1
Hendrik Kraemer-congres: spreken
over zending met andere woorden
De onmogelijke dialoog
£eidóc6oma/nt
if"
1 ii 1
iü
pb
Él
11 i,
Sr
f£-
n
ii i r
ii
UPÏI
kerk
wereld
De Routine van Moskou
weer
ffi™
lezers
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
Eeidae Coulant
DONDERDAG 2 1UNI 1988 PAGINA 2
BI
Methodisten willen geen 'blanke Christus' Ukraiens-Katholieke Kerk niet naar Moskou
NASHVILLE In navolging van hun Amerikaanse geloofs
genoten. willen ook de 'Verenigde Methodisten' is Zimbabwe
hun liederenbundel bijstellen. Ging het bij de Amerikanen
vooral om het veelvuldig voorkomende woordje 'vader', dat
zou getuigen van een sexistische opstelling, de Zimbabwanen
hebben het moeilijk met de beschrijving in de gezangen van
Jezus als een blanke. ..Waarom wordt Jezus in de kerkelijke
literatuur altijd afgeschilderd als blank. Betekent Hij alleen iets
voor de blanken, of ook voor de zwarten", aldus Patrick Matsi-
kenyiri. kerkmusicus en lid van de commissie die de herzie
ning van het liedboek moet voorbereiden. Matsikenyiri ver
wacht niet dat de herziening problemen zal veroorzaken. Het
Zimbabwaanse liedboek bevat bijna uitsluitend Europese en
Amerikaanse liederen.
LONDEN De Sovjetrussische autoriteiten hebben onlangs
een delegatie van de Ukraiens-Katholieke Kerk verboden naar
Moskou te reizen. Volgens Keston College, het Britse instituut
voor de bestudering van godsdienst in Oost-Europa, zou de
vijfkoppige delegatie dit weekeinde met de trein van de stad
Lvov naar Moskou reizen. Veel verder dan Lvov.is het vijftal
echter niet gekomen. Het werd gedwongen uit de trein te stap
pen en weer huiswaarts te keren. De delegatie bestond uit on
der anderen de in het geheim gewijde bisschop Pavlo Vasylyk.
Hij was een van de ondertekenaars van de aan partijleider
Gorbatsjov en de paus overhandigde verklaring, waarin wordt
aangedrongen op rehabilitering en legalisering van de Ukrai
ens-Katholieke Kerk.
Om een goede geïm
proviseerde rede te
houden heb je drie
weken nodig.
Vrees voor
uitzetting van
gereformeerden
uit GOS
verdwenen
HARARE De Ameri
kaanse predikant Claren
ce Boomsma is deze week
in Harare gekozen tot
voorzitter van de Gere
formeerde Oecumenische
Synode (GOS). Boomsma
(71) volgt ds. John Gal-
braith op, die in 1976,
1980 en 1984 voorzitter
van de GOS was, maar nu
slechts 14 van de 55 stem
men kreeg. De delegatie
van de gereformeerde
kerken toonde zich ver
heugd over de benoeming
van Boomsma. Een met
reden, want Boomsma
streeft er naar alle gere
formeerde kerken binnen
boord te houden, dus ook
de Gereformeerde Ker
ken in Nederland waar
van de opvattingen over
homofilie bij de andere
leden omstreden zijn.
De gereformeerde prof.dr.
Klaas Rünia werd bovendien
gekozen tot eerste assessor
(plaatsvervanger van de voor
zitter). Runia was twee keer
voorzitter van de GOS (in
1968 en 1972) en werd vier
jaar geleden in Chicago tot
tweede scriba gekozen. „Ik
ben erg blij dat Galbraith niet
herkozen is. Als voorzitter
was hij vier jaar geleden in
Chicago niet altijd onpartijdig.
Boomsma is een man van het
midden, die zal proberen alle
kerken voor de GOS te be
houden", aldus de voorzitter
van de gereformeerde synode,
ds. E. Overeem. Galbraith is
voorstander van de verwijde
ring van de gereformeerde
kerken uit de GOS. wegens
de houding van die kerken
tegenover homoseksualiteit en
het gezag van de bijbel.
