Omwegen
Langs
Motorclub Alkemade
drijft vijf jaar op
geoliede gezelligheid
Criminaliteit in
Leiden vorig jaar
licht gedaald
Russische politie
heeft meer werk
door perestrojka
en glasnost
Psychische problemen bij kinderen na operaties
CeicbcSou/ia/nt
DINSDAG 4 APRIL 1989 PAGINA 13
Op mijn, omwcgra door stad on land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u' graag in dfze rubriek zou willen
"tegenkomen. Ik be.n bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
door Ton Pirlrrs
i, omd,
Bruut
<eper,
plakjt
rikap
Die agent trok met brute
kracht aan de handrem. Zo
-hard zelfs dat hij ermee in
\rgarit» zjjn hand bleef staan en
daarna gaf hij mij een be
keuring omdat de rem niet
goed functioneerde". Aldus
het relaas van de student
die gisteren voor kanton
rechter Rigters moest ver
schijnen. De jongeman reed
enkele maanden geleden op
de Wassenaarseweg in Lei
den toen hij werd aange-
houden door surveillerende
gelijk uj agenten. Er zou nog een be
keuring openstaan maar
volgens de student was er
en vergissing in het spel.
„Ik had mijn eendje pas een
Wikk\ paar dagen". Om uit te zoe
ken hoe dit nu precies zat
besloten de partijen naar
het bureau aan de Lange-
gracht te gaan.
Of dat probleem was opge
lost werd verder niet duide
lijk, wèl duidelijk werd dat
de student zeer ontstemd
het
>a/ï I politie. Op het bureau had
i en gat men namelijk zijn 2cv-tje
ik de ji aan een grondig technisch
jebakkonderzoek onderworpen.
papriki Dje agent heeft uit pure
rsaus frustratie, omdat hij niets
minutè kon vinden, de handrem
gesloopt", meldde de ver-
id ontdl dachte met verstikte stem.
iar in ij Rechter Rigters en officier
7argarii De Moor, die doorgaans
oente ®nieer belang hechten aan
it de pai verklaringen van agenten
minutè dan die van verdachten,
roleer bleken in dit geval te aarze-
len. De zaak werd aange-
ipels wj houden om de desbetreffen
de agent te horen.
eggen, 1
TJt Kameraden
natrilDe j°nSens uit Noordwijk
kwamen als twee gezworen
"kameraden binnen. Zij zou
den het varkentje wel even
snel wassen. De winterjacks
werden dan ook niet uitge
trokken. Het rijden op een
onverzekerde crossmotor
het vergrijp. „Ik heb
nooit gehoord van een
t» i, crossmotor die verzekerd
'gekoeh was- aldus de eigenaar. Of-
ttta tjk f'cier Moor legde uit dat
de verzekeringsplicht toch
echt geldt voor het rijden
op de openbare weg. „Of
jullie niet wat een
openbare weg is?", onder
brak rechter Rigters.
Niet helemaal duidelijk was
van wie de motor nu eigen
lijk was. „De motor is van
mijn broer", begon de ene
Noordwijkse helft. „We
hebben samen aan het ding
lenhuls gesleuteld in een schuurtje".
woei Rigters: „Het samen sleute-
mj'i 'en maa^1 Je no6 f?eeh eige-
jullie hebben
«tlvzieki-toch samen de motor ge-
T kocht voor driehonderd
i gulden7". Toen kwam de
T aap uit de mouw: „We heb-
I ben stiekem de motor uit de
schuur weggehaald en zijn
gaan rijden. Het was
<de bedoeling om dat op een
crossterrein te doen, maar
hij", en hij wees naar zijn
handlanger, „reed zonder
mijn toestemming op de
Vinkenlaan en raakte in
>aniek toen de politie
iwam". Opeens waren er
gaten in de broederschap
I geslagen.
HFHBDe officier eiste tegen dege-
ne die op de motor reed een
boete van in totaal 940 gul-
^Bl^^den. De Noordwijker zucht
te hoorbaar diep. „Dat is
wel aan de hoge kant". De
„eigenaar" hoorde een boe-
I^-ite van in totaal 730 gulden
tegen zich eisen. Rigters zag
de schrik op de gezichten
en vond het nu wel genoeg.
