1
Vrouwen en mannen zijn
samen verantwoordelijk"
ANTI-CONCEPTIE IS MOORD
£cidóc Qowim
'C<
Toespraken voor buitenstaanders
f
CeidócSotwcwit
WE
kerk
wereld
WIL BUS YAN WERKGROEP „VROUW EN KERK":
Ds. Mooi uit
centraal
comité
Wereldraad
Romeinse theologen:
9?
brieve*
)weer
is Ffde
r GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
ZATERDAG 12 NOVEMBER 1988 PA
vai
;ECHT
Uitzettingsprocedure tegen predikant
LEEUWARDEN In de hervormde wijkgemeente De Regen
boog te Leeuwarden zijn de moeilijheden tussen haar predi
kant drs. M. de Jong en de kerkeraad uitgelopen op een proce
dure om de predikant van zijn ambt te ontheffen. De kerke
raad zal op 21 november worden gehoord door de landelijke
commissie die zich met dit soort zaken bezighoudt. Ds. De Jong
is al enige tijd met ongevraagd verlof. Het conflict is twee jaar
geleden begonnen. Ds. De Jong verzette zich toen tegen ver
koop van het kerkgebouw. Sindsdien is de verhouding met de
kerkeraad verslechterd. De kerkeraad heeft bezwaren tegen de
predikant, die te maken hebben met diens functioneren. De re
gionale commissie voor het opzicht besloot eerder dit jaar tot
een vermaan aan de predikant.
Vrijspraak voor ontvoering van lid Moonsecte
DENVER Twee mannen die hebben bekend een lid van de
Moonsecte op verzoek van haar ouders te hebben ontvoerd,
zijn door een jury in Denver (Colorado) vrijgesproken. Dennis
Whelan en Robert Brandberry hadden een maximumstraf van
acht jaar kunnen krijgen als ze schuldig waren bevonden. Op
verzoek van haar ouders, die haar wilden laten 'deprogramme
ren', ontvoerde^ ze vorig jaar mei in Denver de 31-jarige Britta
Adolfsson. De jury accepteerde het argument van de rechter
die erop wees dat de ontvoering wellicht noodzakelijk was om
een groter kwaad te voorkomen en kwam op grond daarvan
tot vrijspraak. De uitspraak is een duidelijke boodschap aan het
adres van secten dat ouders zullen ingrijpen als hun kinderen
worden verlokt lid van een secte te worden.
Het lot geneest ons van
menig gebrek waarvan
de rede ons niet zou
kunnen genezen.
La Rochefoucauld
door Marinus van der Berg
Kinderen
„Als je nog klein bent.
hoor je geen zorgen te hebben.
Kindertijd is speeltijd.
Lekker in de waterplassen
stampen,
ruzie maken met de
buurkinderen
en een klein vriendinnetje
hebben".
Zo ben ik geneigd om te
denken over de kindertijd. Wij
die ons volwassenen noemen,
denken vaak dat we kinderen
ver moeten houden van de
grote problemen die er in het
leven kunnen zijn. Wij willen de
kinderen sparen en dat willen
we ook als er in het gezin ziekte
en sterven is. Als opa is
gestorven neigen velen ertoe
om te denken dat het maar
beter is dat opa niet gezien
wordt. „Mijn kleinkind was heel
boos. Mijn man wilde zelf niet
meer gezien worden. De kist
werd gesloten, maar onze
zevenjarige kleinzoon, heeft
het ons kwalijk genomen", zei
iemand die er ook zelf aan was
gaan twijfelen of het wel zo
goed was geweest dat de kist
onmiddellijk was gesloten.
„Over het algemeen zijn
kinderen - tot aan de puberteit
- niet bang voor de dood",
schrijft radiopastor Hans Stolp.
„Het spreekt voor hen vanzelf,
dat er altijd toekomst is. Zelfs
voorbij de grens van de dood".
Die ervaring was ook te vinden
in het verhaal van het kind uit
het jonge gezin waar de
moeder ongeneeslijk ziek was.
Met het gezin was zij naar het
afscheid toegegroeid. Toen ze
gestorven was, hield ze een
rolletje papier in haar handen.
Het was een tekening van haar
jongste kind. Die had gezegd:
„Mamma, die tekening moet je
meenemen. Als je bij God bent,
kun je er nog eens naar
kijken".
