)ood van Drees brengt PvdA in verlegenheid
„Tekort overheid
daalt voldoende"
oncurrentieslag in
ïannen-managersland
i
CeidócGowumt
1 ELKE ZOMER 100
KOUWELIJKE MANAGERS ERBIJ
fensiehulp voor zwakkere bondgenoten
ctie)
imËNLAND
ZATERDAG 21 MEI 1988 PAGINA 5
nmte.
HAAG Het overlijden
ir. Willem Drees sr. heeft
rdA deze week moeilijke
nten bezorgd. Hoe moest
irop reageren? Enerzijds
iet zo dat Drees in de
jan het grote publiek on-
ekeüjk met de PvdA
nden was. Maar ander-
•mischTag er het feit dat de man
intiatiefn 1971 welbewust uit het
register had laten schrap-
m sindsdien geen gele-
iid voorbij had laten gaan
jn gal te spuwen over de
yan zaken in de PvdA.
jmmige socialisten had
incune gewekt. Zij na-
iet Drees kwalijk dat hij,
a het verdwijnen van de
lijn zoons opgerichte par-
'70, „koppig' had gewei
terug te keren naar de
Menig keer werd in de
jlgangen van het Bin-
if verteld hoe Drees het
i van een erelidmaat-
„vriendelijk doch zeer
had afgeslagen. Zelfs
zoek van de toenmalige
Den Uyl aan het oudé
lan de Beeklaan 502 in
laag mocht niet baten.
vdA was de partij van
niet meer.
iten hadden ertoe geleid
socialisten in complete
irring geraakten, toen
het overlijdensbericht hen be
reikte. Natuurlijk, net als ie
dereen hadden zij zich op elke
5e juli, de geboortedag van
Drees, gerealiseerd dat de leef
tijd en de gezondheidstoestand
van de oud-premier een spoe
dig overlijden waarschijnlijk
maakten. Maar zij hadden zich
nimmer de moeite getroost te
bedenken welke houding de
partij daar tegenover zou aan
nemen.
Vandaar de vrij knullige wijze
waarop de PvdA zich aanvan
kelijk opstelde. „Tsja, het is
geen Den Uyl hè", zei iemand
op het partijbureau in Amster
dam, in antwoord op de vraag
wat de PvdA ging doen. Ge
woon niets dus eigenlijk. En zo
kon Nederland het beleven
dat CDA-premier Ruud Lub
bers al voor de tv-camera's
stond, terwijl PvdA-fractielei-
der Wim Kok nog koortsachtig
aan het bedenken was wat hij
zou zeggen.
Niet consequent
Dat zou allemaal nog zo erg
niet zijn geweest, als de PvdA
zich vervolgens ook conse
quent had opgesteld. Kok zou
naar waarheid hebben kunnen
zeggen dat het helaas nooit
meer goed was gekomen tus
sen de PvdA en Drees. Maar
in plaats daarvan betoogde de
fractieleider dat zijn illustere
voorganger, wat deze ook van
af 1971 gezegd en gedaan had,
één van de grootste voorman
nen van de sociaal-democratie
was gebleven. Met andere
woorden: Drees had zich ver
gist maar de partij rekende
hem dat niet langer aan!
Kok was overigens niet de
enige die Drees naar zich toe
probeerde te trekken. Zijn col
lega's van CDA en VVD kon
den er ook wat van. Fractielei
der Bert de Vries deed het
open en bloot. De kabinetten-
Lubbers I en II voer(d)en, zo
beweerde hij, precies het be
leid dat de oude Drees altijd
voor ogen had gestaan: sober,
zuinig en toch solidair met de
zwakken.
VVD-aanvoerder Voorhoeve
beweerde min of meer hetzelf
de maar op een wat subtielere
wijze. Alsof hij er zelf bij was
geweest vertelde de nog be
trekkelijk jonge liberaal (40)
hoe Drees kort na de oorlog
een hoge Amerikaan, die
kwam praten over de Mars
hall-hulp, thuis aan de Beek
laan had ontvangen, met een
kopje thee en een mariakaak-
je. „Over soberheid gespro
ken".
zaak voor de PvdA niet vrolij
ker. Kok kon immers niet ont
kennen dat er een kern van
waarheid zit ip het verhaal
van zijn collega-fractieleiders.
