Het Gieles-systeem
Ecidóe Goiruvnt
Dinand tovert met
kledingstukken
De toekomst
van diabetes
VAN HUIS UIT
MAANDAG 12 DECEMBER 1988 PAGpjADI
Het jasje wordt gedragen op een strakke rok. De hoed hoort
bij het pak (apart te ontwerpen), maar is-niet bij de prijs in
begrepen.
foto: pr
Je moet er maar
op komen! Coutu
rier Dinand, aan
vankelijk geves
tigd te Amster
dam maar nu
opererend vanuit
een modestudio in
Hilversum, ont
werpt een kle-
ding-compositie,
zowel voor Kerst,
Pasen, en Pink
steren als voor
een gala-tuin
feest. Ra ra hoe
zit dat?
Dinand heeft er
twintig jaar con
fectie op zitten en
begon tien jaar
geleden een eigen
ont werp burea u.
Vanaf het eerste
patroon tot en
met de produktie
werkt hij samen
met fabrikanten.
Zijn kleren roule
ren door het hele
land en zijn ook
in het Confectie
Centrum te koop.
Uitgaande van de
vrouw met meer
dere functies,
componeert hij
een set kleding
stukken, die on
derling verwissel
baar zijn. Zo ont
wierp hij een en
semble in een mat
satijnen cashme-
re-dessin van
staalblauw met
bordeaux. De
voering echter is
van zomerse, pas-
telkleurige Thaise
zijde. De set be
staat uit een
strakke, kuitlange
rok, een wijde
rok. en een ruime
petticoat met
twee stroken.
Daarbij hoort zo
wel een jasje met
lange ballonmou
wen als een stra
pless plastron met
baleintjes.
We hebben nu
drie rokken,
waarvan zowel de
strakke als de
wijde tegenge-
voerd zijn en dus
tweemaal te ge
bruiken. Bij de set
hoort ook nog een
omkeerbare sjerp
als ceintuur of
écharpe te gebrui
ken) en een cor
sage. De sjerp kan
om de taille wor
den gedraaid en
opzij eindigen in
een asymmetri
sche strik. De cor
sage is gemaakt
van geschulpte,
af gebiesde bloem
bladeren.
Voor de kerstda
gen is zo 'n set
kledingstukken
erg mooi als er
goud in de stof
zit. Maar de com
positie is ook bij
zonder praktisch,
als ze is uitge
voerd in zwart
met wit. 's Win
ters draagt men
de zwarte kant:
bijvoorbeeld het
jasje met de bal
lonmouwen op de
zwarte rok met
daaronder een
witte petticoat.
Op het zomerfeest
gaat de zwarte
rok samen met
het witte plastron.
Maar bij datzelfde
witte topje staat
een witte petti
coat met zwarte
stroken in Thaise
zijde beeldig!
Het aardige is dat
de cliënte zelf de
stoffen kan uit
zoeken en er geen
maatvoering
wordt gehan
teerd. De compo
sitie is een ware
trucendoos! De
prijs is even slik
ken: 1850,- voor
het geheel, op de
persoon gemaakt.
Dinand heeft bos
jes klanten, voor
al uit de zuidelij
ke provinciën.
„Daar weten ze
van feestvieren
zegt hij tevreden*.
TINY FRANCIS
Nu is het jasje uitgetrokken en de
strakke rok verwisseld voor de zwieri
ge. wijde rok met petticoat.
enTYV DD
Toen J.B. Gieles in 1958
in Den Haag was beland,
na zijn uitwijzing uit de
States, wist hij nog geen
Ram van een Stier te on
derscheiden. Het was
Bill Vasmer zelf die
hierin verandering
bracht. Onthult de grand
old man Jan Gieles: „In
die tijd was op zekere
dag mijn vrouw weggelo
pen. Mijn tweede vrouw,
die veel te mooi was en
altijd met iedereen liep
te chancen. Heel m'n
hebben en houwen had
ze meegenomen. Ik ver
tel dat zo tegen Bill
we dronken een bor
rel en Bill zegt:
„Don't worry, die komt
woensdagnacht om twee
uur terug". Ik denk: Bill
kletst uit zijn neus. Het
zal de drank wel zijn.