Een ander kind troostte zijn
oma en zei: „Opa heeft nu geen
pijn meer. Hij is nu bij Oscar".
Oscar was een overleden
broertje dat maar kort geleefd
had. Toen ik aan hem in het
familiegesprek voor de uitvaart
vroeg: „Wat moet ik van jou
over je opa zeggen", zei hij: „Ik
geef opa dropjes mee in de
kist". Alsof hij vJilde zeggen: Je
stuurt je opa niet op reis met
lege handen. De dropjes zijn
ook in de kist gelegd. Kinderen
kunnen een bijzondere troost
zijn voor ons volwassenen.
Kinderen hebben ook zorg als
een van de ouders ziek is. Ze
gaan er meestal vanuit dat op
ziek-zijn beter worden volgt.
Kinderen die in een
kindernevendienst tekeningen
voor zieken hadden gemaakt,
hadden er op geschreven:
„Word gauw weer beter".
In gezinnen waar geleefd wordt
met een dementerende oma of
opa vormen de kleinkinderen
vaak een stevig
bondgenootschap met de
dementerende en ze verzetten
zich als opa of oma naar een
verpleeghuis moet.
Het is begrijpelijk dat we
kinderen willen sparen als er
ziekte of sterven is in de
familie, of in de buurt. Toch
blijkt die spaarhouding
kinderen meer In de problemen
te brengen dan de open
houding waarbij het zien van de
gestorvene, het samen
afscheid kunnen nemen,
mogelijk is. Wanneer we de
kinderen weghouden wordt de
angst en het geheimzinnige
versterkt. Bovendien
onthouden we onszelf
bijzondere vormen van troost
die we van de kinderen kunnen
ontvangen. Omdat we gewend
zijn kinderen niet als
volwassenen te beschouwen
en de volwassenheid te zien als
het hoogtepunt van het leven:
„Zorg dat je volwassen wordt",
zeggen we, daarom dreigen we
de kinderen te onderschatten.
Maar wie nauwkeurig toekijkt,
ziet hoe kinderen ziekte en
dood een plaats geven in hun
spel. Kinderen en de dood is
het themanummer van Open
Deur//Goede Tijding (Postbus
19, 3970 AA Driebergen). Er is
ook eén videoband gemaakt
waarop kinderen praten over
de dood.
SOESTERBERG De
werkgroep 'Vrouw en
kerk' van de Katholieke
Raad voor Kerk en Sa
menleving kijkt tevreden
terug op de eerste tien
jaar van haar bestaan.
Deze week vierde de
werkgroep met bisschop
Ernst in haar midden zijn
tienjarig bestaan. Volgens
voorzitter drs. Wil Bus is
in die tijd de Rooms-Ka-
tholieke Kerk in Neder
land gevoeliger voor de
problemen van vrouwen
geworden. Het komt er
nu op aan dat ook in het
kerkelijk beleid de eigen
bijdrage van vrouwen
zichtbaar wordt.
Wil Bus nam deze week af
scheid als voorzitter. Zij is
vanaf het begin betrokken bij
deze werkgroep die is geboren
uit een initiatief van de Sint
Willibrordvereniging. Met
pijn in het hart draagt ze de
macht' over aan drs. Ria
Klein-Tank, die samen met
de dertig andere leden zal
werken aan de verwezenlij
king van het visioen van de
werkgroep: de kerk als ge
loofsgemeenschap van gelijk-
waardigen.
Een dergelijke kerk is volgens
Bus nog lang niet in zicht. Het
visioen van vele vrouwen
blijkt telkens te botsen op de
de hiërarchische structuur
van de rooms-katholieke
kerk. Toch vindt zij het ver
spilling van energie als vrou
wen zich te veel tegen deze
kerkelijke structuur afzetten.
„Kijk", zegt ze, „onze werk
groep zou natuurlijk kunnen
vechten voor de vrouw in het
ambt. Maar je kunt je afvra
gen of het niet beter is zelf
nieuwe initiatieven te ont
plooien die laten zien dat het
in de kerk ook anders kan."
Zij wijst onder meer op de
vieringen voor vrouwen en
de eigen diakonale projecten.
Van groot belang is ook de
verdere ontwikkeling van de
feministische theologie en een
eigen 'vrouwenspiritualiteit'.
