Hiele teleurgesteld over
vraagprijs Feyenoord
„Rechtvaardigheid dank zij gelukje"
i?i C
jan Wouters derde coach in het veld
iventiviteit
\i creativiteit
iiel overboord
ËaidóaQowumt
^2EI
maandag 20 juni 1988 pagina 11
ai "sbus
der
ransig
Vi« fi.
IENKIRCHEN De
van het Neder-
eltal was zaterdag al
>n breed vertrokken
Jan Wouters zich
kon afmelden bij
ipingcontrole. Lotge-
Adri van Tiggelen
•d hem staan wach-
hij, bijna twee uur
,oop, eindelijk in
was gebleken zijn
in te leveren.
£>Ük
Het record van Wim Suurbier,
die tijdens het WK van 1978
pas na zes uur kon plassen,
bleef dus duidelijk onaange
tast. Wouters: „Het kost me al
tijd moeite na zo'n wedstrijd.
Nu was het gelukkig na de
tweede keer in orde, maar met
Ajax duurde het uit bij Porto
eens drie uur. Ik had niets ge
geten en met die lege maag
dronk ik bier en wijn door el
kaar. Was ik dus echt toeter-
zat. Maar daar hèb ik wel van
geleerd, ik heb het nu maar al
leen bij bier gehouden".
In de ontmoeting met Ierland
had Jan Wouters zich eens te
meer als een verlengstuk van
de coaches aangediend. Vooral
met assistent-bondscoach Nol
de Ruiter, met wie hij ook bij
FC Utrecht intensief samen
werkte, klikt het prima.
De Ruiter prees het tactisch
inzicht van Wouters. „Eén van
de weinigen die het gelijk ziet
eri mensen direct op de goede
plaats zet". Wouters inhaleer
de de complimenten met de
van hem bekende bescheiden
heid. „Daar ben ik blij mee.
Hij had alles geloof ik ook met
Ruud Gullit doorgenomen,
maar voor de zekerheid ook
nog een keer met mij. Bij
Utrecht was het altijd zo, dat
kwam blijkbaar steeds goed
door. Ook bij Ajax verander ik
vaak wat in het veld. En in de
tweede helft, vlak voor de
wissel, zei ik ook tegen Ruud
dat hij gewoon in het midden
moest gaan spelen, want hij
kwam op rechts helemaal niet
meer aan de bal. En in de laat
ste minuten heb ik Johnny
Bosman gezegd dat hij er reke
ning mee moest houden dat
Gerald Vanenburg kramp in
beide benen had en ben ik op
die Houghton gaan spelen. Dat
doe ik dan inderdaad op eigen
gezag. Je moet wel eens wat
proberen, soms is het beter
wat te veranderen".
a
>r
wed
Likk
pp<
leek
lach
>ran ENKIRCHEN De
ziïnan Nederland, goed
3V de. tweede plaats in
jree idstand van groep 2,
enb; ndanks alle manco's
nale iet eigen spel, ver-
Er speelde ,'maar
iloeg in Gelsenkir-
Oranje. Ierland
lde na de energie-
Nide parades tegen
bete and (1-0) en de Sov-
(1-1) op de laatste
^sei ten over het veld.
iwend was er nau-
nid, s meer iets over van
reel rse spel. Ray Hough-
kt. 1 e groene turbo van
and ïrste tweede duels,
i itgeraasd. Van Breu-
zag niet de groene
,'rinj p zich afkomen die
»t z< ls zijn doelwachter
>r doorspeld,
ap.
t w« ligend bleef de Ierse
je N,vereind op het fanatis-
in kerels als Moran,
th en Hughton en de
ere kopkracht van
rer toy, die de voetbalnaam
i n coach Jack Charlton,
StC affe, kan gaan overne-
IDe overtuiging van de
verdedigers imponeerde
dan het technische en
ecoi^e niveau. Nederland,
minste vertoning uit de
oepswedstrijden, had er
alle moeite mee. Na een
;e openingsfase, waarin
nog aan voetbal dacht,
"onjn het vervolg van de
1jnj! onder na te denken de
tegen de bal als er ook
enig risico dreigde te
n.
