De unieke toevalligheden
van een schrikkel- tweeling
Volop keus voor de
„relaxte"man
VAN HUIS UIT
CetdAcSotvumt
MAANDAG 22 FEBRUARI 1988 PAGINA 1
DanhbaarheL
Guillaume van der
In het gezin waarin ik ben
opgegroeid, drie meisjes, ééjL
jongen, werd nogal wat
aandacht geschonken aan
beleefdheid en daarmee u,
verband houdend aan I
dankbaarheid. Als iets je wfi
aangereikt, als je wat kreegP
werd je geacht daar danku\\
voor te zeggen. Wie het vetir
werd een beetje afgestraft,
meestal door een zusje of bri>
Plagend riep er dan één: „ij>
dankbaar is mijn kleine hort
waarbij een gekke snuit iveli
getrokken en de handen acfld
het hoofd twee flapperende#
oren verbeeldden. Het onbr^
alleen nog maar aan een jr
kwispelend staartje. Ik weel
niet zeker of je honden
dankbaarheid kunt africhteïl
Daar maak ik me eigenlijk
niet zoveel zorg om. We
hoeven toch niet honds te i-
leven. Niet hemels, maar oer
niet honds.
Ik zou het anderzijds niet n
onmiddellijk hemels willen fl
noemen als we ook in onze je
wat meer het plantje fs
dankbaarheid cultiveerden.
Het is niet zo'n willig gewi
lijkt me. Algemeen geldt [k
tegenwoordig dat we op alk'
recht hebben. Als we iets
krijgen komt ons dat toe.
zouden we dankbaar voor z\
Toch is het natuurlijk bezij
de waarheid te geloven da\
alles wat ons wordt
geschonken, wat we omniet
krijgen, ons zonder meer
toekomt.
Het is eigenlijk erg jammer®1
we er zo over zijn gaan denP)
Op die manier wordt het P
langzamerhand compleet
onmogelijk elkaar nog iets
schenken. En alleen waar jr
geschonken wordt, wordt in]
gekregen. En pas degene dik
zich van bewust is, dat hem\
wordt geschonken kan een p
gevoel van dankbaarheid
voelen opkomen. Zouden
daarom kinderen tegenwoofo
zo weinig dankuwel zeggertT
Hebben we zoveel in bezit
er nauwelijks iets te wensen
overblijftVermoedelijk is ün
méér waar dan we onszelf L
willen bekennen. We hoevp-
niet meer te geven want j
iedereen heeft bijna alles
En de andere kant van de
medaille: we behoeven zeli
iets te ontvangen dus danki
is er niét meer bij. Zo j\
verkommert de dankbaarhP
Vroeger hebben we al geli
dat het zaliger is te geven
te ontvangen. Want wie ge
in de positie van de meerdk
oefent tot op zekere hoogtek.
macht uit. Macht die er
gemakkelijk toe leidt dat hij_'
ander afhankelijk maakt. -
Kunnen ontvangen is een
degelijk de moeite waard
zijn. Ontvangen betekent F
overigens lang niet alleen ip
het accepteren van iets ij
materieels. We kunnen oom
verrast worden door aandaja
die ons geschonken wordtAr
troost die men ons biedt, tigt
die een ander voor ons
vrijmaakt. Is het zo vreeml
ervan uit te gaan dat we dL
echt wel dankbaar voor mi
zijn?
We zijn zo gauw bang vool
afhankelijkheid. Het liefst'
iedereen maar zijn eigen
boontjes doppen. Dan zijn
niemand iets verschuldigd,
geen dankwoord. Bedenkei
daarbij wel ooit dat we op
wijze ook anderen de
mogelijkheid ontnemen o\
zich eens dienstbaar (of hoi
liever het woord
verdienstelijk?) te maken.
Mogen we ons niet van ell
afhankelijk voelen? Is dat jtl
vorm van onvolwassenheids
Welbeschouwd is dat een ,b
vreemde opvatting. Want
allerlei, meest praktische
facetten van ons bestaan,
we voortdurend op elkaar
aangewezen en van elkaai
activiteiten afhankelijk.
