h
Iru^is
Bert als „verlosser" tegen „Caesar" Ruud
„Niet iedereen is me dankbaar"
KA®*"*
n
peratie
ellebom
adert
oogtepunt
Politiek
Partij
Parlement
TIPGEEFSTER ROTTERDAMSE BOM:
Nederlandse kippemest op Franse akkers
rtINNENLAND
QeidscQowiard
ZATERDAG 26 MAART 1988 PAGINA 5
T
HAAG Voor dr.
ind de Vries, beter be
id als Bert, zijn het
tijden. Want in tegen-
,ren|ling tot wat velen in-
Idels denken, is hij he-
,1 niet uit op een po
ke rel. Hij vindt al-
dat het maartpakket
het kabinet te veel op
"VD en wat weinig op
CDA is toegesneden,
linetscrisis? Ben je
Bij het woord alleen
(schrok Bert zich een
Ije, verklaarde zijn
;eving vorige week
grote nadruk.
r een politicus is niet altijd
over zijn eigen
[irden. Hoe hard De Vries
10k roept dat hij er alleen
juit is partijgenoot Lubbers
argumenten te overtuigen,
b mens trekt zich daar wat
i aan. De vakcentrales CNV
FNV hebben Bert - alleen
j voornaam wordt nog ge-
md, een eerbewijs dat
jgaans slechts vorsten ten
l valt - eensgezind uitge-
>en tot Verlosser. Tot zijn
h verbijstering staat de
l die nog niet zo lang gele-
den werd uitgescholden voor
lakei van Lubbers en dus van
het grootkapitaal, nu aan het
hoofd van wat bijna een volks
beweging genoemd kan
worden.
CNV en FNV vertegenwoordi
gen 1,2 miljoen leden, die als
we de vakcentrales mogen ge
loven allemaal hun hoop op
Bert hebben gevestigd. „Daar
is niemand bij die hem met
een korreltje zout neemt", al
dus CNV en FNV in gezamen
lijke dagbladadvertentie. Bert
wordt als lichtend voorbeeld
voorgehouden aan de politici
in het kabinet, die schaamte
loos de belofte breken dat er
deze regeerperiode rust zou
heersen op het front van de
sociale zekerheid. CNV en
FNV wijzen op het voorstel
van Lubbers c.s. inzake een
bezuiniging van bijna één mil
jard, „die betaald moet worden
door mensen met uitkeringen,
jongeren met een minimum
loon en buitenlandse werkne
mers".
Met Bert als volkstribuun ho
pen de vakbonden zich einde
lijk met succes te kunnen ver
zetten tegen de Caesars van
het Catshuis: Lubbers, Ruding
en De Koning. Wat hun in zes
jaar niet gelukt is, een massale
staking van ambtenaren ten
spijt, hopen ze nu wel te berei
ken, dankzij Bert. Door zijn
kritiek op het kabinet is er
voor het eerst een scheur ont
staan in de eens zo ongenaak
bare verdedigingsmuur rond
de CDA-VVD-coalitie.
Bloedserieus
Maar dan moet Bert natuurlijk
wel overeind blijven. Dat is
gemakkelijker gezegd dan ge
daan, want in tegenstelling tot
voorgangers als Lubbers en
Aantjes, heeft de huidige
CDA-fractieleider niet veel
persoonlijke ambities. Hij is uit
op resultaat, niet op macht.
Bovendien erkent hij ook nu
nog zijn meerdere in Ruud
Lubbers. „Ik heb mijn kandi
daats- en doctoraalexamen
economie cum laude gehaald,
dus te zeggen dat ik dom ben
gaat misschien wat ver. Maar
Ruud Lubbers staat qua intel
ligentie een klasse hoger",
heeft De Vries ooit gezegd. Dat
maakt de kans groot dat hij
zich op het laatst toch nog
door de premier lalt ompra
ten.
Vandaar het massale offensief
van de vakbeweging om Bert
tot standvastigheid te verlok
ken. „Bert, we nemen je
bloedserieus!" stond er in vette
letters boven de al genoemde
dagbladadvertentie van CNV
en FNV. „Bert gaat niét om.
Daar is-ie veel te eerlijk voor,"
zei Henk Hofstede, voorzitter
van het christelijk nationaal
vakverbond, in een interview
met onze krant. „Bert, het
CNV rekent op je!" schreeuw
de een levensgroot spandoek
dat enige christelijke vak
bondsbestuurders maandag
avond achter de CDA-fractie
leider omhoog hielden tijdens
een spreekbeurt in Leeuwar
den.
