IKON wil wereldleed
persoonlijk maken
ÊeidócSomo/nj
«J
Een vernieuwing gebouwd op drijfzand
wereld
Weer uitstel voor proces Samen op Weg
weer
GARAGEDElfE
KAPOT4
GEESTELIIK LEVEN/OPINIE
Ccidóe Gouiant
ZATERDAG 29 OKTOBER 1988 PAGIH
Willibrordvereniging wijst platform af
DEN BOSCH Het bestuur van de Sint Willibrordvereniging,
^het rk orgaan voor oecumene, heeft zich gedistantieerd van het
platform van oecumenische groeperingen en wijst iedere ver
antwoordelijkheid hiervoor af. Het bestuur is vantevoren niet
van dit initiatief op de hoogte gesteld, zo zegt het in een ver
klaring. Ook na de oprichting van het platform is geen contact
met het bestuur opgenomen. Bij de oprichting op 8 oktober in
Leiden werd medegedeeld dat de Willibrordvereniging „vanaf
het begin ondersteunend betrokken is bij de landelijke ontmoe
tingsdagen", waaruit het platform van zestien groepen is voort
gekomen. Ook had de Willibrordvereniging de uitgave van het
kontaktblad „Oeeumenens" verzorgd, aldus een mededeling in
dit blad.
Oldenzaals koor verzorgt viering in Sint Pieter
OLDENZAAL „Een avontuur" noemen ze het wat profaan:
de achtdaagse reis naar Rome, waaraan het Oldenzaalse Anto-
niuskoor eind november gaat beginnen. Een reis, die twee
hoogtepunten kent en er wellicht nog een nog een derde bij
krijgt. In volgorde zijn dat: de muzikale verzorging van een
Eucharistieviering in de Sint Pieter, een kerkconcert in de St.
Ignatiuskerk en - als tenminste het .steuntje in de rug' van het
aartsbisdom vruchten afwerpt - een „eigen" audiëntie bij de
paus. „Daar hoef je", zegt Willem Goldschmidt, eerste man van
de speciale reiscommissie, „niet sentimenteel over te doen:
voor een kerkkoor is het zonder meer geweldig als je een uit
nodiging krijgt om te zingen bij een Mis in de Sint Pieter. Daar
zijn we ook best een beetje trots op."
Bedenk dat de kinderen
met de laagste cijfers
vaak de volwassenen
met het hoogste inkomen
worden.
M. Callewaert
door Marinus van der Berg
Herfstbos
Als je nu door het bos loopt,
kun je getroffen worden door
de bladeren die verkleuren en
vallen. Je kunt ook getroffen
worden door de prachtige
herfsttinten. De eigen
schoonheid van de herfst. De
paddestoelen en hebt u het
zuiver groene zachte mos ge
zien? Ik heb het even gevoeld
met mijn hand en het deed
me denken aan de kerststal.
Wij hadden thuis jarenlang
echte mos bij de kerststal.
Lopend door het bos en van
de paden afwijkend kun je
ook getroffen worden door
het verend tapijt dat de eer
ste herfststorm heeft gelegd.
Je voelt de vriendelijkheid
van de grond aan je voeten
en als je luistert dan hoor je
Onder je voeten "net gekraak
van de kleine takjes. Ze bre
ken onder jouw gewicht. Die
kleine, huilende, takjes deden
me denken aan al die menserr
die breken onder het gewicht
van anderen. Onder het ge
wicht van gewichtige mensen,
die de eerbied niet kennen.
Het is al weer vroeg donker
en de boeren zijn met hun
grote machines nog laat in de
avond op het land en ik hoop
maar dat er geen ongelukken
gebeuren nu er nog laat in de
avond wordt gewerkt in
plaats van gerust en kleine
wegen grote machines over
zich heen krijgen. Mijn ge
dachten gaan deze dagen uit
naar een familie die iemand
verloren in zo'n grote moder
ne machine. Al weer een jaar
geleden.
Of je het nu wilt of niet, maar
toch wordt je herinnerd aan
de vergankelijkheid. Niet al
leen de bladeren, maar ook ik
kan vallen. Het wonderlijke is
dat die herinnering aan de
vergankelijkheid gelijk op
loopt met de oogsttijd. De
aardappels worden gerooid,
de mais komt van het land,
de appels worden geplukt.
