lardei j laakt
^doreren van
?oach Selinger
an Lendl maakt van ritueel koude oorlog
OLAND GARROS
1
voetballerlei
<3
BUDD
ZZpQRT
CeklóeSoiWCMit
ZATERDAG 21 MEI 1988 PAGINA+1
I München door ziin grote
Ir fans uitgebreid bejubeld,
volgend seizoen bij het
ailf ijjse Racing achthonderd-
Hoon c§fer>d gulden opstrijken.
nn/iflftiï aardige beloning derhal-
Haar nog meer, veel meer
(want de Belg moet nog
belasting betalen), krijgt
f'fs huidige clubgenoot An-
Brehme in Italië. Breh-
tvangt namelijk een mil-
netto per jaar. De mid-
■elder wil de naam van
nieuwe baas weliswaar
niet prijsgeven, maar vol
gens de insiders treedt hij in
dienst bij Inter in Milaan.
Fans overtuigen
Karlheinz Förster
Twee weken geleden was de
overgang van Karlheinz För
ster van Olympique Marseille
naar Xamax Neuchatel om
daar de rol van Uli Stielike
over te nemen nog een kwes
tie van tijd. Alleen de handte
kening stond immers nog niet
onder het contract, maar ver
der leek alles geregeld te zijn.
De fans van Marseille verza
melden echter zich voor het
huis van Förster om hem over
Andreas
Brehme gaat
in Italië een
miljoen gul
den per jaar
verdienen.
FOTO: AP
te halen op het besluit terug te
komen en alle Zwitserse Fran
ken blijken opeens niet meer
zo'n aantrekkingskracht te
hebben. Förster blijft dus nog
een jaar onder de Franse zon.
Andersen volgt
Smolarek op
Eintracht Frankfurt heeft de
Deen Jörn Andersen overge
nomen van FC Nürnberg. De
25-jarige Deense international
is aangetrokken als vervanger
van Wlodzimierz Smolarek,
die in het nieuwe seizoen voor
Feyenoord zal uitkomen. Ein
tracht betaalde voor de Deense
aanvaller een half miljoen
mark, ruim 550.000 gulden.
Andersen is, naast Lajos Deta-
ri (Hon) de tweede buitenlan
der in het Frankfurter elftal.
Clough blijft
Brian Clough blijft nog min
stens twee seizoenen oefen-
meester van Nottingham Fo
rest. De 53-jarige trainer, die
ook kandidaat was voor de
functie van bondscoach van
Wales, tekende maandag een
nieuw contract.
Gmoch neemt Libregts
plaatsin bijPiraus
De Pool Jacek Gmoch, die on
danks het behalen van de
Griekse titel bij Larissa mocht
opstappen, heeft een driejarig
contract getekend bij Olimpia-
kos Pirëus. De voormalige
Poolse bondscoach wordt de
opvolger van Thijs Libregts.
De aanstaande Nederlandse
bondscoach werd in februari
bij Pirëus ontslagen.
Duitse clubs willen
drie punten voor
winnaar
Uit een enquete van het West-
duitse persbureau DP A is ge
bleken dat veertien van de
achttien voetbalclubs uit de
Bundesliga voorstander zijn
van het invoeren van het En
gelse systeem, waarbij de win
naar drie in plaats van twee
punten per wedstrijd krijgt. De
verenigingen, uiterst veront
rust over de sterke afname
van de publieke belangstel
ling, hopen dat het spel hier
door aanvallender en specta
culairder wordt. Dit seizoen
namen de toeschouwersaantal
len bij de wedstrijden opnieuw
af, nu met drie procent.
10 min. lol I
Vraag
j rs
5WIJK „Nog één
vreselijk vlammen",
volleyballer Jan
385-43! xieij zich ten doel ge-
pmgs, hi- Na komend seizoen
■de 28-jarige Rijswijker,
ruim honderd keer
;wam voor het Neder-
Hs team, een punt ach-
een vierjarige carrière
je Italiaanse volleybal-
>6400>Petitie- Vorige week
|d hij in Nederland ge
teerd aan een slepende
jelblessure en aan de
•avond van zijn ver-
naar Italië waar con-
|tbesprekingen hem
ihten, praat Clardeij
het Nederlands team
ooral over het maken
keuzes.