De christelijke gereformeerde
delegatie uit Nederland was
aanmerkelijk minder enthou
siast over de keuze van
Boomsma. Ds. J. Westerink
uit Bunschoten beschuldigde
sommige kerken ervan vorige
week tijdens de voorconferen
tie te hebben 'gelobbied'. De
christelijke gereformeerde
kerken zullen in Harare aan
dringen op het vertrek van de
gereformeerden uit de GOS.
Mocht dat niet gebeuren, dan
stappen ze hoogstwaarschijn
lijk zelf op. Ds. E. Overeem
sprak tegen dat de gerefor
meerde kerken voor de ver
kiezing van Boomsma zouden
hebben gelobbied.
Kerken
uitgenodigd
belang
vluchtelingen
te behartigen
ASSEN Alle plaatselijke
kerken in Europa krijgen
deze week via de Wereldraad
van Kerken het zogeheten
Charter van Groningen toege
stuurd. Bedoeling van die ac
tie is dat plaatselijke kerken
het Charter onderschrijven en
opkomen voor de belangen
van vluchtelingen. De actie
gaat uit van het Internationa
le Netwerk van Lokale Initia
tieven voor Asielzoekers,
waarvan het secretariaat is
gevestigd in Groningen. Me
dewerkers van het Netwerk
voerden gisteravond in Assen
het woord op een bijeenkomst
waar vooral de rol van de
kerken ten aandien van het
vluchtelingenvraagstuk cen
traal stond.
Ook zouden plaatselijke ker
ken contacten moeten onder
houden met geloofsgemeen
schappen in het buitenland
om vervolgens op internatio
naal niveau iets te doen aan
de problemen van vluchtelin
gen. Vluchtelingen die in Ne
derland uitgeprocedeerd zijn
en uitgewezen dreigen te
worden zouden door geloofs
gemeenschappén in het bui
tenland opgevangen kunnen
worden en daar asiel aan
kunnen vragen.
Het Charter van Groningen is
vastgesteld op een kleine con
ferentie die begin 1987 in
Groningen werd gehouden.
Op deze bijeenkomst kwamen
kerkgemeenschappen uit
Groningen, Manchester, Ber
lijn, Genève en Rome bijeen
om ervaringen en informatie
uit te wisselen over het in
hun ogen harde vluchtelin
genbeleid in diverse Europese
landen.
WERELDWIJDE CONFERENTIE IN OEGSTGEEST
OEGSTGEEST Mo
menteel wordt met heel
andere woorden gespro
ken als het gaat over de
zending dan dr. Hendrik
Kraemer (1888-1965)
deed. En misschien gaat
het wel om heel verschil
lende dingen.
Dat zijn enkele conclusies
na de openingszitting van
het symposium dat deze
week ter gelegenheid van
de honderdste geboorte
dag van de taalgeleerde
en zendingsman in Oegst-
geest wordt gehouden.
Enkele tientallen mensen
uit met name Azië en uit
andere derde wereldlan
den herdenken deze
week samen met mensen
uit Europa „goeroe Krae
mer" zoals hij in Indone
sië wel werd genoemd.
De hervormde missioloog
prof. dr. L. A. Hoedema-
ker (Groningen) is voor
zitter van het congres.
Dr Philip Potter, voorheen
secretaris-generaal van de
Wereldraad van Kerken en
dr. D.C. Mulder, de man van
de inter-religieuze dialoog in
Wereldraad-verband.zlieten
zich in hun toespraken lovend
uit over de taalgeleerde en
zendingsstrateeg Hendrik
Kraemer. Bijvoorbeeld over
diens visionaire en inspire
rende kwaliteiten.
Maar beide sprekers spraken
ook met andere woorden over
zending en dialoog. Tegen
over bijvoorbeeld de nadruk
van Kraemer op de exclusivi
teit van het christelijk geloof,
vroeg Mulder aandacht voor
de aanwezigheid van Gods
Geest buiten het christelijk
geloof.
