Toffe Henk en Jofele Kea
„met dank aan Scheurleer"
voetballerlei
Grenzen
Nieuw
gezicht
HERENIGING VAN TENNISCRACKS
BIJ EEUWFEEST VAN LEIMONIAS
SPORT CeidócSoutont zaterdag 4 juni i988 pagina ig
door Frank Werkman
Zoals bekend worden de grt
zen in de Europese Gem et
schap over vier Jaar af£
schaft. 1992 wordt derhal
een gedenkwaardige mijlpa
waarover talloze deskundig
zich nu al uitgebreid het hoo
breken. Regeren is vooruitzi
tenslotte, maar ook bij slee
regeren moet je het oog u
gericht houden op de tc
komst.
Dat doet men uiteraard ook
de sportwereld. Hoewel l
paalde grenzen al zó zijn v<
vaagd dat sommige cat eg
rieèn in onze samenleving
al lang niet meer kunn
trekken. Denk maar eens a
de vandalen, die broodnucht
al niet eens weten tot hoe v
ze kunnen gaan, maar met e
beneveld brein helemaal ov
de rooie gaan.
DeEuropese Commissie,
maar de overkoepelende reg
ring van alle lidstaten, het
bepaald dat we vanaf 1992 o<
bij een andere dan de Bel±
sche grens ons paspoort n.
meer behoeven te laten zie
Dat is mooi, want ik vind 1.
altijd knap vervelend als
met de nodige flessen lie
geestrijk vocht uit de wij
gaarden van Marianne
Ronco ietwat in de piepz,
moet zitten. Daar, vlak vo
de Frans-Belgische grens,
het steevast „Remmen va
lichten doven", omdat de do
aniers nog wel eens een kijk
in de kofferbak willen neme
Op zijn minst heeft de passa
daar enig tijdverlies tot geve
en dat zal dus ook vanaf 19
tot het verleden behoren.
Wat ook tegen die tijd pas
moet zijn is het nu nog in vt
EG-lidstaten toegepaste trai
fersysteem in de voetbalw
reld. Frankrijk en Portug
zijn nu al zo ver en volgens
deskundigen is er zonder zo
slavenmarkt best te leven,
spelers varen er wel bij.
straks de ene club niet me
aan de andere hoeft te betah
voor een speler kan deze
profiteren van de vrijgekom^e
pecunia. v0
Slecht is een transfersomlo; w(
voetbalwereld voor clubs i st-
Sparta, dat als eeuweling al j
ren het hoofd boven wat zjj,
kan houden door stelselma^3
betere voetballers te verkopdf^0
Ondertussen heeft zich ersta
ander opmerkelijk feit voorglsta
daan in de voetbal wereR; fa
Waar de EG bepaalde dive,
straks dus alle grenzen dien6rei
weg te vallen, heeft de Eunm(
pese voetbalunie gemeend eflsec
afwijkend standpunt ij)a
moeten innemen. De organis\mi
tie, waar men juridische slinjn
migheidjes best kan waarckn
ren (denk aan het verhaal va
medicus Greep naar aanle
ding van de Cyprus-bory*
heeft men nu zelf een foef\ 1>
bedacht. De UEFA heeft ni
mei ijk verordonneerd dS£)Q
deelnemers aan de Europehir
bekertoernooien ondanks &jr
EG-richtlijn slechts een bf0r
perkt aantal buitenlandeL0\
mogen opstellen. Er mogen, jul.
werd vanuit Zwitserland gedf[)u
creteerd, hooguit vier buiteZjjs
landse spelers worden op^fcn(
steld. Lu:
Een niet onbegrijpelijke besliar
sing, omdat daarmee worjwi,
voorkómen dat straks het Jqtoe
pitaal uit Italië en Spanje iel
Europese markt gaat ovefeer
heersen. Maar wel één die veW
velende consequenties /leehij
voor Engelse en PortugeLai
clubs. Bij de eerste wemelt hè,jr
van de met-Engelsen, NoorLp
ie ren, Welshmen en Schoffefn
het tweede land wordt jaapm
lijks overspoeld door speleï
uit Brazilië, het land waarm\
Portugal niet alleen de faff?
deelt, maar waarvan men o*-1
buitenlander beschouwt.
