Blinden moeten minder gaan lezen Vredesmissie Chamberlain basis Tweede Wereldoorlog „MUNCHEN" GAF HITLER VRU SPEL STOUTENBEEK KENT Z'N KLASSIEKE stoutenbeek „Zwartrijden en p bekladden murenp zijn ook delicten'! BINNENLAND/BUITENLAND KeidwOowuvtit DINSDAG 27 SEPTEMBER 1988 PAGIN iTEÏ MINDER SUBSIDIE VOOR BIBLIOTHEKEN^ Mvr DEN HAAG Blinden en slechtzienden kunnen in de toekomst minder (braille- )boeken lezen. De overheidssubsidie voor de instellingen die voor dit specifieke lees materiaal zorgen, wordt volgend jaar 3,9 miljoen gulden minder. Daarvan nemen de instellingen die romans en populair-weten- schappelijke boeken maken en uitlenen twee miljoen voor hun rekening. En van dat bedrag moet de Luister- en Braillebi bliotheek in Den Haag dan weer 1,2 mil joen snoeien. In totaal zullen vermoedelijk 48 mensen moeten worden ontslagen. Ruim 20.000 Nederlanders maken gebruik van de blindenbibliotheken; de meesten voor het lezen van boeken en tijdschriften, ongeveer vijfhonderd om te kunnen studeren. Er zijn drie algemene bi bliotheken: de Nederlandse Luister- en Braillebi bliotheek in Den Haag (NLBB; algemene grond slag), de Le Sage ten Broek bibliotheek in Nijme- fen (LS; katholiek) en de Christelijke Blindenbi- liotheek Ermelo (protestants christelijk). In Am sterdam is er dan nog een studie- en vakbiblio theek en in Grave en Rotterdam zetelen twee cen tra voor gesproken lectuur. De NLBB in Den Haag, die veruit het zwaarst wordt getroffen, heeft met de LS een reorganisa tieplan opgesteld. Daarin zijn niet alleen ontslagen voorzien, maar ook opheffing van een filiaal in Haren (Groningen), contributieverhoging en com merciële activiteiten, alsmede sluiting van studio's in Middelburg, Hilversum en Den Haag (Babyion). En natuurlijk zullen er minder boeken worden ge maakt en uitgeleend. De besturen van de twee instellingen worden in deze plannen echter niet gesteund door de leden en hebben dientengevolge hun zetels ter beschik king gesteld. Binnenkort moeten er nieuwe be stuursleden worden gekozen. „In principe zou er straks dus een heel ander reorganisatieplan kun nen komen", aldus demissionair voorzitter L. Pie- ters van de NLBB. De ambtenarenbond AbvaKabo hoopt dat dan ook meteen de ontslagen van de baan zijn. De bond vindt dat er wel andere oplossingen zijn, zoals een veel commerciëlere aanpak. Het lenen van boeken en cassettes is nog altijd kosteloos, maar volgens de AbvaKabo zou daarvoor best een geringe vergoe ding kunnen worden gevraagd. De bibliotheken menen dat het heffen van leesgeld voor velen juist een drempel zal betekenen. Voorzitter Pieters van de NLBB vindt het merk waardig dat de voorzieningen voor studielectuur worden ontzien. „Hoewel daarvan aanzienlijk i der mensen gebruik maken, krijgen die bijni zoveel subsidie als de bibliotheken die romar populair-wetenschappelijke boeken producere uitlenen. Dat vind ik al vreemd, maar bover vormt die laatste categorie een groeiende gezien de enorme vergrijzing". WVC werpt dat de bibliotheken op geen enkele manier kur samenwerken en daarom ook niet zelf een plan hebben gemaakt. WVC voelde zich d< gedwongen zelf maar aan te geven waar de pen zouden vallen. „Dat is", zegt Pieters, „gel met de botte bijl, maar je zou het ons allemaa derdaad wel een klein beetje kunnen verwijt VGO- te g; e ref( rokke it A •rder »ere i de d te£ Op 30 september 1938, bijna vijftig jaar geleden, keerde de Britse premier Neville Chamberlain in Londen terug met de boodschap dat hij in München de vrede had tered. Tqechoslowakije zou het omstreden udetenland aan Duitsland afstaan en daarmee was een ernstig conflict uit de wereld geholpen. Of hij daar zelf nog in geloofde is twijfelachtig. In elk geval stelden