Maar woensdagnacht om
twee uur gaat de tele
foon: mijn vrouw! Of ze
terug mocht komen. La
ter zijn we toch weer ge
scheiden, maar ik schrok
me natuurlijk een be
roerte dat Bill haar tele
foontje op het uur precies
had kunnen voorspel
len".
„Dus de volgende keer dat ik
met Bill een glas drink,
vraag ik hem: how did you
fix that. Bill? Hoe heb je hem
dat gelapt. Bill zegt: 'Johnny',
zegt-ie, 'it's pearls for the
swines, but I am an astrolo
ger'. Paarlen voor de zwij
nen, maar ik ben een astro
loog. Ik heb je geboorte-i
opgevraagd en ik heb 't ge
woon uit je horoscoop gele
zen. En, Johnny, ik heb daar
nog iets anders in gelezen
ook. Dat jijzelf net zo goed
een astroloog bent. Je weet
het nog niet, maar je bent
zelf een nog veel grotere
astroloog dan ik. You, John
ny, you are the emperor'
zegt Bill dus tegen mij. Jij
bent de keizer. Korte tijd la
ter werd ik ontslagen als di
recteur van de Exploitatie
Maatschappij Scheveningen,
waar ik 72 man onder me
had, maar waar het een vre
selijk corrupt zooitje was.
Toen heb ik besloten om me
op de astrologie te gooien".
Het is deze beslissing geweest
die de heer Gieles, weliswaar
na lange jaren van bittere ar
moede, uiteindelijk definitief
in het zadel heeft geholpen.
Anno 1988 immers reizen de
mensen niet alleen uit alle
delen van Nederland naar
J.B. Gieles Astrologisch Ad
viesbureau te Den Haag. Ook
uit Duitsland, Frankrijk, Ita
lië, Tsjechoslowakije en zelfs
Amerika melden zich de
cliënten in een stroom die.
nog jaarlijks aanzwelt.
Dit jaar vierde de omstreden
sterrenwichelaar zijn 70e
verjaardag. Een feit dat min
of meer samenviel met de
15e verjaardag van zijn even
omstreden astrologisch tijd
schrift „Sagittarius" en de
30e verjaardag van het zo
mogelijk nog feller bekriti
seerde Gieles-systeem. Al die
jubilea samen herdacht de
oude maar ongebroken mees
ter vorige maand met een
groots feest in het Haagse At
lantic-hotel, en het is dan Ook
om dit complex van redenen
dat wij vier hoog op de Laan
van Meerdervoort aan alle
gelukwensen de onze komen
toevoegen.
„Monique", draagt de jubila
ris in alle vriendelijkheid aan
zijn assistente op, „kan jij
voor twee kopjes koffie zor
gen? En draai gelijk even een
horoscoopje van meneer uit".
Waarna het interview kan
beginnen. Dit blijkt zich aan
vankelijk toe te spitsen op de
scepsis die de astrologie nog
steeds bij velen oproept. Ter
wijl toch moet worden er
kend dat deze kwantum-
sprong naar het absolute in
de loop van millennia is be
proefd, geijkt en herijkt.
Maar de heer Gieles blijkt
voor de argwaan alle begrip
De 70-jarige heer J.B. Gieles, door zijn leerlingen op handen gedragen, maar door de anti-Gielesianen fel bekritiseerd:
„Ongelooflijk zoals de mensen zich vandaag de dag voor het lapje laten houden". foto cees verkerk
te hebben en deze, ten aan
zien van-de overgrote meer
derheid van zijn collegae, al
leen maar te onderschrijven:
„Ongelooflijk zoals de men
sen zich vandaag de dag voor
het lapje laten houden.
