Willibrordvereniging laat oorzaken
oecumenische malaise onbesproken
Pauselijk Missiewerk eigen
Priesters bestaat 100 jaar
£eidóc6ootant
>weer
geestelijk leven/opinie
Crematie
kerk
en
wereld
Belangwekkend
CDA-rapport
:ai
QeidóaOowtant
ZATERDAG 8 APRIL 1989 PAGINA 2
m
door Mirinui van dor Borg
Het is deze maand 75 jaar ge
leden dat in Nederland de eer
ste crematie plaatsvond. In de
afgelopen jaren hebben
steeds meer mensen zich la
ten cremeren. Het lijkt er mo
menteel op dat de groei van
het aantal crematies niet zo
groot is als verwacht werd. Er
is een groeiend verzet tegen
het „keurige" van cremeren.
Het is een keurig, haast ge
luidloos gebeuren. Je voeten
zakken weg in het tapijt en
dat is heel wat anders dan het
horen knarsen van grind. Het
schuifelen van de voeten, zo
als Toon Hermans het zegt in
een van zijn gedichten, is bij
na niet meer te horen. Je
hoort geen zand meer op de
kist vallen, alleen nog het ge
luid van het zich automatisch
sluitende gordijn. De muziek
komt van een bandje. Sommi
ge crematoria hebben een do
minee of pastor achter de
hand voor mensen die geen
enkele kerkelijke binding meer
hebben. Alles keurig binnen
de vastgestelde tijd.
Maar ook het begraven is
geen begraven meer. Het
wordt vreemd gevonden als
de kist daalt. „Dat is zo naar",
wordt gezegd. Zeker, afscheid
nemen is pijnlijk, maar we lij
ken ook totaal vervreemd van
de aarde als de moederschoot
waaraan we de overledene
toevertrouwen, zoals het zaad
aan de aarde wordt toever
trouwd. We begraven nog
maar zelden, maar we laten
de gestorvene staan. Op som
mige kerkhoven ga je zelfs al
niet meer naar het graf. De
overledene wordt op een te
gelplateau of op een beton
plaat gezet.
Ik noem dat iemand op de
keien zetten. Ongeveer acht
jaar geleden heb ik in hartje
Rotterdam een begrafenis
meegemaakt waarbij de kist
nog op de schouders werd ge
dragen. Daarna heb ik het niet
meer gezien. Waarom kunnen
we het zelf niet meer of als
dragen te zwaar is, dan kun
nen we toch wel zelf de kist
begeleiden. Of buren of vrien
den, zoals soms nog gebeurt.
We laten ons veel te veel uit
handen nemen. Alles gebeurt
keurig, maar ook zo geplooid
en gladgestreken. Nabestaan
den worden aangespoord om
flink te zijn. Maar gelukkig er
is sprake van een wending: er
wordt weer meer en langer
thuis opgebaard.
Er groeit weer aandacht voor
een meer persoonlijke wijze
van afscheid nemen. Het is
nog wel opboksen tegen ver
zakelijking en tegen allerlei
goedbedoelende mensen die
het je allemaal uit handen wil
len nemen, maar de weer
baarheid groeit. Ik heb geen
principiële bezwaren tegen
begraven of cremeren. Ik wil
ook de persoonlijke keuzes
respecteren, ook al zijn som
mige keuzes niet de mijne.
Maar ik heb ook gemerkt dat
nabestaanden niet gebaat zijn
„met een keurig smetteloos
verloop". Er moet ruimte zijn
voor een zo persoonlijk moge
lijk afscheid. Er moet ruimte
zijn voor emoties. We nemen
afscheid van deze mens en
niet van al weer een mens.
Uniformering Is voor mij uit
den boze.
Ik heb ook grote moeite met
voorschriften die een zelfde
grafsteen voorschrijven. On
langs voerde een familie hier
tegen een proces en heeft dit
proces gewonnen. Joke For-
ceville vertelt in ons gezamen
lijke boek: „Streep geen na
men door" dat medewerkers
van haar man een toverhaze-
laar op zijn graf hebben ge
plant die al in januari bloeit.
