Nu weet iedereen
van de Maria-mulo
dat ze eigenlijk
Jo Schouten heet
aan tafel
dienstverlening
Unieke kennismaking^;
met Frans-schrijvent
auteurs
Pukkie verkoopt zichzelf
LEIDEN OMGEVING
GetdwQowuvnl
ZATERDAG 30 APRIL 1988 PAGINI EI
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Gebakken lever met appel en
champignonsausrode kool en
aardappelen -vla met rabarbermoes
Als u met z'n tweeën bent
dan heeft u nodig: zout, pe
per, 2 plakken lever a 100
g, 35 g margarine, 3 plak
jes ontbijtspek, 100 g
champignons, 2 theelepels
bloem, 1 appel, worces ter-
saus, (cognac);
500 g rode kool, zout, 1
kruidnagel, laurierblad,
suiker, 1 zure appel, azijn,
aardappelmeel;
0,5-1 kg aardappelen;
3 dl gele vla (3 dl melk, 15
g custard, 18 g suiker) 250
g rabarber, circa 30 g sui
ker, aardappelmeel of cus
tard.
Strooi zout en peper over de
plakken lever en bak deze
in de helft van de margarine
op een groot vuur in zes
acht minuten bruin en net
gaar. Houd de lever op een
bord warm en bak in het
overgebleven vet, op een
klein vuur, het kleingesne
den spek en de gehalveerde
champignons lichtbruin.
Roer er de bloem door, ver
dun de massa met water tot
een dunne saus en laat deze
zacht koken.
Schil de appel, boor er het
«rij
nsbi
Irijf-
ling
Irl 1
idel
klokhuis uit en snijd hen\H
stevige schijven. Bak de jme
pel in de overgebleven /n ,r n
garine bruin en gaar en toor
de stukken om de lever. noot
Maak de saus af met zipve
peper en worcestersaus jes:
laat haar nog even koket twe
de 'appelpan'. Roer van van
vuur desgewenst een schi 3 i
je cognac door de s, ir tc
Schep er weinig van ovet
lever en geef de rest er ai
bij- A
Kook de rode kool in we
water met zout, kruidna
laurierblad, suiker en scl
jes appel in een kwar L
gaar. Bind overgeble
kooknat met weinig aard
pelmeel en maak de groe
op smaak af met azijn, i
en suiker.
Snijd de gewassen ra bar I
in stukjes van twee centii
ter, zet deze op met wei H-
water en kook ze in tieri
nuten tot moes. Bind
moes met aardappelmeel^j
custard tot zij de dikte Utt
vla heeft en voeg er sui
aan toe. Leg de koude Wa^in
de eveneens koude rabilaê
bermoes. vin,
Jeainer
ARTSEN Leiden: Groep 1:
Tan, Janssen, Zwijnenburg. Meyer,
R. van Leeuwen. Verhage, Groene-
veld en De Ruiter: za. dr. H. Jans
sen. tel. 155010 en zo. dr. Meyer,
tel. 215510. Groep 2: Bergmeyer,
Pieterse, Van Gent, Taytelbaum,
Van Luyk, Klaassen, Rus. Kruis en
E. de Lange: za. dr. Kruis, tel.
126371 en zo. dr. Bergmeijer, tel.
226201. Groep 3: Pleiter, J. van
Leeuwen, Smit, W. de Bruljne, J.
de Bruijne, Stolk, Jürgens, Fogel-
berg en Muysenbergh: za. dr. De
Bruijne, tel. 121590 en zo. dr. De
bRuijne, tel. 134345. Groep 4:
Van Wingerden, Lahr, Van Rijn,
Bènit, Nieuwenhuis, Roos, Boer,
Van de Waardt, Arnou, J. Zaaijer
en R. Zaaijer: za. dr. Dinger, tel.
766123 en zo. dr. Zaayer, tel.
316008. Groep 5: Schaefer, Jas-
perse, Crul, Kooyman, De Jong,
Prince, Reinders. D. Hammerstein
en A. Hammerstein: za. dr. Keyer,
tel. 120124 en zo. dr. Wiersma, tel.
310420. Oegstgeest: vanaf za.
8.00 uur: dr. Van Overvest, tel.
173994, Spreekuur za. en zo.
11.30-12.30. Kaag - Abbenea -
Nieuw Vennep: tel. 02526-72850.
Leiderdorp: za. dr. Van der Leden,
tel. 894539 en zo. dr. Arndt, tel.