Het „spreken met andere
woorden" kwam bij Potter
naar voren toen hij het had
over Kraemer en de cultuur.
Kraemer meende dat de dia
loog tussen de wereldgods
diensten op het niveau van de
Het herdenkingscongres rond Hendrik Kraemer werd gehouden in de Pauluskerk m Oegstgeest.
Rechts dominee Bè Ruys van het Hendrik Kraemerhuis in Berlijn bij de opening van de bijeeen-
komst.
FOTO. HENK v.d. ENDE
religie kon worden gehouden.
De cultuur is bij hem als het
ware een instrument van de
godsdienst. Maar sinds enkele
tientallen jaren beseffen we
dat religie en cultuur met el
kaar in een tegengestelde re
latie staan. De secularisatie
met de effecten van techniek,
massamedia en industrialisa
tie heeft de eenheid van gods
dienst en cultuur uiteenge
rukt. Het gesprek tussen de
godsdiensten krijgt daardoor
een totaal ander karakter. De
godsdiensten moeten immers
nu ook hun houding ten op
zichte van de eigen cultuur
bepalen.
Het karakter van de inter-re-
ligieuze dialoog wordt mede
bepaald door de toegenomen
bedreiging van het voortbe
staan van de aarde en haar
bewoners. Aanhangers van de
onderscheiden religies komen
elkaar tegen in hun strijd
voor behoud van de schep
ping en voor echte humani
teit.
Die ervaringen leiden tot het
meer oog krijgen voor het
verbond van God met de héle
schepping. Er wordt meer ge
keken naar wat in het nieuwe
testament staat over mensen
die Gods wet niet kennen,
toch Zijn wil doen. De hele
mensheid is, aldus dr. Potter,
ondanks alle fouten, nog
steeds het beeld van God en
op zoek naar de ware mense
lijkheid. Er moet in ons den
ken ruimte komen voor God
die handelt in en door alle
die eerlijk proberen
te zijn.
Dr. Mulder herinnerde eraan
hoe Kraemer sprak van de
„komende dialoog" tussen de
godsdiensten. Nu is die dia
loog werkelijkheid geworden
en een gestalte van zending.
Dus is het logisch dat er
een ander manier wordt
sproken
In de visie van Kraemer over
het christelijk geloof temid
den van kndere geloven, zit
een zekere ontwikkeling, con
stateerde Mulder. Maar Krae
mer houdt een strenge schei
ding tussen het christelijk ge
loof en de godsdiensten van
de wereld. Hij aarzelde om zo
stringent te spreken over die
scheiding en over de exclusie
ve claim van de bijbelse bood
schap zoals Kraemer die be
leeft. Hij vroeg aandacht voor
wat in het bijbelboek Hande
lingen staat: God heeft zich
zelf niet „onbetuigd gelaten
tussen de volkerenen: het is
God te doen om alle mensen,
dus ook om hen die buiten de
cirkel van jodendom en chris
tendom staan. Als we geloven
dat in de godsdiensten van de
wereld antwoorden te vinden
zijn op Gods openbarings-
werk, dan kunnen we onze
ogen niet sluiten voor de mo
gelijkheid dat buiten de cirkel
van de bijbelse boodschap of
die van joden- en christen
dom, waarachtige uitingen
van God te vinden zijn. En als
dat waar is, dan veronderstelt
de dialoog ook een openheid
naar het werk van de Geest
bij onze partners, aldus Mul
der.
Verlossing in de brede bete
kenis van heil, harmonie en
heelheid, komt tenslotte van
God, betoogde Mulder. En in
Jezus Christus herkennen we
God als redder, als heler, als
dq brenger van verlossing.