Drees heeft er een nooit ge
heim van gemaakt dat hij
gruwde van de „spilzucht" van
de PvdA onder Den Uyl. De
voormalig minister-president
moest niets hebben van de
verzorgingsstaat waar de
PvdA zich nu nog zo graag
voor op de borst slaat.
Verzorging van de wieg tot
het graf vond Drees helemaal
niet nodig. Het was voldoende
de mensen te beschermen te
gen die gebeurtenissen, waar
tegen zij zelf geen verweer
hadden: ziekte, ouderdom,
werkloosheid en de dood van
een echtgenoot/vader (wedu
wen- en wezenpensioen). Al
lerlei later bedachte voorzie
ningen, zoals de koppeling tus
sen lonen en uitkeringen, wa
ren in Drees' ogen veel te
kostbaar. „Men moet goed be
seffen dat men belastinggeld
uitgeeft, geld van anderen
dus", was één van zijn motto's
als minister-president.
Wallage
De ironie van het lot wil en
dat maakte de positie van Kok
de afgelopen dagen nog lasti
ger dat de top van de PvdA
zo langzamerhand tot de con
clusie gekomen is dat bepaalde
voorzieningen inderdaad niet
meer betaalbaar zijn. Het
PvdA-kamerlid Jacques Wal
lage, getrouwd met een klein
dochter van Drees, kwam daar
onlangs rond voor uit in het
blad Socialisme Democratie.
„Wie èn de laagste inkomens
wil beschermen èn de koppe
ling wil handhaven èn de ge
meenschapsvoorzieningen op
peil wil houden èn de belas
tingdruk niet wil opvoeren èn
het financieringstekort niet
wezenlijk wil zien groeien èn
bovenal de werkloosheidsbe
strijding centraal wil stellen,
die maakt vergelijkingen met
te veel onbekenden".
Naar verluidt zou ook Wim
Kok allang die mening zijn
toegedaan. Ingewijden bewe
ren dat hij veel praktischer is
ingesteld dan de bevlogen
Joop den Uyl. Maar waarom
zegt hij dat dan niet? Kok zou
bang zijn dat hij daarmee te
veel herrie in eigen huis ver
oorzaakt. Er wordt gewezen op
de storm van verontwaardi
ging die opstak in de achter
ban toen Paul Kalma van de
Wiardi Beekman Stichting het
socialisme „op sterk water"
zette, in zijn pleidooi voor een
terugkeer naar de sociaal-de
mocratie a la Vadertje Drees!
Kok heeft daaruit opgemaakt
dat hij slechts met de uiterste
behoedzaamheid zijn partij
weg van links en terug naar
het midden kan sturen. Wat
voor een partij mensen als
Kok voor ogen staat, maakte
Jacques Wallage in Socialisme
Democratie ook al enigszins
duidelijk. „Minder staatsge-
bonden in haar denken, meer
aandacht voor het realiteitsge
halte van haar voorstellen.
Idealisme zonder illusies".
Overigens is niet iedereen in
de PvdA even blij met de stijl
van Kok. Vooral partij voorzit
ster Maijanne Sint schijnt zich
groen en geel te ergeren aan
het feit dat Kok tot op heden
geen enkele knoop heeft door
gehakt. Inmiddels zou zij
meermalen bij Kok hebben
aangedrongen om nu eindelijk
eens leiding te gaan geven aan
de interne discussie. Sint heeft
het niet bepaald gewaardeerd
dat Kok nauwelijks een vinger
heeft uitgestoken om het
mede door haar geschreven
rapport „Schuivende Panelen"
te propageren. Zij heeft erop
gewezen dat de PvdA geen fe
deratie is zoals de FNV, waar
de voorzitter verplicht is reke
ning te houden met de opvat
tingen van de aangesloten
bonden.