„Dat kunnen we allemaal
zelf; daarvoor zijn we niet af
hankelijk van de bisschop
pen." Nog steeds wordt de
houding van veel vrouwen te
genover de kerkelijke leiding
niet door de gewenste mon
digheid, maar door afhanke
lijkheid gekenmerkt.
Wil Bus
Vrouwen en mannen zouden
veel meer moeten werken
vanuit een gemeenschappelij
ke verantwoordelijkheid. Op
het hoogste niveau is daarvan
in de Nederlandse RK Kerk
provincie nog niet veel te
zien, vindt Bus. „De bisschop
pen werken vanuit een
machtspositie, terwijl ze een
geloofspositie zouden moeten
innemen."
Het visioen van de vrouwen
stuit volgens Bus ook nog
steeds op het stereotiepe beeld
dat mannen van vrouwen
hebben. Dit beeld van de
vrouw als maagd, bruid, móe
der, grote verleidster „en wat
zijn we allemaal nog meer"
lijkt in de kerk onuitroeibaar.
Een andere visie op de vrouw
is kennelijk voor mannen be
dreigend, aldus Bus. Ze wijst
op de mannelijke reacties op
de feministische theologie.
Door „deze nieuwe impuls,
die de kerk op haar grondves
ten doet dwarrelen," wordt de
positie van mannen in de
kerk ter discussie gesteld. En
dat vinden ze niet allemaal
even l^uk. „Bij bepaalde bis
schoppen zit de angst er goed
in... Kardinaal Simonis is
bang voor de vrouwenbewe
ging"-
De werkgroep ziet het als een
van haar belangrijkste taken
het mensbeeld achter deze
denkwijze te ontmaskeren. Er
wordt op dit moment een stu
die verricht, waarin de recen
te pauselijke brief over de
waardigheid van de vrouw
een belangrijke rol speelt.
Positief
Wil Bus is redelijk positief
over deze brief, hoewel daar
in opnieuw wordt verwoord
dat net kerkelijk ambt een
zaak van mannen blijft. Be
langrijker is volgens Bus dat
het Vaticaan in dit schrijven
voor het eerst uitgaat van de
fundamentele gelijkheid van
vrouw en man. Dat zou het
begin kunnen zijn van een vi
sie die meer reent doet aan de
'hele mens', de heelheid van
Naast deze studie houdt de
werkgroep zich vooral bezig
met de theologische opleidin
gen. Ze zoekt naar mogelijk
heden om meer vrouwen op
te leiden voor functies in het
pastoraat. Tevens gaat de aan
dacht uit naar seksistisch taal
gebruik in liturgische ge
schriften en wordt veel ener
gie gestoken in de vieringen
voor vrouwen.
De werkgroep 'Vrouw en
kerk' heeft hiervoor sinds een
jaar twee studiesecretarissen
in dienst, Dorry de Beijer en
Diana Vernooij. Hun aanstel
ling voor vijf jaar is mogelijk
gemaakt door een subsidie
van vijftien congregaties van
vrouwelijke religieuzen. Wil
Bus viert hun benoeming als
een van de grootste triomfen
uit het tienjarig bestaan van
de werkgroep. Ze betreurt
echter dat het hier om een tij
delijk project gaat. „Het is
jammer dat de bisschoppen
conferentie zich niet mede
verantwoordelijk stelt voor
onze werkgroep".
De bisschoppen hebben meer
malen-geweigerd een finan
ciële bijdrage te leveren.
Sindskort hebben zij wel voor
hun eigen commissie 'Vrouw
en kerk' een studiesecretaris
(in een deeltijdbaan) in dienst.
De samenwerking met deze
commissie is altijd prima ver
lopen, aldus Bus. De twee bis
schoppen in de commissie,
Ernst en Niënhaus („we heb
ben het getroffen"), hebben
zich altijd als „bondgenoten"
opgesteld.
Met de benoeming van twee
secretarissen is de werkgroep
een nieuwe fase ingegaan.
„We kunnen niet blijven rom
melen", zegt Bus. „De tijd
waarin we aandacht vroegen
voor de specifieke problemen
van vrouwen in de kerk is
voorbij. We moeten nu de
kwaliteiten van vrouwen
zichtbaar zien te maken in het
kerkelijk leven".