Dat is onze christelijke over
tuiging en in dialogische ver
houdingen moeten we ons er
niet voor schamen dat ver
haal Jezus te vertellen. Voor
al niet als we er toe worden
uitgedaagd rekenschap te ge
ven van ons geloof. Dat te
doen, verhindert niet open te
zijn naar de ander; het leidt er
toe te proberen te onderschei
den wat goed en kwaad is in
alle godsdiensten, ook in de
eigen. Het criterium voor dit
onderscheid zou geformuleerd
kunnen worden als: openheid
naar God en de naaste.
Wanneer deze openheid
wordt gevonden, mogen we
aannemen dat Gods Geest
daar werkzaam is. Aldus dr.
Mulder.
De komende dagen wordt in
besloten kring gediscussieerd
over verschillende aspecten
van Kraemers werk, maar
met name over huidige ont
wikkelingen in de wereld van
zending en dialoog. De confe
rentie wordt morgen beëin
digd.
LUTSEN KOOISTRA
In 1973 werd op initiatief van
kardinaal Alfrink een com
missie samengesteld die als
opdracht kreeg de verschil
lende groeperingen en stro
mingen binnen de rooms-ka-
tholieke kerk in Nederland
op een gemeenschappelijke
noemer te brengen. Twee jaar
later bracht de commissie rap
port uit. Bij kardinaal Alfrink
had de bedoeling voorgezeten
„niet zozeer om die groeperin
gen bij elkaar te brengen,
meer om als bisschoppen, als
leiders van de geloofgemeen
schap. met deze stromingen in
gesprek te blijven en te zien
hoe men met deze mensen
gaat bouwen aan de kerk."
Het bleek een veel te hoog ge
grepen doelstelling. Historisch
gezien was het initiatief
niettemin van belang. Voor
het laatst werd namelijk van
hogerhand geprobeerd een
brug tussen verschillende
groeperingen te slaan. Het
was ook zonneklaar waarom
die poging mislukte. De bis
schoppen slaagden er name
lijk voor het eerst zélf niet in
samen een uitspraak over het
rapport van de commissie te
doen. De polarisatie had daar
mee zijn intrede gedaan in het
bisschoppencollege, uitgere
kend op het moment dat dit
een poging deed de polarisatie
in de geloofsgemeenschap als
nog te
Met de komst van de Haagse
kapelaan Simonis in dat colle
ge hadden zich nog geen ech
te problemen voorgedaan,
want deze had na alle op
schudding rond zijn benoe
ming zich steeds trouw gecon
formeerd aan de opvattingen
van de overige leden, maar
met bisschop Gijsen verliep
de samenwerking anders. Per
perscommuniqué liet hij aan
zijn collega's weten dat een
aantal stromingen die de com
missie had onderzocht, niet
katholiek waren en dat er
daarom geen sprake kon zijn
van een samen optrekken.
Die polarisatie binnen het bis
schoppencollege kondigde het
begin aan van de aanpassing
in de top aan strikt Romeinse
opvattingen, die nu zo goed
als voltooid is. Bisschopsbe
noemingen en een bijzondere
synode in Rome in 1980
waarin de grondlijnen vooi
het beleid werden vastgesteld
waren daarbij de voornaamste
instrumenten.
De strijd concentreert zich nu
op de geëngageerde katholie
ken aan de basis en hun pries
ters. Er is een soort heropvoe
ding aan de gang en een be
raad als het LPO dat door bis
schoppen van Alfrinks stijl als
middel was gezien om de be
trokkenheid van de gelovigen
bij het kerkelijk leven te ver
groten is omgesmeed om de
oude, onversneden leer op
nieuw onder de aandacht te
brengen. Die strijd verloopt
niettemin heel wat moeiza
mer en het resultaat is onge
wisser, want wat gelovigen
onder de periode Alfrink is
voorgehouden en zichzelf ei
gen hebben gemaakt, laten zij
niet zo gauw meer los. Hun
legitimiteit ontlenen zij niet
ten onrechte aan de bisschop
pen die in de jaren zestig en
zeventig hun voorgangers wa-
Vanuit deze visie heeft oud-
Volkskrantjournalist Richard
Auwerda - op verzoek van
het Katholiek Instituut voor
Massamedia in Nijmegen -,
een studie verricht naar dit
aanpassingsproces, waarin, zo
als Auwerda beeldend zegt, de
kromstaf van de bisschop als
het voornaamste wapen werd
gehanteerd.
