Armeniërs gaven nog cadeautjes mee
,,Lou de Jong werd vanzelf
de minister van oorlog"
SekbeSou/uMit
ITI
int
Hc
FNV tegen grote
fusie ziekenfondsen
Lucht in Kanaal
net zo vies als
in grote stad
Der Spiegel plaatst
memoires Guillaume
iei
aa
HULPVERLENERS MET SPEURHONDEN TERUG
Teddybeer regelt
ademhaling van
vroeggeboren baby
„Europees vlees
geen gevaar voor
volksgezondheid'
PROF. DE SWAAN BIJ UITREIKING GOUDEN GANZEVEER:
ir
A\
BINNENLAND/BUITENLAND
VRIJDAG 23 DECEMBER 1988 PAGINA 4
UTRECHT De Dienstenbond FNV is tegen
een grote fusie van vijf ziekenfondsen die na
samengaan een groot deel van Nederland zul
len bestrijken. De bonden en het personeel van
de vijf betrokken ziekenfondsen zijn gisteren
door de besturen en directies ingelicht over de
plannen om te gaan fuseren. De fusie zou nodig
zijn om in te spelen op de veranderingen in de
gezondheidszorg, zoals een nieuw stelsel van
verzekering van ziektekosten. De Diensten
bond FNV is voorstander van regionale fusies
om zo de concurrentiestrijd met de particuliere
verzekeraars aan te kunnen. De vijf zieken
fondsen bevinden zich echter zo verspreid door
het land (onder meer Friesland, Apeldoorn,
Zutphen, Nijkerk en Leerdam) dat daarmee de
concurrentie tussen de ziekenfondsen onderling
alleen maar wordt versterkt.
Pleidooi voor 30-km
in bebouwde kom
EDE De Voetgangersvereniging VBV
wil dat binnen de bebouwde kom een al
gemene snelheidslimiet van 30 kilometer
per uur wordt ingevoerd.
Die snelheid zou zeker moeten gelden
voor wegen waar langs kinderen van en
naar school gaan, aldus directeur B.W.
Jansen-Marsman gisteren tijdens een stu
diedag in Ede over snelheidsbeheersing.
Gesproken werd over het belang van een
goede naleving van snelheidslimieten in
de bebouwde kom. Vorige maand ging
een speciale campagne van start om jonge
automobilisten te wijzen op de gevaren
van te hard rijden. Automobilisten tussen
de 18 en 24 jaar zijn volgens de VBV de
grootste brokkenmakers in het verkeer.
UTRECHT De lucht boven Het Kanaal
tussen Groot-Brittannië en Frankrijk is net
zo verontreinigd als in een grote stad met
veel verkeer. Dit blijkt uit een onderzoek
door drie medewerkers van het Instituut
voor Meteorologie en Oceanografie van de
Rijksuniversiteit in Utrecht. De onderzoe
kers troffen ten noordwesten van de Azoren
een nog volkomen schone lucht aan. Naar
mate zij Europa naderden, werd de lucht
steeds vuiler. De luchtverontreiniging bo
ven de oceanen is sinds 1940 volgens de on
derzoekers met vijftig procent toegenomen.
Dit proces zet zich nog steeds voort.
Sovjetunie
hergebruikt
tankmotoren
MOSKOU De Sovjetunie
zal de motoren uit de 10.000
tanks, die volgens de plannen
van president Gorbatsjov ont
manteld zullen worden, ge
bruiken om de binnenlandse
economie aan te trekken. Ook
de bij de zes tankdivisies ho
rende tankauto's en vrachtwa
gens zullen voor civiel gebruik
worden aangewend. Dat heeft
een lid van de Russische gene
rale staf bekendgemaakt. Bo
vendien zullen meer militaire
fabrieken zich moeten gaan
toeleggen op de produktie van
gebru i ksgoedere n
BUSH BENOEMT
ZWARTE MINISTER
WASHINGTHON De aanstaande
president van de Verenigde Staten,
George Bush, heeft de zwarte pedagoog
Louis Sullivan benoemd tot minister
van gezondheidszorg en maatschappe
lijke dienstverlening. Sullivan is de
eerste zwarte minister in het kabinet
en niet onomstreden, omdat hij in de
ogen van conservatieve stromingen
veel te liberaal zou zijn op het gebied
van de abortuswetgeving. Bush maakte
ook bekend dat William Reilly de nieu
we chef wordt van de Amerikaanse mi
lieudienst (EPA). Reilly is de huidige
voorzitter van de Amerikaanse afde
ling van het Wereld Natuurfonds. Met
de benoeming van Sullivan, Reilly en
drie anderen is de regering van Bush
nagenoeg compleet.
