziet velen die hun leven leven als geroepe nen. Hun wijze van zijn is ver vuld van liefde. Als liefde de centrale vraag is die Jezus aan Petrus stelt, dan is het duidelijk dat dat ook de eerste vraag is aan allen die de Weg van Christus willen volgen. En zo ben ik wat in verlegen heid met roepingenweekend, als ik in een aankondigings tekst merk dat het eigenlijk al leen om ongehuwde mannen gaat. Alsof zij alleen interes sant zijn in de Kerk. Ik voel veel aarzeling om daarvoor al leen te bidden. Ik geloof dat er steeds mannen en vrouwen zullen zijn die zich zo willen toewijden aan het volgen van de Weg dat zij in alle vrijheid, zonder dwang van buiten of binnen, willen kiezen voor het ongehuwde leven. Ik denk dat dit leven het beste zijn kans en eigen betekenis krijgt bin nen een liefdevolle gemeen schap waarin elk mens, vrou wen en mannen als geroepen worden beschouwd. Als men sen in wier hart de vlam van de liefde kan branden als ze elkaar behoeden en zorg heb ben om wie kwetsbaar is. In het roepingsweekend bid ik dat de liefde kans krijgt. Beheersing gevraagd rond klooster Auschwitz vreest dat de controverse het Karmelietessenklooster in het voormalige concentratie kamp Auschwitz leidt tot een impasse in dé betrekkingen tussen het jodendom en de Rooms-Katholieke Kerk. „Ik doe een beroep op de wereld pers om zich verantwoorde lijk te gedragen en het juiste klimaat te scheppen. Dit is niet iets voor spelletjes", aldus minister Wladyslaw Loranc tijdens een persconferentie aan het eind van zijn bezoek aan Israël. Hij is de eerste mi nister die sinds het verbreken van de betrekkingen tussen Polen en Israël in 1967 het land heeft bezocht. De Israëlische minister van buitenlandse zaken, Moshe Arens, maakte eerder deze week aan Loranc duidelijk dat de vestiging van het klooster in Israël „veel pijn en verontwaardiging" heeft ver oorzaakt. Deze week ver scheen in een Poolse krant een open brief, ondertekend door ruim 1300 katholieke in woners van Oswiecim (het vroegere Auschwitz), waarin tegen de overplaatsing van het klooster wordt geprotes teerd. De katholieken noemen de druk van joodse zijde „on aanvaardbaar". Het klooster zou oorspronkelijk voor eind februari dit jaar verplaatst zijn. Het ongeluk dat men geduldig draagt omdat men het als on vermijdelijk beschouwt, wordt onverdraaglijk zodra men het idee opvat zich ervan te verlossen. Alexis de Tocqueville DEN HAAG - „Daar gaat het hele verschil van me ning over, om een jaartal. CDA-fractievoorzitter De Vries heeft gepleit voor een inkomensverbetering voor de uitkeringsgerech tigden in 1990. Hij heeft dat nog eens herhaald nu de cijfers van het Cen traal Planbureau zo gun stig zijn uitgevallen. Ge zien de toestand waarin vele uitkeringtrekkers verkeren en gelet op de gunstige economische vooruitzichten zeggen wij eens te meer: doe het nu". Dr. H.M. de Lange, econoom en voorzitter van de sectie so ciale vragen van de Raad van Kerken, vindt dat de buiten wacht vaak ten onrechte de indruk krijgt dat de verschil len in uitgangspunten tussen raad en de grootste christelij ke partij buitengewoon groot zijn. De volgens de raad breed om zich heen grijpende nieu we armoede in Nederland is zo'n geschilpunt en heeft tot een paar forse aanvaringen geleid tussen beide instanties. Toch is daarvoor volgens De Lange niet een heel andere economische orde noodzake lijk zoals de CDA-bewindslie- den De Koning en De Graag zeggen. Het is een publiek geheim dat de irritatie bij het CDA^ over het doen en laten van de Raad hoog is opgelopen. Mede reden waarom afgelopen