De „opgeschoten jochies"
•hadden hun lesje geleerd en
Rigters haalde bij ieder 200
gulden van de boete af.
Donkere wolken pakten
|2s zich samen boven een keu-
-JI rig in het pak gestoken Lei-
denaar. De man had gewei
gerd de politie te vertellen
wie met zijn motor een on
geval had veroorzaakt in
Den Haag. „Het klopt dat ik
dat heb geweigerd, maar de
mij. Het
kenteken van de motor
®P® klopt wel met mijn kente-
ken, maar de platen met dat
nummer zitten nog niet op
mijn motor". Enigszins ver-
10 edel; 3 baasd vroeg rechter Rigters
0f h'l Ze er SOmS af8e_
SS fhroefd had. Dat was niet
>osterien| het geval, de Leidenaar had
10 bijd zijn oude kentekenplaten er
14 h# nog 0p zitten. „Mijn motrtr
9®ve' <h staat al drie jaar bij mijn c
"7, Horc InHDcrh.tnr Pr
ders in de schuur. Er wordt
niet op gereden". Rechter
Rigters vroeg of zijn vader
soms „de hele tijd op wacht
had gestaan?" Dat was niet
zo, maar met de motor kon
i| te N' niet gereden worden, want
ïZ er bleek geen accu op te zit-
Zt :j°w ten Langzaam brak de zon
li g^ru door de wolken. Officier De
Moor was overtuigd
jéê|<| pleitte voor vrijspraak,
waar de rechter en uiter-
aard ook de verdachte geen
ii ii :d hezwaar tegen hadden.
0|uozm« b
LOMAN SWIERS
WIE DE MINSTE STRAFPUNTEN HEEFT, WINT DE REGELMATIGHEIDSRIT
LEIDEN De criminali
teit in Leiden is vorig jaar
licht gedaald. Er werden
10.752 aangiften van een
misdrijf gedaan, tegen
11.299 in 1987. Dat staat in
het jaarverslag van de
Leidse politie over 1988.
Volgens de Leidse politie is
voor het derde achtereenvol
gende jaar geen stijging van de
criminaliteit te noteren. Het
oplossingspercentage daalde
van 21,3 naar 20,3. De Leidse
politie meent dat dat samen
hangt met de „nauwelijks aan
vaardbare" werkdruk binnen
het korps, dat vorig jaar 17 er
varen politiemensen zag ver
dwijnen door maatregelen van
het rijk.
„Met een sterktevermindering
van ongeveer tien procent het
werkaanbod op een verant
woorde manier omzetten in
een goed politieprodukt is
geen eenvoudige opgave. Naar
mijn mening zijn de korpsle
den daarin zeker geslaagd en
heeft de bevolking weinig ge
merkt van grote aderlatin
gen", aldus hoofdcommissaris
H. Mostert in het jaarverslag.
Hij wijst onder meer op de da
ling van het aantal geweldsde
licten van 684 in 1987 naar 439
vorig jaar. Volgens Mostert is
dat te danken aan een gerichte
aanpak in de binnenstad.
Ook het aantal aangiften van
diefstallen uit voertuigen ver
minderde: van 1063 naar 980.
Het aantal aangiften van dief
stallen uit woningen nam
daarentegen toe met 237 tot
1050. De in beslag genomen
hoeveelheid drugs liep door
verminderde aandacht van de'
politie sterk terug: in 1987 nog
bijna 12 ons softdrugs en 2.168
gram hardd rugs, in 1988 5,7
ons softdrugs en 57 gram hard
drugs. In 1988 werd er stren
ger opgetreden tegen overtre
dingen van de vuurwapenwet.
Er werden 31 illegale vuurwa
pens in beslag genomen tegen
22 in 1987. Het aantal in beslag
genomen stuks munitie steeg
van 226 naar 329.
Hulp
De politie trad niet alleen ver
baliserend op, maar moest ook
vaak te hulp komen. Vorig
jaar kwamen er via de alarm-
lijn 16.776 verzoeken om hulp
binnen, bijna tweeduizend
minder dan in 1987. Nieuw
was ook het project schadebe
middeling. Tussen maart en
oktober werd 260 keer gesto
len goed terugbezorgd bij de
rechtmatige eigenaar, slaagde
60 keer een poging tot schade
vergoeding door de dader, en
mislukte dat 8 keer.
