Willibrordvereniging laat oorzaken oecumenische malaise onbesproken Pauselijk Missiewerk eigen Priesters bestaat 100 jaar £eidóc6ootant >weer geestelijk leven/opinie Crematie kerk en wereld Belangwekkend CDA-rapport :ai QeidóaOowtant ZATERDAG 8 APRIL 1989 PAGINA 2 m door Mirinui van dor Borg Het is deze maand 75 jaar ge leden dat in Nederland de eer ste crematie plaatsvond. In de afgelopen jaren hebben steeds meer mensen zich la ten cremeren. Het lijkt er mo menteel op dat de groei van het aantal crematies niet zo groot is als verwacht werd. Er is een groeiend verzet tegen het „keurige" van cremeren. Het is een keurig, haast ge luidloos gebeuren. Je voeten zakken weg in het tapijt en dat is heel wat anders dan het horen knarsen van grind. Het schuifelen van de voeten, zo als Toon Hermans het zegt in een van zijn gedichten, is bij na niet meer te horen. Je hoort geen zand meer op de kist vallen, alleen nog het ge luid van het zich automatisch sluitende gordijn. De muziek komt van een bandje. Sommi ge crematoria hebben een do minee of pastor achter de hand voor mensen die geen enkele kerkelijke binding meer hebben. Alles keurig binnen de vastgestelde tijd. Maar ook het begraven is geen begraven meer. Het wordt vreemd gevonden als de kist daalt. „Dat is zo naar", wordt gezegd. Zeker, afscheid nemen is pijnlijk, maar we lij ken ook totaal vervreemd van de aarde als de moederschoot waaraan we de overledene toevertrouwen, zoals het zaad aan de aarde wordt toever trouwd. We begraven nog maar zelden, maar we laten de gestorvene staan. Op som mige kerkhoven ga je zelfs al niet meer naar het graf. De overledene wordt op een te gelplateau of op een beton plaat gezet. Ik noem dat iemand op de keien zetten. Ongeveer acht jaar geleden heb ik in hartje Rotterdam een begrafenis meegemaakt waarbij de kist nog op de schouders werd ge dragen. Daarna heb ik het niet meer gezien. Waarom kunnen we het zelf niet meer of als dragen te zwaar is, dan kun nen we toch wel zelf de kist begeleiden. Of buren of vrien den, zoals soms nog gebeurt. We laten ons veel te veel uit handen nemen. Alles gebeurt keurig, maar ook zo geplooid en gladgestreken. Nabestaan den worden aangespoord om flink te zijn. Maar gelukkig er is sprake van een wending: er wordt weer meer en langer thuis opgebaard. Er groeit weer aandacht voor een meer persoonlijke wijze van afscheid nemen. Het is nog wel opboksen tegen ver zakelijking en tegen allerlei goedbedoelende mensen die het je allemaal uit handen wil len nemen, maar de weer baarheid groeit. Ik heb geen principiële bezwaren tegen begraven of cremeren. Ik wil ook de persoonlijke keuzes respecteren, ook al zijn som mige keuzes niet de mijne. Maar ik heb ook gemerkt dat nabestaanden niet gebaat zijn „met een keurig smetteloos verloop". Er moet ruimte zijn voor een zo persoonlijk moge lijk afscheid. Er moet ruimte zijn voor emoties. We nemen afscheid van deze mens en niet van al weer een mens. Uniformering Is voor mij uit den boze. Ik heb ook grote moeite met voorschriften die een zelfde grafsteen voorschrijven. On langs voerde een familie hier tegen een proces en heeft dit proces gewonnen. Joke For- ceville vertelt in ons gezamen lijke boek: „Streep geen na men door" dat medewerkers van haar man een toverhaze- laar op zijn graf hebben ge plant die al in januari bloeit. Waarom zijn er kerkhoven waar dit verboden is? Als ook in de kleinere plaatsen meer mensen zich zullen laten cre meren moeten er dan niet meer columbaria op die kerk hoven komen waar de urn ge plaatst kan worden, zodat na bestaanden dichterbij huis aan een bezoekplek hebben? Vooral de wensen van de na bestaanden zijn van groot be lang als het gaat om begraven of cremeren en als het gaat om de stijl van afscheid ne men. Het kan helpend en troostend zijn als hierover te voren is gesproken. De tijd van „Ardenta regelt alles" lijkt gelukkig aan het veranderen te zijn in „wij regelen het zelf en wat we niet