r
1
inal
Ie
[MJSÖOWQ
„Zonder seniorentitel is erelijst niet compleet"
Philidor gaat zwaar seizoen tegemoet
Nu gaat het
gebeuren niet
ZATERDAG 17 SEPTEMBER 1988 PAGINl
LEIDEN - Philidor krijgt het in de
vandaag startende KNSB-competi-
tie weer erg zwaar. Wist de club
vorig jaar net aan degradatie te
ontsnappen, dit jaar moet het
Haagse DD en Hilversum onder de
duim gehouden worden. LSG 1
heeft zich versterkt. Promotie naar
de hoofdklasse lijkt mogelijk, ter
wijl het tweede en derde vanwege
de op gang gebrachte „doorstro
ming" ook aan kracht hebben ge
wonnen.
In de hoofdklasse van de KNSB moet
Philidor 1 zich weer zien te handhaven
tussen de grootmeesters en meesters van
teams als Volmac en Desisco/WGM.
Het vorige seizoen lukte dit slechts door
overwinningen in de twee laatste ron
den, ten koste van de degradanten Eind
hoven en Utrecht. Het Haagse DD en
Hilversum komen hiervoor in de plaats.
Het team speelt in dezelfde opstelling als
vorig seizoen, behalve dat Heieen de
Greef plaats heeft moeten maken voor
clubkampioen Nico Kuyf. De eerste
wedstrijd, tegen SMB uit Nijmegen, is al
slecht begonnen: Peter Gelpke verloor
LSG 1, uitkomend in de eerste klasse,
heeft zich dusdanig versterkt dat promo
tie naar de hoofdklasse mogelijk moet
zijn. Wim Heemskerk gaat toch maar
weer schaken naast het bridgen en ook
Joan Baart komt na een inactieve perio
de weer terug. Daarnaast is het team
versterkt met René Duchêne en de win
naar van het Noteboomtoernooi, Tim
Wiley. Er zijn zelfs pogingen onderno
men om John van der Wiel te strikken.
Dit jaar speelt clubkampioen Teun van
der Vorm nog aan het eerste bord. In de
eerste ronde is hoofdklassedegradant
Groningen de tegenstander.
De versterking van het eerste van LSG
heeft gevolgen voor team 2 en 3. Sikkel,
Toolenaar, Van Zijp en Geertsema ver
huizen van het eerste naar het tweede.
Verder vinden we hier de Nederlands
jeugdkampioene tot 20 jaar, Annemarie
Benschop. LSG 2 komt uit in de tweede
klasse.
Philidor 2 speelt tweede klasse. Zij
moeten in de eerste ronde uit tegen
„Angstgegner" ZSC Saende en missen al
gelijk voormalig eerste-tientalspeelster
Heieen de Greet en Van Halderen. Re
den voor playing captain Smit om het
nieuwe seizoen niet al te optimistisch te
gemoet te zien.
In de derde klasse komen LSG 3, Al
phen 1 en Lisse 1 uit. Naast de twee
sterkste teams moet ook LSG 3 in staat
geacht worden te promoveren. Michel
Hockx, twee seizoenen terug nog topsco
rer van het eerste, speelt hier bijvoor
beeld. Alphen 1, met als kopman Peter
Passenier, is in dezelfde poule ingedeeld
als LSG 3. Ex-clubkampioen Wim Me-
chelse, Theunis Stelling en Herbert Pas
senier zijn hier weer teruggekeerd. LSB-
kampioen Lisse 1 debuteert in de
KNSB-competitie. Het team speelt in de
zelfde opstelling als vorig seizoen, met
aan het eerste bord Joost van Hal, behal
ve kampioen van zijn vereniging ook
streekkampioen... als dammer.
Zoals bij veel top-atleten het gevi
staat het sportjaar 1988 ook voor
meter loper Han Kulker volledig ii
teken van de Olympische Spelen
Seoul. Om daar met enige kans van
ces aan de start te kunnen verschi
moet heel wat werk worden ven
Wat allemaal, daarover informeert a
leet van het Leidse De Bataven u;
over.
