Leidse kaatsers meer dan Buitenafdeling
„District
moet meer met
tennisscholen
samenwerken
TENNISLERAAR
JOHNNOAKES:
Uitdaging
Krenten
Visie
£eidóc0otucuit1
Onder redactie van Erik Huisman en Gert-Jan Onvlee
ZATERDAG 21 MEI 1988 PAGINA 26
LEIDEN - De kaatsers van „Wez Wis"
hebben door hun permanent goede pres
taties de officieuze titel van beste kaat
sers buiten Friesland veroverd. Voorzit
ter Melle Bakker is daar wel blij mee,
maar zou ook wel eens niet-Friezen aan
het kaatsen zien.
Vijf jaar op rij hebben de kaatsers van
„Wez Wis" (voor Friezen een begrip,
voor Hollanders ongeveer te vertalen
met „wees geconcentreerd, blijf erbij'
met het koppie") de Wiersma-partij ge
wonnen. Zelfs in Friesland, ten onrechte
gezien als het land waar het kaatsen ge
boren is, maakt dat indruk. „Hoewel het
aantal deelnemers aan kaatswedstrijden
in de „Buitenafdelingen" terugloopt, valt
het wel op dat steeds meer Friezen naar
de wedstrijden buiten Friesland komen.
Dat heeft natuurlijk niet alleen te maken
met de prijzen die hier en daar te win
nen zijn. Ook het niveau buiten Fries
land stijgt gestaag en dus de sportieve
uitdaging", vertelt Bakker, die naast
voorzitter van Wez Wis ook secretaris
van de FBA is. De FBA staat voor Fede
ratie Buiten Afdelingen; de bond van
kaatsclubs buiten Friesland. Kaatsend
Nederland is namelijk ingedeeld in
Friesland en alles wat er buiten ligt. Die
indeling is historisch verklaarbaar.
Volgens Wez Wis secretaris Hoitinga is
het ontstaan van het kaatsen onduide
lijk. Het zou in oude Egypte al gespeeld
zijn geworden, maar vast staat wel dat
het in de Middeleeuwen een volkssport
was. De historie wil zelfs dat het huidige
tennis is ontstaan uit een variant van
het kaatsen: het kaatsen met een „te-
neyt" (een racket-achtig ding) wat door
notabelen gespeeld werd om een schei
ding met het gewone volk te krijgen.
Mede door de reformatie en het daarbij
horende puriteins denken en leven, zak
te de animo voor het kaatsen tot onder
het bestaansniveau. In Franeker organi
seerden vijf notabelen in 1853 echter een
wedstrijd kaatsen die zo'n doorslaand
succes was, dat besloten werd die wed
strijd ieder jaar te herhalen. De organisa
tie noemde zich Permanente Commissie
en dat werd het sein voor een kaatsfes-
tijn, onder de veelzeggende naam PC,
dat nog steeds als het hoogtepunt van
het seizoen geldt. Het wordt op de vijfde
woensdag.van juli gehouden. In andere
delen van Nederland bestond het kaat
sen toen alleen nog maar in de herinne
ring via prentenboeken of straatnamen
als „Kaatsbaan". In de tijd van de eco
nomische crisis vertrokken ook vanuit
Friesland veel landarbeiders naar grote
steden of plaatsen waar misschien werk
was.
„Zo is het te verklaren dat Beverwijk
zo'n grote kaatsclub heeft, Amsterdam
weer hard op de weg terug is naar histo
rische kaatsgrootte, Eindhoven een be
langrijke kaatsstad is geworden en ga zo
maar door", illustreert Bakker de uitleg
van secretaris Hoitinga. De historie van
Leiden is even simpel verklaard. Wez
Wis ontstond uit een groepje kaatsers uit
de Leidse regio uitkomend voor de
Haagse afdeling. Waar Den Haag bijna
uitgestorven is, bloeit het kaatsen in Lei
den in al haar voorzichtigheid toch vol
op. „In de wedstrijden voor de FBA-
competitie hebben alle leden van Leiden
punten veroverd, iets wat nog nooit
eerder was voorgekomen". Ook is de
Leidse vereniging sterk vertegenwoor
digd in de persoonlijke klassementen
over alle wedstrijden. Hoewel de partu
ren (ploegen van drie spelers) in principe
willekeurig worden samengesteld, als ge
volg van het systeem van „door elkaar
loten", komen toch de mannen uit het
beste Leidse partuur in de top vijf voor.