za terdag een gesprek was gear rangeerd tussen Raad van Kerken en de top van het CDA om de relaties wat op te vijzelen. Zonder veel te willen uitweiden over wat binnens kamers is besproken zegt hij dat het overleg „niet gemak kelijk" was omdat beide par tijen zo moeizaam met elkaar communiceren. Wel vindt De Lange dat die gesprekken ook in de toekomst gevoerd moeten worden om mogelijk heden te hebben het beleid te kunnen beïnvloeden. Het CDA voelt zich vooral door de kritiek van de Raad op het sociale beleid in zijn achilleshiel geraakt. Minister De Koning en staatssecretaris De Graaf namen de stand punten van de raad op de korrel en hekelden in enkele bijdragen in het dagblad Trouw een voorstel voor een verhoging van de uitkerin gen. De werkloosheid zou daardoor navenant toenemen. Werk moet volgens de be windslieden prioriteit hebben boven inkomen. Stijging van de uitkeringen werkt volgens hen automatisch door in de lonen en dan worden banen voor laagstbetaalden veel te duur en zullen de zwaksten uiteindelijk van zo'n maatre gel de dupe worden. De Lange: „Wat opvalt is dat het kabinet bij de sociale stel- TUL. fP Dr. H. de Lange selwijziging in 1985 het argu ment hanteerde van het fi nancieringstekort. De Raad vroeg zich toen af of wijziging van het stelsel de enige moge lijkheid was. Waarom niet zwaardere lasten gelegd op de sterkste schouders? Het argu ment van het kabinet om dit niet te doen was dat de inko mensverschillen dan nog klei ner zouden worden dan ze nu al zijn. Nu duikt het werkge- legenheidargument op. Was daar dan maar eerder mee ge komen, zeg ik dan. In 1985 had verlaging van het finan cieringstekort volstrekte prio riteit. Dat argument wordt nu niet meer gehanteerd en geen wonder nadat er vier achter eenvolgende keren tot belas tingverlaging is besloten. Tweemaal is de vennoot schapsbelasting omlaag ge bracht, de inkomensbelasting is in deze kabinetsperiode ook al een keer verminderd en volgend jaar gebeurt dat nog een keer met een bedrag van 2.2 miljard gulden. Er worden daarvoor twee argumenten gehanteerd. We moeten wel, want in vergelijking met het buitenland is de belasting- ddruk hier te hoog. Bedrijven en belastingbetalers zullen el ders hun heil zoeken, wordt gezegd, maar dat noem ik een absoluut onbewezen zaak. Ja, er zullen er wel een paar zijn die dat doen, maar er blijven nog altijd genoeg dingen voor bedrijven over om hier te blij ven hoor. Tweede argument van het kabinet was dat het grootste deel van die lasten verlichting ten goede komt aan de laagst betaalden. Maar het is zonneklaar dat het grootste deel daarvan naar de hoogste inkomens gaat. Die hebben met de progressie in de belastingen te maken, niet de laagst betaalden". Inconsequent De Raad van Kerken heeft overigens volgens De Lange geen concreet voorstel gedaan voor een verhoging van de uitkeringen. Dat ligt niet op haar weg. Wel is aan de raad een algemeen voorstel gedaan door de deelnemers aan de conferenties van de raad over de armoede die zich verenigd hebben in de Arme kant van Nederland. De Lange vindt het verder niet consequent dat het kabi net geen moeite heeft met een algemene belastingverlaging, maar wel opziet tegen een al gemene maatregel ter verbe tering van de uitkeringtrek kers. „Dan wordt er gezegd dat je deze groep niet over een kam kan scheren, dat hun inkomenspositie gedifferen tieerder is dan uit de statistie ken blijkt. Dat armoede een rekbaar begrip is, dat het niet goed te lokaliseren valt. Ik denk dan aan Spreuken: „Tweeërlei weegsteen is de Heer een gruwel". „Ja, je kunt nu