„Het CDA kan ons niet
in de kou laten staan"
Salaris van Nederlandse leraar
behoort tot de Europese top
uit de weekbladen
ELSEVIER
HIT
deÜUDENE
VOOR
Het kapotte leven
DE TIJD
NAi binnenland
£eidóc@ouocmt
DONDERDAG 8 DECEMBER 1988 PAGINA 7
Als gevolg van het
natte voorjaar is
de huidige
hazenstand klein.
Daarom moet elk
haasje goed op
zijn hoede zijn
voor de naar wild
snakkende jagers
en stropers. Voor
deze haas is het
leven afgelopen;
te laat koos hij
zijn eigen pad.
FOTO: ANP
DEN HAAG Leraren in het Ne
derlandse onderwijs liggen wat hun
salaris betreft samen met hun colle
ga's in Luxemburg, België en de
Bondsrepubliek Duitsland aan de
top in de Europese Gemeenschap.
Denemarken en Ierland nemen een
middenpositie in.
Deze conclusie wordt getrokken in een
vergelijkend onderzoek van het Leidse
bureau Research voor Beleid. Om een
goede vergelijking te kunnen maken, zijn
de salarissen uitgedrukt in koopkracht.
De studie begon in 1985; Portugal
Spanje behoorden toen nog niet tot de EG.
In het basisonderwijs blijken de Neder
landse leerkrachten na Luxemburg en de
Bondsrepubliek Duitsland het hoogste
maximum-salaris in de EG te hebben.
Hun aanvangssalaris behoort echter tot de
laagste. Op 32-jarige leeftijd hebben zij
echter de achterstand weer voor een groot
deel ingelopen. Luxemburg is met zijn
naar verhouding hoge salarissen een klas
se apart.
De Nederlandse docenten in de eerste fase
van het voortgezet onderwijs behoren met
hun maximum-salaris ook tot de boven
laag. Zij bevinden zich daarbij in gezel
schap van hun collega's in Duitsland en
België. Wat het beginsalaris betreft, liggen
zij minder gunstig, maar ook dat is op 32-
jarige leeftijd weer goedgemaakt; zij beho
ren dan tot de middenmoot. In de boven
bouw van het voortgezet onderwijs zijn de
salarissen in Nederland, België en de
Bondsrepubliek ook hoger. Alleen in Lu
xemburg ligt dit hoger.
De onderzoekers benadrukken dat ondui
delijk blijft hoe de salarissen netto uitpak
ken. En ook welke financieel-economi-
sche voordelen men heeft, bijvoorbeeld in
de vorm van pensioenen of uitkeringen.
In de donkere dagen tussen het Sint-
Nicolaasfeest en Kerstmis komt menig
alleenstaande tot de conclusie dat er
voor hem of haar de komende jaren
weinig heil is te verwachten van de
regering. „Voor ons is 1990 een
rampjaar", zo verwoordt een
alleenstaande vrouw haar gevoelens.
Alleenstaanden zijn vooral kwaad op de
politici die de ingrijpende wijziging van
het belastingstelsel luid bejubelen.
Vrijwel elke groep gaat er volgens de
regering op vooruit, behalve een groot
deel van de 2,2 miljoen alleenstaanden.
De parlementaire behandeling van de
belastingoperatie begint in janauri. De
PvdA en in mindere mate de VVD
maken zich zorgen over het wegvallen
van de alleenstaandentoeslag. Deze
fracties zullen hoogstwaarschijnlijk van
minister Ruding en staatssecretaris
Koning van financiën eisen dat de
alleenstaanden een compensatie krijgen
voor hun koopkrachtverlies. Het in Den
Bosch gevestigde Platform van
Organisaties voor Alleenstaanden
(PLOA) zal nog een uiterste poging doen
ook het CDA over de streep te trekken.
VOOR
ALLEEN
STAANDEN
IS 1990 EEN
RAMPJAAR
ren?
DEN BOSCH „Voor al
leenstaanden wordt 1990
een rampjaar. Alles bij el
kaar opgeteld is 1990 voor
mij niet het jaar van de
lastenverlichting, maar
van een flinke verzwaring
van achthonderd tot dui
zend gulden per maand.
Dat vind ik onaanvaard
baar en discriminerend.