zelf kunnen vragen we aan anderen". La ten we ons niet te afhankelijk laten maken. Het gaat om het afscheid van iemand uit ons midden. Dat midden is meest al groter dan de gezlns- of fa miliekring. Wie besluit tot af scheid in stilte, verhindert an deren tot afscheid nemen. Het is een besluit dat om respect vraagt maar ook om bezin ning. Pax Christi: meer ruimte voor geweten bj morele kwesties DEN HAAG Volgens de rk vredesbewe ging Pax Christi zou de leiding van de RK Kerk bij morele kwesties als seksualiteit de zelfde ruimte voor het geweten moeten laten als bij kwesties van vrede en gerechtigheid. Daarmee schaart de vredesbeweging zich ach ter de visie die haar voorzitter, mgr. H.C.A. Ernst, al in 1980 zonder succes naar vo ren heeft gebracht. Tijdens de bisschoppensy node over huweliik en gezin in 1980 bepleitte Ernst dat het kerkelijke leergezag ziin morele leer over huwelijk en gezin op dezelfde wijze zou voorhouden als zijn sociale leer. Als het om sociale vraagstukken gaat, reikt de kerk de gelovigen oplossingen aan, maar laat zij te gelijkertijd ruimte voor het persoonlijk gewe ten en een persoonlijke afweging van stand punten. Het standpunt van Pax Christi blijkt uit haar reactie op de „Verklaring van Keu len", waarin 163 theologen scherpe kritiek hebben uitgeoefend op het beleid van paus Jo hannes Paulus II. De vredesbeweging steunt het pleidooi van de ondertekenaars voor ruimte, openheid en onderlinge communicatie binnen de RK Kerk. Slechts zij die verachtelijk zijn, vrezen veracht te worden La Rochefoucauld EDE - Het gaat niet goed met de oecumene. Symp toom: jongere krachten ontbreken vrijwel op de universiteiten om het werk van oudere colle ga's op dit punt over te nemen. Bovendien laten vele betrokkenen zich ontmoedigen omdat zij zich blind staren op het feit dat het probleem van de intercommunie in de komende tijd onoplosbaar blijft. Dit stelde dr. Th. van Mont- foort op de bijeenkomst van de jubilerende Willibrordus- vereniging die gisteren het feit herdacht dat zij veertig jaar bestond. Vice-voorzitter Van Montfoort signaleerde nog een aantal symptomen: zoals het feit dat er in tegen stelling tot in het Frans, het Duits en het Fries nog steeds geen officieel erkende oecu menische vertaling van de hele bijbel bestaat in het Ne derlands. Het meest opval lende was echter dat Van Montfoort de hoofdoorzaken voor het gebrek aan oecu menisch elan in zijn toe spraak zorgvuldig onbespro ken liet. Na alle interkerkelijke com missies die in de afgelopen jaren vergeefs hebben ge rapporteerd over ambt, doop en eucharistie om tot ge meenschappelijke vieringen te kunnen komen, waren twee inleiders uitgenodigd om na te denken over het verschil in kerkopvatting tussen reformatorische en katholieke christenen. Mis schien, zo was de impliciete vooronderstelling, ligt deze aan de basis van de ver deeldheid. Dr. K. Blei, se cretaris-generaal van de Hervormde kerk, haalde de aanwezigen echter al gauw uit de droom. Kerk is im mers naar reformatorische opvatting de plaats waar woord en sacramenten zui ver worden bediend. Dan ben je dus in feite terug bij de zaken waarover in het verleden vruchteloos is ge discussieerd. Hij meende ook dat aftasting van het katho lieke en reformatorische kerkbegrip de zaak van de oecumene op zich niet veel verder helpt. We zouden daarom, aldus Blei, op zoek moeten gaan naar wat voor allen zou kunnen en moeten gelden. Maar die speurtocht werd in ieder geval gisteren niet ingezet. Dr. H. A. van Munster, se cretaris-generaal van de rooms-katholieke kerkpro vincie meende dat de parti culiere kerk de universali- Dr. K. Blei teit van de kerk tegenwoor dig stelt. Bepalend voor het kerk-zijn is namelijk naar zijn mening dat de geest van God vaardig wordt over mensen die in zijn naam bij een zijn. Hij wist de aanwe zigen te provoceren met zijn uitspraak dat de Keulse ver klaring (waarin een groot aantal prominente theologen stelling nam tegen het