Zuidzee-eiland met
rotsblokken uit de Maas
„Zonodig ga ik borden wassen"
"finale
Mangostruiken
TROPICANA KOPPELT DRUKTE AAN RUST
Zeewater en algen
SIMONE WALRAVEN WIL GEEN
BEKENDE NEDERLANDER
MEER ZIJN WÊW
Popmuziek-hoek
Pianospelen
Ceidóc Somcmt"
«WH* TA
ROTTERDAM - Nog niet zo lang
geleden kreeg ik het gevoel dat Ne
derland te klein, te saai en te koud
werd; zelfs voor een Nederlander.
Gidsen met paradijselijke stranden,
advertenties met exotische banen
en emigratieformulieren stroomden
na een noodoproep binnen. Een
dramatische afscheidsronde langs
familie, vrienden en collega's was
nog slechts een kwestie van tijd,
toen mijn oog viel op de annonce
„Tropicana, een subtropisch water-
wonder, met bar en ronddraaiend
restaurant". In Rotterdam nota
bene, op een overdreven steen
worp-afstand van huis, te bereiken
met auto, trein, metro, bus of fiets.
Via de Maas zelfs met de boot.
Een simpel rekensommetje leert dat ver
huizen naar een ver land met lagere lo
nen terugkeer bijna onmogelijk zou ma
ken, en Tropicana is er voor iedereen,
dus ook voor u en mij. „Het decor geeft
u een idee dat u ronddwaalt op een
eiland in de Stille Zuidzee", aldus een
wervende tekst van eigenaar Center
Pares. Nooit, zelfs niet in zijn stoutste
dromen, zal een mens zich het ronddwa
len op een eiland in de Stille Zuidzee
voorstellen met rotsblokken uit de
Maas. patat friet en dagelijks tweedui
zend mensen onder een glazen koepel.
Die mensen zijn er overigens niet altijd
op hetzelfde moment, want een normaal
kaartje geldt maar voor drie uur. Wie
geen dagkaart heeft gekocht en te lang
blijft hangen, moet bij de uitgang iets
bijbetalen. Kinderen die geen klok kun
nen kijken komen er dan ook niet alleen
in.
Hoewel kinderen niet voorkomen op
mijn lijstje van grootste ergernissen,
blijk ik gelukkig toch gekozen te hebben
voor een vrij rustige middag. Uitgerust
met één handdoek, veel geld en weinig
zwembroek, betreed ik het door architect
John Fahmel ontworpen complex aan de
Maasboulevard. Het welkom is allerhar
telijkst.
In kastje 815 verdwijnen mijn kleren en
portemonnee en met een genummerd
polsbandje sta ik na een korte klim in
een paradijselijke omgeving. De zon
komt inclusief de bruinmakende ultra
violette stralen door het doorzichtige
dak, de temperatuur is aangenaam
warm. de lucht is niet bedompt en zover
het oog reikt water, bruggetjes, rotsen,
echte palmen, papaya-, mango- en avo
cadostruiken, bamboesoorten en lianen.
Wie zich te bleek vindt in deze natuur,
gaat gratis liggen in de zonnegrot, waar
tientallen bruinstralers zijn aangebracht.