Waarom zijn er kerkhoven
waar dit verboden is? Als ook
in de kleinere plaatsen meer
mensen zich zullen laten cre
meren moeten er dan niet
meer columbaria op die kerk
hoven komen waar de urn ge
plaatst kan worden, zodat na
bestaanden dichterbij huis
aan een bezoekplek hebben?
Vooral de wensen van de na
bestaanden zijn van groot be
lang als het gaat om begraven
of cremeren en als het gaat
om de stijl van afscheid ne
men. Het kan helpend en
troostend zijn als hierover te
voren is gesproken. De tijd
van „Ardenta regelt alles" lijkt
gelukkig aan het veranderen
te zijn in „wij regelen het zelf
en wat we niet zelf kunnen
vragen we aan anderen". La
ten we ons niet te afhankelijk
laten maken. Het gaat om het
afscheid van iemand uit ons
midden. Dat midden is meest
al groter dan de gezlns- of fa
miliekring. Wie besluit tot af
scheid in stilte, verhindert an
deren tot afscheid nemen. Het
is een besluit dat om respect
vraagt maar ook om bezin
ning.
Pax Christi: meer ruimte voor geweten bj morele kwesties
DEN HAAG Volgens de rk vredesbewe
ging Pax Christi zou de leiding van de RK
Kerk bij morele kwesties als seksualiteit de
zelfde ruimte voor het geweten moeten laten
als bij kwesties van vrede en gerechtigheid.
Daarmee schaart de vredesbeweging zich ach
ter de visie die haar voorzitter, mgr. H.C.A.
Ernst, al in 1980 zonder succes naar vo
ren heeft gebracht. Tijdens de bisschoppensy
node over huweliik en gezin in 1980 bepleitte
Ernst dat het kerkelijke leergezag ziin morele
leer over huwelijk en gezin op dezelfde wijze
zou voorhouden als zijn sociale leer. Als het
om sociale vraagstukken gaat, reikt de kerk
de gelovigen oplossingen aan, maar laat zij te
gelijkertijd ruimte voor het persoonlijk gewe
ten en een persoonlijke afweging van stand
punten. Het standpunt van Pax Christi blijkt
uit haar reactie op de „Verklaring van Keu
len", waarin 163 theologen scherpe kritiek
hebben uitgeoefend op het beleid van paus Jo
hannes Paulus II. De vredesbeweging steunt
het pleidooi van de ondertekenaars voor
ruimte, openheid en onderlinge communicatie
binnen de RK Kerk.
Slechts zij die
verachtelijk zijn,
vrezen veracht te
worden
La Rochefoucauld
EDE - Het gaat niet goed
met de oecumene. Symp
toom: jongere krachten
ontbreken vrijwel op de
universiteiten om het
werk van oudere colle
ga's op dit punt over te
nemen. Bovendien laten
vele betrokkenen zich
ontmoedigen omdat zij
zich blind staren op het
feit dat het probleem van
de intercommunie in de
komende tijd onoplosbaar
blijft.
Dit stelde dr. Th. van Mont-
foort op de bijeenkomst van
de jubilerende Willibrordus-
vereniging die gisteren het
feit herdacht dat zij veertig
jaar bestond. Vice-voorzitter
Van Montfoort signaleerde
nog een aantal symptomen:
zoals het feit dat er in tegen
stelling tot in het Frans, het
Duits en het Fries nog steeds
geen officieel erkende oecu
menische vertaling van de
hele bijbel bestaat in het Ne
derlands. Het meest opval
lende was echter dat Van
Montfoort de hoofdoorzaken
voor het gebrek aan oecu
menisch elan in zijn toe
spraak zorgvuldig onbespro
ken liet.