Met een zucht van verlichting
heeft de par tij voorzitster dan
ook vernomen dat Wim Kok
nu eindelijk, bijna driekwart
jaar later dan de bedoeling
was, klaar is met de beloofde
strategie-nota. Medio juni
wordt het stuk openbaar ge
maakt. Als het aan Marjanne
Sint ligt, zal Kok bij die gele
genheid hom of kuit geven.
Naar verluidt is de fractie
voorzitter inderdaad zover. Al
gemeen verwacht men op het
Binnenhof dat Kok in zijn
nota afscheid zal nemen van
de zogeheten polarisatie, het
benadrukken van de tegen
stellingen tussen de diverse
stromingen. Terug dus naar de
tijd van Drees, toen de PvdA
met elke andere democrati
sche en constructieve partij
wilde samenwerken, zelfs met
de VVD.
RIK IN 'T HOUT
HAAG Menig
iger zal er toch aan
en wennen dat zijn
ivelijk equivalent een
re plaats begint op te
Weliswaar zijn de
ïdillenlederen koffer
e achteloos op het
board van de glan-
„company-car"
worpen zonnebril
altijd bij uitstek de
dwde hancelsmer-
jn de flitsende, stoe-
manlijke manager,
jij heeft het rijk niet
r alleen.
rlijk, de vrouwelijke
er is er al geruime tijd,
Is haar specifitke han-
erken de modieuzere en
gedurfde koffei, de on-
elijke hier en daar zelfs
erleidelijke klecing, het
naam prikkeleud par-
de klikkende hege hak-
n de ranke, gelikte na-
Zie de adverteities in
ly" bladen als Cosmopo-
Avenue en de t/-recla-
iedereen weet vat wij
en. Maar daarme? is het
nog lang niet af.
nks de welbekende ad-
ities is de rol van de
'elijke manager in Ne-
id nog maar van beperk -
ikenis: nog geen vijf pro
van alle managements-
es wordt door een vrouw
:d. Daarmee bungelt het
(Qgressief te bo;k staand
a Eunfiand in Europa ergens
aan; Zwitserlaad en -
3 end Êenoeg Portugal
-75 pc in Europa me dertien
een a Jt zelfs veruit am de top.
het traditionée beeld
vrouwelijke nanager,
ivertuigend in sommige
maar daaiom niet
iet he
rd. Wp
uiter u-
len Se
minder rolbevestigende bladen
ook gebracht, verandert. Ook
in aantal. De overheid die een
voortrekkersfunctie vervult
(bij de sp>oorwegen en de PTT
werken naar verhouding veel
vrouwen, evenals op sommige
ministeries), lijkt in haar kiel
zog een groeiend aantal bedrij
ven mee te zuigen. Niet dat
het aantal banen voor vrouwe
lijke managers nu ineens voor
het opscheppen ligt, maar dat
het iets gemakkelijker gaat, is
buiten kijf. Frappant is, dat
het vooral de vrouweh zelf
zijn die met een bewonderens
waardig doorzettingsvermogen
deze mogelijkheden geschapen
hebben, want in tal van bedrij
ven is op dit punt nog heel wat
zendingsarbeid nodig. In dat
opzicht begint de emancipatie
haar sporen na te laten.
„Iron ladies"
Na de zomer komen er alleen
al van de cursussen die het
Haagse Opleidings- en Onder-
szoekscentrum voor Bestuurs-
en Bedrijfsmanagement - kort
weg CBBM - overal in het
land geeft, ongeveer honderd
bij. Dit jaar zat het CBBM in
Enschede, Groningen, Den
Haag, Leiden en Zwolle, waar
opnieuw èen kleine honderd
intensief in management ge
trainde vrouwen tussen pak
weg 25 en ruim veertig jaar
klaar staan om het arbeidspro
ces binnen te treden. Zij zoe
ken een baan. De alom gepre
zen kwaliteit van de CBBM-
cursus heeft tot nu toe kunnen
bewerkstelligen dat ongeveer
tachtig procent een aardige job
vindt, gelegen in manage-
ments-sferen.
