„Liever een lastig genie dan
een tweederangsmuzikant"
I Ed van der Elsken
fotografeerde
Japan van binnenuit
CoidócSomont
WEDUWE VAN JAZZGIGANT CHARLIE PARKER:
bioscopen
Voortbestaan Orkest 18e Eeuw
dankzij subsidie verzekerd
4
■KUNST
DONDERDAG 1 DECEMBER 1988 PAGINA 15
Groningen bouwt
museum in kanaal
'GRONINGEN De gemeente Groningen
Jgaat een nieuw gemeentemuseum bouwen
'midden in het Verbindingskanaal tegenover
jhet hoofdstation in de stad. Dat heeft een
meerderheid van de Groninger gemeente
raad gisteravond besloten. Het voorstel van
|het college van b en w is omstreden, omdat
veel Groningers en een minderheid in de
jemeenteraad van mening is dat met de
[bouw een waardevol stadsgezicht verloren
Ook vrezen zij dat de kosten danig uit
Ide hand zullen lopen. Het gaat om nieuw-
[bouw voor het Groninger Museum, dat te
kampen heeft met ruimtegebrek. Volgens
[de plannen van de gemeente kan de nieuw
bouw in 1990 beginnen. De totale kosten zijn
geraamd op 40 miljoen gulden.
Directrice museum
weigert kandidatuur prijs
ARNHEM De directrice van het
Arnhemse Gemeentemuseum, Lisbeth
Brandt-Corstius, weigert de kandida
tuur voor de Europese Prijs voor de
Vrouw. Brandt-Corstius is een van de
twaalf kandidaten voor de prijs, die
het komende weekeinde tijdens de
Europese top op Rhodos wordt uitge
reikt aan een vrouw die zich verdien
stelijk heeft gemaakt voor de Europe
se zaak. Brandt-Corstius meent echter
dat ze zich daarvoor nooit bijzonder
heeft ingespannen: „Als ik kandidaat
blijf sta ik voor aap. Ik heb nog nooit
iets met Europa te maken gehad", al
dus de museumdirectrice. Brandt-Cor
stius heeft geen idee wie haar als kan
didaat voor de prijs heeft voorgedra
gen.
Finalisten Showmasters
Jan ten Hoopen uit Leiden (midden) en Carlo Strijk uit Den Haag (links) zitten
in de finale van de NCRV-televisieshow „Showmaster". Ze moeten het daarin
opnemen tegen Willem Bol uit Goirle. De uitzending is komende zaterdag, op
Nederland 1 om 19.51. Uit dit drietal moet de beste showmaster van Neder
land te voorschijn komen.
FOTO: PR
J u weienopbrengst
filmster Ondra naar
SOS-kinderdorpen
AMSTERDAM De juwelen
van de overleden Westduitse
actrice Anny Ondra hebben
gisteren op een veiling bij
Christie's in Amsterdam bijna
128.000 gulden opgebracht.
Haar weduwnaar, de bokser
Max Schmeling, heeft het geld
bestemd voor de internationa
le hulporganisatie SOS-kin
derdorpen. Anny Ondra stierf
bijna twee jaar geleden op 80-
jarige leeftijd. De filmster ge
noot wereldbekendheid vooral
door haar rollen in de films
„Monksman" en „Blackmail"
van Alfred Hitchcock.
Sempre Crescendo
grijpt te hoog
Kofflard. Met medewerking van de
'loliaten Marianne van Laar (sop
raan), Frans Huijts (bariton) en Ar-
Kn Hageman (piano). Werken van
rahms, Dvorak en Rachmaninoff.
Gehoord op 30 november.
Tijdens de cohcerten van het
Studenten Muziekgezelschap
Sempre Crescendo heerst er
altijd een wat jolige, uitgelaten
stemming. Het programma
boekje ademt vaak dezelfde
[sfeer met grappig bedoelde
toelichtingen bij de solisten en
de verschillende programma
londerdelen. Maar goed, hoe-
Iwel de concerten bedoeld zijn
breder publiek, richt
[men zich gezien de stijl van de
boekjes toch meer op de eigen
[aanhang.