Clardeii vertrok uit Ne-
and in netzelfde jaar, dat
Amerikaanse volleybal-
lessor" Arie Selinger er ar
de. Het Nederlands he-
lam was in 1985 tijdens
Europees kampioenschap
f eigen publiek op bescha-
pe wijze afgegaan en Star-
peler Clardeij had het
Iwel gezien. Hij had in Ne-
fcnd op volleybalgebied
I meer te leren en vertrok
jvriendin Hanna Sevenster
J volleybalmekka Italië,
"pt eerste jaar volleybalden
woonden Clardeij en Se
tter in Turijn. Hoewel To-
lop sportief gebied bracht
■op Clardeij hoopte, ver
tien ze het jaar erna naar
Jcia, bij Milaan, omdat die
■juriste Sevenster aan een
I zou kunnen helpen. Niets
echter minder waar en
wee jaar niets-doen sloot
Jnster haar buitenlandse
■tuur af. Ze kreeg bij de
lse rechtenfaculteit een
baan als wetenschappelijk me
dewerkster aangeboden en
sinds het begin van het afgelo
pen volleybalseizoen wonen
Clardeij en zijn vriendin apart.
Sukkelen
De tweede helft van Clardeij's
derde Italiaanse seizoen ver
liep allerminst voorspoedig.
Hij sukkelde eigenlijk al twee
jaar met een enkelblessure,
maar vanaf december kon
Clardeij eigenlijk met goed
fatsoen geen wedstrijd meer
spelen. De buitenlander in Ita
liaanse dienst kon echter in
het veld niet worden gemist
en Clardeij móest spelen, des
noods op één been. Dat ene ge
zonde been begaf het dus uit
eindelijk ook: Clardeij scheur
de ziin kuitspier. Met een dub
bele blessure begon de Rijswij
ker aan de play offs, waarbij
hij het clubbestuur liet weten
dat zo gauw het gedaan was
met de kampioenskansen, hij
zich in Nederland zou laten
opereren. Wat de Italianen,
die zich steeds hadden verzet
tegen een operatie, wel moes
ten slikken.
Vorige week verwijderde dok
ter Prakke in Papendal een
stuk overtollig bot dat „ont
staan" was door meer blessu
res en waardoor de enkel ei
genlijk constant ontstoken was
geweest. Uiteindelijk bleek het
een zeer kleine ingreep, zeer
tot de geruststelling van de
president van Brescia, die al
verscheidene keren telefo
nisch informeerde naar de ge
zondheid van Clardeij.
„Bovendien had hij gevraagd
of ik enkele spelers van de
Nederlandse selectie wilde
polsen of ze geïnteresseerd
waren in Italië", vertelt Clar
deij. „Maar dat zijn ze niet. Ze
verkiezen voorlopig het natio
naal belang boven hun eigen
belang. Ik heb destijds voor
mezelf gekozen. Gekozen voor
de uitdaging mee te draaien in
de sterkste competitie, voor
het werken aan mijn maat
schappelijke toekomst. Met het
geld dat ik hier in vier jaar
verdien, zou ik vijftien jaar in
Nederland kunnen leven. Bo
vendien wil ik ook volgend
seizoen naast het volleybal
praktiserend fysiothereut blij
ven, wat betekent dat ik daar
na in Nederland een redelijke
kans van slagen heb".
Uitgevolleybald
„Ik ben bang dat de spelers
van het Nederlands team niet
beseffen wat ze, maatschappe
lijk gezien, weggooien. Straks
zijn ze dertig, uitgevolleybald,
en dan? Dan is het maar te ho
pen dat de sponsor ze nog der
tig jaar achter de lopende band
kan gebruiken. Maar ook de
spelers van het nationale team
hebben een keuze gemaakt.
En dat bewonder ik toch; dat
ze het belang van Nederland,
het Oranje-Boven, laten voor
gaan".
Ook de Nederlandse volleybal-
bond maakte dit jaar een keu
ze, door de spelers van de Ne
derlandse selectie vrij te stel
len van competitieverplichtin
gen. „Terecht", vindt Clardeij.
