der
wet
Mies Staats kreeg alles
terugbetaald met warme
erkenning en ''Pro Ecclesia
Nieuwe
woningen
Langebrug
Werkloosheid in maand december licht gestegen
;IDEN OMGEVING
Qeid&zQowtarit
DINSDAG 17 JANUARI 1989 PAGINA 11
,ba« Occasion
dat d ccaison, occasion of occa-
liet h ons? Wat stond er in april
ïmba orig jaar nu precies te le
llen °P de drie auto's in de
iter b orpsstraat in Oegstgeest?
iet 4c antonrechter Morshuis
0I wam er gisteren niet ach-
g va r. Wel werd hem duide-
jk dat de eigenaar van de
rie auto's een veelzijdig
v( rPe was- De O^gstgeeste-
diej, aar stond terecht, omdat
t politie meende dat hij
dj an de Dorpsstraat een
kosti K>rt illegaal verkoopter-
ï'n had gemaakt. Drie au-
echtf »'s had hij te koop aange-
ït og Ottert- en dat was in strijd
een iet de Algemene Plaatse-
Z\vi pte Verordening, de APV.
den. 'aarin staat dat het verbo-
indeien 's orn drie auto's of
linde 'eer to koop aan te bieden,
geil i herstellen of te stallen
jgep p de openbare weg. En dat
e te koop werden aange-
je|ee oden was volgens de poli-
)laat e klip en klaar, want ach-
eru« r het raam prijkte een
de °rdje "iet „occaison", zo-
m s het proces verbaal ver
leidde. Een foutje van de
erkoper of van de verba-
sant, dat werd niet hele
rs* laai duidelijk.
e Oegstgeestenaar was er
I ja i elk geval zeker van dat
zater achter het woord een „s"
dooi ®d gestaan. Occasions of
s i7Ccaisons dus. En door die
Zij leervoudsvorm meende
n s ij vrijuit te gaan. Het
Dl lopte dat hij wel eens wa-
i ooiens te koop aanbood,
)e d iaar niet deze. „Ik zet er
jok mijn telefoonnummer
ij, zodat mensen kunnen
hformeren als ze een wa-
jen sturen. Kijk. als een
lanketbakker taartjes te
loop aanbiedt zet hij dat
>op?jok op zijn wagen", zo leg-
New de verdachte uit. Rech-
3n ,njer Morshuis begon te glim-
lof. fichen. Deze verdachte was
liet van gisteren. „U hebt
lus drie auto's in eigen
lom. U sleutelt wel aan au-
maar deze drie ge-
iruikt u zelf", somde hij
ip. „Dat klopt", antwoord-
le de Oegstgeestenaar met
[en stalen gezicht. „Ik heb
lie drie auto's nog steeds,
lus het zou wel erg slecht
|aan met de handel als ik
zou willen verkopen".
,Maar waar gebruikt u ze
lan voor?", wilde Morshuis
eten. „Nou, ik werk als
rerpleegkundige in de psy-
•hiatrie, maar ik rij ook als
coerier. Daarvoor heb ik
|neerdere auto's nodig. Als
een het niet doet, dan
Bsta^ak ik een andere", legde
heder Degstêeestenaar uit.' „U
17.3egrijpt natuurlijk wel wat
le strekking van dat arti-
|tel in de APV is. Als men-
•n hun auto's op die ma
aier op straat te koop aan-
lieden blijft er "voor ande-
HUlten weinig plaats over. En
is een ontsierend ge
licht", aldus Morshuis. Nee,
jat begreep de Oegstgeeste-
p'aar wel. Als hij auto's te
;oop had, dan stonden die
a de garage. „En dan gaat
'jile zonneklep van die drie
geajuto's naar beneden",
^rierkte hij glimlachen^ op.
iDaar staat dan occasions
lezen", begreep Mors
huis. die in het dossier
leusde. „Nu lees ik hier
waa lat volgens de politie er la-
er wel een „s" is bijgé-
ervo chreven". Dat was echter
9 tiet juist volgens de Oegst-
mA jeestenaar.
ting: Jfficier van justitie Van
'anj )ijk had het betoog van de
aerd verdachte met enige scepsis
ater jevolgd. „Ik vind het alle
maal niet erg geloofwaar
dig", zo liet hij dan ook we-
„Het kost heel veel
faan verzekering en belas
ting om drie auto's te heb-
Iken. Ik geloof dan ook dat
nt c^e verhandeld werden. Dat
nog heeft zegt mij ook
hiet zo veel. Misschien gaat
acjhet wel slecht in de handel.
