Van onschuldig geflirt
tot achtervolgingen
Sri Lanka,
het verloren
paradijs
Landeelhouders verwijten
lirectie HCS machtsdenken
j )E AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB
Weerman Henk van Dorp:
in Nederland zou ik het echt niet weten
Qeid&zQowuvnt
ZATERDAG 30 JULI 1988 PAGINA 5
De meeste vrouwen blijven strak voor zich uit kijken, als zij op de weg worden lastig gevallen.
FOTO: ANNE MARIE KAMP
i ONGEWENSTE INTIMITEITEN OP DE AUTOWEG:
UTRECHT Vrouwen
blijken vaak slachtoffer
van ongewenst intiem ge
drag op de autoweg. Soms
gaat het om onschuldig
flirten achter het stuur,
maar veel vaker om gore
gebaren snijden, klem
rijden of zelfs achtervol
gingen uitmondend in
aanrandingen. Dit bleek
uit een radioprogramma
dat de NCRV-Maandag-
morgen-Magazine afgelo
pen week heeft uitgezon
den. De telefoon stond na
afloop van het program
ma roodgloeiend.
Ongewenst intiem in het ver
keer. Er is geen onderzoek
naar gedaan. Er zijn geen rap
porren over geschreven. Er is
geen actiegroep bezig het pro
bleem aan de kaak te stellen,
laat staan dat er sprake zou
zijn van een landelijke coördi
natie. Toch is aantal slachtof
fers enorm groot.
Uit de talrijke verhalen die bij
het radioprogramma telefo
nisch binnenkwamen is ge
bleken dat vrouwen vaak
halsbrekende toeren moeten
uithalen om te ontkomen aan
achtervolgingen en bedreigin
gen via het autoraampje.
„Sommige automobilisten zijn
in staat je te achtervolgen, net
zo lang totdat je bij je huis
bent. Je bent dan wel ge
dwongen om om te rijden",
vertellen sommige vrouwen.
Inventief
Het antwoord dat vrouwen op
het misselijk makend gedrag
vinden varieert evenzeer.
Verreweg de meeste vrouwen
zpllen strak voor zich uit blij
ven kijken of de man mis
schien een meewarige blik
gunnen. Anderen betalen met
dezelfde middelen terug of
hebben een zak met kraaiepo-
ten in hun auto om op de weg
te gooien zodat de achtervol
ger met lekke banden in de
zachte berm terecht komt
waar hij zo graag met zijn
slachtoffer had willen liggen.
De inventiviteit kent geen
grenzen als het gaat om „be
wapening" tegen mannelijke
agressie. Een babysitje op je
achterbak geklemd wil ook
nog wel eens helpen. Een ge
voel van veiligheid geeft ze
ker een of ander wapen, zoals
een spuitbus, een stok of een
knuppel binnen handbereik.
Adviezen
veilige situaties door onge
wenst intiem gedrag op de au
toweg. De wegenwacht geeft
vrouwen wel vaak advies.
„Aangeboden hulp van weg
gebruikers moeten vrouwen
nooit accepteren. Alleen als
de automobilist hen wil sle
pen, dan moeten ze zich bij
het eerstvolgende benzinesta
tion laten afzetten", aldus een
woordvoerder van de ANWB
in Den Haag. „Het hele la
waai is enkele weken geleden
ontstaan na die moord op een
vrouw langs een autoweg in
Engeland. Wij hebben hier zo
iets nog nooit meegemaakt.
En als vrouwen aangifte wil
len doen, dan moeten ze toch
bij de politie zijn en niet bij de
ANWB".
Niet gelijkwaardig
„Het is het zoveelste aspect
van een bepaalde houding
van mannen ten opzichte van
vrouwen", zegt Ria Bergma
van de Stichting Handen
Thuis in Utrecht. Ook bij haar
stichting hebben zich nooit
vrouwen gemeld met klach
ten over ongewenst intiem ge
drag in het verkeer. „Sommi
ge mannen zien vrouwen niet
als gelijkwaardige mensen. Ze
gedragen zich niet alleen zo in
de auto, maar in hun totale
maatschappelijke verkeer.
Ook op straat. Daar fluiten ze
je na of gooien smerige op
merkingen achter ie aan. Pas
geleden maakte ik het nog
mee. Ik liep per ongeluk te-'
gen iets aan. Je krijgt meteen
weer een emmer stront over
je hoofd. Het zijn allemaal in
cidenten. Je doet er niet zo
gauw aangifte van, want wat
stelt het nu voor in vergelij
king met een aanranding of
verkrachting".
