Oranje boven
yestduitse pers kan nederlaag moeilijk verwerken
Gullit weer vedette in dienende rol
Strafschoppen drukken stempel
iüï PORT
CeidócSoivumt
lt
ei HAP SNAP-BELEID MONDT UIT IN FINALE
I
Leidse Courant: voor meer dan nieuws alleen. Een krant voor u!
WOENSDAG 22 JUNI 1988 PAGINA 9
SlO
IMBURG De West-
kem itse pers heeft het
n'ki leilijk met de nederlaag
- de nationale ploeg.
jerland was beter
5 nrdt algemeen erkend,
Gn ar als scheidsrechter
de Nederlanders
strafschop had ge-
ionken dan was er
sar één ploeg rijp ge
it voor de reis naar
inchen. De penalty
NM >a
voor Klinsmann wordt
door elke krant als een
zeer terechte gezien.
Hamburger Morgenpost: „1-2
Aus, Revanche voor Neder
land, Duitse elf verloor na
grootse wedstrijd. Taktisch
was het inzetten van Mill voor
de zieke Littbarski, die later
toch inviel, een zwakte-bod.
De verontschuldiging van
Mill: ,Het Hamburgse publiek
was vreselijk, de ondersteu
ning van de fans een lachertje.
De hele stad was Oranje".
Hamburger Abendblatt
schrijft: „Einde in het Volk
spark door strafschopdrama.
Nederlands overwicht viel niet
over het hoofd te zien. Combi
naties soepeler, behandeling
van bal beter. Ploeg Becken-
bauer speelde minder elegant,
maar werkte echter hard".
Bild vindt Holland „Super. De
wraak voor de WK-finale van
1974. Bij alle teleurstelling één
ding: de betere ploeg heeft ge
wonnen. Maar de strafschop
voor Nederland was belache
lijk".
„De Duitsers zijn kaputt, Van
Basten is ze te slim af", zo
luidt de kop op de voorpagina
van de Corriere dello Sport.
het er over eens dat de over
winning van Nederland volle
dig verdiend is. „Ik heb een
immense Van Basten gezien,
een grandioze Rijkaard en een
bescheiden Gullit", zo analy
seert Ezio de Cesari. „De goal
van Marco van Basten heeft
hem een plaats gegeven tussen
de absolute toppers van het
wereldvoetbal. Volgend sei
zoen zal blijken dat Van Bas
ten de beste aankoop van Mi
lan is geweest".
de volle breedte van de voor
pagina van de Gazzetta dello
Sport. „Schitterend Neder
land". De krant is ook zeer lo
vend over Rijkaard. „Een
monster, zoals altijd. In het re
pertoire van Frank valt vooral
de buitengewone resoluutheid
op waarmee hij zijn tegenstan
der tegemoet treedt". De Itali
aanse sportpers blijft Rinus
Michels verwijten dat hij Van
Basten te zeer geïsoleerd in de
spits laat spelen.
De hele Italiaanse sportpers is „Dodelijke Van Basten", vult „De intelligentie heeft einde
lijk gewonnen van de brute
kracht", zo schrijft het Madri-
leense ochtendblad El Pais.
„De Nederlandse overwinning
is de premie voor een spel dat
weliswaar nog lang niet lijkt
op de 'mechanische sinaasap
pel' van de jaren '70, maar dat
wel nu al de essentiële deug
den van deze sport bevat".
„Duitsland uitgeperst door
Oranje" (Liberation), „Merci
van Basten!" (Le Sport), „De
revanche van Oranje" (L'E-
quipe), „De Nederlandse fina
le" (Le Figaro). Met bewonde
ring en sympathie heeft de
Franse pers vanochtend de
historische overwinning van
het Nederlands elftal begroet.
„De Nederlanders hebben het
voetbal een enorme dienst be
wezen", aldus de sportkrant
L'Equipe. „De weg naar de ti
tel ligt nu open en de Hollan
ders kunnen weer de lievelin
gen van Europa worden".
Concurrent Le Sport heeft
duidelijk genoten en vindt
„Les Pays-Hauts" voortaan
een betere aanduiding voor
ons land dan „Les Pays-Bas".
