Langs
Omwegen
Ruïne van
krijgt een h
maaltijd99 te verwerken
Kunstenaars kritisch over regeling beeldende kunst
)n eerlijk
VOORHOUT 1000JAAR KAN ZN PLEZIER NIET OP
Groenoord is geen vuilnisbak meer
UW LI K E N
EIDEN& OMGEVING
CgldócSomant
DINSDAG 28 JUNI 1988 PAGINA 11
Op mijn omwegen door stad on land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
c hoop dat u in deze stad
alleen kennis opdoet,
ook een beetje wijs-
Dit zei de kanton-
ichter gisteren tegen een
eidse student. De jonge-
jan had een jaar lang
Jnsequent geweigerd zijn
(arkeerboetes te betalen.
Jchttien keer had de par-
jeerwachter een geel pa-
lertje onder zijn ruitewis-
gestopt en achttien
had hij niet betaald.
Ne hebben hier te ma-
met een zeer hard-
[ekkig heerschap", con-
,udeerde de rechter. Alle
letes bij elkaar opgeteld
i neerkomen op een
J van 1080 gulden.
man, die vol idealisme
[an zijn eenmansactie te-
jen het Leidse parkeerbe-
|id was begonnen,
Ihrompelde onder de vra-
van de rechter ineen,
zijn vooraf zo goed
|igestudeerde pleidooi
ivam weinig meer te-
icht. „Ik woon in de par-
erzone dus ik heb pecht
een vergunning".
[Toch heeft u geen ver
winning", viel de rechter
|em in de rede. „Die heb
niet gekregen omdat de
iuto bij mijn vader in Gro-
jingen staat ingeschreven
niet in Leiden", aldus
en arte student, vol veront-
aardiging over het onbe-
engojrip dat hem van alle kan-
ontslm werd aangedaan.
Als u weet dat u geen
kan arkeervergunning heeft,
oor aarom gaat u dan toch
doel arkeren?". De rechter
sten rttging de logica van het
en erweer. Als de vergun-
erk. ing namelijk ten onrech-
n stgeweigerd is, moet de
n. Iudent bij de gemeente
>eerd jn gelijk halen en niet bij
je rechter. De boetes moet
'ij dus gewoon betalen.
0 gul Bovendien vraag ik mij
vanf wat u als student met
Eensn auto moet, dat is ner
ens voor nodig". Dat ant-
ko oord moest de jongen
in phuldig blijven. Even
hij nadenkend voor
ich uit voor hij het vol-
e ui'ende probleem te berde
„Ik heb al twee
i ar lang geen studiefinan-
ering gekregen, dus dat
t de
d^ Deld kon ik eenvoudig niet
etalen". Toen schoot de
ichter in de lach.„Maar
geneer, weet u wel wat u
igt. U heeft geen geld
ïaar u kunt wel een auto
etalen". De student bleef
il. Zijn vader mocht hem
an misschien wel helpen
iet een auto, maar in dit
eval stond hij er alleen
oor. Het wachten was nu
p de eis van de officier
an justitie. Ook hij zat
ch.zichtbaar te verbijten
zoveel onbezonnenheid,
och eiste hij mild, 750
J ulden in plaats van de
IQ, mlastegelegde 1080. „Ik
an niet anders. U heeft
ie Overtredingen gewoon
maakt",
gedee rechter dacht diep na
-vonoor hij uitspraak deed.
e, rre stilte was om te snij-
deze en. Het leek alsof de
en n 'chter zoveel eigenwijzig-
2 eid wilde bestraffen door
atti iets te zeggen en de span
ing hoog op te voeren,
ven leek het alsof de stu-
odklBnt biddend en smekend
Dor het verdachtenbankje
>u neervallen. „Geef mij
at ik verdien, maar zegt
alstublieft iets. Dit houd
DorW niet langer vol!", zo viel
ndei in zijn ogen te lezen,
ïaar zo ver mocht het
iet komen. Op de juiste
Jming vonniste de rech-
zig
'gen
xpos r. En wel lager
en h
n kr
dooi
dan waar
officier om had ge-
aagd. Alle boetes bij el-
lar voor 600 gulden,
.aarschijnlijk dacht de
„.r-Tchter even aan zijn ei-
n studententijd en zijn
gen boze vader tijdens
jn eigen onbezonnen ja-
:n. „En realiseert u zich
p^Tfen wel dat u er heel goed
jan af komt", beëindigde
rechter zijn mijmerin-
e infin. „Dank u wel meneer
rechter". Als een
iljongetje s(
datie rechtszaal uit.
