11 vonne van Gennip
richt de blik
iveer op het ijs
„En die Ieren maar roepen: off side"
voetballerlei
MORGEN
PAGM
;ORT
QeidóaQowumt
ZATERDAG 31 DECEMBER 1988 PAGINA 23
ibiel
van Vj,
irach" tef Va/1 ^ze/I
novatie »f /jaar Beveren
Una 7o
aanPlaaur van Velzen heeft een
verv*t)lract voor anderhalf jaar
waar fkend bij Beveren. De spits
et Haarlem, die vorig seizoen
nales n)r eep blessure aan een
fn t^insband niet in actie kwam,
ld. Dikoor de medische staf van
laren.J eerste klasser uit België
ïl te \»dgekeurd. De 30-jarige aan-
adionyler maakte bij het begin
deze competitie zijn ren-
bij Haarlem, dat hem een
jaar eerder overnam van RKC.
Voordat Van Velzen bij de
ploeg uit Waalwijk speelde,
debuteerde hij bij SVV in het
betaalde voetbal. Hij maakt bij
Beveren na de winterstop op
29 januari zijn debuut in de
wedstrijd tegen Standard
Luik.
Iran en Iraq
mogen weer
Iran en Iraq weer internatio
nale voetbalwedstrijden in ei
gen land mogen spelen. Vier
jaar geleden verbood de werel-
voetbalfederatie beide landen
in verband met de Golfoorlog
internationale wedstrijden in
het eigen land vast te stellen.
De FIFA zegt thans te be
schikken over voldoende ga
ranties op het gebied van de
veiligheid in beide landen.
Italië WK-favoriet
De eindronde van het wereld
kampioenschap voetbal in Ita
lië mag dan pas over ander
half jaar (8 juni 1990) begin
nen. het wil niet zeggen dat de
Engelse bookmakers er nog
geen brood in zien. Het gokbu-
reau ..Overseas Betting" in
Londen tipt gastland Italië als
de favoriet met een notering
van 6.5 tegen 1. Wie een gul
den op Brazilië als de nieuwe
wereldkampioen zet, krijgt er
bij winst zeven uitgekeerd. Ti
telverdediger Argentinië en de
Bondsrepubliek Duitsland
staan voor 8 tegen 1 genoteerd.
Een gok voor een tientje op
Europees kampioen Nederland
levert de koffiedikkijker van
dit moment het ronde bedrag
van 100 gulden op.
Toekomst
Klinsmann
Jürgen Klinsmann wordt hard
aangepakt door Paolo Maldini.
FOTO: ANP
gen Klinsmann vorige maand
al heeft getekend bij Inter Mi
lan. De aanvaller van VfB
Stuttgart, die bij Inter zijn
landgenoten Matthaus en
Brehme tegenkomt, gaat vol
gens de insiders een miljoen
gulden per jaar verdienen.
6140 arrestaties
in Engeland
Autoriteiten hebben vorig sei
zoen 6140 mensen in en om de
Engelse voetbalstadions gear
resteerd; 6542 fans werden uit
de stadions gezet. Bij Ports
mouth, aan het einde van het
voetbaljaar 1987/88 gedegra
deerd naar de tweede divisie,
werden relatief de meeste aan
hangers in de kraag gevat: 282
Chelsea, ook gedegradeerd,
volgde met 271 (13,55) en Sout
hampton was derde met 208
(10,40).
Yilmaz terug
naar Turkije
PSV zal niet langer gebruik
maken van de diensten van de
Turkse voetballer Cemal Yil
maz. De twintigjarige Yilmaz
keert terug naar zijn vader
land. Voor 350.000 gulden
werd Yilmaz verkocht aan Al-
tay Izmir. Yilmaz is bij de Eu
ropese bekerkampioen niet
verder gekomen dan enkele
invalbeurten.