Erger is het dat Sempre Cres-
[cendo voor elk concert weer
werken op het programma zet
boven haar macht lig-
[gen. Het concert van gister-
javond vormde daar geen uit
zondering op. De beste presta
tie leverde het orkest samen
- met koor en solisten nog in de
twee middendelen van het 'Te
Deum' van Antonin Dvorék
(1841-1904), waarin zij tesamen
Ihet bezinnende karakter dat
deze Tsjechische componist
met deze delen voor ogen had
nog redelijk tot uiting lieten
komen. Koor, orkest en de so
listen Marianne van Laar en
Frans Huijts waren hier goed
:in balans met elkaar. In de
fortepassages in de hoekdelen
.[wérden de solisten en het koor
jjechter volledig weggedrukt
[door het teveel aan volume
- van het orkest. Vooral de cli-
i'max op 'Alleluja' in het laatste
hoekdeel ontaardde in ware,
zeker niet door de componist
bedoelde kakafonie.
In de Haydnvariaties van Jo-
hannes Brahms (1833-1897), al
leen voor orkest, en het Twee
de Pianoconcert in c-kleine
terts van Sergej Rachmani
noff, voor orkest en piano,
wist Sempre Crescendo nog
minder te overtuigen. Bij het
laatstgenoemde werk, direct
de pauze,' werd de solist uit
leigen gelederen, Arjan Hage-
zijn opkomst op het
podium door twee 'secondan-
op zijn plaats achter de
piano gezet en bemoedigend
op de schouder geklopt. Hoe
wel hij na afloop van dit pia-
door het publiek als
held bejubeld werd alsof
hij
jeleverd had, was het duide-
ijk dat de pianist en het or-
niet in slaagden een
i litvoering van dit werk te ge-
die ook maar enigszins
leed denken aan, Rachmani-
loff. Ze kwamen niet verder
lan het spelen van noten, aan
icht samenspel en een daaruit
voortvloeiende interpretatie
lie het romantisch pathetische
larakter van dit pianoconcert
echt doet, kwamen zij niet
PETER VAN VEEN
ongekende prestatie
AMSTERDAM Ze gaat
bijna verloren in de grote
hal van het Amstel Hotel.
Een klein vrouwtje met
een gekreukeld gezicht en
grote ogen achter haar
brilleglazen. Ze zou een
Amerikaans omaatje kun
nen zijn, van haar spaar
geld op Europa-reis. Chan
Richardson is haar meis
jesnaam. Bekender is ze
als Chan Parker, de we
duwe van de in 1955 ge
storven jazz-gigant Char
lie Parker, over wiens le
ven Clint Eastwood de
film „Bird" maakte, nu in
de bioscopen.
Chan Parker is een dag in
Amsterdam om de film „Bird"
onder de aandacht van het pu
bliek te helpen brengen. Het
zelfde werk deed ze in België
en in Frankrijk. En elke keer
wordt ze weer geconfronteerd
met haar leven met Parker.
Charlie „Bird" Parker botste
een (kort) leven lang tegen
grenzen aan. Tegen muzikale
grenzen, die hij op een unieke
manier verlegde en verruim
de. En - via overmatig alcohol
en drugsgebruik - tegen de
grenzen van zijn lichaam, dat,
uiteindelijk murw gebeukt,
hem op z'n 34ste in de steek
liet. Een moeilijk leven? Chan
Parker zucht nauwelijks bij de
vraag en formuleert rustig:
„Bird was een genie. Een man
vol tegenstrijdigheden. Hij had
enorme passies. Sterke kanten
en grote zwaktes. Ik zeg altijd
maar dat ik liever met zo ie
mand leef dan met een zaken
man of met een tweederangs
muzikant. Met een man als
Bird leven is een ervaring die
weinig anderen gehad hebben.
Ondanks de moeilijkheden gaf
hij je toch een grote bescher-
Clint Eastwood
Chan Parker zal haar hele le
ven lang met Bird blijven le
ven. Ze publiceerde, samen
met een Franse graficus, een
enorm boek 'over Parker, ze
schreef de ongepubliceerde au
tobiografie „Life in E-flat". En
ze was betrokken bij East
woods filmbiografie van Bird.
