nnal
naie
Een grote
badplaats
als Katwijk
moet meer
capaciteit
aan hotels
hebben
BURGEMEESTER BOS MET PENSIOEN
ZATERDAG 26 NOVEMBER 1988 PAGINA 2'
Burgemeester C.A. Bos
neemt op woensdag 30
november tijdens een
buitengewone
raadsvergadering
officieel afscheid van
Katwijk. Iedereen die
dat wil kan hem die dag
de hand drukken tijdens
een receptie die van
19.30 tot 21.30 uur
wordt gehouden in een
van de zalen van
Tripodia. Maar
vandaag nemen de
Katwijkse verenigingen
alvast afscheid van Bos.
Dat gebeurt eveneens in
Tripodia waartussen
13.15 en 17.00 uur een
groot feest voor de
burgemeester wordt
gegeven. En maandag is
het de beurt aan het
personeel en oud-
personeel van de
gemeente Katwijk om
de burgemeester uit te
wuiven. Daarvoor
kunnen zij tussen 17.00
en 18.30 uur terecht in
sporthal Cleijn Duin.
KATWIJK - „Vóór de minister
mij in 1975 wilde benoemen in
Katwijk, moest ik beloven de eer
ste zes jaar geen vinger uit te ste
ken naar een andere baan. Dat heb
ik beloofd en die belofte heb ik ge
houden. Uiteraard omdat ik er
geen moeite mee had, anders had
ik het waarschijnlijk niet gedaan".
En dat blijkt wel. Burgemeester
C.A. Bos is dertien jaar burgemees
ter van Katwijk geweest en stopt
alleen maar met werken omdat hij
moet, want hij is 65 jaar.
„Na zes jaar was ik vrij om naar een an
dere baan te solliciteren. Maar dan ge
bruik je je verstand. Ik was 58 jaar en
dan ben je te oud om nog in een nieuwe
gemeente te beginnen. De meeste ge
meenteraden willen ook iemand hebben
die op zijn minst twee perioden van zes
jaar blijft. Bovendien stond er in Kat
wijk zo vreselijk veel op de rails en ik
was hier nog lang niet uitgekeken. In een
kleinere gemeente kan ik me voorstellen
dat je het na zes jaar allemaal wel gezien
hebt. Maar ik heb mijn werk in Katwijk
altijd boeiend en afwisselend gevonden".
Sinds Bos zijn intrede in Katwijk deed is
er veel veranderd in de Zuidhollandse
kustplaats. Het badcentrum is gereed ge
komen. het industriegebied 't Heen is
aangelegd, de renovatie van de Molen
wijk is begonnen en er zijn veel nieuwe
wijken bijgekomen. Bos: „De ontwikke
ling van 't Heen speelde al voor ik hier
burgemeester werd. Een uiterst belang
rijk project. Ik kom uit een handelsfami
lie en het is me met de paplepel ingege-~
ven dat je ervoor moet zorgen dat er
werk is. De visserij heeft steeds minder
mensen nodig. In 't Heen werken nu
veel mensen die uit de visserij komen.
Veel jongeren kiezen gelijk een andere
opleiding en vinden een baan in de in
dustrie".
Onmisbaar
Bos heeft niet het gevoel dat zijn werk in
Katwijk af is. „Ik moet weg, maar voor
mij hoeft het echt nog niet. Ik ben ook
nog niet aan het opruimen en pak nog
gewoon nieuwe dingen aan. Op een gege
ven moment, en dat is volgende week,
houdt mijn werk op. Je stapt dan uit de
trein en die rijdt vervolgens gewoon
door. Iemand anders neemt mijn taak
dan wel over want onmisbaar is nie
mand". De burgemeester had graag nog
een vinger in de pap gehad bij enkele
ontwikkelingen in Katwijk. „De bouw
van een nieuw hotel bijvoorbeeld", geeft
hij als voorbeeld. „In het bestemmings
plan van het centrum was een hotel op
genomen en als goed gedisciplineerd lid
van het college van B en W probeer je
dat te verwezenlijken. Bovendien mag
een grote badplaats als Katwijk best wat
meer hotelcapaciteit hebben. Ik hoor nu
veel van ondernemers uit 't Heen dat zij
met bezoekers altijd naar Leiden of
Noordwijk moeten uitwijken. Boven
dien willen we onze boulevard levendig
houden en een hotel past daar uitste
kend in". Het liefst ziet hij dat een van
de grote hotelketens naar Katwijk komt.