Saillant
Een groot probleem daarbij
was hoe Auwerda aan zijn
bronnen moest komen om de
gebeurtenissen te beschrijven
in de inner circle van de
rooms-katholieke kerkprovin
cie. Naast een beroep op de
geschreven bronnen die uiter
aard in overvloed voorhanden
waren, maar de meeste sail
lante details van bepaalde si
tuaties niet vermelden, heeft
Auwerda gesproken' met
naastbetrokkenen. Zij wilden
slechts praten op voorwaarde
dat zij niet bij naam zouden
worden genoemd. Het is veel
zeggend voor de atmosfeer
waarin deze pacificatie is uit
gevoerd. Onder die omstan
digheden was een journalistie
ke verkenningstocht waar
schijnlijk het hoogst bereikba
re. Ook met gebruikmaking
van alle geschreven bronnen
die nu nog in archieven be
rusten, zou het resultaat
waarschijnlijk niet veel beter
ogen, te meer daar de hoofd
lijnen van dit onderwerp al
redelijk gedocumenteerd zijn.
De grote lijnen mogen dan be
kend zijn, de informatie die
Auwerda vermeldt over de
feitelijke toedracht van de
verschillende bisschopsbenoe
mingen maken dat je dit boek
met rode oortjes leest. Sommi
ge feiten zijn ronduit schok
kend zoals de gang van zaken
rond de opvolging van de
Haarlemse bisschop Zwart
kruis in 1983, die midden in
de opvolgingsperikelen kwam
te overlijden. Zwartkruis
bleek door Rome op het ver
keerde been te zijn gezet, het
geen hem sterk had aangegre
pen. Auwerda schrijft dat
nuntius Wlistenberg (de ge
gronde) verdenking dat de
bisschop was bezweken aan
de spanningen rond zijn op
volging de wereld uit wilde
hebben. Van vicaris Kuipers
verlangde hij dat deze - in
strijd met de feiten - in een
communiqué zou vermelden
dat Zwartkruis aan een hart
ziekte was overleden. Kuipers
weigerde dit. Later verordon
neerde de nuntius dat er een
foto gemaakt werd van hem
en de nieuwe bisschoppen
Bomers en Lescrauwaet bij de
baar van Zwartkruis. Dit om
de buitenwacht er toch maar
vooral van te overtuigen dat
alles koek en ei was tussen de
rooms-katholieke bestuurders
Kardinaal Alfrink
Nieuw is wat Auwerda vertelt
over de situatie in de twee
enige bisdommen waar nog
bisschoppen resideren uit de
tijd van Alfrink. Ook zij.
Ernst en Möller, werden eni
ge jaren geleden geconfron
teerd met de wens van het
Vaticaan over te gaan tot het
aanvragen van een hulpbis
schop. Toen bisschop Möller
van Groningen er achter
kwam dat de jezuïet Gerard
Wilkens van het seminarie
Rolduc klaar stond om hem te
assisteren, wist hij zeker dat
hij zo'n hulpbisschop niet
moest aanvragen. In Breda
wees Ernst na alle heisa over
de benoemingen de komst
van een hulpbisschop vastbe
raden af.
Bij de wijding van mgr. Simo
nis in 1970 - het jaar waarin
Rome na de discussies over
het verplichte priestercelibaat
op het pastoraal Concilie in
Noordwijkerhout zijn beleid
jegens de Nederlandse kerk
provincie omgooide - hield
kardinaal Alfrink een emotio
nele rede. Bisschoppen, aldus
Alfrink, dienen zich niet met
een bepaalde groep uit hun
geloofsgemeenschap te identi
ficeren. Zij moeten herder
zijn van heel hun kudde,
want een bisschop is in de
oude terminologie van de van
de Latijnse kerk een bruggen
bouwer. Met het hem ken
merkende optimisme voegde
FOTO: PR
Alfrink er aan toe dat deze
benaming juist nu - in 1970
dus - meer dan ooit zinvol
was. Hoe anders zouden daar
entegen de ontwikkelingen
verlopen..