de feiten hem razendsnel in het ongelijk. Wat hij niet wist was dat het vonnis over Tsjechoslowakije al op 22 april 1938 was geveld. Het land, een schepping van de gehate Vrede van Versailles, moest van de aardbodem verdwijnen. BERLIJN/PRAAG/LON DEN „De nieuwe situa tie vereist een herziening van de Sudetenduitse poli tiek. Tot dit doel verzoek ik u om een zo spoedig mogelijke persoonlijke ge- dachtenwisseling". Dat schreef Konrad Henlein, de leider van de Duitse minderheid in Tsjechoslo wakije, op 17 maart 1938 aan Hitiers minister van buitenlandse zaken, Von Ribbentrop. Hij feliciteer de de bewindsman in de brief met de „Anschluss" van Oostenrijk, enkele da gen eerder, waarvoor hij de „oprechte dank van de Sudetenduitsers" over bracht en „verdubbelde inzet in dienst van de Grootduitse politiek" be loofde. Von Ribbentrop liet er geen gras over groeien. Herüein werd onmiddellijk naar Ber lijn ontboden. Op 28 maart kreeg hij daar van Adolf Hit ler persoonlijk een simpele in structie die niet voor tweeërlei uitleg vatbaar was: „Door de Sudetenduitse partij dienen ei sen te worden gesteld die voor de Tsjechische regering onaan vaardbaar zijn". Zijn eigen mi litaire organisatie, het Sude tenduitse „Freikorps", kreeg opdracht de Sudetenduitsers te beschermen en tot „het doen voortduren van nog meer on- feregeldheden en botsingep". len kleine maand later, op 22 april, schetste Adolf Hitler sa men met de opperbevelhebber van de Wehrmacht, generaal Wilhelm Keitel, de eerste con touren van „Fall Grün", het militaire plan waarin de ver overing van Tsjechoslowakije werd voorbereid Sudetenland Tsjechoslowakije was een schepping van de Vrede van Versailles. Toen het Duitsland van Kaiser Wilhelm II in 1918 tot aanstichter en verliezer van de Eerste Wereldoorlog was verklaard werd de kaart van Europa en het Midden- Oosten opnieuw getekend. Op het grondgebied van het voor oorlogse Rusland, Oostenrijk- Hongarije en Turkije schoten achttien nieuwe staten uit de grond. Een ervan, Tsjechoslo wakije, bood huis aan de Tsje chische en de Slowaakse be volkingsgroep in het voormali ge Oostenrijk-Hongarije, maar ook aan ongeveer twee mil joen Duitsers. De stichting van de nieuwe staat diende een strategisch doel: Tsjechoslowa kije was één uit een reeks lan den die als „buffer" tussen de Sovjetunie en Duitsland moes ten gaan fungeren. Tsjechoslowakije werd een de mocratische staat met vrije verkiezingen en zonder belem meringen voor de minderhe den in het land. De ontwikke lingen in het buurland, waar in 1933 Hitier aan de macht kwam, baarden er grote zor gen. In 1935 verzekerde Tsjechoslowakije zich van mi litaire steun uit Frankrijk en de Sovjetunie. Drie jaar later was de Franse minister-presi dent Daladier één van de on dertekenaars van het „Ver drag van München", waar Sovjet-leider Jósef Stalin ge heel buiten was gehouden. Al lang voordat de „Ansc hluss" een feit was, begon in de Duitse pers de campagne tegen Tsjechoslowakije. Het verdrag met de Sovjetunie werd in 1935 gretig aangegre pen om het land als een vazal van de communistische staat af te schilderen. In de kranten verschenen steeds schrijnen der verhalen over de wijze waarop de Duitse minderheid in het land werd onderdrukt. Toen de regering in Praag constateerde dat een grote Duitse troepenmacht rond haar grenzen werd verzameld, besloot zij op 21 mei tot een gedeeltelijke mobilisatie. Dat was voor veel Sudetenduitsers, die officieel hadden moeten opkomen, aanleiding te „vluchten". Ze werden met veel bombarie aan de andere kant van de grens opgevan gen. Chamberlain West-Europa, dat kennelijk niets had geleerd van de publi citeitscampagne die de „Ansc hluss" van Oostenrijk bege leidde, trapte met