De vrouwen, oneerbiedig
„iron ladies" genoemd (dat eti
ket dekt de lading niet hele
maal), willen een leidingge
vende functie en die krijgen ze
meestal ook, zoals de ervaring
leert. Het aardige is dat het
over het algemeen niet de
„snelle" Cosmopolitan- en
Avenue-dames zijn die op deze
cursus afkomen. Het is over
wegend een andere groep, na
melijk de vrouwen die jaren
achtereen voor hun gezin ge
zorgd hebben, die een ooit ge
noten opleiding zagen verou
deren en die „gewoon" een
goede baan willen. Maar tot de
groeiende groep van belang
stellenden behoren ook de
vrouwen die om allerlei uit
eenlopende redenen van baan
willen veranderen en geheel
ander werk willen.
In de meeste gevallen lukt dat
niet goed. Het ministerie van
sociale zaken en werkgelegen
heid, ook belast met emancipa
tiezaken, probeert al geruime
tijd een doorbraak te forceren
om vrouwen die werken wil
len, aan de slag te krijgen.
Drie jaar geleden startte het
Gewestelijk Arbeidsbureau
Oost-Groningen uit eigen ini
tiatief met een cursus, speciaal
gericht op de categorie van
her-intredende vrouwen. Toen
het intiatief bleek aan te slaan,
nam het ministerie het vaan
del over door een flinke subsi
die ter beschikking te stellen
en de al bestaande regionale
Centra Administratieve Vak
opleiding in te schakelen, sa
men met het CBBM. Het mi
nisterie trok per cursus tien
duizend gulden uit. De hoogte
van het bedrag is mede bepa
lend voor de kwaliteit van
cursus en deelneemsters: zij
moeten een „stevige" selectie
doormaken en behoeven de
kosten niet terug te betalen.
Inborst
Welke vrouwen kunnen aan
de cursussen meedoen? In
principe kan iedereen die een
hogere beroepsopleiding ge
volgd heeft of een universitai
re studie deed, zich laten in
schrijven, maar slechts een
Gedurende een jaar volgen de vrouwen bijna dagelijks een reeks cursussen die hen op hun nieuwe baan voorbereidt.
klein percentage wordt toege
laten want er zijn per cursus
hooguit vijftièn plaatsen be
schikbaar. De selectienormen
zijn tamelijk hoog: de oplei
ding èn „inborst' spelen de
hoofdrol. Uit de langdurige se-
lectiegesprekken moet blijken
of die „inborst" er in de vorm
van duidelijk aanwijsbare ma
nagementskwaliteiten is.
Wie dit proces met succes
doorstaat, heeft een belangrij
ke slag gewonnen en in feite
al laten zien uit het goede hout
gesneden te zijn. Eigenschap
pen als doorzettingsvermogen,
creativiteit, uitdrukkingsvaar
digheid, organisatietalent, spi
ritualiteit, weerbaarheid en
(veel) gezond verstand scoren
uiteraard hoog. Het zijn eigen
schappen die de deelneemsters
niet alleen straks in hun baan
hard nodig hebben, maar ook
direct al tijdens de cursus.
Want een belangrijk element
daarin is dat de cursistes onder
de begeleiding van een aantal
hoogleraren en andere gekwa
lificeerde docenten elkaar per
manent stimuleren, sturen en
ook bekritiseren tot en met
kleding en gedrag toe.
Eigen bv
Dat krijgt gestalte in een door
henzelf opgerichte papieren
besloten vennootschap, die
slechts één produkt aan de
man moet brengen: de baan-
zoekende cursiste. In de bv
zijn de functies nauwkeurig
verdeeld; de dames kiezen on
derling een directeur en een
secretaris, een personeelschef,
een marketing-manager tot en
met een functionaris voor de
public relations en een raad
van commissarissen toe. De
bv, die een van de belangrijk
ste oefen-plaatsen is waar de
dames leren zich te presente
ren, blijft bestaan tot het mo
ment dat ook de allerlaatste
cursiste van die groep een
baan gevonden heeft.