Melle Bakker (tweede), Sjaak de Groot
(derde) en Kees Duindam (vijfde) tonen
aan dat er in Leiden in de breedte sterk
gekaatst wordt. Dat blijkt al jaren lang
in de Wiersma-partij waar het partuur
als geheel aangemeld wordt en het sy
steem van door elkaar loten niet wordt
toegepast. Al vijf jaar op rij hebben bo
vengenoemde heren deze FBA-wedstrijd
op hun naam gebracht. De laatste wed
strijd van ieder kaatsseizoen is per defi
nitie ook een Leidse aangelegenheid aan
gezien dit de enige wedstrijd in Leiden
is. Op het korfbalveld van het Leidse
Hout sportpark zijn dan (begin septem
ber) alle 15 leden van Wez Wis aktief.
„Maar dat zijn wel allemaal Friezen. We
kunnen best wat niet-Friezen gebruiken,
als ook vrouwen en jeugd", vindt secre
taris Hoitinga, die tevreden vaststelt dat
bijna alle leden (13 man sterk) aanwezig
zijn op de jaarvergadering. Ook daarin is
Wez Wis dus een unieke vereniging.
GERT VELTHUIZEN
FOTO: KEES VAN DEN BURG
en Ar ie Kurver (we gaan gewoon verder
van rechts naar links); ze maken, voor
zichtig gezegd, een angstige indruk. Ken
nen wellicht de schutterskwaliteiten van
LC-sport medewerker Jelle Raap...
Kwaliteiten die, we moeten het erkennen,
vorig jaar te kort schoten om de Leidse
Sportpers aan een overwinning te helpen
in de traditionele ontmoeting met de in
de Leidse regio actieve oefenmeesters.
Trainers die in de elf tot nu toe gespeelde
duels trouwens toch al een forse voor
sprong hebben genomen. Een kleine op
telsom aan de vooravond van de twaalfde
confrontatie (donderdag, 19.00 uur, ASC-
terrein) leert dat de mannen van coaches
Piet Kantebeen en Freek Filippo zes
maal wonnen, drie keer gelijkspeelden en
slechts twee wedstrijden verloren. Vijftien
winstpunten tegen zeven derhalve en
daarbij een positief doelsaldo van twaalf:
37-25.
Onbegrijpelijk eigenlijk, als je zo'n bouw
val ziet...
Feestelijk
Een beetje was er in Noorden wel op ge
rekend, maar de degradatie van NSV'46
kwam toch nog hard aan. Geen wonder,
de plaatselijke trots tracteerde nota bene
kampioen in spé Allior op een 1-0 neder
laag. Dat mocht echter niet baten, want
concurrent ONA pakte de punten even
eens. Daardoor was de zwartste piet van
de voetbalmiddag, op het in een enorm
Altiorfeest gedompelde park aan de Ger-
beraslraat in Noorden, voor de thuisploeg
en de aanhang.
Toch moet er op zijn minst één NSV-er
zijn die een feestelijk gevoel moet hebben
overgehouden aan de laatste, drukbe-
klante derdeklasse partij van de Noorde
naren. Wij kunnen ons namelijk nauwe
lijks voorstellen dat de penningmeester
van de huidige vierdeklasser aan een der
gelijk hem doorstromend gevoel ont
kwam, bij de aanblik van de opbrengst
van recette en het horen van de kantine
omzet
Dwaling
Laatste competitie-loodjes, ritmeversto-
rende paas-, bevrijdings- en Hemelvaarts
dagen, toenemende werkdruk, stress en
onwaarschijnlijk hoge temperaturen, we
mogen het allemaal niet aanvoeren als
excuus voor een onvergeeflijke dwaling.
Zoals bij veel top-atleten het geval is,
staat het sportjaar 1988 ook voor 1500
meter loper Han Kulker volledig in het
teken van de Olympische Spelen van
Seoul. Om daar met enige kans op suc
ces aan de start te verschijnen, moet heel
wat werk worden verricht. Wat allemaal,
daar informeert de atleet van het Leidse
De Bataven u regelmatig zelf over.
Steve, Seoul, Spanje
„Een wat vreemde kop misschien, maar
u zult aan het eind weten waarom. Om
met Steve te beginnen. Dat slaat op de
Engelsman Steve Ovett met wie ik twee
weken in Portugal heb kunnen trainen.