open ogen in de Duitse propagandaval. Geconstateerd werd dat de si tuatie zich regelrecht ontwik kelde in de richting van een Tweede Wereldoorlog. The Ti mes gaf Tsjechoslowakije zelfs ongevraagd het advies maar afstand te doen van Sudeten land. Adólf Hitler deed er nóg een schep bovenop in een toe spraak die hij op 12 september hield in Neurenberg. Dat was een bijna-oorlogsverklaring aan het adres van Tsjechoslo wakije. Daar immers, betoogde de Führer, dreigden 3,5 Sude tenduitsers „uitgeroeid te worden". In Londen overtuig de Hitier de Britse premier Neville Chamberlain ervan dat een nieuwe oorlog bijna onvermijdelijk was. Deze be sloot alles in het werk te stel len om die ramp te voorko men. En hij veroorzaakte een catastrofe. Aan de goede wil van Cham berlain hoeft niet te worden volgens ingewijden kinderlijk vertrouwen in een erewoord. Hij liet zich door Hitier volle dig inpakken en bezorgde hem tegenover de publieke wereld opinie de morele rechtvaardi ging van zijn militaire maatre gelen. Hij voorkwam dat Hit ler de beslissende fout maakte waardoor het nationaal-socia- listische avontuur in de kiem ge- Gesprekken Chamberlain stuurde Hitier een telegram met het aanbod hem te bezoeken „teneinde een poging te doen een vreed zame oplossing te vinden". Hitier ging daar onmiddellijk op in. Al de volgende dag, op 15 september, mocht de Britse premier naar Berchtensgaden komen. Historici hebben later geconstateerd dat Chamber lain voor Hitier geen partii was. De Britse premier was al nauwelijks op de hoogte van historie en achtergronden van de recente gebeurtenissen in Midden-Europa en de Führer sloeg hem met zijn feitenken nis om de oren. Chamberlain constateerde terecht dat Hitier vastbesloten was tegen Tsjechoslowakije op te treden. In Londen overlegde Cham berlain op zondag 18 septem ber met de Franse premier Daladier en diens minister van buitenlandse zaken Bonnet. Hij suggereerde dat Hitier „een man was die kon worden vertrouwd als hij eenmaal zijn woord gegeven had". Na af loop van het gesprek werden de Tsjechische gezanten in Londen en Parijs ontboden. Hun regering in Praag kreeg de nadrukkelijke raad om alle gebieden in het land waar meer dan vijftig procent van de bevolking Duits sprak, aan Duitsland af te staan. Na een aanvankelijk „neen" ging pre sident Eduard Benesj op 21 september „met verbittering" door de knieën. In Polen en Hongarije gingen nog geen alarmbellen rinkelen. Ultimatum Op 22 september was Cham berlain terug in Duitsland, dit maal in Bad Godesberg, met de vrede op een presenteer blaadje. Tot Chamberlains stomme verbazing toonde Hit- Ier zich allerminst tevreden. Hij stelde integendeel zwaar dere eisen. De regering in Praag moest ook de aanspra ken van Polen en Hongarije vervullen. En de Duitse bezet ting van 'Sudetenland diende „onmiddellijk" plaats te vin den. Op een kaart was ingete kend waar de Tsjechoslowa- ken uiterlijk op 28 september verdwenen moesten zijn. Chamberlain concludeerde: „Dat is een ultimatum". Hitier ontkende dat en wees hem erop dat er „memorandum" boven het stuk stond. Intussen maakte president Benesj de mobilisatie van zijn strijd krachten bekend. Hij weigerde nog verder te zwichten. Er volgden spannende dagen van diplomatiek overleg. Hitier zelf liet door propagandami- nister Goebbels een massa bijeenkomst organiseren in het Sportpalast in Berlijn. Hij schreeuwde er tot een juichen de menigte: „Ik heb de heer Chamberlain de verzekering gegeven dat het Duitse volk niets anders wil dan vrede". Onvermijdelijk Tegenover Sir Horace Wilson, adviseur van Chamberlain, maakte Hitier later duidelijk, dat wanneer Frankrijk en En geland er op los wilden slaan omdat ze Tsjechoslowakije hulp belofd