„Ja nu gaat het gebeuren, nu
ik al die jaren goed bezig geweest I leiCK:
tussen nu en weer twee weken is er\ eenz
atleet de gelukkigste van alle 150d clipr
meter lopers, omdat hij een goudej
Olympische medaille om zijn nek /j pnn
hangen. De rest moet zich zien te eenr
troosten met goede tijden of het bê, ^ek
in ieder geval zijn best gedaan te
hebben. Wat het voor mij wordt? o O&ftï
weet ik natuurlijk niet, dat hangt de f
zoveel dingen af. Ik weet wel dat v
meer kans heb getroost te moeten
worden dan de gelukkigste van neDt
allemaal te zijn. Maar net als al d
andere zal ik er zeker alles aan dó, AMS'
om wel die ene bofkont te zijn. j naar
Ik kan me voorstellen dat niet ieden soort
op mij zal gokken als het om goui den,
gaat, dat gevoel heb ik zelf ook well of de
beetje. De echte scherpte ontbrak n chiru
in al die wedstrijden over 1500 mej Marti
De tijden waren best wel goed, er i gen e<
nog nooit een Nederlander geweesti z'n h
zo vaak in een seizoen onder de ij êeen
minuten uitkwam, maar een recort )vaafr
heb ik inderdaad nog niet gelopen
Die scherpte heb ik in Keulen weet J.ot
redelijk opgepikt met een 800 mete p
1.47.25 minuut. Nu nog een 800 m\ zjn u
in Japan tijdens het trainingskamp iaatsl
dan ben ik er echt klaar voor. ^ers
Dat trainingskamp wordt trouwens ken.
weer de bron voor heel veel gedoe 1 ren e
feklier in de atletiekploeg. En net een
ij al die andere grote toernooien i
het om de sponsors. Zo'n kamp is i
om je voor te bereiden, maar als je
niet eens de spullen van je eigen
sponsor mag dragen dan maak je
als bond niet makkelijk voor de
atleten. Mijn sponsor Converse hee
nog niets gezegd, maar zal er zeke
niet blij mee zijn als ik in dat
trainingskamp alleen maar de spul
van de bondssponsor aanmag.
Zeker niet als die sponsor alleen m
voor de periode van dat trainingska
als bondssponsor optreedt. Overigei
bestaat er zelfs verschil van meing
het wedstrijdtenue tijdens de Spelei
omdat het NOC weer een andere
sponsor heeft. Converse steunt mij
al weer ruim drie jaar en nu het ei
aan komt, nu alle fotografen niets
anders doen dan foto's maken van i
de Olympische atleten, nu gaat eet
andere jimra met de reclame strijk
Zo'n tijdelijke sponsor voor een
trainingskamp is een handige
oplossing voor al die persoonlijke
trainers die nu wel mee mogen.
Maar voor mij dus niet. Mijn trail
gaat toch wel mee, die is namelijk
bondstrainer. En ook voor na de
Spelen is deze oplossing niet zo
geweldig, want alle atleten moeten
weer opnieuw om de tafel gaan zit
En er is geen enkele firma meer
geïnteresseerd in een atleet die o\
moment supreme in een ander shir{
moet lopen. keni1
Dat is echter allemaal voor later zo JPen
hoewel het je niet helemaal los laa\ x
natuurlijk. Met een beetje mazzel-h
ik trouwens in Seoel misschien ook -
800 meter nog wel. Rob Druppers j j\/|
best wel eens opgegeven kunnen zijl
voor de 1500 meter naast de 800 m\ Het
en als dat zo is, zie ik niet in waan j^el
ik de 800 meter ook niet zou doenl best;
We hebben allebei de limiet op die z n
afstand niet gelopen en we staan I
beiden derde op de lijst van dat ana
nummer. Mocht dat zo zijn, dan kb ever
u dat uiteraard via de Leidse Couii lakk
aan de weet, net als mijn belevenis kan
daar die ik zo snel mogelijk na del
Spelen ook weer via deze column H
publiceren.
Tot slot: de finale van de 1500 mete
op zaterdag 1 oktober. Het zal in
Korea dan in ieder geval ook een
Leidens Ontzet zijn, reken daar
op.
Geniet van de Spelen,
Han Kulker
netê
EDWARD HAGEN AAST OP NIEUWE SUCCESSEN
£etdóc@ou4ont
LEIDEN - Twee nationale titels
heeft hij al op zak. Nochtans is de
honger van Edward Hagen niet ge
stild. En dus deed hij vorige week,
tijdens het Nederlands kampioen
schap skeeler in Gorredijk, een
gooi naar de titel. De Lissenaar be
hoorde er tot de strijders in de
frontlinie. Ploegmaat Jan Eise
Kromkamp ging weliswaar met de
titel aan de haal, de jonge stayer
was tot heel laat in de koers nog
betrokken bij een vlucht die echter
vlak voor het eind strandde.