Goudgeld betalen ze voor de
meest krankjorume astrologi
sche prietpraat. Al die tien
tallen, ja honderden boeken
die er over de astrologie ver
schijnen windhandel is
het. Al die consulten die er
worden verstrekt laaie-
lichterij. De mensen laten
zich bedotten waar ze bij
staan. Treurig is het, in-treu-
£ig"-
Meent u dat nou, meneer
Gieles?
„Jazeker. Kijk, u moet weten
toen ik dertig jaar geleden
iinet dit vak begon, ben ook
ik in eerste instantie te werk
gegaan volgens de astrologi
sche technieken zoals Jan-
en-Alleman die toepast. Ik
ben dat proefondervindelijk
gaan uittesten op mezelf, m'n
familieleden, heel m'n omge
ving. Maar de resultaten vie
len zó tegen er deugde
geen hout van. Toen ben ik
dus dat min-1- of Gieles-sy
steem gaan ontwikkelen. En
dat bleek een doorbraak.
Toen ik dat eenmaal op po
ten had, kon ik zo goed als op
datum gaan werken. Een
verkeersongeluk, een opera
tie, een financiële verbete
ring ik kon er wel 's twee
of drie dagen naast zitten,
maar ik kwam toch ver
draaid dicht in de buurt".
„Later ben ik er achter geko
men dat het min-l-systeem
in wezen overeenkomt met
de principes van de klassieke
Chinese, Indische en Tibe
taanse astrologie. Maar toen
stond het al bekend als het
min-1- of Gielessysteem
en zo ben ik het dus maar
blijven noemen. Het vreemde
is nu dat dit systeem door
haast niemand is overgeno
men. Alleen door mijn leer
lingen eigenlijk. Waardoor al
die andere zich noemende
astrologen wel parmantig
met hun buikje vooruit lo
pen, maar in wezen de
grootst mogelijke rotzooi ver
kopen".
Het min-l-systeem. De ken
nistheoretische achtergron
den hiervan tot in detail uit
de doeken doen, zou binnen
het bestek van dit artikel te
ver voeren. Maar in essentie
komt het hierop neer dat een
mens, wanneer hij geboren
wordt, één jaar oud is.
De heer Gieles: „U bent elk
jaar op dezelfde dag jarig, ja
of nee? In een jaar tijd is er
één cyclus van de dierenriem
doorlopen. Goed. Hoe kan
het dan bestaan dat die cy
clus vóór uw geboorte maar
negen maanden duurt? Pre
cies, dat kan niet bestaan.
Ergo bent u drie maanden
vóór uw geboorte reeds door
uw vader en moeder voor-
gecreëerd. Er is dan al een
aantrekkingskracht, een ver
langen naar het scheppen
van nieuw leven en dat is het
moment waarop uw bestaan
op aarde begint. De gewone
astrologie wenst dit niet te
aanvaarden en begint vanaf
het moment van de geboorte
bij te tellen. Nee, zegt het
Gieles-systeem, op het mo
ment van de geboorte moet
er één jaar af. En vandaar
dus ook: het min-l-systeem".
Het is dankzij dit systeem dat
J.B. Gieles Astrologisch Ad
viesbureau zulke opzienba
rende voorspellingen kon
doen als het aftreden van
president Nixon als gevolg
van de Watergate-affaire, de
dood van de Egyptische pre
sident Sadat, de val van de
dollar, de terugtrekking van
Russische troepen uit Afgha
nistan (zo goed als op datum!)
en de vijfde plaats van Mar-
cha tijdens het Eurovisie
Songfestival 1987.
Mooie wapenfeiten. En toch
heeft dat min-l-systeem dus
tot op de dag van vandaag
geen algemene erkenning ge
vonden. De anti-Gielesianen
noemen het zelfs ronduit
'apekool'. Heeft dit de oude
meester niet verbitterd? He
lemaal niet. Jan Gieles praat
en gesticuleert met een blij
moedig elan waar de meeste
jonge kerels een puntje aan
kunnen zuigen. Kritiek deert
deze eerste der Gielesianen
in het geheel niet.