Voor de tweeverdieners
worden leuke dingen be
dacht met behoorlijk gro
te voordelen, en ook ge
zinnen worden niet verge
ten".
Een fragment uit één van de
vele brieven die de laatste we
ken zijn binnengekomen bij
het Platform van Organisaties
voor Alleenstaanden (PLOA)
in Den Bosch. De alleenstaan
den zijn woest op de regering,
die in januari in de Tweede
Kamer de grote belastingope
ratie volgens het plan van de
commissie-Oort verdedigt.
Staatssecretaris Koning van fi
nanciën geeft toe dat een
kwart miljoen alleenstaanden
er gemiddeld vijf- tot zeshon
derd gulden per jaar op ach
teruit kunnen gaan. „Dat is
hard, maar het is niet anders",
aldus Koning, die zelf alleen-
Staand is. Koning verwijst
graag naar prof. Oort, die de
alleenstaandentoeslag een „ab
surde uitwas van het draag
krachtbeginsel" heeft ge
noemd. De commissie-Oort be
stempelde de inkomensachte
ruitgang voor alleenstaanden
als „de prijs die moet worden
betaald voor de zeer grote
praktische voordelen van een
systeem waarin alle burgers
een gelijke basisaftrek heb
ben".
Het PLOA, waarbij 22 organi
saties zijn aangesloten, be
schikt echter over veel gede
tailleerdere gegevens. Daaruit
blijkt dat vooral de laagstbe
taalden (tot 40.000 gulden bru
to) onder de alleenstaanden de
dupe worden en dat de hogere
inkomens er weliswaar op
vooruit gaan, maar veel min
der dan tweeverdieners en
kostwinners. Juist de minima
worden getroffen, omdat het
merendeel van de laagste in
komensgroepen uit alleen
staanden bestaat. Onder al
leenstaanden verstaat het
PLOA niet alleen weduwen,
weduwnaars en gescheiden
mensen, maar ook degenen die
„van nature" alleen wonen,
die in alternatieve leefverban
den vertoeven en ouders die
het in hun eentje moeten red
den. Vooral alleenwonende
bejaarden maken zich ernstige
zorgen. De bonden voor be
jaarden hebben al gedreigd dat
het Binnenhof „grijs" zal zien
van de protesterende 65-plus-
sers als ook nog eens de aow
dreigt te worden aangetast.
Kortom, voor het PLOA alle
reden om de belastingoperatie
keihard aan te vallen. „Hoe
kómt Koning erbij dat de al
leenstaandentoeslag moet ver
dwijnen!", zegt PLOA-voorzit-
ter Bert van der Stoel met
nauwelijks verholen woede.
„Hij hanteert puur een finan
cieel argument. Alle toeslagen
moeten weg. Maar door een
achterdeur krijgen andere
groepen een verhoogde basis
aftrek en premievoordeel. Het
is onzin dat handhaving van
de alleenstaandentoeslag een
inbreuk is op de belastingver
eenvoudiging".
Sluitpost
Eenpersoonshuishoudens heb
ben vanaf 1979 jaarlijks ge
middeld een koopkrachtver
lies geleden van ongeveer
1,1%. Dat is net iets gunstiger
dan echtparen met kinderen (-
1,2%). Zo beschouwd komen
alleenstaanden er dan toch
niet slecht af?
Van der Stoel is het daar niet
mee eens. Hij vindt dat de po
litiek de alleenstaanden, waar
van er volgens het PLOA 2,2
miljoen zijn, als sluitpost op de
begroting beschouwt. „Het
grote probleem voor ons is dat
wij financieel onevenredig
zwaar worden getroffen. Wij
worden het slachtoffer
een optelsom van diverse ver
anderingen. Steeds zegt de po
litiek „ach, die alleenstaanden
kunnen wel drie of vier pro
cent inleveren, die kunnen het
toch wel betalen". Maar wij
gaan er niet alleen door het
belastingplan op achteruit.
Qok de plannen op volkshuis-
vestingsgebied en de reorgani
satie van de gezondheidszorg
volgens het plan-Dekker kos
ten ons geld. We betalen vaak
toch al meer premies dan an
deren, terwijl we minder rech
ten hebben. De alleenverdie
ner met een gezin kan voor de
zelfde premie ook de partner
en kinderen meeverzekeren.