„De competitie is, en was ook
in mijn tijd al, oninteressant
voor topspelers. Door deze
constructie kiest de bond kiest
vóór het nationale team en té
gen de competitie. Want het
argument dat de competitie
door de kleinere krachtsver
schillen interessanter wordt, is
de grootste onzin die ik ge
hoord heb. Ik ga toch niet
naar een wedstrijd van de da
mes vierde klasse recreanten
kijken omdat de rally's daar
twintig minuten duren? Ik wil
harde klappen zien en hoge
sprongen. Krijg ik die niet te
.zien, dan ga ik niet meer naar
wedstrijden kijken. Deze opzet
Na twee jaar blessureleed kunnen de krukken weg; Jan Clardeij is fit en klaar voor zijn laatste jaar Italië.
FOTO: CEES VERKERK
Hoewel het Nederlandse team
sinds de komst van Selinger
een opmerkelijke progressie
doormaakte, zegt Clardeij nog
steeds geen spijt te hebben van
zijn beslissing hier te vertrek
ken. Hij is in Italië wijzer ge
worden dan Selinger hem
waarschijnlijk had kunnen
maken. „Vooral op het menta
le vlak", zegt Clardeij, die de
afgelopen twee jaar met Bres
cia uitkwam in de één na
hoogste competitie, de A2. „De
ploegen in de A2 mogen maar
één buitenlander opstellen en
dus ben jij de belangrijkste
man. Je draagt een enorme
verantwoordelijkheid. Als de
ploeg verliest, staat iedereen
jou aan te kijken. Jij bent De
Buitenlander. En léten ze je
vooral 's nachts om half drie
niet in de kroeg vinden. Dat
kan absoluut niet. Als ik onder
de rhensen of in de stad ben,
dan kan ik niet Leipe Jantje
uithangen, want ik ben altijd
werknemer van Brescia. En je
wordt geacht je als zodanig te
gedragen. En als je dat goed
doet, word je misschien ge
vraagd nog een jaar te blij
ven".
Volleybal-moe
Van mentaliteit hebben de
spelers van het Nederlands
team nog niet veel kaas gege
ten, stelt Clardeij. „Zoals het
Nederlands teams zich opstel
de tijdens het toernooi in De-
demsvaart van afgelopen
maand, dat zou in Italië on
denkbaar zijn. Slecht preste
ren omdat je „volleybal-ijioe"
zou zijn. Dat woord bestéót
niet in Italië, want volleybal
moe zijn is een slechte menta
liteit hebben. Waarom hebben
Nederlanders elke keer een
stimulans nodig, vragen ze.
Mentaliteit, dat is nog steeds
de zwakte van het Nederlands
team".
Jan Clardeij stond in zijn „Ne
derlandse" periode bii pers en
tegenstanders te boek als de
lefgozer, die etter van Starlift.
„Maar dat moet je ook zijn om
het in het volleybal te kunnen
redden", oordeelt hij zelf. „In
het Nederlandse team heb je
femaakte en geboren volley-
allers. Geboren volleyballers,
dat zijn Marco Brouwers, Ron
Zwerver en Ronald Zoodsma.
Oók etters en lefgozers, maar
dat geeft juist aan dat ze ka
rakter hebben. Die drie jon
gens hebben meer inhoud dan
de rest van het team bij el
kaar".
„Ook die magie rond Arie Se
linger verbaast me. Je mag
best tegen een coach opzien,
maar adoreren... Dat is voor
mij een teken dat je je slab nog
niet hebt afgedaan. Dat die
jongens zich zó laten meesle
pen door een overgewaaide
godheid. Op een gegeven mo
ment moet je toch zo veel ka
rakter hebben dat je zegt: ik
ben degene die het in het veld
waarmaakt, niet hij".
Blauwe maandag
Nog één jaar Italië dus voor
Clardeij. Het liefst in de Al,
„om nog een keer voor mezelf
te bewijzen dat ik behoor tot
de beste buitenlanders in deze
competitie. Dat ik niet in de
vergetelheid raak als een
speler die het een blauwe
maandag in Italië probeerde,
een hoop centen verdiende
door op zijn gat aan het Gar-
dameer te liggen".
Volgend jaar komt Clardeij
weer naar Nederland, tenzij
zijn vriendin alsnog in Italië
aan de slag kan. „Want we
zouden met veel plezier oud
kunnen worden in Italië. Het
is er onwijs leuk leven. Maar
Hanna heeft twee jaar voor
mij opgeofferd, doordat ze in
Italië behalve volleyballen
niets te doen had. Dus het zou
niet bij me opkomen om vol
gend jaar te zeggen: geef je
baan in Nederland maar op en
kom maar weer hier. Die rela
tie, dat is ook een keuze, en
die heb ik zes jaar geleden al
gemaakt".