Dertpie auto's stonden daar ge-
ptald en ik heb de indruk
[dat het een gewoonte was.
pk eis dan ook 75 gulden
poete".
-baar was de Oegstgeeste-
N jtaar het niet mee eens, zo-
®^ils te verwachten viel. Het
lanyard was nu aan kanton-
Vechter Morshuis. Die zat
(klaarblijkelijk een beetje
met de kwestie. Het was
duidelijk dat hij het ver
haal van de Oegstgeeste-
jnaar wat al te mooi vond.
£laar dat het echt niet kon,
flat had de officier niet
5°JJkunnen aantonen. Hij las
jekf00!» eens de bepaling in de
eiltlAPV voor om wat tijd te
Teijwinnen. „Het is verboden
om drie of meer voertuigen
bij elkaar op de openbare
-_*Weg zo begon de passa-
J^ge. „Die drie auto's stonden
Tfilniet eens bij elkaar", zo
"bracht nu de verdachte te
«jwJerde. „Eén stond aan de
^/overkant". Morshuis veer-
verheugd op. „Oh, dat is
niet onbelangrijk", zo
merkte hij op. „Tsja, dat
kan ik weinig anders doen
dan de zaak aanhouden om
een en ander opnieuw te
onderzoeken", zo luidde
zijn Salomonsoordeel.
PAUL VAN DER BIJL
KGD
N
EEN HALF LEVEN VOL ACTIVITEITEN ROND DE HARTEBRUG
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch ol' schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Toen de pastoor van de
Hartebrugparochie, pater
B.Demmers ofm, vorige
week zondag de hoogmis
had beëindigd, laste hij
nog een toespraakje in.
De lectrix bij die eucha
ristieviering, mevrouw
Maria Staats, werd erbij
geroepen en luisterde
achter het altaar wat ar
geloos toe toen de pastoor
het had over „een vrouw,
die tientallen jaren lang
zo veel voor de parochie
had gedaan". Mevrouw
Staats dacht toen nog:
„Over wie zou ie het nou
hebben?" Maar gaande
weg werd de celebrant
persoonlijker en toen
bleek dat het over Maria
Staats ging.
Een door een familielid
want de hele Staatsclan was
opgetrommeld eri met drom
men naar de Hartebrugkerk
gekomen (Maria dacht dat dit
was in verband met de ver
jaardag van haar vriendin)
vervaardigd videofilmpje re
gistreerde de lichte verwar
ring die in haar opkwam, in
de veronderstelling wellicht
de gouden parochiespeld te
krijgen, een verwarring die
compleet was toen de herder
een versierend wit-geel lint
met medaille tevoorschijn
bracht en zei dat deze onder
scheiding haar werd uitge
reikt vanwege Maria's ver
diensten bewezen aan iterk
en Opperherder.
Maria Staats liet zich Pro Ec
clesia et Pontifice gelaten op
haar robe spelden als pas
toors zoiets opspelden gaat dal
altijd met enige linkse onhan
digheid en wat gemompel ge
paard. „Ik wist toen eigenlijk
pas waarom die familie daar
allemaal zat. Ja, ik werd toen
wakker, op Driekoningen.
Het was een prachtig mo
ment, maar het enige wat ik
toen dacht was: hoe geef ik
die hele familie te eten? Ik
heb dat allemaal niet in
huis..."
Na de Mis een drukbezochte
receptie in de Romanuszaal
en een dankwoord van Maria,
de gevierde. „Kind", zeiden
ze nog, „Hoe kun je dat, zo
maar een redevoering afste
ken?" Men wist blijkbaar niet,
dat dit de gewoonste zaak van
de wereld voor Maria is: „Ik
ben daar wel gewend aan ge
raakt in de loop der jaren".
Een kleine 40 jaar is mevrouw
Staats volop actief geweest in
het „roomse leven" van de
Hartebrug. Reden genoeg om
die „zaak in Rome aan te
zwengelen". Dat gezwengel
heeft een jaar of anderhalf
geduurd voordat „Rome" door
de knieën ging en er vanwege
het Hartebrugse kerkbestuur
een bijdrage in de schatkist
van de H.Stoel was gestort.
Immers, voor iedere te belo
nen strijder of strijdster moet
een hoogkerkelijke tol wor
den betaald. Ook bij de ro-
meinse ecclesiastische admini
stratie gaat slechts de zon
voor niets op. „Pro Ecclesia"?