Kenteken
Bij de Rijksdienst voor het
wegverkeer in Veendam kun
nen eigenaren van auto's op
gespoord worden via het ken
teken. Dat moet wel schrifte
lijk en door overmaking van
7,30 gulden. Een vrouw kan
zo een man die haar op de au
toweg heeft bedreigd opspo
ren, maar een man ook een
vrouw. Het ongewenste ge
drag op de weg kan dan nog
eens vervolgd worden door
een ongewenst bezoek aan
huis. NCRV-medewerker Ge
rard van den Berg: „We heb
ben het allemaal niet te veel
willen onderstrepen, want je
weet niet in hoeverre je sla
pende honden wakker maakt.
Je brengt mensen op een idee
en dan zou je je doel volledig
voorbijstreven".
MARSCHA VAN NOESEL
\MSTERDAM „Boze opzet
'an een op macht beluste di-
ectie van HCS Technology",
k) typeerde mr. J. Koning gis-
eren in een kort geding tegen
ICS namens de Britse aan-
leelhouders Schroder Capital
lanagement en Equity Law
Assurance de op 19 juli jl. door
ICS bij dochter Reiss geplaat-
te 25 miljoen preferente aan-
lelen. De HCS-directie achtte
thans bestreden uitgifte
loodzakelijk omdat zij be-
;esd was dat een aantal
itse institutionele beleggers
ig zou zijn de onderneming
overvallen. De oppositie
indt dit klinkklare onzin.
„HCS is al beveiligd met prio
riteitsaandelen en dochter
Reiss heeft zeker een derde
deel van het uitstaande aande
lenkapitaal in handen. De eni
ge reden voor de uitgifte van
de prefs ligt bij het machts
denken en machtsstreven van
de directie van HCS", aldus
mr. Koning.
Het gaat in deze gaandeweg
tot een schandaal uitgegroeide
affaire om de beoogde aan
koop door HCS van Microlife,
nu nog in bezit van Reiss dat
eigendom van HCS-directeur
Kuijten is. Reiss kocht Microli
fe eerder en fungeerde op die
manier als voorfinancier van
HCS. De oppositie meent dat
Kuijten ten onrechte veel geld
aan de transactie zal gaan ver
dienen en verwijt hem een on
frisse manier van zaken doen.
De tegenstanders van Kuijten
wisten tijdens een aandeelhou
dersvergadering op 16 juni jl.
de voorgenomen overneming
te blokkeren.
Later besloot Kuijten de trans
actie langs een omweg toch
door te drukken. Op 8 juli
deelde hij mee 51 procent van
Microlife te hebben gekocht
tegen betaling van 23,5 mil
joen in contanten (waarvoor
bij Crédit Lyonnais Bank Ne
derland geld werd geleend)
plus 4 miljoen nieuw uitgege
ven aandelen HCS die bij
Reiss werden geplaatst. Ook
deze uitgifte vecht de oppositie
aan.
De oppositie is bang dat HCS
op de volgende buitengewone
aandeelhoudersvergadering op
5 augustus zowel de preferente
aandelen als de 4 miljoen bij
Reiss geplaatste aandelen zal
laten meestemmen bij de be
slissing om Microlife alsnog in
te lijven. De vice-president
van de Amsterdamse recht
bank, mr. H. van Breda, zal
hierover maandagmiddag uit
spraak doen.
Het scheepsjournaal van Peer Den Schuymer
28) Met de draaibus wordt een lijn overgeschoten naar „De mannen zijn nodig om het totaal stuurloos geworden schip, zo
jJleermin". Het dunne touw suist door de lucht en smakt neer op goed en zo kwaad als dat gaat, op de wind te houden. Nu de
iö'et dek van het in nood verkerende schip. Vlug wordt er een verbinding met „Het Seepaert" tot stand is gekomen, gaat het
fware sleeptros aan verbonden, die de matrozen van „De Meer- beter en kan de bemanning zich geheel wijden aan het belang-
Ün" inpalmen. Zij staan tot hun enkels in het water, dat zij niet rijkste: het leegpompen van de volgelopen ruimen. Met man en
P«eer de baas kunnen. Wel zijn de pompen nog intact, maar alle Klacht wordt er gewerkt en gelukkig, het water zakt.