Jl
Rijkaard en Ruud Gullit steken hun blijdschap over het resultaat tegen West-Duitsland niet onder stoelen of
De finale in München is bereikt. foto: anp
MBURG De
buitenwacht wil
graag extra-gewicht
aan een (voetbal-
Jwedstrijd hangen.
Rivaliteit, verleden,
derbysfeer, revan
che-gedachten.
„Voetballers tillen
laar minder zwaar
lan. Het is, eenvou-
y* digweg, de wedstrijd
van het moment, die
moet worden ge
wonnen. Tot iedere
prijs, met alle be
schikbare middelen,
zeker als het knock
out systeem wordt
gehanteerd, zoals in
deze halve finale.
Nederland heeft on
der die omstandig-
leden zijn beste ni
veau uit het Europe-
kampioenschap
bereikt.
In die situatie telt een vorige
iederlaag of overwinning
fan het elftal niet. Wel de
Persoonlijke prikkel van het
ucces of de zelfoverwinning
ekei
lebi
(Voller, Van Basten)'. Een
vergelijkbare situatie van de
twee spitsen. Een slecht eer
ste jaar in Italië, mede door
blessure,s. Van Basten kwam
op de wip bij Michels, Völler
bij Beckenbauer niet. Ten
minste niet zodanig dat hij
het gevoel kreeg door zijn
coach onrechtvaardig te
worden behandeld.
Een wezenlijk verschil in
aanpak, door een totaal an
der uitgangspunt. Duitsers
hebben een lijn voor ogen en
die is, min of meer, heilig.
Goed of fout, het resultaat
komt soms, niet in het minst
als uitvloeisel van die zeker
heid. Het is geen toeval dat
Nederlands voorlaatste over
winning van 1956 (Abe Len
stra) dateert. Nederlanders,
zeker Michels, handelen
naar het moment. Dat was
zo in 1974, toen feitelijk pas
bij de eerste wedstrijd in het
wereldtoernooi de juiste op
stelling werd gevonden met
Haan en Rijsbergen in het
centrum van de verdediging
voor de „vliegende kiep"
Jongbloed. Bij de herhaling
op Europees niveau, een do
zijn jaren later, in wezen een
zelfde procedure. Wel een
vaste lijn in de voorberei
ding en plotseling een beleid
dat sterk op hap-snap lijkt
met dit keer als consequen
tie een niet-evenwicntige
formatie, die door de explo
sie van Van Basten tegen de
onfortuinlijke Engelsen leid
de tot een plaats bij de laat
ste vier.
Nog voort
De stimulans uan het duel
met de Engelsen leefde nog
voort in Hamburg. De indi
vidualisten waren, zonder
iets af te doen aan hun per
soonlijke kwaliteiten, een
vechteenheid geworden.
Beckenbauer heeft een ploeg
voor ogen gehad, heeft in de
oefenperiode voor vrijwel
iedere plaats ten minste een
andere speler geprobeerd
onder het motto je kunt niet
weten. Zijn mening werd
daardoor nauwelijks gewij
zigd. De lijn van de zeker
heid versterken, mag dat
worden genoemd.
Het heeft te maken met de
positie van de coach binnen
de organisatie. De Bondsre
publiek kende er na de oor
log slechts vier. Herberger,
Schön, Derwall en Becken
bauer. Van dat viertal heb
ben de eerste drie wereld
en of Europese titels vero
verd. Beckenbauer zal die
triomf nog een poosje
moeten najagen.
Twintig Nederlandse coa
ches hebben in dezelfde pe
riode troostprijzen behaald,
twee tweede plaatsen in de
wereldstrijd, één maal Euro
pees derde. Twintig bond-
soefenmeesters (Kaufman,
Carver, Sneddon, Van der
Leek, Donenfeld, Merkel,
Hardwick, Schwartz, Nevil
le, Kessler, Fadrhonc, Mi
chels, Knobel, Zwartkruis,
Happel, Baan, Rijvers, Mi
chels, Beenhakker, Michels
en binnenkort Libregts), zes
nationaliteiten, met de
grootste successen voor Mi
chels en Happel, die het Ne-,
derlands elftal als clubcoach
er even bijdeden.