Een wat curieuze situath
waaraan de UEFA zich f<LE
dusver niets heeft laten gelllai
gen liggen. Altijd gold te
motto: hoe meer zielen hijRo
meer vreugd. Hetgeen bijvoorei
beeld tot gevolg had dat aar or
allerlei k walifika tie-toern oojRa
en kon worden deelgenom&wt
door alle mogelijke soortme 1
Britten. Zodat het in theom-2
mogelijk Is dat in een toerno^in
om het Europees landenkariiei
pioenschap met acht teande
maar liefst vijf ploegen van <jvai
Britse eilanden acteren. Sie
Een zotte situatie. Net zoals ♦ie
ban op de Engelse clubs na&cai
aanleiding van het Heizel-drin
ma niet gold voor bepaald nitye
van minder gewelddadige sujiMa
porters voorziene Schotiprn
clubs. pe
Meten met twee maten, hepin
zoiets, een ook door sportpouo.
tici met overgave bedrevwie
bezigheid. Wie zei ook al wefcla
dat sport en politiek niets nildaj
elkaar te maken hebbenbui
Ook in de tweede divisie
is er een nieuw gezicht,
omdat Walsall Bristol
City in een extra duel
met 4-0 versloeg. Walsall
hoopt zich nu te verster
ken. Mogelijk gebeurt dat
met Mark Hately, omdat
die Monaco verlaat om
weer naar zijn vet rouwde
Engeland terug te keren.
De plaats van Hately bij
Monaco zal nu worden
ingenomen door de
Zweed Dan Corneliusson,
die tot het einde van
deze maand zijn brood
verdient in Italië bij
Como.
Gesjoemeld
In het fraaie Azteken-land Mexi
co wordt de toerist niet alleen he
vig verwend, maar gebeuren er
ook dingen die het zonlicht, hoe
mooi soms ook, niet kunnen ver
dragen.
Mexico heeft namelijk gesjoe
meld met de geboortedata van
enkele jeugdige talenten. Op die
manier konden bij een interna
tionaal jeugdtoernooi in Arabië
spelers uitkomen die al lang niet
meer gerechtigd waren daar te
voetballen. De FIFA spoorde die
overtreding echter op en heeft
nu Mexico onder curatele gesteld.
De internationale voetbalbond
overweegt zelfs nog verdere stap
pen te ondernemen. De FIFA
heeft al gedreigd Mexico niet toe
te laten tot het eindtoernooi van
de Olympische Spelen en of te
weren van de voorronden voor
het WK 1990 in Italië.
Veel leed
te ventura) en Bockenfeld
(naar Italië) weer naar een
reisbureau dienden te stappen.
Niet warm
In Engeland loopt het pu
bliek niet meer warm voor
elk duel van het nationale
team. Tegen Columbia za
ten er onlangs maar 25.760
toeschouwers op de tribu
nes in Wembley, terwijl er
bij de strijd om de Sherpa-
fan trophy (een bekerstrijd
tussen derde en vierde di
visieteams) maar liefst
80.841 bezoekers werden
geteld. Dat duel tussen
Burnley en Wolverhamp
ton Wanderers eindigde in
een zege van 2-0 voor de
Wolves, de kampioen van
de vierde divisie.
Wolves krijgt bij de pro
motie naar de derde divi
sie gezelschap van Swan
sea City, dat Torquay Uni
ted in twee duels de baas
bleef.
DEN HAAG Geen van
beiden is ooit voor Leimo-
nias uitgekomen in de
tenniscompetitie, maar de
namen van Kea Bouman
en Henk Timmer zijn on
losmakelijk verbonden
met de jubilerende Haagse
tennisclub. Beiden zijn
erelid van de honderdjari
ge elite-vereniging en bei
den zijn inmiddels aange
land bij de respectabele
leeftijd van 84 jaar. Kea
Bouman houdt vanuit het
Twentse Delden een oogje
in het tenniszeil en Henk
Timmer houdt al lange
tijd domicilie in Biltho-
ven. De cracks van toen
zagen elkaar gisteravond
terug aan de Haagse Klat-
teweg.
Met de „Nacht der Kampioe
nen", bijgewoond door Z.K.H.
Prins Bernhard, beleefden de
jubileumfestiviteiten bij Lei-
monias een waardig hoogte
punt. Met zoals dat in sjiek
Leimonias-jargon heet me
vrouw K. Tiedemann-Bouman
en de heer H. Timmer als twee
van de vele voorname cory
feeën. Ter gelegenheid van het
eeuwfeest van de roemruchte
Haagse club, bespreekt het
vermaarde duo van weleer op
deze pagina de tennissport van
toen en nu.