„Wonderful" vindt ze de film.
„De gedachte alleen al dat het
slecht gedaan zou kunnen
worden maakte me doods
bang" zegt ze. Ze geeft regis
seur Clint Eastwood alle cre
dit. „Zonder Clint was die film
schijnlij!
invloed
nooit gekomen. Hij is waar
de enige die zoveel
heeft op een grote
filmmaatschappij dat hij een
film als deze er door kon
drukken. Eastwood is ook de
gene geweest die gezorgd heeft
dat Warner Brothers Taver-
niers Franse film „Round Mid
night" over de hele wereld
uitbracht. En Eastwood heeft
een prachtige documentaire
over Thelonious Monk gepro
duceerd die net op het Lon-
dense filmfestival is ver
toond".
Het script voor „Bird" lag al
jaren klaar. Chan Parker:
„Eastwood verfilmde een sce
nario dat Joel Oliansky in
'80/81 schreef. Oliansky was
er voor bij mij in Parijs komen
Eraten. Een heerlijke man. Hij
leek bovendien Parkers solo
in het stuk „Koko" uit z'n
hoofd te kennen. Hij heeft
twee grote liefdes: jazz en klas
siek. En hij was ontzettend blij
dat hij met beide iets als scena
rioschrijver heeft kunnen
doen („The competition" met
Richard Dreyfuss was zijn
„klassieke" film. BJ). Hij heeft
letterlijke dialogen uit mijn
boek genomen. Toen kwam
Eastwood. Ik had niets van
hem gezien sinds „Play Misty
for me". Ik heb van Warner al
z'n films op video geleend.
„Honky Tonk Man" vond ik
erg fijn. Eastwood wordt in
Frankrijk geëerd als een van
de grootste Amerikaanse regis
seurs. Vandaar dat hij „Bird"
ook in Frankrijk, meteen na
Cannes, in première heeft la
ten gaan".
Gouden tand
„Ik ben met m'n dochter Kim
twee weken bij de voorberei
dingen en opnames geweest.
Heb met Forest Whitaker
(hoofdrol.BJ) gepraat en met
Diane Venora die mij speelt.
Het eerste wat ik zag was dat
Forest een gouden tand had,
net als Parker, en dat hij zijn
haarlijn weg had geschoren
om op Bird te lijken. Hij is
fantastisch. En bovendien
weet-ie hoe je een sax be
speelt. Hoeveel films heb je
niet waarin je een acteur die
een muzikant speelt precies op
de verkeerde momenten ziet
ademen, net als de muziek op
houdt? De feiten in de film
kloppen. Goed, ze zijn samen-
Chan Parker: „Ik leef nog steeds met Bird".
FOTO: MILAN KONVALINKA
geperst en aangescherpt. Wan
neer Bird me voor het eerst op
komt halen in de film, heeft
hij een schimmel gehuurd, ik
ga er op zitten en we gaan sa
men ergens dansen. In werke
lijkheid was het een „palomi-
na" (zandkleurig paard met
witte manen en staart. BJ), ik
ben er niet op gaan zitten en
we zijn pas later gaan dansen.
Maar je kan nu eenmaal geen
film van tien uur maken. En
dan de soundtrack. Ik weet
dat daar verschillend over ge
dacht wordt. Ook door muzi
kanten. Sommige jazzmusici
die met Bird hebben gepeeld
vragen zich af waarom zij er
niet bij betrokken zijn. Mis
schien waren ze te duur, mis
schien hadden ze prima donna
neigingen. En als Eastwood
iets haat, is het dat wel. Zeven
„tracks" in de film komen van
privé-opnames die ik van Bird
gemaakt heb. Alleen van zijn
solo's. En het is ongelooflijk
hoe die zijn afgestoft en opge
knapt in de film. Ik begrijp die
kritiek niet goed".
