Langs
Omwegen
Japanse bloemisten op cursus in Noordwijk
Paardenmarkt
;niet stuk
te krijgen
Woubrugge en Hoogmade verkopen
zich via aantrekkelijk foldertje
EEN UITJE WAAR SOMS
ieNOG WINST TE MAKEN IS
LEIDEN OMGEVING &kUe(Bou/uwtVRIJDAG 29 JULI 1988 PAGINA 11
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
kan, eventueel, ruimte vinden
voor p.r.-activiteiten. Zoals
gisteren.
Een paar weken geleden
overhandigde Rietje Meijer
(ik meen, dat ik haar zo mag
noemen) aan de burgemeester
het eerste exemplaar van de
eerste Woubrugse-Hoogmade-
se toeristenfolder. Dat was me
wat. Beide wijze mannen en
niet minder wijze Rietje ver
telden ervan. Een gemeente
folder, betreffende twee dor
pen, als een soort alternatief
voor een VVV die de gemeen
te Woubrugge moet ontberen.
„Wat een gemis is", volgens
loco Van Wieringen; „toch
moet je eigen gemeente zien
te promoten. Zo ontstond bin
nen de Commissie Welzijn,
die nogal aan de weg timmert
en uit de daartoe gecreëerde
10 pct.-pot lepelt, het idee om
een toeristenfolder samen te
stellen. De raad vond het een
prima idee, in okt. '87. Hij (de
raad) stampte instemmend
met de voeten en daar ging
een werkgroepje aan de slag.
De WIKO, de middenstand
zeg maar, leverde het nodige
samenspel.
Zo ontstond er (met een beetje
voorpret betreffende de zeer
nabije omleidingsweg die det
nauwe kom van Hoogmade
als een purgeermiddel moet
ontlasten) een gidsje met „all
in one"; geldend voor beide
gemeentedelen. Het ver
scheen in een oplage van bij
na 5000 exemplaren, waarop
vooral de „vreemdelingen",
de bootjesmensen, afkwamen,
terwijl ook de eigen inwoners
best ook wel zo'n gidsje zou
den willen hebben. Voor zo
wel Woubrugge vindt men er
alle vitale adressen in: ge
meentelijke diensten en post
gironummers (voor als je
moet betalen), wenken voor
een leefbaar dorp („Niet in
het riet", is een bekende
kreet; wat daarmee ook be
doeld wordt). Maar men weet
nu ook waar de accommoda
ties voor de (sportverenigin
gen te vinden zijn, waar het
bejaardenwerk om draait,
waar de polderbesturen zich
bevinden en de begrafenis
verenigingen, waar de rijks
politie een oogje in het zeil
houdt, waar de huisartsen
huizen als ze geen weekend
dienst hebben, waar de tand
arts, ai!, trekt en saneert,
waar ook Kunst en Kuituur
wordt bedreven, waar de
scholen zijn en de christelijke
religie pluriform wordt be
diend.
En dan de „nuttige adressen":
jachthavens, levensmiddelen,
drogisterij, kap- en schoon
heidssalons, bloemen en plan
ten, mode, watersportbeno
digdheden en „overige bedrij
ven", de taxi en de bankbe
drijven. En dan de fiets- en
wandelroutes door het won
derschone polderland (inclu
sief „een snelle terugweg"
voor als het te lang mocht du
ren). Woubrugge heeft in dit
opzicht zichzelf overtroffen,
en Hoogmade ging graag mee.
Nagenoeg niets werd over 't
hoofd gezien: „Als u meerdere
blauwe reigers heeft opge
merkt, dan zijn deze afkom
stig uit de bekende Woubrug-
se kolonie". Ook een nuttig
adres. Een afgedwaalde reiger
uit het Leidse Cronesteinse
polderpark kunnen we buiten
beschouwing laten. Enfin, er
is ruim voldoende plaats zo
wel voor de wandelaar, de
watersporter, als voor de vis
ser in Woubrugge/Hoogmade.