Auwerda's boek is een uitste
kend geschreven relaas van
een periode die inmiddels tot
de kerkgeschiedenis behoort.
Het is zoals de auteur conclu
deert het verhaal van de on
mogelijke dialoog. De ge
sprekken die het vrijwel ge
heel hervormde episcopaat nu
voert met vertegenwoordigers
van de Acht Mei Beweging
zijn zeker geen uiting van
deze dialoog, maar bedoeld als
slotfase van het aanpassings
proces. Voor de naar alle
waarschijnlijk laatste ontmoe
ting deze maand zijn de mes
sen al gewet.
Als er, zoals Auwerda gelooft,
een nieuw integralisme in de
rooms-katholieke kerk zijn
intrede heeft gedaan, dan is
het zaak het erfgoed uit de
Alfrink-jaren levendig te
houden. Voor Auwerda s op
drachtgever, het Katholiek
Instituut voor Massamedia, is
er dus nog werk genoeg aan
de winkel.
PAUL VAN VELTHOVEN
Rihard Auwerda: De krom
staf als wapen. Bisschops
benoemingen in Nederland.
Uitgave Arbor, Baarn. Prijs
25.-.
HET decor waartegen zich deze week de vierde topconfe
rentie van Ronald Reagan en Michail Gorbatsjov heeft afge
speeld, stelde de coulissen van vorige topontmoetingen in de
schaduw. De pracht en praal van het Kremlin leende zich
niet voor een „Ron and Mike-show" zoals in Washington, of
voor een klucht der vergissingen zoals in Reykjavik.
In plaats daarvan hebben de Amerikaanse president en de
Sovjetrussische partijleider een bedachtzame tour d'horizon
gemaakt en de stand van zaken getoetst aan de in december
1985 door henzelf opgeroepen „Geest van Genève". De con
clusie kan niet anders zijn, dan dat deze tot voor kort nog
wakkere geest momenteel is ingedommeld. Er valt immers
op slechts weinig punten belangrijke vooruitgang te bespeu
ren. Ook de verhoopte doorbraak met betrekking tot de
START-onderhandelingen is niet gekomen.
DiT wil natuurlijk niet zeggen, dat de top van Moskou vol
ledig is mislukt. Maar het eclatante succes waarop zowel Ro
nald Reagan als Michail Gorbatsjov gemikt hadden, is uitge
bleven. De president, die zo nadrukkelijk het accent wilde
leggen op de mensenrechten, heeft even weinig lauweren ge
oogst als de partijleider, wiens prioriteit onmiskenbaar bij de
ontwapeningsonderhandelingen ligt. Het is natuurlijk al heel
wat dat Oost en West op dit topniveau over en weer harde
noten kraken, zonder dat de sfeer daar merkbaar onder lijdt.
Doch van een topconferentie wordt nu eenmaal beduidend
meer verwacht.
Na de Geest van Genève, het Echec van Reykjavik en de
Euforie van Washington, heeft nu de Routine van Moskou
haar intrede gedaan. Voor één keer is dat niet erg. Maar op
een volgende topconferentie moeten toch weer spijkers met
koppen geslagen kunnen worden.
Later opklaringen
DE bilt (KNMI) De ko
mende nacht passeert een
storing met veel bewolking
en af en toe wat regen of
motregen ons land. De mini
mumtemperatuur blijft daar
bij ongeveer 12 graden. In de
loop van de ochtend klaart
het van het westen uit vrij
snel op en komt er geleide
lijk meer zon. Morgenmiddag
is het vrijwel overal droog,
hoewel de kans op een bui
later op de dag weer kan toe
nemen. De middagtempera-
tuur loopt uiteen van 14 gra
den vlak aan zee tot 19 gra
den in het oosten van het
land. Er staat morgen over
dag een overwegend matige
zuidwestelijke wind, rond
kracht 4.