Zeven jaar geleden publiceer
de de werkgroep het rapport
'Openbaring van de ervaring'.
Volgens dit rapport is de posi
tie van vrouwen in de Rooms-
Katholieke Kerk zeer „zorg
wekkend". Op grond van het
rapport deed de werkgroep
onder meer de aanbeveling
om in elk bisdom een werk
groep 'Vroliw en kerk' in het
leven te roepen. Het onder
zoek werd door de bisschop
pen als niet representatief en
niet wetenschappelijk afge
daan. Het KASKI deed het
daarna nog eens dunnetjes
over en kwam in 1987 met de
studie 'Vrouw en kerk'. Dit
onderzoek liet een nog zorg
wekkender situatie zien.
De aanbeveling uit het eerste
rapport heeft effect gehad. In
elk bisdom is inmiddels een
werkgroep voor vrouwen te
vinden. Na deze 'overwin
ning' concentreerde de werk
groep zich vooral op het per
soneelsbeleid.
Tien jaar geleden was er geen
enkele vrouwelijke functiona
ris betrokken bij hat bestuur
van de kerkprovincie of de
bisdommen. Nu zijn dat er on
geveer 25. De werkgroep sti
muleert de samenwerking
tussen deze vrouwen en hoopt
op deze wijze de invloed van
vrouwen in de kerkelijke be
leidsorganen te vergroten.
LEIDSCHENDAM Dr. R.J.
Mooi stapt binnenkort uit het
centraal comité van de We
reldraad van Kerken. Dit
meldt hij in zijn verslag van de
vergadering van dit comité, die
in augustus in Hannover werd
gehouden. Het verslag is opge
nomen in de informatienota
van het moderamen, een van
de vergaderstukken voor de
komende Hervormde synode
eind deze maand. Daar Mooi
het moderamen nog niet for
meel op de hoogte heeft ge
steld, is er ook nog geen besluit
over zijn opvolging genomen.
Theoretisch bestaat de kans dat
een ander dan dr. K. Blei het
wordt. Deze volgde vorig jaar
Mooi op als secretaris-generaal
van de Nederlandse Hervorm
de Kerk.
Aanvankelijk hield Mooi vast
aan zijn plaats in het centraal
comité met het argument dat
hij als persoon en niet in zijn
functie was gekozen. Hij was
vanaf 1981 lid van het centrale
comité als opvolger van dr.
A.H. van den Heuvel, die het
jaar ervoor aftrad bij zijn be
noeming tot VARA-voorzitter.
Leden van het centraal comité
worden door de algemene ver
gadering gekozen. Mooi werd
in 1983 te Vancouver herko
zen, hoewel dat enige voeten
in aarde had.
In zijn verslag stelt Mooi dat de
Wereldraad naar zijn zijn me
ning hinkt op twee gedachten.
Bij de discussie over de samen
stelling van de komende alge
mene vergadering bleek dat
het centraal comité dit ener
zijds zelf in de hand wilde hou
den, terwijl anderzijds werd
begrepen dat de samenstelling
van de delegaties de verant
woordelijkheid van de lidker
ken zelf is. Mooi vraagt zich af,
of de Wereldraad een gemeen
schappelijk beleidsorgaan van
kerken op wereldniveau wil
zijn of een oecumenische be
weging.
PREKEN JAN VAN KILSDONK GEBUNDELD
AMSTERDAM Pater Jan
van Kilsdonk is door de nodi
ge twijfels beslopen geweest
toen hem werd voorgesteld
zijn preken en toespraken te
bundelen die hij hield tijdens
diensten van de Amsterdamse
studentenecclesia. Is het wel
verantwoord toespraken bij
een te brengen waarvan som
mige meer dan vijfentwintig
i'aar geleden zijn uitgespro
ten, zo moet hij hebben ge
dacht. Religieuze taal die ont
wikkelingen moet verwoor
den die zo pijlsnel zijn verlo
pen, riskeert die niet volledig
onverstaanbaar te worden?
Het wonderlijke met de pre
ken die nu verzameld zijn is
dat dit niet het geval is. Voor
een deel is dat wellicht ver
klaarbaar door het feit dat
van Kilsdonks toespraken ge
stoeld zijn op degelijke bijbel
se grond. Daarnaast heeft hij
een onmetelijk kennis tot zijn
beschikking over de filosofie
en het vroege christendom,
maar hij is niet exegeet zon
der meer. Belangrijk is dat hij
steeds weer die kennis weet te
transformeren en om te zetten
in inspiratie voor vandaag.