Helemaal toevallig, maar wel lekker. Na
zijn gouden medaille in Moskou - weet
u nog op welke afstand? - heeft hij ge
probeerd op de 5000 meter wat te berei
ken. Dat is ondanks een paar grandioze
tijden niet gelukt. Daarom is hij nu weer
keihard aan het trainen voor de 1500
meter om op dat nummer in Seoul te
kunnen schitteren. Hoewel hy de kwali
ficatie zelf geen enkel punt vindt, wordt
het toch moeilijk voor hem met al die
Engelse toppers. Eigenlijk best wel grap
pig: toen hij in Moskou goud won wist
ik niet eens wie hij was en nu train ik
samen met hem.
Niet zo aardig is de kritiek aie ik van
sommige kanten hoor over mijn afwe
zigheid tijdens de wedstrijden om de Ter
Specke bokaal en de Gouden Spike. De
mensen vergeten dan volgens mij, dat
Seoul pas eind september is. Op dat tijd
stip staan voor de, met alle respect hoor,
gewone atleten de clubkampioenschap
pen op het spel. Eind september moet ik
pas mijn topvorm hebben, waardoor ik
het baanseizoen ook later begin dan nor
maal. Dat betekent weer dat ik (en dat
vind ik zelf ook niet echt leuk) de Gou
den Spike en de Ter Specke bokaal al
leen maar als toeschouwer kan bezoe
ken. Ik heb nog even overwogen om in
de 4 x 400 meter ploeg van De Bataven
te starten, maar door een lichte heup
blessure - ontstaan door het harde trai
nen in Portugal, denk ik - heb ik daar
toch maar van afgezien. Misschien maar
beter ook, want anders had het met Hol
land toen lang niet zo'n leuke strijd ge
worden
De eerste wedstrijd op de baan, nu we
het toch over wedstrijdplanning hebben,
loop ik pas op 1 juni. In Sevilla doe ik
mee aan een 3000 meter. Eerst doe ik
nog op eerste Pinksterdag een straten-
mijl op Tenerife. Twee keer Spanje zult
u zeggen, maar ja daar loop ik nu een
maal graag. En omdat ik bij mijn start
als internationaal loper (zeg maar na nijd
mijn Europese titel indoor) de strijd verc
nogal eens aanbond met bijvoorbeeld
Abasqual willen veel organisatoren me
steeds weer hebben. Zo'n wedstrijd is ei
genlijk best wel leuk. Naast het lopen,
wat natuurlijk de hoofdmoot moet blij- ;eh<
ven van je bezoek, kom ik veel en graag pat
in die oude Spaanse binnensteden. De
sfeer is er goed en wat mij vooral impo
neert is de architectuur. Let u daar op icl
als u door zo'n Spaans stadje loopt?
Moet u doen. Op mijn Converse stap- unj
pers slenter ik rustig een paar uur door crijj
zo'n stadje om van de bouwkunst uit
vroeger tijden te genieten en natuurlijk
ook van al het vrouwelijk schoon nu.
Even geen atletiek, geen stadions, geen
limieten (ik weet niet eens exact hoe de
B limiet die ik lopen moet als vormbe
houd staat), geen Nederland en even
geen computers.
Volgende maand begint het dus vopr
mij 'allemaal echt. Vanuit Spanje ga ik
op weg naar Seoul.
U leest nog van mij". HAN KULKER
LEIDEN - De officiële benaming
is nog steeds „districts-tennisleraar
van het district Leiden der
KNLTB", de invulling van deze
functie is de afgelopen twee jaar
echter een andere geworden. Het
district wil met de aanstelling van
John Noakes met een nieuw beleid
een nieuwe weg inslaan. De Engels
man lijkt wat dat betreft, getuige
zijn opmerking „It's time for a
wind of change" aan het begin van
het interview, op een lijn te zitten
met het district. De rechterhand
van Noakes blijft de onvolprezen
Hilda van den Haak. De reeds ja
ren als „moeder" van het district
bekend staande Noordwijkse zal de
uit Engeland afkomstige Noakes
administratief en organisatorisch
bijstaan. Zij denkt dat Noakes wel
„een goeie" zal zijn: „Hij is een
tennis-nut".