AARLEM Een Cana-
jse krant noemde Yvon-
6 van Gennip „the ever-
lat hij Dutch brunette",
eden eigen land varieerden
als juichkreten van „ijshei-
lemer re van Haarlem" tot
30r thaatskoningin". Na
ers" [ar drie gouden medail-
I op het kunstovaal in
lgary daverde de drie-
(ïdige olympische kam-
jene van het ene feest
ar het andere, tussen
is werd ze benoemd tot
[burger van Haarlem,
tbood premier Lubbers
ar op het Catshuis en
lrd de absolute ster van
I Winterspelen door
itssecretaris Dees ge-
lerd.
.uurlijk zette Yvonne van
nnip buiskijkend Nederland
n vlam. Drie gouden
jakken (1500, 3000 en 5000
I en twee wereldrecords
de maximale oogst, de
fijze waarop de Haarlemse de
lornaamste concurrenten,
i Kania en Andrea Ehrig,
e kijk zette gaf haar echter de
voldoening. „Ik was in
irm van mijn leven",
Bikt de 24-jarige schaatster nu
op die succesvolle zes-
fagse, eind februari, in Cal
gary.
In de aanloop naar de Spelen
zocht het noodlot Van Gennip
nadrukkelijk op. Tijdens de
zomertraining van 1987 brak
ze haar pols, in oktober open
baarde zich een enkelblessure,
terwijl ze eind november het
Amerikaanse Butte verliet om
:ich thuis te melden voor een
roetoperatie. De lichamelijke
tngeraakken duwden Van
"lennip in de armen van
Tjaart Kloosterboer, de man
wiens kompas de Haarlem-
blindelihgs vaart.
,Ze heeft nadrukkelijk om
nijn steun gevraagd. Ik ben
»ok niet degene die zegt dat ze
nóet schaatsen. Mijn functie is
net Van Gennip te stimule-
i, daarvoor moet ze zelf zor-
[en. Ik ben er slechts om haar
helpen, de strijdwijze uit te
tippelen en een trainingsaan-
te kiezen waarin ze zich
vmden", legt Kloosterboer
Linten doorknippen
En Van Gennip: „Ik heb lang
[caarzeld of ik aan een nieuw
eizoen zou beginnen. Na Cal-
[ary kwamen tal van invita
ties op me af, linten doorknip
pen en winkels openen, je
kent dat wel. Ron Mulder van
Ice Productions, die mijn za
ken regelt, had graag gezien
dat ik meer. grotere, dingen
had aangepakt. Echt munt
slaan uit die medailles. In veel
dingen had ik nauwelijks trek
en dus zijn we streng gaan se
lecteren. IBM, Mercedes en
Rode Kruis zijn concrete za
ken en wellicht in de toekomst
KLM. Nu is de blik echter
weer gericht op het schaat-
Hoewel Van Gennip serieus
overwoog om na Calgary haar
schaatsen aan de wilgen te
hangen, kwam ze toch op die
min of meer geplande
beslissing terug. Een zomers
bezoekje aan de baan in Calga
ry trok haar over de streep.
Toch nam ze een opmerkelijk
besluit. Van Gennip wenste
zich buiten de kernploeg voor
te bereiden op' de grote titel-
toernooien. „In de kernploeg
bestaat er niets anders dan
schaatsen, schaatsen en nog
eens schaatsen. Ik trek nu
mijn eigen plan, Tjaart bepaalt
wat en wanneer er waar en
hoe wordt getraind. Precies
zoals ik het wil hebben. Tot en
met de week voor Kerst is er
hard gebuffeld. Het resultaat
moet straks zichtbaar worden,
dat is het ook wat me dwars
zit. Iedereen kijkt naar me.
Wanneer het goed gaat. wordt
dat als normaal ervaren; gaat
het mis dan krijg je alles en ie
dereen over je heen. Die we
tenschap is minder prettig,
vandaar ook dat ik eind no
vember in Groningen tijdens
de Grunobokaal niet echt lek
ker reed. Ik voelde de vlinders
in m'n buik, dan besef je ook
dat je in de kernploeg meer
bent".