Velen konden daar gistermid
dag weer van getuigen toen
zijn boek in het theologencafé
van de Nieuwe Kerk door de
pastor van de Dominicuskerk,
Jan Nieuwenhuis, ten doop
werd gehouden.
De titel voor zijn boek: Geze
gend de onzienlijke, ontleende
Van Kilsdonk aan een tekst
van Huub Oosterhuis, een
vriend van Van Kilosdonk en
een man die van zich zelf
heeft gezegd dat hij nooit
voorganger in de geloofsge
meenschap zou zijn geworden
als hij niet in contact was ge
komen met de inspirator Van
Kilsdonk. De rest van die
tekst van Oosterhuis, die te
vens een knipoog lijkt naar
die andere inspirator uit een
voorbije tijd, Han Fortmann,
en zijn belangrijkste boek, Als
Ziende de Onzienlijke, is als
een program voor het werk
van pater van Kilsdonk zelf:
Gezegend de onzienlijke, ge
zegend de verborgene, geze
gend de levende, dag liefde
die dorstig maakt, licht dat
ziende maakt.
Alleen de inspiratie die hij uit
de bijbel heeft gehaald kan
verklaren waarom hij de ka
tholieke kerk, waarvan hij
het nodig vond de zijns in
ziens verdrukkende structu
ren al in een vroeg stadium te
hekelen, als zijn geestelijk te
huis is blijven beschouwen.
Daarbij komt nog iets dat hem
in het ambt heeft gehouden,
de beschikbaarheid naar allen
toe die het priesterschap ver
onderstelt.
Preken, zo zei hij onlangs in
een interview, vindt hij in
zo'n functie eigenlijk maar se
cundair. Om te vermijden dat
hij louter praat voor een ge
meenschap van ingewijden,
zoekt hij steeds naar grenssi
tuaties. Wat hij vertelt, moet
immers aansprekelijk zijn
voor buitenstaanders. Daar
moet het zijn kracht, zijn
houdbaarheid bewijzen. Zou
hij slechts omgaan met eeni
vertrouwde kerkelijke kudde,'
dan dreigt het gevaar dat hij
praat in een vertrouwde code,
misschien wel vanuit een
waan die geen band heeft met
de realiteit. Wat hij vertelt
moet steeds weer oeproefd
worden. Wie pater Van Kils
donks toespraken leest, weet
steeds dat hij die proef door
staat.
Jan van Kilsdonk: Geze
gend de onzienlijke. Uitga
ve Kok, Kampen. Prijs
22,50.
(Van onze correspondent Ge
rard Kessels)
ROME Het gebruik
van voorbehoedmiddelen
staat gelijk aan moord.
Dat hebben vooraan
staande Vaticaanse theo
logen gezegd in Rome.
Theologen en bisschop
pen uit de hele wereld
herdenken hier momen
teel het verschijnen van
de encycliek "Humanae
Vitae", twintig jaar gele
den. De bijeenkomst
heeft duidelijk gemaakt
dat anno 1988 de afwij
zing van voorbehoedmid
delen zo mogelijk nog
scherper is dan in 1968
toen Paulus II Tweede
zijn encycliek presenteer
de.
Van de twijfels die paus Pau
lus VI verscheurden en waar
van zijn kardinaal-staatssecre
taris Benelli later gewag
maakte, is twintig jaar later
niets meer te bespeuren. De
encycliek is de hoeksteen ge
worden van de Vaticaanse
moraaltheologie. In veel toe
spraken herinnert Johannes
Paulus II aan "de profetische
visie" en het monumentale
werkstuk van zijn voorgan
ger.