„Er zal toch iets moeten veranderen in
het district," vindt John Noakes. En
stapt dan over in zijn moederstaai, het
Engels. De in Londen geboren, maar al
tien jaar in Zoetermeer woonachtige
Noakes is per 1 april part-time werk
zaam voor het district Leiden als dis
tricts-tennisleraar (dtl). Het houdt voor
hem voorlopig in dat hij op twee dagen
training geeft en een programma voor
jeugdtennissers voor middellange ter
mijn ontwikkelt. Met die training heeft
Noakes, en dus het district, meteen een
doelstelling voor de toekomst willen
neerleggen. Het district moet gaan sa
menwerken met de tennisscholen om ge
zamenlijk tot een zo optimaal mogelijk
produkt te komen. Dus werd een trai
ning gerealiseerd, waarvoor de top-jeugd
van het district niet alleen werd uitgeno
digd, maar voor het grootste gedeelte
ook werkelijk is opgenomen. En een trai
ning, waarin naast Noakes ook Carel de
Bruyn (Dekker Tennis) en Frank Vahle
en Henk Janssen (Terwegen Tennis Op
leiding) daadwerkelijk als trainer opere
ren. Een eerste, lastige stap naar samen
werking lijkt daarmee gezet.
Naast de hoogwaardige training wil John
Noakes werken aan een programma om
Dwaling... FOTO: TEJO RINGERS
We lieten de jubilerende Lugdunum-
doelman Wim Eradus in ons onder
schrift namelijk doorgaan voor Frans
Stouten. Nogmaals, onvergeeflijk. Van
daar bijgaande zonnige familieplaat van
Eradus met naaste familie.
Nuchter
Volgens het „Profiel" in het programma-
„Poetse"...
blad van Quick Boys van afgelopen za
terdag is Hans van der Plas een ijskou-
we". Hij meldt in die persoonlijke schets,
dat zijn beste eigenschap is, dat hij „alles
van zich af kan zetten en overal nuchter
in is".
Wij van Hutspo(r)t lazen het met enige
verbazing. We zijn het namelijk met dat
beeld van Van der Plas niet eens. Trou
wens, de schilderende linksback geeft zelf
in dat profiel ook al aan dat het met dat
van zich afzetten en die nuchterheid wel
meevalt. Zo heeft hij er een hekel aan als
„mensen achter zijn rug om praten",
vindt hij het de grootste sociale misstand
dat „al die mensen denken dat hij er
geen klote aan doet" en raakt hij ont
roerd van „zijn vrouw in lingerie".
Nuchter, ja ja...
poetse
Ook op Nieuw Zuid gelezen: „Krijte
Theo". Een hartekreet aie de super-sub
zaterdag niet onbeantwoord liet. De na
de pauze ingevallen Theo van Rhijn nam
Bouwval...
alle twee de goals van Quick Boys voor
zijn rekening in het, desondanks, met 2-5
verloren treffen met IJsselmeervogels.
Theo van Rhijn realiseerde beide treffers
overigens niet met het steeds hoger
worden voorhoofd, maar met de voet. En
hoewel wij van Hutspo(r)t ons in deze
niet als een kniesoor wensen op te stel
len, suggereren we Theo's trouwe fanclub
voor de volgende jaargang wel een kleine
aanpassing van het spandoek.
De redactie van deze rubriek denkt dan
aan een voetbalschoen. En aan een bijbe
horende kreet als „Poetse Theo"...
Bouwval
Sjaak Rijsterborgh en Hans van der Zee
blijven nog redelijk kalm, de vijf resteren
de trainers creëren een heuse puinhoop
van wat een solide oefen(meesters)muur
had moeten zijn. Laurens Mouter, Rob
Theuns, Peter Ciere, Mattie Kantebeen
ten. Het is de rol van het district de gro
te lijnen per speler uit te zetten en via
wedstrijdtraining op wedstrijden voor te
bereiden. De problemen die zich daar
voordoen, zullen onderkend maar voor
al ook gecorrigeerd moeten worden".
Een ideaal plaatje om op langere termijn
spelers naar de top te ontwikkelen. Ech
ter! „Ik bespeur niets nieuws in het dis-
trictsverhaal", zegt Unicum-voorzitter
Har Meijer, „ik hoor al jaren op de
voorlichtings-bijeenkomsten dezelfde
onderwerpen. We nemen als club dus
maar een afwachtende houding aan en
steunen voorlopig op ons met de T.T.O.
en trainer Tom Giberius ontwikkelde
jeugdplan".