Na alle interkerkelijke com
missies die in de afgelopen
jaren vergeefs hebben ge
rapporteerd over ambt, doop
en eucharistie om tot ge
meenschappelijke vieringen
te kunnen komen, waren
twee inleiders uitgenodigd
om na te denken over het
verschil in kerkopvatting
tussen reformatorische en
katholieke christenen. Mis
schien, zo was de impliciete
vooronderstelling, ligt deze
aan de basis van de ver
deeldheid. Dr. K. Blei, se
cretaris-generaal van de
Hervormde kerk, haalde de
aanwezigen echter al gauw
uit de droom. Kerk is im
mers naar reformatorische
opvatting de plaats waar
woord en sacramenten zui
ver worden bediend. Dan
ben je dus in feite terug bij
de zaken waarover in het
verleden vruchteloos is ge
discussieerd. Hij meende ook
dat aftasting van het katho
lieke en reformatorische
kerkbegrip de zaak van de
oecumene op zich niet veel
verder helpt. We zouden
daarom, aldus Blei, op zoek
moeten gaan naar wat voor
allen zou kunnen en moeten
gelden. Maar die speurtocht
werd in ieder geval gisteren
niet ingezet.
Dr. H. A. van Munster, se
cretaris-generaal van de
rooms-katholieke kerkpro
vincie meende dat de parti
culiere kerk de universali-
Dr. K. Blei
teit van de kerk tegenwoor
dig stelt. Bepalend voor het
kerk-zijn is namelijk naar
zijn mening dat de geest van
God vaardig wordt over
mensen die in zijn naam bij
een zijn. Hij wist de aanwe
zigen te provoceren met zijn
uitspraak dat de Keulse ver
klaring (waarin een groot
aantal prominente theologen
stelling nam tegen het Vati
caans centralisme en het ge
brek aan bereidheid van de
paus een dialoog te voeren
met de plaatselijke kerken)
aan het verkeerde adres is
gericht. De plaatselijke, par
ticuliere kerken kunnen im-
Dr. H.
mers in de volle zin van het
woord kerk zijn. Zij moeten
zich ook in moeilijke tijden
zoals deze zich daar niet van
laten weerhouden.
De pastoraal-theoloog
Haarsma was het niet met
hem eens. Nadat Van Mun
ster de plaatselijke kerken
vergeleken had met het
kweken van rozen, iets waar
deze zich in zijn vrije tijd
met liefde mee bezig houdt,
had Haarsma gevraagd,
maar wat te doen als die ro
zen worden afgesneden?
Tenslotte concentreerde de
discussie zich rond' de vraag:
waar is de kerk? Dat bleek
niet op voorhand te zeggen.
Identificatie met de kerk
van Rome is in ieder geval
uit den boze, zo meende
Blei. Van Munster: Kerk be
staat in en uit vele kerken.
En de Rotterdamse Rad-
boud-hoogleraar Houtepen
concludeerde: slechts die
kerk is werkelijk kerk die
de verschillen probeert te
overbruggen en de eenheid
waar Christus om gevraagd
heeft metterdaad te vieren.
De vergadering werd in de
ochtend bijgewoond door
kardinaal Simonis en hulp
bisschop Lescrauwaet van
Haarlem benevens een groot
aantal prominenten uit re
formatorische kring.
In de middag probeerde dr.
J. Roes van het Katholiek
Documentatie Centrum in
Nijmegen middels het lance
ren van een paar stellingen
zicht te krijgen op de ge
schiedenis van de oecumene
zoals die door Nederlandse
katholieken na de oorlog is
beoefend. Die katholieke oe
cumenische beweging heeft,
zo meent Roes, in de afgelo
pen jaren een frontlijnposi
tie ingenomen, waarin ze
kerheden en pretenties van
het katholieke kerkelijk in
stituut ter discussie werden
gesteld, maar diezelfde oecu
menische beweging betaalt
daar nu een prijs voor.
PAUL VAN VELTHOVEN
DEN HAAG Het Pau
selijk Missiewerk voor ei
gen Priesters (PMP), dat
dezer dagen zijn honderd
jarig bestaan viert, zal er
in de tweede eeuw van
zijn bestaan heel anders
uit gaan zien.
Was het tot voor kort een
aangelegenheid van de rijke
landen voor de kerken in de
arme landen, nu beseffen de
katholieken in de Derde We
reld steeds meer dat zij een ei
gen verantwoordelijkheid
hebben ten aanzien van de fi
nanciering van de opleiding
van het kerkelijk kader.