BONN Het Westduitse weekblad Der Spi
gel heeft „de memoires van Günter Guillat 0,
me" gepubliceerd. De ontmaskering van der
topspion voor de DDR leidde in 1974 tot hi
aftreden van Willy Brandt als bondskanselie j
van de Duitse Bondsrepubliek. Guillaume
zeven jaar in een Westduitse cel tot hij bij
spionnenruil naar de DDR terugmocht. De
de memoires gebruikte formuleringen toni
volgens Der Spiegel aan, dat ze „voor prop
gandadoeleinden verfraaid" zijn door med
werkers van de Oostduitse staatsveiligheid
dienst, die de supervisie heeft over de inlicl
tingendienst van de DDR. In de door D(
Spiegel afgedrukte tekst beschrijft Guillauro
zich als „een padvinder voor de vrede", wier
enige doel om te spioneren „het activeren
de vredespolitiek van de DDR" was.
zMen;
„ent
TK-sc
icert
feen v
'd, ten
SCHIPHOL „Ik heb
het gevoel alsof ik twintig
jaar ouder ben geworden",
zegt Evert Buiter midden
in een lange stilte. Met
nog zes anderen keerde
hij vannacht terug op
Schiphol na een verblijf in
Armenië, waar ze met
honden naar slachtoffers
van de aardbeving zoch
ten. Op weg naar huis
vraagt iemand af en toe
wat en dan worden de er
varingen weer heel con
creet. „De tweede dag kon
ik het even niet aan", zegt
Buiter. „Het was zo ver
schrikkelijk wat we daar
aantroffen. Toen heb ik
me laten gaan".
Acht dagen na de aardbeving,
op 13 december, vertrok de
..Reddingshonden Hulpdienst
Holland" in het ruim van een
vrachtvliegtuig van het Rode
Kruis naar het rampgebied.
De zes mannen en twee vrou
wen hebben de dieren leren
zoeken naar mensen, die
slachtoffer zijn geworden van
een ramp. Voor de eerste keer
is de reddingsgroep, die acht
jaar bestaat, ingezet bij een
echte ramp.
Terug in Nederland zijn ze al
lemaal blij dat ze zijn gegaan,
ook al hebben ze maar één,
overlevende kunnen redden.
..We hebben zeker niet het ge
voel dat we voor niks zijn ge
gaan We hebben gemerkt hoe
dankbaar de mensen daar wa
ren voor de hulp, ook bij het
Tinus Tibbe uit Veenoord en zijn hond Kim zijn op Schiphol terug, waar zij worden verwelkomd
door Tibbe's echtgenote.
FOTO: PERS UNIE
vinden van hun overleden fa
milieleden", vertelt Evert
Vanuit Moskou werd de red
dingsploeg doorgevlogen naar
de hoofdstad van Armenië, Je
revan Evert: „Vandaar zijn
we met twee tolken naar Spi-
tak gereden om te kijken of
we daar nog konden helpen.
Alles was plat. We konden er
niets meer doen". Na een lan
ge tocht door het getroffen ge
bied kwamen de Nederlanders
aan in Leninakan, een stad zo
groot als Leiden, vlak aan de
Turkse grens. Een groot ge
deelte van die stad is verwoest,
waaronder veel flatgebouwen,
scholen en fabrieken.
Tentenkamp
,,In Leninakan", vertelt Evert
Buiter. „konden ze onze hulp
goed gebruiken. We hebben
ons daar aangesloten bij de
Oostenrijkse rampendienst,
toen we hoorden dat die hon
den nodig hadden. De Oosten
rijkers hadden'daar een com
pleet ingericht tentenkamp
met telefoonverbinding en
goede voorzieningen. Daar
konden wij ook gebruik van
maken. Via hun telefoon on
derhielden we ook contact met
Nederland".