Energi
ie
Desondanks zal Van Gennip
in het vervolg van het huidige
schaatsseizoen nog vaak wor
den herinnerd aan haar glan
zende prestaties in Calgary.
„Dat niveau opnieuw te bena
deren is uiterst moeilijk", weet
privétrainer Tjaart Klooster
boer. De ClOS-docent uit
Heerenveen pompt er
niettemin veel lijd en energie
in om zijn pupil opnieuw naar
het hoogste platform te stu
wen. „De doelstelling is hel
der: proberen zo hoog mogelijk
in de klassementen te rijden.
Van Gennip behoort bij de
beste schaatsters van de we
reld, om die positie te continu
eren zijn we verschrikkelijk
hard bezig. Je' moet echter
voorzichtig zijn, het evenwicht
zien te vinden in de periodes
van trainen en herstellen".
Om de ijskoningin van Calga
ry te beschermen en in alle
rust naar EK en WK te leiden,
waakt Kloosterboer over Van
Gennip als een kloek over
haar kippen. Ice Productions
fungeert als vangscherm,
wordt die hindernis genomen
dan staat Kloosterboer als een
ware Cerberus voor de poort.
„Dagelijks rammelen wel. tien
journalisten aan de deur, we
overleggen nauwgezet wat kan
en niet kan. Het klinkt niet al
tijd even aardig, maar we
moeten wèl zorgen dat Yvon
ne straks optimaal op het ijs
verschijnt", verontschuldigt
Kloosterboer.
De voormalige bondscoach is
niet erg geliefd bij de schaats-
bobo's, de ware redenen van
die verwijdering houdt Kloos
terboer voor zich. Op voor
spraak van voormalig wereld
kampioen Ard Schenk is in
middels een gesprek tussen
kernploegtrainer Jan Wiebe
Last en de in Heilgerlee opge
groeide Kloosterboer gearran
geerd. Daarin werd afgespro
ken dat de Heerenvener zijn
schaatspupil zo veel mogelijk
mag begeleiden, inclusief de
naderende internationale wed
strijden. Van Gennip betrok
haar leermeester nadrukkelijk
in de successen van Calgary.
In de Ontbijtshow wees het
vingertje van Yvonne in de
richting van Tjaart, toen haar
naar „het geheim" werd ge
vraagd. „Die uitspraken heb
ben bij een hoop mensen jaloe-
zie-gevoelens gewekt", herin
nert Kloosterboer zich maar al
te goed. „Dat is echter niet
mijn probleem, ik weet dat ik
op geen enkele manier de eer
naar mezelf heb getrokken.
Yvonne heeft dat gevoel in de
media uitgedragen, moet ik
me dan schuldig voelen?"
Uitzondering
De opstelling van Van Gennip
en haar keuze om met Kloos
terboer verder te werken aan
haar carrière werd niet door
iedereen gewaardeerd. Boven
dien betekende het voor de
Haarlemse dat ze allerlei selec
tieprocedures moest ondergaan
om kwalificatie af te dwingen
voor de belangrijkste wedstrij
den. „Heb ik geen moeite
mee", lacht Van Gennip. „Ik
ben juist blij, dat ze voor mij
geen uitzondering maken". Ze
bleef doof voor de lokroep
vanuit het vaderlandse
bedrijfsleven en smeedt ge
woon een nieuw schaatsjaar
aan haar gouden keten. „Zo
lang ik er maar plezier in
Yvonne van Gennip, „ijsheilige van Haarlem".
FOTO:
r TIELMAN
heb", luidt de -logische- ver
klaring.
„Wat ze na dit seizoen wil is
niet important, althans nu
niet. Daarover nadenken is
verspilling van energie en je
weet het: energie kun je
slechts eenmaal verbruiken.
Ik heb tweeënhalve maand
onbetaald verlof kunnen krij
gen om samen met Yvonne
aan de slag te gaan. Kijk, be
wijzen hoeft ze niets meer.