Parker nu
Charlie Parker vocht in zijn
heftige leven met veel. Met
zichzelf. Met het gebrek aan
erkenning dat hij kreeg. Wan
neer hij vandaag geleefd had
en dezelfde vernieuwingen in
de jazz had gebracht, zou hij
dan een ander leven hebben
gehad? Chan Parker glimlacht
een beetje. „Er zijn een hoop
dingen veranderd. Hopelijk
zou hij de rechten van zijn
composities beter hebben vast
gelegd. Maar in Amerika is
jazz nog altijd ondergewaar
deerd. Klassieke muziek ook
trouwens, en literatuur. Ame
rika is geen cultureel land. 't
Zou anders geweest zijn wan
neer Bird in Europa had ge
leefd. Ikzelf ben in '68 naar
Europa vertrokken. Bobby
Kennedy vermoord, Luther
King vermoord. En de Viet-
nam-oorlog deed de deur defi
nitief voor me dicht. Een hoop
jazzmusici hebben toen voor
Europa gekozen. Sommigen
gingen terug, zoals Phil
Woods, misschien omdat ze
hun „roots" misten. Wie bleef
had het nadeel dat hij een „lo
cal" werd, niet zulke lucratie
ve „gigs" (optredens) meer
had. Maar wel respect. Ikzelf
schrijf „lyrics" (teksten voor
songs), en dat kon ik in Parijs
net zo goed als ergens anders".
„Nee, dat Bird zwart was
speelde voor hem geen rol. Hij
had het veel zwaarder met het
feit dat zijn muziek niet geac
cepteerd werd. Ik ben vaak
gevraagd hoe het voor mij
was, als blanke vrouw met een
zwarte man. Met bovendien
een blank en een zwart kind.
Ik heb daar nooit last van ge
had, Bird hield dat voor ons
weg. Hij had een grote waar
digheid. En dan: het blijft voor
een blanke of zwarte jazzmuzi
kant even moeilijk. Elke
avond weer iets creëren op dat
podium. Jazz is de enige
kunstvorm waarbij dat ge
beurt. Als Bird nu had geleefd
had hij dezelfde problemen ge
had. Hij was iemand die nooit
ophield, zich nooit ergens bij
neerlegde. Hij bleef zoeken".
De film „Bird" heeft een dui
delijke anti-drugsteneur.
Charlie Parker gebruikte al
vanaf z'n zestiende drugs. In
tegenstelling tot sommige
filmcritici, heeft Chan Parker
geen moeilijkheden met die
boodschap: „Bird was zo. Hij
waarschuwde iedereen voor
verslaving. Trompettist Red
Rodney is verslaafd geweest,
hij heeft ook aan de film bijge
dragen en van hem komt die
scène waarin Bird kapot is
wanneer hij merkt dat ook
Rodney aan de drugs is. En
Clint Eastwood heeft dat opge
pikt. Hij werkt tenslotte met
Nancy Reagan aan een anti-
drugs campagne".
BERT JANSMA
Voor een uitgebreide agen
da, ook voor de komende
dagen, raadplege men
„UIT", de gratis wekelijkse
bijlage van deze krant.
land; wo. za. zo. 14.00.
13.15, 16.00,
18.45, 21.30. ASTA 2: Who fra
med Roger Rabbit (al); 14.00,
18.45, 21.30. zo. 13.15, 16.00.
18.45, 21.30. ASTA 3: Buster
(al); 14.00, 18.45. 21.30. zo. 13.15,
16.00, 18.45. 21.30. BABYLON 1
ALPHEN AAN DEN RIJN EURO- (Winkelcentrum Babylon. tel.
CINEMA I (Van Boetzelaerstraat 6, 471656): U2 Rattle and Hum (al);
tel. 01720-20800); Who framed Ro- 14.30. 17.00. 19.30. 21.45. BA-
ger Rabbit (al); 18.30. 21.00. za. BYLON 2: Spoorloos (16); 14.30.
wo. ook 13.30. zo. ook 13.30. 17.00. 19.30. 21.45. BABYLON 3;
16.00. EUROCINEMA II: De on- Bagdad cafe (16); 14.30, 17.00,
draagbare lichtheid van het be- 19.30. 21.45 CINEAC 1 (Buiten
staan (al); 20.00. Speurneuzen (al); hof 20, tel. 630637): Die hard (16);
za. zo. wo. 14.00. EUROCINEMA 14.00. 18.45, 21.30. zo. 13.15,
III: Coming to America (al); 18.45, 16.00, 18.45, 21.30. CINEAC 2:
21.30. za. wo. ook 13.45. zo. ook Big business (al); 14.00, 18.45,
13.45. 16.15 EUROCINEMA IV: 21.30. ZO. 13.15. 16.00. 18.45.