Volgens het jaarverslag moest
er vorig jaar vrij vaak opgetre
den worden tegen geluidsover
last uit en rondom cafés. Met
name tijdens de Lakenfeesten
waren er nogal wat klachten.
De wijkagenten kregen in 1988
in totaal 891 klachten over
overlast van bewoners.
De verkeersongevallencijfers
bleven ongeveer gelijk. Het
aantal aanrijdingen liep iets
terug (van 3090 na^r 2929), het
aantal gewonden ook (van 413
naar 403) en het aantal ver
keersdoden steeg van 2 naar
zes. Gevaarlijkste straat was
de Willem de Zwijgerlaan,
waar zich 118 aanrijdingen
voor deden. Daarna volgen het
Stationsplein (113) en de Hooi
gracht/Pelikaanstraat (90).
Verkeerd parkeren bleek niet
langer de grootste oorzaak,
maar onverwacht remmen.
Het aantal automobilisten dat
bekeurd werd wegens drank
gebruik steeg met ruim 10 pro
cent tot 228, volgens de politie
vooral een gevolg van ver
scherpte controle. Het doorrij
den na een aanrijding daalde
met 12 procent: 583 tegen 661
gevallen. Door personeelsge
brek werden er beduidend
minder voertuigen van de weg
gehaald wegens technische ge
breken.
De arrestantenbewaarders in
het bureau aan de Lange-
gracht kregen minder arres
tanten dan in 1987: 1461 tegen
1626. Daarvan waren er 245
verslaafd aan drugs. Gemid
deld waren er ruim elf arres
tanten per dag. Het aantal
klachten over de Leidse politie
steeg van 21 naar 27. Eén
klacht bleek bij onderzoek te
recht, zeven andere gedeelte
lijk terecht. De meeste klach
ten gingen over de wijze van
optreden.
Ze zijn er weer tegenaan ge
gaan, althans de grote, trou
we hoofdmoot van de 26 le
den (20 heren en 6 dames)
van de (w)roemruchte Motor
club Alkema'de. Afgelopen
zondag was er weer, in eigen
organisatie, een ..regelmatig-
heidsrit" volgens het vaste
stramien: gemiddelde snel
heid rijden op een „Toeristi
sche route" met landwegge
tjes en binnenweggetjes en
met veel plezier, maar wel
ook voorzien van een wed
strijdelement met strafpun-
ten en al. Wie de minste
strafpunten had, nou die had
ook gewonnen. Daarna was
het weer gezellig uitblazen
met drankjes en hapjes. De
club zit graag op de motor,
maar het sociale karakter
mag daar niet onder lijden.
Ze waren er bijna allemaal,
na de oproep van de redactie
in het eigen verenigingsblad.
„Komt Allen ondanks het
slechte weer of een giganti
sche kater", heette het. Nou,
het weer was best en de ka
ter had vertraging opgelopen.
Het was in elk geval prima
voor elkaar. En nu maar
weer uitkijken naar Pinkste
ren. Dat wordt vijf dagen su
per-toeren in Duitsland, zoals
ze vorig jaar in Engeland
hebben gedaan. Het is altijd
een motorfeest. Ook als er op
eigen bodem gereden wordt.
„Dan", aldus secretaris Pauli
ne van der Meer een van
de talrijke bereden Van der
Meers die geen familie van
elkaar zijn „dan ligt het
eindpunt steevast in „De ver
gulde Vos" in de Rip. Daar
gaan wij dan „echt" uit eten;
geen Chinees, daar komen
wel al genoeg". De Motorclub
Alkemade weet een begees
terde hobby aan uitbundige
pret te paren. Dat doet zij nu
LEIDEN Kinderen die
zware medische ingrepen,
zoals een beenmergtrans
plantatie of een hartoperatie,
hebben ondergaan kampen
nog lang daarna met psychi
sche problemen. Zij hebben
als gevolg daarvan aanpas
singsproblemen op school en
in het gezin.
Dat concludeert mevrouw C.
Pot-Mees in het proefschrift
waarop ze woensdag hoopt te
promoveren aan de Rijksuni
versiteit Leiden. Mevrouw
Pó\ verrichtte voor haar
proefschrift onderzoek in
een Londens kinderzieken
huis. De conclusies zijn ech
ter voor een belangrijk deel
ook toepasbaar in Nederland.