Haar belangrijkste concurren
ten stonden in Calgary op het
ijs, toch won ze drie keer goud.
De jacht op het Oostblok is al
veel eerder ingezet, dat begon
tijdens het EK in Groningen,
in 1985, toen Nederland dank
zij Yvonne na zoveel magere
schaatsjaren bij de vrouwen
weer het erepodium haalde. Ze
heeft als enige de race volge
houden, dat karwei is ge
klaard. Zolang ze echter het
plezier behoudt en mij om
hulp vraagt, ben ik er. Ze
heeft iets bereikt en altijd
trouw getoond. En gelukkig
ben ik geen millimeter van
het schaatsen afhankelijk. Het
plezier en het gevoel dat je sa
men veel hebt kunnen klaren
geeft een fijn gevoel. Dat geldt
voor mij, maar nog meer voor
Yvonne", legt Kloosterboer
De Nederlandse afstandskam
pioenschappen op 6, 7 en 8 ja-
ïen voor de Sport-
-het-jaar de eerste
ïtcase. Aan het slot
van die driedaagse worden de
tickets voor EK en WK uitge
reikt. Het moet al gek lopen
wil Van Gennip niet
in de rij staan. „Ik ben
overtuigd dat er na Yvonne
een nieuwe kampioene komt",
zegt Tjaart Kloosterboer gede
cideerd. „Na Schenk kwam
toch ook Van der Duim en
daarna Vergeer, Visser en
Kemkers. De opvolgster van
Van Gennip zal eveneens een
grootheid zijn, een idool. Ge
loof me, het is een continuing
story". Die drie plakken uit fe
bruari '88 zullen echter tot in
lengte van dagen met gouden
letters in de schaatsboeken
vermeld blijven.
HENNIE LEMEIN
voetballer
henk de haan
geniet nog na
Van ek
TEN BOER Op een
ïvond dat ze met z'n
weeën naar de disco gin-
'en, kon hij het niet laten.
Iet was midden in Rimi-
ii, in Italië. Henk de
Haan zette z'n klaroen
aan de lippen en blies het
opzwepende wijsje dat hij
zo vaak over de tribunes
had gejaagd. De echo
kwam van alle kanten.
Het schalde van de terras
jes: AANVALLEN...
.Dat was hartstikke mooi",
zegt Henk de Haan nog nage-
lietend. Hij is 26 jaar, werkt
de Rabobank in z'n woon-
ats Ten Boer, maakte deel
van de A-selectie van FC
ironingen, is sinds vier jaar
«mi-prof bij de SC Veendam
to speelt bugel in de fanfare
Volharding, eveneens in Ten
toer. Al tweemaal heeft hij de
'rijs voor de populairste speler
'an Veendam in ontvangst
Hogen nemen. Maar het luidst
leeft hij van zich laten horen
Is supporter bij de EK-wed-
trijden van het Nederlandse
If tal. Daar blies hij de aan-
'alsgolven los op de Oranjetri-
lunes.
let begon met een foutje van
maar afwachten hoe ze reage
ren als ze verliezen. Met ont
zettend veel geluk kopte Kieft
de bal er tenslotte in. Het was
kantjeboord buitenspel. En die
Ieren maar steeds roepen: offs
ide..."
Strop
Henk de Haan.
FOTO: DIJKSTRA
de KNVB. Vanuit Ten Boer
zou een bus met supporters
naar de wedstrijd tegen Ier
land in Gelsenkirchen gaan.
Er waren zestig kaarten be
steld, maar er arriveerden er
honderd. „Een geschenk uit de
hemel", aldus De Haan. De
kaarten waren gauw verdeeld.
Met een stuk of acht kamera
den trok De Haan die zaterdag
naar Duitsland. Samen in een
busje.
„Het was daar allemaal oranje.