„Ik ben geboren te Halsteren,
bij Bergen op Zoom op 2 juni
1918 om 10 uur, 27 minuten
en 13 seconden. Ik ben dus
een 'Tweelingen', maar een
'Boogschutter' van ascendant.
Een strijder, een revolutio
nair, iemand die zich door
het leven heenvecht. Op mijn
vijftiende heb ik me gemeld
voor het Vreemdelingenlegi
oen. Op mijn twintigste was
ik Belgisch kampioen in het
middengewicht. Ik heb 38
partijen gebokst en er daar
van 35 op knock out gewon
nen. Ik heb NSB'ers onder
steboven geslagen, ben door
de Duitsers in concentratie
kampen gestopt, en heb vier
jaar, van 1953 tot 1957, als il
legale gastarbeider in Ameri
ka gewerkt. Allemaaal geen
verdienste natuurlijk, maar
een feit dat rechtstreeks
voortvloeit uit mijn horo
scoop: ik ben een vechter. Ie
mand die zijn muil opendoet,
en dan ben je niet bang voor
een beetje kritiek".
Zeventig jaar is-ie nu, het en
fant terrible van de Neder
landse astrologie Jan Gieles.
Volgens het min-l-sytseem
71, dus eigenlijk. Rookt naar
schatting twee pakjes Marl
boro per dag, geniet met vol
le teugen van zijn wodkaatjes
en ziet eruit alsof-ie nog
maar op de helft van zijn le
ven is. Bij dat alles nog een
bescheiden man ook. Formu
leert hij in zijn, als gevolg
van zijn Amerikaanse tijd
met Engels doorspekte, Ne
derlands:
„Astrologen, de zich noemen
de astrologen, hebben de nei
ging om op een aparte stoel
te gaan zitten, hè. Alsof ze
Allah, Boeddha, de Grote
Creator zelf zijn. Onzin! Ik
ben geen God. Ik ben een
doodgewone human being.
Niks meer dan u. U bent
journalist, u tikt beter dan ik.
Nou, ik lees beter astrologie
dan u".
Dat laatste bewijst de oude
meester andermaal aan de
hand van de horoscoop die
Monique inmiddels uit de
computer heeft gedraaid. Een
haarscherpe analyse, tjokvol
onloochenbaar rake details
uit het verleden en hoopge
vende voorzeggingen van de
toekomst. Maar het meest
treffend is toch wel deze
waarneming, waarbij de heer
Gieles ook na herhaalde con
trole moet persisteren: „Nee,
nee, nee. Ik zie in deze horo
scoop geen journalistiek van
nationale, maar van interna
tionale allure. Zonder meer!".
Dus. Als u tóch naar een
astroloog moet, dan maar
naar Jan Gieles aan de Haag
se Laan van Meerdervoort.
Uitvinder van het min 1-sy-
steem, eerste der Gielesianen
en kortom, zoals Bill Vasmer
al in 1958, opmerkte: The
Emperor.
WILLEM SCHEER
Van diabetes mellitus zijn er twee.
Je hebt ouderdomsdiabetes, ofwel
diabetes type 2, waar met dieet, af
vallen of anders wel een pilletje re
delijk mee te leven valt. En je hebt
jeugddiabetes, het onderwerp van
dit stukje. Deze diabetes, ook wel
diabetes type 1 geheten, is heel wat
minder onschuldig. Voor 1922, dus
voordat Banting en Best het insuli
ne ontdekten, ging je er gegaran
deerd en snel aan dood. Dat is ge
lukkig niet meer zo, al is met de
dagelijkse spuit insuline de ziekte
nog steeds niet afdoende bestreden.