„U vraagt mij op dit moment
net iets te veel antwoordde
Bert zijn Friese toehoorders.
En een golf van teleurstelling
spoelde door de zaal. Maar drie
dagen later, op donderdag dus,
bleek dat zelfs een nuchtere
Groninger gevoelig kan zijn
voor massale verering. Na af
loop van een ruim zes uur du
rende fractievergadering
kwam woordvoerder Jan
Schinkelshoek vertellen dat
het CDA geen letter terugnam
van de eerder geuite kritiek
op de kabinetsplannen. Una
niem was men het erover eens
dat Bert de Vries de ereplicht
hèd het sociale gezicht van het
CDA hoog te houden.
Niet gerust
De grote vraag is nu natuur
lijk: hoe reageert Lubbers?
Eén ding staat vast: de pre
mier is er niet gerust op. Dat
blijkt alleen al uit het feit dat
hij binnen een paar dagen van
houding veranderde. Maan
dagavond in Raalte was zijn
toon nog verzoenend. Niks
£een gedreig met „gedonder",
a la Ruding of met „grote pro
blemen" a la De Koning. Inte
gendeel. Waardering was er
voor de gemotiveerdheid van
de CD A-fractie; wijziging van
de plannen was wat Lubbers
betreft „zeer wel mogelijk".
Maar later in de week, nadat
hem gebleken was dat De
Vries vast bleef houden aan
zijn kritiek, werd de fluwelen
handschoen uitgedaan. „Wan
neer een fractie alle pijnpun
ten eruit wil halen, gaat de
zaak scheef", zei Lubbers in de
CD A-partijkrant. Het was dui
delijk bedoeld als een schot
voor de boeg van Bert de
Vries. Deze moest beslist niet
het idee krijgen dat hij zich al
les kon permitteren. Lubbers
kondigde aan dat in de Kamer
alleen nog bekeken zou
worden „of enkele accenten
misschien iets anders kunnen
worden gelegd."
Lelijk
Waarom doet de premier ei
genlijk zo lelijk tegen zijn par
tijgenoot? Omdat hij zich ge
dwarsboomd voelt. In een
vraaggesprek met het dagblad
Trouw vertelt de Rotterdamse
ex-ondernemer dat hij zich tij
dens de kerstdagen was gaan
afvragen waarom hij zo'n lan
derig gevoel had. Was het ka
binet niet te veel aan het 'uit
drijven'? Was het niet een
beetje aan het pappen en nat
houden tot aan de jaren ne
gentig? „Wil ik dat eigenlijk
wel?", had de eerste minister
gedacht.
Nee, natuurlijk. Een „Macher"
voelt zich immers alleen maar
lekker als hij met grootse din
gen bezig kan zijn. Anno '88
betekent dat het gereed ma
ken van Nederland voor de ja
ren negentig, te meer omdat in
het begin van die decade de
binnengrenzen van de Europe
se Gemeenschap worden afge
schaft. Dat betekent een grote
verruiming van de markt voor
Nederlandse produkten maar
ook een forse vergroting van
de concurrentie voor het Ne
derlandse bedrijfsleven.
Aan de slag dus! Ruim twee
maanden later lag het resul
taat op tafel: het maartpakket,
dat de vaderlandse economie
door middel van belastingver
laging, verder „trimmen" van
de sociale zekerheid en nieuwe
bezuinigingen op de rijksuitga
ven in een hogere versnelling
moet brengen. Maar daarnaast
is ook een andere mentaliteit
nodig. Geen gezeur meer dat
er geen werk is en dat men
daarom récht heeft op een uit
kering. Als het aan Lubbers
ligt, krijgt de nieuwe generatie
alleen nog geld van de staat
als zij onderwijs volgt of zich
„nuttig maakt voor de ge
meenschap".
Bert de Vries is niet de enige
die ideologisch bezield is. Niet
zo verwonderlijk dat men in
het CDA de adem inhoudt.
„Vergis je niet, hoor. Het
wordt een vrij harde confron
tatie", zegt een oud-bewinds
man. thans weer kamerlid.
Maar een kabinetscrisis?