Tennis toen
Kea Bouman: „Toptennis
kostte vroeger al veel tijd. Ook
toen kreeg je het niet op een
presenteerblaadje. Ik woonde
in Almelo, waar mijn vader
voorzitter was van de tennis
club LET. Maar ik moest bid
den en smeken om daar tegen
een muurtje te mogen slaan.
In '23 speelde ik voor het eerst
in het Nederlandse team.
Sindsdien heb ik zeven jaar in
de internationale tenniswereld
gestaan. Dat betekende dat je
van april tot september in het
buitenland was. Ik had een
overeenkomst met de tennis-
bond. Over de grens was ik
hun representante. Via mij
konden ze buitenlandse spelers
naar Nederland halen. We
hadden geen overdekte banen
dus 's winters had ik wat vrije
tijd. Maar in de zomer kon je
er helemaal niets bij doen.
Toch heb ik nog een aantal
malen in het Nederlands hoc
keyteam gespeeld. Op velden
met molshopen, dat wel".
Henk Timmer: „Ik denk dat
wij vroeger meer plezier in het
tennis hadden dan de spelers
van tegenwoordig. Mijn fout
was alleen dat ik nooit zo be
zeten was van de sport. Ik
vond het een verrekt mooie
sport, maar niet om de hele
dag te doen. Het zat me soms
gewoon tot hier en daarom
speelde ik ook nooit competitie
voor Leimonias. In 1923 be
haalde ik mijn eerste, kampi
oenschap en ik ben gestopt in
1938. Omdat de animo hele
maal weg was. Van het tennis
van vroeger herinner ik me
vooral dat we, bij Leimonias,
op cement speelden. En later
op gemalen baksteen".
Successen
Kea Bouman: „Op de bron
zen medaille die Henk en ik in
1924 wonnen bij'de Spelen in
Parijs, heb ik nuchter gerea
geerd. Het was daar duidelijk
met de Franse slag georgani
seerd. We zijn niet eens op het
schavotje geweest. Na afloop
werd er een bulletin uitgege
ven, maar ook dat hadden ze
nogal slordig gedaan. Mijn
naam stond geschreven als
Kean Bouman. Ik heet eigen
lijk Cornelia. Bij mijn geboor
te-aangifte werd de naam Kea
niet erkend, maar ik heb toch
altijd zo geheten. In '26 won ik
in Berlijn drie eerste prijzen
bij de internationale kampi
oenschappen. Dat waren
Z.K.H. Prins Bernhard, gezeten op de voorste rij temidden van
Henk Timmer en Tea Bouman, overhandigde gisteravond aan 68
oud-nationaal kampioenen een beeldje van de weidenimf, het
symbool van „eeuwige verjonging" van tennisclub Leimonias.
Ter gelegenheid van het eeuwfeest van Leimonias zijn de twee
hoofdbanen op het terrein aan de Klatteweg vernoemd naar
Madzy Rollin Couquerque (gezeten in rolstoel) en Henk Timmer.
De zogenaamde „Nacht der Kampioenen", bijgewoond door bur
gemeester Havermans, werd gisteravond vooral een feest der
herkenning. De volgende toppers waren daarbij aanwezig en
werden door presentator Willem Duys voorgesteld aan Prins
Bernhard: Henk Timmer, Kea Tiedemann Bouman, Madzy Rollin
Couquerque, Theo van Eek, Els van Berkel-Belzer, Joop Knotten
belt, Wim Karsten, Geert Scheurleer, Didi Teschmacher, Truid
Blaisse-Terwindt, Hans van Swol, Jopie Roos-Van der Wal, Ivo
Rinkel, Tineke Tielens-Fisher, Noke Linck, Annetje Koopmans-
Knottenbelt, Eliane Scholten-Klein, Lo Krijt, Hans van Dalsum,
Boebie van Meegeren, Fransje Rouwenhorst-Tekelenburg, Henk
Goris, Berna Thung-Waldthausen, Willem Maris, Piet van Eysden,
Mientje Vletter-Tettelaar, Fredie Dijkveld Stol-Marinkelle, Joyce
Buyze-Marinkelle, Madeleine Hemmes-Weurman, Jenny Ridder-
hof-Seven, Jan Hajer, Trudy Groenman, Anja Ybema-Lepoütre,
Betty Stöve, Els Veentjer-Spruyt, Elly Bromberg-Krocke, Astrid
Suurbeek, Judith Salomè, Tine Zwaan, Fred Hemmes, Marijke
Janse, Peter Soeters, Ada de Laive-Bakker, Jan Hordijk, Nick
Fleury, Louk Sanders, Elly Appel, Wouter Fok, Theo Gorter, René
Heffels, Marianne van der Torre, Karin Moos, Martin Koek, Huub
van Boeckel, Rolf Thung, Mariëtte Pakker, Marc Albert, Nannette
Schutte, Ton Sie, Judith Warringa, Menno Oosting, Nicole Jager
man, Johan Vekemans, Carin Bakkum, Christiaan Feenstra, Si-
mone Schilder, Eveline Hamers, Evert Schneider en Hans van de
Weg.