Die spuit houdt alleen de acute
rampzalige gevolgen van diabetes
op afstand. Doordat de pancreas
geen insuline meer maakt dreigt er
een energiecrisis in ons lichaam,
want insuline zorgt er normaal
voor dat- glucose vanuit het bloed
de cellen in wordt gesleept om daar
te worden verbrand. Dat gebeurt
nu niet, met als gevolg dat het
energierijke glucose zich ophoopt
in het bloed en met veel water aan
gelengd wordt uitgeplast, terwijl
intussen de cellen van ons lichaam
dreigen om te komen van de hon
ger. Om dit te voorkomen gaat het
lichaam op den duur zichzelf slo
pen om aan de nodige brandstof te
komen. Dat kan natuurlijk niet
lang goed gaan. De therapie ligt
voor de hand: het aanvullen van
het ontbrekende insuline door mid
del van één of meerdere spuiten
per dag.
Maar daarmee is de kous niet af.
Tien tot vijftien jaar na het ont
staan van diabetes kunnen gevrees
de complicaties optreden: aandoe
ningen van het oognetvlies, nier
ziekten, ziekten aan hart en vaat,
aandoeningen van de zenuwen in
arm en been. Dit zijn geen onaan
zienlijke ziekten en de laatste jaren
proberen onderzoekers van alles
uit om juist die late complicaties te
voorkomen. Dat gaat langs twee
wegen. Men probeert dit vooral te
bereiken door een nauwkeuriger
toediening van insuline, zodat zo
precies als mogelijk de natuurlijke
behoefte van ons lichaam wordt ge
dekt. Of dat wat gaat uithalen zal
de tijd ons moeten leren, want men
heeft slechts een jaar of zes, zeven
ervaring met deze methode. En de
zogeheten lange termijn complica
ties treden pas na een jaar of tien,
vijftien op.
Een andere weg is het voorkómen
van diabetes. Daarover is de laatste
jaren veel te doen geweest. Er is in
derdaad een geweldige ontwikke
ling gaande, maar of dat echt wat
gaat opleveren, ligt nog in de
schoot van de toekomst verborgen.
Wat is er dan zo al aan de hand?
Omdat de ziekte in bepaalde fami
lies meer voorkomt dan in andere,
heeft men altijd wel geweten dat
diabetes op een duistere wijze- erfe
lijk is. Maar als één helft van een
ééneiige tweeling diabetes type 1
krijgt, dan is de kans dat de andere,
identieke helft ook diabetes krijgt
toch maar 40 procent. Erfelijke
aanleg kan blijkbaar op zijn eentje
niet de ziekte veroorzaken, er zijn
voor 60 procent andere oorzaken
nodig en die moeten ergens vanuit
de omgeving komen. Men denkt
aan allerlei virusziekten, het cytó-
megalie-virus is tamelijk verdacht,
of aan een tiental giftige stoffen die
zich de laatste tijd steeds meer in
het milieu opstapelen. Dit laatste
zou kunnen verklaren waarom de
afgelopen dertig jaar het aantal ge
vallen van diabetes type 1 is ver
dubbeld. Het nieuwe is dat men te
genwoordig kan zien wie wel, en
wie niet erfelijke aanleg heeft.
Elk van onze lichaamscellen heeft
een soort identiteitsplaatje op zijn
celwand zitten waaruit blijkt dat
hij bij ons lichaam hoort. Die iden
titeitsplaatjes heb je in alle soorten
en maten, maar het opvallende is
dat het bezit van de soort HLA
DR3 en HLA DR4 opvallend scoort
met een grote aanleg voor diabetes.
Je zou dus mensen met een ver
hoogd risico kunnen selecteren..
Dat kan ook nog op een andere
manier. Men raakt er steeds meer
van overtuigd dat het lichaam de
insuline producerende cellen in de
pancreas zelf vernietigt. Het af-
weerapparaat, dat het lichaam
voortdurend controleert op vreem
de binnendringers zoals bacteriën
en ander ongerief, is dan de kluts
kwijtgeraakt. Het ziet zijn eigen
pancreascellen voor de vijand aan
en vernietigt ze prompt met af-
weercellen, terwijl intussen allerlei,
antistoffen worden aangemaakt.