,e and bleek opnieuw de
iviteit en creativiteit
'erboord te zetten in de
V( p een treffer. Tegen En-
was er ruimte en deden
isten en Gullit aan fraai
erk. Tegen
was Van Basten er niet
werd er te snel overge-
ld op de hoge bal. De
dwongen Nederland tot
de spel waarbij het
vip een messcherpe coun-
kleind was door de fy-
;te verzwakking van de
«/an ®kk<
eerste helft bracht de
van Michels het nog op
de keurige stramienen
voetbalboekje van De
aal de bal r voren te
relt n Toen de 0-0 steeds
werd gekoesterd door
de eilandbewoners, met hun
hartverwarmende supporters-
schare, sloeg het Nederlands
elftal tenslotte een paar blad
zijden cun in het instructieboek
en koos voor de noodprocedu
res. De ballen werden met lan
ge trappen van de zijkant voor
het doel gebracht en net als te-
w gen de Sovjetunie had dat
speltype weinig succes. Tot het
geluk, dat bij al dat beukwerk
een keer in het voordeel van
de aandringende ploeg moet
doorslaan, Oranje weer goed
gezind was al zal het doel-in-
stinct van Kieft ongetwijfeld
ook met de bevrijdende treffer
te maken hebben gehad.
Achter feiten
Gezegd dient te worden dat
Nederland in de eerste wed-
strijdweek in Duitsland achter
de feiten aanliep. De treffer
van de Rus Rats deed het
draaiboek door elkaar waaien.
Nederland moest vervolgens
winnen van Engeland, deed
dat (3-1) en diende daarna
weer een finale aan te gaan,
tegen Ierland. Dat krachtens-
lopende werk, waarbij de te
genstander weigert uit de
loopgraven te komen, gaf ook
veel druk op de vooraf als fa
vorieten ingeschatte Nederlan
ders. Gullit en Ronald Koe
man hadden de ploeg moeten
leiden in het bekende Neder
landse aanvalsspel, maar beide
spelers blijken over hun grote
vorm van dit seizoen heen.
Rijkaard en Van Basten zijn
juist op weg naar hun piek van
deze voetbaljaargang.
Het middenveld van Neder
land mist dynamiek. De 37-ja-
rige Arnold Mühren is om an-
dere kwaliteiten in het elftal
gekozen, Erwin Koeman zou
het kunnen, maar bij gebrek
aan beter deed de karaktervol
le Wouters het zaterdagmid
dag dan maar. Hij mag met
Rijkaard, Vanenburg en Van
Basten het beste deel van de
ploeg worden genoemd. Zwak
ste man was Adri van Tigge
len. In de linkerzone, waar hij
in het begin opvallend genoeg
tot twee afstandsknallers
kwam, greep hij verdedigend
vaak zwak in. Houghton was
gelukkig uitgeput, anders had
Ierland van die zwakke stee in
de Nederlandse defensie ge
bruik gemaakt. Toen Van Tig
gelen ook afspeelfouten begon
te maken, liet de rest van de
ploeg de veelvuldig terugspe
lende verdediger zelfs buiten
de opbouw.
Ierland-Nederland 0-1 (0-0): 82. Kicft
0-1. Scheidsrechter: Brummeier
(Oos). Toeschouwers: 70.800 (uitver
kocht). Geel. Wouters (Ned).
Ierland: Bonner; Morris (Sheedy),
McCarthy. Moran, Hughton; Hough
ton, McGrath, Whelan, Galvin; Al-
dridge, Stapleton (Cascarino).
Nederland: Van Breukelen; Van Aer
ie, Ronald Koeman, Rijkaard, Van
Tiggelen; Vanenburg, Wouters, Müh
ren (Bosman). Erwin Koeman
(Kieft); Gullit, Van Basten.