FOTO: JEROEN DE JONG
mooie zilveren voorwerpen.
We keerden met de trein terug
naar Nederland. Ik weet nog
goed dat er toen een douanier
was die wilde dat ik invoer
rechten zou betalen. Daar
peinsde ik natuurlijk niet
over. Het hoogtepunt uit mijn
loopbaan was wel het winnen
van het enkelspel bij de inter
nationale kampioenschappen
op Roland Garros, in 1927." De
eerste prijs was een koffer-
grammofoon".
Henk Timmer: „Ik heb 23 na
tionale kampioenschappen be
haald en zat tweemaal bij de
laatste acht op Wimbledon. In
1927 en 1929. Daarnaast heb ik
26 Davis Cupwedstrijden ge
speeld in twintig verschillende
landen. Daarin speelde ik 67
partijen, waarvan ik er 42 heb
gewonnen. Het mooiste was in
1925. Toen stonden we met het
Davis Cupteam in de finale
van de Europese zone, waarin
we verloren van Frankrijk.
Dat was met Van Lennep,
Diemer Kool en Bryan. Het
jaar ervoor was er natuurlijk
die olympische medaille met
Kea Bouman. Die goeie Kea.
Ze noemden ons jofele Kea en
toffe Henk".
Leuke ervaringen
Kea Bouman: „Vooral aan
mijn verblijf van drie maan
den in de Verenigde Staten
heb ik hele goeie herinnerin
gen overgehouden. We gingen
met de boot en mijn vader
moest de overtocht betalen.
Toen we daar een musical be
zochten, werd er ineens een
spotlight op me gericht en riep
de speaker: „There she is: miss
Kea Bouman". Ik werd zelfs
gevraagd voor een film en heb
nog een keer auditie gedaan.
Ze maakten een film over
sport, waarin ook liefdesscènes
voorkwamen. Toen ik voor de
geest kreeg dat' ik, afgebeeld
in zo'n scène, levensgroot bo
ven de bioscoop op het Spui
zou komen te hangen, heb ik
het aanbod alsnog afgewezen".
Henk Timmer: „Ik was in
1938 eigenlijk al gestopt met
tennis. Maar door het bestuur
van Leimonias werd me drin
gend gevraagd om nog één
maal aan een toernooi van de
club mee te doen. Ze waren
namelijk bang dat, uitgere
kend in die tijd, een Duitser de
beker zou winnen. Dat mocht
ik dus voorkomen en dat was
best leuk. Verder kijk ik met
heel veel plezier terug op mijn
tennisloopbaan. Heel veel lol
gehad. Maar ik nam ook tijd
voor andere zaken. Zo heb ik
driemaal de Elfstedentocht ge
reden en in 1941 was ik squa-
shkampioen van Nederland".
Nare ervaringen
Kea Bouman: „Nare ervarin
gen heb ik in de tennissport
nauwelijks gekend. Alleen als
er eens een wedstrijd werd af
gelast. Ik weet nog dat ik op
een zaterdag zou vertrekken
naar Budapest. Daar had ik
me echt op verheugd. Maar op
vrijdagavond kreeg ik te ho
ren dat het niet doorging. De
Donau was namelijk buiten
zijn oevers getreden. Ook heb
ik een keer wedstrijden in
Spanje moeten afzeggen. Van
wege de burgeroorlog. Mijn
moeder zei nee. En mijn erva
ring in 1930 in Brussel was
ook niet zo positief. Ik weet
nog goed dat het daar snikheet
en stoffig was. Toen ik op de
baan liep, vroeg ik me af: Kea,
wat doe je hier. Ik heb toen
meteen besloten ermee op te
houden.Ik had ineens schoon
genoeg van al die wedstrijden
en besloot te gaan paardrijden.