Vati caans centralisme en het ge brek aan bereidheid van de paus een dialoog te voeren met de plaatselijke kerken) aan het verkeerde adres is gericht. De plaatselijke, par ticuliere kerken kunnen im- Dr. H. mers in de volle zin van het woord kerk zijn. Zij moeten zich ook in moeilijke tijden zoals deze zich daar niet van laten weerhouden. De pastoraal-theoloog Haarsma was het niet met hem eens. Nadat Van Mun ster de plaatselijke kerken vergeleken had met het kweken van rozen, iets waar deze zich in zijn vrije tijd met liefde mee bezig houdt, had Haarsma gevraagd, maar wat te doen als die ro zen worden afgesneden? Tenslotte concentreerde de discussie zich rond' de vraag: waar is de kerk? Dat bleek niet op voorhand te zeggen. Identificatie met de kerk van Rome is in ieder geval uit den boze, zo meende Blei. Van Munster: Kerk be staat in en uit vele kerken. En de Rotterdamse Rad- boud-hoogleraar Houtepen concludeerde: slechts die kerk is werkelijk kerk die de verschillen probeert te overbruggen en de eenheid waar Christus om gevraagd heeft metterdaad te vieren. De vergadering werd in de ochtend bijgewoond door kardinaal Simonis en hulp bisschop Lescrauwaet van Haarlem benevens een groot aantal prominenten uit re formatorische kring. In de middag probeerde dr. J. Roes van het Katholiek Documentatie Centrum in Nijmegen middels het lance ren van een paar stellingen zicht te krijgen op de ge schiedenis van de oecumene zoals die door Nederlandse katholieken na de oorlog is beoefend. Die katholieke oe cumenische beweging heeft, zo meent Roes, in de afgelo pen jaren een frontlijnposi tie ingenomen, waarin ze kerheden en pretenties van het katholieke kerkelijk in stituut ter discussie werden gesteld, maar diezelfde oecu menische beweging betaalt daar nu een prijs voor. PAUL VAN VELTHOVEN DEN HAAG Het Pau selijk Missiewerk voor ei gen Priesters (PMP), dat dezer dagen zijn honderd jarig bestaan viert, zal er in de tweede eeuw van zijn bestaan heel anders uit gaan zien. Was het tot voor kort een aangelegenheid van de rijke landen voor de kerken in de arme landen, nu beseffen de katholieken in de Derde We reld steeds meer dat zij een ei gen verantwoordelijkheid hebben ten aanzien van de fi nanciering van de opleiding van het kerkelijk kader. Dat valt te lezen in een bro chure van de Pauselijke Mis siewerken waarin de geschie denis en het werk van het PMP wordt belicht. De Pauselijke Missiewerken vieren het honderdjarig be staan op 16 april aanstaande in Den Bosch. Tijdens een eu charistieviering in de kathe draal van St. Jan gaat bis schop Anton Pain Ratu van Atambua in Indonesië voor. Vervolgens is er een plechtig heid in het Casino, waar on der anderen de directeur van de Missiewerken, dr. H. Ver hoeven, spreekt. Het PMP is een van de drie organisaties die in de Pauselij ke Missiewerken samenwer ken. De andere twee zijn het Pauselijk Missiewerk voor de Geloofsverbreiding, dat in 1822 in Lyon werd gesticht en steun wil vragen voor de we reldwijde missie van de kerk, en het Pauselijk Missiewerk van de Kinderen, dat in 1843 eveneens in Frankrijk ont stond en zich speciaal richt op de missionaire vorming van kinderen. Uitbreiding Ook het PMP, dat officieel „Opus Sancti Petri" heet en in Nederland vroeger bekend heid genoot onder de naam Sint Petrus Liefdewerk, werd in Frankrijk opgericht. Het initiatief was afkomstig van Jeanne Bigard en haar moe der Stéphanie uit de Norman- dische plaats Caen. Zij ver vaardigden misgewaden en andere benodigdheden die ze zelf naar de missie stuurden. Geleidelijk breidde hun cor respondentie met missionaris sen zich uit over vele landen. Maar toen een Japanse bis- erop wees dat er in wel veel belangstel- het priesterambt dat er wegens geld gebrek slechts een gering aan tal studenten kon worden op geleid, besloten zij alles in het werk te stellen om de oplei ding van eigen priesters in de Derde Wereld te vergroten. ling Roepingen overal ter wereld