Dat valt te lezen in een bro
chure van de Pauselijke Mis
siewerken waarin de geschie
denis en het werk van het
PMP wordt belicht.
De Pauselijke Missiewerken
vieren het honderdjarig be
staan op 16 april aanstaande
in Den Bosch. Tijdens een eu
charistieviering in de kathe
draal van St. Jan gaat bis
schop Anton Pain Ratu van
Atambua in Indonesië voor.
Vervolgens is er een plechtig
heid in het Casino, waar on
der anderen de directeur van
de Missiewerken, dr. H. Ver
hoeven, spreekt.
Het PMP is een van de drie
organisaties die in de Pauselij
ke Missiewerken samenwer
ken. De andere twee zijn het
Pauselijk Missiewerk voor de
Geloofsverbreiding, dat in
1822 in Lyon werd gesticht en
steun wil vragen voor de we
reldwijde missie van de kerk,
en het Pauselijk Missiewerk
van de Kinderen, dat in 1843
eveneens in Frankrijk ont
stond en zich speciaal richt op
de missionaire vorming van
kinderen.
Uitbreiding
Ook het PMP, dat officieel
„Opus Sancti Petri" heet en
in Nederland vroeger bekend
heid genoot onder de naam
Sint Petrus Liefdewerk, werd
in Frankrijk opgericht. Het
initiatief was afkomstig van
Jeanne Bigard en haar moe
der Stéphanie uit de Norman-
dische plaats Caen. Zij ver
vaardigden misgewaden en
andere benodigdheden die ze
zelf naar de missie stuurden.
Geleidelijk breidde hun cor
respondentie met missionaris
sen zich uit over vele landen.
Maar toen een Japanse bis-
erop wees dat er in
wel veel belangstel-
het priesterambt
dat er wegens geld
gebrek slechts een gering aan
tal studenten kon worden op
geleid, besloten zij alles in het
werk te stellen om de oplei
ding van eigen priesters in de
Derde Wereld te vergroten.
ling
Roepingen overal ter wereld
Zij stichtten daartoe de orga
nisatie „L'Oeuvre de St. Pier
re Apótre", die aanvankelijk
mede door de verkrampte,
overdreven godsdienstige in
druk die beide vrouwen op
buitenstaanders maakten, niet
veel steun kreeg. Maar de
speciale zegen die paus Leo
XIII hun in 1895 gaf, deed
vele bisschoppen overstag
gaan.
Nadat de zetel van de organi
satie was verplaatst naar het
Zwitserse Fribourg, ging het
bergafwaarts. Pas na de Eer
ste Wereldoorlog trad een
nieuwe bloei in. Dat was
mede te danken aan de Ne
derlandse kardinaal W. van
Rossum, die in 1918 werd be
noemd tot president van de
Propaganda Fide, het Curie
orgaan dat verantwoordelijk
is voor de missie-aangelegen
heden van de RK Kerk. Van
Rossum wist paus Pius XI in
1922 ertoe te brengen de drie
organisaties te verheffen tot
pauselijke Missiewerken.
Het PMP-Nederland werd op
3 juli 1920 onder de naam St.
Petrus Liefdewerk opgericht.
Van Rossum had de latere
mgr. Jan Olav Smit, toen nog
professor aan het grootsemi
narie Rijsenburg van het
aartsbisdom Utrecht, bereid
gevonden een Nederlandse
afdeling op te bouwen. Smit
werd zelf de eerste directeur.
Het PMP werd een groot suc
ces. Op het einde van het eer
ste lustrum bleek de organisa
tie in de helft van alle paro
chies een eigen werkgroep of
steunpunt te hebben. Ook
vele kloosters werkten mee.
In 1950 was het PMP actief in
80 procent van de parochies.
Nu wordt het werk voor het
PMP en de Pauselijke Missie
werken veelal gedaan binnen
de parochiële werkgroepen
Missie, Ontwikkeling en
Vrede.