„Staat er niet geschreven:
Geef Caesar wat des Caesars
RIK IN T HOUT
ROTTERDAM Kapi
tein L.P.G. van Maren
b^hfan de Explosieven Op-
uimingsdienst (EOD)
sijkt nog steeds met
niet al te veel zorgen
opfi vooruit naar de operatie
die Rotterdam te wach-
m staat; morgen heeft
lij de leiding bij het de-
lonteren van de En-
;else duizendponder die
ip tien meter diepte ligt
een tuintje aan de
otterdamse Bellevoy-
itraat.
Maar als het fout gaat en de
»om tot ontploffing komt,
tal dat volgens Van Maren
«etekenen dat de fundering
ran de huizen in een straal
jan 35 meter rond de bom
to zwaar beschadigd raakt,
lat er reëel instortingsge-
denraar bestaat. Het eerste kri-
«^Hische moment doet zich
Morgenmiddag voor als het
itstekingsmechanisme uit
bom gedraaid moet
orden. Twee experts van
Ie EOD dalen af in de tien
Heter diepe put en bevesti-
sn het instrument waar-
lee het uitdraaien gebeurt
de bom. Het uitdraaien
ilf gebeurt daarna op af-
een speciaal voor
twee EOD-deskundigen
rvaardigd onderkomen.
dit goed verlopen is
Igt een tweede kritisch
iment. Achter het ontste-
ingsmechanisme is een
lijpje achtergebleven dat de
inloopt, en dat pijpje
loet met een punttang ver
worden. Is ook dat
dan is de bom rijp
'oor transport naar de ves-
Iging van de EOD in Cu-,
■^rpmborg.
I Mocht het niet lukken het
'ijpje te verwijderen, dan
il de bom via een zeer
irgvuldig transport naar
nor
'T
kot
de Maasvlakte worden ver
voerd om daar tot ontplof
fing te worden gebracht.
Als er zich niet al te veel
problemen voordoen ver
wacht de EOD-kapitein on
geveer twee uur voor de de
montage nodig te hebben.
Volgens het draaiboek kan
de EOD daar om eén uur
morgenmiddag mee begin
nen, nadat de ochtend is
heengegaan met het ontrui
men van dekhuizen in een
straal van 300 meter rond
de bom, het verwijderen
van nog geparkeerde auto's
en het afsluiten van de gas
leidingen.
Op basis van een enquête
verwacht de gemeente dat
tussen de 1000 en 1200 be
woners, onder wie 25 ba
by's, gebruik zullen maken
van de opvang in de Ener
giehal. Veel mensen zullen
de dag doorbrengen bij fa
milie of kennissen. In de
IJshal aan het Weena is
ruimte voor ongeveer 700
huisdieren. De verplicht
lege straten zijn vanaf de
straathoeken door de politie
gemakkelijk te controleren
op eventuele plunderaars
die het voorzien hebben op
de ontruimde huizen.
De blindganger heeft vol
gens EOD-kapitein Van
Maren een gewicht van
463,5 kilo. De doorsnede is
45 cm en de lengte van de
bom zelf is 130 cm. Inclusief
het al eerder gevonden
staartstuk mat de bom 188
cm. Het opruimen van de
bom, inclusief alle werk
zaamheden die al verricht
zijn, kost volgens burge
meester Peper ongeveer 6
miljoen gulden. Rotterdam
kan de kosten van de aan
nemer, de EOD en de PTT
voor negentig procent in re
kening brengen bij het rijk.
De gemeente heeft zich
voor 50 miljoen gulden ver
zekerd voor het geval de
bom toch ontploft.
Vanaf het Rotterdamse balkon van tipgeefster Henny Ottenberg (64) is de tien meter diepe put te
zien waarin de Engelse duizendponder onschadelijk moet worden gemaakt.
De gemeente Rotterdam verwacht dat tussen de 1000 en 1200
bewoners, onder wie 25 baby's, gebruik zullen maken van de op
vang in de Energiehal.
FOTO'S: ANP
ROTTERDAM Opera
tie Bellebom die morgen
in Rotterdam haar hoogte
punt bereikt, begon vorig
jaar mei met een brief aan
B en W van Rotterdam.
Die brief, waarin de lig
plaats van de bom al vrij
exact werd aangegeven,
werd geschreven door
mevrouw Henny Otten
berg (64) uit
straat en dat wordt haar
niet door iedereen in
dank afgenomen.