De bv heeft zelfs modern ge
stileerde visitekaartjes en een
overzichtelijke brochure laten
drukken; van lieverlee weten
de dames nu hoe ergens „bin
nen te komen", ook al is het
niet zeker of er een vacature
is. Dat gebeurt onder het mot
to: niet schieten is nooit raak!
Want van alle bestaande vaca
tures komt slechts zestig pro
cent in een advertentie naar
buiten. De overige veertig pro
cent wordt onderling geregeld
of loopt via head-hunters.
„Het geheim van de cursus is
dat de opzet ervan te vergelij
ken is met het hebben van een
baan. Zo kun je al helemaal
aan het idee wennen; daarom
moeten we soms ook s'avonds
thuis werken", vertelt één van
de deelneemsters aan de Haag
se cursus. Zijzelf - oorspronke
lijk afkomstig van de kunsta
cademie - werkte aanvanke
lijk voor een kunstpromotiebe-
drijf maar merkte dat zij ook
in staat zou kunnen zijn voor
zichzelf te beginnen. „De cur
sus heeft me het nodige instru
mentarium gegeven. Ik voel
me heel wat beter toegerust".
Vip-manager
Anderen slaagden er in al tij
dens de cursus een baan te
vinden: een voormalige gym-
nastieklerares wérd benoemd
tot regio-directeur Oorshop
Netwerk Nederland BV (een
onderzoeksbureau, op poten
gezet door zeven uitgevers,
waaronder Sijthoff in Den
Haag, Audet in Nijmegen en
Tijl in Zwolle) en een ander
trad als logistiek manager in
dienst bij een internationaal
verhuisbedrijf. Weer een an
der begon een eigen bedrijf in
de verkoop van soft-ware voor
het middelbaar onderwijs. Een
voormalig lerares gezond-
heidskunde vond een part
time baan op de Haagse Hoge
school waar zij speciaal belast
werd met het aanwerven van
leerlingen voor de nieuwe op-
FOTO: PERS UNIE
leiding commercieel ingenieur.
Sommigen zoeken met behulp
van de activiteiten in de bv
nog naarstig naar mogelijkhe
den. Onder hen een actrice,
die in het toneel geen brood
meer zag maar bij zichzelf tal
van andere kwaliteiten ont
dekte. En ook een academisch
gevormde neerlandica, die
haar taalgebruik heeft leren
verlevendigen en nu een baan
in journalistiek of voorlichting
zoekt. Uit een door de Katho
lieke Universiteit Brabant in
Tilburg opgezet minutieus
marktonderzoek is gebleken
dat er in tal van bedrijven nog
mogelijkheden en kansen te
over zijn om aan de bak te ko
men. Vereist is: je niet uit het
veld laten slaan, doorzetten,
uitkomen voor je kwaliteiten
en je niet generen voor zwak
ke kanten mits je ervoor zorgt
dat tegenover elk .zwak punt
een veel belangrijker sterker
punt staat. Op het visitekaartje
staat „VIP-manager"; die aan
duiding heeft een tweeledige
betekenis. De eerste is dat VIP
de afkorting is van „Vrouw Is
Participant'de tweede is wat
men doorgaans met de term
VIP verbindt. Een „Very Im
portant Person". Dat zullen de
traditionele managers van de
manlijke sekse nog merken.
ED FIGEE
LUBBERS DEELT KRITIEK NEDERLANDSE BANK NIET
HAAG Nederland gaat Per jaar zal 40 miljoen aan deze lan-
urele defensêhulp verlenen den ter beschikking worden gesteld. De
de economi:che zwakkere hulp is gericht op verbetering van het
i-bondeenoter. Griekenland, militair-operationele vermogen en op
e en Portugal versterking van defensie-industriële ca-
gelden kunnen bijdragen aan samen
werkingsvormen tussen Nederlandse
bedrijven en bedrijven uit de drie ge
noemde landen. De hulp zal gedurende
vier opeenvolgende jaren worden gege
ven, te beginnen dit jaar.
zwerm Touaeggs stort zich op All
Jessof. Deze aten zich echter ook
'nbetuigd! De «erste ogenblikken rol-
le Touareggs «ver elkaar en over de
Arabieren heen. Rob levert een
cht op leven ei dood met de grote
Maar de bols- en worstelkurostjes
van onze Kapitein brengen weer uitkomst.