Na morgen, zaterdag, blijft
het weer nog buiig. Pas na
het weekeinde komt er gelei
delijk verbetering in het
Weersvooruitzichten voor di
verse Europese landen, mede
gedeeld door het KNMI, geldig
voor morgen en zaterdag:
Zuid-SkandinaviëHalf tot
zwaar bewolkt en af en toe
buien. Middagtemperatuur
rond 17 graden.
Britse Eilanden: Half tot zwaar
bewolkt en enige tijd regen of
buien. Middagtemperatuur
van 13 graden in Schotland tot
18 graden in zuid-Engeland.
Benelux en noord-Duitsland:
Af en toe zon en zaterdag eni
ge tijd regen of buien. Middag
temperatuur ongeveer J8 gra
den, aan zee enkele graden la
ger.
Midden- en zuid-Duitsland:
Morgen perioden met zon,
maar zaterdag regen of buien.
Middagtemperatuur ongeveer
20 graden.
Frankrijk: Perioden met zon,
maar vrijdag van het westen
uit enige tijd regen, zaterdag
opklaringen en een enkele bui.
Aan de Riviëra vrij zonnig.
Middagtemperatuur van 17
graden in het noorden, tot 25
graden in het zuiden.
Alpenlanden: Morgen perio
den met zon, zaterdag veel be
wolking en enige tijd regen of
buien. Middagtemperatuur 25
graden, zaterdag ongeveer 20
graden.
Spanje en Portugal: Overwe
gend zonnig en vooral in het
noorden enkele wolkenvelden.
Middagtemperatuur van 20
graden in het noorden tot 30
graden in het zuiden.
Italië en Joegoslavische- en
Griekse kust. Vrij zonnig.
Middagtemperatuur 25 tot 30
graden.
WEERRAPPORT
Brieven graag kort en
Juideli|k geschreven De
edactie behoudt zich
iet recht voor mgezon-
Weer
Mas Min Regen
nXn a"
'wbew
18 0
g regen"
SïïSE,
20 1! 0.2
LnErno 8
18 8 0.2
25 16 0
Madrid*"
onbew
28 13 0
|plil
Casablanca
IÜL
lZbewW
25 19 0
ST
29 17 0
ge niet-kerkgangers daar wei
Niet-kerkgangefs
Joke Forceville-van Rossum
schreef in haar bijdrage „Uit-
die er ineens
zijn als het gaat om
n trouwen. De zon
dagskerk verwaarlozen is naar
mijn mening een tekortschie
ten in godsdienstige plichten.
Ik geloof dat een mens, precies
zoals hij zich in aardse zaken
zal moeten bekwamen om te
worden wat hij worden wil,
zich eveneens door inleving
moet bekwamen het hogere le
ven te bereiken en anders als
vanzelf aan dit bovennatuur
lijk leven geen deel kan krij
gen. In de bijbel staat het ver
haal over de bruiloftsganger
die buiten de bruiloftszaal te
rechtkwam omdat hij geen
bruiloftskleed aan had. Zo gaat
het Koninkrijk Gods aan ons
voorbij wanneer wij onze
diensthaarheid aan God (ons
bruiloftskleed) hebben afge
daan. Ik geloof dat vele gelovi-
nadenken!
Q.J. van der Horst,
RIJSWIJK.
Terminologie
De media hanteren de katho
lieke terminologie zo vaak
fout, dat er niet tegen te vech
ten is. Maar dat uw blad van
30 mei spreekt van de wijding
van kardinalen is toch te dol.
Nu moet ik toch echt even in
de pen klimmen. Kardinalen
worden gecreëerd. Persoonlijk
zie ik in het veelvuldig foute
gebruik van katholieke ter
men een onderdeel van het
katholieke zelfvernietigings
proces.
A.J.A. de Boer,
DELFT.
GRATIS ELKE WOENSDAG DE