Onder de bezoekers zijn behalve jonge
gezinnen, ook veel jongeren van net on
der en net boven de twintig. Wie het
meer moet hebben van praten dan van
lichamelijke perfectie, is in het „totaalla-
waai" kansloos iii het totstandbrengen
van een goed contact. De bedoelingen
van de meisjes zijn dank zij de nieuwe
mode soms wat al te doorzichtig, maar
duidelijkheid werkt tenminste snel. En
tijd is geld, zeker voor de degenen die
maar een kaartje voor drie uur hebben
gekocht. De jongens op hun beurt laten
zich ook niet onbetuigd. Hoewel hardlo
pen en duiken verboden acties zijn in
Tropicana - de vloer is (bewust?) te
glad en het water te ondiep - willen de
echte Tarzannctjcs-in-spe die regels nog
wel eens overtreden. Liefst op het mo
ment dat één van de vele badmeesters
cn -meesteressen hen waarschuwend
aankijkt. Daardoor krijgen ze van de
HILVERSUM - „In januari had ik
ineens zoiets van: wat ben ik eigen-
I lijk aan het doen? Ik was een be
kende Nederlander geworden, het
gezicht van Countdown. Ik dacht:
is dat wat ik wil? November en de
cember waren hoogtepunten ge
weest. De kritieken op mijn rol in
de film Donna Donna waren goed
en iedereen was heel tevreden over
Countdown. Maar je bent nooit
thuis, je rent van hot naar her en
waarvoor? Nee. Op het moment
dat ik in januari op vakantie ging,
voelde ik mij verschrikkelijk. Ik
was een zombie geworden, die echt
zat af te kicken van de stress. Ik
was mijzelf in de afgelopen vier
jaar volkomen voorbij gelopen,
had alleen maar constant en hard
gewerkt. Natuurlijk wilde ik dat
zelf. Ik had zoiets van elke kans die
je krijgt moet je aanpakken, want
je bent jong en je hebt geen werk
ervaring. En zou jij weigeren als je
Countdown krijgt aangeboden?
Maar ik heb nooit gedacht, dit blijf
ik tot mijn dood doen", zegt Simo-
ne Walraven, die vorige week aan
kondigde Veronica de rug toe te
keren om eens te kijken wat er ver
der nog te koop is in deze wereld.
Dc officiële datum dat Simone stopt bij
de radio en televisie is 1 oktober, maar
wat de radio betreft was het vorige week
vrijdag al afgelopen. Simone: „Ik heb ge
spaard zodat ik het op zijn minst een
half jaar kan uithouden, daarna moet er
wel weer iets komen. Als het nodig is, ga
ik in een restaurant borden wassen. Ik ga
in elk geval niet zitten klagen: oh ik heb
geen geld en ik krijg geen uitkering. Ik
heb zo'n hekel aan mensen die dat roe
pen".
„In januari heb ik een afspraak met Lex
Harding om eens te kijken of er mij in
die drie maanden iets duidelijk is gewor
den. Misschien kies ik opnieuw voor ra
dio en televisie, maar ik zou ook kunnen
gaan studeren of naar de toneelschool.
Ik weet het nog helemaal niet. Waar ik
in-elk geval zeker van ben, is dat ik niet
terugkeer bij Countdown. Het is een
programma met een heel strakke formu
le, die niet altijd even bevredigend is.
Het is helemaal gericht op presentatie.
Voor de interviews heb je hooguit twee
minuten. Wat kun je nou in die tijd be
handelen! Die presentatie is niet meer
dan het op een bepaalde manier doorge
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1988
Boven: Marie Louise
Troost (liggend) en
Ellen Post ma, twee
schoonheids
specialistes van
Tropicana, laten zien
dat het wikkelen in
folie de gewoonste
zaak van de wereld is
Rechts: Zover het
reikt water,
bruggetjes, ratsen,
echte palmen, papaya-
mango- en
avocadostruiken,
bamboesoorten en
lianen.
toekijkende meisjes natuurlijk veel meer
punten dan hun concurrenten.
Echt flinke stukken zwemmen kun je
niet in Tropicana, maar een tochtje van
het binnen- naar het buitenbad, onder
bruggetjes door en langs vele tegenstan
ders, is leuk. Tenminste, als je bril er
niet door een kunstmatig opgewekte golf
wordt afgeslagen of je geen schaafwondje
oploopt.
Het complex bevat ook rustige en totale-
rustgevendc afdelingen. In de sauna is
hel deze middag zelfs te rustig, hoewel
zwijgen er absoluut niet die spanning
kent die in liften heerst. Bloot is in een
sauna ook anders dan anders; maar als
je als polsnummer 815 ook nog je zwem
broek moet achterlaten in kluisje 332
voel je je toch wel even heel nietig. Es
ther, een vriendelijke (geklede) jongeda
me, legt me daarna de route en procedu
re uit: wc, douche met zeep, warm voe-
tenbad, de sauna in en daarna afkoelen,
zwemmen en rusten.