Uit het onderzoek blijkt da,t
35 procent van de kinderen
dié beenmergtransplantaties
ondergaan geneigd zijn zich
te isoleren, angstig ziin en
depressief gedrag vertonen.
Beenmergtransplantaties
worden onder andere bij
bloedkanker (leukemie) toe-
gej^st. Bij hartpatiëntjse
kwamen dergelijke klachten
in 25 procent van de geval
len voor. Mevrouw Pot ver
klaart dat uit het gegeven
dat zij na behandeling vaak
meer zekerheid over hun ge
nezing hebben. Ze sprak
voor haar onderzoek met 75
kinderen.
Een aantal trotse leden van de jubilerende motorclub Alkemade met motorpark en „passagiers" voor het gemeentehuis
in de Veen. foto: pr
alweer vijf jaar lang. Het
feest werd onlangs intiem ge
vierd met koffie en gebak.
Een club apart. Maar hou ze
in de gaten; die jongens en
meiden van tegenwoordig.
Sjaak van de Ploeg is gezeten
voorzitter, Pauline van der
Meer secretaresse, Peter van
der Meer beheert de pennin
gen en Angèle Klemann en
Carla van der Meer zijn toe
gevoegd algemeen bestuurs
lid en dan zijn er nog een
toercommissie en een redac
tieraad. Redactrice Jacqueli
ne van der Meer (Pauline is
in dit opzicht haar collega)
heeft geen motor en ook geen
rijbewijs, die staat met beide
slanke benen op de grond,
maar ze weet volop van mo
torisch toeten en blazen. En
fin, er is genoeg te doen en
ieder zingt z'n eigen lied. De
voorzitter: „Vijf jaar geleden
begon hier de motorkoorts,
men wilde wel rijden. Zo is
een enthousiaste club ont
staan. Er is nog steeds een
vaste kern van een man of
15, die komen altijd en doen
van alles. Dat heb je met elke
club nietwaar? Per jaar heb
ben we vier ritten en dan
zijn er de zondagen dat we
naar andere clubs gaan. En
dan doen we nog aan waters-
kieën, zeilen, bowlen; gezel
ligheid, ook als je niet rijdt.
In principe kunnen we wel
elke zondag rijden, er is vol
op te doen voor onze zomer-
rijders, de hobbyrijders".
Geen raceclub
De Motorclub Alkemade is
geen raceclub. „We komen
wel op Zandvoort hoor, en
daar is het dan 220 kilometer
op het rechte eind, maar we
willen niet a-sociaal rijden en
stoer doen en we doen ook
niet aan „asfalt kussen", viel
Pauline haar voorzitter bij.
Het is dus niet „hit the road
Sjaak". „We doen eigenlijk
best wel veel hè? Elke
woensdag een clubavond in
het FN V-gebouwtje naast de
brandweer. Koffie, bier, klet
sen en motornieuws bekijken
via een videoband. Zo was er
een van onze leden die door
Thailand en Afrika getoerd
had en dat liet hij ons dus
zien op de beeldbuis. En
maar lachen met elkaar, en
elkaar jennen, vooral de Rip
pers en de Veenders onder
ling. Daar zouden we echt
niet meer van buiten kun
nen. We zijn een gezellig
heidsclub".
Zo is de 5-jarige Motorclub
Alkemade, waarvan de leden
het zo duur kunnen maken
als ze zelf willen, het ligt er
maar aan wat je er voor over
hebt. Sjaak van de Ploeg:
„Easy does it. Het gaat er
rustig aan toe over het alge
meen. We willen wat zien
van het landschap, ervan ge
nieten. We hebben een snelle
en een langzame groep, maar
iedereen is trots op zijn of
haar eigen motor, ieder
strijdt z'n eigen „strijd", vol
gens z'n eigen smaak". „En
maar in volle vaart hallo
zwaaien naar tegenliggende
motorrijders hè?", wilde ik
weten. Van bestuurszijde
werd me verteld dat dit een
typisch Nederlandse gewoon
te is, een gebaar van sportie
ve solidariteit die je in het
buitenland niet tegenkomt.