220238. Spreekuur van 12.30 tot
13.00. Voorschoten: za. dr. Van
Dam, tel. 01717-3960 en zo. dr.
Meiman, tel. 2493. Warmond -
Voorhout: za. en zo. dr. De Gijzel,
tel. 01711-10834. Noordwijk:
Groepspraktijk tel. 19300. Kat
wijk aan Zee: dr. Timmers, tel.
24004. Katwijk - Rijnsburg - Val
kenburg: dr. Van Delft, tel. 15366.
Sassenheim: za. dr. Muller, tel.
11777 en zo. dr. Schmidt, tel.
11253. Alkemade - Rijnsater-
woude: dr. Beekhuis, tel. 01712-
8202. Roelofarendsveen Praktijk
Saeys/van Mierlo/Roelen/Brock:
dr. Roeien en dr. Brock, tel. 01713-
2329. Alphen: groep 1, za. dr.
Boss, tel. 72472 en zo. dr. Van der
Steen, tel. 72738. Groep 2. za. dr.
Zikel, tel. 31905 en zo. dr. Hooge-
doorn, tel. 22425. groep 3, za. dr.
Plag, tel. 43896 en zo. dr. Smit, tel.
01720-45371. Hazerswoude-
Koudekerk: dr. Harkes-Onderwa-
ter, tel. 01728-8790. Benthuizen
ièn
lerI
llnÉ
- Boskoop: dr. Bom, tel. Oll3^
2136. Langeraar - Nieuwvepest
Ter Aar - Woubrugge: dr. Vrejjuis
en dr. Ooms, tel. 01729-8101-
Nieuwkoop - Noorden: dr. Bé1614
man, tel. 01725-9301. op za. ejeer
voor dringende zaken spreelnf..
tussen 11.00 en 11.30 en tuf
17.00 en 17.30 uur. Hillegoniirot
dr. Have, tel. 15417 en zoijpl^
Osinga, tel. 15613.
TANDARTSEN Leiden - Lapn
dorp - Oegstgeest - Warmond_
Beerman, tel. 071-142100. za è-
spreekuur om 13.00 uur. ZoL
woude: dr. Freeke, tel. nf T
414547/410950. Alkemade-E
muiden: eigen tandarts bellen]
15.00 uur. Leidschendam: tel C
spoedgevallen tel. 974491. ckS'
lenstreek: dr. De Bode, tel. 02L
18017' - ia
APOTHEKEN Leiden - LeL'g
dorp - Oegstgeest - Voorscha
Apotheek Tot. Hulp d. Men|s 3
Rosmolen 13, Leiden, tel. 21janC
en apotheek Stevenshof, poer
Moensweg 56. Leiden tel. 311
en apotheek Voorschoten, Lejeral
weg 66, Voorschoten, tel. 0l|g Vi
2525. Alkemade: Apotheek At de
made, open: zat 12-13, 17.30-J,eto
zon feestdagen 12.30-131 Hi
17.30-18 u. Noordwijk - Kaf
- Rijnsburg: Apotheek Sloot» DIS!
Vliet N.Z. 19. Rijnsburg, tel. Oleeri
20400. Leidschendam: Apotj Rjjr
Huigens, Herenstraat 56, T
burg, tel. 860402. Noordwh,
hout: za geopend van 9-13. ifK D'
van 17-18 u. en zo van 12-13 lente
17-18 u. Spoedrecepten tel. (nes
of dienstbel. Sassenhin
02522-10169.
WIJKVERPLEGING Leid*,
Noordwijkerhout - De Zilk - yooer
hout: tel. 071-122222. Bokde
streek: Wijkverpleging Gezbs d
heidscentrum, tel. 02522-1414
Hillegom: Opgave via het antv]
dapparaat, tel. 02520-16217i
Leidschendam: Kruisverenid"
tel. 070-455300. Oegstgl
Kruisvereniging, tel. 071-1774/
KLACHTENMELDPUNT Ambd-
te Psychotherapie Zuid-Hol
Noord. Spreekuur dondel
18.00-19.00 uut. Tel. 071-141»
EXPOSITIE IN UNIVERSITEITSBIBLIOTHEEK
LEIDEN „Tonalites: Des écrivains au bout||
fil", ofwel „Schrijvers aan de lijn", is de titel
een tentoonstelling die tot en met 10 mei is te
en te beluisteren in de Universiteitsbiblioth^l
(Witte Singel). Zoals de titel al zegt, is lezen tijd||
deze tentoonstelling overbodig. De auteurs laf
zichzelf horen via een telefoon.