Geen mens blijft in onze
samenleving gezond, of zeifê
maar in leven zonder de ir
van anderen. Geen stervël
kan zijn taak goed vervuilt1
als anderen niet op hun
hun werk verrichten.
Misschien getuigt degene i
zonder moeite een bedank
over zijn lippen krijgt, wel
meer zielegrootheid dan oii
even welke goede gever.
Ontvangen is vele malen
moeilijker dan geven.
We hoeven niet hemels
elkaar om te gaan. Dat zoi
engelachtige houding kun\
veronderstellen.
Niet hemels, maar ook nil
opgefokt honds. Gewoon
menselijk, vanzelfsprekeni
Bijna iedereen, 50 tot 75 procent
van de mensen, heeft ooit last van
rugklachten. Die gaan, al komen ze
wel eens terug, meestal vanzelf
over, terwijl vijf procent er min of
meer chronisch last van heeft.
Waar die klachten vandaan komen
is meestal een medisch raadsel en
slechts bij een kleine minderheid
kunnen dpkters een echte medi
sche verklaring vinden. Een radi-
culair syndroom, ofwel het afknel-
len van een zënuwwortel van het
ruggemerg, is zo'n verklaring. Die
kan op zijn beurt weer veroorzaakt
worden door een aangeboren te
nauw wervelkanaal, of door zieke
lijk vergroeide wervels, of door de
welbekende hernia. In het laatste
geval is dan het volgende misge
gaan. Tussen elke wervel zit een
schokbrekende schijf, gevuld met
zachte pulp met een stevige ver
pakking er om heen. Als die pulp
door een zwakke plek in de ver
pakking uit gaat puilen dan kan
het een van de zenuwwortels in het
wervelkanaal afknellen. Gevolg:
rugklachten, uitstralende pijn in
het been (knieholte, kuit en voet)
die verergert bij hoesten, niezen,
persen én bij vooroverbuigen.
De klassieke behandeling van een
hernia bestaat uit bedrust, en als
dat niet helpt, een operatie. Deze
operatie wordt in Nederland onge
veer 7000 keer per jaar gedaan en
bestaat uit het onder totale verdo-
helemaal? De moeilijkheid bij al dit
onderzoek is dat er eigenlijk geen
beïrouwbare methode is om het ef
fect van een herniabehandeling te
meten. Vandaar die enorme ver
schillen in behandelresultaten. Het
enige wat je kunt doen is de patiënt
zelf vragen wat hij ervan vindt en
dat antwoord hangt erg af van de
manier waarop de vraag is gesteld.
Toen een groep patiënten vragen
uit een ander onderzoek te beant
woorden kregen zakte het percen
tage tevredenen prompt met bijna
40 procent! Bovendien blijkt een
simpele fopinjectie zoutoplossing
ook al onverwachte resultaten te
hebben, want 40 procent knapt ook
daarvan op. Men houdt het er
voorlopig op dat chemonucleolyse,
het spuitje dus, inderdaad werkt,
maar dan eigenlijk alleen bij de be
perkte groep mensen die een echte
hernia heeft maar dan niet in ern
stige mate, en tamelijk jong is. Wel
ke plaats chemonucleolyse nu in
het therapeutisch arsenaal inneemt,
is ook na al dit onderzoek niet he
lemaal duidelijk. Wel is duidelijk
dat dezè.-behandeling niet goedko
per is en ook niet veel minder be
lastend dan een operatie. Na een
spuitje kan hevige rugpijn optreden
en doordat de schijf door de injec
tievloeistof opzwelt kunnen ook de
pijnklachten in de benen aanvan
kelijk verergeren. Geen spuitje van
een cent dus.
Gestreept „thuishemd" met korte mouwen en bies langs de
opengedragen hals. foto: intermodis bv.
VENLO - Februari is
een bijzondere maand.