Tegenover de theologen en
bisschoppen die nu bijeen zijn
hekelde de paus "de weige
ring van veel ouders het le
ven door te geven". Volgens
de Vaticaanse theoloog Carlo
Caffarra, president van het
"Instituut Johannes Paulus II
van de universiteit van Late-
ranen is er niet alleen sprake
van een "weigering het leven
door te geven", maar zelfs
van moord. Hij verwees daar
bij naar het oude kerkelijke
wetboek van 1917, dat die
vergelijking trekt. Het oude
wetboek ziet het mannelijk
zaad als een "homunculus",
als een klein mensje. Wie dat
mensje niet tot leven laat ko
men, pleegt moord, aldus het
oude wetboek. "Moord", zo
heeft Caffarra uitgelegd, "is
de onderdrukking van al het
bestaand leven. Moreel ge
sproken is het een haat tegen
het leven. De anti-conceptie
doet hetzelfde. De anti-con
ceptie wil immers niet dat er
nieuw leven ontstaat".
Tijdens de bijeenkomst is er
sterk op aangedrongen de
harde taal van Caffarra in da
den om te zetten. Amerikaan
se deelnemers eisten dat er
strenger wordt opgetreden te
gen bisschoppen en theologen
die op dit punt te toegevend
zijn. Volgens de Amerikanen
in Rome blijven veel bis
schoppen en theologen in hun
land van de rechte leer afwij
ken. De Amerikaanse bis
schoppen zijn onlangs op hun
vingers getikt voor hun te
toegevende aids-verklaring.
Ook wanneer een partner
sero-positief is, blijft het con
doom in de ogen van Rome
taboe. De enige moreel aan
vaardbare preventie is vol
gens Rome de absolute ont
houding.
Brugfunctie onder druk
VANDAAG zou in Vught een symposium over „Evr
tie en cultuur als spanningsveld" worden gehoude0pk0n
auspiciën van de Stichting Bevordering Contact Rojbij de
tholieken (CRK). Een binnen de huidige kerkpolitifsbure*
houdingen uniek symposium. Onder leiding van CJ£ent£
zitter prof. J. Groot Wassink zouden vertegenwoordig
verschillende vleugels in de rk-kerk er met elkaarw!eci-
dachten wisselen in een „open dialoog": bisschop jdweer
van Breda, de Eindhovense hoogleraar namens de l(- heeft
stichting pater dr. P. Leenhouwers en de theoloojs vers
Lemmens van het seminarie Rolduc in Limburg. Vooral
EVENWEL, het symposium is afgelast. Dr. Lemnv
zich terug omdat vanuit de achterban van de CRK
Leenhouwers ernstige kritiek was geleverd. Pater L
wers, die bestuurslid is van het progressief-kritische.j,
tieve bisdpmblad „De Roerom" van Den Bosch,
heel eigen visie over nieuwe leefvormen van religi^l
Dat het symposium is afgelast moet bij prof. Gi
sink een pijnlijk zijn aangekomen. Vanaf het begin
in de CRK een mogelijkheid gezien de heilloze polar
de rk-kerk te overwinnen door contact tussen kat
onderling en tussen gelovigen en hun bisschoppen,
weg is zijn achterban hem gaan zien als de intellect!
der van een beweging van „katholieken die wèl tr<j
aan paus en bisschoppen", een beweging die als boh.,^
gen de vernieuwing wil functioneren. |0etei
STEEDS heeft professor Groot Wassink zich er st^para
gemaakt om naast de landelijke contactdagen van d^e s
die veel weg hebben van een manifestatie ter eigen m€
ring tegenover de vernieuwingsbewegingen in de ;ant j
(Mariënburgvereniging en de Acht Mei Beweging)
een symposium te organiseren, waarop vertegenwoypV(
van de andere stromingen met de CRK in dialoog trejj ee
lukte het hem vorig jaar de pastoraaltheoloog Haarsgen
de Mariënburgvereniging en bisschop Möller met CR^U
rond de tafel te krijgen. joete
rouw
JN U is hem door zijn eigen achterban deze mogelijkhimen
nomen. Dat is een veeg teken. Het valt te hopen din-co
Groot Wassink ondanks de druk van zijn achterb^eegs
proberen het contact en het brugfunctie-ideaal van zijeegf
waar te maken. fof.