Prachtig! Maar je zult er voor
moeten boeten.
Overigens meent Maria
Staats, dat men in Rome „zich
doodgeschrokken is van al
mijn voornamen, want die
konden niet allemaal op het
bijbehorend certificaat zoals
te doen gebruikelijk: Maria,
Wilhelmina, Henriëtte, The-
resia (de laatste naam was die
van de dag-heilige toen ik ge
doopt werd; zo wilden onze
ouders 't toen hebben). Nu
staat op de oorkonde: Maria
W.H.Th.". Toen de pastoor
haar het document terhand-
stelde zei hij nog: „Kijk, het is
door de paus ondertekend!"
Maar nee hoor, dat is hele
maal niet de gewoonte. In
schoolschrift staat daar slechts
de naam van een monseig
neur die „assessor" genoemd
wordt, een pontificale bijzitter
die routinewerk levert. Voor
de rest is het plakkaat uit
voorraad leverbaar. Laten wij
echter niet menen dat dit de
kwestie bagatelliseert: het on
derscheid is, in een lange pro
cedure, geleverd. Als „sub
ject" mag men daar trots op
wezen. „Je,moet aan Rome
vreselijk veel dingen opge
ven, hoorde ik later; „Rome"
moet wel kritisch zijn voor je
zoiets krijgt", is Maria's over
tuiging.
Maria Staats, begiftigd met Pauselijke waardering omdat ze
een mens is die „altijd maar ja zegt", foto henk van den ende.
Trots was Maria Staats "wel
een beetje, op de viering van
Driekoningen, toen het ge
mengd koor met dreunende
orgelbegeleiding van Jan
Schmitz in een hymnisch slot
akkoord losbrak en daarmee
Maria ontroerde, omdat ze het
zo mooi vond, en dat ook al
met die onderscheiding links
boven opgespeld. Het was al
lemaal van harte gedaan door
haar, voor die gemeenschap
van de Leidse Hartebrug.
Maar erg fijn was toch wel de
aanwezigheid van al die
broers en zussen en aanver
wanten, uit het hele land op
gekomen. De Staatsen vor
men een geweldig grote fami
lie, want vader en moeder
van deze tak, bij hun leven,
hadden elf kinderen en een
stuk of 38 kleinkinderen en
nog de nodige achterkleinkin
deren. „Met heimwee kwa
men ze,naar de bakermat in
Leiden terug". Er wordt wat
afgereisd door de familie
Staats, Maria zelf heeft inmid
dels heel wat vlieguren achter
de rug. De asbak op tafel
heeft ze uit Canada meegeno
men en Nieuw Zeeland is
haar ook niet onbekend.
Overigens is het Mies: Mies
Staats. „Alleen onze oude
dokter Velthuijsen noemde
me Maria. Reed ie op de fiets
en riep: „Hé Maria, ken je me
niet meer?" Mies Staats dan is
nu 66. Toen ze 18 jaar was
werd ze leidster van de vrou
welijke jeugdbeweging in de
parochie. „Een beetje 'n ont
spanningsclubje, waar pater
Booms de stimulator van was.
In de oorlog belde hij me ze
ker drie keer per dag op, ik
was toen lid van de jeugd-
Derde Orde der Franciscanen.
Het waren toen al drukke ja
ren, zo erg dat ik maar één
zaterdagavond in de maand
vrij had. Ik was na de oorlog
ook mede-oprichtster van de
zwemclub De Golfbrekers. In
de bezettingsjaren werd de
Kath.Actie opgericht. Daar
heb ik veel werk aan gehad,
met huisbezoeken en activi
teiten ook voor de jeugd. Je
kon daar je energie wel in
kwijt".
In juni '45 volgde Mies Staats
een opleidingscursus voor
welpenleidster. Ze werd
akeela („Doe Je Best; -djib,
djib, djib. „Wij Doen Ons
Best", wij dob, dob, dob, dob)
en volgde in Ommen een op
leidingskamp voor akeela's
„met de woodbadge" (kam-
pleidende bevoegdheid) dat
onder leiding van twee hard
vochtige baronnessen stond
die amper een snede broods
konden missen. Daar ging ze,
de uitgehongerde welp Staats,
naar het oosten, als enige
deelneemster uit het westen
en daarom werd ze ook „Hol
land" genoemd. Ze moest lif
ten, want ander vervoer was
er niet. Ze liftte mee met een
Canadees, die met de jonge
Mies onderweg „het bos in
wilde. Lieve help, wat was ik
blij dat ik veilig uit die jeep
weg kon komen. Het was ove
rigens een vreselijk kamp.