„Loco-secretaris" Karmelk:
„De watersport kwam op de
eerste plaats. De situatie hier
is uniek, met veel winkels,
een restaurant, het gemeente
huis aan het water van de
Woudwetering. Allemaal rond
de oude dorpskerk van Wou
brugge. Ook in Hoogmade
tref je zo'n aantrekkelijke lig
ging aan. En dan de molens
hè; we hebben hier een aantal
heel leuke molens die van
beide dorpen echte pareltjes
maken". Rietje Meijer verte
genwoordigde de Woubrugse
geestdrift voor de banden met
de Engelse zustergemeente
Woodbridge, ook een gemeen
schap met veel water. „Dat
zijn onze contacten overzee.
Woodbridge is onlangs hier
geweest in het kader van
de Willem-Mary-herdenkin-
gen met 22 grote zeewaar
dige zeilschepen. Woubrugge
en Woodbridge maritiem tij
dens een lang weekeinde.
Onze contacten zijn nog steeds
groeiende en de sportieve uit
wisselingen bloeien op. Ik
vind dit erg voornaam".
Toen we gisteren, terzijde van
de burgemeesterskamer (die
doorgelucht moest worden),
toch zo gezellig zaten te pra
ten bij een gemeentelijk bakje
koffie met creamer, gooiden
de wijze mannen en Rietje
meteen nog maar wat meer
op tafel ter informatie. Zoals
de maquette van het veelbelo
vende nieuwe winkelcentrum
in de „Kom Woubrugge" ach
ter de oude dorpskern, met
z'n supermarkt en verschil
lende kiosken en winkeltjes
en de ruime parkeergelegen
heid voor ca.50 auto's. Een
nieuw dorps „gebeuren" in
een echt dorpscentrum. Kar
melk: „Het kan over een jaar
of twee gerealiseerd zijn, als
eenmaal de stroom van be
zwaarschriften verwerkt en
afgevoerd is. Maar dat is een
normaal obstakel als het om
liggend woongenot in het ge
ding is".
Bij het „vooruitdromen" pas
ten ook de grote verwachtin
gen die Woubrugge koestert
aangaande de braderie op 17
augustus, en de gondelvaart
de zaterdag daarop, als
scheepjes en de huizen langs
de doorvaart geïllumineerd
zullen zijn ter vermeerdering
van Woubrugge's glorie: Wou
brugge spreekt een woordje
mee! En op 16 augustus (wat
een feestweek) wordt ook nog
de eerste steen gelegd voor
een gebouw dat inmiddels al
flink gevorderd is en uitmunt
door een uitzonderlijke lig
ging in het waterland: het
nieuwe bejaardenhuis Woud
soord langs de wetering. Op
de plaats waar het afgebroken
oude tehuis stond. En met be
houd van de 37 kamers, wat
in een tijd van bezuinigingen
een grote meevaller betekent.
Woubrugge is een actief dorp,
ja gemeente, vinden de be
leidvoerders zelf. Er zit bloei
en groei in, met schone belof
ten voor een toekomst; ook
die van Hoogmade. „Twee in
één. Dat willen we zo houden.
Handen af van Woubrugge",
is het bestuurlijk ideaal, waar
aan op het gemeentehuis ver
der wordt gewerkt. Na de va
kanties, als de meeste bootjes
mensen weer de vaste wal
thuis hebben opgezocht en de
wolkjes van de lucht verdre
ven moeten zijn.
NOORDWIJK Een
(roep van 24 Japanse
ïloemenarrangeurs volgt
linds deze week een cur-
ius Nederlandse Bloem-
.ierkunst in het Alexan-
Hcler Hotel in Noordwijk.
No De cursus wordt georgani-
ieerd door de stichting
ïTI-Japan: Bloemen Taal
internationaal. In 1987
U.ü^erd deze stichting door
de oud-Noordwijker Len
Alkemade en de Japanner
Kazuo Hamakawa in To
kyo opgericht. De cursus
duurt tot en met 7 augus
tus.
De cursisten houden zich
vooral bezig met modern en
klassiek droogbloemwerk, bie-
demeiers, etalage-inrichting en
handgebonden boeketten. De
docenten zijn over het alge
meen ex-Nederlands kam
pioen bloembinden en ook de
wereldkampioen verzorgt een
cursusdag. Het is de bedoeling
'dat de Japanse bloemisten en
bloembinders zoveel mogelijk
informatie via de cursus, maar
ook via excursies in Nederland
krijgen.