Zij stichtten daartoe de orga nisatie „L'Oeuvre de St. Pier re Apótre", die aanvankelijk mede door de verkrampte, overdreven godsdienstige in druk die beide vrouwen op buitenstaanders maakten, niet veel steun kreeg. Maar de speciale zegen die paus Leo XIII hun in 1895 gaf, deed vele bisschoppen overstag gaan. Nadat de zetel van de organi satie was verplaatst naar het Zwitserse Fribourg, ging het bergafwaarts. Pas na de Eer ste Wereldoorlog trad een nieuwe bloei in. Dat was mede te danken aan de Ne derlandse kardinaal W. van Rossum, die in 1918 werd be noemd tot president van de Propaganda Fide, het Curie orgaan dat verantwoordelijk is voor de missie-aangelegen heden van de RK Kerk. Van Rossum wist paus Pius XI in 1922 ertoe te brengen de drie organisaties te verheffen tot pauselijke Missiewerken. Het PMP-Nederland werd op 3 juli 1920 onder de naam St. Petrus Liefdewerk opgericht. Van Rossum had de latere mgr. Jan Olav Smit, toen nog professor aan het grootsemi narie Rijsenburg van het aartsbisdom Utrecht, bereid gevonden een Nederlandse afdeling op te bouwen. Smit werd zelf de eerste directeur. Het PMP werd een groot suc ces. Op het einde van het eer ste lustrum bleek de organisa tie in de helft van alle paro chies een eigen werkgroep of steunpunt te hebben. Ook vele kloosters werkten mee. In 1950 was het PMP actief in 80 procent van de parochies. Nu wordt het werk voor het PMP en de Pauselijke Missie werken veelal gedaan binnen de parochiële werkgroepen Missie, Ontwikkeling en Vrede. Voor het PMP wordt gecollec teerd op de derde zondag na Pasen (Roepingenzondag, dit jaar 16 april). Sinds de oprich ting in 1920 heeft de organisa tie bijna 65 miljoen gulden be steed aan de opleiding van priesters in de Derde Wereld. Daarmee is de opleiding be taald van ruim 7300 priesters. Veruit de meeste wijdelingen zijn in India te vinden: onge veer 3000. Ook in landen als Uganda, China, Korea, Indo nesië en Zaire werden veel studenten die priester wilden worden, geholpen. Vorig jaar haalden de Pause lijke Missiewerken in totaal 9 miljoen gulden op. Daarvan is een deel bestemd voor het werk van de missiesecretaria ten van de diverse bisdom men en publiciteit over de ontwikkelingslanden. Zes miljoen was bestemd voor de Derde Wereld. De vele nationale afdelingen er ziin er bijna 100 van storten het geld dat zij hebben ingezameld in een .grote pot. Over de besteding van dit be drag beslist elk jaar in Rome de algemene vergadering, waarin naast de voorzitter van de Pauselijke Missiewer ken in Rome en de secretaris sen-generaal van de drie sa menwerkende organisaties de directeuren van de nationale afdelingen zitting hebben. Omdat de directeuren, afkom stig uit ontwikkelingslanden, talrijker zijn dan die uit de rijke landen, hebben de ont wikkelingslanden de meeste invloed op de besteding van de gelden. Het gaat daarbij om een bedrag van ruim 100 miljoen dollar (ruim 200 mil joen gulden), waarvan het meeste komt uit de Verenigde Staten (bijna 50 miljoen dol lar) en de Duitse Bondsrepu bliek (ongeveer 25 miljoen dollar). Studiebeurzen Het PMP heeft dit jaar ruim 30 miljoen dollar te verdelen. Het meeste geld wordt elk jaar uitgegeven aan studie beurzen voor studenten op de grootseminaries. Soms, vooral in Afrika, worden ook beur zen gegeven aan studenten aan ldeinseminaries. De beur zen vormen de grootste uitga venpost, maar er wordt ook geld besteed aan de bouw en het onderhoud van seminaries en aan uitkeringen voor ou derdomspensioenen van priesters in de Derde Wereld. De opbrengsten van de Pause lijke Missierwerken zijn de laatste jaren stabiel. De op brengst van de twee collecten naast die op Roepingenzon dag is er een op Wereldmis siedag in oktober daalt enigszins, maar daar staat te genover dat de giften toene- Volgens de Pauselijke Missie werken Nederland is het werk van het PMP meer dan ooit nodig. Nooit waren er in de ontwikkelingslanden zo veel gegadigden voor het priesterambt