Nog steeds krijgt het echt
paar Ottenberg regelmatig
veelal anonieme telefoontjes
waarin vaak krachttermen
vallen. Het echtpaar wordt
dan het verwijt gemaakt dat
het er voor heeft gezorgd dat Heemraadssingel uitvoerde,
de geplande renovatie van de niet anders. Eenmaal thuis
woningen in de dezer dagen 'trof zij haar ouders, nog
„beroemdste straat" van Ne- enigszins beduusd van wat
derland ten minste met een zich kort daarvoor had afge-
jaar is vertraagd. speeld. „Mijn vader zei dat
Een absurd verwijt, vindt het het toestel zo laag had gevlo-
echtpaar. Welk voordeel zou- gen dat je de piloot praktisch
den zij daar dan bij hebben? kon zien zitten. Vandaar dat
Haar man Ernst (63) vraagt we dachten dat het vliegtuig
zich af wat men had gezegd was aangeschoten en z'n
wanneer de bom gewoon was bommen kwijt wilde om
enny Otten- blijven liggen en met reno- weer op hoogte te kunnen
de Bellevoy- vatie-werkzaamheden was komen".
JSKE EN WISKE DE EDELE ELFEN
nmooEii Au Dear beneden. de twee uaar-
tv n VK 7 H w- de ponu sprak
v ft duik rluifir
k\f Hee 'Stom beest, kun je
\l| met uitkijken
f Twee kinderen ïun een emdrerderop 1
aan't spelen. J
[Sorru. mun landmj 1^.^
\niet joed berekend!
\Suske en V/skef*J/k zovmemaar
begonnen: „Stel dat zo'n man
in zo'n graafmachine de bom
ophaalt en het ding gaat af?"
Mevrouw Ottenberg wil
graag wat rechtzetten. Die
brief, zegt zij nadrukkelijk, is
opgesteld in overleg met de
politie. „Vorig jaar kwamen
hier twee agenten aan de
deur. Ze kwamen van een
opgraving aan de Binnenweg
want daar zou een bom
moeten hebben liggen. Maar
daar had een meneer gezegd:
„Jullie moeten niet hier zijn
maar in de Bellevoystraat.
Daar moet ergens in de tui
nen een blindganger liggen".
Ik kon ze de plaats zo aan
wijzen. Zij vroegen of ik dat
aan de gemeente wilde mel
den. Toen heb ik die brief
geschreven aan burgemees
ter en wethouders. Een aan
getekende brief, want ik heb
er een hekel aan als zoiets in
de onderste la terecht komt".
1944
Henny Ottenberg was in het
oorlogsjaar 1944 twintig jaar.
Ze werkte op een atelier aan
de Essenburgsingel. Tussen
de middag ging ze altijd thuis
bij haar ouders een boterham
eten, in hetzelfde huis in de
Bellevoystraat 33a waar ze
nu vier en veertig jaar later
met haar man nog steeds
woont.
Dat was op die 29e november
1944, de dag dat de Britse
luchtmacht op verzoek van
het verzet een aanval op het
gebouw van de gehate Si-
cherheitsdienst aan de
Officieel staat de bom, die
vermoedelijk vanuit dit
vliegtuig werd gedropt, nog
steeds te boek als een blind
ganger, een bom die haar
doel miste. Staande op het
balkon van het echtpaar Ot
tenberg kan in ieder geval
geconstateerd worden dat de
blindganger zich met een
wonderlijke precisie in de
zachte grond van een smalle
strook tussen twee huizenrij
en heeft geboord.
Mevrouw Ottenberg: „Ik zie
dat gat van drie tot vier me
ter in het rond nog voor me.
Er was nóg een blindganger
gevallen in de Bellevoy
straat, hier verderop bij was
serij Borgh. Die bom was
blijven hangen in het dak en
kon zo worden weggehaald.
Maar deze konden ze niet
meer vinden. Van die bom
heb ik nooit een nacht min
der geslapen omdat ik altijd
dacht dat er niets mee kon
gebeuren". Totdat vorig jaar
die agenten aan de deur
kwamen. „Die zeiden:
'Straks komen al die zware
vrachtwagensDat wilde
ik niet op mijn geweten heb
ben, stel je voor dat er iets
was gebeurd, dat had ik dat
mijzelf nooit vergeven".