„In Nederland hadden we een
soort werkplan gemaakt, waar
we ons zoveel mogelijk aan
hebben gehouden. We zijn
steeds in groepjes van twee op
pad gegaan. Eén groep bleef
bij het tentenkamp om de
vraag om hulp te kunnen op
vangen. Met onze honden
doorzochten we dan systema
tisch een gebouw en markeer
den de plaatsen waar de hon
den mensen hadden gevonden.
Aan de reactie van de honden
konden we heel goed zien of
het ging om mensen die al
dood waren of om levenden.
Bij lijken reageerden ze heel
teruggetrokken met de staart
tussen de benen. Als ze ie
mand vonden die nog leefde,
begonnen ze hard te blaffen
en met hun voorpoten aan de
stenen te krabben. Na twee of
drie uur zoeken stopten we
steeds een tijdje om de honden
rust te geven. Want als je ze te
lang laat werken, ruiken ze op
een gegeven moment niet goed
meer".
„Je ziet wel beelden op de te
levisie over dit soort rampen,
maar het lijkt niet op de wer
kelijkheid. Langs de weg ston
den de doodskisten met de lij
ken opgestapeld. We zagen een
auto rijden met een lichaam
boven op de imperiaal. Je ziet
hoe de lijken onder het puin
vandaan worden gegraven en
het leed van de families. Je
kunt het niet vertellen".
„Ik denk dat we misschien
nog best een terugslag zullen
krijgen, als we een paar dagen
thuis zijn. Toen we daar waren
hadden we niet zoveel tijd om
er veel over na te denken. Je
was de hele dag hard aan het
werk. 's Nachts sliep je een
paar uurtjes en dan ging je
weer aan de slag. In eten had-,
den we vaak geen zin, door de
lijkenlucht en wat je allemaal
ziet heb je totaal geen eetlust
meer".
Geen oordeel
Over de manier waarop de
Russen het reddingswerk heb
ben georganiseerd willen de
Nederlanders niet veel kwijt.
„Het is niet onze taak om daar
een oordeel over te geven",
zegt Evert Buiter. „Het is zo
gemakkelijk om als Nederlan
der snel je oordeel klaar te
hebben. Maar je moet niet ver
geten dat daar ontzettend veel
is verwoest. Het materieel is
vaak slecht en gebrekkig. De
verbindingen zijn voor een
groot deel verbroken, de we
gen zijn kapot. Wij hebben als
groep afgesproken om ons
werk te doen en ons niet te be
moeien met dat van de ande-
Wel is er lof voor de manier
waarop ze door de Russen zijn
behandeld. „We hebben alle
medewerking gekregen die ze
maar konden geven. Op het
vliegveld in Moskou werden
we buiten alle loketten om
naar de VIP-ruimte gebracht,
waar we met onze honden
konden slapen. We kregen
twee goede tolken toegewezen,
die de hele tijd bij ons zijn ge
bleven, en die ons op alle mo
gelijke manieren hebben ge
holpen. Ook de mensen in het
rampgebied waren ontzettend
behulpzaam en dankbaar. Ter
wijl ze zelf niets meer hadden,
gaven ze ons cadeautjes mee
voor de hulp die we hun had
den geboden".
HENK VAN DEN BOOM
STORRS Als de dertien
weken te vroeg geboren
Vito Colucci zich in de
couveuse tegen het zacht-
blauwe teddybeertje aan-
vlijt krijgt hij niet alleen
een aangenaam gevoel,
maar leert hij ook hoe hij
moet ademhalen.
Het handgemaakte, schape
bonten beerjtje heeft een ballon
in zijn buik die verbonden is
met een luchtpompje dat de
beer de sonore, rustige adem
haling geeft van een slapend
Onderzoek op de universiteit
van Connecticut in Farming-
ton en het St. Francis zieken
huis in Hartford (VS) heeft
uitgewezen dat de beren een
goed hulpmiddel zijn om bij
een te vroeg geboren baby die
last heeft van ademhalings
stoornissen, een rustige regel
matige ademhaling op te wek
ken.
„Dit is een manier van stimu
leren die ik biologisch rele
vant noem", aldus Evelyn
Thoman, de vrouw die het
project heeft bedacht. „Het is
als een kameraadje dat naast je
slaapt. Het ademt, net als pap
pa en mamma".
De gedragswetenschapper be
gon haar idee vijftien jaar ge
leden uit te werken, eerst bij
jonge ratjes. De ratten die een
surrogaatmoeder kregen
een warm, vochtig, kloppend
slangetje bleven in leven.