Er staan in de bibliotheek dertig telefoons opgesteld,
deeld over drie tafels. Bij elke tafel zijn tien namen j
schrijvers vermeld die beluisterd kunnen worden. „Het
niet specifiek Franse schrijvers", vertelt de uit Frankrijk
komstige dichter Mare Delouze. „Het zijn uitsluitend sen
vers of dichters die in de Franse taal boeken schrijven I
komen dus ook uit bijvoorbeeld Afrika of het Frans-s 11
kende deel van Canada", aldus de dichter. Delouze h -
met collega Daniëlle Fournier deze tentoonstelling opge
De voorna?' iste reden is meer bekendheid geven aan scl
vers die ae Franse taal gebruiken maar niet uit Frank
afkomstig zijn. „Franse schrijvers en schrijfsters zijn a
bekend", vertelt Delouze. „Iedereen kent wel Duras en Ir et
noret. Schrijvers die eveneens de Franse taal gebrui.Ge
maar bijvoorbeeld uit Afrika komen, worden echter te v,p z
over het hoofd gezien". ege
Het publiek maakt op een unieke manier kennis met}0d
schrijvers. Op elke telefoon is een bandje aangesloten,
het oppakken van de hoorn begint het bandje waarop
schrijver een bladzijde voorleest uit één van zijn boel
Dertig schrijvers hebben voor deze tentoonstelling
bandje ingesproken. De schijver of schrijfster zegt zijr
haar naam en leest, uiteraard in het Frans, voor uit ei
werk. Het gaat hier om auteurs als: M. Lalonde uit Can
W. Lambersy uit België, H. Lopes uit Congo en T. Ben
loun uit Marokko. Andere schrijvers komen uit de Fr«
Antillen, Senegal en uit Amerika. Er zijn ook schrijven
Frankrijk te beluisteren. j
De naam van de schrijver staat niet op de telefoon, zoda 1
„beller" niet weet wie hij aan de lijn krijgt. „Dit is on
vermijden dat iedereen direct naar de bekende schrij
gaat luisteren. Die zitten er ook wel tussen, maar het gaf
juist om dat de mensen eens kennis maakt met schrijvers Js
ook tot de Franse literatuur behoren maar niet zo bek r,
zijn en niet uit Frankrijk komen", aldus dichter Delouz -
Op de vraag of de tentoonstelling specifiek voor studente
opgezet, wordt driftig „nee" geantwoord. Volgens Delou:
deze expositie interessant voor iedere liefhebber van lit
tuur geschreven in het Frans. Delouze: „En bovendien
kennismaking met in het Frans schrijvende onbekei
maar niet minder bekwame, auteurs van buiten Franki
De tentoonstelling reist vele landen door. Al eerder wal f
tentoonstelling te zien in het Centre Georges Pompidoi
Parijs tijdens de Franse boekenweek en in Quebec in O
da. Zo'n 80.000 literatuurliefhebbers brachten tot nu toe
bezoek aan deze unieke schrijvers-expositie. Na Nederl ..Br
zal de tentoonstelling worden verplaatst naar onder an< wer
Afrika.
keek toch geen t.v. en luister
de niet naar de Bonte Dinsda-
gavondtrein) aan caligrafie,
steno en typen. Wat moest
een zuster in d'r vrije eentje
anders doen? Honderden
meisjes van die'dagen zullen
het nog wel weten. „Ik heb
daar erg fijn gewerkt", vertel
de ze me; „volle klassen nog
en erg gezellig. Het was goed
daar, en dat meen ik op
recht".
Na de „verbanning" der zus
ters uit Leiden ging Hendri
nia onversaagd voort in het
Noordbrabantse Oerle, ook op
een mulo-school, pensionaat.
Tot '70; toen ging de zuster of
ficieel met pensioen. Maar tot
aan haar 70ste bleef ze daarna
nog arbeidzaam in Gennep,
waar Hendrinia welfare werk
deed. „En toen was het uit!",
zei ze fijntjes, met een spoor
van spijt in haar stem. De zus
ters van haar -tijdvak, van
haar slag, waren doorgaans
onverslijtbaar. Die Godgewij
de vrouwen konden bergen
verzetten, spiritueel en pro
faan; ze bleven broodmager
en namen slechts toe in hei
ligheid, eventueel met wat
lastige menselijke kantjes er
aan.
Nog steeds actief
Op het ogenblik woont Hen
drinia, Zuster van Liefde, op
de Wilgenhof, een bejaarden
centrum (waar eens een
klooster stond) in Eindhoven.