hebben, dan ko men ze maar op. „Dan zijn we de volgende week maar met elkaar in oorlog". Chamberlain en Daladier kwamen gezamenlijk tot de conclusie dat die oorlog inder daad voor de deur stond. Chamberlain legde nog één ij zer in het vuur: in de vroege ochtend van 28 september, de dag dat het ultimatum afliep, kreeg de Britse gezant in Rome opdracht de Italiaanse dictator Benito Mussolini te verzoeken diens invloed aan te wenden om Hitier tot uitstel te bewegen. De „Duce" reageer de onmiddellijk. Hitier gaf na enig aarzelen te kennen het voorstel te accepteren. Chamberlain bevond zich op dat tijdstip al in het Lagerhuis, vastbesloten het Britse volk mee te delen dat er nu oorlog zou komen. „Wij zien ons thans geplaatst voor een situa tie die vóór 1914 haars gelijke niet heeft gehad", was hij be gonnen. Toen kreeg hij een briefje overhandigd. Z'n ge zicht klaarde op. Mët veel ge voel vóór theater verscheurde zijn oorlogsrede en ver- „De heer Hitier no digt mij uit hem morgen in München te ontmoeten". Zó eenvoudig Samen met Chamberlain wa ren ook Daladier en Mussolini uitgenodigd. De Tsjechoslo- waakse gezant diende in een hotelkamer af te wachten wat de vierschaar zou beslissen. In de gevangenis-van Neuren berg zou Hitiers luchtmacht minister Hermann Goring in 1945 nog neerbuigend vertel len over de conferentie die be palend zou worden voor het verloop van de wereldgeschie denis. „Het was zó eenvou dig!", zei hij tegen de psycho loog Gilbert. „Chamberlain noch Daladier had het er ten slotte voor over voor het be houd van Tsjechoslowakije ook maar iets te riskeren. Het Polen hij zijn klaarde: De goedgelovige Chamberlain maakte een triomftocht terug naar Engeland. „Peace in our tlib P' (vrede tijdens oris leven), riep de Britse premier1 de wachtende journalisten toe, terwijl hij het tg®" drag van München omhoog stak. ve StOJ FOTO: PERS JU6, [d bet log als gevolg van de bijst van Tsjechoslowaakse bon^mi noten, behoefde niet in vor 6 king te treden. De regerinjl ir Praag stond Sudetenlandi hi. De inkt van het verdrag |gez: München was nog nauwehier droog toen Hitler en Keitein v 21 oktober besloten tot (orwaa meer) „Erledigung der Rfeitt Tschechei". De militaire ike< mars naar Praag, op 15 mien i 1939, stuitte niet op te§j d> stand. jetai Hitler had de handen vrij 4n. de ontwikkeling van n st< nieuw strategisch plan, „tls e Weiss". Op 11 april stelde j he Ier in een geheime order en „Het is de opdracht aan Wehrmacht om het Poolse ger te vernietigen. Daanfl 1 dient een verrassend bd van de aanval te worden n^0] streefd én voorbereid. De dekte of openlijke algem' mobilisatie zal zo laat mog4~~ plaatsvinden in de dagen Pc^ aan de aanval vooraf gajrec De Tweede Wereldoorlog P- gon op 1 september. rig< ANDRE HORLIfyer drie uur tijds bezegeld. Het kostte Daladier zelfs moeite zijn aandacht bij de besprekin gen te houden. Hij zat er bijGöring strekte ter il lustratie van zijn woorden de benen uit en liet het hoofd verveeld opzij vallen. „Alles wat hij deed was dat hij van tijd tot tijd een woord van toe stemming mompelde. Niet het geringste bezwaar tegen wat dan ook". Chamberlain maakte een triomftocht terug naar huis. „Peace in our time" - vrede tijdens ons leven, riep hij de wachtende journalisten toe, terwijl hij het verdrag van München omhoog stak. „Vrede? Dit is pas de eerste slok, het voorproefje uit de bit tere kelk die ons jaar na jaar zal worden voorgezet", smaal de een afgevaardigde die niet Veel Tsjechoslowaken zijn er van overtuigd dat de Tweede Wereldoorlog wellicht voorko men was, wanneer er geen „Conferentie van München" was geweest. Het akkoord waarmee Duitsland, Engeland, Frankrijk en Italië de regering in Praag dwongen tot