Een ramp. Veel te zwaar voor
een „Holland" van 23; ik
kreeg er nauwelijks te eten".
Mies Staats is, inmiddels aan
gesterkt, 6 jaar akela in de
Hartebrug geweest en leidde 7
kampen. „Door een nare
kwaal ben ik er een paar jaar
tussenuit geweest". Intussen
zat Mies Staats op de staf van
de Koninklijke Marine in Den
Haag waar ze documentatie
werk deed. Die ervaring heeft
ze bij haar Hartebrugwerk
goed kunnen gebruiken. Be
gin jaren '60 waren de paro
chieraden in opkomst. „Er
werden kandidaten gezocht
en ik ben erin gerold als se
cretaresse. In die raad heb ik
17 jaar gezeten, waarvan de
laatste 4 jaar als voorzitter.
Een jaar of 13 geleden kwam
ik terecht in de liturgische
werkgroep en daar ben ik nog
steeds lid van. Dat werk was
en is lang niet mis, met al die
thema's waarover je „liturgie
moet maken", bijvoorbeeld
rond die twee grote feesten
die we hier hebben meegé-
maakt: 150 jaar Hartebrug en
de voltooiing van de restaura
tie der kerk. Je moest allerlei
mensen, ook oud-parochie
priesters, optrommelen en al
die dingen meer".
Lectrix
Het vuur brandde verder en
Mies Staats werd ook lectrix
en doet als zodanig eens in de
drie weken dienst, maar het
ook weieens arjders uitpak
ken. „Het heeft allemaal veel
van mijn tijd gekost en ook
teleurstellingen zijn me niet
bespaard gebleven, maar dat
heb je in alle geledingen van
de maatschappij. Ik had te
maken met een parochie met
veel ouderen, die moesten
wennen aan een vrouw bij
het altaar. De tijd zal het le
ren, maar in de Hartebrug
houden we vast aan de mis
viering zolang er nog een
priester is. Pas in uiterste
noodzaak gaan we over tot
gebeds- en communievierin
gen, waarvoor het ontwerp al
klaar ligt. Maar dan moet er
heel wat gebeuren. Ik denk
weieens: wat er nu in de kerk
komt, doet dat uit overtuiging
en niet meer onder dwang.
Het is een kern die het wel
echt meent. Ik doe nog iets
voor de kerk, wat sommigen
maar raar vinden. Ik ben ook
een mens die altijd maar „ja"
zegt. Zo ben ik. Mijn bureau
ligt vol papieren, teksten en
boeken waarvan ik gebruik
maak voor de liturgische
werkgroep die het overigens
prima doet. Zoals nu weer,
met de komende 40 dagen-tijd.
rond het project Peru in het
dekenaat Leiden. Genoeg
werk ook aan de (derde we
reld) winkel in de Harte
brug".
Mies Staats en haar „Pro Ec
clesia", die ze voor de foto
graaf nog wel een keer wil
dragen maar verder in de met
fluweel belegde cassette ver
borgen houdt. Dankbaar is ze
beslist. Ze heeft al tegen de
pastoor gezegd: „Ik kan nu ei
genlijk voor m'n goeie fatsoen
niet meer kwaad op de paus
worden, na die onderschei
ding, hoewel ik het met zijn
uitspraken lang niet altijd
eens ben. Maar zou je dat nu
in de krant moeten zetten?".
Wel zeker Mies, want het is
dienstig te weten dat er nog
steeds mensen zijn die in alle
oprechtheid „Kerk" willen
zijn, ten bate van hun mede
mensen, en aan de paus de
„grote trekken" overlaten. En
als de Pontifex zou weten wat
ze in de Hartebrug allemaal
doen voor elkaar, zou hij on
getwijfeld een stil, zegenend
gebaar maken, en misschien
wel glimlachen bij al z'n zor
gen om de wereld.