De andere gingen dood.
Thoman heeft er jaren over
gedaan om te komen tot het
ontwerp voor de beer ge
wone beren zijn niet geschikt
e 1
omdat zij met hun uitstekend
snuiten en ledematen de bab ^et
op afstand houden en ee tc
pomp die het geluid opleverd
van een rustige, menselijk
ademhaling.
Inmiddels heeft zij er bijn ^a'Ji
drie jaar onderzoek op zitte g(
naar de manier waarop d
kinderen op de beertjes reagep
ren. Volgens haar theorie kun
ook baby's die last hebbei^"^
van darmstoornissen baat heb
ben bij de beertjes. Als bijkom ft
stig voordeel noemt zij stimu
latie van de hersentjes, omdal
de kleintjes zelf kunnen bepaS
len of zij behoefte hebben
het beertje of niet.
Artsen weten al heel lang dj
prematuur geboren baby's ii
hun van de buitenwereld afgd
sloten couveuses stimulatie nifl
dig hebben om te gedijel
Maar de middelen die daa(
voor tot nu toe werden
bruikt lieten de baby geel
keus: Het onafgebroken tikkd
van een hartslag in een speel
goedbeestje, of het geluid val
een „ademend" matrasje.
De babies in het experimeii
van Thoman blijken ongeveë
de helft van de tijd behoefte If "s
hebben aan hun beertjes,
rest van de tijd wenden
zich er zelf van af.
In een artikel over het vef,
schijnsel wiegedood is al i
aandacht besteed aan de beef
tjes van Thoman. Zij
waarschuwde echter dat
geen aanwijzingen zijn om l tiot t
concluderen dat beertjes die «fönd'i
ademhaling reguleren ook ni^e,
tig zouden zijn bij het voorkS
men van de mysterieuze sterf Va>>
gevallen van op het oog kerr
gezonde kinderen. v
bto.
Nederlandse EG-parlementariër
oneens met collega:
(Van onze correspondent)
BRUSSEL „Sterk over
dreven". Zo noemt de Ne
derlandse Europarlemen
tariër Eisso Woltjer de uit
latingen van zijn Belgi
sche collega Jaak Vande-
meulebroucke, dat het
Europese vlees vol zit met
kankerverwekkende
groeistoffen. De volksge
zondheid loopt volgens
Woltjer geen enkel ge-
Do uitlatingen van Vande
meulebroueke trokken deze
week sterk de aandacht. Te
meer omdat hij lid is van een
enquêtecommissie uit het
EG-parlement, die begin vol
gend jaar verslag uitbrengt
over hel gebruik van prepa
raten in de veehouderij. Hij
verklaarde dat zijn uitlatin
gen gebaseerd zijn op bewe
ringen van deskundigen, die
door de commissie zijn ge
hoord.
Als gevolg van het hormo
nenverbod dat per 1 januari
in de EG van kracht wordt,
zijn veel veehouders afge
stapt van de groeihormonen.
In plaats daarvan gebruiken
zij sinds enige tijd groeisti
mulerende middelen, die
voor de gezondheid van de
consument nog veel schade
lijker zijn, aldus Vandemeu
lebroueke.
Maar Woltjer, die ook lid is
van de enquêtecommissie, is
het met de krachtige bewoor
dingen van zijn collega niet
eens. Toch erkende hij desge
vraagd geschrokken te zijn
van de gegevens, waarmee
de onderzoekscommissie is
geconfronteerd. „Er is zeker
sprake van ongecontroleerd,
ondeskundig en deels illegaal
gebruik van allerlei stoffen,
waarvan de schadelijkheid
niet vaststaat. Ook is juist dajt
de wetgeving in veel lidsta
ten nog niet effectief is. Maar
over de schaal waarop even
tueel schadelijke preparaten
of cocktails worden toege
past, is nog steeds weinig be
kend. In elk geval onvol
doende om nu paniek te gaan
zaaien".
Volgens een woordvoerder
van EG-landbouwcommissa-
ris Andriessen moet Vande-
meulebroucke „als hij zeker
is van zijn zaak en concrete
voorbeelden heeft" onmid
dellijk Justitie inschakelen.
Vandemeulebroueke zegt dat
inmiddels te hebben gedaan.