Voor het PMP wordt gecollec
teerd op de derde zondag na
Pasen (Roepingenzondag, dit
jaar 16 april). Sinds de oprich
ting in 1920 heeft de organisa
tie bijna 65 miljoen gulden be
steed aan de opleiding van
priesters in de Derde Wereld.
Daarmee is de opleiding be
taald van ruim 7300 priesters.
Veruit de meeste wijdelingen
zijn in India te vinden: onge
veer 3000. Ook in landen als
Uganda, China, Korea, Indo
nesië en Zaire werden veel
studenten die priester wilden
worden, geholpen.
Vorig jaar haalden de Pause
lijke Missiewerken in totaal 9
miljoen gulden op. Daarvan is
een deel bestemd voor het
werk van de missiesecretaria
ten van de diverse bisdom
men en publiciteit over de
ontwikkelingslanden. Zes
miljoen was bestemd voor de
Derde Wereld.
De vele nationale afdelingen
er ziin er bijna 100 van
storten het geld dat zij hebben
ingezameld in een .grote pot.
Over de besteding van dit be
drag beslist elk jaar in Rome
de algemene vergadering,
waarin naast de voorzitter
van de Pauselijke Missiewer
ken in Rome en de secretaris
sen-generaal van de drie sa
menwerkende organisaties de
directeuren van de nationale
afdelingen zitting hebben.
Omdat de directeuren, afkom
stig uit ontwikkelingslanden,
talrijker zijn dan die uit de
rijke landen, hebben de ont
wikkelingslanden de meeste
invloed op de besteding van
de gelden. Het gaat daarbij
om een bedrag van ruim 100
miljoen dollar (ruim 200 mil
joen gulden), waarvan het
meeste komt uit de Verenigde
Staten (bijna 50 miljoen dol
lar) en de Duitse Bondsrepu
bliek (ongeveer 25 miljoen
dollar).
Studiebeurzen
Het PMP heeft dit jaar ruim
30 miljoen dollar te verdelen.
Het meeste geld wordt elk
jaar uitgegeven aan studie
beurzen voor studenten op de
grootseminaries. Soms, vooral
in Afrika, worden ook beur
zen gegeven aan studenten
aan ldeinseminaries. De beur
zen vormen de grootste uitga
venpost, maar er wordt ook
geld besteed aan de bouw en
het onderhoud van seminaries
en aan uitkeringen voor ou
derdomspensioenen van
priesters in de Derde Wereld.
De opbrengsten van de Pause
lijke Missierwerken zijn de
laatste jaren stabiel. De op
brengst van de twee collecten
naast die op Roepingenzon
dag is er een op Wereldmis
siedag in oktober daalt
enigszins, maar daar staat te
genover dat de giften toene-
Volgens de Pauselijke Missie
werken Nederland is het
werk van het PMP meer dan
ooit nodig. Nooit waren er in
de ontwikkelingslanden zo
veel gegadigden voor het
priesterambt en het klooster
leven als nu, maar toch blijft
er een tekort aan kerkelijk
kader, mede doordat buiten
landse missionarissen zeldza
mer worden.
De kerk in Azië, Afrika en
Latijns Amerika zal voorlopig
niet in staat zijn de opleiding
van priesters zelf te bekosti
gen, ook al wordt daar steeds
meer beseft dat men ook zelf
een financiële bijdrage aan de
opleiding van kerkelijk kader
moet leveren.
Knesset eist
verplaatsing
klooster
Auschwitz
JERUZALEM Het Israë
lisch parlement, de Knesset,
heeft de onmiddellijke ver
plaatsing geëist van het Kar
melietessenklooster op het
terrein van het voormalige
concentratiekamp Auschwitz.
Minister Arens van buiten
landse zaken zegde toe dat de
regering alles in het werk zal
stellen om dit bij de Poolse re
gering te bereiken. Hij zal
deze kwestie aan de orde stel
len in zijn ontmoeting met de
Poolse minister voor gods
dienstzaken, Wladyslaw Lo-
Twee jaar geleden zegde de
Rooms-Katholieke Kerk toe
dat het klooster voor 22 fe
bruari dit jaar zou worden
verplaatst. Maar het klooster
bevindt zich nog steeds in het
„theater" van het voormalige
concentratiekamp waar tij
dens de Tweede Wereldoorlog
vaten gifgas lagen opgeslagen.