Eens in de vier jaar
wordt ze namelijk een
dag langer. Natuurlijk
zijn er ook op dié dag
mensen jarig. Als je dan
bovendien nog deel uit
maakt van een tweeling
is de toevalligheid op
haar hoogtepunt. Er is
dan reden genoeg om sa
men met alle andere
tweelingen eens een
groot feest te vieren. Dat
gebeurt zondag dan ook
op een landelijke bijeen
komst in Venlo.
Schrikkel-tweelingen. Ady
Argante-Kortink, nu woon
achtig in Venlo, is de grote
kracht achter de contactdag
voor de schrikkel-tweelin
gen. Zelf hoort ze ook tot
die groep bijzondere men
sen. ,,Er hebben zich nu
zo'n 22 deelnemers aange
meld voor onze contactdag.
Ik hoop dat nog veel meer
tweelingen mee willen
doen, want het wordt een
uniek en leuk gebeuren
daar in de Maaspoort. De
moeilijkheid is echter dat je
niet precies weet hoeveel
schrikkel-tweelingen er in
ons land zijn. Het is ontzet
tend moeilijk om daar ach
ter te komen. Je wordt in je
speurwerk behoorlijk vaak
van het bekende kastje
naar de muur gestuurd. Via
verschillende oproepjes in
tijdschriften en kranten zijn
we dan uiteindelijk nog aan
een aantal adressen geko
men", aldus Ady.
Ady is nu volgens de kalen
der tien jaar. Toch loopt ze
al veertig jaar op deze aard
bol rond. „Ja, dat soort din
gen zijn toch leuk. Je hebt
iets unieks door allerlei toe
valligheden. Dat levert ei
genlijk alleen maar leuke
reacties op. Het enige na
deel is dat je niet echt elk
jaar jarig bent. Vrienden en
bekenden komen dan ook
op verschillende dagen om
de verjaardag te vieren. En
aangezien ik een winkel
heb, brengt dat nog wel
eens moeilijkheden mee".
De contactdag in Venlo zal
daarom ook niet op de
schrikkeldag zélf worden
gehouden. „Nee, dat kun je
eigenlijk niet maken. Die
mensen zijn maar eens in
de vier jaar echt jarig en op
die dag mag je geen beslag
leggen. Dat unieke moet je
dan voor jezelf houden",
meent de Venlose.
Zondag wordt een eerste
aanzet gegeven voor de op
richting van een landelijke
schrikkelvereniging. Met
die club zou dan in de toe
komst, bij voldoende be
langstelling, gezamenlijk de
verjaardag gevierd kunnen
worden.
Dagje uitstel?
Ook in het Overijsselse
Rijssen woont een één-eiïge
schrikkel-tweeling. Jolande
en Dorien Baan zijn straks
voor de eerste keer echt ja
rig. Ze worden dus vier.
Volgens moeder Willemien
Baan zal de verjaardag uit
bundig gevierd worden.
„We zullen dit jaar natuur
lijk extra aandacht aan de
verjaardag schenken. Zelf
beseffen ze weliswaar die
hele drukte nog niet echt,
maar als ik de reacties van
familie, vrienden en ken
nissen hoor, dan wordt het
heel wat".
Ze hebben besloten niet
naar de landelijke contact
dag in Venlo te gaan. „Nee,
die 28e valt op een zondag
en dat komt ons eigenlijk
niet zo goed uit. We blijven
lekker thuis. Als de twee
ling straks een jaar of tien
is, mogen ze zelf beslissen
De schrikkel-tweeling Jolande
en Dorien Baan wordt vier
jaar. Hun moeder: „We heb
ben er aan gedacht hun ge
boortedag te laten wijzigen in
1 maart, maar we hebben dat
toch maar niet gedaan. Je
zou dan later elke keer op 29
februari denken dat ze nu pas
écht jarig zijn".
FOTO: PERS UNIE
of ze aan een club of een
gezamenlijke verjaardag
willen deelnemen. Die stap
wil ik nu nog niet voor ze
maken. We hebben wel een
uitnodiging ontvangen voor
de contactdag en ik vind
het ook een leuk initiatief,
maar onze kinderen zijn
daarvoor voorlopig eigen
lijk nog te jong".