Wel de koplampen aan, ook
overdag. Dat is sinds een jaar
verplicht voor motoren. Hoe
dan ook, elke keer is het bij
de toerende Alkemaders, die
een eigen club-sweater bezit
ten: „Het was weer gezellig!"
Gemotoriseerde jongelui - uit
de regio onder elkaar: 7 Rip
pers, 2 Katwijkers, 1 Leide
naar, eentje uit Alphen en
twee uit Nieuwe Wetering,
en de rest, zeg maar 8, komt
uit de Veen. Pauline had ze
pas nog geteld.
Activiteiten
De club geeft zich graag over
aan activiteiten die je bij een
motorclub amper voor moge
lijk houdt. De jaarverslagen
geven daarvan een aardig
beeld. Zo bleek, bij voor
beeld, dat penningmeester
Peter vorig jaar de prijzen
van het bowlen had gemaakt:
„een zwart geverfde piep
schuimen bol op een schroef
op het blokje hout". Secreta
ris Pauline gewaagde in haar
jaarverslag over '88 onder
meer van de Dijkenrit: „In
het vervolg zoeken we naar
een camping met bar en res
taurant, zodat we het veilig
op een zuipen kunnen zet
ten". Wanbetalers inzake de
contributie werd de wacht
aangezegd en bij de kascon
trole was gebleken dat „er
tweemaal voor dezelfde
maand betaald was", en er
was „een nieuw papier voor
de barcommissie". Peter en
Pauline zouden samen in co-
produktie een „Huishoudelijk
reglement" gaan maken. Het
moge duidelijk wezen: Mo
torclub Alkemade is een sa
menballing van gezelligheid,
al vijf jaar lang. Moge dit tot
in lengte van dagen ook zo
blijven, zo wensen wij allen
die haar een warm hart toe
dragen. Dat de club steeds
weer op pad moge gaan,
voort, met een open oog voor
de schoonheid van het land
schap en de verworvenheden
die Rijkswaterstaat aan we
genbouw te bieden heeft.
Wat we de clubleden, met
hun warm kloppend hart
voor zoveel gebundelde cc's
en paardekrachten, ook in
hun aandacht mogen aanbe
velen is het oog hebben voor
de oliepeilstok. Er kan niet
genoeg op gewezen worden:
„Mocht er iets met de sme
ring mis gaan, dan zorgen
twee verklikkerplaatjes op de
oliepeilstok dat dat wordt
aangetoond. Waarna tijdig
kan worden ingegrepen". Het
gebruik van een verkeerde
of oude olie: bah, we moeten
er niet aan denken!
Leidse inspecteur loopt stage in Sovjetunie
LEIDEN Het klinkt als een
scène uit een spannende spion-
nenfilm. Twee Nederlandse
politie-agenten willen liefst
nog dit jaar Russische collega's
hier naar toe halen. Voor de
Leidse inspecteur Bert Wij-
benga (25) en zijn Utrechtse
collega Erik Akerboom (27)
gaat het om het logisch ver
volg op de stage die ze de afge
lopen week liepen. Ze waren
de eerste Westeuropese politie-
vertegenwoordigers die op
werkbezoek gingen bij colle
ga's in de Sovjetunie. En als
eersten willen ze hen nu voor
een tegenbezoek hierheen ha
len.
Wijbenga en Akerboom be
zochten gedurende twee dagen
collega's in Kiew en zeven da
gen trokken ze op met de poli
tie in Vladimir. Een provincie
hoofdstad met 300.000 inwo
ners op 250 kilometer van
Moskou.
„We hebben geprobeerd te
ontdekken hoe het zit met pe
restrojka (vrijheid) en glasnost
(openheid) in het politie-appa-
raat", geeft Wijbenga de kern
van de reis weer. Eén van de
dingen waar hij achter kwam
was dat de hervormingen het
werk van de politie moeilijker
maken.
Ook de burgers in de Sovjetu
nie blijken mondiger te zijn
geworden. „Het is voor de po
litie toch makkelijker als je
woord wet is. Vroeger was dat
zo in Rusland. Het optreden
was gebaseerd op macht en er
heerste grote angst als de poli
tie verscheen. Nu is het zo dat
dergelijk optreden als legitiem
moet worden ervaren Om
daarop in te spelen is de poli-
tie-opleiding onlangs verlengd
van vier tot tien maanden,
waarbij er aandacht is voor so
ciale vaardigheden".