Gründlichkeit tegenover
frank en vrij. Orde en net
heid tegenover improvisatie,
organisatie tegenover een
beheerste chaos. Nederland
lijkt zich thuis te voelen in
die ongebondenheid, Ham
burg heeft duidelijk ge
maakt dat de strakke Duitse
lijn in eigen land past, maar
dat de Nederlanders, op ba
sis van hun persoonlijke
vaardigheden (Rijkaard,
Gullit, Vanenburg, Van Bas
ten) moeten kunnen aan
rommelen in een losser ver
band om iets te kunnen be
reiken. De scheidende coach
Michels heeft kunnen leren
dat niet het beste elftal wint,
maar de ploeg, die desnoods
tegen de zin van de leider
in, de genialiteit van de en
keling boven de wat grauwe
waarde van de groep stelt.
Gelukkig maar. Voetbal
blijft daardoor een onbere
kenbaar spel. Zo onbereken
baar op deze Nederlandse
dinsdag in Hamburg, zal het
echter zelden zijn geweest.
Het moment waarop de wedstrijd kantelde. Verdediger Jürgen
Kohier verdedigt Marco van Basten correct, maar de Nederlan
der komt desondanks ten val. Ondanks de poging van Van Bas
ten om verder te spelen, waaruit blijkt dat hij zelf absoluut geen
rekening houdt met een overtreding, besluit scheidrechter Igna
een strafschop te geven. foto: anp
Hans van Breukelen reageert ?ijn kwaadheid af over het net niet
stoppen van de strafschop van Matthëus en de aanleiding tot de
elfmetertrap. De doelman zou later een gele kaart te zien krijgen.
HAMBURG Het Ne
derlandse legioen, ruim
eenzesde van de 60.000
toeschouwers in het Volk
sparkstadion, had zijn
woorden snel gevonden.
„Wij gaan naar München",
schalde het door het sta
dion. Het sterke Neder
landse elftal stimuleerde
zijn aanhang tot die opti
mistische overtuiging. Er
was alle grond voor. Maar
de Roemeen Ion Igna, de
dief van Hamburg, ver
stoorde het feest en het
voetbal met een waarlijk
belachelijke strafschop,
acht minuten na de rust.
Frank Rijkaard won een
duel van Klinsmann en de
scheidsrechter legde de
bal op de stip. Matthëus
voltooide het verraad. De
Roemeen gaf Nederland,
diep in de tweede helft
een zelfde geschenk. Koe
man verzilverde en twee
minuten voor tijd beves
tigde Marco van Basten
zijn reputatie als gevaar
lijkste spits van het toer
nooi, 2-1. Oranje gaat naar
München.
Het Nederlands elftal heeft
gisteravond zijn beste voetbal
uit het EK-toernooi gespeeld.
Gedurfd, overtuigd, soms
beeldschoon, snel en hard,
maar zeker niet buiten de
grenzen van het sportieve fat
soen. De Bondsrepubliek had
het er moeilijk mee in Ham
burg. Een verdienste van Jan
Wouters, van Frank Rijkaard,
van Gerald Vanenburg, Ruud
Gullit en Marco van Basten en
zeker van Erwin Koeman. De
„Belgische" middenvelder in
jecteerde het elftal met een ex
tra hoeveel inzet in de soms zo
weke lijn. Jan Wouters, die
zich zeer met Matthaus be
moeide, had zijn maatje gevon
den.
Erwin Koeman wilde echter
meer. Hij durfde de aanval te
zoeken en was niet zelden een
eindstation van soms frivole,
maar steeds rappe acties,
waarbij Van Basten, Vanen
burg en Gullit hun techniek
aanwendden om het toch wat
logge centrum van de Duitse
verdediging te ontregelen.
De verdediging van de Duit
sers, echt onder voortdurende
druk door de voorbeeldige bal
behandeling van de zeer be
weeglijke Van Basten, moest
net als het middenveld door
het wegvallen vóór het begin
van Littbarski, aan het slot
van de eerste helft een veer
laten. Herget hield een dij
beenblessure over aan een bot
sing met Gullit. Pfltigler werd
zijn vervanger, Rolff verhuis
de naar het hart van de verde
diging en de invaller werd
middenvelder.