aar de officier van justi-
oem e had nog een appeltje
;t de rechter te schillen,
invlfk neem de zaak in over-
eging en misschien ga ik
hoger beroep. Dit kan
iet", sprak hij nijdig, ui-
gevend aan zijn onge-
Lein oegen over dit lage von-
„We doen de zaken
rin kpres bij elkaar om u een
dan oop werk te besparen en
al an doet u dit", zei hij te-
wfn de rechter. „Volgende
kunnen we alle za-
en net zo goed één voor
>t Eijèn voor laten komen en
stuk voor stuk vorde-
i, dan krijgen we ten-
ipreliinste gewoon die boetes
nnen". De rechter was
;ht ontdaan door dit ver-
huic ijt. Later op de dag wa-
n zijn parkeervonnissen
inzienlijk minder mild.
JAN PIETER SCHAAP
Voorbij zijn de grote dagen
van Teylingen, de forse mid
deleeuwse sterkte die iedere
tegenstander het hoofd kon
bieden en vooral bekend
werd door zijn illustere be
woonster Jacoba van Beieren,
de tamelijk frêle maar korda
te gravin van Holland en Zee
land, die met haar derde echt
genoot, Zeeuwse edelman
Frank van Borselen, er zon
der oud te worden ze was
nog lang geen veertig tus
sen meters dikke muren haar
laatste jaren sleet. Dat kreeg
je al gauw, als middeleeuwse
mens. Ze moet er echt tot rust
zijn gekomen, Jacoba, die zo
veel te stellen had met het in
de hand houden van haar
weerbrrstige leenmannen.
Waarlijk, ze stond haar man
netje tijdens de Hoekse en
Kabeljauwse twisten, maar
misschien had ze op haar slot
liever zitten borduren, of
kantklossen, of op de cour de
hoenders verzorgd. Het roem
loze einde van St.Jeanne
d.'Arc had ze niet verlangd.
Die roerige, bijna legendari
sche, tijden zijn vervlogen en
inmiddels is Teylingen een
ruïne, een bouwval geworden
waarvan alleen de machtige
woontoren met kijk- en
schietgaten op elke verdie
ping nog aan een ver tumul
tueus verleden herinnert.
Maar er komt weer leven in
Teylingen, al is het maar voor
één lange avond en een korte
nacht. „Middeleeuws" leven
zelfs, al zijn de figuranten van
onze eigen dagen.
Ook niet-ingezetenen zullen
weten, dat Voorhout 1000 jaar
bestaat. Voorwaar geen gerin
ge prestatie onder de huidige
bestuurlijke bedreigingen. Op
28 mei was er al een groots
feest met Optocht, maar de
Voorhouters weten van geen
ophouden. Nu gaan ze er weer
tegenaan op Tevlingen, waar
zaterdagavond (half zes gaat
„de tent" open) om half zeven
een „historische maaltijd"
wordt aangericht. Helemaal
-
5* JSSFts- m in»
Toen het slot van Teylingen, generaties terug, nog geen ruïne was, zullen er best weieens flinke
maaltijden zijn aangericht. Daar waren de middel
eeuwers, gevorderde Friezen, Franken of Saksen, erg goed in. Niettemin belooft het zaterdag 2
juli een grootse herhaling van de brasserijen van weleer te worden als de feestende Voorhouters
hun dorp bestaat immers 1000 jaar op de middeleeuwse toer gaan.