Die antistoffen zijn te meten, en
omdat ze al jaren voor het optreden
van de diabetes door het bloed blij
ken te zwerven, kunnen ze in prin
cipe worden gebruikt als ziekte
voorspellers. Het lijkt er dus op dat
diabetes type 1, een ziekte die door
gaans plotseling zijn kop opsteekt,
jaren eerder begint dan men tot nu
toe heeft aangenomen.
Maar er is meer. Als het lichaam
inderdaad zijn eigen insuline pro
ducerende pancreascellen opvreet,
dan is er ook zicht op een echte, di
abetes uitbannende, therapie. Medi
cijnen die de overdreven ijver van
het eigen lichaam aanvallende af-
weerapparaat kunnen indammen,
zouden dan moeten helpen. Die
medicijnen bestaan, de zogeheten
immunosuppresiva ofwel afrem-
mers van het afweerapparaat, maar
wat men ook gaf - Cortisol, predni-
son, interferon, levamisol, azathiop-
rine -, niets hielp. Naar later bleek
omdat deze medicijnen de produk
tie van antistoffen afremmen, en
niet die van de pancreascellen op
vretende T- lymfocyten, de ware
boosdoeners.
Natuurlijk beloop
Toen men rond 1984 het eens pro
beerde met het nieuwe T-lymfocy-
ten afremmende middel cyclospori-
ne kon men zijn ogen niet geloven.
Het spul hielp! In een Frans onder
zoek hoefde een kwart van de pa
tiënten met pas ontdekte diabetes
dank zij het cyclosporine geen in
suline meer te spuiten. Voor het
eerst was men er in geslaagd om
het natuurlijk beloop van de ziekte
te beïnvloeden.
Men heeft nu diverse methodes om
risicopatiënten op te sporen, en bo
vendien een behandeling die de
ziekte in de kiem aanpakt. Pro
bleem opgelost? Bij lange, lange na
niet. De ziekte voorspellende antis
toffen wijzen te veel mensen aan
die de ziekte nooit zullen krijgen.
Bovendien moet cyclosporine, met
niet geringe bijwerkingen, waar
schijnlijk een leven lang geslikt
worden. Maar een vooruitgang is
het alles bij elkaar wel. „Tot voor
kort" aldus de British Medical
Journal „bezorgde de ontraadseling
van diabetes ons nachtmerries, te
genwoordig alleen maar hoofd
pijn".
s* r Of
door Joke Forceville-Van Ro*r
SCR
\iet 99
jlLVER!
Ijgde Sta
laatscha
[medyse
•rvaard
-hor het
iktie te
merika
•kende
en plot:
rdwijm
eet BI
•re" mc
j k in
)pgezet
■ingen
Heer, ik ben niet waardi jxtable
in de Eucharistie, nter bi
reringe
het Si
i die
Onze Moeder (de H. Ke maakt,
wijst - daar helpt geen en 198!
moedertjelief aan somm ïdse S(
onder ons onvoorwaarde start
deur. Wie abortus pleeg oktofc
daaraan metterdaad (eks al
medewerking verleent, jede pk
verbannen uit de 1st be
kerkgemeenschap, hooriarnma':
niet meer bij. Intersei
Nee, dat bedenk ik m'efjn gem
Dat heeft de Spaanse »n 21 p
kardinaal Castillo Lara er w<
en dat heeft ook in deze Jjoen i
gestaan. Hij heeft de lei n en t
van de pauselijke comm :t het i
die over de juiste uitleg
het Kerkelijk Wetboek 12113
Zijn woorden: „Behalve
vrouw wordt de straf vs [-teil
excommunicatie ook opi
aan de echtgenoten die [T0C1
abortus goedkeuren, de
en aan allen, verplegers U1SK
medisch personeel en
hulpkrachten, die nieew^jjg,
aan de vrijwillige «keiru
onderbreking van de |mteVa
zwangerschap". f y.