RESERVE-DOELMAN TIJDENS EK OOK MET TOEKOMST BEZIG
BENRATH Joop Hie
le, de tweede doelman
van het Nederlands elf
tal, kan in West-Duits-
land vier buitenlandse
aanbiedingen overden
ken. De keeper wil im
mers weg bij Feyenoord,
omdat er volgens hem
de laatste jaren te veel is
gebeurd dat een norma
le relatie tussen een
werkgever en een werk
nemer in de weg staat.
Op de recente ontwikelin-
gen, die zich bij Feyenoord
voordëden rondom commer
cieel directeur Vermeulen
en trainer Israel (beiden
vertrokken voortijdig) rea
geerde Hiele cynisch, waar
mee hij aangaf op Feye
noord te zijn uitgekeken. Hij
heeft evenwel een contract
voor nog twee jaar bij de
Rotterdamse ploeg, 'die zich
de laatste maanden duchtig
versterkte en veel geld wil
zien voör de doelman, die al
sinds mensenheugenis in de
Kuip speelt.
„Ik kan naar Frankrijk toe",
aldus Hiele, „maar meer dan
vijf, zes ton willen de clubs
daar niet voor een doelman
uittrekken. Na drie jaar ben
je daar irbmers weer trans
fervrij. Feyenoord wil meer
geld zien. Dus wordt het
moeilijk om weg te komen.
Dan moet ik nog maar een
jaar verder in Rotterdam.
Daar is in mijn visie nie
mand bij gebaat". Feyenoord
kan volgend jaar voor de 29-
jarige doelman nog slechts
150.000 gulden ontvangen.
In de zomer van 1990 is Hie
le volgens zijn vorig jaar ge
tekende overeenkomst
transfervrij. Hiele wilde in
het trainingskamp te Ben-
rath nog geen kandidaat
werkgevers noemen.
„Ja, ik ben een beetje cy
nisch geworden", vervolgt
Hiele, „maar dat is niet iets
van de laatste weken of het
laatste half jaar. Ik praat
over dingetjes, die in de laat
ste drie, vier jaar gebeurd
zijn. Op een gegeven mo
ment word je daar moe van.
Ik heb er laatst met Wimpie
Jansen over gesproken. Hij
vertelde mij, dat-ie precies
hetzelfde heeft meegemaakt.
Dat hij op een gegeven mo
ment was uitgekeken op de
club. Wimpie vertrok nadat
hij al een jaar of veertien bij
Feyenoord had gevoetbald.
Ik ben nu ook al weer
twaalf jaar bij de club en
door alle ellende die ik de
Joop Hiele mag dan slechts als reserve aanwezig zijn tijdens
het EK, hij is wel degene die de schutter van het duel Neder-
land-lerland, Wim Kieft, in de lucht steekt:
FOTO: ANP
soort gevoel van onvrede.
Misschien ben ik daar zelf
wel medeschuldig aan, dat
zou best kunnen. Op een ge
geven moment was ik heel
erg moe. Kwam ik 's avonds
vermoeid thuis, terwijl wij
die dag helemaal niet hard
getraind hadden. Op zo'n
moment draai je de film
voor je zelf terug en zie je
kleine dingen, waaraan je je
zelf mateloos ergert. Het is
een fase in je carrière. Ieder
een maakt dat mee. Het is
niet ten koste gegaan van
mijn prestaties, want ik ben
toch een jongen die altijd
goed wil presteren. Ik heb
mij jaren lang het lazarus
getraind. Nu er ook wat mo
gelijkheden in het buiten
land zijn voor mij lijkt het
me beter, dat ik vertrek. Ik
ben nu, 29 en kan nog een
jaar of zes, zeven aan de top
mee. Als dat lukt, denk ik
dat ik het niet slecht gedaan
heb".