Grimmiger
Nederland hervatte de strijd
op dezelfde manier, zij het iets
grimmiger. Een provocatie
van Erwin Koeman, ten nade
le van Immel, wakkerde het
vuur aan, dat Nederland echt
wel op een andere manier kon
laten branden. De beheersing
kwam niet terug, maar daar
kon het elftal niets aandoen.
Ion Igna maakte zijn aanwij
zing tot een schande, de cor
rupte thuisfluiter schonk
West-Duitsland een voor
sprong en dwong Nederland
tot een inhaalrace, terwijl de
ploeg voor had behoren te lig
gen.
Het Nederland elftal was daar
toe in staat. De aanval werd
nog nadrukkelijker gezocht,
het risico van een tweede
Westduitse treffer genomen,
maar ook het betere élftal had
de hulp van de scheidsrechter
nodig om aan zijn gerecht
vaardigde gelijkmaker te ko
men. Igna plaatste in een ver
gelijkbare situatie, duel Kohier
Rinus Michels neemt, met een beker frisdrank, een voorschot op
het feestje dat zou volgen na de gewonnen wedstrijd tegen
foto: anp
West-Duitsland.
- Van Basten, na een geweldi
ge actie van Erwin Koeman,
nog eens de bal op de stip. Ro
nald Koeman legde al zijn
gram in het schot. Nederland
had teruggenomen wat ontsto
len was.
Michels had na het doelpunt
van Matthëus Mühren vervan
gen door Kieft. De aanval
kreeg daardoor meer kracht,
het middenveld werd zeker
niet zwakker, want Wouters,
de onverzettelijke, Vanenburg,
de zwoegende technicus en Er
win Koeman, de grimmige
beuker hielden het stuur ste
vig in handen. Pas in de laat
ste zes minuten, toen Kohier
Van Basten nog steeds niet uit
de wedstrijd had kunnen
schoppen en de zieke Littbars
ki toch in de ploeg was geko
men voor de vage Mill, wekte
West-Duitsland nog even de
indruk bijna gelijkwaardig te
zijn.
Bijna. Van Basten ontnam de
Duitsers in de voorlaatste mi
nuut hun illusies. Een pass van
Ronald Koeman vond Wou
ters, die perfect doorschoof
naar Van Basten. Dergelijke
kansen zijn welbesteed aan de
topscorer van het achtste toer
nooi om het Europese kampi
oenschap. Dat Brehme in de
slotminuut Erwin Koeman
nog probeerde invalide te ma
ken deed de Mechelaar pijn,
het elftal echter niet meer.
Met Suvrijn als vervanger be
gon het Nederlandse feest in
de Hanzestad.
West-Duitsland - Nederland 1-2 (0-0):
55. Matthaus 1-0 (strafschop). 74 Ro
nald Koeman 1-1 (strafschop) 89.
Bosman 1-2. Scheidsrechter: Igna
(Roe). Toeschouwers: 61.330 (uitver
kocht). Geel: Van Breukelen (Neder
land)
West-Duitsland: Immel; Brehme,
Kohier, Herget (45. Pflüger) en Bo-
rowski; Mill (85. Littbarski), Matt
haus, Rolff en Thon; Klinsmann en
Völler
Nederland: Van Breukelen; Van Aer
ie, Rijkaard, Ronald Koeman en Van
Tiggelen; Vanenburg, Wouters, Muh-
ren (59. Kieft) en Erwin Koeman (90.
Suvrijn); Gullit en Van Basten.
Gullit in duel met bewaker Ulli Borowka, die vooral in het begin van de wedstrijd enige keren
In de luren werd gelegd.
HAMBURG Iedereen
straalde in de kleedka
mer. Zeker ook Ruud
Gullit, die zijn beste op
treden in Duitsland tot nu
toe verzorgde en als ve
dette in een dienende rol
respect afdwong.