en het klooster leven als nu, maar toch blijft er een tekort aan kerkelijk kader, mede doordat buiten landse missionarissen zeldza mer worden. De kerk in Azië, Afrika en Latijns Amerika zal voorlopig niet in staat zijn de opleiding van priesters zelf te bekosti gen, ook al wordt daar steeds meer beseft dat men ook zelf een financiële bijdrage aan de opleiding van kerkelijk kader moet leveren. Knesset eist verplaatsing klooster Auschwitz JERUZALEM Het Israë lisch parlement, de Knesset, heeft de onmiddellijke ver plaatsing geëist van het Kar melietessenklooster op het terrein van het voormalige concentratiekamp Auschwitz. Minister Arens van buiten landse zaken zegde toe dat de regering alles in het werk zal stellen om dit bij de Poolse re gering te bereiken. Hij zal deze kwestie aan de orde stel len in zijn ontmoeting met de Poolse minister voor gods dienstzaken, Wladyslaw Lo- Twee jaar geleden zegde de Rooms-Katholieke Kerk toe dat het klooster voor 22 fe bruari dit jaar zou worden verplaatst. Maar het klooster bevindt zich nog steeds in het „theater" van het voormalige concentratiekamp waar tij dens de Tweede Wereldoorlog vaten gifgas lagen opgeslagen. Mgr. Bar boos op Nijmeegse universiteit NIJMEGEN „Ik kan de woorden van mgr. Bar niet anders zien dan als een emo tionele slip of the pen. Ik kan me niet voorstellen dat hij de beoordeling van het werk van de universiteit laat bepalen door één besluit". Dat zegt een „zeer verwon derde" voorzitter ir. Van Lieshout van het College van Bestuur van de Katholieke Universiteit te Nijmegen over een brief van bisschop R.Ph. Bör in diens functie van le gerbisschop. Bër vindt de ar gumenten voor het besluit van de universiteitsraad van de universiteit om geen toe stemming te geven voor vesti ging van een bijzondere leer stoel strategische studies „on aanvaardbaar". „U zult begrij pen dat deze kwestie voor mij van doorslaggevend belang is voor mijn houding ten opzich te van de universiteit", aldus de bisschop. Het verzoek om bij de faculteit Letteren een bijzondere leerstoel te vesti gen was onder meer afkom stig van de Stichting voor Strategische Studies. De uni versiteitsraad verwierp het voorstel met 12 tegen 10 stem men. De reden daarvoor was onder meer een gebrek aan vertrouwen in de weten schappelijke onafhankelijk- ZE iek< rRECi namer jging 1 atste ja nhuisr nd va Een CD A-commissie onder leiding van oud-premier Jelle Zijlstra is tot de geruststellende conclusie gekomen dat e< nomische groei niet alleen wenselijk is, maar dat er ook in eerste helft van de jaren negentig alle ruimte voor is. De sa menstellers van het rapport, dat als basis gaat dienen vooi "f, het verkiezingsprogram, verwachten dat onze economie jaar lijks met circa twee en een half procent zal groeien. nderin erige lijk of Dat betekent dat er voor de overheid in de volgende kabi netsperiode ongeveer zeventien miljard gulden extra binnen komt. Dat geld is hard nodig om het nog altijd veel te hoge financieringstekort verder terug te dringen. Daarnaast staat al vast dat overheid en burgers diep in de buidel zul len moeten tasten om een verdere vervuiling van bodem, lucht en water tegen te gaan. Daarmee zijn tegelijkertijd d< prioriteiten van het CDA aangegeven. NAAST oud-premier en oud-president van de Nederland- sche Bank Zijlstra hadden in de commissie ook andere zwaargewichten als werkgeverstopman Wijffels en oud- CNV-voorzitter Harm van der Meulen zitting. Zij zijn tot de conclusie gekomen dat een lastenverlichting voor burgers en bedrijfsleven eveneens noodzakelijk is. Dat is een geluid dal niet alleen coalitiepartner VVD aanspreekt. BN De lastendruk in ons land is buitensporig hoog. De premie- 'r^ belastingdruk zullen ook na de operatie-Oort, waarvai volgend jaar de eerste resultaten zien, nog veel te hoog zijn. Zeker wanneer we ons aan het buitenland spiegelen. ^ed< CD A-fractieleider Bert de Vries en andere spraakmakende I christen-democraten