Gigantisch. Zelf had ik het
shirt aangetrokken dat ik had
overgehouden aan het militair
elftal. En m'n klaroen had ik
meegenomen. Ja, het was de
eerste keer dat ik als supporter
met een muziekinstrument de
tribune op ging. Het was er
heel gezellig. Heel leuk volk,
die Ieren. Beter dan dat je En
gelsen treft, want dan moet je
Daarna begon het allemaal pas
echt. De Haan had vakantie,
net als z'n kameraad Jan van
der Linde uit Delfzijl. Ze be
sloten er met z'n tweeën een
paar weken op uit gaan. Eerst
naar de wedstrijd tegen Duits
land in Hamburg. „Het was
moeilijk om aan kaarten te ko
men". Toch lukte het, zij het
dat De Haan er midden in de
.nacht voor naar Emmen moest
rijden. Toen had hij twee
staanplaatsen van elk 250
Mark, die normaal 18 Mark
kostten. „Maar ik was allang
blij dat ik er bij kon zijn".
Op radio en televisie was er in
Nederland indringend voor
gewaarschuwd niet op de bon
nefooi naar Hamburg te gaan,
want er was toch geen kaartje
meer te krijgen. Het had een
verwoestend effect op de
zwarte markt.
„We zaten op een terrasje en
er kwamen wel vijftig mensen
langs om te vragen of we een
kaartje wilden hebben. Er wa
ren pakken vol te krijgen,
voor de normale prijzen. Die
Duitsers hadden er een flinke
strop aan. Er was een Neder
lander die een paar dagen
eerder op en neer van Amster
dam naar Hamburg was gere
den om tien kaarten op te ha
len. Hij had er nog twee over.
Die gooide hij maar weg. Hij
kon er geen cent meer voor
krijgen. Het is heel raar als je
iemand zulke kaarten ziet
weggooien. Het is onvoorstel
baar zoals de zwarte markt in
elkaar klapte".
Polonaise
Het stadion. Alles oranje.
Vooraf even praten met Erwin
Koeman, met wie De Haan ge
speeld had bij FC Groningen.
Een penalty voor Duitsland.
Het zou moeilijk worden. Toen
een penalty voor Nederland.
„Het was er totaal geen. Ik zag
het als een cadeautje. Niet dat
ik er rouwig om was. Het kon
niet beter".
Het beslissende doelpunt. „On
gelofelijk. Je wist niet wat je
zag. We stonden achter die
goal. Zie je die pass komen
van Wouters en Van Basten
loopt er op. Zo langs de kee
per. We zaten elkaar eerst een
halve minuut aan te kijken.
Het was toch onmogelijk. Ach
ter ons stond het scorebord.
Wij omkijken. Het werd aan
gegeven: 2-1. Toen waren we
helemaal gek. Gigantisch, om
van die Duitsers in Duitsland
te winnen. Iets mooiers bestaat
er niet, helemaal niet als je er
zelf bij bent. Tien minuten na
afloop kwamen de Nederland
se spelers weer het veld op.
Deden ze de polonaise, met
Michels voorop. Alle spelers
en alle bobo's er achteraan.
Onvergetelijk. Het was een en
al vreugde. We hadden het ge
maakt. En nu de finale, maar
het kon nooit zo mooi worden
als deze avond. De EK kon al
niet meer kapot".
De Haan vertrok na de wed
strijd tegen West-Duitsland
naar Stuttgart voor de wed
strijd tussen Italië en Rusland.
Kaarten waren er gemakkelijk
te krijgen. Deense supporters
die hun kansen verkeerd had
den ingeschat, deden hun ruim
op voorhand ingekochte han
delswaar tegen normale prij
zen van de hand: 45 Mark
voor een zitplaats. De twee
Groningers moedigden Italië
aan, maar voor hun kans op
een finalekaartje was het gun
stiger dat Rusland won „An
ders zou het weer roofgoed
worden. Toen we die zaterdag
ochtend in Miinchen aankwa
men, dachten we rustig even
een paar kaarten op te gaan
halen".