Naats de twaalfdaagse cursus
zijn er excursies gepland naar
onder meer de veilingen in
-Aalsmeer, Westland en Flora,
de corso-hal in Rijnsburg, een
aantal kwekers in het West-
land en diverse bloemenzaken
in Den Haag en Amsterdam.
Een Leidschendamse bloemist
bood de cursisten aan in zijn
zaak de bloemschikkunst in de
praktijk te brengen. Bij Jan
van Schooten van Fleur 2000
aan de Damlaan moesten de
handen uit de mouwen om de
theorie in praktijk te brengen.
De lessen gingen over klassiek
en modern droogwerk, Bieder-
mayers, etalage-inrichting en
het maken van bijvoorbeeld
bruidsboeketten. Voor Fleur
2000 was het een routine-ont
vangst, want Jan van Schoo
ten, met kop en schouders bo
ven zijn gasten uitstekend,
ontvangt regelmatig vakgeno
ten uit de Verenigde Staten,
Canada en Europese landen.
De bij Jan van Schooten ge
maakte bloemstukken zijn
ntorgen in de winkel aan de
Damlaan te bezichtigen.
De Japanners, zullen verder
een bezoek brengen aan Ma-
durodam. Delft, Volendam,
Marken, Stellendam, Brussel
en Antwerpen.
De stichting is van mening dat
de cursus de export naar Ja
pan zal stimuleren. Vooral om
dat de Japanse bloemisten de
bloemen die ze tijdens de cur
sus gebruiken ook in hun ei
gen zaak in Japan willen ge
bruiken.
de,zlE,
rede
glica
?t mi
weei
>p te
Oo De
VOORSCHOTEN Een
«ontbijt rond zeven uur in
"e morgen bestaande uit
en kopstoot (bier met een
oorrel) en een nieuwe ha
iring kan vreselijk onge-
izond of zelfs onsmakelijk
lijken, toch zijn er vroege
n bezoekers aan de Paar-
lenmarktdag in Voor-
ichoten, die één keer per
jaar een dergelijk ontbijt
smaak verorberen.
Voorschotense Paar-
lenmarkt is niet stuk te
trijgen. De toeschouwers
>lijven met duizenden te-
jelijk komen en ook de
)aardenhandelaren zien
doorschoten als een „uit
waar soms ook nog
'Jvinst te maken is.
n totaal werden gisteren 166
>aarden en ponies aangevoerd,
misschien wel om de premie
die 17,50 per paard en een
tientje per pony bedroeg.
Wanneer er handelaren ko
men met paarden, dan is er al
snel handel. De dierenliefde in
Nederland is toegenomen en
daarom wordt de handel in
paarden en dan vooral in veu
lentjes niet door iedereen meer
gewaardeerd, ondanks het feit
dat er dit jaar geen enkele
keer behoefde te worden opge
treden wegens dierenmishan
deling. Wel ging nog bijna een
jonge vrouw in tranen onver
wacht met een veulentje naar
huis, omdat het diertje ge
scheiden werd van zijn moe
der. De vrouw had echter geen
120 gulden om het diertje zelf
te kopen en eventueel te stal
len in haar achterkamertje.
Minder begrip was er soms
voor de praatjes van de stand
werkers. Een handelaar in een
poetsmiddel voor auto's, cara
vans en boot, verknalde zijn
hele verhaal door boos tegen
Veel belangstelling voor de kortebaandraverij op de Prins Bernhardlaan in Voorschoten.
FOTO: HENK VAN DEN ENDE
een dame te zeggen: „Als de
dirigent spreekt moet het
koorlid zijn mond houden!"
Toen bijna iedereen wegliep
en hij met zijn handel voor 10
gulden bleef zitten, riep hij de
verdwijnende massa toe: „Je
mag het nu best meenemen en
als je een tientje betaalt kun je
volgend jaar de werkelijke
prijs betalen." Beter ging het
de standwerker af, die iets
verkocht dat volgens hem toch
niet deugde, maar een aardig
cadeautje zou zijn voor schoon
moeders voor heel weinig
geld.