Er wonen daar nog 24 andere
mede-zusters van haar, die in
een soort „kloosterverband"
leven, maar verder gewoon
tussen de „gewone" medebe
woners in, op een „gewone"
kamer zoals iedereen. Na een
werkzaam leven is zuster
Hendrinia op haar 83ste nog
steeds actief. Ze „zit" nog al
tijd in het handwerken, want
dat kan ze toch niet laten.
Maar ook heeft ze een stem in
het bestuur van de bewoners
commissie van het huis. Jo
Schouten is van een goed ras
en de Heer die alles bestiert
zal genadig en goedertieren
op Zijn dienstmaagd, die zich
zoveel heeft ontzegd, neer
zien. Veel Leidse meisjes van
„de Maria", huismoeders van
vandaag, zullen haar in de
geest weer even ontmoeten.
Ook al zal vrijwel niemand de
eerwaarde zuster zich kunnen
voorstellen in een burgerlijke
outfit met een vrolijk dessin.
En iedereen mag vandaag we
ten, dat ze als Jo Schouten op
de wereld is gezet. Maar zo
gaat dat nu eenmaal: we leren
niet voor de school, maar voor
het leven. Hendrinia, zeg
maar Jo, heeft daar volop
haar aandeel in gehad.
Dinsdag 3 mei is het feest in
het Moederhuis in Tilburg, en
daar is niemand meer die de
eens geprofesten met de
ooit piepende stemmetjes in
het koorgebed, de getijden
zingend nog aan knellende
banden wil leggen. Dat zou
niet christelijk zijn. Op 8 mei
komt zuster Hendrinia naar
Leiderdorp, waar haar
schoonzus Schouten woont;
haar broer Henk overleed in
'81. Daar is een H.Mis in de
„Menswording", aangelengd
met een luchtig feestje, een
etentje in intieme, huiselijke
kring. Hendrinia. Zo kennen
velen haar. Zo zal het voor
eeuwig in de hemel, alzo ook
tijdelijk op aarde blijven.
Religieuze (allen een bril dra
gend) en lekedocenten van de
Maria-Mulo in de 50er jaren;
in het midden staande zuster
Hendrinia: „Het is maar goed
dat ze die kachelpijp rond ons
gezicht weggehaald hebben;
het was levensgevaarlijk met
dat verkeer op straat. Echt
niet meer van deze tijd. Ja,
het was wel schilderachtig!"
Kuren hoeft niet meer voor Pukkie want hij is kerngezond.
FOTO: TEJO RINGERS
geweest. „Overstekende non
nen"; daar was geen verkeer
steken voor, maar eens moest
je er wel rekening mee hou
den. Hoeveel beter hebben 't
de loslopende zusters van
vandaag niet. Ze volgen een
regel van onthouding, jawel,
maar ze hebben ook een rijbe
wijs, en dat kan erg handig
zijn.
„Nog 17 overleven
den"
Toen Jo Schouten zich opsloot
als zuster Hendrinia, telde
haar congregatie ruim 3000
leden. „Nu zijn het er nog, al
les bij elkaar, ongeveer 1600",
vertelde ze me opgewekt door
de telefoon. „Na mijn profes
sie overigens telt mijn
„club" van 57 novicen die 60
jaar geleden geprofest wer
den, nog 17 overlevenden. We
hebben 29 april (gisteren,
T.P.) in Tilburg een feestje
met het stel maar goed, na
mijn professie dus ben ik met
een gaan studeren. Dat had de
congregatie uitgemaakt. Voor
handenarbeid, om les te kun
nen gaan geven".
De zuster kwam in het onder
wijs in Den Haag, vervolgens
in Aarle-Rixtel, was daarna
ruim 3 jaar ziek, en kwam in
'39 naar Leiden, waar ze tot
aan het vertrek der zusters les
gaf aan de Maria-mulo aan de
Haarlemmerstraat. Die school
werd bediend vanuit het-
klooster aan de Pelikaan
straat. Totdat in '58 het ganse
convent, gepakt, gesluierd en
al, in een paar bussen uit Lei
den vertrok en verspreid
werd over diaspora in het ge
hele land.
Aan de Haarlemmerstraat
was Hendrinia bijna twee de
cennia lang „de zuster van
het boekhouden, de handels
vakken en handenarbeid".