Mies Staats is nu „erkend
apostolisch werkster" met
„gemarmerd" lint en goud
kleurige hanger. Ze gaat ge
woon door en leest straks
weer voor de verzamelde ge
meente uit Marcus, gaat voor
in een psalmgebed, vertelt iets
ingewikkelds uit de profeten,
kiest uit de voorbeden van
„Gooi en Sticht" (die ze niet
al te best vindt en daarom lie
ver „bewerkt" of omgooit) en
erkent haar beperkte, vrou
welijke rol bij het altaar. Als
de pastoor ook haar in vrede
wegzendt, maakt ze als van
ouds een kruisje. Maar zondag
een week geleden was het
groot feest. Daar was de grote
familie Staats die zus en tante
Mies kwamen gelukwensen
en het, rond de dure medaille,
verder zeiden met bloemen,
taarten, kadetjes en soep. Mies
vond het kostelijk: „Maar we
zijn toen toch maar met z'n
allen naar de Chinees gegaan.
Geen gezeur aan huis, vond
ik. We hebben vreselijk gela
chen. Het was zo heerlijk
weer eens allemaal bij elkaar
te zijn".
LEIDEN Na enkele ja
ren vertraging is men af
gelopen week begonnen
met de bouw van een aan
tal huizen op het binnen
terrein achter het oude
politiebureau aan de Lan
gebrug. Ook het aangren
zende gapende gat in de
Langebrug zal worden
volgebouwd. In totaal gaat
het om 10 huurwoningen
achter het politiebureau
en 14 huurwoningen aan
de Langebrug, die dit na
jaar opgeleverd zullen
worden.
Het ruime binnenterrein, dat
door de directie Groen van
de gemeente wordt ingericht
als ministadspark, zal Ge
kroonde Liefdepoort gaan
heten. Drie woningen, met
hun voordeur aan de Lange
brug én tuintjes aan de kant
van het miniparkje, zijn spe
ciaal bestemd - voor bejaar
den.
Oorspronkelijk zou reeds
twee jaar geleden zijn begon
nen met de bouw van de wo
ningen achter het politiebu
reau, maar de ontdekking
van olieresten van een oude
Het binnenterrein van de „Gekroonde Liefdepoort".
brandstoffenhandel zorgde de periode stelde de gemeen-
voor uitstel van de bouw- te vast dat renovatie van de
plannen. Ongeveer in dezelf- panden aan de Langebrug fi
nancieel niet haalbaar was.
Men besloot tot sloop, ook
omdat de bodemverontreini
ging onder deze
beter aangepakt z
worden.
LEIDEN De werkloos
heid in de rayons Leiden
en Lisse is in de maand
december licht gestegen.
Oorzaak daarvan is het
beëindigen van veel uit-
zendcontracten voor de
feestdagen en -het feit dat
tegen het einde van het
jaar nog maar weinig
mensen in nieuwe banen
worden aangenomen.
Veel arbeidsverhoudingen
worden met ingang van 1
januari afgesloten.
In de laatste maand van vorig
jaar hebben zich 1408 mensen
830 mannen en 578 vrou
wen bij het gewestelijk ar
beidsbureau in Leiden in laten
schrijven als werkzoekende.
1404 mensen lieten zich uit
schrijven. In Lisse meldden
zich 586 mensen aan. Het aan
tal uitschrijvingen bedroeg
448.
In totaal waren er in het ge
west Leiden eind. december
10.665 mensen zonder werk,
waarvan 6504 mannen en 4151
vrouwen. Ten opzichte met
december 1987 betekent dit
een daling van negen procent
bij de mannen en 0,3 procent
bij de vrouwen. De cijfers van
het gewest Leiden bevestigen
de algemene tendens dat de
werkloosheid bij mannen nog
steeds dalende is, terwijl die
van vrouwen daarentegen
enigszins toeneemt. Dit komt
ook omdat steeds meer vrou
wen een betaalde baan willen
hebben en wel met name in de
leeftijd tussen de 25 en 49 jaar.
Bovendien zijn vrouwen door
gaans werkzaam in de detail
handel, in de kantoorsector,
het onderwijs en de medische
en maatschappelijke dienst
verlening, waardoor een te
groot aanbod aan arbeids
krachten in die takken ont
staat.
De mannen die in het gewest
Leiden een baan zoeken zijn
vooral werkzaam in de kan
toorsector. het onderwijs, de
metaalsector en de handel. In
de bouw gaat het nog steeds
goed. Ten opzichte van een
jaar geleden is de werkloos
heid in de bouw met bijna 58
procent gedaald en in de
grond-, weg- en waterbouw
met 41 procent.
Ook de werkloosheid onder
jongeren is het afgelopen jaar
gedaald. Evenals landelijk het
geval is, vindt negentig pro
cent van de Leidse schoolver
laters binnen een jaar een
baan.