FOTO: STEF BREUKER
middeleeuws. Dè kans voor
bijna 500 20ste eeuwse lieden
om „echt" een keer „Bour
gondiër" te wezen. „Els en
Jaap zaten er werkelijk vol
komen, in een zekere staat
van gevorderdheid, als Bour
gondiërs bij", zal men later
kunnen zeggen. „Ze laafden
zich vorstelijk; riepen oleeü
en „we are the champions",
hoewel ze beter de completen
hadden kunnen zingen, ja
dronken als ketters en ook de
spijziging ging hun niet onop
gemerkt voorbij. En toch nog
met de laatste bus naar huis".
Dat zullen we dus later kun
nen zeggen, als we Els en
Jaap zouden kunnen identifi
ceren. Een nieuw Voorhouts
feest dat z'n schaduwen voor
uitwerpt. Ook nu weer uitge
dacht door de Stichting Voor
hout 10 Eeuwen Oud, waar
van onvermoeibare Chris Tet-
teroo voorzitter is. „Vroeg be
ginnen jongens", zei hij nog;
„dan hebben we de tijd aan
onszelf". De hele avondsche
mer door tot het vroege och
tendkrieken.
Feest in een uithoek van de
gemeente Voorhout, immers
Teylingen ligt als het ware in
een enclave dje omgeven
wordt door grotere bestuurlij
ke broer Sassenheim. Je hebt
Voorhout, daarna een heel
eind bijna Amerikaans niets
en dan kom je bij Teylingen
dat meteen op de drempel
van Sassem ligt. Geen wonder
dat vaak gedacht wordt dat de
Ruïne van Teylingen bij Sas
senheim hoort. Niets, echter,
i.s minder waar dan dat. Jaco
ba moet tenslotte een echte
Voorhoutse zijn geweest. Ze
betrok hooguit haar kruiden
van de Keukenhof en zelfs
dat is niet bewezen. In elk ge
val wordt het komende eve
nement van 2 juli in propa
gandistische zin omschreven
als „Historische Maaltijd, een
massaal Middeleeuws feest!"
Laten we de voorlopige pro
cedure op de voet volgen.
Men kan deelnemen door de
aankoop van een toegangsbil
jet ter waarde van 12,50. De
inschrijving is intussen geslo
ten, maar voor wie koste wat
kost alsnog mee wil schransen
kan nog wel een kaartje gere
geld worden. Voor dit geld
ontvangt men een „fraaie aar
dewerk beker, een roemer,
waarop de inscriptie „Voor
hout 1000 jaar". Uit deze be
ker kan men de hele avond
drinken!" De Ruïne zal afge
laden worden met lange ta
fels, waaraan 40 resp.80 perso
nen plaats kunnen nemen.
Plaats voor ongeveer 500
20ste eeuwse al dan niet
Voorhoutse Bourgondiërs. In
kringen van het stichtingsbe
stuur heet het al: „Dat wordt
dus rennen geblazen bij de in
schrijving, anders vist men
absoluut achter het net". Bij
de entree kan men bovendien
munten, dukaten of dubloe
nen, althans duiten, kopen
waarmee de nodige of onnodi
ge consumpties betaald kun
nen worden.
Aldus toegerust kan de aan
zittende would be Bourgon
diër aanvallen. Het gehele
festijn wordt een beetje „op
gehangen" aan een Middel
eeuwss Bruidspaar: twee er
kende en bekende Voorhou
ters wier namen ik niet be
kend mag maken, omdat het
een verrassing moet blijven.
De twee zullen in de echt ver
bonden worden door een ge
ïnspireerd, volbloed ambte
naar der Voorhoutse burger
lijke stand. Eenmaal in dat
„houwelijk vereend" zullen
die twee dat een hele avond
en halve nacht moeten blij
ven. Dus geen kortstondige
avontuurtjes ertussen door;
geen buitenhuwelijkse smoe-
zerijtjes of grapjes. Ze zullen
een voorbeeld van trouw
moeten zijn. Maar dan op z'n
Middeleeuws.