CORIEN BOTMAN
vijf
)nd tIJS Ivan Lendl is
alleen de nummer
van de mondiale
inentenniswereld, hij
'fevens degene die het
leel heeft ontwikkeld
^een superieure allure.
als elders in de sport
held kent het tennisme-
zijn beoefenaars van
op bijgeloof geba
lde strapatsen. Een tic
je sommige curieuze
■welingen van tennis-
óók noemen.
inmiddels gestopte Vitas
laitis was mogelijk dege-
die wat dat betreft de
afwijking demon-
rde. De uit Griekse voor
re geboren maar oor-
nkelijk zelfs uit Rusland
mende Amerikaan, die ja-
ng kon worden gerekend
e meest kleurrijke verte-
oordigers van zijn bran-
maakte er geruime tijd
gewoonte van om vlak
zijn opslag even achterom
jken; alsof hij tijdelijk was
bevangen door een zekere
mate van achtervolgingswaan-
zin.
De naar neurose neigende
hoofdbeweging, die de als
playboy bijna nog meer dan
als tennisser furore makende
Gerulaitis, zeker een jaar lang
etaleerde, was trouwens niet
zijn enige tic. De Amerikaan
met de lange blonde haardos,
die overigens grote sympathie
ontmoette vanwege zijn activi
teiten op het gebied van de
minder bedeelde kinderen,
placht gedurende vrijwel zijn
hele carrière bij het verwisse
len van vak de bandage van
zijn handgreep van een nieuw
stofje te voorzien. Hetgeen de
meekijkende televisie-toe
schouwer aanvankelijk een
aardig „plaatje" bezorgde,
maar uiteindelijk tamelijk irri
tant werkte.
In de scene
Vitas Gerulaitis heeft zich in
middels definitief in de scene
van New York teruggetrokken
en op het gebied van de tics
heeft de Amerikaan eigenlijk
Voor Ivan Lendl overgaat tot het serveren heeft zich een heel ritueel afgespeeld. Critici
noemen het meer een staaltje koude-oorlogvoering.
geen goede opvolger gekregen.
Wel wat de rituelen betreft.
En Ivan Lendl, vanaf komen
de maandag weer een belang
rijke gegadigde voor de open
Franse titel op Roland Garros,
is daarbij waarschijnlijk koplo
per.
De inmiddels 28-jarige Tsje-
choslowaak heeft net als Ge
rulaitis zijn opslagbeurt van
een aantal overbodige elemen
ten voorzien. Wat doet hij na
melijk? Als hij naar de plek
loopt, waarvandaan hij de bal
in het spel brengt, hetgeen van
hem een voor een tegenstan
der vaak al tamelijk onthut
sende ervaring oplevert gezien
de snelheid waarmee het pro
jectiel vlak voor hem inslaat,
.dopt hij zich met het racket
veegt ondertussen de ballen aj
aan zijn shirt, haalt wat zaag
sel uit de broekzak, smeert dat
op het handvat van het racket
en maakt zich vervolgens pas
op om te serveren.
Maar zo ver is het dan nog
lang niet, want Lendl heeft
tijd nodig, veel tijd alvorens
hij het spel begint. Eerst nog
plukt hij aan de snaren van
zijn slagwapen om daarna de
bal een aantal keren, soms wel
vijfmaal, op de grond te stui
ten. Pas dan gaat de bal als
een streep over het net. Is-ie
uit, dan herhaalt Lendl een
aantal van zijn standaard-da
den.
Zelf zegt de Tsjephoslowaak
dat hij dit ritueel nodig heeft
FOTO: AP
om zijn concentratie optimaal
te houden. Kan best zijn, maar
voor een tegenstander én de
toeschouwers op de tribune is
het een buitengewoon verve
lend iets. Wat dan ook nog
eens een halve minuut mag
duren, want die tijdsspanne
staat de spelers officieel ter be
schikking tussen het scoren
van het ene punt en het begin
nen aan het volgende.