Dat Hagen voorin meestreed was niet
verwonderlijk, want hoewel zijn erelijst
voor een negentienjarige niet te versma
den is, vindt Hagen zijn lijstje niet com
pleet. „Je moet een Nederlandse titel op
je erelijst hebben. Een echte. Anders is
de lijst niet af'. De nationale titels die
Hagen al binnen heeft, Nederlands kam
pioen triathlon bij de junioren en op de
1500 meter bij de schaatsjunioren D,
stellen hem dus niet tevreden. Het wach
ten is op een bekroning in de vorm van
een nationale seniorentitel. Op skeelers
lukte dat nog niet, maar er is gezien zijn
ambities in de komende „koude" maan
den nog wel het een en ander van hem
te verwachten.
Ondanks zijn jeugdige leeftijd heeft de
inwoner van Lisse niet alleen een fiks
aantal overwinningen op zijn naam
staan; hij is bovendien al anderhalf jaar
de trotse bezitter van een eigen zaak.
Voornamelijk omdat het werken in
loondienst hem absoluut niet aantrok.
Getuige de bezigheden van vader en
grootvader Hagen zit het ondernemers
schap de Hagens in het bloed. „En ik
wilde natuurlijk blijven sporten. Je moet
maar net een baas treffen, die daar aan
mee wil werken", aldus Hagen.
Kapperszaak
De ondernemende jongeling begon der
halve anderhalf jaar geleden voor zich
zelf in een drie meter brede sportzaak
naast de kapperszaak van Hagen senior.
Aansluitend op zijn korte loopbaan als
triatleet specialiseerde hij zich op dat
vlak. „Het lag natuurlijk voor de hand.
Bovendien waren er toen niet veel zaken
waar je voor hardloopspullen èn wiele-
rartikelen terecht kon. Tegenwoordig
verschuift mijn specialisatie iets. Ik ver
koop nu veel meer skeelers en schaatsen.
De fietsen zijn gebleven. Ik bouw nu
ook zelf frames", vertelt Hagen, terwijl
hij in zijn werkplaats nauwkeurig een
wiel van spaken voorziet.
Daartoe in staat gesteld door sponsor
Wehkamp vertoont Hagen zich slechts 's
middags in zijn sportzaak. De ochtenden
zijn gereserveerd voor het sporten. Be
zigheden die echter beslist niet los gezien
moeten worden van elkaar. Hagen is in
feite zijn eigen reclamebord. „Als ik
goed presteer als sporter, scheelt dat di
rect in de klandizie. Een week of wat ge
leden heeft bijvoorbeeld in de kranten
gestaan dat ik de Wehkamp Trophy ge
wonnen heb en dat merk je dan meteen.
Er zijn meer mensen die eens een bab
beltje komen maken en meestal kopen
ze dan ook wel iets". Het mes snijdt vol
gens de tiener-winkelier echter ook wel
eens van de andere kant: „Als je slecht
rijdt, denken ze: die skeelers van Hagen
zullen wel rotdingen zijn". En vervol
gend: „Het lijkt wel of ik geloofwaardi
ger word als ik goed presteer. Zeg nou
zelf, wie neemt er iets aan van een jo
chie van een jaar of achttien in een
sportzaak. Niemand toch".
Freak
Hagen is een materiaalfreak zoals er in
het skeelerpeloton wel meer rondrijden.
Dag in dag uit is hij in de werkplaats
achter zijn zaak bezig met het ontwikke
len van nieuwe snufjes. Hij is aan het
experimenteren met kunststof onderde
len voor schaatsen, maakt asjes voor
skeelers, bouwt zelf fietsframes en ont
wikkelt skeeleronderstellen. Inmiddels
zijn de asjes in gebruik bij alle A-rijders
en rijden heel wat vedetten op de onder
stellen van Hagen. De rijders blijken
niet veel anders te redeneren dan de
klanten van de sportzaak in Lisse. „Als
ik eens gewonnen heb, zie je ze denken:
wat gaat ie hard. Ze concluderen dan dat
het aan het materiaal moet liggen, want
ze geloven niet dat ik sterker ben dan de
rest. Als ze dan mijn asjes in hun skeel
ers gezet hebben en ze verslaan me nog
niet, denken ze dat het aan mijn onder
stel ligt. Ik betwijfel of het echt zoveel
scheelt, want alle A-rijders hebben goed
materiaal". Voor Hagen is het prutsen
met wieltjes, asjes en onderstellen duide
lijk een liefhebberij, die toevallig aardig
te combineren is met zijn vak. Hij wordt
bijna lyrisch als hij erover praat en trekt
uit allerlei kasten half gerealiseerde ont
werpen. „Ik probeer gewoon iets uit te
dokteren".