DEN HAAG „Extremisme
is nu een sleutelwoord onder
de Tamils in Sri Lanka",
rapporteerde een arts van de
organisatie „Artsen zonder
grenzen" maart dit jaar. „Het
is onmogelijk een gematigd
standpunt in te nemen. De
totale bevolking is geradica
liseerd als gevolg van vijf
jaar oorlog en doordat het
Indiase leger, dat hier werd
binnengehaald als een bond
genoot, uiteindelijk een vij
and bleek te zijn'
Amper een jaar geleden leek
het er nog op dat de Indiase
bemiddeling met succes een
einde zou maken aan het
bloedige conflict tussen de
Tamil-minderheid en de Sin-
galese meerderheid op Sri
Lanka. De bejaarde Srilan-
kaanse president Jayewarde-
ne stemde onder aandringen
van de Indiase premier Gan
dhi in met het voorstel, de
Tamils in de noordelijke en
oostelijke provincies een be
perkte vorm van zelfbestuur
te geven.
Het conflict op Sri Lanka
ontwikkelde zich echter niet
volgens de spelregels van het
akkoord. Zowel Tamils als
Singalese radicale groeperin
gen keerden zich tegen de
regeling. Om de orde in het
noorden en oosten van het
eiland te handhaven, moest
India maar liefst 50.000 sol
daten sturen. Binnen enkele
maanden was de Indian Pea
ce Keeping Force (IPKF)
verwikkeld in een bloedige
strijd met hun traditionele
bondgenoten: de Tamils. In
het zuiden had het Singalese
leger de handen vol om de
terreur van Singalese extre
misten te bestrijden.
Waar ging het mis? De
Indiase ambassadeur K. Sri-
navasin in Den Haag zucht
diep als hem die vraag ge
steld wordt. Hij zegt: „On
derdeel van het plan was dat
de IPKF de wapens zou in
nemen van de verzetsgroepe
ringen. Maar niet alle wa
pens werden ingeleverd. De
grootste verzetsbeweging, die
van de Tamil Tijgers
(LTTE), bleef vasthouden
aan zijn eis voor een onaf
hankelijke Tamil-staat, hoe
wel in het akkoord duidelijk
was vastgelegd dat van een
splitsing van het eiland geen
sprake kon zijn".
Slikken of stikken
Nu kwam het Tamil-verzet
tegen het akkoord niet hele
maal uit de lucht vallen. Bij
het opstellen van het ver
drag hadden de regeringen
van India en Sri Lanka de
Tamil Tijgers niet geraad
pleegd. Pas toen India en Sri
Lanka het eenmaal eens wa
ren werd de LTTE voor de
keuze gesteld: slikken of
stikken.
LTTE-leider Prabhakaran
legde zich net enige tegenzin
neer bij het akkoord. In een
toespraak voor tienduizen
den aanhangers verklaarde
hij: „Omdat wij willen voor
komen dat wij slaags raken
met onze geliefde Indiase
broeders hebben wij geen an
dere keus dan met hen sa
men te werken, hoewel ik
geloof dat dit vredesakkoord
In Sri Lanka heeft het begrip „vrede" het afgelopen
jaar een wrange bijsmaak gekregen. Sedert er 29 juli
vorig jaar een vredesakkoord ondertekend werd en
het Indiase vredesleger op de noordelijke stranden
voet aan wal zette om toe te zien op de uitvoering
van het akkoord, ontbrandde een ongekend hevige
strijd waarbij duizenden doden vielen. Niettemin is
de Indiase ambassadeur in Nederland, K. Srinavasin,
optimistisch dat spoedig de rust kan weerkeren op
het verscheurde paradijselijke eiland.
TAMILS VERBITTERD OVER
VREDESINITIATIEF
geen permanente oplossing
brengt voor ons probleem. Er
is immers nog steeds het risi
co dat de racistische Singale-
zen dit akkoord zullen bom
barderen".
Het zou niet voor het eerst
zijn dat de regering in Co
lombo zijn beloftes aan de
Tamil-minderheid voor eni
ge vorm van zelfbestuur niet
nakwam. Sedert in de jaren
vijftig het Singala-nationalis-
me greep kreeg op het
eiland, werden Tamils steeds
meer naar het leven gestaan.
De spanningen tussen de be
volkingsgroepen liepen hoog
op, waarbij over en weer
bloedbaden werden aange
richt. Onder dergelijke om
standigheden zagen steeds
meer Tamils een werkelijk
onafhankelijke Tamil-staat,
een „Tamil Eelam" nog als
enige uitweg, die desnoods
met geweld gezocht moest
worden.
Burgerslachtoffers
De laatste twaalf maanden is
het de Tamils niet veel beter
gegaan. De vrees van Prab
hakaran werd bewaarheid:
de Tamils raakten slaags met
het „geliefde" Indiase leger.