Wat kunnen ze blozen die ap
pelen in de boom, rijp voor
de pluk, maar ook wat ang
stig dat de storm hen wat
hard met de grond in kontakt
zal brengen. Vergankelijkheid
betekent ook oogsttijd: wat
ben ik waard geworden? Zo
is die herfsttijd met soms nog
zomerse temperaturen over
dag een wat weemoedige tijd:
voorbij is weer die mooie zo
mer. Ze is tijd van herinne
ring. Zo kennen we ook de
herinneringen aan de overle
denen. Allerzielen. Al vele ja
ren zie ik dat niet meer als
een bidden voor de overlede
nen, of aflaten verdienen. Dat
was een dode praktijk gewor
den. Ik beleef het al vele ja
ren als gedenken. Vruchtbaar
gedenken. De mensen voor
ons leven door in ons leven
en er kan een woord, een ge
baar, een herinnering zijn aan
hen dat vruchtbaar is gewor
den in ons leven. Ik geloof
om het met de woorden uit
het voor mij zo diep gelovige
Eucharistisch Tafelgebed van
Huub Oosterhuis (nu op de
CD Gij die weet uitgegeven)
1e zeggen: „Niemand valt of
hij valt in Uw handen". Of dat
geen geloof is! Het herfstbos
voedt mijn liefde voor het ge
schapene, het ontvangene.
Het voedt mijn geloof dat we
terecht zullen komen, maar
het voedt ook mijn verzet te
gen de krachten die doden,
die met wat al te grove voe
ten niet horend door het bos
lopen. Wandelend, stilstaand,
luisterend, een enkele foto
makend van zo'n prachtige
paddestoel die uit een oude
boom komt, - het zou de ze
tel van God kunnen zijn -,
groeit mijn ontzang voor het
ontvangene, het geschapene,
het niet door mensen be
dachte.
-Het herfstbos herinnert me
aan het breekbare maar ook
aan de liefde bij uitstek die
oog voor het breekbare had
en liet weten dat geen mens
tevergeefs leeft.
Allerzielen is meer het geden
ken wat mensen in het leven
voor ons hebben betekend,
dan het gedenken van doden.
En daarom is het oök zo'n
zinvol gebaar dat hun namen
worden genoemd en er bij ie
dere naam het licht van een
kaars wordt opgestoken. Als
de kaars is opgebrand, is het
licht nog niet voorbij
HILVERSUM „Ik durf
dit bijna niet op te eten.
We zijn toch te gast bij de
IKON?, zegt een collega
van de Groene Amster
dammer als hij zijn oogst
van de rijk gevulde dis
die de IKON heeft aange
richt ter gelegenheid van
het begin van het nieuwe
televisieseizoen voor zich
neerzet. Kenmerkend
voor het imago dat de In
terkerkelijke Omroep
Nederland er nog steeds
bij veel Nederlanders op
nahoudt. Bij de interker
kelijke zendgemachtigde
zou je immers eerder So-
lidariteitskoffie, Suri
naamse zilvervliesrijst en
soja verwachten, recht
streeks geïmporteerd uit
de Hilversumse Wereld
winkel.
IKON-televisiedirecteur Wim
Koole wil daar graag van af.
In tegenstelling tot de KRO Invulling
moet het macro-wereldleed
geen ver-van-mijn-bedshow'
worden, maar dichtbij huis
worden gebracht. „Als je eqn
werkloze bent in Tilburg, zeg
je: ,Wat moet ik met Mozam
bique in nood, Zuid-Afrika in
nood. Chili in nood. Toevallig
ben ik ontslagen'."
Koole constateert tevreden
dat in de nieuwe dramapro-
dukties „de spanningen tussen
de enkeling en de sociaal-po
litieke realiteit van nu" ge
combineerd worden. Als
voorbeelden noemde hij de
jeugdserie ,de Papegaai' en ,de
rivier waarin ik zwom'. Mees
muilend voegde hij er als
.kanttekening' aan toe dat „ik
bij mijn medewerkers nogal
wat moeite heb gehad met het
inbrengen van troost."
Een veelzeggende uitspraak.
Over de identiteit op papier is
iedereen bij de IKON het roe
rend eens. (Koole, even later
op een stille plek in het NOB-
hoofdgebouw: „Over de iden
titeit, het opkomen voor alles
wat tussen de wielen komt
vanuit een joods-christelijke
inspiratie, praten we niet. Als
je over je identiteit praat, be
tekent dat dat je hem kwijt
bent.")