Deze grootste sauna van Rotterdam be
vat onder meer een droge en een vochti
ge sauna en een Turks stoombad. De
combinatie is ideaal voor huid en lucht
wegen. Esther trekt aan een touwtje en
een emmer stort koud water over je uit.
Uit een tweede emmer komt over een
tijdje sneeuw, belooft ze. Na een jus en
een tostie zoek ik in kluisje. 332 mijn mi
nimale waardigheidsbekleder weer op en
ga via het doolhof van de zwembad
paadjes naar de afdeling Aqua Sana, dat
ook vanaf de boulevard direct betreden
kan worden. Er moet daar - net als in
de sauna - apart voor het gebodene
worden betaald.
Aqua Sana is een ontspannings- en ge
zondheidsinstituut waar water-behande
lingen als „Thalasso" en „Karwendel
fossiel-oliebaden" worden gegeven, die
ontspannend en verkwikkend werken.
Thalasso is een lichaamsbehandeling
met verwarmd zeewater en algen. De
omwikkeling met folie laat zelfs iemand
die in de sauna niet tot transpireren
komt, smelten. Een Karwendelbad
wordt bereid met fossiel-olie die is ont
trokken aan leisteen uit het Oostenrijkse
Karwendelgebergte. Tussen alle behan
delingen door worden gratis hapjes en
drankjes aangeboden. Iets ongezonders
dan suikervrije sapjes en wortelen krijg
je niet voorgeschoteld. De eerste aan
loop overtreft alle verwachtingen.
Een sterke persoon die na een zwem-
beurt en één of meer sauna-gangen nog
wakker kan blijven, dus is de veelgepre
zen floating-room van Aqua Sana meer
geschikt voor na een stress-rijke week.
Van deze zweef/drijfkamer maken dan
ook steeds meer managers (v/m) ge
bruik. Lichamelijk en geestelijk verfrist
en slechts drie tientjes lichter ervaren zij
na de behandeling alle geuren en kleuren
veel intensiever. Het is er daadwerkelijk
heerlijk. In een soort badkamer lig je in
een 25 centimeter diepe laag water, met
een zoutconcentratie die hoger is dan in
de Dode Zee.4Het water, dat net als de
lucht op lichaamstemperatuur wordt ge
houden, draagt je, zodat je spieren zich
volledig kunnen ontspannen. Als je een
maal ligt in het ronddraaiende ronde
bad, gaat het licht langzaam uit en ebt
de muziek weg. Ten slotte lig je drie
kwartier te zweven, zonder dat je iets
ziet, hoort of voelt. Geen enkel zintuig
wordt meer geprikkeld. Wie er toch be
hoefte aan heeft, kan zelf het licht of de
muziek weer inschakelen, of bij één van
de schoonheidsspecialistes van Aqua
Sana een belletje laten overgaan als het
allemaal te lang duurt. Maar vrijwel nie
mand doet dat. Je zweeft en wordt pre
cies zoals de brochure al voorspelde ge
confronteerd met alle uithoekjes van je
eigen persoonlijkheid. Bijvoorbeeld: ben
je een type dat voldoende heeft aan Tro
picana of wil jé echt naar een tropisch
eiland? Het is de keus tussen luxe delen
met velen, of heimwee met z'n tweeën.
Polsnummer 815 weet het al.
HERMAN JANSEN
..Tropicana" is gevestigd aan de Maas
boulevard 100 in Rotterdam. Telefoon
010-4020700. Openingstijden: maandag
tot en met vrijdag 10-23 uur. zaterdag
10-21 uur. zondag 10-19 uur. Toe
gangsprijs: f 11. in het weekend en de
vakantieperiode f 17.50 (voor 3 uur),
kinderen respectievelijk f 7,50 en f 10.