Terwijl ze al vechtende naar een buiten
muur rollen, slaat Rob de neger knock
out. „Nu zie je eens mannetje, wat een
gevecht van man tegen man zeggen wil",
hijgt Kapitein Rob. In een oogwenk' over
ziet hij het strijdtoneel. V£ör All en Yoes-
sof kan hij op het ogenblik toch niets
doen, want de hele bende Touareggs zit ze
op de nek. Hij kijkt om zich heen en ziet
een schietgat achter zich. Bliksemsnel
kruipt hij er op en laat zich vallen in de
kroon van een grote boom, die daar bene
den tegen de muur groeit.
(Van onze
parlementaire redactie)
DEN HAAG Premier
Lubbers heeft gisteren na
afloop van de wekelijkse
ministerraad ontkend dat
het financieringstekort
van de overheid onvol
doende daalt. De premier
reageerde hiermee op uit
latingen van president
Duisenberg van ae Neder-
landsche Bank dat door
„slordig" bezuinigsbeleid
van het kabinet het finan
cieringstekort de afgelo
pen jaren nauwelijks is
verminderd.
Volgens Lubbers is er wel de
gelijk sprake van een teruglo-
f>end tekort en is de doelstel-
ing'van het kabinet om het
tekort terug te brengen op 5,25
procent in 1990 nog steeds rea
listisch en haalbaar. „De pre
sentatie van de jaarverslagen
van Duisenberg wisselt nogal
eens", aldus een laconieke
Lubbers.
De ministerraad hield gister
middag een eerste discussie
ronde over de „Voorjaarsno
ta". In deze nota van de minis
ter van financiën wordt de
stand van zaken opgenomen
over 's rijks financiën in ver
gelijking met de in september
vorig jaar gepresenteerde Mil
joenennota. Lubbers ontkende
dat er sprake is van een stij
ging van de rijksuitgaven. Wel
is er een stijging in de collec
tieve uitgaven, maar die komt,
aldus de premier, vooral voor
rekening van de sociale zeker
heid en de uitgaven van de la
gere overheden. Lubbers
noerhde de toename van de
collectieve lasten „zorgelijk".
De meevaller in de belasting
sfeer is volgens de premier
groter dan enkele maanden
geleden, tijdens het Paasdebat,
nog werd verondersteld.
„Maar", zo voegde Lubbers er
aan toe, „deze meevaller wordt
geheel ongedaan gemaakt
doordat anderzijds sprake is
van tegenvallende aördgasin-
komsten".
Minister Ruding heeft volgens
Lubbers, enkele „betrekkelijk
bescheiden" voorstellen aan
zijn collega-ministers gedaan
om de verschillende over
schrijdingen te compenseren.
Het gaat daarbij volgens Lub
bers niet alleen om net gat in
de onderwijsbegroting van mi
nister Deetman (die overigens
zelf gisteren niet bij het beraad
aanwezig was), maar ook on
der meer om de stijgende bij
drage aan de EG.
Op de redacties van enkele
avondkranten heeft jongstle
den woensdag rond het mid
daguur de spreekwoordelijke
journalistieke kreet „Stop de
persen!" geklonken. Niet
voor de gein deze keer, zoals
ook wel eens gebeurt. Het
was menens. Letterlijk en fi
guurlijk om vijf voor twaalf
(voor sommige kranten zelfs
al te laat) werd bekend dat
Willem Drees sr. was overle
den. Lichte paniek. Waar is
de necrologie? Ach ja, overal
lag natuurlijk zo'n levensbe
schrijving voor het grijpen.