Mafia
De perestrojka brengt boven
dien meer en andere misdaad.
Dat hangt samen met de
komst van een soort particu
liere bedrijven, de coöperatie
ven. Wijbenga: „Die maken
behoorlijk winst. Daardoor
ontstaat er ongelijkheid in in
komen waar de Russische sa
menleving niet aan gewend
is". Die coöperatieven zijn
daardoor onder andere het
mikpunt van mafia-achtige af-
perspraktijken. Wiibenga:
„Dat gebeurde niet bij de
staatsbedrijven. Daar viel niets
te halen. Het is een zorgelijke
ontwikkeling. Maar de politie
ontkent het niet en praat er
ook gewoon over".
Juist dergelijke openheid is
Wijbenga en Akerboom opge
vallen. „Voor we weggingen
konden we nauwelijks infor
matie krijgen over de Russi
sche politie, de militia. Er was
in Nederland absoluut niets
over bekend. Tot vijf jaar gele
den was de militia, een geslo
ten boek. Het is een soort mili
taire organisatie en de opzet
ervan gold ook als geheim. Er
werden ook geen misdaadcij
fers vrijgegeven. En er waren
tot onze komst nog nooit West
europese politiemensen op
werkbezoek geweest. Wat dat
betreft hebben we baanbre
kend werk verricht".
De Leidse inspecteur Bert Wijbenga met een Russische politiepet, een souvenir van zijn stage in
Kiev en Vladimir. „We willen proberen Russische agenten naar Nederland te halen".
foto: wim van noort
Wijbenga en zijn Utrechtse
collega Akerboom kennen el
kaar van de politie-academie.
Samen studeren ze nu in hun
vrije tijd bestuurskunde aan de
Vrije Universiteit in Amster
dam Het reisje naar Rusland
diende zich aan in het kader
van die studie. Samen zonnen
ze er op de studiereis uit te
breiden tot hun eigen werk
sfeer. Maar hoewel de Russi
sche ambassade behulpzaam
was met bemiddelen, leek het
er aanvankelijk op dat er niet
veel van hun werkbezoek te
recht zou komen.
Slechts gewapend met een
aanbevelingsbrief van hun
korpschefs vertrokken ze. Het
tweetal had voor alle zeker
heid toch ook maar vast plaat
sen gereserveerd voor een
voortijdige retourvlucht. Uit
eindelijk kregen ze twee da
gen voor vertrek te horen dat
ze nog een weekje in Vladimir
terecht konden. Een zaak van
persoonlijk contact. „Dat was
nooit gelukt vanuit Neder
land", zegt Wijbenga.
Beveiliging
Ondanks voortdurende taal
problemen, kregen Wijbenga
en Akerboom wel een beeld
van de werkwijze van de Rus
sische politie. Die is volgens
hem minder efficiënt dan in
Nederland. „De automatise
ring staat nog in de kinder
schoenen, omdat er computers
van lokaal fabrikaat moeten
komen, die nauwelijks be
schikbaar zijn. Bovendien is er
net als vroeger in Nederland
nog het gevoel dat de politie
alle criminaliteit moet aanpak
ken. Er worden geen prioritei
ten gesteld" De politie gaat
volgens Wijbenga daarnaast
gebukt onder de logge mili
tair-getinte organisatie en
moeizame samenwerking met
het lokale bestuur.
Toch ziet hij ook een aspect
waar de Nederlandse politie
van kan leren. De provincie
Vladimir kent bijvoorbeeld
een politiebeveiligingsdienst,
die tegen betaling gebouwen
van bedrijven en particulieren
bewaakt. Die 9.000 mensen tel
lende dienst werkt kostendek
kend. Als bij een van
„klanten" toch wordt ingebro
ken, betaalt de dienst boven
dien de schade.
De balans opmakend zou Wij
benga niet willen ruilen met
zijn Russische collega's. In per
soonlijke gesprekken keerden
onderwerpen als salarissen,
vrije dagen en auto's regelma
tig terug „Het was voor hen
toch vreemd om te horen dat
je van ons jaarsalaris in Neder
land een paar Lada's zou kun
nen kopen. Het inkomensni
veau ligt daar veel lager, maar
de bestedingen zijn ook veel
anders".'
RUDOLF KLEIJN