Financien spelen volgens
Hiele geen hoofdrol in zijn
wens om te verkassen. „Ik
heb nog een contract voor
twee jaar. Daarna ben ik
transfervrij. Dus hoe langer
ik wacht, des te beter ik er
laatste jaren bij Feyenoord
heb gehad, gaat die ver
moeidheid er toch een beetje
insluipen. Het is niet zo, dat
ik een hekel heb aan de
club. Ik ben en blijf altijd
Feyenoorder. Waar ik over
praat is de verhouding tus
sen werkgever en werkne
mer. Die is zwaar vertroe
beld. Het maakt niet uit of je
bij Feyenoord of waar dan
ook speelt, bij een andere
club had ik waarschijnlijk
hetzelfde meegemaakt".
Prestige
Het neemt niet weg, dat
Joop Hiele van dichtbij kan
zien, dat Feyenoord de laat
ste jaren langzaam maar ze
ker prestige heeft verloren.
Na het vooral dank zij de in
breng van Johan Cruijff be
haalde kampioenschap in
1984 ging het bergafwaarts
met het eens onaantastbaar
lijkende voetbalbolwerk uit
Rotterdam-Zuid. Triest diep
tepunt is, dat er in Rotter
dam het komend seizoen
geen Europees voetbal te be
wonderen is.
Hiele: „Ja, misschien speelt
die terugval wel mee, maar
het is gewoon een
van word. Ik wil daar niet
op wachten. Het is gewoon
beter, dat ik nu vertrek. Het
heeft ook niets te maken
met de nieuwe spelers, die
Feyenoord heeft aangetrok
ken. Dat die jongens mis
schien meer gaan verdienen
dan de jongens, die hier al
jaren lopen, is niet vreemd.
Zo gaat het bij Feyenoord al
jaren. Spelers, die niet of
nauwelijks gepresteerd heb
ben, toucheren direct een
prima salaris. Dat misgun ik
die jongens niet, hoor. Je
moet dit ook niet zien als
klagen. Ik verdien hier im
mers goed".
Niet te spreken
Hiele is niet te spreken over
de wijze, waarop Rinus Is
rael is weggewerkt. De vori
ge week ontslagen trainer
had van de doelman zijn
werk mogen afmaken. „Ik
ben het niet eens met het
ontslag, dat de trainer is
aangezegd. Er zijn teveel
dingen gebeurd, waarbij ik
mij afvraag: Moet dat nou?
Maar om terug te komen op
de affaire Israel. Van mij
had hij mogen blijven. De
verwijten, die aan zijn adres
zijn gemaakt, voel ik dus
niet. Er werd gezegd, dat de
trainer de zaak niet meer
kon motiveren. Hij zou de
jongens het zelfvertrouwen
ontnemen. Ik heb dat in
principe niet zo gevoeld. Na
tuurlijk, ik heb ook wel eens
problemen met hem gehad,
maar dat is normaal. Die
praat je dan weer uit en alles
is weer vergeven en verge
ten.
Bij Feyenoord zijn gewoon
teveel beleidsfouten ge
maakt. Ik denk gewoon, dat
een demissionair bestuur
geenbelangrijke beslissingen
meer mag nemen. Het omge
keerde is hier gebeurd. Die
mensen hadden geen com
mercieel directeur mogen
aanstellen en hadden het
contract met de hoofdtrainer
niet voor twee jaar mogen
verlengen. Of die trainer
nou Israel, Jansen, of Karei-
se heet, dat doet er niet toe.
Dergelijke beslissingen kun
nen namelijk wel eens
dwars tegen de visie van het
nieuwe bestuur ingaan. Dat
blijkt dus nu wel. Op het
moment, dat Israel een
tweejarig contract kreeg
voorgelegd, was het bestuur
weliswaar niet demissionair,
maar het wist wel, dat er
verkiezingen zouden komen.
Daarmee had rekening ge
houden móeten worden".