„We doen nog een poging. Ik geloof nog
steeds dat het voor 1 december rond kan
zijn".
Een ander punt waar Bos graag bij be
trokken zou zijn gebleven is de verdere
reorganisatie van het ambtelijk apparaat.
„Op 1 januari moet die afgerond zijn. Er
komen dan ongetwijfeld allerlei kinder
ziektes naar boven", aldus Bos die ook
graag was gebleven tot de huisvestings
problemen van de ambtelijke diensten
zijn opgelost. „Van de diensten moeten
alle medewerkers onder één dak komen.
Voordat die operatie klaar is, zullen nog
veel knopen doorgehakt moeten worden.
Het is bijna kinderachtig om er nu tus
senuit te gaan".
W oningzoekenden
Ook de huisvesting van de Katwijkse be
volking is een zaak die de scheidende
burgervader ter harte gaat. De nieuwe
wijk Zanderij/Westerbaan moet worden
ingericht. „Ik hou van wat variatie in de
huizen en van wat ruimte. Er zijn men
sen die menen dat er buiten Katwijk,
aan het strand en in de duinen, genoeg
vrije ruimte te vinden is en dat je huizen
dus wel wat dicht bij elkaar kunt zetten.
Maar ik denk dat heel veel mensen het
grootste gedeelte van hun dag in hun ei
gen wijk zitten en helemaal niet naar het
strand of de zee gaan. Dus moeten we
zorgen voor ruimte in die wijken. Niet
te dicht op elkaar, want dat leidt alleen
maar tot allerlei irritaties".
ropacollege in Brugge, met een speciaal
op Europa gericht onderwijsprogramma.
Vervolgens werd Bos voor twee jaar as
sistent-griffier in de Tweede Kamer, met
het idee dat die baan hem genoeg tijd
zou overlaten om zijn proefschrift te
schrijven. „Maar je werkte je een rotje
voor tweehonderd gulden in de maand.
En aan dat proefschrift ben ik dus nooit
toegekomen", lacht hij. Het gaf hem wel
de kans om achter de schermen van de
Nederlandse politiek te kijken. Hij had
zich bovendien aangesloten bij de Chris
telijk Historische Unie (CHU). „Daar
voelde ik mij het meeste thuis omdat je
daar de meeste vrijheid, had. Qua orga
nisatie veel lichter dan de ARP en er za
ten vogels van allerlei pluimage in. Het
was een confessionele partij, breed opge
zet en zonder partijdwang. Daarin kon
ik mij het beste uitleven".
Kamerlid
Voordat hij echter koos voor een loop
baan in de politiek werd Bos eerst nog
wetenschappelijk medewerker aan de
Vrije Universiteit. Maar in 1963 stond
hij op de kandidatenlijst van de CHU en
werd hij in de Tweede Kamer gekozen.
Aan de VU werd hij buitengewoon lec
tor voor drie uur in de week. Daarnaast
had hij veel nevenfuncties zoals lid van
de Raad van Europa (het niet gekozen
parlement van Europa) en het Econo
misch en Sociaal Comité, eveneens een
Europese instelling. „Colleges geven kon
ik alleen nog door veelvuldig gebruik te
maken van nachttreinen en vliegtuigen.
Bovendien heb ik een rare werkmethode
die veel tijd oplevert: ik heb weinig
slaap nodig en veel rapporten lees ik na
elf uur 's avonds. Dan werk ik trouwens
het beste".
Bij de verkiezingen in 1972 verloor de
CHU en raakte Bos zijn kamerzetel
kwijt. Hij kon toen hoogleraar worden
worden in Amsterdam maar koos ervoor
zijn loopbaan een geheel andere wending
te geven. „Ik was altijd bezig geweest
met theorie, zowel op de universiteit als
in de Kamer. Ik wilde nu iets doen
waarbij ik kon zien dat er iets uit mijn
handen kwam. Ik ben gaan solliciteren
naar een burgemeesterspost". Na twee
mislukte sollicitaties kwam Bos in Kat
wijk als burgemeester terecht. „In Am
sterdam verklaarden ze me voor gek.