Die hard (16); 18.30, 21.15. za. wo. 21.30. CINEAC 3: Good morning
ook 13.30. zo. ook 13.30, 16.00. Vietnam (al); 18.45, 21.30. do. vr.
ma. di. ook 14.00. METROPOLE
LEIDEN LUXOR (Stationsweg 19, 1 (Carnegielaan, tel. 456756): Who
tel. 071-121239): Die hard (16); framed Roger Rabbit (al); 14.00,
19.00, 21.15. za. zo. wo. 14.30. 18.45. 21.30. zo. 13.15, 16.00,
LIDO en STUDIO (Steenstraat 18.45, 21.30. METROPOLE 2:
39. tel. 124130): Midnight run (12); Bird (al); 14.00. 20.00. METRO-
do. vr. ma. di. 14.30. 18.45, 21.15. POLE 3: Midnight run (al); 14.00.
Frantic (12); Who framed Roger 18.45, 21.30. zo. 13.15, 16.00,
Rabbit (al); U2, rattle and hum (al); 18.45, 21.30. METROPOLE 4:
Coming to America (al); 14.30, Frantic (al); 14.00, 18.45, 21.30. zo.
19.00, 21.15. Junglebook (al); za. 13.15, 16.00, 18.45, 21.30. ME-
zo. wo. 14.30. TRIANON (Bree- TROPOLE 5: De ondraaglijke
straat 31, tel. 123875): The last lichtheid van het bestaan (al);
emperor (al); 20.00. e REX (Haar- 20.30. do. vr. ma. di. ook 14.00
lemmerstraat 52. tel. 071-125414): ODEON 1 (Herengracht 13. tel.
Erotische flatneurose (16); 14.30, 462400): Coming to America (al);
19.00, 21.15. 13.45, 18.45, 21.30. zo. 13.30,
16.00, 18.45, 21.30. ODEON 2:
KATWIJK CITY THEATER I 18 Again (al); 13.45, 18.45, 21.30.
(Badstraat 30, tel. 01718-74075): zo. 13.30, 16.00, 18.45, 21.30.
Evil dead II (16); do. t/m zo. wo ODEON 3: Die hard (16); 13.45,
14.45. 19.00. Salsa (al); 21.15. 18.45, 21.30. zo. 13.30, 16.00,
CITY THEATER II: Biloxi blues 18.45. 21.30. ODEON 4: Hell
(12); 19.00, 21.15. do. vr. zo. ook Raiser (16); 13.45, 18.45, 21.30. zo.
14.45. Aladin en zijn wonderlamp 13.30, 16.00, 18.45, 21.30. STU-
(al); za. wo. 14.45. DIO 1 (Kettingstraat 12b, tel.
656402): dag. 19.15, 21.45. zo. wo.
VOORSCHOTEN GREENWAY 14.00. Cosi come sei; do. vr. Ma-
(tel. 01717-4354): 5 december ge- caroni; za. zo. Oci Ciornie; ma. di.
sloten. Cry Freedom (al); do. t/m wo. STUDIO 2: Deadly pursuit
zo. 20:45. di. wo. 20.15. Red Heat (12); 19.00, 21.30. zo. wo. 14.30.
(12); do. t/m zo. 19.00. za. zo. wo. STUDIO 3: Beyond therapy (16);
15.45. Salsa (al); do. t/m zo. 19.00. 19.00, 21.30. HAAGS FILMHUIS:
za. zo. wo. 15.45. Iron weed (16); Zaal 1: Love at first sight; 19.30.
do. t/m zo. 20.45. di. wo. 20.45. zo. 14.00. Big time; 21.45. zo.