Trein
Toch hoeft de Wehkamp-rijder zich over
zijn materiaal nauwelijks zorgen te ma
ken. Waar voor andere rijders het kos
tenaspect een belangrijke rol speelt, is
dat voor de „blauwe trein' geen pro
bleem. De winkelier: „Alles is geregeld.
We hoeven echt nergens naar om te kij
ken. Hard rijden is waaraan we moeten
denken. En dat is alles. Ik geloof ook dat
de andere rijders uit het peloton de in
druk hebben dat Wehkamp een goede
sponsor is. Regelmatig vragen rijders
aan me of er in onze ploeg geen plaatsje
voor ze is. En dat zijn echt niet de min
sten. Geen jongens die voor een klein
sponsortje rijden. De zekerheid heeft er
iets mee te maken, denk ik. Want ik rij
voor een nette sponsor, die niet zomaar
stopt. Vooral in mijn geval is die zeker
heid fijn. Ik werk toch zo'n beetje part
time voor Wehkamp'.
Vrijwel iedereen kent Edward Hagen als
één van de strijdbaarste rijders uit het
marathonpeloton. Naam maakte hij ech
ter al eerder. Als jochie van zestien bleek
hij op natuurijs met de hele groten mee
te kunnen. Hagen: „Dat is een gave, rij
den op een kunstijsbaan moet je leren".
Als zestienjarige reed de Lissenaar al een
Elfstedentocht. Omdat Hagen senior het
startbewijs had gehaald, wist niemand
dat Edward nog twee jaar te jong was.
Zonder problemen bereikte hij de Bon-
kevaart. Een Elfstedenkruisje kreeg hij
evenwel niet. Wel een brief. „Daarin
stond dat ik nog te jong was voor een
Elfstedenkruisje, maar ik kreeg de toe
zegging - van Sipkema zelf geloof ik -
dat ik de volgende keer wél deel mocht
nemen.
Knorrig
Bij de volgende Elfstedentocht was ik
echter nog steeds geen achttien. Maar ik
had wel die toezegging. Ze hadden er
duidelijk niet op gerekend dat er zo snel
al weer een Elfstedentocht zou komen.
Met die brief ben ik toen naar Leeuwar
den geweest. Maar daar kreeg ik alleen
van een knorrige man te horen dat ik er
om zes uur 's morgens had moeten zijn
als ik een echte sportman was geweest.
Vervolgens stuurde hij me weg en mocht
ik niet meerijden. Ondanks de brief'.
Het begin van zijn loopbaan op natuur
ijs werd door de televisie fraai geregi
streerd. Niet iedereen heeft die uitzen
dingen blijkbaar gezien. In ieder geval
hoorde de keuringsarts van het Ministe
rie van Defensie bij de niet-kijkers. Hij
bestond het om de ijzersterke Hagen na
de keuring mee te delen, dat hij lichame
lijk niet is staat was zijn militaire dienst
plicht te vervullen. Een staaltje van „ei
gen schuld" voor de marathonschaatser.
Hagen: „Ik had een lijst met klachten
opgesteld, die erop neerkwam dat ik elk
moment dood neer kon vallen. Sommige
dingen waren wel een beetje waar, maar
van de meeste had ik helemaal geen last
meer. Volgens mijn lijstje had ik last
van mijn meniscus, platvoeten, duizelin
gen, benauwdheid, chronische voor
hoofdsholte- en kaakontsteking en nog
een paar kwaaltjes. Die keuringsarts ge
loofde me natuurlijk niet, maar hij con
stateerde dat mijn meniscus inderdaad
verwijderd was en dat mijn voeten ook
niet helemaal in orde waren. Ik heb hem
toen uitgedaagd over de andere klachten
met mijn huisarts te bellen. Maar dat
heeft hij niet gedaan. Na heel lang wach
ten kwamen ze me toen vertellen dat ze
een vervelende mededeling voor me
hadden. Ik kon mijn lachen bijna niet
houden".
Het „wrak' van toen heeft er dankbaar
van geprofiteerd dat hij geen veertien
maanden in ledigheid hoefde door te
brengen. Hij werkte aan zijn loopbaan
als zakenman èn als sportman. De natio
nale titel leverde hem dat vooralsnog
niet op. En hij weet waaraan dat ligt:
„Gebrek aan zuinigheid". De Lissenaar
smijt in de regel met zijn krachten en
zoekt immer de aanval. „Ik kan me ab
soluut niet sparen en het lukt me ook
niet om ergens naar toe te werken. Te
pieken. Ik ga altijd stevig in de aanval".
De keuringsartsen van Defensie hadden
de marathondoorbraak van Hagen, onder
andere via de driedaagse van Ankeveen,
gemist en keurden hem af.