Hieromheen, derhalve, is de
hele bruiloftsmaaltijd, al dan
niet historisch, gebouwd. Zo
als dat vroeger hoorde zal ook
nu de uitbundige eterij
worden opgeluisterd met
troubadours, minstrelen en
middeleeuwse groepen die
muziek en jolijt maken. De
muzikale omlijsting komt al
lereerst van het duo Klinken
de Munt: Hans van Veerdonk,
met zang, blokfluiten, „tinw-
histle", guitaar, percussie - en
fin, de handen vol en Mar
cel van Steenhoven met zang,
guitaar en percussie. Dit duo
is befaamd om het plezier-dat
het in het werk heeft. Dat is
al mooi meegenomen. Beiden
spelen en zingen oude volks
liederen „uit alle landen, mid
dels (foei!) guitaar, trom, zang
en blokfluit" Ik volg nog
steeds de programma- minus
prijsopgave. En dan zullen
hun inleidende verhalen de
typisch middeleeuwse sfeer
ongetwijfeld verhelderen.
Middeleeuws gekout
Daar is ook de groep „Goet
ende Fijn", ook al middel
eeuws, die oude wereldlijke
en geestelijke Nederlandse en
Vlaamse liedies, zeg maar lie
deren, ten gehore zal brengen.
Muzikale gedichten, dansmu
ziek in hoofse ritmen en
volksliederen vanaf de Mid
deleeuwen. „Een ware attrac
tie", zo wordt beloofd. Dan
heb je ook nog „Ollum"; wat
van alles kan zijn. Een bont
gekleurd muziekgezelschap
uit het voormalige generali-
teitsgebied Noord-Brabant. De
teksten hebben veelal te ma
ken met oude dorpsfiguren
uit de dertiger jaren en later.
Maar ook voor anekdoten van
rond 1600 (toen Maurits
Nieuwpoort veroverde; maar
hij was geen middeleeuwer
rneer) draait „Ollum" z'n
hand niet om. Volksvermaak.
Geen Braban<;one, maar wel
een „Brabandaise"; dat ligt
weer iets noordelijker. Het
belooft wat voor de Voorhout
se Bourgondiërs: balladen
(tussen de worstebroodjes en
rolladen door), guitige dansjes
en quasi-komische, walsachti-
ge meedeinertjes. Wellicht
zijn heel wat Bourgondiërs te
gen die tijd aan Johann Straus
jr. toe, maar die past nu een
maal niet in dit middeleeuwse
stramien. Ook de stampede
van de Egelander toestanden
zullen ze moeten missen. „Ol
lum" zit vol guitaarwerk,
mandoline, 8-bassers, slag
werk, zang, fluiten, contrabas,
kleppers en nog veel meer.
En daarna moeten ze nog
haar huis ook.
„Music while you eat", zou
den de Britten kunnen zeg
gen. Maar we hebben hier
met Voorhouters te doen, hoe
wel dat bijna op 't zelfde
neerkomt. En dat allemaal op
de Ruïne van Teylingen, in
een entourage van een feeste
lijk volks banket. Laten we
vooral niet het optreden ver
geten van een welkome buur:
de toneelvereniging Elckerlyc
uit Sassenheim. Deze tonelis
ten spelen op het Voorhoutse
feest het stukje „Bedrog in het
maanlicht", wat beslist geen
middeleeuwse thriller zal zijn.
In de verdere aankleding fun
geren ook nog twee Voorhou
ters als „kasteelheer en kas
teeldame, zeg maar liever
vrouwe"; „Neutrale figuren",
benadrukt Chris Tetteroo;
„we willen ons niet binden
aan een historisch verant
woorde geschiedenis".
Er komt ook prominente be
langstelling van buiten Voor
hout. Tetteroo vermoedt iets
in de richting van verant
woordelijke minister Brink
man van WVC, of wat voor
WC ook, en de Zuidhollandse
commissaris der koningin
mr.Patijn, of minstens een ge
deputeerde die gaat zitten ka
nen en luisteren en meedei
nen. Om half 12 gaat de eerste
bus met voldane Bourgon-
dieërs terug naar het verre
Voorhout. Daarna komen er
nog een paar bussen en waar
schijnlijk rond een uur of
twee in de zondag sluit de
laatste omnibus de rij. Wie
dan nog als late Bourgondiër
z'n haardstede moet opzoe
ken, zal het op eigen gelegen
heid moeten doen, of een
(Voorhoutse) taxi nemen. Wat
krom is, is krom, wat recht is,
is recht. Voorhout 1000 jaar.