Buitendien deed ze (want ze
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven, die in het asiel ver
blijft. De in deze rubriek beschreven dieren zijn óf gevon
den, óf door hondenbezitters naar het asiel gebracht. Ze
worden om uiteenlopende redenen afgestaan, vaak be
grijpelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De in
„Hond zoekt huis" beschreven dieren zijn alle gezond,
hebben een wormenkuur ondergaan en zijn volledig in
geënt. Tegen betaling van 115 gulden (inclusief dieren-
paspport) en 35 gulden voor katten tot 12 weken (voor
oudere katten gelden bedragen van 45 en 55 gulden) zijn
ze af te halen. Dit geld komt ten goede aan zwerfdieren.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden,
tel. 411670. Geopend: di, vr 10-12,14-17 u; wo, do 14-17 u; za
10-12, 14-16 u, zo en ma gesloten.
Kater Pukkie wordt welis
waar deze week in de krant
genoemd, maar dat is eigen
lijk niet nodig. „Pukkie ver
koopt zichzelf al aan mensen
die het asiel bezoeken", ver
telt asielhouder Gottschal.
„Als je hem ziet lopen dan is
het net of hij een showtje
weggeeft. Hij weet zichzelf
goed te.verkopen. Het is net
een fotomodel", aldus de
asielhouder. Pukkie is niet zo
piepjong meer. Deze twaalf
jaar oude kater' is echter nog
zeer kwiek in zijn doen en la
ten. Je zou hem geen twaalf
jaar geven. Maar dat is foto
modellen natuurlijk eigen.
Pukkie is zwart-wit van kleur
en kortharig. „Een heel lief
en aanhankelijk beest. Vol
gens de vorige'eigenaar van
Pukkie zou het diertje onzin
delijk zijn", vertelt Gottschal.
Toen Pukkie om die reden in
het asiel terecht kwam, heeft
de asielhouder de kat hele
maal na laten kijken. En wat
bleek: Pukkie mankeerde
niets. Gottschal: „Misschien
komt het door de omgeving
en voelde hij zich bij zijn vori
ge baas niet gelukkig. Hier
merken we niets van zijn on
zindelijkheid en is hij de vro
lijkheid zelve".
De vorige eigenaar beweerde
dat kuurtjes niet hielpen en
dat de kat niet zindelijk te
maken was. „Het is onzin. En
ook de mensen moeten zich
nu niet laten afschrikken
door de verhalen over het
verleden van Pukkie want
volgens mij is er niets aan de
hand", aldus de asielhouder.
Pukkie vermaakt zich nu uit
stekend in het asiel maar een
nieuwe baas zou nog beter
voor hem zijn. „We zoeken ei
genlijk een baas die geen an
dere huisdieren heeft en het
liefst ook een tuin waar Puk
kie in kan spelen. Want hii
mag dan wel twaalf jaar oud
zijn. Het is geen oude luie kat.
Het tegendeel is waar", aldus
Gottschal.
Kees
Hond Kees die vorige week in
de krant heeft gestaan, lo
geert nog steeds in het asiel.
Kees is een klein zwart hond
je dat de dupe is geworden
van het vreemde gedrag van
zijn baas. Zijn baas was al ja
ren alcoholist en Kees werd
hierdoor behoorlijk verwaar
loosd. „Kees is een lieve hond
die dit niet verdient. We ho
pen dat er snel iemand naar
Kees komt kijken. Dan weet
ik zeker dat ze Kees meene
men want het is een schat van
een hond", aldus asielhouder
Gottschal.
Ook de twee tamme witte rat
ten logeren nog steeds in
asiel. „Als iemand van zijn
angst voor ratten af wil, dan
moet hij zeker naar deze twee
komen kijken. Dan ben je zo
van je angst af want ze zijn
echt heel leuk", aldus de
asielhouder.
Zuster Hendrinia 's zestigjarig professiefeest
Als ze destijds niet „inge
treden" was, zou Jo nor
maal (in „de wereld") juf
frouw Johanna Schouten
zijn geweest. Maar het
liep anders. Jo Schouten,
een geboren Leidse, was
gewoon een meisje dat
nog een tijdje verloofd is
geweest leuk toch, nu
we een paus hebben die,
als een „echte man" een
blauwe maandag verke
ring heeft gehad met een
Pools meisje maar
daarna heel bewust voor
het kloosterleven koos
toen ze 23 was. Op een
goede dag het was in
oktober 1927 verwis
selde ze haar jurk, al
thans jupon, voor een ha
bijt van minder opschik
en werd postulante.
Heur haar werd gekortwiekt.