RICHARD THANNHAU-
SER
Oran je sterker in de luch t
99
Dag Köln, met je wirwar van een richtingstraten en talloze
opbrekingen. Na tien dagen ken ik nog niet de weg in dit
doolhof. Dag stad, waar Oranje onverwacht van Rusland
verloor en daardoor een voetbalnatie even in rouw dompel
de.
Ik rij naar Heerlen, naar winkelcentrum 't Loon. Op uitno
diging van Moni en Bert Pooters, vrienden uit de tijd dat ik
in Maastricht woonde, reik ik om twaalf uur in hun lunch
room prijzen uit aan winnaars en winnaressen van een prijs
vraag rond het Nederlands elftal. Als supertroostprijs over
handig ik een lieftallige dame een van mijn vroegere oranje-
shirtjes met daarop de verse handtekeningen van Gullit en
co.
Ik arriveer een half uur voor het beginsignaal van Neder-
land-Ierland in het Parkstadion in Gelsenkirchen. Een
oranje-lawine dondert op de arena neer. Deze begeestering
brengt me in een soort roes. Het is erop of eronder voor Mi
chels en zijn mannen.
Oranje speelt weer met een spits (Van Basten) en met een
tweede spits komend vanuit het middenveld (Gullit). Het
wordt snel duidelijk dat Oranje het niet gemakkelijk heeft.
Hetzelfde scenario als tegen Engeland. Opnieuw veel geluk.
Als Oranje de Ieren onder druk zet, ziet het Ierse elftal er
slecht uit. Veel opportunisme en ballen in de tribune. Oranje
blijft de baas op het veld maar profiteert niet van de kleine
kansen. Na een helft ben ik toch gerust over de afloop.
Het verbaast me dat Michels Erwin Koeman van het veld
haalt. Hij moet nu het elftal op drie plaatsen ombouwen. Va
nenburg naar links, Gullit naar rechts, Kieft komt als twee
de spits. Oranje krijgt zichtbaar problemen. Michels blijft
stoicijns in de dug-out. Pas als Bosman erin komt voor Müh
ren, wordt de druk op het Ierse doel verhoogd. Nederland
gaat achterin een op een spelen en tracht met fysieke kracht
een positief resultaat te forceren.
Verslaggever Kees Jansma komt naast me zitten op de tri
bune. Hij kan het niet meer uithouden bij zijn collega's.
Zweet parelt op zijn voorhoofd. Tien minuten voor tijd steek
ik nog een sigaret op. Dat wil nog wel eens helpen. Jansma
stottert: „G-g-g-geef mij dat ding". Ik heb met hem te doen
en steek meteen de brand in een nieuwe sigaret. Kieft scoort
op hetzelfde moment. Jansma stoot een Indianenkreet uit,
zijn sigaret ligt op de grond en blijft daar. „We hebben het
gered", jubelt hij.
De Ieren die brutaal hun eigen spel hebben gespeeld, met
vier mensen achterin op een lijn, typisch Brits, liggen ver
slagen op de grasmat. Het is een dag van grote luister voor
het Nederlandse voetbal.
Ik zie Michels bevrijdend lachen. Hij klieft de lucht met zijn
omhooggestoken vuist. Een triomfaal gebaar van een geterg
de man, zoals vrijdagavond laat.
Zijn ogen schoten vuur toen ik het terras van het Oranje
hotel in Benrath betrad op weg naar de NOS-tv-studio in
een aangrenzende kelder. Houd je gedeisd, waarschuwde
persvoorlichter Ger Stolk. De sfeer was te snijden en prik
kelbaar, de Sphinx van 1974 was even ontwaakt en niet te
genieten. Wij (ook de NOS-equipe) werden, na de uitzen
ding, vriendelijk doch dringend verzocht direct „op te rot
ten". Blijkbaar waren die avond 8 spelers bij haptonoom Ted
Troost.
Ik wacht het feest van de Oranje-fans in Gelsenkirchen niet
af. Zet koers naar Stuttgart. Op de autoradio hoor ik hoe de
koude oorlog tussen Duitsland en Nederland losbarst. Nie-
derlande heet nu weer Holland en de DFB (Deutsche Fuss-
balbund) is omgedoopt in Danke Franz Beckenbauer.