De moeder weet zich nog
goéd de gebeurtenissen bij
de geboorte te herinneren.
„De dokter vertelde me dat
ik waarschijnlijk een kind
zou krijgen op de 29e: Dat
vond ik destijds niet zo
leuk. We hebben toen ge
probeerd de geboorte een
dag uit te stellen. Ik ben
toen weer naar huis gegaan
en kreeg vervolgens toch
op de schrikkeldag mijn
kinderen. Dat het een twee
ling zou worden had nie
mand verwacht. Dat was
dus een behoorlijke verras
sing. Toch ben ik achteraf
blij dat het zo gelopen is. De
arts heeft zelfs toen nog
aangeboden om de geboor
tedatum bij de burgerlijke
stand te veranderen naar 1
maart, maar we hebben dat
toch maar niet gedaan. Je
zou dan later elke keer op
29 februari denken dat ze
nu pas écht jarig zijn en dat
is niet leuk'
In de sterren
Volgens Ady Argante-Kor
tink zijn de schrikkel-twee
lingen in het buitenland be
ter georganiseerd. „Ik heb
een aantal jaren geleden
contacten gehad met bij
voorbeeld een Duitse club.
Deze hield ook ontmoe
tingsbijeenkomsten. De be
doeling is, om straks als de
Nederlandse vereniging is
opgericht, deze contacten te
verbeteren en uit te brei
den. Dan kom je met nog
meer mensen in aanraking.
En dat is nu precies de op
zet".
De landelijke bijeenkomst
wordt dus gehouden in
Venlo. „We hebben in de
Maaspoort dan een geva
rieerd programma samen
gesteld. Een astrologe kómt
bijvoorbeeld uitleggen wat
voor ons in de sterren staat
en Wil van Eekeren, een
regionaal talent, doet op die
dag een compleet jazz-or-
kest na. Daarnaast komen
er nog twee vertegenwoor
digers van de landelijke
Vereniging van Tweelingen
en treedt een volksdans
groep op. Kortom, genoeg
te doen voor alle aanwezi
gen. De oudste schrikkel-
tweeling is 64 en de jongste
4 jaar oud. Nee, dat is de
echte leeftijd. Die grap
maakt iedereen, maar toch
blijft'die leuk..."
FRANK IN 'T VELD
SPUITJE VAN EEN CENT?
Prik tegen hernia
Een jaar of zes geleden steeg er een
luid gejubel op uit leke- en vakpers
toen bleek dat hernia van de rug
ook met een simpel spuitje te be
handelen valt. Patiënten waren op
getogen, want liever een spuitje
dan een operatie, en volgens de
Groningse neurochirurg dr. R.
Deutman zou dit de behandeling
van de toekomst zijn. Niet iedereen
wilde dat geloven. De Gezond
heidsraad besloot om het nut van
het spuitje uit te zoeken en de Ne
derlandse neurochirurgen hielden
een twee jaar durende wedstrijd
tussen het spuitje en de gebruike
lijk operatie.
Het advies is nu uit, het onderzoek
gedaan. Welnu, het spuitje werkt
beter dan een fopspuit. De Gezond
heidsraad vindt het spuitje duide
lijk minder werkzaam dan de ope
ratie, maar de neurochirurgen kre
gen als uitkomst dat het spuitje bij
na even zo goed werkt. Wat daar
van te denken?
Door buigen of tillen kan de druk in de tussenwervelschijven enorm stij
gen. Als het kapsel van een schijf onder die druk bezwijkt zal, zie pijltje, de
inhoud in wervelkanaal uitpuilen waardoor zenuwen worden afgekneld. Ge
volg: hernia.
ving geheel wegnemen van de behandeling en in Amerika zelfs
boosdoener. De patiënt moet dan verboden (tussen '75 en '82) vanwe-
nog een dag of zeven tot tien in het ge dodelijke bijwerkingen. Geen
ziekenhuis blijven voordat hij naar wonder dat de Gezondheidsraad en
huis mag. En dan is er natuurlijk de Neurochirurgen eens precies
het spuitje. Het was de Amerikaan wilden weten wat het gevaar en
Lyman Smith die in 1964 voor het het nut van deze „nieuwe" behan-
eerst de zogeheten chemonucleoly- deling was.