Deel strategie
Ivan Lendl heeft van die re
glementair toegestane pauze
een onderdeel van zijn strate
gie gemaakt - een koude-oor-
ïogstaktiek bijna. Het spreekt
■«•oor zich dat dit soort daden
er nauwelijks toe bijdraagt dat
de persoon in kwestie zich in
een stijgende populariteit kan
verheugen. En dat nu is juist
bij Ivan Lendl een zeer gevoe
lig thema.
Zoals bekend streeft de man
die nu al jarenlang wacht op
de Amerikaanse nationaliteit
er al bijna even lang naar om
door het grote publiek sympa
thiek te worden gevonden. Op
de baan lukt hem dat nog zo
vaak niet, zoals afgelopen
week in Rome nog weer eens
overduidelijk bleek, dat de
toeschouwers de indruk krij
gen dat Lendl nooit of te nim
mer een ster wordt wiens uit
straling vrijwel louter positief
is.
Ook achter de schermen, op
het podium in de interview
ruimte na afloop van de partij
en in de grote toernooien, doet
Lendl wanhopige pogingen om
„aardig" te worden gevonden.
Hetgeen meer dan eens leidt
tot tamelijk krampachtige po
ses van de Tsjechoslowaak als
hij probeert „gewoon, onge
dwongen" een verhaal te ver
tellen. Zijn gezicht vertrekt
dan meermalen tot een grimas
en ondanks al zijn ervaring zo
langzamerhand met de media
kan hij^oms nog i
stuntelig acteren.
Imago
Zijn imago lijkt zo stilaan de
belangrijkste drijfveer voor
Ivan Lendl om nog even op 's
werelds tennispistes in actie te
blijven. Om het geld behoeft
de import-Amerikaan het zo
zachtjes aan niet meer te doen,
nadat hij dit jaar al bijna op
12,5 miljoen dollar aan offi
cieel prijzengeld terecht was
gekomen. Daar zijn inkomsten
uit reclame-contracten, start-
gelden en honoraria uit exhi
bities nog niet eens bij inbe
grepen. Hetgeen de veronder
stelling wettigt dat Ivan Lendl
uit zijn sportcarriere op zijn
minst 30 a 35 miljoen gulden
heeft gepeurd.
Een niet aanzienlijke som, die
menigeen ertoe zou verleiden
volkomen onverschillig te
staan tegenover de opinie van
wie dan. Niet echter Lendl,
die achter zijn martiale uiter-
a' "k een licht geraakte geest
ijkt te hebben. Wat echter
voor de sport in zijn totaal een
niet onaantrekkelijk element
is. Een wat labiele Lendl, die
sinds medio 1985 nummer één
staat op de wereldranglijst, be
tekent namelijk dat in elk
toernooi waarin hij uitkomt
een verrassing tot de mogelijk
heden behoort. En dat is een
wetenschap, die zijn concur
renten op de been én de baan
houdt.
Waarbij Lendl, die sinds zijn
rentree eind april na een rust
pauze van twee maanden als
gevolg van een lichte voetope
ratie via Monte Carlo, Ede en
Rome louter toernooi-triomfen
boekte, misschien daartoe ook
anderszins wordt geïnspireerd.
Sinds vorig jaar loopt er name
lijk een claim van zeven mil
joen dollar van zijn. vroegere
t zaakbemiddelaar Pro Serv te
gen hem. Pro Serv betichtte
Lendl, die sinds ruim een jaar
zijn zakelijke belangen heeft
febundeld in de eigen firma
pectrum Sports, van contract
breuk. En als die eis in de
Verenigde Staten, waar men
doorgaans niet moeilijk doet
over verzoeken tot schadever
goeding in deze orde van
grootte, wordt toegekend heeft
Lendl een reden te meer om
nog maar even te blijven ten
nissen.
v FRANK WERKMAN
dooi Frank Werkman
Zelden zullen de clichés méér
op hun plaats zijn geweest dan
in de affaire-Budd. „Wat be
gon als een droom eindigde als
een nachtmerrie" en Boontje
komt om zijn loontje", zijn dan
de meest spontaan oprispende,
toepasselijke teksten in dïf
verband.
Kortom, aan het „Sprookje
van het meisje-op-ae-blote-
voetenis een eind gekomen.
Zola Budd is weer terug waar
ze hoort en als het een beetje
meezit is de internationale
sportwereld nu definitief ver
lost van één van de meest om
streden sporters, die ze ooit
heeft gekend.