Ik heb altijd gedacht da )urou
laatste wat een moeder ,rnnpqf
doen is: haar kind dat v anom
pad waarop zij is voorgt ,t mj|
afwijkt, de deur wijzen. izen v
tijden dat kinderen begi )geij,k
samen te wonen, zeer te, dg s
opvattingen van hun ou ndzarr
91 s.tan^Punln dian
gehuldigd. Ik denk er n te QI
over. Ook als het gaat o
kind dat abortus laat ph nrlnrn
Verstaat u mij alstublief enne
Ik ben tegen abortus. D, ivpmh
ik, ben ik, blijf ik. Al h zensdL
een zekere nuancering de f
geleerd. En dat nota bei
een zeer fijne, vakbekw £ende
religieuze die, toen ze n n er v
het arbeidsproces was rt Mu
opgenomen, mij heeft gi )na, G
dat ik niet absoluut mot onc]e
oordelen. Ze was jarenli rjeuze
hoofd van de gynaecolo, re ma
afdeling van een zieken\
het zuiden des lands e
haar eigen, volwaardige 1
in het beoordelingsteam I
aangaande
zwangerschapsonderbreA
Zij heeft mij ertoe gebrA
mijn standpunt van mojl
„tegen abortus" te verzat
tot een „Nee, tenzij". In
ziekenhuis heeft de j.45-17.2
handhaving van die opv*j->
nooit geleid tot een afglt05 Kaf
naar gemakkelijker den\ voo
Abortus is, naar ze me (30 Wil
toevertrouwde, zelden deli
toegepast.
Maar vandaag wil ik hel^ A„,
in eerste instantie hebber, tot
abortus. Ik wil terug naai ark
Moeder de H. Kerk. Ik l |"k
pijn en kan niet eens bij25
moeder uithuilen, want j Vrij
zij heeft die pijn veroom0 Pro
Ik heb nooit abortus lateis Nie
plegen. Dat had ik, £eioc°
ook nooit gedurfd. Maar. sc^
heb nimmer reden gehat 0a.
daarover zelf te denken
zijn situaties waarin vro3
in geweten die keuze w>
maken. Heeft de Kerk i
altijd gewezen Hebben
name kardinaal Alfrink 40 De
mgr. Bekkers dat niet o
gedaan) op eigen geweti
uiteindelijke maatstaf vc
handelen? Van die beslis o Lat
zullen anderen haar nie
„bekeren dat is: doen
omkeren, veranderen va
Behalve zulke vrouwen
worden artsen,
verpleegkundigen en an
die hulp verlenen bij de -
rt 1
rt
'150 Zoi
45 Ni<
10 KM
15 Ex
behandeling uitgestoten
liefdesgemeenschap die
Kerk van Jezus Christu
Mensen die een medemt
wanhoop helpen, wordeA15 Sir
veroordeeld.
Ik ben bedroefd vandaa
mijn Moeder. Ze heeft h
volste recht, de plicht o<
weg te wijzen die de He|40 Pr<
voorgegaan. Maar zelfs
hoog geplaatste prelaten
toe het recht zouden he 45
niet op deze manier. Is h<30 Pis
wonder dat steeds meer vai
vrouwen weigeren te ge
in de liefde van haar M
de Kerk? Zij ervaren di<
steeds minder. Ex
communicatie betekent:
uitgesloten worden van
gemeenschap, met nami
die der sacramenten.
Hooggeplaatste prelaten
bidden in de
Eucharistieviering vóór Am jai
communiceren: „Heer, il
niet waardig"; maar ze
communiceren wèl. Moe 24
echt geloven dat het de 30
bedoeling van Jezus is gi 00 Co
zijn Leer boven het Lev 05 L'l
stellen? De zuivere leer
het gebroken leven van
mensen die zijn volgeling uü
pogen te zijn
etbf
00 No
00 Joi