het af staan van Sudetenland voor kwam de mogelijkheid dat Hitier Duitse troepen zou in zetten voor de „bevrijding" van de Sudetenduitsers. Het Tsjechoslowaakse leger was op een dergelijke inval voorbe reid en de verdragen met Frankrijk en de Sovjetunie bo den uitzicht op een militair af slaan van zo'n invasie. Later is bovendien duidelijk geworden dat het Duitse leger voor een dergelijke operatie nog niet of nauwelijks rijp was. Maar „Fall Rot", het Duitse plan voor een twéefrontenoor- Vrouw blijvend besmet na reageerbuisbevruchting ROTTERDAM Ten minste één van de vrouwen die vorig jaar bij reageerbuisbevruch ting besmet raakten met het hepatitis B-virus zal vermoe delijk blijvend draagster zijn. De besmetting die in het Dijk- zigt-ziekenhuis in Rotterdam onder ruim honderd vrouwen optrad bij in vitro fertilisatie (IVF) is blijkens een recent bloedonderzoek op dat ene ge val na achter de rug. Het zie kenhuis heeft zich aansprake lijk gesteld voor de gevolgen van de besmetting, die zich voordeed doordat bij de be handeling gebruik werd ge maakt van besmet bloed. Een advocaat in Tilburg heeft al aangekondigd dat hij voor een groot aantal vrouwen schade claims zal indienen. Daarbij gaat het om bedragen tussen drie- en tienduizend gulden. Voor de vrouw die permanent besmet lijkt zal een hogere eis worden ingediend. SUSKE EN WISKE DE DAPPERE DUINDUIKERS Jk hrbhrm J met feuenjnaar I ik ben er eek er ran dat v (c) StarCaartf UK;ever!j. Ar* —pen Weesp ADVERTENTIE- Een van die Klassiekere Is deze Bielefelder Werkstatten BanK ontworpen door Manfred Brand. Een solide en robuuste bank, geraffineerd en verfijnd van lijn, met een uitgesproken klassiek karakter. Het sublieme ontwerp en de zeer hoge kwaliteit van de stoffering zorgen voor de rijkdom aan zitcomfort. Verkrijgbaar in diverse hoogwaardige, runder lederen en stoften bekledingen. NET N TIKKELTJE EIGENZINNIGER Bnwwtjk Parallelweg 10 tel. 02510-2 90 33 leUenkv» Meubelplein 1. tel: 071-89 9323. Dorejsnlag koopavond. Maandagoclmml gaskma MINISTER KORTHALS ALTES: L gr DEN HAAG Veel voorkomende criminaliteit is gl ei typisch Randstadverschijnsel. Drie kwart van alle gésst gistreerde misdrijven worden elders gepleegd. s' Rotterdam of Den Haag, maar juist Breda heeft f— 100.000 inwoners de hoogste criminaliteit. Daarna ir\ gen Amnsterdam, Utrecht Nijmegen, Groningen, Lev stad, Den Bosch, Arnhem, Deventer en Hilversum. I crimininaliteitscijfers stegen sinds 1980 het sterkst Breda, Groningen en Deventer. Minister Korthals Altes (justitie) onthulde dit gisteren ii Haagse Pukhri Studio bij de uitreiking van de Hein Roe Prijs 1988, ingesteld ter voorkoming van veel voorkomende minaliteit. De door prof. dr. G.P. Hoefnagels voorgezeten kende de prijs, een subsidie van 10.000 gulden, toe aan de o nisatoren van een bouwproject voor randgroepjongeren in Z le. Uit 44 projecten had de jury nog vier andere inzendingen nómineerd. I Korthals Altes rekent het zwartrijden in het openbaar ver en het aanbrengen van graffiti op de gevels van gebouwen tot de veelvoorkomende criminaliteit. Vorig jaar werd de windsman verweten dat zijn oordeel „onthutsend" over het dat 47 procent van de jongenen een of meer delicten had pleegd, overdreven was. Volgens die crititi zou het zwartrif™ en het bekladden van muren geen delict zijn. Juist deze <r®r mentaren zijn volgens Korthals Altes „verontrustend en onWn send". F Hij noemde het niet betalen in trein of tram en het beklatf01 van muren strafbaar. „Die activiteiten leveren formeel-juritf1 1 een delict op", aldüs de minister. Hij constateerde dat het foc om delicten gaat die de gemeenschap ernstig benadelen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1988 | | pagina 4