Om acht uur parkeer ik de auto voor mijn huis in Schön-
berg. Na veertien dagen eindelijk weer thuis.
Terwijl de Oranjespelers en hun vrouwen feesten in Ben
rath, ben ik in Leonberg te gast op de bruiloft van Gunther
Schaefer, de verdediger van VfB Stuttgart. De gele kaarten-
koning van de Bundesliga (13 kaarten in het laatste seizoen)
sluit het feest af om half vier in de ochtend.
Gisteren, vaderdag. Ik krijg een grappig boekje cadeau met
de titel: „Een vader is ook maar een mens". Ik lees er hard
op uit voor. De telefoon staat de hele ochtend niet stil. Ver
slaggevers van Duitse media willen weten wat ik denk van
de halve finale tussen Nederland en Duitsland in Hamburg.
En wie ik beter vind: Gullit of Mattheus? Ik laat niets los
omdat ik mijn gedachten alleen aan dit dagboek wil prijsge
ven. Ik denk dat Oranje gezien zijn lengte een groot voor
deel heeft ten opzichte van Duitsland. Wie moet de kopster-
ke Nederlanders afstoppen? Alleen Kohier is kopsterk. De
Duitsers hadden in het oefenduel tegen de Zwitsers in de
lucht grote problemen.
Voor de rest is er niets veranderd. Duitsland speelt weer een
thuiswedstrijd en toch zijn de Duitsers niet gerust op de uit
komst van dit duel. Net als in 1974.
Ik rij 's middags naar de stad. Het Waldhotel, 2 km van mijn
woning, wordt belegerd door Italiaanse tifosi. De Squadra
Azzuri bereidt zich hier voor op de halve finale tegen Rus
land. PSV logeerde er voor de ECl-finale tegen Benfica. En
won.
Rond 7 uur hoor ik dat de Joegoslavische voetbalbond de 24-
iarige en 24-voudige Joegoslavische international Katanec
neeft vrijgegeven. Hij zal maandag een drie-jarig contract
tekenen bij VfB Stuttgart. Katanec is een verdedigende mid
denvelder en komt uit Slovenië. Hij speelde tijdens de
Olympische Spelen in Los Angeles en gaat nu mee naar
Seoul. Geen probleem, want drie andere spelers van mijn
ploeg zullen hem vergezellen.
Gelsenkirchen
Drie dagen eerder was
Marco van Basten nog de
absolute ster tegen Enge
land, afgelopen zaterdag
moest hij met een aanzien
lijk bescheidener rol ge
noegen nemen. Veel
moeite had hij er niet
mee, omdat het resultaat
tegen Ierland uiteraard
zaligmakend was. Van
Basten was wel zo eerlijk
om toe te geven dat het
Nederlands elftal als ge
heel geen beste wedstrijd
had gespeeld: „We hebben
met geluk gewonnen,
daar moeten we eerlijk in
zijn. Maar het elftal moet
nog steeds groeien en doet
dat ook nog, daarvan ben
ik van overtuigd".
Het voetballen met drie echte
spitsen zoals in de slotfase,
toen ook het doelpunt viel,
heeft volgens Van Basten goed
uitgepakt. Maar hij denkt niet
dat het de juiste strijdmethode
is om er tegen de Duitsers mee
te beginnen. „Ik zie het meer
als een soort breekijzer in het
laatste gedeelte van de wed
strijd. Je speelt dan echt Om de
tegenstander onder druk te
zetten, met twee mensen puur
in de spits om te rommelen,
paniek te zaaien en één erach
ter om de balletjes op te pik
ken, eventueel zelf te schieten
of klaar te leggen voor opko
mende mensen van achteruit".
De wedstrijd tegen West-
Duitsland van morgen in
Hamburg heeft voor Van Bas
ten iets speciaals. „Net als bij
alle Nederlanders denk ik,
speelt er een stuk verleden,
een stuk sentiment mee. Echt,
je hoeft niemand te motive
ren".