Ook betalen wij premies voor
risicio's die we zelf niet lopen
en verder moeten we vaak een
hogere eigen bijdrage leveren
aan bijvoorbeeld gezinshulp.
We willen best wel betalen,
maar er moet ergens een grens
zijn".
De vrouw uit de eerder geci
teerde brief verdient maande
lijks bruto 4100 gulden, dat is
netto 2600 gulden. Zij maakt
nogal veel ziektekosten en zal
door het plan-Oort maande
lijks maar liefst zeshonderd
gulden minder krijgen. Begin
dit jaar heeft ze een premie-A-
woning gekocht, die in februa
ri wordt opgeleverd. Nu heeft
zij recht op 33.000 gulden sub
sidie. Door de ingrepen vol
gens Oort gaat haar belastbaar
inkomen omhoog, waardoor zij
nog maar een subsidie krijgt
van 17.000 gulden. De regering
wil verder de inkomensgren
zen veranderen om voor subsi
die in aanmerking te komen.
Dat kost deze vrouw maande
lijks tweehonderd gulden. Bo
vendien wordt zij getroffen
door het plan-Dekker voor de
reorganisatie van de gezond
heidszorg, waardoor ze er
weer honderd gulden op ach
teruit gaat. Bij elkaar is dat
dus een koopkrachtverlies van
ten minste achthonderd gul
den per maand.
Er wordt dan ook een oneven
wichtig beleid gevoerd, meent
het PLOA. „Het CDA is mis
schien bereid de alleenstaan
den op één van de onderdelen
tegemoet te komen met repa
ratiewetgeving als de financië
le klappen te groot blijken te
zijn. Maak mij maar niks wijs,
dat is flauwekul. Aan nood
verbanden en doodlopende
wegen hebben we niets", aldus
Van der Stoel. Stafmedewer
ker Frank van der Aa van het
PLOA vult aan: „Het wordt
tijd dat het CDA het principe
>RM VAN
«JS7AANDEN
Bert van der Stoel (links) en Frank
tussen alleenverdieners en al
leenstaanden. De realiteit is
heel anders".
Bij spreekbeurten houdt Van
der Stoel zijn gehoor altijd
voor: „Je bent nu nog alleen
verdiener, maar binnen de
kortste keren kun je alleen
staande zijn. Daarbij denk ik
niet alleen aan overlijden. De
individualisering is niet te
stuiten, maar de overheid
loopt achter de feiten aan en
hanteert nog steeds de oude
waarden".
i alleen 1
Eeuwige zeurpieten
Van der Stoel en Van der Aa
benadrukken dat de alleen
staanden beslist geen „eeuwige
zeurpieten" willen zijn. Het is,
aldus het tweetal, gewoon tijd
dat de politiek een duidelijk
signaal geeft naar de samenle-
*ving, zodat het op zichzelf wo
nen en leven een geaccepteerd
maatschappelijk verschijnsel
wordt.
Het PLOA houdt zich sinds de
oprichting in 1981 bezig met
de erkenning van de alleen-
schrijft. Nu wordt de alleen
verdiener met een gezin in de
watten gelegd. Het gezin is het
uitgangspunt in het politieke
denken. Lubbers maakt voort
durend een strikte scheiding
onder- staande. Het bonte gezelschap
jesloten organisaties
telt niet alleen bekende namen
als het Humanistisch Verbond
en de NVSH, maar ook stich
tingen voor welzijnsbevorde
ring voor weduwen en we-
Tabel met inkomensgevolgen in guldens voor al
leenstaanden door belastingoperatie (bron: PLOA,
Den Bosch)
Bruto jaarinkomen alleenst.
20.000,00
(bejaarden)
Bej. met
klein pensioen
duwnaars, de Single SOOS en
groepen voor educatieve en
recreatieve activiteiten.