Het jaar erna ben ik getrouwd
en met mijn man, die bij de
BPM werkte, naar Indië ver
trokken. Ik sloeg alleen nog zo
af en toe een balletje, bijvoor
beeld als gastspeelster in het
Japanse Davis Cup-team".
Henk Timmer: „Twee din
gen: toen ik als klein jochie op
Leimonias kwam, verloor ik
meteen met 6-0, 6-0 van Chris
van Lennep. Dat was een
goeie leerschool, zeg. Dan weet
je meteen weer waar je staat.
En verder staat 1929 me nog
helder voor de geest. We
speelden in Hongarije, maar
op de heenweg was ik in Zwit
serland gaan zonnebaden. Met
een verbrand lichaam speelde
ik tegen Takcax. Door de pijn
kon ik haast geen bal slaan en
ik verloor. Dat zijn van die
stómme dingen
Geld
Kea Bouman: „Zoals gezegd
betaalde mijn vader de reizen.
De bond was in die tijd niet zo
scheutig. Ze vergoedden alleen
deelname aan de officieel er
kende kampioenschappen van
Europa. Uit andere landen
kwamen de spelers al vroeg
naar Wimbledon om te wen
nen aan het gras, maar wij
mochten pas twee dagen tevo
ren weg. Meestal was er ruwe
zee en dan stond je met je
hand op je maag te tennissen.
We hadden gewoon onze zelf
aangeschafte kleding en rac
kets. Alleen op Wimbledon lag
altijd een Dunlop-racket voor
je klaar. En in New York had
ik een chaperonne. We speel
den met bemiddelde heren en
als mijn dollars op waren, gin
gen ze speculeren op de beurs.
Hun winst was dan voor mij.
Maar de tennissport heeft me
flink wat geld gekost. Achter
af bezien had ik er misschien
wat meer uit kunnen slepen.
Ze wilden bijvoorbeeld mijn
naam verbinden aan een siga-
renmerk, maar dat heb ik ge
weigerd. Ze gebruikten mijn
naam kennelijk ook in de kle-
dingwereld. Een tante van me
kwam eens bij een sjieke win
kel op het Leidseplein. Daar
prezen ze haar een jurkje aan
door te zeggen: „Kea Bouman
draagt het ook". We hebben
het maar lachend afgedaan".
Henk Timmer: „Ik heb nooit
direct geld verdiend aan de
tennissport. Maar later als ver-
zekerings-agent bij Lange-
veldt-Sröder had ik een goed
entree dank zij mijn naam als
tennisser. Indirect heb ik er
dus wel financieel voordeel bij
gehad. Wij speelden voor het
land en de eer".
Tennis nu
Kea Bouman: „Mijn drie kin
deren zijn leuk sportief en
doen allemaal aan tennis. Ik
zit vaak voor de buis en volg
veel tennispartijen. In z'n al
gemeenheid vind ik het spel
tegenwoordig een beetje eento
nig. Haast iedereen blijft ach
terin op de baseline staan,
vooral die Zweden. Van de
topspelers heb ik het meeste
bewondering voor Jimmy
Connors. Een vechtersbaas
eerste klas. Becker is een beet
je aan het afzakken en ik denk
dat McEnroe 't niet meer
haalt. Die is er te lang tussen
uit geweest".
Henk Timmer „Ik volg het
nog wel en speel zo af en toe
zelfs nog wel eens een dubbel
tje. Het lijkt me heel moeilijk
om nu prof te zijn. Je leeft met
je koffer en stapt van het ene
vliegtuig in het andere. Het
valt me op dat er tegenwoor
dig haast geen lachje meer
vanaf kan. Verder vind ik het
jammer dan het spel gedomi
neerd wordt door de opslag.
Vroeger was tennis meer een
kijksport. Maar begrijp me
goed: ik draag de sport nog
steeds een warm hart toe en
kan er nog heel erg van genie
ten. John McEnroe is voor mij
de meest geniale tennisser. Het
is alleen jammer dat-ie z'n ze
nuwen af en toe niet in be
dwang kan houden".