Frank Rijkaard vond het niet
onlogisch dat het duel met de
Ieren veel problemen had op
geleverd. „Die zijn er heel
goed in je het spelen onmoge
lijk te maken. Elke ruimte
blokken ze af, overal duiken
ze in. Het is gewoon erg moei
lijk om tegen deze ploeg te
voetballen. En zelf hanteren
ze een heel simpel soort voet
bal. Bij balbezit gooien ze de
bal erin en hopen ze op hun
spitsen. Het is altijd oppassen.
Maar hoewel het heel lang 0-0
stond, blijf je altijd hopen. Een
goal kan ook in de laatste mi
nuut vallen".
Over de komende tegenstan
der is Rijkaard vol lof. „Duits-
■BH#'
De spelers van de Nederlands elftal-groep verhuisden van Ben
rath naar Hamburg, waar ze gisteren aankwamen.
land heeft erg goed gespeeld gaan kwalitatief sterk zijn. Ita-
tegen Spanje. Naar het verle- lie speelt heel mooi voetbal, de
den kijk ik niet, ik wil gewoon Sovjetunie speelt erg clever. Ik
winnen. Ik denk trouwens dat hoop dat we in de finale ko-
al die ploegen die door zijn ge- men tegen Italië. We hebben
nu het nadeel dat we tegen het
gastland spelen, want Duits
land heeft het thuisvoordeel.
Duitsers hebben een enorme
vechtlust. Je hebt aan de re
sultaten gezien dat ze erg sterk
zijn. Maar bang, nee".
Ronald Koeman noemde de
winnende treffer van Wim
Kieft een gelukje. „In de eer
ste helft waren we beter, toen
speelden we heel goed en zei
den we ook tegen elkaar dat
dat doelpunt vanzelf zou ko
men. Maar na de rust kregen
we nog maar weinig kansen.
En dan toch die lucky goal.
een verkeerd schot van mij
waaruit Willem inkopt. Het
leuke van voetbal is daarmee
maar weer eens bewezen. Dan
denk ik dat er toch een beetje
rechtvaardigheid is dat we ze
ker in de eerste wedstrijd te
kort zijn gekomen. Altijd mooi
dat het dan in de laatste wed
strijd gebeurt, want dan is de
tegenstander meteen kans
loos".
Koeman herinnerde zich de
WK-finale van 1974 nog. „Zat
ik voor de televisie. Ver
schrikkelijk jammer dat Ne
derland het toen niet haalde,
kunnen we mooi nu recht zet
ten, al was ik Duitsland liever
pas in de finale tegengekomen.
Maar goed, dan moeten we die
gasten nu maar vast kloppen".
Pak van hart
Ook voor Ruud Gullit was er
een pak van zijn hart gevallen.
De aanvoerder erkende dat
het doelpunt ook had kunnen
worden afgekeurd. „Het was
buitenspel, dus de scheidsrech
ter had kunnen fluiten, al liep
Marco van Basten duidelijk te
rug zonder de bedoeling te
hebben aan het spel deel te ne
men". Gullit acht het een
voordeel, dat Oranje nu niet
meer achter de feiten hoeft
aan te hollen, zoals na de ne
derlaag tegen de Russen het
geval was. „Gelukkig komen
we nu in een andere positie te
recht. We moesten de beide
laatste wedstrijden winnen,
dat eist toch veel van je. Voor
ons is het belangrijk dat we te
gen die Duitsers het spel niet
alleen hoeven te maken. Die
kunnen het zich voor eigen
publiek ook niet veroorloven
alleen op de counter te loeren.
Het zal voor de Duitsers ook
anders worden. Spanje moest
tegen hun winnen, wij begin
nen met evenwicht. Mentaal is
het geen probleem en we heb
ben een goede ploeg".
WILLEM PFEIFFER