eenmaal niet anders dan algemene maatre gelen treffen. Doe je dat niet en'laat je het aan de gemeen ten over om aanvullende maatregelen te treffen, dan dreigt er al gauw het gevaar van rechtsongelijkheid. Onze wensen zijn in feite heel bescheiden. De inkomensach terstand van de uitkeringsge rechtigden bedraagt sinds de bevriezing van de uitkeringen zo'n twaalf procent. We zeg gen niet dat dit in een klap overbrugd zou moeten wor den, we zeggen alleen: nu er zoveel geld is voor belasting verlaging, geef de uitkering trekkers een kleine verho ging. Dat er dan ben automa tische koppeling moet plaats vinden met de inkomens is klets, Laten we wel wezen, dat zo'n besluit om de uitke ringen te verhogen genomen zal worden staat voor mij vast, maar daarvoor hoeven we niet te wachten tot het jaar dat er verkiezingen zijn. Met onze riante economische positie kunnen we het ons nu veroorloven een veer van de Lange tijd werd, ook in uw kring, geloofd in de maak baarheid van de samenleving. De polsstok van de overheid reikte zo ver dat zij welvaart en welzijn voor allen kon ver zekeren. Heeft dat geloof in deze tijd niet een geduchte knauw gekregen? „Ik weet niet wie dat begrip heeft uitgevonden, sociologen misschien. Maar in de politiek gaat het er toch om dingen tot stand te brengen! Als het over gaat, dan bepaalt in FOTO: CEES VERKERK feite het productiviteitsniveau wat mogelijk is. Daar moeten we volstrekt helder over zijn. Dan zijn we afhankelijk van economische groei. Maar als het over groei gaat, dienen we ons wel af te vragen welke groei we nodig hebben. Met Goudzwaard (hoogleraar eco nomie VU) heb ik daar een boekje over geschreven, Ge noeg van te veel, genoeg van te weinig. Ik vind het leuk dat dr. Oostlander, directeur van het wetenschappelijk bu reau van het CDA, vorig jaar in CDA Verkenningen daarop ingehaakt heeft. De titel van zijn bijdrage was veelzeggend: alternatieven voor een immo rele economie. Ik ben nu be nieuwd hoe dat in een partij als het CDA doorwerkt". „Waar ik mij aan erger als ik De Koning beluister is dat hij iedere keer suggereert dat wat wij willen heel mooi is maar dat dat tot een andere wereld behoort. Wij zouden een andere orde willen, maar waar we over praten is slechts over een andere economische politiek. Wij blijven geheel binnen de spelregels van de economische orde. Voor het marktmechanisme is meestal geen goed alternatief voor handen. We vragen alleen dat belastingvoordelen op een an dere manier verdeeld worden. Jij droomt, zegt hij dan, over een heel andere wereld. Ja, als we dat niet zouden doen, waarom zitten we dan samen in de kerk?" PAUL VAN VELTHOVEN Waarschijnlijk geeft niemand beter dan de protestantse En gelse parlementariër Edmund Burke destijds het afgrijzen verwoord over de terreur waarin de Franse revolutie ontaardde. De beschouwingen die hij daarover ten beste gaf, Reflections on the revolution in France, zijn nog steeds zeer leesbaar, vooral ook omdat hij, om zijn afkeer te ver woorden, zich op originele wijze rekenschap van de kwa liteiten van het Engelse poli tieke systeem. De verbijste ring én de verrukking over de Franse revolutie heeft in de hele negentiende eeuw na- geëchood. Wat moest men ook aan met een gebeuren waarin de meest verheven en tot dan toe onbekende idealen ge paard gingen met een onge kende terreur. „Uit het graf van de vermoorde monarchie is een immens en vormeloos wezen ontstaan verschrikke lijker dan welk ander ook dat de verbeelding van de men sen heeft getemd. En dat we zen gaat recht op zijn doel af, het slaat diegenen neer die