(Van onze correspondent
Bob van Huët)
PARIJS - „Theoretisch zou
den we het Nederlandse mest
probleem in Frankrijk kunnen
oplossen. Ons teveel is hier
van harte welkom". Het is niet
voor niets dat de Limburgse
kippemest-exporteur Jan de
Graaff een stand heeft betrok
ken op de grote landbouw-
beurs in Parijs. Onder de daar
verwachte één miljoen bezoe
kers lopen volgens de Weerte-
naar flink wat potentiële klan
ten.
„Fumier de poules" staat er op
zijn monsterzakjes. Dat klinkt
misschien mooier dan kippe
mest, maar het is hetzelfde.
Sinds twee jaar wordt er
steeds meer van over de
Noordfranse akkers verspreid.
De opzet van De Graaff s on
derneming is origineel. Het
ging erom een commerciële
oplossing te vinden voor de
mestproblemen in Nederland
en dan met name die in Bra
bant en Limburg. „In ons land
wordt jaarlijks 97 miljoen ton
mest geproduceerd. De over
productie heeft geleid tot nog-,
al wat millieuproblemen. De
minister heeft ae normen voor
de verspreiding van de mest
pas weer aangescherpt. Het
overschot zal daardoor alleen
maar toenemen", zegt de oud-
ambtenaar van proviciale sta
ten in Brabant.
Samen met een aantal vrien
den en met steun van het mi
nisterie van landbouw werd
een gedeeltelijke oplossing ge
vonden in de export van een
bepaalde categorie mest naar
Frankrijk. Jan de Graaff toont
een zakje kippepoep. „Dit is
licht van gewicht en bevat alle
mineralen en organisch mate
riaal. Hiermee kun je afstan
den overbruggen.
De bewerkingsmogelijkheden
van kippemest zijn ideaal. De
uitwerpselen worden op de
boerderij gedroogd. De mest
valt op een band die onder de
hokken doorloopt. „In de bio-
industrie zit je al gauw met
80.000 kippen in één stal. Die
produceren met z'n alle nogal
wat warmte. Die warme lucht
wordt opgezogen en over de
mest heen geblazen zodat deze
snel droogt. In vijf dagen ga je
van 8 naar 45 procent vaste
stof. Daarna wordt alles op een
grote hoop gegooid. Door bac
teriewerking ontstaat een
broeiproces waardoor het pro-
dukt vanzelf verder droogt tot
60 70 procent. En dat is wat
wij dan exporteren".
De afzet van deze „drie-ster-
renmest" blijkt gemakkelijker
in Noord-Frankrijk dan in de
rest van Nederland. „Bij de
boer in Groningen hoef je niet
aan te komen. Die zegt 'ik heb
zelf een mestoverschot'.
Frankrijk ligt dat anders. Daar
schijnt een groot tekort te
aan dit soort produkten.
boeren hebben vijftien jaar
lang roofbouw gepleegd. Hun
gronden zijn uitgemergeld. Ze
halen lang niet het rendement
dat ze zouden moeten halen".
Om de Franse boeren van de
kwaliteiten van de Nederland
se kippemest te overtuigen
werden voorlichtingsavonden
georganiseerd en proefvelden
aangelegd. „We hebben ge
merkt dat de jonge generatie
boeren in Noord-Frankrijk het
begrip organische mest hele
maal niet kende. Hun vaders
nog wel Door de grote ruil
verkavelingen ziin de kneu-
terboertjes verdwenen er
daarmee de organische bemes
ting. De grote boeren met 200
tot 500 hectare land gebruiken
alleen kunstmest, maar die is
duurder dan onze kippemest
en er zit geen humus in. Tot
hun niet geringe verbazing
bleken veel jonge boeren plot
seling veel betere resultaten te
scoren in hun opbrengsten van
aardappelen, bieten en mais".
Vorig jaar exporteerde het be
drijf van de Weertenaar 20.000
ton kippemest naar Frankrijk.