Ongeveer vier jaar geleden
raakten de gemoederen rond
de Zuidafrikaanse atlete tot
rond het kookpunt verhit. De
Spelen van Los Angeles ston
den voor de deur en Uncle
Sam moest, zo vonden de Brit
ten, getuige kunnen zijn van
het optreden van Zola Budd.
Die in een historische ontmoe
ting het Amerikaanse kind
vrouwtje Mary Decker van
katoen zou moeten geven.
Dat Zola uit het land van Pie-
ter en Pik Botha stamde, was
geen probleem. Voor dat sim
pele klusje had John Buil
sinds de Falkland Oorlog pas
klare oplossingen, daarvoor
draaide ook de Iron Lady haar
hand niet om. Zola had binnert
de kortste keren een Brits pas
poort, omdat een slimme
snoodaard ontdekte dat ze een-
Engelse grootvader had. Dat
de Britten, ondanks de stiff
upperlip en de heilige printfi
pes en tradities toch al buiten
gewoon flexibel in heikele za
ken, zich daarmee een flibk
deel van de Europese boter
berg op het hoofd laadden
deerde hen niet. Het was im
mers ter meerdere eer en glo--
rie van de Union Jack?
Zola Budd voer er bepaald niet
wel bij. Ze bleef het mikpunt
van critici van het apartheids
bewind in haar geboorteland»,
die zich niet lieten vertederen
door het eelt op haar blotq*
voeten. Die meer oog hadden,s<
voor haar bepaald niet blanke
ziel. Want kleine meisjes
worden groot, maar Budd
bleef halsstarrig ontkennen
dat er iets schortte aan de poli
tiek in Zuid-Afrika. Ze speelde
het spel van het domme gansje
tot de laatste snik, maar haar
beslissing om voortaan maar
op de Kaap te blijven was de-
ongewilde bevestiging van
haar kennis van zaken, van de
wetenschap dat er iets nieL
klopte en waarbij zij als repre-
sentante van het afkeurens
waardig bewind voortdurend
de wind van voren kreeg.
Zola Budd mag dan terecht hot-,
verwijt worden gemaakt dat ze
nooit afstand heeft genomen
van de vermaledijde politiek-
van Pik en Pieter, aan de an*.
dere kant is er nauwelijks een
beter voorbeeld van iemand-
die zich wel behoorlijk heeft
laten misbruiken. Riep ze aan
vankelijk allerwege sympathie
op door barrevoets en bloots
hoofds van de ene toptijd naar
de andere te snellen, toen
eenmaal schoenen aantrok èn
een volwassen ogende bril op
haar neus zette, oogstte ze nog
vrijwel louter onbegrip. En
werd ze terecht een mikpunt
van spot en hoon. En smaad.
Want in Los Angeles, waar ze
dan dank zij John Bull's snelle
paspoort-operatie toch terecht
kwam, kwam ze ook letterlijk
in aanvarjng met Uncle Sam.
Wiens beschermeling Mary
Decker, het toonbeeld van -
wat mooi toch - het Ameri
kaanse moedertje dat ook nog
hard kan lopen, door haar van
de sokken zou zijn gelopen.
Als iemand anders dan Zola
Budd Mary Decker zo van
goud had afgehouden was er
nauwelijks een vuiltje aan de
lucht geweest Maar uitgere
kend een onderdaan van Bot
ha, daarvan schudde de Ame
rikaanse Olympus op zijn
grondvesten.
Daarna is het niet meer stil ge
weest rond Zola Budd, die dan
vorige week de handdoek in
de ring wierp waar ze -prij
zenswaardiger beter een keer
de handschoen richting Pik en
Pieter had kunnen gooien.
Blijft evenwel het hypocriete
gedrag van de officials, die
tenminste zoveel boter op het
hoofd hebben als John Buil ën
zijn Iron Lady. Van een mug
is een olifant gemaakt om
Budd te weren van 's werelds
atletiekpistes. Dat hadden de
heren vier jaar geleden
moeten doen.
En zo heeft een klein, bebrild,
barrevoets lopend mèisje toqh
nog iets meegekregen van een
martelares En daarvan kun
nen Pik en Pieter weer op ge
paste wijze misbruik maken.
Het Budd-boek is nog niet ge-
%sloten.