Van het begin af aan heeft het
PLOA de politiek bestookt en
hoorzittingen in Den Haag bij-
woond. Van der Stoel: „De
PvdA erkende de positie van
de alleenstaande al snel en is
door de bocht. De VVD volgde
moeizaam en schrikachtig,
steeds met de gedachte: wat
doet het CDA? Ik heb inmid
dels wel het gevoel dat de
VVD wat de alleenstaanden
betreft meer naar de PvdA
neigt, maar nog een beetje in
de bocht blijft steken. De be
slissing lijkt dus bij het CDA te
taan liggen". Net als Van der
toel begrijpt Van der Aa niets
van de passieve houding van
de christen-democraten: „Het
PLOA is nota bene opgericht
dankzij een motie van het
CDA, eind jaren zeventig. Dan
kan het CDA ons nu toch niet
in de kou laten staan?".
Niet leuk
Maar waarom maken Van der
Stoel en Van der Aa zich zo
druk? PvdA en VVD hebben
immers de meerderheid in de
Kamer? Dan hoeft het CDA
toch niet overstag te gaan?
„Natuurlijk hebben wij in
principe voldoende aan 51%
van de stemmen in het parle
ment. Maar dat is niet leuk.
Wij zien veel liever dat de drie
grote fracties als één blok ach
ter ons gaan staan. Het gaat
ons niet alleen om deze belas
tingoperatie. Het gaat om veel
meer. Het PLOA houdt zich
met veel immateriële zaken
bezig, zoals het bestrijden van
vooroordelen en het bevorde-
de emancipatie van de
40.000,00
182,28
van +125,00 tot 375,00
+584,93
"allee
De „pijn" zit bij de laagste inkomens. Rond de 40.000
gulden gaan ook alleenstaanden er op vooruit, maar
hoe hoger het inkomen, des te groter de achterstand
wordt op gehuwden.
Daarbij is puur gekeken naar de belastingen, en niet
naar andere operaties die nadelig kunnen ziin voor al
leenstaanden, zoals de reorganisatie van de gezond
heidszorg en de plannen op het gebied van volkshuis
vesting.
geven, worden wij niet
genegeerd in de samenleving.
Nu is al bijna dertig procent
van de huishoudens één]
soons! Dit aantal zal
maar toenemen".
Het PLOA maakt zich niet al- bureau
leen zorgen
situatie vai
staande. Er i
Stoel aan,
verband met de sociale positie.
„Voor
moeten
lijkheden zijn met anderen
contact
veel ao
van „Oort" ondervindt. Maar
hij is wel een heel bijzondere
alleenstaande, namelijk eentje
die er een huishoudster op kan
nahouden. Ogenschijnlijk zou
je zeggen dat het voor ons
gunstig is als een alleenstaan
de het bewind voert. Maar het
helpt niets, sterker nog: zoals
blijkt gebeurt eerder het te
genovergestelde".
Schaamte
In januari, als de parlementai
re behandeling van „Oort" be
gint, zal het PLOA weer alle
zeilen bijzetten om in politiek
Den Haag te lobbyen. Daarbij
zal de aandacht uiteraard
vooral bij de CDA-politici ko
men te liggen.
Met het CDA heeft het PLOA
een bijzondere verhouding.
Van der Stoel: „Twee jaar ge
leden hebben wij een gesprek
gehad met de CDA-fractie.
Dat ging niet lekker. Diverse
fractieleden liepen om de ha
verklap weg, omdat ze zo no
dig een telefoontje moesten
plegen of een commissieverga
dering moesten bijwonen. Je
kreeg echt het gevoel dat je
werd beschouwd als een typi
sche groep uit het welzijns
werk waarmee geen serieus
economisch getint gesprek kon
worden gevoerd. Jeltien
Kraaijeveld-Wouters, die de
bijeenkomst voorzat, schaamde
zich voor haar collega's. Toen
hebben wij gezegd: zó doen we
het niet. Er is toen een tweede
gesprek geweest, dat gelukkig
heel wat beter verliep".
Desondanks is het CDA nog
niet „om". Van der Stoel wijt
dat aan de tweeslachtigheid
die hij bij het CDA constateert.