Voor John Noakes blijft de job" bij het
district een uitdaging, die elke speler en
dus ook trainer nodig heeft. Het is steeds
weer een uitdaging een speler te helpen
in zijn of .haar tennis compleet te ma
ken. Noakes heeft daartoe in ieder geval
de ervaring in huis. Hij runt een eigen
tennisschool, was trainer/begeleider van
onder meer Bettina Sonneveld (Euro
pees kampioene t/m 14 jaar in 1985), is
voorzitter van de Europese Wheel Chair
Tennis Federation en begeleider van de
drievoudige wereldkampioene rolstoel-
tennis Chantal Vandierendonck. Zijn er
varing met jeugd en top wil hij gaarne
de Leidse tenniswereld aanbieden. „Er
varing had voor ons prioriteit bij het
aanstellen van een nieuwe dtl", stelt Hil
da van den Haak. „Met John Noakes
denken wij een man binnen het district
en de districtstrainingen gehaald te heb
ben, die de plannen om tot een samen
werking tussen district, tennisscholen en
clubs te komen, ook kan realiseren".
Zelf ervaart Hilda van den Haak haar
,job" als secretaris van de Commissie
Geselecteerd Jeugdtennis nog steeds als
een uitdaging. „We hebben de afgelopen
jaren vette jaren gehad. Nu het wat min
der qua resultaat is, vind ik het een uit
daging toch iets goeds en vooral iets blij
vends neer te zetten".
„Kijk, veel verenigingen willen de kren
ten uit de pap. Wat het district aan
goeds biedt, dat nemen ze. Anderzijds
willen ze ook profiteren van wat de ten
nisscholen bieden". Hilda van den Haak
lijkt zich aan het wat onprofessionele ge
drag van sommige verenigingen te sto
ren, maar stelt direct er achteraan:
„Voor de top moet je misschien tien of
meer-uren trainen, en dat kan een dis
trict nooit bieden. Dus moet je samen
werken en met elkaar communiceren.
Ons doel is dan ook door de administra
tie te professionaliseren het contact te
bevorderen en te vergroten. Verenigin
gen zijn dan toch vaak nog krenten. Je
zult dit soort zaken dan ook gezamenlijk
moeten subsidiëren". Als dit wordt gere
aliseerd dan. is het ook weer een „eer"
om in de districtstraining opgenomen te
zijn. Dan wordt het weer de hoogwaardi
ge training die het vroeger was. Het leert
de kinderen om onder druk te kunnen
presteren".
Voorlopig is er nog „te weinig geld" om
het district de „autoriteit met de know
how" te kunnen laten zijn, waarvan alle
Leidse verenigingen en alle getalenteerde
jeugdspelers kunnen profiteren. Met
John Noakes is een eerste stap gezet in
de richting van een „beter" district. Hil
da van den Haak ziet het met hem wel
zitten. „Hij is een tennis-nut, maar zijn
voorganger was dat ook, dat ben ik dus
wel gewend".
PETER KLEIN
„Tennisnut"
John Noakes
en „districts
moeder" Hilda
van den Haak:
„Meer
aandacht voor
districtstop".
FOTO:
KEES
VAN DEN BURG
de jeugd van het district zo optimaal
mogelijk te ontwikkelen. De 42-jarige
Zoetermeerder vindt dat „tennis in Ne
derland is veranderd. De invloed van
Stanley Franker, met extra aandacht
voor de top in de personen van Brenda
Schultz en Paul Dogger, is merkbaar.
Het district dient ook extra aandacht te
geven aan haar top". Noakes wil dit be
reiken door hard en georganiseerd te
werken aan de leerlingen. Hij streeft
naar een individueel programma voor
elke pupil. Daarin hebben de club, de
privé-trainer of tennisschool en het dis
trict ieder zijn of haar eigen taak. „Die
drie instanties moeten leren samen te
werken; het district zal leiding moeten
geven aan dit proces. Het sleutelwoord
daarbij is communicatie. De club is de
„home" voor elk kind, het moet zich er
thuis voelen, zowel concurrentie als
vrienden ontmoeten en plezier in tennis
krijgen en houden. De privé-trainer, en
op dezelfde lijn de tennisschool, zal de
gehele technische bagage voor haar reke
ning moeten nemen, gebaseerd op de
kennis van ieders sterke en zwakke pun-