Mgr. Bar
boos op
Nijmeegse
universiteit
NIJMEGEN „Ik kan de
woorden van mgr. Bar niet
anders zien dan als een emo
tionele slip of the pen. Ik kan
me niet voorstellen dat hij de
beoordeling van het werk van
de universiteit laat bepalen
door één besluit".
Dat zegt een „zeer verwon
derde" voorzitter ir. Van
Lieshout van het College van
Bestuur van de Katholieke
Universiteit te Nijmegen over
een brief van bisschop R.Ph.
Bör in diens functie van le
gerbisschop. Bër vindt de ar
gumenten voor het besluit
van de universiteitsraad van
de universiteit om geen toe
stemming te geven voor vesti
ging van een bijzondere leer
stoel strategische studies „on
aanvaardbaar". „U zult begrij
pen dat deze kwestie voor mij
van doorslaggevend belang is
voor mijn houding ten opzich
te van de universiteit", aldus
de bisschop. Het verzoek om
bij de faculteit Letteren een
bijzondere leerstoel te vesti
gen was onder meer afkom
stig van de Stichting voor
Strategische Studies. De uni
versiteitsraad verwierp het
voorstel met 12 tegen 10 stem
men. De reden daarvoor was
onder meer een gebrek aan
vertrouwen in de weten
schappelijke onafhankelijk-
ZE
iek<
rRECi
namer
jging 1
atste ja
nhuisr
nd va
Een CD A-commissie onder leiding van oud-premier Jelle
Zijlstra is tot de geruststellende conclusie gekomen dat e<
nomische groei niet alleen wenselijk is, maar dat er ook in
eerste helft van de jaren negentig alle ruimte voor is. De sa
menstellers van het rapport, dat als basis gaat dienen vooi "f,
het verkiezingsprogram, verwachten dat onze economie jaar
lijks met circa twee en een half procent zal groeien.
nderin
erige
lijk of
Dat betekent dat er voor de overheid in de volgende kabi
netsperiode ongeveer zeventien miljard gulden extra binnen
komt. Dat geld is hard nodig om het nog altijd veel te hoge
financieringstekort verder terug te dringen. Daarnaast staat
al vast dat overheid en burgers diep in de buidel zul
len moeten tasten om een verdere vervuiling van bodem,
lucht en water tegen te gaan. Daarmee zijn tegelijkertijd d<
prioriteiten van het CDA aangegeven.
NAAST oud-premier en oud-president van de Nederland-
sche Bank Zijlstra hadden in de commissie ook andere
zwaargewichten als werkgeverstopman Wijffels en oud-
CNV-voorzitter Harm van der Meulen zitting. Zij zijn tot de
conclusie gekomen dat een lastenverlichting voor burgers en
bedrijfsleven eveneens noodzakelijk is. Dat is een geluid dal
niet alleen coalitiepartner VVD aanspreekt.
BN
De lastendruk in ons land is buitensporig hoog. De premie- 'r^
belastingdruk zullen ook na de operatie-Oort, waarvai
volgend jaar de eerste resultaten zien, nog veel te hoog
zijn. Zeker wanneer we ons aan het buitenland spiegelen. ^ed<
CD A-fractieleider Bert de Vries en andere spraakmakende I
christen-democraten hebben naar aanleiding van de veria- 'S va
ging van een aantal belastingtarieven eerder laten weten, dat
de Nederlandse burger een verdere vermindering van de be-
lastingdruk voorlopig wel kan vergeten. De CD A-commissie
die het rapport over de economische groei heeft geprodu-uzen(
ceerd, is kennelijk een andere mening toegedaan.