Een woordvoerder van het
ministerie van Landbouw in
Den Haag verklaarde desge
vraagd dat het Rijksinstituut
voor Volksgezondheid en Mi
lieu „zeker geïnteresseerd"
zal zijn in de gegevens waar
over Vandemeulebroueke
zegt te beschikken.
De bevindingen van de on
derzoekscommissie doen in
tussen vragen rijzen over de
zin van het EG-hormonen-
verbod, dat onder meer aan
leiding is tot een dreigende
handelsoorlog tussen Europa
en de VS. Woltjer: „Het is
voor mij inderdaad de vraag
of andere preparaten niet
schadelijker zijn dan de na
tuurlijke hormonen, die in de
EG per 1 januari worden
verboden. We moeten daar
over met de andere Europese
instellingen nog in discussie".
SUSKE EN WISKE DE KOMIEKE COCO
itgeverij, Antweroen-Weeso
DEN HAAG Toen Lou
de Jong op dinsdag 14 mei
1940 met vrouw en vrien
den naar IJmuiden trok
om daar een schip naar
Engeland te zoeken,
maakte hij een wilde tocht
op de treeplank van een
auto. De Jong beschrijft
dat in zijn „deel drie" als
volgt: „Voor ons die op de
treeplank stonden was het
moeilijk vasthouden. In
een bocht lieten onze
vrienden de kap van de
auto los; zij sprongen op
straat. Vijf bezettingsjaren
zouden voor hen volgen,
de auto reed door". Giste
ren sprak de zoon van die
vrienden De Jong toe, in
de vergaderzaal van de
Eerste Kamer, ter gele
genheid van de uitreiking
van de Gouden Ganzeveer
aan deze „schatbewaarder
van het nationaal gewe
ten". Abram de Swaan,
professor doctor: „De
Jong is de Grote Van Dale
van de Tweede Wereld
oorlog".
De Swaan, wiens ouders de
oorlog overigens overleefden,
was gisteren speciaal uit Ame
rika overgekomen om mee te
maken hoe De Jong de hoog
ste onderscheiding van de Ko
ninklijke Nederlandse Uitge
versbond (KNUB) ontving en
om een rede te houden. Hij:
„De Jong is wel voorgehou
den, door voormalig verzets
lieden en collaborateurs tege
lijkertijd, dat hij de oorlogsge
schiedenis van Nederland niet
had mogen schrijven, omdat
hij in mei 1940 is gevlucht en
dus de bezettingsjaren hier
niet meegemaakt heeft. Dat is
onzin; het sluit alle geschied
schrijving uit. Zo is het na
tuurlijk niet bedoeld, maar
veel kwaadaardiger: als De
Jong hier was gebleven, was
de kans groot geweest dat hij,
zoals zovelen van zijn familie,
door de nazi's was vermoord".
De dertien delen van „De Ge
schiedenis van het Koninkrijk
der Nederlanden in de Tweede
Dr. Lou de Jong (links) ontvangt de uitgeversprijs „de Gouden
Ganzeveer" uit handen van prof.dr. L.M. de Rijk, eerste onder
voorzitter van de Eerste Kamer.
FOTO: ANP
Wereldoorlog" bewijzen op in
drukwekkende wijze dat al
thans die misdaad van de na
zi's niet is doorgegaan.
Afgelopen
„In de jaren zestig leefde de
belangstelling voor de oorlog
onverwacht weer op", memo
reerde De Swaan, en hij dank
te dat aan de opkomst van een
nieuwe generatie (zonder ver
leden en dus vrij om pijnlijke
vragen te stellen) en het einde
van de koude oorlog: „De Der
de Wereldoorlog leek minder
waarschijnlijk en daarmee
kwam de Tweede Wereldoor
log naderbij. Er is een beetje
vrede nodig om over oorlog te
kunnen praten".
En nu loopt dat gepraat ten
einde. De oorlog is zo langza
merhand afgelopen. „Er ont
breekt hier of daar nog een
monument voor dezen of ge
nen, twee stokoude mannen in
Breda moeten nog dood, en
dan is de Tweede Wereldoor
log alleen nog maar geschiede
nis. En dat op het moment dat
ook het grote geschiedwerk
van Lou de Jong voltooid is".
Is dat toevallig? Ja, zei De
Swaan, want ook zonder De
Jong was men over de oorlog
wel zo ongeveer uitgepraat.