„Als je individuele kamerle-
geluk
>or ons vechten. Het
CDA is niet ongevoelig voor
onze standpunten, maar durft
het nog niet aan zich daarover
hard uit te spreken. De direc
teur van het wetenschappelijk
fan het CDA, Arie
n de financiële Oostlander, heeft ook al eens
menig alleen- buitengewoon aardig gedaan
o geeft Van der tegen ons. De tijd dat ze ons bij
rechtstreeks het CDA niet meer zien is
voorbij, maar ze moeten een
alleenstaanden stap verder gaan",
voldoende moge- Ook over (voormalige) CDA-
bewindslieden kan Van der
komen. Nu zie je dat Stoel een boekje open doen:
bijstandsmoe- „In het eerste kabinet-Lubbers
zegt' dat hij zelf ook nadelen ken Kappeyn
FOTO: GÉRARD DAMOISEAUX
lo ervoor gezorgd dat we met
verschillende bewindslieden
konden praten. Bij CDA-
staatssecretaris Brokx van
volkshuisvesting begonnen wij
over de veranderingen in de
huursubsidies die nadelig voor
de inkomenspositie van alleen
staanden zouden zijn. Brokx
zei: „Ik voer geen inkomens
beleid, daarvoor moet u bij
mijn collega's zijn". Met hem
viel daar dus niet over te pra
ten. Sindsdien is er eigenlijk
weinig veranderd. Het enige
dat wij vragen is: hou nou eens
rekening met ons, erken dat er
diverse leefvormen zijn in Ne
derland".
Ondeugdelijk
Terugkomend op de actualiteit
concludeert Van der Stoel dat
het belastingplan op een we
zenlijk onderdeel niet deugt.
„De alleenstaandentoeslag of
een vergelijkbare regeling
moet blijven bestaan. Het ar
gument dat zo'n toeslag het
plegen van fraude in de hand
werkt, is onjuist. Er zijn zo
veel regelingen die fraudege
voelig zijn. Iemand die een al
leenstaandentoeslag aanvraagt,
is bereid de gevolgen te aan
vaarden. Dat kan betekenen
dat hij of zij moet aantonen in
derdaad alleen te leven. „Dat
is een aanval op de privacy",
zegt de politiek dan. Maar als
wij dat zelf nou niet erg vin
den? We moeten niet doen als
of we voor het eerst een amb
tenaar aan de deur zullen krij
gen".
Er dringt zich één vraag op,
waarover het PLOA nog niet
al te diep heeft nagedacht.
Wat gebeurt er als de Tweede
Kamer, die onder druk van de
regering kan komen te staan,
tóch besluit de alleenstaanden
toeslag af te schaffen en geen
enkele vorm van tegemoetko
ming wil invoeren?
De formele weg is het starten
van een juridische procedure,
omdat een deel van „Oort"
strijdig zou zijn met één van
de Europese Richtlijnen voor
de gelijke behandeling van
mannen en vrouwen. Na enig
nadenken komen Van der
Stoel en Van der Aa echter
met een veelbetekenend ant
woord, waaruit een zekere
dreiging spreekt voor de rege
ringsfracties: „Dan zullen we
met het oog op de verkiezin
gen van 1990 onze achterban
gaan informeren".
ROB SEBES
De hoofdpersoon van deze
korte geschiedenis had ge
woon Gerard (Kornelis van
het) Reve geheten, ware het
niet dat daar ineens de ou
ders van een zwakzinnige
jonge vrouw openlijk vertel
den en lieten zien hoe hun
dochter er aan toe is. Dat
was in het weekeinde. De
weekbladen, die met Ameri
kaanse verkiezingen of zo in
staat zijn tot hoogstandjes in
de race tegen de klok, verra
den nu hun ware aard.
Rinus Ferdinandusse is op
dreef. Zijn „Gedachten op
dinsdagochtend" (zie ie wel:
tijd genoeg) in Vrij Neder
land over de affaire-Jolanda
raken wezenlijke zaken.
„Jolanda Venema is te ver
gelijken met de negenjarige
Phan Thi Kim Phuc, World
Press Photo 1973, die naakt,
het brandende Amerikaanse
napalm op de rug, op elke
voorpagina stond. Zo gaat
ook Jolanda Venema nu de
wereld rond, met één, niet
mis te verstane boodschap:
in het gidsland Nederland
brengt zo een aantal agres
sieve zwakzinnigen zijn le
ven door, aan de muur geke
tend vanwege hun primitie
ve verzet tegen het kapotte
leven. Hoe men ook theore
tisch of ideologisch over de
maatschappij denkt, vast
christenen in het kabinet
hadden gezeten het nooit zo
ver gekomen zou zijn".