Teylingen zal mooi meegeno
men zijn. Wat we verder met
de Ruïne zullen doen is maar
afwachten.
LEIDEN Leidse
kunstenaars hebben veel
kritiek op de plannen
voor het nieuwe beeldend
kunstbeleid van de ge
meente. „Je wordt als
kunstenaar aangetast in je
eergevoel als je dit leest.
De tranen lopen je over
de wangen", aldus kunste
naar Fred van der Linden
gisteren tijdens een in
spraakavond tegen wet
houder F. Kuijers. Zijn
woorden werden kracht
bijgezet door een luid ap
plaus van de ongeveer
veertig aanwezigen.
In de nieuwe beeldende kunst
regeling van Leiden wordt het
geld dat de gemeente van de
provincie heeft gekregen om
het beeldende kunstbeleid te
ondersteunen verdeeld. Het
gaat in totaal om een bedrag
van 227.000 gulden. In de re
geling wórdt 65.000 gulden ge
reserveerd voor 45 Leidse
kunstenaars, die daarmee ma
teriaal en atelier kunnen be
kostigen. Alleen degenen die
onder een bepaalde inkomens-
norm komen, kunnen aan
spraak maken op 3.300 gulden.
Verder wordt een gedeelte
van het geld besteed aan de
„afnamebevorderende regelin
gen" voor Leidse kunstenaars,
zodat hun werk beter wordt
verkocht. Dit geld zal worden
gestoken in tentoonstellings
premies, ateliersubsidies voor
De Waag en galerie Stelling,
en extra aankopen voor ten
toonstellingen en de Leidse
kunstuitleen.
Fred van der Linden was zeer
verbolgen over de plannen,
waar de kunstenaars drieë
neenhalf jaar op gewacht heb
ben. „We krijgen een vodje
van drie velletjes papier en dat
noemen ze dan beleid. Je moet
het als kunstenaar doen met
een slappe handdruk en dan
moet je nog als eerste op de
stoep liggen ook. Als je zo een
plan maakt, neem je de kwali
teit van de Leidse kunstenaars
niet serieus", aldus Van der
Linden.
Ook Rudolf Smit, eveneens
beeldend kunstenaar in Lei
den, vond het plan slecht.
„Het is schandalig dat de ge
meente na drieëneenhalf jaar
met dit vod aankomt. Zelfs in
Boertange hadden ze vorig
jaar al een plan voor het pro-
vinciegeld. Bovendien is het
totale bedrag zo in mootjes ge
hakt dat er van alles eigenlijk
net niks is. Dan is beleid ma
ken überhaupt onmogelijk".
De stemming onder de kunste
naars was mopperig. Maar het
leek of geen van de aanwezi
gen de onvrede kon omzetten
in nieuwe voorstellen. Daar
kwam nog bij dat iedereen die
de microfoon pakte op ver
schillende punten in het plan
kritiek had, waarbij sommige
insprekers elkaar zelfs tegen
spraken. De kunstenaars die
uitgenodigd waren hadden pas
afgelopen weekeinde het be
richt gehad om gisteren op de
inspraakbijenkomst te komen.
Tijd voor de organisatie van
een gecoördineerd alternatief
voor de plannen was er dus
niet.
Ook cultuurwethouder Kuijers
kon zo gezien ook weinig met
de kritiek. „We hebben geko
zen voor een pragmatische
aanpak, dus we zijn niet al te
zeer ingegaan op details", zei
hij, doelend op de omvang van
het beleidsstuk. Hij voegde er
het dreigement toe dat hij de
subsidie van de provincie on
middellijk -zou terugsturen als
de regeling op onoverkomelij
ke bezwaren stuit. Verder be
nadrukte hij nog eens dat het
onmogelijk was om een plan te
maken waar iedereen zich in
kon vinden. Hij gaf toe dat het
plan „een beetje van dit en een
beetje van dat is", maar be
kende dat hij ook niet wist hoe
het anders moest. Woensdag
wordt er in de raadscommissie,
cultuur over de regeling ge
praat.