zich zelfs niet kunnen voor stellen dat het bestaat, en zon der dat het ook maar een ogenblik door wroeging ge kweld wordt of weerhouden door algemeen aanvaarde voorschriften, schreef Burke. Tegenwoordig hebben we voor de terreur van Robe spierre een modern woord: to- talitairisme. Maar hoe was het mogelijk dat zij kon ontstaan? Burke beval een terugkeer aan van de oude standen maatschappij, waarin de ver houdingen tussen vorst en on derdanen zo helder waren ge regeld. Maar Burke had daar van wel een erg idyliisch beeld. Het recht en de orde die Burke als medicijn tegen de anarchie aanbeval, waren al in het Frankrijk van het ancien regime ver te zoeken: De Franse revolutie zal een merking neemt, schreef Alexis de Tocqueville enkele generaties later. Hij onder nam de eerste grote studie naar de oorzaken van de Franse revolutie en zijn vreemde tegenstrijdige uitbar stingen. Hij nam er twintig jaar de tijd voor en wie denkt met een zeer omvangrijk werk te doen hebben vergist zich. Het is een betrekkelijke kleine studie waarin in een glasheldere stijl op de onont koombaarheid en de tegen strijdigheid van die revolutie wordt gewezen. Meer dan honderddertig jaar na zijn verschijnen heeft het boek nog niets van zijn actualiteit verloren. Wie de nefaste wer king van het despotisme wil onderkenne heeft in De Tocc- qeville nog altijd een supe- rieure gids. De Tocqueville maakte korte metten met de stelling dat de Franse revolutie een grote breuk vormde met het Ancien Regime. In plaats daarvan ziet hij vooral een doorgaande lijn. Het Frankrijk van de absolute vorsten kende al een grote mate van centralisatie. De Franse Revolutie maakte die ondanks de schijn van het te gendeel zeker niet ongedaan, maar versterkte haar juist. De koningen voerden een ver deel- en heerspolitiek die er toe leidde dat adel, geestelijk heid en derde stand, in elk opzicht van het centrale gezag afhankelijk werden. Maar ter wijl zij veel van hun politieke rechten en plichten verloren, behielden zij hun financiële en materiële voordelen ten koste van de derde stad die voor het allergrootste gedeelte van de belastingen opdraaide. De Franse boeren waren er volgens de Tocqueville erbar melijker aan toe dan vier eeu wen daarvoor toen ze nog de bescherming van de plaatselij ke adel genoten. Meest fnui kend voor de gang van zaken onder het ancien regime acht hij het gebrek aan vrijheid dat de verschillende klassen op zichzelf terugwierp en hen slechts bedacht maakte op ei gen voordeel. Degenen die het meest vrij waren, waren in feite de schrijvers en philosophes die dagelijks met de overdaad aan middeleeuwse privileges van de bevoorechte, in zich zelf opgesloten kastes geconfron teerd werden. Zolang zij de koning en de godsdienst niet rechtsstreeks beledigden werd hen meestal weinig in de weg gelegd. Zij ontwierpen de ide alen van gelijkheid en vrij heid die dagelijks onder hun ogen in de hiërarchische maatschappij met voeten ge treden werden. Zij waren in feite politici, maar dan van de meest abstracte soort, omdat zij niet door door concrete be langen geworteld waren in de maatschappij. Wat veel tijdgenoten van de Franse revolutie het meest schrik heeft aangejaagd - Bur ke is daarvan ook een wel sprekend vertegenwoordiger - is de felheid waarmee kerk en christendom werden aan gevallen. De kerk was voor veel burgers de meest nabije instantie die het koninklijk gezag rechtvaardigde. Zij niet alleen met de macht ver bonden, zij hield ook toezicht op het denken. Vandaar dat zij vrijwel zonder uitzonde ring door de schrijverselite wérd