In oktober vorig jaar opende
het Indiase leger een groots
offensief tegen de stad Jaff
na, waar toen nog 150.000
Tamils woonden. Op deze
militaire operatie kwam veel
kritiek, vooral omdat tijdens
de twee weken durende be
legering veel burgerslachtof
fers waren gevallen.
Ambassadeur Srinavasin op
pert dat bij elke militaire
operatie burgerslachtoffers
vallen. Het verwijt dat India
naar te zware middelen heeft
gegrepen vindt hij achter
af makkelijk gemaakt:
„Allereerst wil ik zeggen dat
in onze visie de LTTE is be
gonnen met het geweld. Ons
doel is altijd geweest dat ge
weld juist te beheersen. De
LTTE heeft bij zijn strijd
overigens ook naar nogal on
vriendelijke middelen gegre
pen, zoals het plaatsen van
bommen onder bussen met
passagiers".
Het Indiase offensief tegen
Jaffna, maakte niet alleen
diepe wonden in de voor
heen nog tamelijk „vriend
schappelijke" verhouding
tussen de Indiase soldaten en
de Tamil-bevolking. Ook in
de Indiase staat Tamil Nadu
waar vijftig miljoen Ta
mils wonen leidde de
„oorlog" in het zuidelijke
buurland tot felle protesten.
Premier Gandhi die met het
vredesinitiatief tevens zijn
geschonden imago in eigen
land wilde herstellen, leek
alleen maar verder in het
moeras weg te zinken.
Srinavasin: „Wij waren er
van overtuigd dat Jayewar-
dene het probleem met de
Tamils zonder Indiase steun
nooit had kunnen oplossen.
De burgeroorlog dreigde te
escaleren. Vroeg of laat had
den derde landen zich met
het conflict bemoeid, waar
door de regio nog verder zou
kunnen destabiliseren. Een
tweede reden was dat in Ta
mil Nadu de emoties over de
strijd op Sri Lanka hoog wa
ren opgelopen. Zo was het
ook in het Indiase belang dat
er een eind kwam aan de vij
andelijkheden op Sri Lan
ka".
Afgedwongen vrede
Sri Lanka, het ooit zo para
dijselijke eiland, likt intussen
ontgoocheld zijn wonden. De
met geweld afgedwongen
vrede in het noorden en oos
ten is allesbehalve totaal: de
LTTE-commando's hebben
zich teruggetrokken in het
dichte oerwoud en voeren bij
tijd en wijle aanslagen uit te
gen het Indiase leger. En in
een recent rapport heeft Am
nesty International de be
richten over aanrandingen,
plunderingen en strafexpedi
ties tegen ongewapende bur
gers door het Indiase leger
bevestigd. Hoewel het vrede
sakkoord vrijlating van alle
politieke gevangenen beloof
de, worden nog steeds 650
Tamils zonder enige vorm
van proces vastgehouden. De
verkiezingen van regionale
raden zoals in het ak
koord was voorzien
moeten in het noorden en
oosten nog uitgeschreven
worden. Het Indiase leger
lijkt nog geen aanstalten te
maken Sri Lanka te verlaten
en als dat mocht gebeuren is
onmiddellijk de vraag: wat
dan?
Srinavasin is toch niet pessi
mistisch: „In het noorden
keert langzaam een normale
toestand terug. De winkels
gaan weer open. In de ooste
lijke provincie wordt nog ge
vochten, maar neemt de in
tensiteit van de botsingen
wel af. Ik denk dat daar al
op korte termijn verkiezin
gen mogelijk zijn. Intussen
neemt de macht van de Tij
gers af. Steeds meer mensen
worden de gewapende strijd
moe".
Welke loop de geschiedenis
zal nemen als het Indiase le
ger zich eenmaal terugtrekt
van het eiland durft Srinava
sin niet te zeggen. Tamil-lei-
der Prabhakaran nam al een
voorschot op deze situatie
door vanuit zijn basis in de
jungle te dreigen dat zijn tij
gers blijven vechten voor
werkelijk zelfbestuur voor
de Tamils.
Srinavasin haalt daar zijn
schouders over op: „Wij heb
ben de indruk dat de Tijgers
nog doorvechten mét het res
tant wapens dat ze voor het
vredesakkoord hadden. De
tijd werkt sowieso in het na
deel van de LTTE. De vraag
is natuurlijk of zij de verkie
zingen in de noordelijke en
oostelijke provincies willen
verstoren, of deelnemen aan
het politieke proces".