Opeen gepakt dromden dui
zenden van noord naar zuid
en vele duizenden wilden van
zuid naar noord. De politie
wist enige zakkenrollers in de
kraag te vatten, maar toch
raakten enkele mensen hun
sieraden of portefeuille kwijt.
De kermis draaide prima en
wie echt moe was kon rusten
in de Dorpskerk, waar gratis
en voor niets een loop-in-con-
cert op het beroemde orgel
van dat kerkgebouw gegeven
werd. Zo tegen de avond had
den al vele bezoekers het af
moeten leggen tegen de ver
moeienis en de drank, maar de
werkers van die dag buiten
Voorschoten zorgden weer
voor een volle Voorstraat,
waar weer het paard, dit keer
bespannen, te zien was.
De Kortebaandraverij kreeg
gisteren pas aan het slot be
hoorlijke spanning. De outsi
ders waren in spanning over
de vraag of het droog zou blij
De afdeling ponies, vaste trekpleister op de Voorschotense paardenmarkt.
FOTO: MILAN KONVALINKA
ven, de kenners zaten te
wachten op de winnaar. Het
bleef droog en de twee laatste
kanshebbers, te weten Yvar
Marco, een 7-jarige ruin met
rijder J. Geluk en Yoyo Melo
die, eveneens een 4-jarige ruin
met rijder H. Bousie hadden
niet alleen een kansrit, maar
ook nog een valse start nodig
voordat uiteindelijk Yvar
Marco de winnaar van de Kor-
tebaan Voorschoten werd.
Veel publiek was er voor de 19
dravers, die allemaal minimaal
275 meter of maximaal 285
meter afleggen onder ideale
weersomstandigheden en vol
gens kenners op een ideale
baan, de Prins Bernhardlaan.
Het comité Paardensport
Voorschoten had dit jaar met
opzet het aantal deelnemers
verminderd om op tijd, zo
rond zes uur in de avond ge
reed te kunnen zijn, maar
daarmee verviel wel een hoe
veelheid spanning in vergelij
king met andere jaren toen er
gemiddeld 30 paarden aan de
start verschenen. De totalisa-
tor deed zeer goede zaken, te
meer daar Yvar Marco niet als
kanshebber gezien werd door
de insiders. De draver werd
het wel en het kreeg het be
slist niet cadeau en dat bete
kende voor de weinige toe
schouwers die het paard de
eindzege toegedacht hadden,
een grote winst via de totalisa-
tor.
DE BURGEMEESTER IS VAN HONK, MAAR Z'N KAMER HEEFT 'N NIEUW VLOERTJE
Het is te merken dat ook
in de gemeente Wou
brugge (de aantrekkelijke
kerkdorpen Woubrugge
en Hoogmade omvattend)
het zomerseizoen huis
houdt. Op de secretarie
de „administratie" van
het nog fonkelnieuw aan
doende gemeentehuis
anno 1976 lijken de
ambtenaren op halve
kracht te werken. Wie er
niet is wordt geacht met
vakantie te zijn en de
overgeblevenen zijn niet
van plan zich met wind
kracht 9 in te zetten voor
het welzijn der gemeente
naren. Aan de balie ver
voegt de klandizie zich
niet in drommen, maar
de enkeling die met z'n
problemen in het donker
glimmend bestuurlijke
walhalla is binnenge
drongen moet even op de
tanden bijten in afwach
ting van zijn beurt. Na
tuurlijk, hier en daar
worden aan bureaus nog
staten in veelvoud opge
maakt, nu en dan verheft
een klerk of aankomend
kommies zich behoed
zaam en koel om een dos
sier te gaan fotokopiëren,
maar hoogspanning
heerst er allerminst ter
secretarie. Het koffiezet
apparaat blijft produce
ren tot de middagpauze
en wordt daarna, ingevol
ge de reglementen ad. zo
veel, stopgezet. Ordnung
musz sein.
Boven, op de verdieping, is de
edelachtbare kater van honk.
De gemeente lijkt ontheemd.