Gullit: „Grandioos hè, wat een
avond. We speelden goed, of
niet? De eerste helft ging voor
mij trouwens lekkerder, want
toen moest ik steeds achter die
spitsen blijven, waar de ballen
terugvielen. Nou, dan moet je
gokken, maar op een gegeven
moment was het wel goed. We
kregen steeds meer ruimte, ze
deden het in hun broek. Ze
waren zo verschrikkelijk bang
voor ons, ongelooflijk. Dat
bleek al uit met hoeveel man
ze dekten, ze wisten het ge
woon niet. We zaten nu in een
betere positie dan bij de laatste
twee poulewedstrijden. De
Duitsers voetbalden thuis en
dus konden we wat meer van
af het middenveld spelen. Dat
deden we goed. In de eerste
helft kregen we een paar
ka"nsjes. Na derust hetzelfde,
alleen werd het toen 1-0 en
dan moet je weer consessies
doen. Dan denk je dat ze weer
die bekende mazzel hebben,
weet je". Gullit zei niet te ge
loven dat de huidige generatie
voetballers zo bezeten is van
wraakgevoelens na de verlo
ren finale van 1974 als de ou
deren. „Maar vooral Van
Breukelen was zo blij. Vooral
nadat hij zich eerder zo kwaad
had gemaakt. Maar dat zeiden
we ook in de wedstrijd, ge
woon rustig blijven en dan
komt die kans vanzelf wel".
Gullit, die verrassend Ulli Bo
rowka als opponent kreeg en
die tegenstander vooral in de
beginfase enkele malen voor
schut zette („Hij kreeg in een
duel met mij ook nog een be
hoorlijke knal voor zijn kop"),
noemde de winst zoals zovelen
een vorm van gerechtigheid.
„We waren gewoon de betere
ploeg".
Kwalijke rol
Rijkaard over de eerste straf
schop: „Hij (Klinsmann; red.)
liet zich heel snel vallen tegen
mij, terwijl ik juist inhield.
Een cadeautje? Het is in het
strafschopgebied, ik vind dat
ik geen overtreding maakte,
maar de scheidsrechter ziet
het altijd op zijn manier. Voor
ons was het een voordeel dat
het vrij snel in de tweede helft
gebeurde. We wisten dat we
nog tijd genoeg hadden en dat
hebben we ook bewezen, want
we hebben de tweede helft
volledig gedomineerd. Bewe
zen dat we de betere ploeg wa
ren".
„Die scheidsrechter beïnvloedt
toch een beetje de wedstrijd
met twee cadeautjes", haakt
Gullit in. „Maar het mooie was
dat we nadat we die penalty
maakten meteen zeiden dat we
door moesten gaan. Het was in
beide gevallen geen strafchop.
zeiden de meeste Duitsers zelf
ook".
Nederland maakte de rol van
kandidaat voor de Europese ti
tel met verve waar. Gulit: „Je
wordt vooraf uitgeroepen tot
favoriet en dan sta je in die fi
nale. Ik kan me nog goed
voorstellen die eerste week,
dat we van Rusland verloren.
Zaten we echt in een dal. Dan
moet je winnen van de Engel
sen en de Ieren. En nou klop
pen we ook die Duitsers nog.
Het is wel een jaar hè, zo.
Eerst met AC Milan en nu dit,
schitterend".
Zwakste speler
Adrie van Tiggelen, die tegen
Jürgen Klinsmann opnieuw
niet zijn beste vorm haalde en
veruit de zwakste Oranje-
speler was die voortdurend
verdedigend voor onrust zorg
de en nauwelijks opbouwende
inbreng had, vond de Duitsers
evenzeer tegenvallen. „Ze
hebben zich aangepast aan
ons".
Over zijn optreden ten opzich
te van Klinsmann was Van
Tiggelen zelf niet ontevreden.
„Hij is lastig, snel en goed
wendbaar. Bijkomend pro
bleem voor mij was dat ik Ar
nold Mühren rugdekking
moest geven en een beetje
mijn positie moest houden.
Omdat Klinsmann vaak naar
de andere kant ging, moest ik
hem wel zo nu en dan ruimte
geven. Maar rond de zestien is
hij, op die belachelijke penalty
na, niet gevaarlijk geweest'
aldus de verdediger van An-
derlecht, die nog eenmaal de
doorbrekende Matthaus met
een body-check opving en
zwaar blesseerde en van geluk
mocht spreken dat Klinsmann
alsnog een schietkans kreeg
(die nij voorlangs verprutste)
waardoor de uiterst zwak flui
tende en niet bepaald fit ogen
de Igna geen kaart en geen ri
sicovolle vrije schop op de
rand van het zestien-meterge-
bied toekende.
WILLEM PFEIFFER