se, zo heet deze behandeling in me- Het spuitje bleek niet echt gevaar-
disch sjiek, voor het eerst toepaste, lijk te zijn, dus dat was mooi mee
genomen. Anders zat het met de
Hij spoot pulpoplossende chymopa- resultaten. De Gezondheidsraad
paine in de uitpuilende schijf in de kwam door napluizen van eerder
verwachting dat dit de hernia zou gedaan onderzoek tot de conclusie
laten slinken. Smith meldde gewei- dat het spuitje beter hielp dan een
dige resultaten. Dat het toch nog 20 fopspuit maar dat duidelijk minder
jaar zou duren voordat het spuitje patiënten tevreden waren na een
m Nederland zijn intocht maakte spuitje dan na een operatie. Het on-
lijkt raar, maar is het niet. Toen derzoek van de neurochirurgen,
Deutman het in 1962 introduceerde waarbij ze twee jaar lang patiënten
was het een behoorlijk omstreden willekeurig of een spuitje hadden
gegeven, of geopereerd, gaf een iets
ander beeld. Liefst 16 procent van
de patiënten had na het spuitje
méér last van pijn. Een kwart van
alle spuitjespatiënten moest alsnog
geopereerd worden en dan was
(dus met de alsnog geopereerden
erbij) het resultaat dat 71% tevre
den was tegenover 79% van de al
leen geopereerde patiënten. Dat
verschil (71 tegen 79 procent) hoeft
niets te zeggen, want zou, zo bleek
uit rekenwerk, ook op toeval kun
nen berusten zodat het effect van
een spuitje ongeveer gelijk is aan
dat van een operatie.
Maar ja, wat zeggen deze cijfers nu
De man heeft deze zomer een ruime keuze aan kledings-
mogelijkheden. Dit is mede te danken aan de rage van
tweedelige kombinaties, soms met twee broeken. Er valt te
kiezen tussen éénknoops en tweeknoops modellen met één
knoop voor de sluiting en één knoop voor de sier...) in
blauwe, grijze en bruin/beige tinten.
De meeste pakken zijn lichtgewicht. Broeken hebben al
dan niet bandplooien en omslag in katoen, cool wool of de
nim. Het overhemd krijgt meer gezichten. Aan de marine-
look en het Olympisch thema valt deze zomer niet te ont
komen. Jacks hebben soms vijf Olympische ringen. De
kleuren zijn schallend: rood, geel, groen, blauw en zwart.
De man moet er deze zomer uitzien of het leven alleen uit
pretjes bestaat.
Ook het nieuwe bloot" tast hem aan. Niet alleen op het
strand mag zijn hemd openhangen, hij mag thuis zijn kran
tje lezen met slechts wat textiel om de schouders en daar
niet raar op worden aangekeken. De meer klassieke man
nen hebben overhemden met polokraagjes met opstaande
boordjes en voor de sjeuigheid één gekleurd knoopsgat of
borduursel op een borstzakje met gekleurde knopen. Men
moet zich komend seizoen diverteren en de (strop)das in
een hoek smijten. Pasteltinten horen bij het plezieren en
hoe inconsequent ook: manchetknopen mogen.
De steeds technischer wordende wereld vraagt om een te
genwicht. Dit blijkt uit de nostalgische prints op truien.
Het gaat daarbij om motieven uit de wereld van de lucht
vaart. jazz, ballonvaart en film uit de jaren vijftig en mooie
..pin ups" uit de jaren zestig compleet met sjaal om het
hoofd en vlinderbril.
TINY FRANCIS
Olympische kleuren, vooral in de watersport als meneer de
zeilen hijst. Hier draagt hij jeans, een sweatshirt met mari
neprint en een stoer jack. foto: super-confex