FOTO: ANP
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Erik Huisman
Uitdrukking
Het is gedaan. Afgelopen en uit. Met het
eerste open toernooi dat tennisvereniging
Zuid West deze week op het van kunst
gras voorziene park aan de Schubertlaan
tot en met morgen houdt, wordt de deur
van seizoen 1988 dichtgeslagen. Jammer,
te meer daar er andermaal van veel te
weinig zon te genieten viel tijdens de
schier talloze toernooiweken.
Maar een voordeel kleeft er toch zeker
ook aan het naderende eind. Het lijkt na
melijk bepaald niet verkeerd dat de ge
teisterde kringspieren rond de mond van
een welverdiende wint er rust gaan genie
ten, waardoor de krijgslustig blootgelegde
tanden weer binnen hun behuizing
kunnen terugkeren. Of zou via de win-
tertraining naast het bijwerken van ten-
niskunsten ook iets aan de thans nog
bijbehorende" gelaatsuitdrukkingen
kunnen worden gedaan?
Recent
„De junioren zijn kampioen" meldde het
deze week op Hutspofrjt-burelen binnen-
dwarrelende Info van sofballvereniging
Volle Bak trots. En, getuige het vervolg
van de mededeling, was men daarover op
de Leidse Hout zelf niet weinig verrast.
„Doordat wij nooit over de meest recente
uitslagen en standen kunnen beschikken,
is het juniorenteam voor ons op een toch
nog onverwacht moment kampioen ge
worden. In de uitwedstrijd bij Red Lions
werd dat meegedeeld door een bestuurs
lid van die vereniging dat ook lid was
van het bestuur van het rayon".
Het gaat dus niet helemaal goed in de
softballerij. Ditmaal was het allemaal
nog niet zo erg. Ietsje later horen dat je
kampioen bent geworden, betekent im
mers niet anders dan dat je de titel op
een wat latere datum viert. Maar in het
omgekeerde geval is het allemaal minder
aangenaam. Dan ben je al gedegradeerd
vóór je als team met een ultieme poging
hebt kunnen trachten het naderende on
heil op de mpper af te wenden. Het lijkt
ons aan ook net beste dat de bestuurde-
ren van Volle Bak hun collega's op het
verbonds- cq rayonbureau iets fanatieker
achter de „uitslagen- 'en stand-op-de-
ranglijst-broek" gaan zitten. Of zorgen
dat ze de uitslagen in de diverse klassen
te weten komen om zelf een actuele stand
bij te kunnen houden. Want het zal in
het vervolg heus voorkomen dat een min
der goed draaiend team onder aan de
ranglijst zal komen te bungelen. En dan
loopt het vast beroerder af als met het
tweede damesteam van Volle Bak. Dat
werkte, zij het constant geklasseerd in de
staart van de vierde klasse, met veel ple
zier aan de opbouw van het team. Gede
gradeerd kon er toch niet worden, daar
de vierde klasse de laagste klasse is
Uitdrukkingen
FOTO: KEES VAN DEN BURG
Met Rijnsburg-trainer Ar ie Kurver na-
babbelen over de verrichtingen van zijn
elf en de elf die als opponent diende in
een al dan niet verloren partij is veelal
een*genot. Desgevraagd wil de besnorde
oefenmeester best omstandig en vooral
bloemrijk uitleggen over de ins en outs,
het waarom en hoe. In het verliezende
geval heeft Kurver soms nog een onvol
prezen nonverbale act in huis, waarmee
hij aangeeft het na de partij van vandaag
ook allemaal niet meer snapt. En soms
wil dan ten overvloede nog wel eens vra-
Uitdrukkingen
FOTO: KEES VAN DEN BURG
gen of een ander het hem wellicht kan
uitleggen.
Afgelopen zaterdag was Arie echter an
ders. Schitterende partij van zijn Boys te
gen een wat tegenvallend Spakenburg,
maar Kurver haa duidelijk geen trek in
een euforische nababbel net buiten de
kleedruimten. „Nou wat zijn de vragen",
vroeg hij weliswaar lachend, maar met
duidelijk weinig hoop op vragen en nog
minder trek ze luisterrijk te beantwoor
den. De reden werd vlot duidelijk. Arie
was jarig en hij had trek. En de trek in
een smakelijke voortzetting van de her
denking van zijn geboortedag won het
ruimschoots van de lust om „voetbab
bels" te verkopen. Terecht, want succes is
vluchtig, maar voor verjaardagen geldt
dat nog sterker. Vandaag is er immers
kans op herhaling van voetbalsucces,
waar de wachttijd voor een „revanche"
op zijn verjaardag