Burgemeester worden en dan nog wel in
Katwijk: dat maakte het dubbel gek".
Veel moeite om zich aan de bevolking
van deze kustplaats aan te passen had
Bos niet. Omgekeerd was dat misschien
meer het geval. „De mensen hier zullen
ons in het begin best eens vreemd heb
ben gevonden, want ik liep rustig in een
corduroy broek en trui door het dorp. Ik
draag ook niet altijd een stropdas en
mijn vrouw is geen echte burgemeesters
vrouw. Maar er zijn dingen die ik hier
niet doe, die ik in Amsterdam wel ge
daan zou hebben. Zo ga ik niet op zon
dag in de tuin spitten of mijn auto was
sen, iets waarmee christelijke mensen in
Amsterdam echt niet veel moeite heb
ben". Volgens Bos hebben zijn twee kin
deren meer problemen gehad met de
verhuizing. „Zij verloren hun vriendjes
en kwamen hier op een eiland te wonen
in de ambtswoning. In Amsterdam
woonden we gewoon in een straat".
Contacten
Het werken in Den Haag en de contac
ten die Bos daaraan heeft overgehouden
zijn voor Katwijk niet bepaald ongunstig
geweest. „Zonder contacten in Den
Haag zou het Pieter Groencollege nog
niet de eerste paal voor het nieuwe ge
bouw mogen slaan en zou de nieuwe
commissaris Roelevink nog niet be
noemd zijn. Je moet het niet overdrij
ven maar af en toe kan het handig zijn
als iets helemaal vastzit of niet opschiet.
Je moet daar alleen gebruik van maken
als het echt noodzakelijk is", meent Bos.
Wat de burgemeester straks gaat doen,
weet hij nog niet precies. Hij blijft lid
van het Europese Economisch en Sociaal
Comité. Ook blijft hij enige bestuurslid
maatschappen vervullen (bijvoorbeeld
van de Wereldomroep en de Psychiatri
sche inrichting Vogelenzang in Hille-
gom). „Verder heb ik in de loop van de
jaren veel interessante boeken aange
schaft die ik allemaal nog moet lezen.
Ook wil ik straks meer in de tuin van
mijn nieuwe huis in Katwijk gaan wer
ken. Dat is namelijk een van mijn favo
riete bezigheden: lichamelijk inspannend
bezig zijn terwijl ondertussen het koppie
kan doorwerken. Ik heb vaak de gekste
invallen tijdens het werk in de tuin ge
had".
ROZA VAN DER VEER
De toekomst van de Katwijkse woning
zoekenden ziet Bos niet al te rooskleurig
in. „Katwijk heeft geen grond. Na Zan
derij/Westerbaan kunnen we nog enkele
gaatjes volbouwen en dan is het op. Ik
zie in de toekomst de situatie ontstaan
dat Katwijk wel geld van de overheid
kan krijgen voor woningbouw, maar
geen plaats heeft om ze neer te zetten.
We zullen dan veel meer moeten samen
werken met de gemeenten uit de Duin
en Bollenstreek waarvan sommige nog
wel de beschikking hebben over grond".
Volgens Bos duurt het nog wel enige tijd
voordat een dergelijke samenwerking er
is. „We zullen in de toekomst de schaar
ste moeten verdelen. Een andere moge
lijkheid is er niet".