16.15. May time in Mayfair; zo.
KINDERVOORSTELLINGEN 14.00, 16.15. Zaal 2: A world
Bambi za. zo. wo. 14.00. Pietje apart; 19.30, 21.45. zo. 14.00,
kortstaart; za. zo. wo. 14.00. 16.15. Zaal 3: 19.30, 21.45. beh. za
wo. za. wo. 19.30. 22.00. Belle de
WASSENAAR ASTRA (tel. jour; do. Two for the road; vr. The
01751-13.269): Planes, trains and roman spring of mrs. Stone; za.
automobiles (al); vr. za. zo. 20.00. Falbalas; zo. Maytime in Mayfair;
za. zo. wo. 14.00. The Milagro be- ma. The yellow Rolls Royce; di.
anfield war (12); ma. di. wo. 20.00. Die bittere tranen der Petra von
Kant; wo.
KINDERVOORSTELLINGEN
Plains, trains and automobiles; za. NACHTVOORSTELLINGEN
zo. wo. 14.00. e CINEAC 1: Die hard (16); za.
00.15. e CINEAC 2: Big business
20.00. vr. 18.30, 20.30,
22.30. za. 14.00. 18.30. 20.30.
22.30. zo. 14.00, 18.30, 20.30. wo.
14.00, 20.00. Coming to America
AMSTERDAM Het
voortbestaan van het Or
kest van de Achttiende
Eeuw is voor de komende
jaren verzekerd dankzij de
subsidie van het ministe
rie van WVC en het ver
werven van een nieuwe
sponsor.
In maart gaat het orkest met
het Nederlands Kamerkoor op
reis langs een groot aantal Eu
ropese hoofdsteden. In onder
meer Wenen, Berlijn, Moskou,
Boedapest, Warschau, Lissa
bon, Parijs, Bologna, Milaan,
Utrecht, Den Haag en Amster
dam zal het orkest onder lei
ding van Frans Brtlggen Bachs
Hohe Messe ten gehore bren
gen. De nieuwe sponsor is een
combinatie van accountants-
en organisatiebureaus, de
TNR-groep. Frans Brtlggen
richtte het Orkest van de
Achttiende Eeuw in 1981 op.
Het orkest bestaat uit 45 musi
ci uit 16 landen, allen experts
op het gebied van de oude mu
ziek. Het orkest functioneert
twee tot drie periodes per jaar
van zes weken. De oprichting
werd mogelijk gemaakt door
particuliere giften, sponsoring
en financiële steun van het
Prins Bernhard Fonds en het
ministerie van WVC. De nieu
we sponsor steunt het orkest
vooralsnog tot 1 januari 1990.
MISSCHIEN KUNT U OOK IETS DOEN.
BEHAND6UNG VAN SUIKERZIEKTE
'LEIDEN „Japan is het
i moeilijkste, onmogelijkst
bereizen land ter we-
eld... Het meest waar
in chijnlijke is dat u nooit in
dapan komt. Het is ver
neg, een rib uit je lijf en
moet heel erg in het
and geïnteresseerd zijn.
moet je pittig inleven
je moet het goed voor-
■o tereiden om zo'n reis te
ealiseren. Je moet er wat
'oor over hebben. Je
1 noet het willen. Als je
an én het geld gespaard
ebt én je goed voorbe-
eid hebt dan kan het een
Mperreis, een supererva-
ling worden."
- kt zegt Ed van der Elsken
3), één van de belangrijkste
tografen van ons land, in
itatouille Japonica. Dit is een
H foto's geïllustreerd boekje
barin hij zijn Japanse erva-
'ngen heeft opgetekend en
at is gevoegd bij zijn nieuwe
-1 itoboek „De ontdekking van
'apan". Het boek werd woens-
gepresenteerd in het
ij ijksmuseum voor Volken
kunde in Leiden, waar ook
een tentoonstelling van zijn
werk onder de titel „De ande
re kant van Japan" werd geo
pend.
Ed van der Elsken had in 1959
alle hindernissen al genomen
en koers gezet naar dat „on
mogelijkst te bereizen land ter
wereld". Hij zou dat nadien
nog zo'n vijftien maal doen en
in dat land dan één tot drie
maanden blijven. En dat werd
een „superervaring", die ie
dereen kan meebeleven bij het
bekijken van zijn boek, dat
een periode van dertig jaar be
slaat. Ed van der Elsken houdt
van dat land en heeft er iets
mee. Zoveel wordt wel duide
lijk met het doorbladeren.