Dagkaart f 22. zaterdag en zondag f 35,
voor kinderen respectievelijk f 15 en
f 18. Tropical Night f 55 (voor publiek
eerste zaterdagavond van de maand, voor
bedrijfsfeesten e.d. overige zaterdagen).
Behandelingen Aqua Sana: diverse tarie-
ven van wat informatie. Als je die routi
ne hebt, komt een bepaalde sleur om de
hoek kijken. Dat wil niet zeggen dat het
altijd saai was. Ik denk met veel plezier
terug aan mijn gesprek met Paul
McCartney bijvoorbeeld. Dat was toch
een muzikant waar ik op mijn zesde ver
liefd op was".
„Ik heb altijd mijn twijfels gehad over
de popmuziek-hoek. Ik vond het wel
leuk om het er bij te doen, maar niet om
het alleen te doen. Toch gebeurde dat op
een gegeven moment. Ik had genoeg van
Trend. Dat had ik driejaar gedaan. Mijn
ideeën voor dat programma waren ge
woon op. Als je zoiets loslaat, zit je al
snel alleen Radio 3 en Countdown te
doen. Na twee maanden ben ik al naar
Lex gegaan en heb toen heel intuïtief ge
roepen: dit is niks voor mij. Ik denk dat
ik even moet stoppen. Als je, zoals ik,
direct na je schooltijd in Hilversum ver
zeild raakt, is de kans aanwezig dat je in
een stroomversnelling terecht komt. Je
bent nog zo'n kuiken. Wat weet je nou.
Je wilt alles uitbuiten, jezelf bewijzen,
ook tegenover anderen. Je krijgt een
kans en weer een kans en denkt: te gek,
hartstikke leuk. Je doet op de radio
Trend, krijgt een nachtprogramma met
muziek, dan komt er een screentest. Die
weiger je toch ook niet? Je mag School
plein gaan presenteren en Club Veronica
Magazine, weer een ervaring erbij en
dan op een gegeven moment krijg je
Countdown aangeboden. Ik dacht: je
bent hartstikke stom als je dat weigert,
maar als je altijd maar kansen blijft aan
grijpen omdat je bang bent dat je anders
werkloos wordt, dan ben je je hele leven
bezig met dingen die je wel leuk vindt,
maar waarvan je eigenlijk niet echt over
tuigd bent. Dat vind ik fout. Ik ben pas
eenentwintig. Ik wil nu wel eens naden
ken over mijn toekomst, daar heb ik
nooit de tijd voor genomen. En volgens
Simone Walraven: „Misschien baal ik alleen maar van het feit dat ik te weinig met
mijn hersens doe". FOTO: PR
mij kan ik dat het beste doen als ik even
helemaal weg ben".
„Mocht ik in Hilversum terugkeren, dan
wil ik in de informatieve hoek werken,
maar het dan gewoon goed opbouwen.
Dus bijvoorbeeld beginnen op de bu
reauredactie bij Nieuwslijn en berichtjes
uittikken. Ik wil zeker niet gelijk als pre
sentatrice van dal nieuwsprogramma
functioneren. Ik blijf liever buiten beeld,
want de roem die je vergaart omdat je
het gezicht bent van een televisiepro
gramma, is niet benijdenswaardig. Als je
bijvoorbeeld boeken schrijft zoals Annie
M.G. Schmidt lijkt het mij makkelijker
om met die roem om te gaan, dan dat je
elke week in een popprogramma staat.
Het is toch een ander soort beroemd
heid. Die mensen hebben er wat voor
gedaan. Vroeger als klein meisje las ik
vaak interviews met bekende mensen.
Ze zeiden dan: je wordt publiek bezit. Ik
begreep nooit wat ze bedoelden. Nu wel.