Bos heeft na 13 jaar burgemeesterschap
niet het idee dat hij echt dingen voor el
kaar heeft gekregen. „Je kunt als burge
meester wél beslissingen beïnvloeden,
proberen het tempo van de besluitvor
ming te verhogen. Verder kun je zaken
coördineren en proberen de sfeer binnen
het college van burgemeester en wethou
ders goed te houden zodat zonder al te
veel bekvechten beslissingen genomen
kunnen worden. Ik heb ook altijd gepro
beerd conflicten snel op te lossen, want
anders gaat er veel te veel tijd en energie
verloren. Ik heb zelf dan ook het idee
dat niemand ooit echt een hekel heeft
gehad aan B en W-vergaderingen, ook
al zijn er best spannende momenten ge
weest. Er is nooit iemand met een boos
gezicht naar huis gegaan". Eenzelfde op
stelling kenmerkte Bos tijdens de raads
vergaderingen. Vaak gaf hij de raadsle
den de gelegenheid tijdens een (extra)
derde discussieronde hun mening nog
eens te verduidelijken. „Als ik het idee
had dat de raad echt ergens mee zat, heb
ik altijd geprobeerd voldoende gelegen
heid te geven om eruit te komen. Uitein
delijk wordt er maar één keer per maand
vergaderd, men trekt daar een avond
voor uit en moet zich dan ook kunnen
profileren. Dat hoort bij het democrati
sche spel en daarvoor zijn ze gekozen.
Als de vergadering maar niet tot na el
ven gaat duren, hoef ik geen trucendoos
open te trekken om te verhinderen dat
mensen zeggen wat ze op hun lever heb
ben", aldus Bos. Ook voor de burgers
probeerde Bos altijd open te staan. „Ie
dereen heeft er weieens behoefte aan om
uit te huilen. Dat moet kunnen bij de
burgemeester. Ik heb daar altijd veel tijd
voor uitgetrokken mits het maar niet
over detailzaken ging".
Burgemeester Bos komt oorspronkelijk
uit Alphen aan den Rijn waar zijn vader
een bedrijf had. Hij was de enige van de
kinderen Bos die ging doorleren. „Mijn
vader wilde graag dominee worden en
dat is niet gelukt. Toen moest ik het
worden", vertelt hij. Na de lagere school
begon Bos aan het gymnasium in Lei
den. Maar het werd oorlog en hij had de
leeftijd bereikt dat hij aanmerking kwam
voor de „Arbeitseinsatz". Aangezien hij
daar niets voor voelde dook hij onder.
„En vervolgens ben ik in het verzèt te
recht gekomen. Maar ik werd opgepakt
en ben uiteindelijk in kamp Amersfoort
beland". Maar hij werd vrijgelaten om
dat hij zogenaamd een besmettelijke
ziekte had. Net voor Dolle Dinsdag was
dat, die 5e september 1944 toen Radio
Oranje meldde dat Britse troepen Breda
hadden bereikt, waarop de bevolking be
noorden de rivieren zich al opmaakten
om de geallieerden te ontvangen, maar
er zou nog een hongerwinter komen. Bos
ging tenig naar Alphen en ging in het
verzet in de Rijnstreek waar door de
centrale ligging veel Britse wapensdrop
pings plaatsvonden. „Ik was toen na
tuurlijk nog jong, maar achteraf heb ik
me weieens afgevraagd hoe ik die risico's
heb kunnen nemen. Zo was een deel van
het pakhuis van mijn vader, zonder dat
hij het wist, in gebruik als wapendepot".
Na de oorlog wérd Bos enige tijd militair
en hij meldde zich als vrijwilliger voor
Nederlands-Indié. Net voordat hij en
zijn maten de boot op zouden gaan,
kreeg Bos difterie en hij lag „lam en
blind" thuis toen de boot afvoer. „Maar
ik werd weer beter en besloot het gym
nasium af te maken. Dat is de gekste tijd
van mijn leven geweest. Door het ver
zetswerk had ik een heel ander normbe
sef gekregen. Ik was wel fatsoenlijk maar
toch ook een beetje losgeslagen. Boven
dien was ik veel ouder dan mijn klasge
noten. Ik had een Engelse leraar die net
zo oud was als ik en mij consequent me
neer bleef noemen".
Na het gymnasium ging Bos rechten stu
deren aan de Vrije Universiteit in Am
sterdam. „Ik wilde het huis uit en ik
koos voor Amsterdam omdat ik van
kennissen had gehoord dat aan de VU
op dat moment de beste hoogleraren
aanwezig waren". Na vijf jaar rechten te
hebben gestudeerd ging hij naar het Eu
„Katwijk heeft binnenkort geen grond meer om woningen te bouwen". SOTO'S: HENK VAN DEN ENDE
,Ik moet met pensioen maar hoef eigenlijk nog niet zo nodig".
CcidöcSou^cvrit'