Maar het papier blijkt gedul
dig, want over de invulling
van de identiteit wordt bin
nen IKON-gelederen wel de
gelijk stevig gepraat. Jaren
lang gooide de interkerkelijke
zendgemachtigde de ene em
mer wereldleed na de andere
over de Nederlandse bevol
king uit. De omroep bouwde
een reputatie op van een wel
iswaar modernistische domi
nee, maar wel één die het nog
altijd beter weet. De vele
brieven die op de deurmat
van de IKON ploften, getuig
den daarvan. Koole: „Ik heb
dat verwijt ervaren als; .Jullie
zijn nog steeds de Kerk die
mij een boodschap op wil leg
gen'."
Die betweteringheid is er de
laatste jaren wat van af.
Koole hoort die verwijten ook
niet meer, zegt hij. Hij legt uit
dat het wereldleed nu op een
andere manier aan de man
c.q. vrouw gebracht moet
worden. Door dramaseries als
,De rivier waarin ik zwom',
wordt „aan leed persoonlijk
gestalte gegeven om er begrip
voor te kweken". Hij geeft toe
dat een deel van de IKON-
medewerkers zich afvraagt:
„Als je je op individuele pro
blemen concentreert, laat je
dan de maatschappelijk//poli
tieke lijn niet schieten/i?".
Zelf vindt hij het een valse te
genstelling. „Het één sluit het
andere niet uit. Speel de we
reld niet uit tegen het per
soonlijk leed. Het mes snijdt
aan twee kanten. Dat is de
identiteits-intentie."
Roepende
De laatste vijf jaar is de rela
tie met de kerken aanzienlijk
verbeterd. Was vroeger het
IKON-programmabeleid vaste
prik op de synode-agenda's,
nu is de enkele orthodoxe
kerkelijke gemeente in den
lande die zich nog stoort aan
de IKON-uitzendingen een
roepende in de woestijn. Voor
sommige IKON-programma-
makers reden om zich zorgen
te gaan maken. Wim Koole
daarentegen denkt dat het
komt door de betere commu
nicatie tussen de IKON en de
kerken. „De IKON mqet nu
iedere twee jaar aan de op
drachtgevers uitvoerig ver
slag doen aan wat er is uitge
zonden, waarom het is uitge
zonden en wat de toekomst
plannen zijn." Een andere re
den is volgens hem de kerk
verlating onder jongeren. „De
kerken hebben vastgesteld
dat veel jonge mensen een
band voelen met de IKON.
Jongeren vinden onze pro
gramma's interessant, het
doet ze wat. Daar komt nu
vanuit de kerken waardering
voor."
LUNTEREN - Het wil maar
niet vlotten met Samen op
Weg, het proces van eenwor
ding van hervormden en ge
reformeerden. Een cruciale
beslissing over de (organisa
torische) vorm in de hereni
gde kerk werd gisteren tij
dens de gemeenschappelijke
vergadering van beide syno
den een jaar uitgesteld. Er
kwam zo veel kritiek op de
voorstellen dat besloten werd
de voorstellen terug te ne
men en volgend jaar met een
herzien rapport te komen.
Het was overigens al de
tweede keer dat de gecombi
neerde synode zich over de
schets van de nieuwe kerk
boog; de eerste keer was in
1986. Toen kwam er een
storm van kritiek,* onder
meer op het min of meer
verdwijnen van de hervorm
de Provinciale Kerkvergade
ring (PKV).
De PKV ligt bestuurlijk ge
zien op het derde niveau: na
plaatselijke gemeente en na
de regionale vergadering van
gemeenten (classes) en vóór
de generale synode. De gere
formeerden kennen deze be
stuurslaag niet; wel kennen
die kerken particuliere syno
den tussen de classes en de
generale synode in. Deze
bestuursorganen hebben een
zeer beperkte taak. In de
herziene schets voor de here
nigde kerk was aan de PKV
weer een grotere rol toebe
dacht en wel in de sfeer van
de dienstverlening. De kri
tiek kwam vooral van her
vormde zijde, onder meer
over de rol van classis. In de
plannen zou de classis de
taak van de visitatie (toe
zicht) moeten krijgen, maar
diverse hervormde woord
voerders meenden dat dit ty
pisch een taak van de PKV
was en is.