Volgens Gilnter Grass heb
ben andere landen dan
Duitsland het met hun ver
leden relatief gemakkelijk.
„Ik wil in Groot-Brittannië
wel eens een debat meema
ken over het koloniale ver
leden en de gevolgen. Idem
dito in Nederland of Frank
rijk. Mijn ervaring is dat
daar met Nederlanders vaak
moeilijk een gesprek over te
beginnen is". Over zijn eigen
verleden: „Gebleven is het
besef dat met het ouder wor
den steeds duidelijker en on
ontkoombaarder wordt: dat
ik vanaf mijn tiende in de
Hitler-jugend zat, dat ik tot
mijn zeventiende jaar door
die ideologie gevormd ben.
Pas na de onvoorwaardelijke
capitulatie werden mijn
ogen geopend. Dat wil ik
niet vergeten. Dat moet me
bewust blijven. Het is de
voorwaarde voor mijn werk.
En dat zal mijn leven lang
zo blijven".
Niet alleen Abraham Kipp,
maar zeer waarschijnlijk ook
Dries Riphagen zit nog im
mer in Argentinië, gevlucht
voor het eigen oorlogsverle
den. Riphagen tipte de nazi's
voor geld over joden; hij ont
liep een berechting door in
1946 in een lijkwagen te ont
komen. Volgens een Ameri
kaanse organisatie die nazi's
traceert is hij in 1953 tot Ar
gentijn genationaliseerd, hij
zou nu 79 jaar zijn. „Volgens
ons is hij grafisch artiest. Of
hij nog leeft? Volgens onze
gegevens is dat heel waar
schijnlijk. Blijft u geïnteres
seerd?"
„Hoe middeleeuws dacht ik.
En dat in een land met zo'n
beschaving". Peter Brusse
verwoordt zijn gevoelens
over de affaire-Jolanda in
Elsevier door te verwijzen
naar het oude en nieuwe Eu
ropa, verenigd door de mid
deleeuwen. „Gelukkig zijn
wij niet zo anders dan de
nonnen bij Rome die hun
zwakzinnigen wel kleedden,
maar vergaten te luchten en
de bewoners van het Zuid
franse dorp die een zwakzin
nige vrouw inmetselden. We
zijn Europeanen, maar Ne
derlanders passen het mooi
er in met eigentijdse pavil
joens en ambtelijke commis
sies van deskundigen die er
vanwege de bureaucratie
nooit kwamen om te vertel
len dat je een modern spij
kerpak niet kapot kunt trek
ken".
Heel veel Reve, die volgen
de week 65 wordt. De volks
schrijver heeft bij veel ken
ners en liefhebbers onder
hand wel afgedaan. Arnold
Greidanus, mede-verant
woordelijk voor de vier
Reve Jaarboeken: „Het
keerpunt ligt na Een Circus
jongen. Een boek als Lieve
Jongens is qua stijl nog per
fect. Als hetero lees ik dat
met rooie oortjes. Maar nu
zie je het taalgebruik afne
men. Er komen evident
slechte zinnen in voor. Het
is verzwakte herhaling.
Wolf té uitgesproken klef.
Reve draait nu puur op de
steun en clementie van zijn
publiek".
„Ik had toen moeten zeggen:
vraag dat maar aan mamma.
Maar aan de andere kant lag
het zo voor de hand dat ze
ermee bij mij kwam. Gehei
me dingen, dingen die een
beetje moeilijk lagen, be
sprak ze altijd met mij en
niet met mijn vrouw of met
vriendinnetjes". Seksuele
voorlichting dus, uitmon
dend in incest. De Haagse
Post slaagde erin een aantal
vaders te spreken die niet
meer van hun dochters kon
den afblijven. Frits bijvoor
beeld, die zichzelf beschrijft
als een doorsnee-vader, die
vooral in de weekends met
zijn zes dochters optrok.