Dit ïaar rekent hij op bijna het
dubbele
Het mag een wonder heten dat
op donderdag 25 en vrijdag 26
februari het landelijke
telefoonnet gespaard is
gebleven voor een herhaling
van de rampzalige verstopping
die een maand eerder optrad
tijdens de finale van de KRO-
Soundmixshow. Afgaande op
berichten van de laatste
weken moeten we
concluderen dat op de twee
genoemde dagen duizenden
ondernemingen,
accoun tan tsburea u 's,
belastingconsulenten en
bedrijfsadviesbureaus
voortdurend met elkaar in
gesprek zijn geweest. Al deze
telefonades gingen over
hetzelfde onderwerp: het
naderende kabinetsbesluit om
de WIR-subdisies (financiële
bijdragen van de overheid aan
investeringen van bedrijven
nog vóór het eind van de
maand af te schaffen. Pas op
zaterdagmiddag 27 februari
maakte het kabinet dit besluit
wereldkundig maar voor
talloze ondernemingen was
het toen al geen verrassing
meer. In menige
directiekamer werd al
minstens een etmaal
koortsachtig gewerkt aan het
opstellen van een last-minute-
subsidieverzoek voor het
bouwen van een nieuwe loods
of de aanschaf van een
moderne machine.
Jongstleden dinsdag werd
bekend wat de gevolgen van
dit alles zijn geweest: in het
laatste weekeind van februari
wist het bedrijfsleven het rijk
nog een miljard gulden aan
WIR-subsidies lichter te
maken.
Hoe kwam het toch dat
ondernemend Nederland al
enkele dagen tevoren op de
hoogte was van het
kabinetsbesluit om de WIR-
kraan dicht te draaien? Dat
vroeg de Kamer zich dinsdag
eveneens af. Op initiatief van
Willem Vermeend, de kiene
belastingdeskundige van de
PvdA, had de Kamer minister
De Korte van economische
zaken en staatssecretaris Henk
Koning van financiën op het
matje geroepen. Aanleiding
daartoe was een krantebericht
waarin een directeur van een
elektronicafabriek openlijk
toegaf dat hij op 26 februari
maar liefst van drie kanten
was getipt over de op handen
zijnde beëindiging van de
WIR: hij werd erover gebeld
door z'n belastingconsulent,
z'n juridische adviseur en z'n
notaris. Rara, hoe kon dat? De
Kamer had daar wel een
vermoeden van: er moest een
'lek' hebben gezeten in één
van de twee meest betrokken
ministeries, namelijk die van
financiën of economische
zaken. De Korte en Koning
moesten daar maar eens een
onderzoek naar laten
uitvoeren, stelde Vermeend
voor. Staatssecretaris Koning
toonde zich daartoe
onmiddellijk bereid, hoewel
hij eraan toevoegde dat het
speurwerk waarschijnlijk nul
komma nul zou opléveren. Op
zijn ministerie was weliswaar
een klein groepje ambtenaren
al op 25 februari op de hoogte
van het komende WIR-besluit,
maar deze lieden waren boven
elke verdenking verheven.
Minister De Korte weigerde
echter pertinent het pak van
Sherlock Holmes aan te
trekken. „Ik zie geen reden tot
onderzoek naar een lek op
mijn departement, omdat tot
zaterdagmorgen géén van mijn
medewerkers op de hoogte
was. Alleen ik wist ervan
aldus De Korte. „Bent u dan
zelf niet het lek geweest?",
informeerde het PPR-
kamerlid Peter Lankhorst
laconiek. De Korte verbleekte.
„Dit beschouw ik als een
vraag die mijn integriteit in
twijfel trekt. Daar geef ik geen
antwoord op", sprak hij
gekwetst. De Kamer liet zich
daar echter niet door
afschrikken en bleef in alle
toonaarden aandringen op een
lekkage-onderzoek bij
Economische Zaken. Pas
's avonds, na een gesprek met
premier Lubbers, haalde De
Korte bakzeil. Bovendien
werd besloten dat ook de
ministeries van Sociale Zaken,
Binnenlandse Zaken en
Algemene Zaken zullen
worden doorgelicht op
verklikkers. Waarom was De
Korte aanvankelijk zo
schichtig? Boze Haagse tongen
beweren dat hij een klontje
boter op het hoofd heeft. Een
niet nader te noemen
bewindsman wist zelfs te
melden dat bepaalde collega's
uitgerekend De Korte ervan
verdenken eind februari
direct of indirect enkele
gouden WIR-tips in de
zakenwereld te hebben
rondgestrooid. Sterker nog: als
kabinetsleden elkaar een
geheimpje willen vertellen,
kijken sommigen de laatste
tijd eerst om zich heen of
Rudolf niet in de buurt is.
Echt gebeurdWeten we niet
Echt gehoord? Dat wel.
TRUBBELS I