De indieners van de schets
verdedigden deze classicale
functie door te wijzen op de
historische achtergrond: de
kerken van de reformatie
bleken toezicht zoals dat van
een bisschop in de katholieke
kerk te missen. Daarom
stichtten ze de classis (1571),
waar de plaatselijke kerken
toezicht op elkaar kunnen
houden. De noodzaak van
toezicht is er nog steeds en de
classis is ook na vier eeuwen
nog een uitstekende plaats
voor dat toezicht. Een ander
punt van bespreking was de
samenstelling van de nieuwe
generale synode: Uit hoeveel
afgevaardigden moet die be
staan (hoeveel hervormden,
hoeveel gereformeerden) en
hoe vaak moet die vergade
ren?
Het proces van Samen op
Weg kreeg al eerder met for
se vertragingen te maken
omdat overeenstemming
over hét beheer van geld en
goed in de herenigde kerk
totnutoe niet haalbaar is.
Leider Moon-sekte
zegent huwelijk
12.000 aanhangers
SEOUL Ruim 12.000 aan
hangers van de Zuidkoreaan-
se Moon-sekte zullen morgen
in de stad Yongin in het hu
welijk treden. De echtparen
uit Zuidkorea en Japan zul
len tijdens een massa-bijeen
komst de zegen ontvangen
van de leider van de Vereni
gingskerk, Moon Sun Myung.
De omstreden Verenigings
kerk heeft de laatste jaren
haar activiteiten in Zuidko
rea sterk uitgebreid. De kerk,
eigenaar van enkele grote
bedrijven, is zelfs van plan
een eigen dagblad uit te ge
ven. De afgelopen maanden
is het regelmatig tot geweld
dadigheden gekomen tussen
aanhangers van de sekte en
leden van de christelijke ker
ken in Zuidkorea.
Vernieuwing in trouw. Zo
luidt de titel van een van de
vele toespraken die professor
A.G. Weiier als voorzitter van
de Katholieke Raad voor
kerk en samenleving in de af
gelopen jaren heeft gehouden
en die nu als titel fungeert
voor de bundeling van zijn ei
gen toespraken die hem bij
gelegenheid van zijn afscheid
van deze raad is aangeboden.
Professor Weiier is een late
stem in het publieke pleidooi
voor vernieuwing binnen de
rooms-katholieke kerk. Ter
wijl immers veel vernieuwers
al lang hadden afgehaakt, vie
len de meeste van Weiiers bij
dragen in een periode waarin
de kerkelijke polarisatie naar
een hoogtepunt toegroeide.
Velen hebben, vooral sinds
het ontstaan van de Acht Mei
beweging in 1985, als het
ware om strijd hun trouw be
tuigd aan de rooms-katholie-
ke kerk/Professor Weiier be
hoort daar ook toe. Trouw aan
de kerk betekent in feite: ge
hechtheid aan het kerkelijk
vernieuwingsmodel dat op ge
zag van kardinaal Alfrink in
het voetspoor van het Tweede
Vaticaanse Concilie in Neder
land tot ontwikkeling was ge
komen en nu zo in de ver
drukking is geraakt. Het bij
zondere aan Weiiers toespra
ken is dat hij deze ontwikke
ling heeft verdedigd op een
manier die allerwegen impo
neert. De huidige bundel is
een eerbewijs aan de vertrek
kende voorzitter van de ka
tholieke raad voor kerk en sa
menleving door wiens toe
doen een aantal belangrijke
katholieke instanties zoals on
der meer de Cebemo, de
KRO, de Nederlandse Katho
lieke Schoolraad in een nieuw
beraad zijn samengesmeed om
de leek in de Nederlandse
rooms-katholieke kerk meer
als eenheid te laten optreden.
Als historicus en filosoof is
Weiier een glansrijk verdedi
ger van dit concilie en de
daarmede verbonden den
kwijzen. Het lijkt te fungeren
als de gelukkige uitkomst van
een lange kerkelijke ontwik
keling die nu op de tocht
staat. Maar hoe sterk is in fei
te het fundament waarnaar
vernieuwers als Weiier ver
wijzen?
De openlijke betwisting van
de verworvenheden van het
concilie en de Nederlandse re
alisering ervan in het Al-
frink-tijdperk heeft er voor
gezorgd dat de concilieteksten
op symposia opnieuw driftig
worden bestudeerd. Wie heeft
er immers gelijk? De vernieu
wers die onderhand aardig op
leeftijd zijn gekomen ofwel
het vernieuwde bisschoppen
college dat de wind in zeilen
heeft en nu ook weer de
jeugd, zij het in zeer beperkte
mate, weet aan te spreken.