Alle kranten hadden al 20
jaar of nog langer verhalen
over de oude Drees persklaar
liggen voor het geval hij zou
overlijden. Maar naarmate
de man langer leefde en van
zich deed spreken, moesten
die artikelen telkens bijge
werkt worden. Totdat zich in
'86 een journalistiek rampje
voordeed: Drees haalde de
honderd! Een dergelijke mijl
paal voor zo'n imponerende
staatsman mocht natuurlijk
niet met een klein bericht
worden afgedaan. En zo ge
schiedde het dat alle media
in '86 bij het eeuwfeest zo
veel stof uit de gereedliggen
de artikelen en documentai
res gebruikten, dat ze bijna
al hun Drees-kruit verscho
ten, met als gevolg dat er
weer nieuwe 'overlijdensver-
halen' moesten worden ge
componeerd.
Vader Drees is niet meer.
Toch een gek idee, want
langzamerhand leek hij on
sterfelijk te zijn geworden.
Z'n overlijden heeft miljoe
nen Nederlanders geraakt
Geen wonder want hij was
een indrukwekkende per
soonlijkheid, een rots in de
branding van het na de oor
log herrijzende Nederland en
bovenal de grondlegger van
ons sociale zekerheidsstelsel.
Niet alleen was hij de uitvin
der van de aow, maar ook
onder meer van de vakantie
toeslag, de werkloosheidswet
en het weduwenpensioen. De
socialist Drees was geliefd bii
politieke vriend en vijand. Ik
herinner me dat m'n vader
(ARP) mij eind jaren vijftig
eens een standje gaf omdat
ik ais jongen thuis een straat
liedje zong dat begon met:
„Op de kale kop van Drees
hielden de vliegen een mo
torrace". Zulke woorden
mocht je ten aanzien van
Drees niet gebruiken. Drees
was heilig. Gek liedje overi
gens, bedenk ik achteraf,
want Drees wés in die tijd
helemaal niet kaal en hij is
ook nimmer kaal gewórden.
Dat Drees echt bij iedereen
geliefd was is overigens een
fabeltje. Door zijn onverzet
telijke, vaak bikkelharde
houding wist hij wel degelijk
vijanden te maken, in het
bijzonder in eigen politieke
kring. Een paar maanden ge
leden luchtte de nutfiö-jarige
jonkheer Marinus van der
Goes van Naters, die aan het
begin van de jaren vijftig
PvdA-fractieleider was, zijn
hart over de haatverhouding
tussen hem en Drees. „Als
Drees me nu verzoening aan
bood, zou ik zeggen: Wim,
hou op, het heeft geen enke
le zin", aldus de 'rode jon
ker'.
Toch zijn geluiden als deze
bijna onhoorbare dissonanten
in het koor van roem en be
wondering dat na het ver
scheiden van de staatsman
aanhief. Hetzelfde koor dat
ook bij z'n honderdste ver
jaardag zong. Aanstekelijke
muziek, vol fijne nuances,
zoals de aandoenlijke anek
dotes over Drees' sobere le
vensstijl. Beroemd is het ver
haal over de Amerikaanse
gezant die eind jaren veertig
Europa aandeed om met de
regeringen te praten over de
financiële hulpplannen bij de
wederopbouw. Overal werd
hij als een vorst onthaald.
Maar toen hij in Nederland
aankwam ontving Drees
hem in zijn eenvoudige rijt
jeswoning, waar mevrouw
Drees de Amerikaan een
kopje thee en een maria-
kaakje offreerde. De gezant
was daardoor zozeer getrof
fen dat hij zei: „Als zelfs de
premier zo arm is, heeft Ne
derland heel hard hulp no
dig". Vertederend is ook het
voorvalletje rond de bureau
lamp in Drees' werkkamer
op het ministerie van alge
mene zaken. De lamp ging
kapot en er moest een nieu
we aangeschaft worden.
Drees mocht kiezen of hij
een lamp van f75 of van
125 wilde hebben. Flinke
bedragen in die tijd. „Ik wil
ze geen van beidezei de
premier. „Veel te duur voor
het rijk. En hij ging persoon
lijk naar een Haagse lampen
zaak en kocht er eentje voor
/2fi.
TRUBBELS