Leimonias
Kea Bouman: „Competitie
spelen voor Leimonias was
voor mij té gecompliceerd. Ik
woonde immers in Almelo en
moest al heel vaak met de
trein heen en weer voor de
trainingen. Ik ben wel een
tijdje uitgekomen voor DDV,
omdat ik daar, in Amsterdam,
vioolles volgde. Dat was goed
te combineren. Eigenlijk ben
ik twee keer betrekkelijk kort
lid geweest van Leimonias,
een zeer exclusieve club. Ik
heb er nog tegen prinses Julia
na gespeeld. Wat ik ook nooit
zal vergeten is dat we er tij
dens de oorlog speelden, toen
ik na terugkeer uit Indië in
Den Haag woonde. Leimonias
was toen verhuisd van de
METS naar het terrein aan de
Klatteweg. Ik zie die Engelse
vliegtuigen in de oorlog nóg
overkomen. Er waren Duitsers
en die doken meteen plat op
de grond, terwijl wij met onze
rackets en zakdoeken stonden
te wuiven".
Henk Timmer: „Door de Lei-
monianen ben ik altijd enorm
goed opgevangen. Een club
met cachet, waar je goed
wordt opgevoed. Je haalde het
niet in je boerenhoofd om met
je racket te gooien. Ik heb een
prachtige tijd gehad bij Leimo
nias. De ouwe mr. J.B. Kan
speelde er ook. Inderdaad, de
minister. De vader van Wim-
pie".
Gerard Scheurleer
Kea Bouman: „Leimonias
kon je in mijn tijd echt de club
van Scheurleer noemen. Hij
streefde naar het aantrekken
van leden met belofte voor de
toekomst. De kampioenen van
Nederland waren allemaal lid
van Leimonias. Hij belde me
altijd op, want als het enigszins
kon, moest ik in Den Haag ko
men trainen. Scheurleer
een echte autoriteit. Een mar
kante man. Hij had een enor
me kijk op de tennissport. Hij
zei altijd dat we ons niet
mochten vergelijken met de
Amerikanen. Omdat we een
veel te wisselvallig klimaat
hebben".
Henk Timmer: „Gerard
Scheurleer was mijn coach en
tweede vader. Een fantastische
man aan wie ik bijna alles heb
te danken. Hij heeft mij ont
dekt en van Utrecht naar Lei
monias gehaald. Door hem is
mijn backhand zo sterk gewor
den en daar zal ik hem altijd
dankbaar voor blijven. Zoals
ik heel Leimonias dankbaar
ben voor de mogelijkheden die
ik daar heb gehad. Ik wens ze
voor de volgende honderd jaar
het allerbeste toe!".
ROB LANGEVELD
Het feit dat Waldhof Mann
heim op de laatste wedstrijd
dag in der Bundesliga het kind
van de rekening werd, nadat
men al feest had gevierd om
dat men dacht dat Karlsruhe
had verloren van Frankfurt,
heeft in Mannheim veel leed
bezorgd. Tal van geplande va
kanties moesten worden gean
nuleerd, omdat er nog twee
beslissingsduels met Darm
stadt moeten worden gespeeld.
Een pikant treffen, omdat de
trainer van Darmstadt, Klaus
Schlappner (bijnaam: Schlap-
pi), vroeger Waldhof leidde.
Trainer Latzke van Waldhof,
die nu met zijn vrouw Renate
op een Spaanse strand had zul
len liggen, moest de vakantie
reis annuleren. Dat kostte hem
maar liefst 1.000 Mark, terwijl
ook Peter Lux (zou naar Fuer-
Zes spelers
Zes Westduitse spelers komen
op het EK in actie met hetzelf
de nummer als bij de WK in
Mexico. Dat zestal is: Thomas
Berthold (14), Andreas Breh-
me (3), Matthias Herget (5),
Lothar Matthaus (8), Pierre
Littbarski (7) en Rudi Voller
(9). Olaf Thon inmiddels Bay-
ern München) was er in Mexi
co ook al bij. Toen met het
rugnummer zestien. Dat num
mer wenste hij nu niet weer te
dragen, omdat naar zijn me
ning dat cijfer hem ongeluk
had gebracht. Bondscoach
Franz Beckenbauer ging op
dat verzoek in en gaf Thon nu
nummer tien.
Franz Beckenbauer (foto) gaf
Thon nummer tien.
FOTO: Persunie