„Zelf had ik niet de indruk
dat mijn aanhalingen en
aanrakingen echt irritant
waren, totdat ik op een dag
de kamer van mijn toen der
tienjarige dochter binnen
stapte. Ze was zich juist aan
het verkleden. Doodsbang
kroop ze in een hoek van de
kamer, begon te huilen en
zei: goed pap, pak me dan
maar. Ik heb me omgedraaid
en ben afgedropen. Met haar
was het na dat voorval afge
lopen, met de anderen ging
het op dezelfde voet voort".
Vier dochters dienden een
aanklacht tegen hem in.
Een deel van het artikel is
door een drukfout niet te le
zen, maar dit terzijde zou
Reve gezégd hebben.
Wat moet je nou nog met het
VIP-dorp waar Lee Towers
ook na zijn galaconcerten
nog even doorgaat als uitje
voor bedrijven die te klein
zijn om zelf een goed feest te
organiseren, of voor zaken
relaties. „Voor hem maakt
het niet uit of je grondwer
ker of bankdirecteur bent.
Allemaal evenveel mens".
Dank zij HP weten we dan
ook weer dat Trea Dobbs te
genwoordig als drankorgel
door het leven gaat en im-
presaria Ciska Peters daar
niet tegen kan.
Hij doet al dertien jaar Bert
in Sesamstraat, Paul Hae-
nen, maar daar gaat het in
De Tijd niet zozeer om. Wel
over Margreet Dolman, rei
zen en schrijven. „Als ik
heel romantisch wil schrij
ven, of moedig wil schrijven,
dan doe ik het 's avonds en
's nachts. Dan heerst een
minder kritische geest. Ie
dereen slaapt, je kunt ge
woon je gang gaan. De we
reld die je dan creëert is dan
ook de enige bestaande. De
ochtend gebruik ik juist om
teksten kritisch te lezen,
's Nachts geschreven stuk
ken moeten in de ochtend
overeind kunnen blijven".
Een beetje Slag bij Paspoort
1988 (Vrij Nederland), over
de drie ambtenaren die wer
den overgeplaatst, en wat
vrouwenstrijd tussen Euro
parlementariër Hedy d'An-
cona en scholiere Gala Veld
hoen, hoop tegenover erva
ring. De nieuwe serie over
mensen die een lang gevecht
met justitie zijn aangegaan,
doet bekend aan.
Het kwekkebekkie met het
leuke koppie staat weer op
het ijs. Yvonne van Gennip,
in HN-magazine dit keer:
„Resultaat is voor mij geen
doel op zich. Ik zie sport als
een manier om mijn per
soonlijkheid te ontwikkelen.
Verliezen hoort erbij. Een
keer gigantisch door het ijs
zakken, dat zie ik als een
uitdaging. Winnen is zo
makkelijk. Je rijdt je rond
jes, je wint, je bent blij, bloe
men, leuk en aardig. Win
nen is vaak een manier om
je onzekerheid te verbergen
en je faalangst even weg te
kunnen stoppen. Het is een
roes die je oogkleppen op
zet".
Nederlandse emigranten in
Ausiralië komen langzaam
bij uit hun roes. Zoals de
man die op de dag van zijn
pensionering het Engels in
één keer afschafte. Of de
geen
i die i
Engels meer kon sprei
Emigreren was toch niet zo
leuk als het allemaal leek.
Australiër worden met de
Australiërs zat er niet in, ze
zijn blijven leven tussen
twee culturen.
Nog een Groene van twintig
fiagina's, maar dat zal niet
ang meer duren. Of ieder
een moet snel abonnee wor
den. De redactie mikt vooral
op de nieuwe intellegentsia,
in casu studenten. Voor zo
ver die er straks nog zijn na
tuurlijk, maar daarover even
niets in dit of ander week
blad. Wel filmregisseur
Kieslowski, winnaar van de
eerste Europese Oscar met
„Gij zult niet doden". Een
film over de doodstraf, gru
welijk langzaam en precies
in beeld g-bracht. „De dood
straf wordt in Polen niet ie
dere dag toegepast, maar het
is voorgekomen dat mensen
werden opgehangen omdat
ze vlees hadden gestolen. Er
zijn ook zulke jongens ter
dood gebracht, zoals deze in
de film,.en ook mensen die
niet goed bij hun hoofd wa
ren". Elk land gaat op zijn
eigen manier om met zijn
Yolanda's
DICK HOFLAND