Dat viel even tegen. „We wa
ren gewend dat de mensen
met pakken kaarten in de
hand stonden. Nu stonden ze
met geld te wapperen. Met ze
ven, acht biljetten van hon
derd Mark. We dachten: dat
wordt dokken..."
Ze probeerden het in het cen
trum van de stad, gingen in
winkels vragen. Het lukte
niet. Achthonderd Mark voor
een staanplaats was toch een
beetje al te gortig. Ze hoorden
het verhaal van een Duitser
die een handvol kaarten uit
z'n autoraampje had gestoken
en ze aanbood voor achthon
derd gulden per stuk. Een Ne
derlander had ze in één keer
uit z'n hand gegrist. Het
slachtoffer kon niet uitstap
pen, omdat hij in de file stond.
Een andere Duitser vroeg vijf
tienhonderd gulden voor een
zitplaats. Boze oranjesuppor
ters hadden z'n auto opgepakt
en op z'n kant gezet. Hij zou
nooit meer zoveel geld vra
gen...
Nerveus
Al met al naderde hét begin-
signaal. De Haan en z'n kame
raad werden steeds nerveuzer.
Uiteindelijk besloten ze maar
in de rij te gaan staan bij het
stadion en te blijven vragen.
Bij twee Duitse mannen had
den ze succes. Die hadden toch
maar liever geld om de kroeg
in te gaan dan dat ze naar een
wedstrijd keken die hen toch
niet bijster interesseerde. De
staanplaatsen kwamen op 250
Mark per stuk.
„Belachelijk, maar we hadden
het er voor over. We wilden
de finale niet missen. Zoiets
maak je maar één keer mee.
Het stadion was bijna hele
maal vol oranje. Wat hebben
die Duitsers een geld ver
diend. Er waren maar tiendui
zend kaarten normaal in Ne
derland verkocht en er zaten
veertigduizend Nederlanders
op de tribune. Dan moeten er
oertigduizend kaartjes op de
zwarte markt zijn verkocht.
Jammer dat je er zoveel voor
moest betalen, maar de men
sen wilden er ten koste van al
les bij zijn".
Na het feest in Mtlnchen trok
ken Henk de Haan en z'n ka
meraad verder naar Italië. Va
kantie. De oranje petjes en
sjaaltjes pronkend voor het
achterruit van de auto. „We
waren tenslotte Europees
kampioen". De aanvalsriedel
bleef klinken, ook nog even
bij de Tour de France en later
bij de Europacupwedstrijden
van de FC Groningen tegen
Atletico Madrid en Sevette. Bij
de thuiswedstrijd tegen Stutt
gart trad Henk de Haan op
met de fanfare Volharding.
„Dat gaf een heel apart gevoel.
Dan zie je de warming-up van
de jongens met wie je zelf nog
hebt gespeeld. En dan loop je
zelf op het veld marsjes te bla-
Het wachten is nu op de ko
mende thuiswedstrijd van het
Nederlandse elftal tegen West-
Duitsland in de voorronde van
het wereldkampioenschap.
Henk de Haan zal er bij zijn.
Met z'n klaroen. „Dan komt de
speciale oranjesfeer wel weer
terug".
door Frank Werkman
Morgen is het weer zo ver.
Garmisch Partenkirchen en
Haarlem. Eddie Edwards en
Sjaak Swart. Nooit-
internationals en oud-
internationals. Mr. Eagle en
mr. Ajax. Kirchen en de St.
Bavo. En vooral televisie.
Morgen is het weer zo ver.
Schansspringen en voetballen
Luchtfietsen en maanblazen.
Morgen is het al weer bijna
een jaar geleden dat buizend
Nederland de plaatjes van
Calgary op het netvlies kreeg
geprojecteerd. De beelden van
onder meer de
schansspringers, die al sinds
jaar en dag van zeventig en
negentig meter naar beneden
suizen. Echter. Eddie Edwards -
verhief het skiend zweven tot
mondiaal volksvermaak,
waarvoor zelfs de Bahama's en
de Seychellen warm liepen.