Al lang is gebleken dat on
danks de vele hoopvolle ge
luiden die uit deze teksten op
klonken en hun echo in Ne
derland niet misten, de conti
nuïteit met het (onaantrekke
lijk geachte) verleden werd
bewaard. Enige voorbeelden.
Tegenover de kerk als volk
Gods blijft staan de kerk als
mysterie. Waar de ervaring
van gelovige leken als vind
plaats voor nieuw geloofsver-
staan door het concilie werd
erkend vindt men in andere
teksten de beklemtoning van
het bisschoppelijk gezag en al
werden ze niet zo direct te
genover elkaar gesteld, in de
praktijk gebeurt dat nu wel.
En waar de Romeinse Curie,
die zich overrompeld voelde
door de vernieuwingsdrift
van de concilievaders, als
scheidsrechter in dit debat
moet fungeren, kent de uit
komst ervan geen verrassin
gen meer.
Middeleeuwen
In een toespraak vorig jaar op
de dies natalis van de katho
lieke universiteit van Nijme
gen vroeg Weiier zich af: zijn
de middeleeuwen nu echt
voorbij? Is het beeld zoals de
rooms-katholieke kerk en zijn
aanhangers dat in de Middel
eeuwen van zichzelf en van
de wereld koesterden nu echt
overwonnen? Weiier meende,
met al weer een beroep op
Vaticanum II te mogen zeg
gen van wel, al zag hij genoeg
elementen van dit middel
eeuwse wereldbeeld in de
huidige rooms-katholieke
kerk voortleven of zelfs gere-
Professor A. Weiier
animeerd worden. Wie heeft
gelijk?
Veel fundamenteler en in fei
te veel simpeler stelde de ka
tholieke Franse godsdienstso
cioloog Emile Poulat dat zelf
de probleem onlangs aan de
orde in een voordracht voor
het Katholiek Instituut voor
Massamedia. Bij het opmaken
van een (weinig verrassende)
balans van het pontificaat van
paus Johannes Paulus II stel
de Poulat dat de relatie van
de katholieke kerk tegenover
de moderne wereld, niet na
der tot een oplossing is ge
bracht.
Als er zich een gelegenheid
heeft voorgedaan die relatie
duidelijk te definiëren, dan
zou dit Vaticanum II zijn ge
weest. In tegenstelling tot wat
velen denken (en, zou men er
hier aan kunnen toevoegen,
waarschijnlijk ook professor
Weiier) is die hypotheek nooit
echt afgelost. Dat sommigen
meenden dat dit wel het geval
was, kon men misschien aflei
den uit een verklaring van
het concilie over de gods
dienstvrijheid (die immers lo
gischerwijze de gewetensvrij-
FOTO: PERS UNIE
heid van de individuele per
soon zou moeten impliceren
en als consequentie heeft dat
de traditionele gezagsverhou
dingen ter discussie komen te
staan) en zo waren er meer
teksten. Maar tot een funda
mentele verantwoording van
de verhouding tot de moderne
wereld zou het niet komen.
Zo'n verantwoording, die
vooraf had dienen te gaan aan
de concipiëring van de theolo
gische teksten, zou onder
meer duidelijkheid hebben
gegeven over de plaats die de
kerk zich toedacht in de hui
dige politieke ordening. Deze
is niet denkbaar zonder voor
bij te gaan aan de invloed van
de Franse revolutie. Onder
schrijft de kerk de democratie
met de daar aan gepaarde po
litieke deugden die ook voor
het onderlinge verkeer tussen
de burgers en in zijn relatie
tot de staat van het hoogste
belang blijken?
Onfeilbaar
De opstelling van de rooms-
katholieke kerk tegenover die
revolutie in het verleden is
bekend. Zij verwierp haar
(weliswaar soms ook op grond
van goede beweegredenen) en
.verschanste zich de hele ne
gentiende eeuw door in een
getto dat op het Eerste Vati
caanse concilie werd be
kroond met de afkondiging
van de de pauselijke onfeil
baarheid. Het Tweede Vati
caanse concilie wendde ver
volgens de steven opnieuw
naar de wereld, maar de
vraag naar de mate waarin
dat gebeurde vormt is hoogst
onduidelijk: in feite is ze de
beste verklaring voor de hui
dige polarisatie. Zij wil zich
niet bekennen tot de wereld,
ook al deneken vele geënga
geerde christenen van wel.