aangevallen. Een van de meest bedenkelij ke kanten van de Franse re volutie ziet De Tocqueville juist in haar aanvallen op de godsdienst. Het is duidelijk dat voor een politiek denker als De Tocqueville de waarde van de godsdienst vooral gele gen is in haar sociale functie. Zij is de bewaarder van pu blieke, morele waarden die, ondanks de schone schijn van het tegendeel, in het revolu tionaire proces zo deerlijk door het slijk werden gehaald. Dat het ook anders kon be wees volgens De Tocqueville Amerika, een land dat als eer ste de scheiding van de drie machten realiseerde maar waar het belang van de gods dienst niet in twijfel werd ge trokken, juist omdat zij de be langrijkste garantie is voor de stabiliteit van de staat en het onderlinge respect. PAUL VAN VELTHOVEN Selecties uit het werk van De Tocqeville en Burke zijn ver schenen bij uitgeverij Kok, Kampen. Kohl in de knel HAA heidsdiensl De Westduitse bondskanselier Helmut Kohl, na zijn jaar lijkse afslank-vakantie in Oostenrijk weer enige kilo's lich ter, heeft na terugkomst in Bonn zijn regering gereorga seerd. Ministers en staatssecretarissen moesten aftreden van stoel verwisselen. eu ma; Het zijn onder anderen minister van defensie Scholz, diei .collega van financiën Stoltenberg en minister van binnen Mandse zaken Zimmermann geweest, die hebben moeten boe ten. De eerste is uit de regering verdwenen, de twee anderei hebben andere functies gekregen, die niet anders kunni worden uitgelegd dan als een degradatie. HET blijft echter zeer de vraag of Kohls nieuwe bezems h( schoon genoeg vegen. De politieke problemen in de Bondsre- tel publiek zijn ongekend groot en staan bol van de tegenstelling gen. Kohl zit klem tussen rechts èn links. Een treffend voor beeld daarvan is de harde opstelling jegens demonstranten, buitenlanders en asielzoekers, waarop in de Bondsrepubliek veel kritiek is geleverd. Die politiek heeft onder SPD politieke winst opgeleverd. Maar toegeven aa tiek van links zal de extreem-rechtse partijen, die recentelijl grote successen hebben geboekt, nog meer wind in de zeilen geven. OvER de aanleiding tot de verschuivingen bestaat geei twijfel: de christen-democratische partij van Kohl, de CDU, maar ook de liberale coalitiegenoot FDP, hebben bij recente verkiezingen zulke klappen gekregen, dat Kohl wel moest doen. Overigens is de ontevredenheid van de Duitse kiezers op zich opmerkelijk, want 's lands economie floreert Er is voor de meeste Duitsers op materieel gebied niet veel reden om een ander kabinet te wensen. Misschien zijn onze oosterburen zo langzamerhand uitgekeken geraakt op de centrum-rechtse coalitie. EEN reorganisatie van zijn kabinet was nog de enige moge lijkheid voor Kohl het tij te keren. Een alternatief was opstappen. Maar daar wilde Kohl, wiens populariteit naai een dieptepunt is gezonken, natuurlijk niets van horen, ker niet aangezien hij in zijn kabinet nog enige ministers had zitten aan wie hij de zwartepiet kon toeschuiven verminderde vertrouwen van de bevolking. oi cberche-on gelijkheid vestiginger noodzaakt De af zaken vori van de din directie latregel :n lies. m UTRECF Het gaat Kohl er naar eigen zeggen om het imago ploeg en de presentatie van het beleid te veranderen. Weinij duidt er op dat hij de politiek van zijn coalitieregering ingrij pend wil bijstellen. Daar heeft hij inderdaad ook weinig AMÏ ruimte voor, omdat elke koerswijziging politiek (gezichts-el )verlies oplevert. De vraag die daardoor opdoemt is hoe lai Kohl het zelf zal volhouden of, nog belangrijker, hoe lai zijn partij hem nog aan de