{en d
Er zit nog een ander aspect aan deze kwestie. Dat is P.H u
de schade die pater Leenhouwers heeft opgelopen. Htë 1S
bliekelijk „niet goed genoeg" bevonden om mee om r ,n
te zitten. Zijn integriteit als christen is in twijfel get£n
De Limburgse Rolduc-docent dr. Lemmens heeft ee?aar
verantwoordelijkheid op zich geladen door zich ond£eve
van buitenaf terug te trekken. Dr. Lemmens heeft
instrument laten maken van mensen die pater LeenJpudei
geen goed christen vinden. Daardoor is hij medeveraÉ1- th
delijk voor het feit dat de Eindhovense hoogleraar
lijk is afgeschreven. >rjei
£gt M
HET is een onthutsende conclusie: wat bedoeld was £et
poging tot ontmoeting en gesprek ten dienste van eei^
de Kerk is uitgelopen op selectie en het afschrijven
sen. fecord
ronov
p" ee
toten
Gehandicapten
„Wij nemen alleen gezonde
mensen in dienst". Historische
woorden van een burgervader,
mr. P. Roscam Abbing van
Rijswijk. Dezelfde man die
zich een paar jaar geleden zo
druk maakte over de uitspraak
dat Rijswijk eigenlijk helemaal
geen burgemeester nodig had,
spreekt nu zelf die bikkelhar
de woorden over een hele be
volkingsgroep. Behorende tot
de groep zogenaamde gezonde
mensen vind ik zijn redene
ring het toppunt van ongezond
denken. Jammer burgemees
ter, u leek zo'n echt mens.
Vooralsnog houd ik het erop
dat uw woorden verkeerd zijn
Nevelig
DE BILT (KNMI) Ook van
daag bevindt ons land zich nog
in de zachte en vochtige lucht.
Plaatselijk is de lucht zo voch
tig dat er mist onstaat. Ook
kan hier en daar wat motre
gen vallen. In dit soort situa
ties zijn de verschillen tussen
de nacht- en dagtemperatuur
erg klein. Vanmiddag wordt
het ongeveer 13 graden. Mor
gen wordt de zachte lucht
langzaam verdreven door kou
dere. Deze overgang gaat ge
paard met veel bewolking en
enige regen. Na het weekeinde
komt er geleidelijk meer zon,
maar gaat de temperatuur iets
omlaag.
Weersvooruitzichten voor diverse eu-
ropese landen, geldig voor zondag en
maandag:
Zuid-Scandinavië: Wisselend bewolkt
en vooral zondag enkele buien. Van
af maandag in Zweden in de nacht
lichte vorst. Middagtemperaturen
zondag rond 6 graden, maandag iets
kouder.
Britse Eilanden: Perioden met zon,
maar ook wolkenvelden. Droog. Mid-
dagtemperatuur ongeveer 10 graden.
Benelux: Zondag veel bewolking en
regen, maandag af en toe zon en
droog. Middagtemperaturen zondag
rond 10 graden, maaandag iets koe-
Frankrijk: Zondag overwegend veel
bewolking en regen. Maandag af en
toe zon en droog. Middagtemperatu
ren van 10 graden in het noordwes
ten, tot 17 graden aan de Middelland-
Duitsland: Half tot zwaar bewolkt en
vooral op zondag af en toe regen.
Middagtemperaturen van 9 graden in
het noorden, tot 12 graden in het zui-
Alpenlanden: Vooral in het noorde
lijk en westelijk Alpengebied half tot
zwaar bewolkt en af en toe regen. El
ders perioden met zon en overwe
gend droog. Middagtemperaturen
rond 12 graden.
Spanje en Portugal: Zondag perioden
met zon en droog, maandag enkele
loodz,
laarm
fesolu
geïnterpreteerd. Door dan e
nalist, of door mij. 'DA
Mevr. T. v.d. Kooij, jeren
RIJSWIJK. ;an d
'appo
Oud»
iiek
let b
od<
buien. Middagtemperaturen
graden in noordwest-SpanjervLj
graden aan de Spaanse zuidor
Italië en Joegoslavië: Wissel
wolkt en vooral op zondag^
buien, mogelijk ook onweer.T
mperaturen in noord-Itali«Joe"
raden, elders 18 tot 22 gradPr br
Jfeen
Jg<
ÜXw. ^4 T1
Barcelona
Cyprus
Dublin
Frankfurt
(mil
1. ling,
n 1 S's
12 die l
13 gsfra
21 iVooi
12 joen
10 Id:
is onc*(
12 jsvei
Luxemburg
Stockholm
Casablanca
Damascus
Los Angeles
Palm Beach L bew.
Pretoria onweer
Rio de Janeiro zw. bew.
M 0
1 'SI0
B.U
'7-