Leiden is vrijwel volge
bouwd. Sinds de eerste
bewoners zich rond 300
voor Christus op Leids
grondgebied vestigden,
heeft de stad zich lang
zaam maar zeker uitge
breid. Met name de
laatste honderd jaar
was de groei buiten de
singels explosief. Met
het uitdijen van de stad
en het toenemen van
het aantal inwoners,
ontstonden ook de wij
ken. De woonbuurten
met hun eigen voorzie
ningen als kerken,
scholen en winkels.
Elk met zijn typisch ei
gen sfeer die wordt be
paald door de aard en
hoeveelheid bewoners
en gebruikers, bebou
wing, verkeer en groen.
Meer dan vijftig leefge
meenschappen telt Lei
den op dit moment. Uit
wijken brengt die Leid
se wijken in kaart en
laat zien hoe de mensen
er leven: aan rustige la
nen waar je de vogels
kunt horen fluiten,
maar ook in straten
met torenflats, waar
plantsoentjes dreigen
te worden bebouwd.
„Jarenlang zijn we min of
meer de vuilnisbak van
Leiden geweest. Alles
wat ergens anders in Lei
den niet gewenst was,
werd hier gedumpt. Zo
ging dat gewoon. Kijk
maar om je heen: de vuil
verbranding, het slacht
huis en al die andere be
drijven. Midden in een
woonwijk, dat vind je
nergens. Maar wel hier,
in Groenoord. Want op
het stadhuis wisten ze
niet wat Groenoord was.
Ze hadden er werkelijk
geen idee van".
„Maar in 1975 was de
maat vol. De matrassen-
fabriek van Olga ver
dween uit de wijk en
Teekens wilde op die
plaats een worstfabriek
beginnen. Tegen woon
huizen aan! Toen hebben
we met een stel mensen
gezegd: En nu is het afge
lopen. We pikken het
niet meer".
Aan het woord is Jannie
Oostwouder, penningmeester
van buurtcomité Groenoord
dat bij die gelegenheid werd
opgericht. Dertien jaar na
dato raakt zij nog opgewon
den van de achteloosheid
waarmee de gemeente toen
besliste wat goed was voor de
wijk waarvan de naam zoveel
moois, maar de praktijk zo
veel lelijks inhield. Waar
vroeger het monumentale
buitenverblijf Groenoord van
de kunstschilder Floris Ver
ster, op de kruising van de
Haarlemmerweg en de Wil
lem de Zwijgerlaan, het mid
delpunt vormde van een wijk
met veel groen en landerijen,
was in de loop der jaren nau
welijks meer een struik over
eind gebleven met de komst
van allerhande industrie: de
lichtfabrieken (nu het EBR),
het slachthuis, de vuilver
branding en de matrassenfa-
briek van Olga.
Asfalteren
Oostwouder herinnert zich te
keningen van de gemeente
waarop een weg vanaf de Ma-
resingel dwars over het ter
rein van het Energiebedrijf
Rijnland was gepland. „Ze
zijn zelfs van plan geweest om
de hele buurt maar plat te
gooien en te asfalteren", zegt
zij. „Zover is het gelukkig
nooit gekomen. Maar of dat
nou kwam omdat ze dat zonde
vonden, dat geloof ik niet.
Het was meer een kwestie
van geldgebrek".
Dergelijke plannen leidden
zo'n tien jaar geleden tot het
idee van het comité om de be
trokken wethouders voor een
rondwandeling door Groe
noord uit te nodigen. Speciaal
voor deze gelegenheid vroe
gen de initiatiefnemers aan de
buurt om de gordijnen 's
avonds open te laten, zodat de
bestuurders met eigen ogen
konden aanschouwen dat de
bewoners hun huizen niet
verwaarloosden en wel dege
lijk geld staken in het op
knappen van de woningen.
„Het was de hoogste tijd om
de vooroordelen weg te ne
men. En inderdaad, Waal
stond er toch wel van te kij
ken. Het zag er allemaal nog
niet zö slecht uit", herinnert
Oostwouder zich de reactie
van de toenmalige wethouder
ruimtelijke ordening.