Je kunt ongestoord de glan
zende hardhouten trap be
klimmen en zonder géne een
oogje wagen aan „de kamer
van de burgemeester". Burge
meester D. Brouwer de Ko
ning heeft z'n prerogatieven
voor enige tijd uit handen ge
geven, pakte z'n biezen, en
smaakt thans elders de genoe
gens van zijn periodieke af
wezigheid. De burgervader is,
net als zovelen van zijn bur
gerkinderen, op vakantie. Je
kunt het ook ruiken: het
komt rechtstreeks van de wo
ninginrichter. De huishoude
lijke dienst, legaal aangemoe
digd door een budgettaire post
op de gemeentelijke begro
ting, heeft tijdens 's burge
meesters absentie het magi
strale vertrek van een nieuw,
laagpolig kamerbreed karpet
laten voorzien. Het is me het
vloertje wel geworden. Aldus
bekleed wordt straks de eer-
Al bevinden de plannen zich nog in het „procedure-stadium",
toch dromen de Woubruggenaren al van hun heuse nieuwe
Dorpscentrum, hier in „kaart" gebracht met een maquette.
„Veelbelovend!", vinden de plaatselijke uitdenkers van het be-
'erkdag na het seizoen
voor de eerste burger zo niet
direct een feest, maar dan
toch een stuk minder depri
merend. Het is mooi en sfeer
vol bij de burgemeester bo
ven; net zo mooi en sfeervol
als elders in het intiem gezel
lige, rustiek aandoende raad
huis. De burgemeester kan
zijn blikken opslaan en dan
ziet- hij dat ie niet alleen on
der de pannen is, maar ook
onder de hanebalken. Het is
daar landelijk en bijzonder
sfeervol met die warme, don
kere tinten; net een sjieke
hooizolder tot in de nok. Daar
moet het prettig per procura
tie handtekeningen zetten zijn
onder de uitgaande "stukken
en andere directieven uit
naam der koningin, die uit
eindelijk het hoofd der ge
meente is, al zal hare majes
teit daar nooit een seconde bij
stilstaan. Maar het ambt van
burgemeester van Woubrugge
kan uitgeoefend worden in
een aangename entourage.
Buiten, langs de oever van de
Woudwetering, de vaarweg
bij uitstek, passeren zonder
ophouden de door weer en
wind bijgetinte „bootjesmen
sen" (zoals op de Veluwe en
andere zandgronden de bos
jesmannen) in hun welvaren
de kruisers en jachten met
wapperende vlaggen en aan
dek de drogende was. Dat tuft
maar aan. Geld speelt geen
rol. Ze maken deel uit van
stemmingsplan „Kom Woubrugge". Ook hier zal Woubrugge
over de brug moeten komen.
FOTO: WIM VAN NOORT
Woubrugge's vertrouwen in
de toekomst. Het zijn passan
ten, maar ze leggen erg graag
aan in dat dorp met een hoop
volle middenstand. Immers,
het is zoals de plattelands-
dichter ooit op z'n laat-18e
eeuwse klompen aanvoelde:
,,'s Dorps welvaard bloeid ook
nog daarbij Door Binneland-
sche Scheepvaardij".
Wijze mannen
Daar zat ik dan, gisteren; ont
vangen door wethouder Th.J.
van Wieringen, een eminen
tie, in het politieke bestel bij
afwezigheid van de burge
meester „loco", plaatsbekle
der, en het hoofd van de se
cretarie-afdelingen C.Kar
melk, ook „loco" als de ge
meentesecretaris elders ver
toeft, zoals nu. Beiden zijn der
dagen nog niet zat, maar wel
grijs, en vormen daardoor op
zich al een officieus ad hoc-
college van Wijze Mannen.
Die uitdrukking kwam overi
gens uit de mond van me
vrouw Rietje Meijer-van
Breemen, enthousiast deel uit
makend van de gemeentelijke
Commissie Welzijn (dat zie je
ook aan haar af) en in het da
gelijks leven zich roerend als
publiciste-correspondente van
een in deze omtrek verschij
nend weekblad als een witte
dorpspomp, waarbij ze haar
dagelijkse plichten als huis
vrouw niet vergeet. Maar ze