Maar wie het financieringstekort wil terugdringen, hetKj
milieu beter wil beschermen, de langdurig werklozen aan
baan wenst te helpen en tegelijkertijd ook de uitkeringen
op peil probeert te houden, zal weinig ruimte overhouden
voor lastenverlichting. Het streven naar economische groei is
in CDA-kring niet immer een vanzelfsprekende zaak ge
weest. Vooral in de ARP-bloedgroep waaruit prof. Zijlstra
zelf overigens ook stamt is dat onderwerp altijd uiterst
kritisch benaderd. Tegen die achtergrond is het opvallend
dat het rapport nu klip en klaar stelt dat economische groei
niet alleen noodzakelijk en wenselijk is, maar dat die groei
nier ten koste hoeft te gaan van het milieu.
ie ja
insch
•n c:
kijk(
ii ve
leuve
ek a
Pvd
t r- Pai
IN het rapport worden ook behartigenswaardige opmerkin
gen gemaakt over de omvang van de overheidsbemoeienis.
Voor degenen die allergisch zijn voor de Staat als koning Al
bedil, zal het prettig zijn te constateren dat ook het CDA wil
een komende kabinetsperiode ernst wordt gemaakt
met het afstoten van overheidstaken. Het privatiseren
de achter ons liggende jaren immers vooral met de mond be
leden.
DAT alles maakt duidelijk dat de CDA-commissie voor alley |or
een realistische koers wil volgen. Dat geldt ook voor de ont-®st ee
wikkelingen van de uitkeringen. Terecht stellen Zijlstra c.s.
slijk
Tij
imst o
vast dat in de komende jaren ook degenen die
uitke- arakte
ring afhankelijk zijn, moeten kunnen delen in de gesteger Ie
welvaart. Maar zij komen tegelijkertijd tot de slotsom dat we 'derha
niet terug moeten naar een situatie waarin de uitkeringen
automatisch aan de lonen worden gekoppeld. Wanneer de
belangrijkste conclusies en aanbevelingen straks in het CDA-
verkiezingsprogram zullen worden verwerkt, zal een stevige eg<
basis zijn gelegd voor het prolongeren van de CDA/VVD-
coalitie.
itiona
it kab
ilatie
osch t
Gewicht van een stekelbaars
Het debatje dat de Tweede Kamer deze week wijdde aan
de ruzie tussen de heren Lubbers en De Korte heeft opnieuw
aangetoond dat de leider van het liberale smaldeel in het ka
binet geen partij is voor de eerste minister. „Het politieke ge
wicht van de vice-premier is teruggebracht tot dat van een
goudvis of stekelbaars", zo concludeerde oppositieleider Kok.
Het i
aakt
ïrplegi
s vooral de premier die bepaalt welke inhoud er aan F'
het vice-premierschap wordt gegeven. Hij is het type van de
volijverige doe-het-zelver, die weinig aan anderen overlaat.
En zeker niet aan figuren die hij als politieke lichtgewichten e
beschouwt. Inmiddels is ook de partij waartoe de heer De al
Korte behoort tot die slotsom gekomen. Het is dan ook niet m hai
waarschijnlijk dat zijn optreden als bewindsman wordt ge
prolongeerd. Dat was, om premier Lubbers te citeren, „eens j
maar nooit weer".
Perioden met zon
DE BILT (KNMI) Een de
pressie, die ons een aantal da
gen bewolkt weer bezorgde, is
nu weggetrokken naar het
noordelijk deel van de Noord
zee. Een zuidwesten wind
voert nu enigszins onstabiele
lucht aan, waarin stapelwol
ken tot ontwikkeling komen.
De kans dat deze hetbuiensta
dium nog bereiken is vandaag
niet groot meer.
De temperatuur die geruime
tijd te laag was, bereikt einde
lijk weer eens normale waar
den voor de tijd van het jaar.
Vanmiddag worden maxima
verwacht van ongeveer 13
graden. Ook morgen zijn er
zonnige perioden en het blijft
droog. De temperatuur ligt on- Parjj8
geveer op hetzelfde peil als Praag
vandaag. Er is minder wind.
Wes
iitzichten v
afg<
:e
tuil
en i
lacht»
lame
et w
uisho
en o
akgrc
E KI
New Orleans I. bew.
Singapore
Tokyo