Morgen is het weer zo ver.
Niet voor Gerrit Jan
Konijnenberg. Die zit thuis,
zich verbijtend over zo veel
tegenslag. Een paar weken
geleden verdrong de
Nederlandse schansspringer
Eddie Edwards in Canada van
de laatste plaats. Maar bij zijn
laatste springpoging (meer was
het niet) kwetste de Utrechter
zijn been. Hij had in Garmisch
Partenkirchen voor het oog
van de wereld zijn slag willen
slaan. De ene keer per niet-
olympisch jaar dat het
springen rechtstreeks op de
televisie te zien is ziet
Konijnenberg zijn concurrent
weer kolderieke parades
maken. En met elke
ongecon troleerde
armbeweging zijn
bankrekening verhogen met
ettelijke duizenden dollars.
Morgen is het weer zo ver.
Draaft Joop Stoffelen in
Haarlem op met zijn brigade
voetballende eagles, die altijd
in zijn voor een verzetje. Een
partijtje ravotten met de
studenten van KHFC is dan
immer een mooie aanleiding
om zich weer eens te
verzamelen, een balletje te
trappen en zich na afloop vol
en over te laten lopen. Vol
geestrijk vocht en over van
nostalgie. Waarbij een
rechtstreekse
televisieuitzending een mooie
videoband oplevert voor nog
later.
Morgen is het weer zo ver. Of
het voor Leen van der Lugt
ook het geval is hangt juist
weer af van de aanwezigheid
van camera 's. Ooit speelde
deze door haaruitval
geteisterde en door
invalbeurten gekenmerkte
oud-voetballer zijn partijtje
mee bij Stormvogels en HVC -
al lang ter ziele gegane betaald
voetbalclubs. Hoe hij ooit eens
opdraafde in een oranjeshirt
aan de Haarlemse
Maar hij was er bij, schoffelde
mee en schoof later aan bij het
banket. Meeëten mocht Van
der Lugt altijd wel. maar
bevreesd voor publieke
ontmaskering ontbrak hij
altoos in de ploeg als de een of
andere omroep tot uitzending
had besloten.
Morgen is het weer zo ver.
Staat de buis weer in het
teken van de plichtmatigheid.
Glijden en zweven, rillen en
beven. Begint een jaar,
waarvan niet iedereen
achteraf zal zeggen dat het
heeft gebracht wat er van
werd gehoopt. Verlopen de
eerste dagen in een sfeer van
bevreemding, pogingen tot
gewenning aan gaandeweg
weer normaal wordende
patronen. Alles went. Na een
weekje of anderhalf is alles
weer vrijwel bij het oude. Is
iedereen weer overgegaan tot
de orde van de dag.
Morgen is het zo ver in
Garmisch Partenkirchen en
Haarlem. In Zuid-Duitsland en
West-Nederland wordt de
walm van Weihnachtstollen-
en oliebollen verdreven door
de neus in de frisse lucht te
steken. Waar de rest van de
bevolking nog amechtig
onderuitzakt in de al of niet
pluche fauteuil of de versleten
driezits en nog slechts tot één
handeling in staat is: het
bedienen van de
afstandsknoppen van de
televisiecomputer. Het
benevelde brein langzaam aan
ontdooit en in die sfeer wordt
zelfs een obligate breedtepass
van Leen van der Lugt een
beauty en de buiteling van
Eddie Edwards een sieraad.
Want als er één
karaktereigenschap sterk aan
zijn trekken komt op
Nieuwjaarsdag is het wel
mildheid.
Morgen is het nog niet zo ver.
Maar vanaf volgende week is
dat weer over. Wordt de hekel
weer van stal en de mangel
van zolder gehaald. Want er
lopen niet alleen luchtfietsers
en maanblazers rond. En dat is
mischien maar goed ook.