Analyse van theologische of
filosofische stromingen om de
voortgang in het denken in de
rooms-katholieke kerk te il
lustreren zoals Weiier doet
om het goed recht van de ver
nieuwingen te bepleiten blijkt
onvoldoende. Poulats benade
ring maakt dat pas goed dui
delijk.
Professor Weiier laakt in een
van zijn toespraken de discre
pantie die een katholiek er
vaart die tevens zoals de Nij
meegse hoogleraar een actief
staatsburger wil zijn (Weiier
is met name actief in het
CDA actief als „meedenker").
Hij moet dan wel - zoals uit
spraken van bisschop Bomers
trouwens afdoende hebben
duidelijk gemaakt -in botsing
komen met zijn kerk, wan
neer hij een politieke oplos
sing bepleit (met in achtne
ming dus van de democrati
sche spelregels die immers als
een humane verworvenheid
kunnen worden gezien) voor
vraagstukken als abortus en
euthanasie. Dit levensgrote
conflict waar vele katholie
ken mee worstelen is wel be
grijpelijk vanuit de visie die
Poulat hanteert. De conclusie
is dan ook onontkoombaar:
vernieuwers als professor
Weiier die zich richten op Va
ticanum II baseren zich in fei
te op drijfzand.
PAUL VAN VELTHOVEN
Prof. dr. A. Weiier. Vernieu
wing in trouw. Uitgeverij
Arbor, Baarn. Prijs 27,50.
»t p
Dood tij, ook in Schevening^
Het is stil geworden aan het ontwapeningsfront na dep
dertekening van het INF-akkoord. Er zijn wel een
hoopgevende voorzetten gedaan, die op termijn kunnen
den tot bijvoorbeeld de afschaffing van de chemische
pens. Maar daar is het bij gebleven. De twee belangrijkt o
partijen in het proces van wereldwijde ontwapening helgn
het al geruime tijd te druk met andere zaken. De Veren Sorr
Staten verkeren in de ban van de komende presidents '°vl.
kiezingen, zodat het Witte Huis geen initiatieven meer n*
die tot een politieke discussie kunnen leiden. De Russif
partijleider/president Michaïl Gorbatsjov heeft afgé
van de ontmoeting met de Westduitse bondskanslier Kol
het internationale toneel eveneens een tijd lang gelaten
wat het is. Binnenlandse aangelegenheden eisen zijn
aandacht op.
In eigen huis heeft Gorbatsjov zijn machtspositie drast)'
versterkt en dinsdag over een week valt de beslissing
de opvolging van Ronald Reagan; zoals het er nu naar ui
ten voordele van vice-president George Bush. Daarna zi
de supermachten weer volop tijd krijgen voor elkaar en
nieuw overleg over het terugdringen van defensie-uitgj
aan weerszijden van het ijzeren gordijn. Want dat blij!
West en Oost een belangrijk agendapunt, ook al bewp
Bush tijdens zijn verkiezingstoernee bij voortduring, da
niet zal snijden in de Amerikaanse defensiebegroting. He
renhoge Amerikaanse begrotingstekort zal een nieuwe Ai
rikaanse president echter snel genoeg tot snoeiwerk dy
gen. En Gorbatsjov heeft al helemaal weinig keus, wil,)^j
reorganisatie van de Sovjet-economie kans van slagen
ben.