Het is vaak behoorlijk irritant. Omdat je
weet dat waar je ook gaat, de mensen je
kennen, bouw je een schermpje om je
heen, want mensen komen echt op je af
als bijen op de honing. Als ik de stad
inga, kijk ik de mensen niet recht aan,
terwijl het vroeger een hobby van mij
was om op een terras naar mensen te
gaan zitten kijken. Ik voel al die aan
dacht echt als heel bedreigend. Mensen
gaan ook heel ver. Ze bellen je op de
gekste tijdstippen. Als je in bed ligt bij
voorbeeld. „Óf ik even wat kaartjes voor
Countdown kan regelen". Dan word ik
dus ontzettend kwaad en denk ik echt:
waar halen ze het lef vandaan. Ik vind
het ook heel vervelend dat ik niet meer
normaal met mensen van mijn eigen
leeftijd kan praten. Ze zijn zichzelf niet.
Het worden zulke onechte gesprekken.
Of mensen weten direct wat ze van je
vinden, zodra ze je ontmoeten: „Jij bent
een stom wijf, want je werkt voor Vero
nica en die omroep is gewoon cheap
bullshit". Dat zeggen ze je ook gewoon
recht in je gezicht. Je merkt iets heel vij
andigs. Ze vinden het waarschijnlijk reu
ze spannend om ruzie met je te zoekenH
in het openbaar. Daar krijgen ze eenfo
kick van. Zij luisteren ook absoluut nietje
naar wat je hebt te zeggen, want „ach jij
bent bevoorrecht, weet je. Jij staat hele-j
maal niet in het echte leven. Ik heb een^
uitkering, ik heb het moeilijk, maarl^
jij Anderen vinden het leuk om mij
als hun beste vriendin te bestempelen:^
„Oh. Simone en ik hebben laatst nog-g
even wat gegeten. Enig kind", terwijl ikK
die mensen nog nooit heb ontmoet. NaTj
tuurlijk zitten er ook leuke kanten aan.L
Ik had bijvoorbeeld die rol in Donna!
Donna nooit gekregen als ik niet met!
mijn gezicht op televisie was versche-|
nen. Het is ook makkelijk als je mensen1
wilt spreken. Acteurs bijvoorbeeld staan'
je gewoon serieus te woord. Als ik wil[j
weten of het goed is naar de toneel-
school te gaan. krijg ik serieus antwoord, L
mag ik ze ook altijd bellen als ik nogO
vragen heb. Voor Mina de Bruin uit Big-
gekerke is dat wat lastiger". it
„Maar ik weet niet of ik een toneeloplei-
ding ga doen. Als ik vanaf oktober thuis
zit, ga ik lekker piano spelen, heel veel
boeken lezen en misschien wat schrij
ven. Dat vond ik vroeger altijd heel
leuk. Met een aantal oude schoolvrien
den heb ik het idee opgevat om onze
oude lerares Engels op te snorren. Zij gaf
altijd heel erg goed literatuurles. We
vonden dat zo leuk, dat we zelfs in de
pauze bleven zitten. Misschien kunnen
we weer eens in de zoveel tijd een boek
doen. Ik ga ook een kookboek kopen,
want ik wil nu eindelijk wel eens weten
hoe je een goede maaltijd zonder vlees
moet bereiden. Ik vind vlees vaak vies
en dan moet je allerlei andere produkten
eten om dat te compenseren. Ik eet het
natuurlijk wel eens, van uitgebakken
spekjes bijvoorbeeld kan ik niet afblij
ven. Verder ga ik mijn familie en vrien
den weer opzoeken. Een van de dingen
die ik ontzettend heb gemist, is mijn fa
milie en afspraken met mijn vrienden
voor van die eindeloos durende gesprek
ken en hevige discussies. Een groot na
deel van mijn baan is dat je alle banden
verliest omdat je geen tijd hebt".
„Maar of ik in Hilversum terugkeer is
nu moeilijk te zeggen. Misschien baal ik
alleen maar van het feit dat ik te weinigk
met mijn hersens doe. Ik heb echt hetjj
gevoel dat ik nu op een doodlopend
spoor zit! Ik wil niet langer aan mijzelf)
voorbij gaan en als je zou vragen: is erj(
leven na Veronica, dan zeg ik: zeker we-fe
ten".
HANS PIET;