De poort van het Moederhuis
vol goddelijke eisen ging met
een plof achter haar dicht en
ze was opgenomen in de con
gregatie der Zusters van O.L-
Vrouw, Moeder van Barm
hartigheid in Tilburg; beter
bekend als de Zusters van
Liefde van Tilburg. Een half
jaar later werd ze geprofest,
deed ze haar eeuwige gelof
ten, van armoede, gehoor
zaamheid en kuisheid in
willekeurige volgorde. Dat
was op 5 mei '28. Volgende
week 6o jaar geleden. Ingeto
gen feest voor Jo Schouten,
die nu 83 is maar nog zo vitaal
als je je maar kunt voorstel
len. Het levensverhaal, in
kort bestek, van een klooster
linge die, onder meer, bijna 20
jaar haar gaven van hoofd en
hart in dienst stelde van de
Vrouwelijke jeugd die de Ma
ria-mulo aan de Haarlemmer
straat bevolkte.
Johanna Schouten zocht des
tijds niet de gemakkelijkste
zustercongregatie uit. Het re
gime, de leefregel, was er
drukkend en een eigen iden
titeit uitgesloten. Toen haar
moeder in Leiden gestorven
was, mocht ze de begrafenis
niet bijwonen. Ja, even achter
in de kerk aan de Haagweg
zitten, met een begeleidende
medezuster naast zich. Even
bidden en kijken. Maar toen
de begrafenisstoet op weg was
naar het kerkhof zat Jo
Schouten alweer in de trein
terug naar Tilburg.
Toen ze intrad mocht Jo
Schouten haar eigen klooster
naam kiezen. De wereld lag
achter haar en het hemels ge
luk wachtte. Een hele lijst
was beschikbaar. „Je kijkt
maar, kind; neem er maar
even de tijd voor", zei de alge
meen overste, die zelf ooit
Fientje had geheten en het bij
haar intrede fijn had gevon
den om sedertdien als zuster
Brambilla door het kloosterle
ven te gaan. Omdat haar eni
ge broer Hendricus heette,
koos Jo die naam uit en via
een raadselachtige aanpassing,
zoals die slechts in religieuze
Zuster Hendrinia (in Oerle), rond 1960, zoals velen haar zich
nog zullen herinneren.
gemeenschappen kon voorko
men, werd het Hendrinia.
Niet Hendrica; dat had te
aards geklonken. Het was een
sacramentele verlatiniseerde
kunstgreep die onherroepelijk
was.
Sindsdien, toen ze novice
werd, heette Jo Schouten
voorgoed Hendrinia. Zonder
achternaam. Zusters hadden
vroeger geen achternaam, en
die te kennen zou geen pas
hebben gegeven; dat was gê
nant. Niemand mocht die
naam ook weten. Zuster Hen
drinia had, naar de wijze van
Repelsteeltje, met een klein
danspasje kunnen declame
ren: „En niemand weet, nie
mand weet, dat ik Johanna
Schouten heet". Maar wie het
wist, mocht het niet zeggen.
Toch is ze gelukkig geworden,
zuster Hendrinia van Tilburg
en Leiden, in haar smaakvol
gebloemd japonnetje; thans
wonend, en af en toe rustend,
in Eindhoven.
Na het afleggen van de eeu
wige geloften, geprofest en
wel in de sluier gelegd, zag je
van de voormalige Jo Schou
ten niets anders meer dan een
rond, ovaal gezicht met een
bril erop. Die bril was het ge
volg van een beperkt ge
zichtsvermogen, maar was
ook het teken van een zekere
gepriviliseerde geleerdheid.
Zusters waren ook geen vrou
wen meer en hadden dus ook
geen lijf, destijds, en wat
daarop had kunnen duiden
werd verhuld door een massa
le hoeveelheid kleren, die al
lemaal gewijd en besprenkeld
waren. Alleen het gelaat deed
nog aan een sterfelijk wezen
denken. Het gezicht maakte
een beetje kiekeboe, maar
kon rechts noch links kijken
vanwege die kap als een'ko
ker onder een zwarte ijle,
somtijds wapperende sluier;
zo dun als die was. Je zag echt
een „non", als verschijning.
De zusters (en niet uitsluitend
die van Tilburg) keken recht
vooruit. Ze hadden, als edele
dieren, oogkleppen op. Geluk
kig was er 60 jaar geleden nog
maar weinig snelverkeer op 's
Heren wegen, anders waren
de gevolgen niet te overzien