De suggestie dat India met
de legering van divisies in
Sri Lanka in feite een ex
pansie-politiek voert, wijst
Srinavasin krachtig van de
hand. Zodra de situatie dat
toelaat, zal India zijn troepen
uit Sri Lanka terugtrekken,
benadrukt hij. „Wij zijn er
absoluut niet blij mee dat
Indiase soldaten daar moeten
sterven. Wij lopen immers
grote risico's. Het probleem
is alleen dat als wij ons te
snel zouden terugtrekken,
het risico bestaat dat de met
moeite bevochten vrede in
elkaar klapt".
Er valt een stilte. Het portret
van de grote vredesprofeet
Mahatma Gandhi lijkt neer
te kijken op de tengere am
bassadeur, die gedurende het
interview alle vragen steeds
ad rem heeft beantwoord.
Maar nu weifelt Srinavasin.
Hij zegt: „Natuurlijk is de si
tuatie verre van ideaal. Er
zijn veel doden gevallen, ook
aan Indiase kant". Zucht:
„Het punt is, er is geen alter
natief you see. Ik zou zeer
verheugd zijn een meer
vreedzaam alternatief te ho
ren".
PAUL KOOPMAN
Ons vlakke land is
voor een
vakan tieverblijf
beslist de moeite
waard. Dit geldt
echter niet voor
weerman Henk van
Dorp, die in
afwisseling met
Erwin Krol en Han
Melling aan het eind
van het NOS-
Journaal het
dagelijkse portie
weer-ellende uitgiet
over het inmiddels
doorweekte hoofd
van de
vakantieganger. Nee,
de in Hoofddorp
wonende Henk van
Dorp blijft in ieder
geval niet in eigen
land. Hij is wel wijzer.
„Ik ga het liefst naar
Frankrijk. Elke keer
bezoeken we een ande
re streek, dit jaar is het
de Dordogne. Langs de
kust zien ze me niet
meer. Daar is het te
druk. Te veel mensen,
daar houd ik niet van.
En ook moet de auto zo
snel mogelijk aan de
kant.
Een favoriete stek in
Nederland? Ik zou het
echt niet weten. Als je
mij zou vragen wat ik
het liefst doe als ik vrij
ben dan is het ant
woord: hardlopen. Ik
ben een hartstochtelijk
trimmer. Als ik de
kans krijg sjouw ik een
uur in de buurt van
m'n huis, zo'n f5 kilo
meter. Dat heb ik over
gehouden uit de tijd
dat ik fanatiek schaat
ste. Je zou het een ver
slaving kunnen noe
men, het geeft me in
ieder geval een kick.
Ik hoor wel eens van
„collega-hardlopers"
dat ze ook hun eet- en
drinkgewoonten dras
tisch herzien, maar zo
fanatiek ben ik nu ook
weer niet. Dat borreltje
laat ik niet staan.
Daarnaast ben ik graag
in m'n tuin, die als ik
zo in mijn woonomge
ving rondkijk, tamelijk
bijzonder is. Verschil
lende Nederlandse
landschapstypen zijn
hierin terug te vinden.
Momenteel staan de
Gulden roede, het Boe-
renwormkruid, de wil
de Bertram, de rode
klaver en de Teunis
bloem prachtig in bloei.
Juist in de afgelopen
weken, toen het vrij
somber was, werden
onze weersvoorspellin
gen op een weegschaal
gelegd. Als de werke
lijkheid maar even af
wijkt van de voorspel
ling, heb je de poppen
al aan het dansen. Dat
wij worden aangespro
ken is begrijpelijk, we
zijn het gezicht van het
KNMI. De lucht klaart
al gauw op, als we
tekst en uitleg geven
over bepaalde zaken.
Juli mag dan een va
kantiemaand zijn, dat
betekent niet dat men
per definitie goed weer
kan verwachten. De
temperatuur is vaak
wel hoger dan bijvoor
beeld in juni, waar te
genover staat dat juni
droger is en meer zon
kent Cijfers in d^e
eeuw tonen aan dat juli
een tamelijk wisselend
weerbeeld kent. En
wie graag in zee zwemt
en zijn vakantie aan de
kust doorbrengt kan
beter wachten tot au
gustus, dan is de tem
peratuur van het zee
water een stuk hoger.
Een paar honderd kilo
meter zuidelijker en de
temperaturen van
lucht en water zijn al
een stuk hoger. Merk
waardig genoeg, heeft
de grens tussen goed en
slecht weer een tijd
lang boven de lage lan
den gelegen.
Maar, een éen favoriet
uitje, een vaste plaats
waar ik altijd naartoe
ga, heb ik niet. Elke
keer iets nieuws lijkt
me eigenlijk net zo aar
dig".