Het geautomatiseerde systeem
met vacatures van Leidse uit
zendbureaus dat sinds enkele
De werkloosheid ontwikkelde zich de afgelopen maand als volgt:
Mannen
Vrouwen
nov '88
dec '88
nov '88
dec '88
Alkemade
116
112
73
67
Katwijk
413
433
203
217
Leiden
3799
3888
2391
2323
Leiderdorp
323
316
236
222
Oegstgeest
199
218
186
179
Rijnsburg
83
86
40
44
Valkenburg
24
33
19
24
Voorschoten
262
280
185
182
Warmond
56
55
39
35
Zoeterwoude
70
63
59
58
Hillegom
160
198
151
174
Lisse
164
171
165
163
Noordwijk
277
303
178
188
Noordwijkerhout
125
149
93
111
Sassenheim
111
124
106
103
Voorhout
66
75
58
61
Totaal
6248
6504
4182
4151
maanden in het informatie- succes. Regelmatig kunnen
centrum van de arbeidsbu- werkzoekenden worden ge-
reaus is te raadplegen is een plaatst.
ADVERTENTIE
Voorbereidingsbesluit (Hoge)
Rijndijkbuurt
Hierbij wordt bekend gemaakt, dat de gemeenteraad op 16
januari 19§9 heeft verklaard, dat een ontwerp-bestemmings-
plan wordt voorbereid voor de (Hoge) Rijndijkbuurt, welk
gebied wordt begrensd door de Nieuwe Rijn, de Zoeterwoud-
sesingel, de Fruinlaan, de Roomburgerlaan en het Rijn en
Schiekanaal, zoals aangegeven met een balletjeslijn op de
tekening no. 43 ST 9400. Dit voorbereidingsbesluit treedt in
werking met ingang van 17 januari 1989. T.a.v. de lokatie
Verdamstraat, welke ligt binnen het gebied van het voorberei
dingsbesluit en nader op de tekening is aangegeven, hebben
Burgemeester en Wethouders tevens bepaald, dat het zonder
schriftelijke (aanleg)vergunning niet is toegestaan:
I zodanige werken geen bouwwerken zijnde en werkzaamhe
den te verrichten dat de inrichting van de bebouwing op de
lokatie Verdamstraat .voor andere detailhandelsactiviteiten
dan in de meubelbranche en in de woningtextiel dan wel voor
anderssoortige bedrijven, opslag, horeca, groothandel en
recreatieve doeleinden geschikt wordt gemaakt;
II de strook onbebouwde grond achter de nieuw te bouwen
meubeltoonzaal en tegenover de woningen aan de
Rijndijkstraat te verharden, waarbij de vergunning in elk geval
zal worden geweigerd, indien de verharding nodig is om het
terrein voor parkeerterrein of opslagdoeleinden met uitzon
dering van opslag ten dienste van hoveniersprodukten
geschikt te maken.
Het besluit en de tekening liggen voor een ieder ter inzage
in kamer 210 van het Stadsbouwhuis, Langegracht 72 te
Leiden.
Voorbereidingsbesluit gedeelten
Nieuwstraat tussen Burgsteeg en
Beschuitsteeg en Beschuitsteeg en
Hierbij wordt bekend gemaakt dat de Gemeenteraad op 16
januari 1989 heeft verklaard, dat de vaststelling van een
bestemmingsplan wordt voorbereid voor de gedeelten van de
Nieuwstraat, gelegen tussen de Beschuitsteeg en de Burg-
steeg en tussen de Beschuitsteeg en de Hartesteeg in
Pancras-West, zoals respectievelijk is aangegeven op de teke
ningen nr. 12 ST 9560 en 12 ST 9297 A.
Voorts heeft de Gemeenteraad in het kader van dit besluit
tevens bepaald, dat het zonder schriftelijke vergunning van
Burgemeester en Wethouders (aanlegvergunning) niet is toe
gestaan zodanige werken - geen bouwwerken zijnde - en
werkzaamheden te verrichten, dat de inrichting van de be
bouwing op de lokaties volgens het voorbereidingsbesluit
geschikt wordt gemaakt voor horeca,
groothandel, opslag, garagebedrijven,
kamerverhuur, stalling van auto's en
recreatieve doeleinden.
Dit voorbereidingsbesluit treedt in werking
met ingang van. 17 januari 1989 en ligt
tevens met ingang van die datum voor een
ieder ter inzage in het Stadsbouwhuis,
Langegracht 72, kamer 210.
ïiHiÜiM