hebben naar aanleiding van de veria- 'S va ging van een aantal belastingtarieven eerder laten weten, dat de Nederlandse burger een verdere vermindering van de be- lastingdruk voorlopig wel kan vergeten. De CD A-commissie die het rapport over de economische groei heeft geprodu-uzen( ceerd, is kennelijk een andere mening toegedaan. Maar wie het financieringstekort wil terugdringen, hetKj milieu beter wil beschermen, de langdurig werklozen aan baan wenst te helpen en tegelijkertijd ook de uitkeringen op peil probeert te houden, zal weinig ruimte overhouden voor lastenverlichting. Het streven naar economische groei is in CDA-kring niet immer een vanzelfsprekende zaak ge weest. Vooral in de ARP-bloedgroep waaruit prof. Zijlstra zelf overigens ook stamt is dat onderwerp altijd uiterst kritisch benaderd. Tegen die achtergrond is het opvallend dat het rapport nu klip en klaar stelt dat economische groei niet alleen noodzakelijk en wenselijk is, maar dat die groei nier ten koste hoeft te gaan van het milieu. ie ja insch •n c: kijk( ii ve leuve ek a Pvd t r- Pai IN het rapport worden ook behartigenswaardige opmerkin gen gemaakt over de omvang van de overheidsbemoeienis. Voor degenen die allergisch zijn voor de Staat als koning Al bedil, zal het prettig zijn te constateren dat ook het CDA wil een komende kabinetsperiode ernst wordt gemaakt met het afstoten van overheidstaken. Het privatiseren de achter ons liggende jaren immers vooral met de mond be leden. DAT alles maakt duidelijk dat de CDA-commissie voor alley |or een realistische koers wil volgen. Dat geldt ook voor de ont-®st ee wikkelingen van de uitkeringen. Terecht stellen Zijlstra c.s. slijk Tij imst o vast dat in de komende jaren ook degenen die uitke- arakte ring afhankelijk zijn, moeten kunnen delen in de gesteger Ie welvaart. Maar zij komen tegelijkertijd tot de slotsom dat we 'derha niet terug moeten naar een situatie waarin de uitkeringen automatisch aan de lonen worden gekoppeld. Wanneer de belangrijkste conclusies en aanbevelingen straks in het CDA- verkiezingsprogram zullen worden verwerkt, zal een stevige eg< basis zijn gelegd voor het prolongeren van de CDA/VVD- coalitie. itiona it kab ilatie osch t Gewicht van een stekelbaars Het debatje dat de Tweede Kamer deze week wijdde aan de ruzie tussen de heren Lubbers en De Korte heeft opnieuw aangetoond dat de leider van het liberale smaldeel in het ka binet geen partij is voor de eerste minister. „Het politieke ge wicht van de vice-premier is teruggebracht tot dat van een goudvis of stekelbaars", zo concludeerde oppositieleider Kok. Het i aakt ïrplegi s vooral de premier die bepaalt welke inhoud er aan F' het vice-premierschap wordt gegeven. Hij is het type van de volijverige doe-het-zelver, die weinig aan anderen overlaat. En zeker niet aan figuren die hij als politieke lichtgewichten e beschouwt. Inmiddels is ook de partij waartoe de heer De al Korte behoort tot die slotsom gekomen. Het is dan ook niet m hai waarschijnlijk dat zijn optreden als bewindsman wordt ge prolongeerd. Dat was, om premier Lubbers te citeren, „eens j maar nooit weer". Perioden met zon DE BILT (KNMI) Een de pressie, die ons een aantal da gen bewolkt weer bezorgde, is nu weggetrokken naar het noordelijk deel van de Noord zee. Een zuidwesten wind voert nu enigszins onstabiele lucht aan, waarin stapelwol ken tot ontwikkeling komen. De kans dat deze hetbuiensta dium nog bereiken is vandaag niet groot meer. De temperatuur die geruime tijd te laag was, bereikt einde lijk weer eens normale waar den voor de tijd van het jaar. Vanmiddag worden maxima verwacht van ongeveer 13 graden. Ook morgen zijn er zonnige perioden en het blijft droog. De temperatuur ligt on- Parjj8 geveer op hetzelfde peil als Praag vandaag. Er is minder wind. Wes iitzichten v afg< :e tuil en i lacht» lame et w uisho en o akgrc E KI New Orleans I. bew. Singapore Tokyo

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 2