Terwijl de twee grote waakhonden het eigen hok
binnen besnuffelen trekt de karavaan verder. In NA^
kringen wordt gepraat over modernisering van de kern
pens voor de korte afstand, over die kernwapens dus, di
Europa overblijven na de beslissing om de middellange
standsraketten de deur uit te doen. Engelsen en Amerikai(
willen zo snel mogelijk de vijf jaar geleden afgesproken
(v
ki
op
VOORAL de Westduitsers krijgen het klamme zweet ir> dil
handen bij de gedachte aan kernwapens voor de korte oo
stand, die zó efficiënt zijn dat tot feitelijk gebruik beslijzo
kan worden op zeer laag niveau op dat van een pelottan
commandant bijvoorbeeld ook als dat formeel andeaov
geregeld. Die zorg in West-Duitsland is niet onbegrijpel
want het slagveld waar de „kleine" atoomwapens zoti
worden ingezet is nu eenmaal onvermijdelijk de BöndsraSi'
bliek. jde
i ne
iral
In de vergadering van de Nucleaire Planninggroep var Ani
NAVO die de afgelopen twee dagen in Scheveningen
gehouden, heeft de Belgische minister van defensie, Co®^
de stelling verdedigd dat er geen beslissing over moderitgr
ring van kernwapens kan worden genomen, zolang wi
NAVO nog geen „globaal concept" over de ontwapening vr
Europa heeft uitgewerkt. Brussel wil de beslissing graag r^i»
cp de lange baan schuiven gezien de interne verdeeldlr u
binnen het Belgische kabinet. Die Belgische eis is niet gé j)a
noreerd. Maar door in het slotcommuniqué bepaalde dirij
niet expliciet te noemen, is toch enigszins aan de Belgisr—
bezwaren tegemoet gekomen. Werd er aldus in de afgelqt-
dagen zowel vóór als achter de schermen veel gepraat
wat er moet gebeuren met de kernwapens voor de kortej
stand, ook Scheveningen heeft op het gebied van ontwifjl
ning geen eind kunnen maken aan het bestaande dood t i
Vrij zonnig, maar
koud
DE BILT (KNMI) Vandaag
mag op vrij zonnig, maar nogal
koud weer gerekend worden.
Ons land bevindt zich dan in
lucht die van het noordelijk
deel van de Atlantische oceaan
afkomstig is en geen hogere
middagtemperaturen toelaat
dan zo'n graad of 9. De kans
dat er in deze lucht een enkele
bui meedrijft is niet geheel uit
gesloten. De wind waait uit
het noordwesten en is matig,
rond kracht 3, aan de kust kan
hij eerst nog af en toe krachtig
zijn. Een hogedrukgebied
breidt zich in de loop van de
middag óver ons land uit.
Weersvooruitzichten voor diverse eu-
ropese landen, geldig voor zondag en
maandag:
Zuid-Skandinavië: Half tot zwaar be
wolkt Langs de westkust en geheel
in het zuiden af en toe regen, benoor
den de lijn Oslo-Stockholm af en toe
sneeuw. Middagtemperatuur van 7
graden in het zuidwesten tot om het
vriespunt rond Oslo en Stockholm.
Britse eilanden: In het zuiden en
zuidwesten bewolking, elders flinke
zonnige perioden en landinwaarts
plaatselijk mist. Middagtemperatuur
van 7 graden in het noordoosten en
in het midden tot 12 graden in het
zuidwesten. In de nacht van zaterdag
op zondag op veel plaatsen lichte
Denemarken: In het noorden soms
bewolking, vooral meer naar het zui
den ook opklaringen. Overwegend
droog. Middagtemperatuur 5 tot 8
graden.
Benelux, noord- en midden-Duits-
land: Droog. Flinke opklaringen. In
de nacht hier en daar mistbanken en
op uitgebreide schaal lichte vorst.
Middagtemperatuur 5 tot 10 graden.
Noord-Frankrijk en zuid-Duitsland:
Eerst droog en af en toe zoh. Later
mogelijk regen. Middagtemperatuur
10 tot 15 graden.
Zuid- en midden-Frankrijk: Veran
derlijk bewolkt. Mogelijk wat regen.
Middagtemperatuur van 15 graden in
midden-Frankrijk tot 23 graden in
het zuiden.
Alpengebied: Perioden met zon.
Soms ook bewolking. Maandag moge
lijk wat regen. Middagtemperatuur in
de dalen en in het laagland aan de
noordzijde van de Alpen tot 16 gra
den aan de zuidzijde plaatselijk tot 20
graden.
Spanje Portugal: Veranderlijk be
wolkt. Hier en daar een bui. Soms
ook flinke zonnige perioden. Middag-
temjjeratuur meest tussen 20 en 24
Italië, Joegoslavische kust en Grie
kenland: Overwegend zonnig. Voor
namelijk in noord-Italië ook bewol
king, overwegend droog. Middagtem
peratuur 19 tot 23 graden, in de Po-
vlakte wat lager. j
WEERRAPPORT HEDENMORGEN
Sndhoven
Den Helder
mburg zw. bew.
San Francisco
Singapore
(ADVERTENTIE)
Neem dan deze keer
de beste en veiligste
die er is. Hardhout, ar//
matisch, passend bij p
stijl van uw huis.
Postbus 130,1260 ACE
folder? Bel gratis 06 -022*"