Maar dan was het gesprek wel
heel anders verlopen. „Tel
kens weer luidde een volgende
band van De Jong als een
gongslag de volgende ronde in
van het debat. Geen krantere
dactie kon om zo'n publicatie
heen en geen recensent wilde
de omstreden kwesties onbe
sproken laten. De Jong voelde
zich nooit te goed om zich, met
pijp en titulatuur, minzaam
met de media te onderhouden
en hij werd voor het publiek
vanzelf de minister van oor
log, van de vorige dan. De
Jong bepaalde de agenda, hij
gaf de discussie over de oorlog
een landelijk rooster".
Nu „Het Koninkrijk" gereed
gekomen is - onlangs ver
scheen het register - is de
Tweede Wereldoorlog „klaar,
afgelopen en geestelijk eigen
dom van het Nederlandse
volk, in 27 linnen prachtban
den met goudopdruk en sto
fomslag", aldus De Swaan. „In
vele tienduizenden huiska
mers staat een plankje vol De
Jong, een huisaltaar voor het
oorlogsverleden".
Moraalleer
Als altaar vervult het werk
van De Jong volgens De
Swaan een stichtelijke functie,
omdat het verschil tussen
„goed" en „fout" erin te lezen
valt. En niet alleen met be
trekking tot de verleden tijd.
De Swaan: „De bezettingsjaren
worden opgevat als de vuur
proef. Wie toen goed was is nu
ook goed en wie toen fout was
deugt nog steeds niet. Voor die
moraalleer biedt het oeuvre
van De Jong de catalogus. De
geschiedenis zal oordelen en
namens de geschiedenis oor
deelt nu prof.dr. L. de Jong.
Dat is geen aanmatiging, dat is
zijn opdracht. Tot nu toe is er
over de nazi-tijd niet te spre
ken in woorden die geen oor
deel inhouden. Het is duidelijk
wat toen kwaad was en ook
dat al wat daartegen inging
goed was. De hel heeft echt
bestaan en wie die heeft aan
gericht is uit den boze".
STEVO AKKERMAN
„Mijn
jeugdzonde
Nadat hem de Gouden I
Ganzeveer was overhan-
digd, biechtte dr. Lou de Larr
Jong zijn gehoor een lilita
„jeugdzonde" op. „In werd
1932", vertelde De Jong, I
„deed mijn klas eindexa-1
men aan het gymnasium I
in Amsterdam. Ter gele-1
genheid daarvan voerden I
we in de Stadsschouw
burg een treurspel op: Fi-
loktetes van Sofokles".
„Ik maakte daarvoor de
vertaling, tijdens de les
sen geschiedenis. Toen ik
er mee klaar was, pakte
ik de fiets en reed ik
naar uitgeverij De We
reldbibliotheek. Daar
werd ik ontvangen door
de directeur en ik stelde
hem voor mijn vertaling
in boekvorm op de
markt te brengen. Ik
voerde daarbij aan dat
het weliswaar verboden
was boeken over te
schrijven, maar dat veel
gymnasiasten het wel
licht toch konden gebrui
ken als ze ook ooit So
fokles vertalen moesten.
Dat verhaal viel in goede
aarde, mijn vertaling
werd inderdaad uitgege
ven. Ik raakte daarvan
hevig aan het fantaseren,
's nachts lag ik wakker
en rekende uit hoeveel
gymnasia er waren, met
hoeveel leerlingen, en
hoe grote bedragen wel
niet naar mij toe zouden
vloeien als die allemaal
mijn vertaling zouden
aanschaffen. Maar kort
daarop onderging ik
twee pijnlijke narcisti
sche krenkingen. Eerst
las ik in De Gids hoe de
dichter Martinus Nijhof
zijn immense verbazing
uitsprak over het feit dat
een gerenommeerde uit
geverij als De Wereldbi
bliotheek zo'n slechte
vertaling van Sofokles
had laten verschijnen.
En vervolgens kreeg ik
te horen dat van de opla
ge van 3000 niet meer
dan 111 exemplaren wa
ren verkocht. Sindsdien
heb ik rondgelopen met
een gevoel van schaamte
tegenover de moedige
uitgeverswereld, waar
van vandaag pas, nu ik
75 jaar oud ben, het laat
ste restje verdwenen is".