Dat bezoek was volgens haar
de aanzet tot het verbete
ringsplan dat in 1979 door de
gemeente werd opgesteld. Een
plan dat vooral de omgeving
van de huizen betrof, omdat
de meeste huizen in de loop
der jaren particulier eigen
dom waren geworden. Huis
jesmelkers deden ze met forse
winst van de hand aan de be
woners.
Onder het motto „we moeten
dan toch'maar wat aan Groe
noord doen", verdween de
Persluchtcentrale uit Groe
noord en werden andere
overlast gevende bedrijven
gesaneerd. In 1981 werd een
nieuw buurthuis neergezet
aan de Pasteurstraat en kwam
daar ook een speeltuin. In
1984 werden op de plaats van
het Olga-complex nieuwe hui
zen gebouwd. Vanwege voor
schriften gebeurde dat op een
grotere hoogte dan de be
staande bebouwing. Het ge
volg daarvan was wel dat om
liggende straten bij zware re
genval met wateroverlast te
kampen kregen.
Oostwouder: „De Pasteur
straat stond hier tot voor kort
half blank als het hard regen
de. Veel mensen hebben hun
vloerbedekking en behang
moeten weggooien, zo hoog
kwam het grondwater te
staan. Sommige huizen zijn
scheefgezakt. We hebben de
Een doorkijk vanaf de Madame Curiestraat naar de Hansenstraat in Groenoord.
zaak aangezwengeld bij de ge
meente, maar schadevergoe
ding heeft die niet uitgekeerd.
Wel zijn maatregelen getrof
fen waardoor de situatie is
verbeterd".
Rookpluim
De bewoners hebben ook met
succes actie gevoerd voor de
komst van verkeerslichten bij
het kruispunt van de Haar
lemmerweg met de Willem de
Zwijgerlaan. Op 18 november
1982 bezetten de bewoners het
knooppunt een half uur tij
dens de avondspits. Automo
bilisten kregen een zakje
snoep om ruzies te voorko
men. Opnieuw kwam wet
houder Waal in hoogst eigen
persoon de situatie in ogen
schouw nemen met het ge
wenste resultaat. De stoplich
ten kwamen er.
Er rest nog één voorname
steen des aanstoots: de vuil
verbranding. Aan de „ande
re" kant van de Willem de
Zwijgerlaan, waar tussen de
Haarlemmerweg en de Floris
Versterlaan ook nog een stuk
je Groenoord ligt. „Af en toe
zie ik een verschrikkelijke
rookpluim op m'n huis af ko
men. Om bang van te worden.
Vooral als je weet welke rom
mel er allemaal in zit", zegt
Oostwouder. „Gelukkig staat
nu vast dat 'ie weggaat, maar
dat duurt nog zeker vier jaar.
In de tussentijd houden we
nog heel wat overlast. Want
ik geloof niet dat de maatre
gelen die nu genomen gaan
worden voldoende zijn om
alle risico's voor de gezond
heid uit te sluiten".
En zo wqrdt Groenoord lang
zaam maar zeker een wijk
waar industrie plaatsmaakt
voor woningbouw. „Een leuke
wijk ook met allerlei soorten
mensen", vindt Oostwouder.
„De meesten hebben een lage
opleiding genoten en beschik -
FOTO: TEJO RINGERS
ken over weinig geld. Daarom
hopen we op financiële steun
bij het opknappen van de wo
ningen. De binnenkant heb
ben de bewoners zelf al aan
gepakt, maar de buitenkant is
voor velen te duur. Daardoor
dreigt verkrotting. De ge
meente staat positief tegen
over ons plan voor een collec
tieve casco-aanpak. Dat be
wijst dat Groenoord weer
meetelt. Er wonen nu trou
wens ook studenten en men
sen die van buiten de wijk
zijn gekomen, omdat ze een
hekel hebben aan nieuw
bouw. En over de buitenlan
ders wil ik geen kwaad woord
horen. Laatst stond m'n over
buurman hier opeens voor de
deur, hij bood me wat te eten
aan. Opeens begreep ik het:
het was het einde van de Ra
madan. Kijk, dat zijn nou leu
ke dingen die hier gebeuren".
PIETER EVELEIN