Maar hij houdt vooral van de
mensen, in de eerste plaats
van degenen die zich bewegen
aan de zelfkant van de samen
leving. Maar hoe geteisterd en
gehavend de mensen ook zijn,
Van der Elsken beeldt ze altijd
af in hun trots en volle waar
digheid. Nooit is hij cynisch,
wel stralen zijn foto's warmte
en optimisme uit.
Ed van der Elsken, die al zo'n
vijftien fotoboeken op zijn
naam heeft staan, is een „gro-
te-steden fotograaf" bij uitstek.
Dat is al bekend van zijn werk
uit onder meer Parijs, New
York en Amsterdam. Het nu
gepresenteerde fotoboek over
Japan toont opnieuw die dui
delijke grote-stad-voorkeur
van Van der Elsken. Zelf
woont hij in het rustige plaats
je Edam bij de, hoofdstad. Met
zijn nieuwsgierigheid en klein-
beeldcamera zwierf hij rond in
Tokio, Osaka, Nara, Okinawa,
Kyoto, Nagasaki en andere Ja
panse steden tijdens zijn vijf
tien reizen van 1959 tot 1988.
Hij doet dat met een feilloos
gevoel voor waar hij iets kan
vinden dat interessant en boei
end genoeg is om te publice-
Hij trok dan ook
volkswijken, achterbuurten,
uitgaanswijken en rosse buur
ten en zocht daar de spanning,
tragiek, schoonheid en ook
voor dat land gewone en onge
wone situaties op. Een schoen
maker, die op straat zijn brood
verdient, punkers, rockers,
linkse- en rechtse met haken
kruizen uitgedoste radicalen,
zwervers, paria's, geisha's,
transseksuelen, straatartiesten
in actie, restaurants waar het
eten goedkoop is', beelden uit
het Kabuki-theater, gangsters,
actievoerders, bodyguards,
striptease-tenten, een ruzie
voor een bordeel en ook alle
daagse gebeurtenissen die door
de wijze van werken van Van
der Elsken evenzeer een dra
matische spanning meekrijgen.
Wie bijvoorbeeld eenmaal de
foto van de bejaarde lachende
zwerfster voor in het boek
heeft gezien zal die nooit meer
vergeten.
Vrij werk
der Elsken, van wie
gisteravond via de TV een
portret werd uitgezonden, is
de enige Nederlandse foto
graaf die vanaf het begin van
zijn loopbaan boeken met uit
sluitend vrij werk publiceert.
Vanaf 1956, toen „Een liefdes
geschiedenis in Saint Germain
des Prés" op de markt kwam,
trekt hij internationale aan
dacht. Zijn enkele jaren gele
den verschenen boekover
FOTO: ED VAN DER ELSKEN
Amsterdam, met beelden van
nozems en andere mensen uit
de jaren zestig, heeft grote be
kendheid gekregen en is een
belangrijk tijdsdocument ge
worden.
Het verschijnen van „De ont
dekking van Japan" valt bijna
samen met de uitreiking van
de David Roëll Prijs aan Van
der Elsken. Deze prijs - die het
Prins Bernhard Fonds in 1963
in het leven heeft geroepen
voor mensen die zich verdien
stelijk hebben gemaakt op het
terrein van de beeldende
kunst, toegepaste kunst en ar
chitectuur - komt nu voor het
eerst in handen van een foto
graaf.
Aan de prijs is een bedrag ver
bonden van 20.000 gulden.
Daar zal Van der Elsken wel
raad mee weten, want als eeu
wige globetrotter wil hij nu
naar Zuid-Korea om materiaal
bij elkaar te brengen voor een
volgend fotoboek over de
hoofdstad Seoel.
Florence in Hope-show
Florence Joyner, dé ster van de Olympische Spelen in Seoel, gaat de showbusiness in. De goedo
gende atlete verschijnt in een kerstshow van Bob Hope, overigens samen met nog talloze andere
medaillewinnaars. De show wordt op 17 december uitgezonden op de Amerikaanse TV. Of ook
Nederland de Hope-show nog te zien krijgt is niet bekend.