macht zal dulden. ALS de huidige ontwikkeling voortgaat, stevent de Bonds republiek regelrecht af op een regering van sociaal-democra ten en Groenen, de partij die enkele jaren geleden nog onderlinge twisten ten onder leek te gaan, maar nu een poli: tieke factor van betekenis is geworden. Dat is een toekomst beeld dat velen in de Bondsrepubliek, maar zeker ook westerse bondgenoten, met veel zorgen vervult. Wanneer Kohl er niet tijdig in slaagt het vertrouwen te herwinnen, i is de verwachting, zal zijn partij niet aarzelen de bondskan: lier te offeren. Onder anderen Lothar Spath, de populair premier van de welvarende deelstaat Baden-Württemberg staat klaar om de macht ovei ISTERI ikende i toch w Arger Olijn HELMUT Kohl heeft nog twee maanden de tijd. Dan gaa de kiezers naar de stembus om de afgevaardigden naar het Europese Parlement in Straatsburg aan te wijzen. Verdei verlies voor de CDU daar zou wel eens het einde tijdperk-Kohl kunnen betekenen. Veel bewolking DE BILT (KNMI) Een frontale zone die boven ons land ligt en zich uitstrekt van de Noordzee in de richting van Duitsland blijft vandaag ook nog aanwezig, maar de groot ste activiteit is er nu uit. Er is nog wel veel bewolking en er kan af en toe wat regen val len, maar niet zoveel als er gisteren naar beneden kwam. In de loop van de dag nadert vanuit het zuidwesten een zwakke rug van hogedruk die voor enkele opklaringen gaat zorgen. De temperatuur loopt op tot ongeveer 12 graden, aan de kust iets lager en meer landinwaarts iets hoger. De wind waait uit het noordwes ten en is matig, maar de rug van hogedruk zorgt er ook voor dat de wind geleidelijk iets in kracht gaat afnemen. Weersvooruitzichten voor di verse Europese landen, geldig voor zondag en maandag: Benelux en noord-Duitsland: Half tot zwaar bewolkt en mo gelijk wat regen. Middagtem- peratuur rond 13 graden. De met oorlogsm P. Bi ontvange nen de m verjaard wel de jaar zelfs den Br< ,welwilk iitleverir leeft Bi loop geh Spanje half tot zwaar bewolkt en vooral op zondag af en regen. Middagtemperatuur geveer 14 graden. In zuid- Spanje perioden met zon droog. Middagtemperatuur geveer 16 graden, maar in uiterste zuiden iets boven df 20 graden. Joegoslavische kust: Periodei met zon, maar maandag mee bewolkng gevolgd door regen Middagtemperatuur ongevee 18 graden. Alpenlanden: Veel bewolking en af en toe regen. -Middag temperatuur ongeveer 13 gra- Japar 'Smind hout DEN HA. Zuid-Scandina vië marken: Af en vooral op maandag toenemen de neerslagkans. Middagtem peratuur eerst nog ongeveer 10 graden daarna circa 8 graden. Midden- en zuid-Duitsland: Veel bewolking en af en toe regen. Middagtemperatuur rond 13 graden. Groot-Brittannië: Vooral in het zuiden veel bewolking en af en toe regen, in het noorden af en toe zon en mogelijk een bui. Middagtemperatuur rond 12 graden. Frankrijk: Veel bewolking en perioden met regen. Middag temperatuur van 12 graden in het noorden tot circa 17 gra den in het zuiden. Italië: Zondag perioden met zon en droog, maandag veel bewolking en regen, mogelijk ook Dene- Helsinki Spanje: In noord- en midden- Casablanca de pisch hou dat Japan kelingshu iebruikt schermen :he re| opro Natuurfoi ver de j anse hai let rappi boden aai sadeur in leurde g< kyo en V Japan is jrootste )isch hoi Natuurfoi irocent v |ard guld importeer Amerika Procent v komt vol de Malay bah en Sa neo. Verc mende m Papua-Nc tijns-Ame In bijna a 1 pan zijn wijze. Jutting binnen WNF. He de Japar Pisch ho grote int mingen a DE KM iflriie Dim: Ki

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 2